장음표시 사용
51쪽
verbi medii usus κατελαβοντο in . Ne illud quidem, qu0d apud Platonem in Politico p. 309 B scribitur κε, o κωδει
nec διανήθειν dixit, n0n magis quam Latine perne rei et inepto ad rem sagitur enim simpliciter de filo). aliam habuit originem; δια enim ex δει natum est. Ε Latinis apud Ciceron om in oratione II de leg. agr. 33, eum Bb ipso serit tum esset: in sinita potestas innumerabilis pecunia conficiendae vestris vectigalibus non fruendis sed alienandis. geminand0 eilectum est conficiendae de s nam stepe c0nficiende seribebaturi; pecunia conlicitur fruendis vectigalibus, non do fruondis. Apud Valerium Max. IV, 6. l editur: Ti. Gracchus anguibus domi
suae mare ac femina adprehensis, viti0so participio - saltem comprehensis diesendum orat -); sed id ortum est ex deprehensis littera a, quie praecedit, geminata tum ex adeprehensis sublato e '3. In fragmento ora
tionis Seipionis Africani apud Gellium VI s VII). I l. 9, ubi
adversarium iubet vitia obiecta sponsi 0 ne defendere et falsaeSSe e0nvincere, sic seribitur: N0n vis nequitiam sile-sendere); age, m alitiam saltem des endes. Si tu verbis conceptis cet. Et per se prave in huiusmodi provocati0ne suturum p0nitur et pr0pter age; sublato altero S rectum erit: age, malitiam saltem des ende. Apud Senecam
Contra apud Plutarchum in vita Ciceronis e. 4 semel scripto, quod
geminandum erat, to natum est activum verbum non minus
vitiosum pro medio: ωσπερ οργανον εξήρτυε Ser. ἐξηρτυε το)τιν ὲητooικὸν λογον. Nam de instrumento, quo quis accingatur, tantum ἐξαρτυεσθαι diei, ostendit, si opus est, it se Plutarchus Brut. c. 28, Peries. e. 8, de sollert. anim. 19, 8. Contra apud Senecam Rh. p. 95 80) aeutula sententia e contrariis membris: Damnata deiecta est incesta de saxo , absoluta ad se endit corrupta est semel fieri pio a , tum addito e. ut esset descendit.
52쪽
is de vita beata 23, 4 et ex volet orto et vitiosa lacta est oratio set habebit itaque, c0pulato et itaque ) et Sententiae pr0gressio sublata; primum enim per so dicitur: sic sapiens) pauper, si p0 tuerit esse dives, v0let; tum adiungitur, qua ratione in divitiis se gesturus sit. Quid vitii pr0xim0 capite s24, 3) ad Armam rhetoricam habeat eadem
particula ex iubet orta, n0n exponam. Ηominibus prodesse natura iubet; servi liberine Sint hi, ... quid refert p Vulgo iubet, et servi cet.) Accessit ad geminati0nem alius error apud eundem in libro de c0nstantia sap. 9, 2, ubi editur irritatis in nos potenti orum motibus, miro sane loquendi genere; sed codices optimi habent motis; semel scripta litteram cotis) essicietur sa-cile rectum: potentiorum odiis. Apud eundem Senecam qui in epist. 89 l3 Ariston Chius appellatur usitato c0gnomine, quo a Ceo distinguitur, epist. 94, 2 pr0rsus inusitate Ariston Stoicus dicitur, cum praesertim nulla sit sch0lae magis in eo quam in Cleanthe *4 n0tandae causa.
Sed ex repetita syllaba sto n natum Stoicus est, cum Seneca Chius scripsisset. Αlius generis est geminatio, quae oritur, cum ei, quod prave scriptum est, librarius, errore animadverso, rectum addit nec tamen prius illud delet parcens nit0ri, quomω0. apud Senecam quaesit. nat. VII, 30, b cum ab ipso. Seneca sic scriptum esset: Quam multa animalia hoc primum cognovimus secutol quam multa ne hoc quidem l Multa venientis aevi populus ignota nobis sciet, librarius primum ex n e h o c effecit negotia - et erratur alibi non multo aliter, - deinde recte scripsit. et nunc quoque in editi0nibus utrumque coniungitur: quam 'multa negotia ne hoc quidem secul0l quae, quaeS0, haec est negoti 0rum cognitio, futuro seculo reservata et
ὶ Rectissimum est, ne quis me qblitum credat: itaque et . . et, et . . itaque . . et, hoc quidem apud eos, qui omnino itaque extra primum locum ponunt.
