Fragmenta comicorum Graecorum

131쪽

et quae sequuntur, quibus praeter alios etiam Aristophanem, genere Rhodium, tangi, haud temere opinor affirmamus. Fabulas Eupolidis multis magiiisque eluxisse dieendi virtutibus, tum fragmenta fidem faciunt tum ex ea Aristophanis Equitum parte intelligitur quam Eupolidem secisse Scholiastae eonstat indicio ad us. I 263. Dictionis genere usus est puro,

eleganti, ad summum nitorem elaborato. Novorum vel audacius compositorum verborum exempla reperio fere haec:

'Aμφιπτοῖaμοπ δ/ησίστρατος apud Seholiast. Dionysii Thr. p. z02 5, ταγηνοκνισοθηρας apud Suidam vol. II p. 126, δαμασμονδυλος apud Hesychium vol. I p. 882, αναγχιπ- πειν apud Suidam vol. I p. 162, κιθαοαοίδατος apud Schol. Aristoph. Vesp. 126s, nisi id ab Aristophane mutuatus est; ανδραποδιστικώτατα apud Polluc. III τ, μουσοδον 2Mατα apud Priscian. I 8 p. II 86, αμβλυστονῆσαι apud Suidam voI. I p. 158, αφαδio ad analogiam voc. αυθαδία formatum apud

Etymol. Μ. p. I 4 52, απρασία apud Antiattic. p. 83 I , ibid. p. 98 2 , πλουταξ apud Polluc. III 109 aliosque; ελυρενομαι, quo postea etiam alii usi sunt, dixisse vl- detur apud Suidam vol. I p. 193 ἀνεκας τ' ἐπνγρω καβδελυ- ρευσω τὼ σκέλος. Porro απλῆγιος pro απλους apud Suidam vol. I p. 268, μαστιγων apud Polluc. III 9, νεανιcyrius apud Photium Lex. p. 291 4 αυτη νεανισκουντος ἐπεθυ- μησε μου, nisi id νεανισκου οντος seribendum, ut voluit Raspius; σμηκτρὶς apud Pollue. VII 0. Sed δάμαρ -- quod eoisee finxisse Eupolidem volunt interpretes ΠΕ- velut vol. I p. 882, in δαμαρίππειυς mutandum est; ita enim sevum genus quoddam vulgari' sermone dictum esse apertum. His nune adde ea quae ingentose Fritetsctius quaest. Aristoph. I p. 1 5 de Mistophanis versu ex Anararo disseruit, ἐκ τῆς εμῆς χλανiδος τρεις ἄπληγiδας στομών.

132쪽

est ex Grammaum Bevh. p. IIs . Addere his ileet nou tarum significationum exempla, cuiusmodi est ωμ ιλλα η ἐκκυκὼυπων leg. ἡ ἐν κωκλω) κατάκλισις apud Sehol. Platonis p. 320, h. e. ἁλαων apud Photium Lex. p. IT II, θεος de virgine apud Eumol. M. p. 422 4 , εἱλino de muliere crissante apud Athenaeum VII p. 286 b aliosque, προβατα de capris apud Eustath. ad Iliad. . p. 1063M, ἀσελγὴς de vento apud Grammat. Bevh. p. i51, ὁ πικος ' Ωσπερ ἀνεμου 'ξαίφνης ἀσελγους γεν πόνου , quem

Eupolidis versum esse eoniicio ex PoIluee III 111. Porro ανω νελητος, quod de homine aliorum auxilium aspernante

ἱδίως dixisse Eupolin tradit Phrynichus Behk. p. 2 . D ntque ἀποφρας ad hominem transtulit in fragmento apud Ebmol. M. p. 131 20 ἄνθρωπος ἀποφρας καὶ βλέπων

