Vindiciae secundum libertatem ecclesiae Gallicanae, et regii status GalloFrancorum. Sub Henrico 4. Rege Francorum & Nauarrae. ... L.S. A.R. Ludovicus Servin advocatus regius

발행: 1591년

분량: 563페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

221쪽

iudicium notat in eos qui a Deo secesserituta quod Deus sibi iudicandum retinuit ab

hominibus in consequentiam produci non debet: imo diuinam cxpectare oportet sententiam. Et Christianis non licet exempla audaeorum pro legibus allegare,cum ab tauangelicis Doctoribus iussi sint non bellum Principibus inferre, sed e ciuitate in ciuitatem fugere, si vel Reges vel Magistratus ad

nouos ritus amplectendos velint eos cog

re At hoc Rex noster non facit. Imo subditis suis Catholicis liberam relinquit cons cientiam liberas aedes sacras, & sc relicturuDeclarationibus suis protestatus est eodem momento quo ex generali Regni consueti dine Regi Henrico II 1 .in Regno successit. Ne igitur vos moueant argumenta illa nimis infirma, quae dissimilibus exemplis nituntur cx quibus iudicium ferri non debet, sed ex legibus r& non ex legibus aliarum gentium,sed ex nostris quae aliae sunt. Nam ut ea refutemus iis quae dixi addi potest x gnum Francorum omnino Iudaico simile non esse.Nostris enim Regibus datum non

suit ea lege qua Iudaicum sancti populi

Principibus. Etenim primi Francorum R

222쪽

ges Ethnici erant, & tamen eorum sebditi tam Christiani quam Pagani illis parueriit. Cur igitur Chi istiano non obediant Cert etsi foret haereticus quod dici non potest nisi ab haereticis) illi tamen parendum es set

veterum Christianorum exemplo. Quod probare possem multis priscorum & pioru Doctorum & Historicorum authoritatibus, Sed coram Gallo-francis dicenti sufficiet ex Historia nostra pium Gallorum morem& fidum obsequium ostendere. Post Christianam fidem a Regibus nostris sitsceptam Chilpericus Rex Francorum s. malam de I rinitate opinionem habuit, & Episcopis ac Praelatis Franciae lege nominatim edi, xit, ut secundum eam populi animos imbuerent .Et tamen Franci Regi illi quamuis Arriano, licet Ar ij haeresis multis fuisset damnata Conciliis, non ideo minus parti

runt , ut & Hispani multis Principibus qui

eodem instituto tenebantur.Rex noster Hoticus I I I I. nec est, nec fuit unquam Aserianis ni labe infectus, nec quequam e Catholicis vllo modo cogere statuit ut a sua Gde discedat. Cur non igitur illi obediemust

Christus ipse sub Pagano & vere fidei igna

223쪽

213 ro vel non obseruante Imperatore nasci vo luit, eo tempore quo censebatur uniuersex Orbis terrarum, ut eo magi= demonstrarer sc in hiinc orbem non venisse Regni ter ni occupandi animo, vel Regnorum & In perior im dandorum aut adimendorum Cr-go,sed ut qui eius dicto parerent Deum Megnescentes ex eius praecepto tributa Regibus pendcrent.Audiitis regem nostrum cocili optasse,ut dissipati Ggregetur,& qua-do de induciis a rege Hemico III. cu eo factis locuti fimatis, id in argumentu protulimus,ut eii no esse ii reticu diceremus.Nuc ostendemus illu Christianissimu censeri debere qui existimat animo dignu Regio p cipitibus omissis tuta& salutaria capessere. Ideo Synodum expetit, vino solum Franci

omnes, sed si fieri possit Christiani ad unius.

xeligionis de vitae secietatem conuoccntur.