53쪽
cum animalium e0gniti0ne coniuncta 8 Neque ex alio sonte orta mira penatium menti0 apud eundem Senecam de vit. beata 25 4: iura reges penatium petant; ipse scripserat tantum: iura reges a me petant. l quarto genere aberrabant oculi minus attenti omittendol l sextra illa, quae bis eadem aut paene eadem Scribenda erant . In ipsis mediis verbis litterae et syllaba3 omittebantur aut, s0la lastinatione et casu aut alius verbi non dissimilis: speete obiecta, ut e0gnatuS lite err0r sit eum primo, quod' supra liosuimus. genere. Sola festinati0 essedisse videtur ut apud Plutarchiun in vita Crassi c. 11 Romani a Crasso ad collem aliquem 0eeupandum miSsi in perieulum incidisse distantur indiei 0 duarum seminarum raso θυομενων τοἰς πολε/ιίοις, eum Plutarchus ScripSi Sset Προθυ/ιουρ - νων squae faverent et cuperent h08tibus : nam noοθνειν τινί est doo alicui primum Sacra lacere, ςιρο θυειν Προθνεοθαι) roto πολε/ιίοις nihil, nec hic sacrorum mentioni ullus locus est; utraque causa valuit, ut moribus pro maioribus Seriberetur. quod mendum Bursianum
decepit apud Senecam Rhet. p. li 0 ii 3): amoribus pro a maioribus codex Pal. l in Cicer. de sin. II. III;) accessit tertia ρx similitudine syllabarum vicinarum, ut apud Ciceronem de fin. V, 55 pro tota tulis Seriberetur e talis. Interdum ambigas, utra ex duabus illis prior suurit, velut apud
δεικνυεις; sed ita interr0gari nullo modo potest, quoniam in multis iam negotiis et viis partibus suam artem alteris illis pn stare parasitus d0cuit, nunc transit ad eius in uno aliquo novo genere praestantiam demonstrandam; seriptum
κ. T. Hoc enim dein eps exponitur, et pace et bello in reipublietae administrati0ne superiorem et philos0pho et oratore parasitum esse. Seneca de benes II, 34, 1 scripserat:
54쪽
Primum socii falliquid is, quem tu negas quicquam secisse : bono animo bonum sanimum) obtulit et, quod est amicitiae, ex aequo posuit. Deinde aliter cet. Ex posuit sacto post sex aequo. Post de indo a litorcet ) prioris sententiae etiam larma eversa est qui enim
coniunguntur haec obtulit et . . ex aequo 33, tu in Inire praecedenti primum subiicitur post deinde)j. Ab omissis in
mediis vρrbis ad verba tota singula plurave omissa transeamus. Et omittitur interdum in codicibus sic verbum unum et alterum, ut praeter neglegentiam festinationemque et casum nulla causa aiserri possit; sed tamen in antiquis et aecurate scriptis praeter pauc , qui h0c genere peceant, velut is, quo uno Livii libri quinque postremi eontinentur vid. emendd. Livian. p. 490 sqq. et de codicibus librorum Ciceronis de finibus praelat. n0strae editionis p. IV exceptis minoribus quibusdam voculis. quae lacilius oeulos fugiebant, id raro accidit, ut cortis et sirmis rati0nibus maxime ex manifesta latius sententiae Drma ei pugnandum sit, qui vocabulo simpliciter addendo eodi eum mendum corrigere conetur nec causam eius omissi reddat. Plerumquis aliqua ex praecedentis aut subsequentis vocis aut partis vocis similitudine causa apparet, etiam in minoribus illis vocibus, velut quod in Graecis codicibus non naro scribitur vitiose ἐκιστα, ιι α Lot α pro ἐκισt' αν, /ιαλ net' tiν quo genere testimoniorum quidam incaute utuntur'). Sed ta-mon apud Valerium Maximum IX. 2 Ε 4 in his verbis: eui Zishmi Thraciae regi neque vi vos homines medios
secare neque parentes liberorum vesci corpori- In Cieeronis III de finib. 44 eodex archetypus habuit Post ne
in recentioribus recta coniectura scriptum est Potestne. Contra etiam ex riκιστο oritur ῆκιστ'αν. Etiam negandi par