ἀπιστίαν, eis. Phrynichus I. l. p. 5, 12. In verborum sommis vix quidquam reperias quod a genuinorum Atticorum usu alienum sit. Quod enim Scholiasta Aristoph. Thesm.162 narrat, Eupolin aliquoties στρατω et στρατεια inter se confudisse, id vereor equidem, ne, si integros locos haber mus, aliter se habere reperiatur; χρέη autem apud Suidam s. V. Kusteri est παραδιορθ-7 3 legendum enim δε- τιν' ἄν με Porro ἐλελήθει γαν qui Eupolin dixisse seribit Antiatile. p. 91 29 pro alueo ἐλελήθεσαν, fortasse vitioso codice usus est. Singulare est quod assert Seholiasta Iliad. r 241 πεπαγοίην. An forte a πηγνυμ noristum sormavit πιπαγρον 3 Minus haereo in λελάβηκα apud Grammaseum Crameri Aneed. I p. 268 20, quod ita abhorret ab usu Atticorum, ut non dubitem quin eo Ionicum hominem utentem fecerit; ex quo genere est etiam quod apud Eustathlum ad Odyss. p. 1680 28 habemus, μὴ τρηχυς ισθε, et quod Photius Lex. p. 2 3 3 ex Eupolide asseri μνήσατο aμνῆσθαι ambire. Rarioribus adnumerandus est usus verbi

133쪽

τακλωῖ, quod pro κατακλεiσει Eupolin dixisse scribit Clio roboseus Behheri p. 1299, addueor ut eorruptum putem, de quo dicam ad fragmenta. Denique non indigna memoratu est forma verbi ωραι σθαι quadrivllaba, quae ωρεκεσθ'as scribenda videtur, apud Phrynielium Beta. p. 3 15. In syntaetica ratione nihil memorabile reperio nisi quod ἐνειναι genuivo iunxisse videtur apud Photium Lex. p. κοὶ τῆς λοπάδος ἔνεισιν ἐφητοί τινες, et singularem quendam 'numerandi mod um in fragmento apud Scholiastam Ven. ad Iliad. κ' 252, de quo alio loco dieetur. His adde quod nota dignum eensuit Seholiasta Theocriti Idyu. VI. τω αυτωὰμαρτήματι περιπιπτωκε καὶ Mπολις ἐν Λιξiν. Misseet

Theoeritus dixit Λαμοίτας καὶ Λάφνις ὁ βουκολος pro eo

quod exspeetabas οἷ βουκολοι. In verborum quantitate hoe unum novavit, quod τορινη penultima brevi dixit eontra constantem usum aliorum. Vid. Sehesia Aristophanis Equ. 980. Nam quod in , μιν ultimam corripuit apud Athenaeum I p. I e. non earet exemplis eoiseorum. De numero sabularum quas scripsit Eupolia ita disse sunt Suldas et Anonymus, ut ille septendecim, Anonymus autem quattuordecim eum dramatum auctorem perhibeant. Tituli tamen fabularum commemorantur aliquanto plures,

quamquam in his haud pauci, qui multum dubitationis moveant. Ac δραπέτας ab Etymologo Μ. p. 1 4 50 laud lam removit iam Gaissordius ad Hesiod. p. IIa ad codicia

duetum verissime refingens r Εὐπολις 'Aνδρογυναις. Neque rectius Προδαμος tanquam fabulae tituIus receptus est equintiliano Inst. Orat. I I0 I . et Eupolis, apud quem Pro-ε damus et musicam et literas docet, i quae ad Alyας speetare

docet Theodosius p. II sive apud Behherum Aneed. III

134쪽

p. 1168. τους αυτους dναι διδασκάλους καὶ μουσμῆς .καὶ γραμματικῆς, ὁ Ευπολις εἰσαγει ἐν ΑἰξL Porro Πυλαι apud Seholiastam Aristophanis Av. 1297 Mπολις ἐν Πύλαις, ubi. certissima est Fabricii eoniectura pro Πυ- λαις reponentis. Στεφανοπουλιδας apud Athenaeum IX p. 38 e recte Eubulo vindicavit Casaubonus. Σφίγγες uno

Suidae loeo nituntur s. v. νεανισκευεται. - Legendum, ni

fallor, E ολις Αιξίν. Porro eorrupti sunt tituli 3ιας αλο-παι et Ἀακωνες Pollux IX 2τ τον αστον Eunoλις ἐν τῆ Λιαδι ἔμπολιν ειρηκεν , οἷον ἐγχώριον, ubi verba ἐν τῆ Λιαδι a ΜS absunt. Κλοπαὶ laudantur ab Erotiano Glosa. Hippoer. p. 1 2 'υδυσμασι et τοῖς χλωροῖς καὶ ξηροις. α'

