Fragmenta comicorum Graecorum

101쪽

putavit, ubi post verba ἐδίδαξε δρα τα haec sensu cassa inseruntur: Φερεκρατης ΠεταληSequitur Λουλοδιδασκαλος, cuius a 'mentum quod merit tum titulus salia indicat, tum vero etiam ex Athen. VI

p. 262b perspicitur, ubi se mirari ait seriorem in summa eupediarum abundantia continentiam; has enim aspernari li-los, nec ob metum tantum, sed etiam κατα διδασκαλίαν οὐτην ἐν soMoδιασκάλω Φεοεκρατους ἀλλὰ εθισθέντες. Ad litulum respexit etiam Pollux III 80 ευδουλος, ὁ ευ τοῖς δουλοις χρουμενος' καὶ τὼ δρψια Λουλοδιδασκαλος. Apud Scholiastam Euripidis Hee. 463 ου μονον ει αἱ παρθένοι υναινον - ἀλλὰ καὶ γυναικες τέλειαι , ως si ιλοκράτης ἐν Λουλοδιδασκάλω verissime Pherecratis nomen restituit Μaru

thiae, eamque emendationem confirmare poterat versu huius sabulae apud Grammaticum Behheri Aneed. p. g0 ταχθουν ἐρέων καὶ των ανθῶν των παντοδασων κατάγωμεν. Ex ea fabulae parte, in qua mitiistrandi praecepta servo dabat tur, petita suspicor quae leguntur apud Athenaeum XI p. 408 bνυνὶ ἀπονi υν τὴν κυλικα δος ἐμπων τιν ηθμον,

et XV p. 699 r

ὐνυσον ποτ' ἐξελθων, σκοτος γὰρ γίγνετου, καὶ τῶν λυχνοπον ἔκφερ' ἐνθεὶς τον λυχνον. Ceterum non temere suspicere hane fabulam ex earum genere fuisse, in quibus Cratetis rationem aemulatus est Pherecrates. 'Eστιλο σμων ἡ θάλαττα hoe pleno titulo Iaudatur ab Athenaeo VIII p. 365 a. 'Eπιλησμονες plurali numero vocatur apud Suhol. Vesp. 5 2. 1029, sed apud eundem ad va. 968 recte singularis habetur numerus Semel sim-Neque enim dubitari potest quin eorrupta Scholiastae verba Φερεκρατης ἐν 'Lπωτολῆ' μονιος τις naρεθηκε

102쪽

pllelier Θαλαττα vocatur apud Erotian. Gloss. Hipp. p. 08, ubi proelivi errore v. Alberit ad Hesych. s. v. κορίαννον pro Φερεκρατης legitur Φερεκυδης, de quo admonui in Curis erit. p. Φ1. Pherecydem poetam comicum miro errore finxit Tonplus Emeiid. IV p. 136. Thalassam autem intelligemeretricem, quae etiam Diocleae fabulae nomen dedit. Fabulae 'In νος η Παννυχ ἐς integrum elogium extat apud ' Athenaeum XIII p. 612 a et Harpocrat. s. v. μνος. ἔστι γουν δραμα 'μνος ἡ Παννυχίς, ἐν ω δη- λομαι τουτο οτι μερος τῆς οἰκίας ἐστίν. Reliqui nudu'Brνὼν vocant, semel Scholiastae Aristophanta Pae. 12 I dleitur Παν-χίς. Pro 'μνῖς passim vitiose legitur ' Υπνος. V. casaubonum ad Athen. l. l. Apud Pollueem X IS

. reete e libris repositum est ' νω. Hoc enim accentu seribitur etiam apud Harpore. l. l. Contra apud PolIue. X 181 pro ἐν 'Ιππ-νι minus recte edidere ἐν 'Ἀπνω. In Athenael NS Veneto ubique legitur Iπνος. V. Schweigh. vol. VIIp. 319. Eundem sabulae titulum in 'Iστον abiisse videri

apud Suidam s. v. αξως, alio loco monui. Κοριαννου , cui a meretrice nomen inditum esse eonstat ex Athenaeo XIII p. 56 e, plerumque eorrupto elogio laudatur, velut apud Grammaticum Seguer. I p. 345. Φερε-

κρατης Κοραχνοις pro Κοριαννοι. Idem vitium ibidem p. 406. 412. 418, apud Suldam s. v. ανυδρευσcασθαι aliisque locis permultis, quibus omnibus Κοριαννοι restituendum est, contra ac Dorvillio visum est ad IIephaest. p. 101 Gala. male comparanti Plauti Menaechmos et Cratini Archilochos. Eodem errore, ut videtur, Suidas et Kορiαννοι. Φερεκράτης κράνην, ex quibus 'Emστολὴ in indicem sabularum Μeur-sii et Fabricii irrepsit, ita emendari debeant et Φερεκρcι-της ἐν ' λγησ'' Iarις na γηκε τραχVλια. O .