ticulas interdum omitti, de Latinis ostendi ad Cie. de G. III, Di iliaco by Corale
55쪽
bus nefas fuit, excidisse in altero membro infinitivum activum eum secare c0pulatum sterium est, etiamsi causa omissi asserri nequoat corporibus cogere nefas fuit :nam, ut constructionem duram et I ravam taceam. ipsius tyranni actio et imperium necessario significari debet. Si fuit vesci cogere corporii, iis, potuit oculus ad alterum eo in corporibus aberrare. Et ex duabus vocibus universe similibus omissa aliena cadit sub id genus, quod proxime tractavimus semel seribendi ; s0d si ex duabus tantum initi0 aut fine similibus altera sexcidit, tenemus iam genus erroris notissimum, quo propter duas similes voces aut vocum partes intervallo non ita magno positas librarius oculo a pri0re ad alteram transiliente, alti)ram utram eum interp0sitis omnibus neglegit et excludit. tat moro. επιον nomen n0n totam r0m P0mprehendit. 3 Atque hoc genusi rroris in omnium scriptorum codicibus omnibus sex nostrorum archetypis pr0pagatum) interdum reperitur, in quorundam, velut e Graecis Plutarchi sin moralibus), e Latinis Senecae late patet, non raro iam animadversum et eorrectum, quansluam etiam prave hoc genus emendandi non ita raro tentatum est . Novum exemplum hic ponatur e Plutarchi libell0, Non p0SSe suaviter cet. , 3, 4 p. 1087 Ε , ubi tanquam ux Epieuri mente haec ponuntur: Πύιοα-ν ε νο πιοὶ si νθρα καὶ νευρα και Ποδας καὶ χεiρας. ut Epicuri sententias vel leviter norunt, Seiunt, n0n in articulis et nervis arthritidis et ali0rum dolorum sede . n0n in pedibus et mani-74 p. 473 ed. 2, de G cis exempla quaedam stliis locis ponam; sed in iis quoque valet saepe stliqua similitudinis causa, ut in non omisso ante con; in Platonis de legg. p. II, 659 B, quem lo- eum mihi ante XL annos in margine correctum Winchelmannus praeripuit, ad in praecedens accessit sortasse gravior causa, comparandi forma negativa et brevis librariis insolens.
56쪽
post χεisae: οἷς ἐνοικiζεται Πανη δεινὰ και orituti, eotera), sed in ventre et pudendis eum voluptatis originem posuisse; seripserat Plutarchus: Πα α περὶ
κ . r. etsi potest etiam postra orisci addidisse καὶ tili otii. Apud eundem in vita Lyeuro e. 30 scribitur: b λλ' ἡ
obedientia imperantis virtus ponitur, quae videtur imperio subditi, et mira etiam subiicitur ratio, eur obedientiam imperator discat. Sed argumentationem supervacuam facit una particula /ιεν, alterum membrum desiderari ostendens; huiusmodi enim fuit sententia et oratio Ρlutarchi: ' ni ζ πειθα9bα μιειθ .ltu si εν ἐστιν αρχο/ιενον, ἐν id αγ/ιειδ' αὐχον tost. Idem nam in latissime patenti erroris genere et ad sententiam pergravi et saepissime fallenti tribus exemplis unius scriptoris uti placet. cetera alibi ponenda relinquere), idem igitur in vita Coriolani c. 4 cum de Coriolano semper novis belli dee0ribus priora superante et de imperatoribus in eo ornando certantibus sic seripsisset: καινος άερ
sententia depravata est neque enim de testimoniis superandis universo agituo et structura; nam neque υπερβαλέσθαι, unde pendeat, habet neque Graece dicitur cyi , περ Mάρκου τι/ιης καὶ Θερσαλεσθαι stuρτυρίας. Addamus nunc Ρlutarcho scriptorem maioris et antiquitatis et dignitatis, Herodotum, enim locus, qui est in libro Ι e. 167 initio, quas habeat, qualis editur, dissicultates quamque
57쪽
frustra ha tenus eas editores tollere conati sint, n0n dicam; p0nam, quod et ex tota narratione et ex eonim, quae intacta manserunt. Drma manifestum est Herodotum scrip
seribi et addi θυο quid opus est dici p Nam in