Quid melius quid sanctius quid utilius. destriderari potest Haec illis iampridelia scripsit qui se in Sorbonico gymnasio Theologiami profiteri dicunt, & idem saepe respondit iis.

qui illi obiecerunt diu expectandum ant quam Protestantium iura quae defendebat hi vetustatem consuetudine verterentur. Et

224쪽

sine hoe singulare atque unicum remediis est Synodos contrahere ut Christianorumidissidia sedari possint. Multa enim suemne colloquia eriani eum acerrimis hostibus Sccum grauissime dissentientibus ciuiburiquet bella externa & domestica plane extinxerunt.Et vi optime notauit Vincentius Liris nensis qui circa illud tempus quo Franci intGalliam venerunt Christianam militiam. sequebatur, Ecclesia edula se cauta deposit rum apud si dogmatum eustos est: nihil unqua

in his permuta pili addit, nil minuit: non amputat necessaria, non apponit superflua, non semiliis suased omni huis rei studet, ut vetera fideliter sapienterque tractando, iam antiqui tus informatu et inchoata accuret ac poliat,iam expressa ac mutarata consilia et atque firmet, iam confirmata ct de nita custodiat. Denique qui Hud quam Concitiorum legitimorum decretis sectum est,nisivi quod antea sim L citer credebatur, lentius praedisabatur securius e tuae, λο idempostea diligentius creder tur , i antius praeduaretur ollicitius excol re γῆ Et quamuis magnast Conciliorum praesenim legitimotum authoritas, tamen 'cum ab antiquis nostrisi Pati ibus didicer,

225쪽

mus etiam postea de multis fidei capitibus idisputatum, neque trepidatum ab eis quiveris sacrae scripturae sundamentis nitebat tur,ideo D. Augustini doruinam sequi debemus,qui cum Maximino Arrianapisc po disputans lib. III. c. I . sic ait , Nec e

Nicaenum, nee tu de s Ariminense tanquam praesticaturus proferre Conciliam. Nec ego h ius authoritate,nec tu illius detineris e scripturarum authoribus non quorumque propriis, sicae utrisque communibus tesibus,res cum re, camsa cum ca ratio cum ratione concertet. Nec

cum verbo diuino quidquam addi neque detrahi potest: nobisque cauendum est ne Iudaeorum Ductoribus similes simus, qui Dei praecepta propter sitas traditiones eu cuant Et sequi oportet diuinam sontentiam q. Deuteronomu perscriptam his verbis, Non addatis ad verbum quod praecipio vobis,

nec minuatis ab eo ut siruetis praecepta Dei ν Ibi quae Copraecipio vobis. Hisc scripturae regula credendorum aut non credendorum, agedorum aut non agendorum amussis est,& dum eam sequemur non errabimus.Ce te olim Masereth inter Hebraeos sepes erat

legi,cuius primum aut rem nonnulli EZ-

226쪽

ram scriba statuerunt,atu Iudaeos qui quom dam in Tiberia habitabant, quod ibi cust diebatur genuina sacrae scripturae lectio,de expositio ut docuit R. Ahiba, ne quis in socrosanctis literis grassaretur,sed intra vel rum sapientum septa remaneret.Et ita inter Christianos quaedam in sacras scripturas' adnotata sunt, imo & alia multa tradita i re non scripto,quorum ustas ut D. Petri ver . . bis utamur j sancto mandato traditus suid, quaerem re improbari non debent, siue a patribus prodita, sine in Conciliis statuta fuerint.At quamuis Doctoribus& interproetibus probatis magna debeatur rellerentia , ut ab iis dicta,scripta, & adnotata examinz-tur, & infirmi ea discant & rationibus per .disputationem conquisitis veritatem c snos ant, Concilium congregandum est. Et si ob Benengarij opinionem non una ta-tiim synodus sed plures cotractae sunt, idem hodiefieri poterit,iaeque est timendumne quae pie in primis determinata sunt conuellantur aulina mutentur. Nam verbum Dei in aeternum permanet, cum veritati neque

spatia temporum, neque priuilegia peti, narum possint ullomodo praestribere. Tr

227쪽

: eta ri ossiliat qui plariumque nox iunt eas: m sunt Dei. Vnde: Christus Petro dixit.

ia posit me Satana Mattia. ais ,Et ideo Hi ronymus ad Euagmnia Episcopum i de ordi, ne Episcoportuni Diaconorum loquens Ecclesiae Romanar in stros errare dixit, &cum in aliis Ecclesiis ad testii nonruim di coni non ordinarentur presbyteri & i qui ordinatos sitisse dicebat sic respoin devictuid mihi profers unius τUIIconsueri Emenis, quid paucitatem, de qua, ortum 6 percilium iu leges Ecclesia vendicuseanteu due tat, . Si authoritis 'quaeritar orti, mutis smr Neque notitim videri debet irr primis synodis decisas quaestiones rursum in aliis agitari.Notauirmis in concilio Niceno. D. quaedam sancitae quae ad sesisnctioni s i&Poenitentiae tempora pertinent inui temporis recte cbstituta ut iratiani in Eccle ham reducerentur ; alio saeculo sqroelion obseruanda. Et Iulius Papa Romanus: in tapistola ad Antiochenos scripsit: patres iii

cena prima Cecumenica Nnodo con

gregatos Deo consulente permisisse ipsius acta in alia deiuro examinari, ut & qui primi iudices