103쪽

ubi frustra T. Hemstertiustus ad Polluc. vo . II p. 136s corrigit Κοριαννω. Alius in huius nominis scriptura error hic est, siquando simplici νυ effertur, ut in Seboliis Hephaest. p. 56. E m. M. aliisque locis. Κοριαννω fom

stanti usu duplici ametabolo scribitur, ita etiam Κοριαννω. De argumento sabulae nihil constat, nisi quod bibacitatem meretriculae poetam perstrinxisse e locis apud Athen. X

p. 430 e et XI p. Φ81 a intelligimus.

Aecedimus ad Κραπαταλους, in euius nominis scriptura antiqui libri ita dissentiunt ut alii uno alii duobus λλscriptum exhibeant. Hos unice probat Casaub. ad Athen. IIIp. 80. Sed genuinam verbi scripturam esse μαπάταλοι, evincente versu apud Athen. XIV p. 646 e, verissime monuit Pomon. Adv. p. 262. De sensu nominis et argumento fabulae nihil certi constitui potest. Adscribam tamen memorabilem locum Pollucis lib. IX 83, ubi postquam de danae Persieo numo, disputavit, ita pergit: δνομα δε τι νομίσματος καὶ κραπατῶ.Oυς εἰ rε παίζων ε ε σπουδάζων si ερεκρα- της ωνομασεν εν πιο οριωνυμω ὁράαατι. λεγει δε τὰν μἐνκραπαταλον εἶναι εν ' Αιδου δρπμγην,-δ 'αυτον ita seripsi e eod. pro ἐχει δ' αυτος) Oκτω ψωθίGς, τὴν di vota Oiαν hi ναι τραχυ λον καὶ δυνασθαι ὁκτου κικκάρους. Quibus verbis vitium inest a nemine quod seiam animadversum. Crapatalus, inquit, drachmae, h. e. sex obolorum valorem habet, constatque octo psothiis, quarum singulae trioboli pretium habent. Quo quid esse potest ineptius 3 Scribendum videtur δυο τωθiας pro edito. οκτου ψωθίας Ita omnia recte habent. Crapatalus drachmae, psothia triobolo. cicea-bus chalco respondet. Finxerat igitur Pherecrates inferos numis uii crapatalo, psothia et eiceabo, quibus nominibus vulgo vilissima quaeque significabant. Hesrchius et

104쪽

Ἀγων. ρομεινον δἐ ληοωδης. Porro de ciccabo quod dicit Pollux, confirmat Photitis: Νισκαι&ς, ωνοφιατοπεπOGὶταί τινο υσευχτιον εν ' ιδου. De φωθίως denique vel φωθioic nam utraque forma proba est), quo nomine proprie pustu-Ias inserioribus panum partibus adliaerentes significabant, vide luterpretes Pollucis VII 23 et Schweigliaeu sertim ad Athenaeum vol. VII p. 6 9. Quo autem consilio ista numorum nomina finxerit, divinus sit oportet qui conticleiido adsequatur. Nolumus tamen ignorare lectorem quae ea de re ingeniose commentus est T. Hemsterti. ad Polluc. vol. IIp. 106I, qui Pherecratem hac fabula quietam inserorum' vitam, ubi Omnia Paeata agerentur, tantusque opum contemptus esset ut crapatalus Summae quae apud eos valuerit monetae pretium efficeret, descripsisse statuit. Mitto reliqua acutissimi viri commenia, quibus non magis fidem habendam . pulamus, quam alteri eiusdem coniecturae, qua Callimachum

e loliamborum argumentum ex hac maxime fabula duxisse suspicatΠr e versu illo: εκ τιυν Oκου βουν κολλυ υσκουσιν Fragm. 85, quem non male componas eum incerti

auctoris fort. Pherecr. verbis apud Pliolium Lex. p. 31Φ 18οβολου sμωρ' ἐν ' ΑιJov. Apud inferos seenam fuisse docet etiam versus a Schol. Aristopla. Pac. I T servatus, ex quo Aeschyli non nullas in sabula partes fuisse elueet, quippe quem ita de semet ipso loquentem Induxerat poeta: Oστις γ' αυτοις παρεδωκα τεχνην μεγαλ/ὶν εοικοδ ι,ήσας, quae mirifice conveniunt cum iis quae Aristophanes tum in