h0e genere sententia et orati0nis larma, non omnia verba praestari possunt. Postrem0 redeamus ad inseriores et
ex iis Plutarcho adiungamus Diodorum Siculum, apud quem XIV, 25 in Proxeni oratione) mirum est neminem sensisse in his
verbis : τευ σαοιλεὶ λεγε ν, αν Περὶ σῆρεων κακοντι νου- λεο ται, διά τουτων si deStτων orato νὶ προς aυζον ἀγωνιου - ιεθα grερὶ ἔθιν αγαθῶιν et ἄν κοινων et sententiam alteram eSSe maneam, qu0niam altera tantum condicio ponatur ex duabus. et apertissime initio repugnare exitum vi ερὶ Mυναγαθεῖν ἐων κοινευν. Nam neque de b0nis, quae universe
dicuntur, sed de vita et salute tum esset dimicandum neque ulla erant tum communia bona fregis et Graecorum . Seri tum fuerat hac forma: ce, ἄν περὶ ἡ/ιῶιν κia κον υ
d0rus n0nnihil, quie apud Xenophontem dicuntur anab. II. 1 I 2. In Latinis ut a brevissimo exemplo ordiar, apud Senecam de tranqu. an. 5 5 seribitur: Curius Dentatus aiebat malle esse se mortuum' quam vivere. Non gravis haec cum aeumine aliquo sententia est, sed desperationis vox ad mortem 0cius conseiscendam spectans, aliena a Dentato. aliena a l0 in quo hoc disputatur, virtutem ne periculoso quidem et tristi tempore desidem torpere debere. Itaque non vitae, sed desidi et turpi vitae mortem Dentatus praeferobat, dixeratque malle esse se mortuum quam nequam vivere: Scriba a priore quam ad alterum tran-Diuitigod by Cooste
58쪽
siluit. Apud Valerium Maximum IV, 4. 11 sie interrogatur: Quid ergo modicam sortunam quasi praeeipuum generis humani malum diurnis conviciis laceramus, quae cet. 8 Ridicule perpetua convicia et quae omni tempore audiantur, diurna dicuntur, ut diligenter nox excludatur. Reetum esset quotidianis. Nam quod inde a Livio etiam quae ad singulos dies pertinent et unius diei mensuram habent, diurna dicuntur ut cibus, apud ipsi unValerium VI. i , 8 diurnae capturaei, nemo tamen pro quotidiano, id est, quod nullo non die fiat, id adiectivum posuit. Apparet Valerium scripsisse diurnis atque nocturnis, librarium a priore urnis transiluisse ad alterum. Quintilianus VII, 7, 9, proposito declamationis artificiose sane exeogitatae exemplo, in qua libertinus homo et eius filius, qui a communi patrono heres institutus ipsius patris patronus laetus est, in vicem manus iniectionem petunt, alter patris. alter patroni iure, deinde, cuius rei causa exemplum posuit, demonstrat utrique litigatori de iuro controversiam esse. Sed huius demonstrati0nis, quod utrumque membrum similiter ineipiebat, prius membrum excidit, ut manca sit neque consilio Quintiliani respondeat. Is sic
posuerat: Et pater et patronus negat ius patris illi fuisse, quia ipse in manu patroni fueriti Ipsa verba, quibus Quintilianus de patre usus erat, fingi pluribus modis possunt; sed formae loel id quoque manifestum vestigium Superest, quod antiquissimus codex Turicensis a prima manu habuit et pater; itaque librarius his scriptis
media atque et patronus omiserat transieratque ad negatius; cum autem intellegeretur, verba, qu1 superessent. in patrem non convenire, corrigendo factum est et patronus. Necessario et ad mendi intellectum et ad emendationis confirmationem eum hoc loco coniungendus est alter eiusdem seriptoris in libro V, I0, 56, ubi quod sententiae huius
confirmandae causa: Genus ad probandam speciem minimum valet, plurimn m ad refellendum alterum
59쪽
ponitur exemplum: nec, quod non est virtus, utique
potest esse iustitia, id et per s0 pravissimam habet
sententiam et orati0nem t- sic enim dicitur, quasi quis ex eo, quod aliquid non sit virtus. concludere c0netur, ne-eessario sequi, ut p0ssit esse iustitia - neque aut ei sententiae, cuius cauSa ponitur, re te respondet deest enim, ex qu0 appareat genus non valere ad probandam