228쪽

iudices suerant rursus qua fieri pos t dili

gentia & fide causam Catholicam expcim derent, & qui iudicium acciperent fateri cogeretur se iure condonatos suisse.Nempe qui legitimi Concitu congregationem ex, petebat,uel indicebant, & sperabant& cre-dcbant multos homines in unum congre- gatos quibus libere loquendi facultas soret uno consensu ritu & recte iudicaturos, nec humanam sed diuinam laturos sententiam, qualis ea suit quae in quinta actionc octaui

uniuersalis Concilii a patribus dicta est , di

uina insi statione deprompta vitantini fametae synodi cocordia promulgata, clim Om nes ita saperent,ita praedicarent, ut libere concinentqs & consciatiemes prompse conscriberent.Quod si hodie siat & magna co ueniat multitudo pastorum tutum erit inscii materia iudicium δε ex sententia Cypriani & Cusani maior pars secundu Christi decretum absque errore permanebit.Sed clim hodie plerique in Gallia ambitione Siconcertatione discordes seditiones ad ex ercendos Theologos necessarias putent, quasi per rixas florere possit Ecclesia ,Vt ex-' tra ruinam simus,& vanitato philosophica EC

229쪽

22Φrelicta ex Apostoli consilio puram Dincor ptam, Curistiana, fidei regulam tene,

mus liberi conuentus habecii filiat, qui iam- diacile desierunt. Nam etsi multa ante soculum nostrum celebrata sunt concilia a

quot etiam suerunt quae Conciliabula illegitima, non synodi legitimae dici. debent, quamuis iis interfuerint vel Romani Episco pi, vel eorum legati.Talis fuit Ephesina et .in

qua Episcopi manu militari Theodosj &Valentiniani Inis iussu Chrysaphu palatij

praesidis qui Principibus gratus erat opera, & Eudoxia Augusta promouente congregati suere & a D ioscoro Alexandrino coacti decretis cotra Flauianum Archiepiscopum C .P.editis volentes nolentes subscripserui. Certe Liberatus testis est Dioscorum Leonis Episopi stomani Legatis consessum in f laodo permittere noluisse, nec pati v

luiste ut liters Leonis & Flauiani ad synoduscriptae in Concilio legerentur ,ideoqu e ibilas discessisse. Verum an in hoc latum concilio vis illata esst patribusΘNonne & in aliis multis Θ Num Leo Papa . Calchedonense Concilium in eo capite reprehendit, in quo

Graeci Patres Alexandrinum Episco-

230쪽

in dignitatis Patriarchalis gradu illia Niceni patribus concessi, nouo iudiciqpriuarunt & C.P.ei praetulerunt contra sat dum illum canonem,quo statutum suerat ut mores antiqui seruarentur ξ Nonne R inani alij Pontifices in C. P. Patriarciam pius exclamarunt eum minorem esse de- . bere qui maior este vellet. At nouae synodi vetera Concilia seluerunt. Doctrinae tamen eadem atque perpetua semper fuit authoritas. Et multa sunt quae vel testibus Iesiuitis ratione temporum & locorum statuta suo xant,postea nouis sanctionibus immutata,vividere est ex constitutionibus Ecclesiasticis quae de imaginibus factae sunt.Nam cum in concilio Elibertino es one placuisset

in Ecclesiae picturas esse non debere, ne quod colitur aut adoratur in parietibus d pingeretur,hoc Iesultae tunc adeo sancitum dicunt,quia periculum erat ne Getiles existimarent Christianos ligna & lapides ad rare : sed postea in septima synodo & in

canone in concilio Romano sub Gr gorio III .denique in alio sub Carolo Magno Imp. contra Iconomachos plurimas

sinctiones factas vidimus. Et quod ex Epi-- Eeq

SEARCH

MENU NAVIGATION