Ranis tum in memorabili fortasse Geotadis) fragmento apud Athen. I p. 21 f Aeschylum de se ipso praedicantem fauit. Denique memoratu haud indignum est parabaseos,

105쪽

quam Iiae in sabula recitaverat Pherecrates, haud spernendum fragmentum servatum esse apud Athenaeum XI p. So det Suidam s. v. Oiλος. λιθοι et μυρμηκανθρωποι δ'), in qua Deneationis paries quasdam fuisse docet Athenaeus VIII p. 335 a, passim laudantur ab antiquis scriptoribus, sed ut ad argumenti rationem nihil propemodum e fragmentis Elielas. Neque aIta reliquarum sabularum est ratio Πεταλης Τυραννiδος etsi ευδηρακαους, quas verbo tetigisse sufficiat. Itidem serme temporibus, quibus Cratinus et Crates so-ruerunt, vixit TELECLIDES Atheniensis, acerbus Periclla adversarius, Plutarch. Pericl. 3 et 16, ubi qui asseruntur Teleelidis anapaesti , quibus Λthenienses Pericli tradidisse dieitnODων re φορους αυτάς τε πολεις τὰς 1 ἐν δειν τὰς δ' ἀναλυειν, λαῖνα τείχu τα μεν οικοδομιν, τοτε δ' αυτὰ παν κατα- σπονδάς, βυναρον, κράτος, ειρηνην, πλοοτον τ' ευδαιμονίαν τε,

stoph. Vesp. 6 2. Sed recte Ven. I ives Ἀκανθρωποις. In ipsa poetae χρVσει legendum καταμ,ήσονται, pro edito κατακοιμη ονται. Ex parabasi sabulae petitum suspieor versum a Polluce X 91 4ervatum ἀλλὰ καν κοiταισιν ἐμαισιν αποκει, α υελδομεν ἀριστήσειν. mrcetii meretricis nomen fuit, commemoraium ab Herodiano de dict. solit. p. 39 3. IIesrchius, Πεταλα:ον κατα-Fortasse scribendum Πετάλη: ονομα θηλείας. Λlla nominis exempla vide apud interpretes

106쪽

κεφαλήν ἐνδεκάκλινον ridet in fragmento apud' Plutarehum l. I. Cap. 3. τὸ δ' ἐκ κεφαλῆς ἐνδεκακλίνου ρωγαν ἐξα--

Qui loeus, quemadmodum alter ille, fortasse ex Hesiodis petitus est, in qua fabula Periclis Olγmpii et Chrysillae amores attigisse Teleelidem docet Λthenaeus X p. 4. GL Contra eximie favebat Niciae, φίλος γαρ ανήρ σωφρονειν δέ κει apud Plutarchum Nic. e. 4. Fabulas docuit, si Λnonrmo de Comoedia p. XXXIV

sides, numero sex, in quibus suit fortasse etiam ea quam spuriam iudicasse veterea erilleos docet Phonielius Eel. Att. p. 291-αντὶ του υειν εν τινι κωμωδία αρχαία προστιθεμένη Tηλεκλεiδη τω κυμιωδω. Tituli sabularum commemorantur quinque 'Ampικτυονες, 'Aφευδεις, 'Nσίοδοι, II λυτανεις, Στεθροί, ex quibus Suidas s. v. Tηλεκλείδης ex signavit tres non nisi ex Athenaeo sibi cognitas, 'Magικτόπι- νας Πρυτανεις et Στερρους. Ex Amphictyonibus, quorum octo fragmenta supe sunt, egregium locum de beata priscorum hominum felicitate servavit Athenaeus VI p. 268 h, qtioeum si componas Dagmentum eodem metri genere inclusum apud Photium Lex.

αλ ὼ παντων αστων λευστοι σεισαι καὶ προσκαλέ τωθαι, παυσασθε δικων αλληλοφαγων certe aliquid de argumento fabulae suspicari licet. Diopullien oratorem et vatem famosissimum in ea commemoratum fuisse doeet Schol. Aristophanis Λv. 989. De tempore quo acta est hoc certe tenemus, eam alite θηρια Cratetis, qui

Olymp. LXXXVIII iam obierat, in scenam prodiisse. Vid. Athenaeua VI p. 268 e.