speciem , -) aut priori exempl0, quod plenum et aptum est. Sed lite qu0que indicium mendi manifestum est in ipsis antiquis codicibus; nam in Turic., Ambr08. Florent. scribitur quod est virtus aut q. v. est sine negati0ne . deinde in Turie. et Flor. utique non potest esse iustitia s Ambros. et Fl0r. in iustitia . Ita igitur supplendus locus est: Nec, quod virtus est, utique est iustitia, sed, quod virtus non est, litique non potest
esse iustitia. Sic demum et oratio et sententia recta et exemplum consilio aptum est. In p00tarum operibus in mediis versibus h0c genus erroris propter ipsum Ver8um non sa-cile accidit etsi fieri p0test, ut, oeulo librarii a vocabnio praeeedentis versus ad simile sequentis aborrante. tamen versus larma Servetur); illud accidere p0test, ut librarius ab initio versus alicuius ad simile versus alicuius subsequentis initium aberrans priorem aut posteriorem et medios
omittat; maximeque in distichis Sic errari potest. si aut hex metri duo proximi aut pentametri similiter incipiunt. Eius rei exemplum est in Ovidii Epist. VIII. ubi in v. 21 et 22 neque oratio e0nstat neque enim post si omitti esset aut fuisset p0test, neque sententia ulla est. Ovidius scripserat: Sit socer exemplo nuptae repetitor ademptae sequere exemplum soceri tui); deinde excidit pentameter et hex meter ab si incipiens condici0nemque continens Si, ut tu. lente raptam c0niugem tulissen, cuius apodosis est in v. 22: Nupta foret Paridi mater, ut ante suit. Cum praetermissis oculo transiliente verbis coniuncta est transpositio quaedam, cum aliquid primum a scriba ad
60쪽
inferiora aberrante praetermissum p0stea aut ab ipso statim. lanimadverso errore. loco non suo inseritur, aut in marme sive ab ipso sive ab alio ann0fatum deinde ab alio novi ex- lempli librario in contextu alieno loco ponitur, interdum etiam Iplurium versuum sententi die. Interdum scriba uno paucisve lverbis ex inseriore loco praeceptis redit ad rectum ordinem leaque, quae praeceperat nec, ne nitori exemtili nocerot, deleverat, iterum suo loco Scribit; rarius etiam sex superiore ll o verbum verbave oeulo oblata iterum ponit, qui error non facile sallit j. Aberratio autem illa ad posteriora in- lterdum ita fiebat, ut, eum, finita pagina aut columna ad novam transseundum esset, oculi Seribae oscitantis non in l
proximam. sed in Subsequentem inciderent: itaque ex his erroribus etiam de forma codicum, ex quibus nostri orti l sunt, e0niectura ducitur. Sed ea hic persequendi locus non est. Praeceptarum ex inferiore loc0 verborum exemplum
praebeat Plutarchus, apud quem in Mario c. i5 in his: Tὴν
οατο ρμδίαν και ταχε iux quid Signi ligent verba non e T,ὴν θάλαo Παν, nemo quamvis enarrandi arti sex tolerabiliter
expediet; ne pie enim agitur de rebus ad mare deportandis sed de rebus mari advectis in terram exponendis, ut deinde terrestri itinere longius portentur. Sed tria illa verba quibus deletis omnia rectissima Sunt, huc ex inferiore eiusdem capitis loco translata sunt, ubi apte ponuntur de lassa ex Rhodano in alium littoris locum dueta et λεὶον
) Fesellit tamen hominem errorum satis patientem Sinuessium in Plutarehi vitis saepius, ut in Pelopidae vita c. 16 ἐκ μεταβολῆς . in Cleom. e. 25 λ sesellit etiam IIaasium in Seneeae de benef. VII, 14, 2. ubi recto superiores se uiua faetendi oecasionem non habuit, deleto non esse ;ipse recte cum ceteris c. 15, 3 delendum signifieavit debes,