107쪽

i quam 'Λφευδεις inscripsit fabulam, ab uno laudatur Polluce X 68, ubi varia Osculorum genera in ea enumerata tradit, et ibid. 08. Utroque loco legebatur olim μυδεσι pro eo quod e codd. primus commendavit Euhnius, 'Ai νε- δέσι. Ad eandem sabulam, propter Pollueis locum priorem, referenda haec Hesychii: 3ρεπτον, εἶδος φιλημαρος, ως Tη Sequitur 'Hσίοδοι, minus recte 'Hσίοδος dicta Anti- attic. p. 91 4. II0 25, Suidae s. v. ovδαμῆ et Scholiastae ad Aristoph. Av. II26, ubi Proxenidem in ea sugillatum esse discimus. Iii eadem graviter notavit Androclem testante Seholiasta Ven. ad Aristoph. Vesp. 1182, ubi codicis scripturam is τοις δυσ emendavit Dindorfius Aristoph. fragm. p. ' V, et Nothippum poetam tragicum gulositate infamem Athen. VIII p. 31 d, Philoclem Aeschyli ex sorore nepotem Schol. Aristoph. Theam. 168, fortasse etiam Ionem tragicum Athen. VIII p. Mi d. Frequens igitur poetarum in hae sabula mentio facta erat. Hinc satis probabilis videri potest conlectura Dindorfit ad Aristophanis fragm. p. IV, ex eodem dramate petitum esse locum Teleolidis ab auctore Vitae Euripidis p. 193 Elmst. servatum, in quo Euripides a Mnesi-Ioino et Socrate tu tragoediis faciendis adiutus esse dicitur.

quamquam ea non ita certa est coniectura ut visa est Fritn.

achio Quaest. Arist. I p. 152, quum poetas Teleolidem etiam aliis in fabulis commemorasse certissimum sit. Vid. Athenaeus XIV p. 639 a et Hesychius s. v. δορυφωνον. Denique haud inepte, ut mihi quidem videtur, ad Hesiodos r feras quae apud Photi um leguntur Lex. p. 565 τδης-Tων δυνατων τι κέλευ ' ου γαρ noesta Kεντ υροι- σιν. Ubi pro τισι, h. e. scribendum videtur 'Hσι δοις. Praeter allata loca semel Hesiodi eo nemorantur ab

Athenaeo III p. 87 a.

108쪽

Fabulae Πρυτανεις inscriptae, culus nomen Harpocrationi p. 61 9 recte restituit Maussaeus, novem fragmenta servata sunt, quae quum nihil contineant ex quo de argumento coniecturam capere Iiceat, hoc loco omittimus. Apponam tamen Hesychii verba propter coniecturam quandam

stertiusius corruptum nomen Φιλόκτητος in Φιλόξενος mutabat, quae si vera esset coniectura, Teleclidem minimum usque ad Olymp. XCIV fabulas docuisso censendum esset. Ρhiloxenus enim ex fide Chronici Parii Ep. 69 quinquage imo quinto aetatis anno mortuus est Olymp. C I. Natus igitur est Olymp. LXXXVI 2, nominis autem eelebritatem assequutus est circa Olymp. XCV, ut diserto constat testimonio Diodori Sic. XIV 46. Commemorari igitur non potuit a Teleclide, quem vitam ultra Pericleam aetatem produxisse demonstrari non potest. Hinc etiam intelligitur magnopere falli Scholiastam Aristophanis Nub. 332, qui irrisos ab Aristopharie κυκλίων ἀσματοκαμπτας de Philoxeno Cleomene et Cinesia interpretatus est. Plutarchus autem demus. P. 11 2 quae scripsit, 'Aοιστοφανης μνημονευει Φι Fuit quum Ρhiloxenum Siphnium a Scholiasta significari Putarem, de quo Pollux IV 66 το μεντοι σιπνιάζε

109쪽

TELE LIBEs. HERMIPPUS.

λυξενου και φησιν υτι εις τους κυκλίους χορο μέλη εισηνεγκατο, risii ad Nubes, sed ad aliam fabulam, fortasse Ge-viadem, serioribus poetae fabulis accensendam, respexisse censendus est. Quae quum ita sint, apud Hevelitum pro Φακτητος fortasse Ρhiloclis nomen reponendum est, euius etiam in IIesiodis Teleclidem meminisse vidimus.

Quinta Teleelidae fabula, Στερροὶ inseripta, quod a

gumentum tractaverit pariter incertum est. Titulus fortasse ad virorum sterilitatem spectat, quorum unus mihi haec ab Athenaeo XIV p. 648 u servata diuere videbatur rφιώ πλακουντα θεει όν, πράδας ου φιλιο, gaiscis λαγέλοις επ αμυλ καθηρονοις. Vides βρωααrce, ut eum Menandro loquar, υποβινητιωντα diescio tamen an στερρος nisi de mulieribus dici non possis. Pathicos homines et moechos, in Ida etiam Cleomachum poetam, in hac fabesa sugillatos esse docent fragmenta apud

Athenaeum IX p. 399 e et XIV p. 639 a. Praeterea Iaud fur a Scholiasta Aristoph. Pac. 10 0, ex quo loco Mercurium

in scena praesentem adfuisse coniicias. Incertarum fabul

rum fragmenta supersunt triginta. Denique eidem Te- Ieclidae fuisse qui ἱστορίαν Tελχινιακνην ab Athenaeo VII p. 282 o laudatam tribuerent, frustra quaesivi quo auctore tradiderit Schweighaetigerus. CD. Lobeckium Aglaoph. p. IISRTeleclide paullo lunior, sed Eupolide et Aristophane prior fuit IIERMIPPUS Atheniensis, Lrsidis filius, testante Cave his addas quae ex TeIeclide assert Eustathius ad Hom. p. 1083 I L ριπi Bὶς δέ, φασiν, καὶ Ego ηνiων κ ι Τ γλεκλεiδης Κισσέως οι δασιν αvri Hecubam

ἐκγενέσθαι. Derivata haec sunt ex Scholiasta Iliad. π l8, ubi de Hecubae parentibus agitur: ,υμαντος καὶ νυλὶς νυμφης si ερεκυδης , ' Ἀθηνiων Mi Κισσέως καὶ Tuλεκλείας. quo loco pro Τηλεκλiας Eustathius somtasse Τηλεκλεῶτιὶς scriptum reppererat.

110쪽

Sulda v. meriti ci et Myrilli comici poetae Dater. Suidas χροιιππος -- ἐωροφθαλμος, ἀδελ Mπταον, δρηιατα διδαξας μ. Eadem sere habet Eudocia p. 167. Acrem P riciis obtrectatorem fuisse vel eo argumento intelligitur, quod Aspasiae impleritis litem intendit, teste Plutarcho Per. 3s περὶ di τουrον τον χρονον 'Ἀσπασία disiiν ἔφευγεν -

ηγορουντος, ως Περικλει γυν is ς ωνοερας εἰς το αυτοτομιώσας ins&χοντο. quod tactum videtur Olymp. LXXXVI l. Ipsum PericIem eontumeliosisSimis versibus perstrinxit apud Plutarch. Per. 33Βασιλευ Σατυρων, τί ποτ' O- εθέλεις

quao eo scripta sunt tempore quo Lacedaemonii primum Atticam invaserant, Pericles Rutem, quamquam Praecipuus belli suasor et auctor extiterat, aciem tamen contra hostea instruere non sine magna civium offensione eunctabatur.

Plane conveniunt Thuerdidis verba lib. II 2I Hανri τε τροπω η πολες καὶ τον Περικλέα ἐν οπν ύρον, καὶ ών παροηνεσε προτερον ἐψμνηντο ουδεν, ἀλλ' ἐκάκι ν ἔτι στρο τηρος ων ο - ἐπεξάγον. Ex quo liquido inteIligitur sabulam, ex qua hos versus Plutarchus attulit, quamque μψας fuisse ex Athenaeo VIII p. ali e et XV p. 668 a probabiliter enscias, actam esse Olymp. LXXXVII I. Fabulas, Suida teste, scripsit quadraginta, 'store usus Simermone, de quo vide Sehol. Arist. Nub. 635. 537. 5 2. Tituli dramatum se vati sunt novem: 'Aθονῆς γονει, ' τοσαύλιδες, Λημοται, Evρωπη, θεοί, Κέρκωπες, Mute ε Στρατωται, Φορμοτο- ρο . Nam qui praeterea Oommemorantur Νοθορνοι apud Pollucem VII 202, nou IIermippi, sed rationidis esse sabu-

라틴어 텍스트