fuit qui eidem scriptori restitutum vellet p. 2 6. Μυττω- τον r οἱ ραν 'Ἀττικοὶ υποτριμμα - ώπολις M. ἐν --κωσι τὼ αμυλον λέγων φησί Tα συκαρι ' ἐποίησε μυττωτὀν πολυν. Sed hoc loco malim G υλος, eulua Lacones passim laudantur.. Nonimum Mπολις et Ευβουλος commutatorum exemplum modo vidimus apud Athenaeum IX p. 38 e Eundem errorem quaest. scen. III p. 23 sustuli ex Eustathio.. Neque dubito equidem quin etiam apud Suidam . R. v. χοίρειν seribendum sit, πρωτον Κλέωνα φησὶν Ευπυλις ὁ κωπικος ουτως ἐπιστειλαι τοις 'Aθηναίοις απο Σφακτη- ρως, pro edito G υλος, a quo aliena est irrisio Cleonis. Loeum ipsum servavit Moeris Attio. p. 418. His igitur re motis quindecim supersunt fabulae, quas deinceps enum

rabimus.

Aiγες, notissima fabula, in qua capras ehori partes sustinuisse eonstat ex Plutare it S3mp. IV I. Μaerobii Sa- . turn. VII 5 et Eustaclito ad Iliad. p. 1063 44. Fragmenta 8 .

135쪽

supersunt satis multa. in his etiam non nulla omisso vel poetae vel sabulae nomine allata, velut a Grammatico Be

heri p. 353 26-σὐ αἰγια ις ἐνθαδὶ

νος, quae eidem homini dicta esse videntur, quem apud Oo-tinm s. v. νεαν haec de se loquentem audimus, ἐπisrαριας γαρ αμολεῖν, σκαπτειν, νεαν, φυτευειν. De argumento fabulae nihil habeo quod dicam, nisi quod rei publicae statum aut parce aut plane non in ea attigisse videtur Eupolis. Leviter perstringit Phaeacem apud Athenaeum III p. 106 het Archedemum apud Scholiastam Aristophanis Vesp. 89zgravius Hipponicum apud Hesychium s. v. ἱερευς Λωνυσου, unde de tempore, quo acta fuerit, eoniectura fieri potest, siquidem Hipponicus Olymp. LXXXIX I obiit. Eandem fabulam fortasse commemorat Stephanus Byg. v. αντρον p. 8sευρηται καὶ αντρωος ως Κυριπίδης Adis, ubi legendum esse puto Maoλις. Similiter erratum apud scholiastam Aristoph. Pae. τ40. Contra apud Marium Vict. p. 252T Euripidis nomen pro Eupolide reponendum est; est. Gaissord. Hephaest. p. 6I3. 'Aστρατευτοι η 'Aνδρογυναι pleno titulo ab uno Suida laudatur s. v. Evπολις, reliquis eam simpliciter 'Aστρατευτοι vocantibus; semel ElymoL Μ. 'Aνδρογυναι. De argumento fabulae dixit quaedam Arnaldus ad Hephaest. p. 99. Ante Aristophanis Ρacem actam esse docet Scholiastes Pae. 808 οτι ὁ Μελάνθιος οφοφάγος καὶ παρ' M-πολιδι, 'Aστρατευτοις , de quo admonuit Clintonus Fastis Heli. p. zz Κr. quamquam Scholiastae verba etiam in alium

sensum aeuipere licet.

Sequitur Aυτολυκος, in qua fabula non illum Mercurii natum, ut T. Hemsterhusius ad Polluc. X 161 et Riesstingius ad Lycurgi fragm. p. 35 putabat, sed Lyconis et Rho-

136쪽

diae sillum perstrinxit, puerum eorporis Venustate Praestantem, Xenoph. Conv. I, s et Athen. V p. 188 a. Calliae, Hipponici siti, amores et delicias, Maxim. Tyr. XXVI 8 eamque ob eausam, opinor, tanquam muliebria passum ab Eupolide traductum, culus rei tenue quidem sed idoneum tamen indicium habemus apud Ebmol. m. p. 399 II G--ἐλσιος, παρα το τετοῆσθαι τον Λυτολυκον ὁ Ευπολις αύπτει. Ευτρησις πολις ' καδική. Is quum olymp. LXXXIX 3 in magnis Paliathenaeis quiliquerili victoriam Consequutus esset, eis. Plinius II. N. XXXIV IT, Callias in honorem dilecti pueri lautum et opipare convivium apparavit, quod descripsisse constat Xenophontem. Postea Auto-beum captis Athenis triginta virorum iussu occisum esse memoriae prodidit Plutarchus Lys. 15 p. 110. quo anno fabulam hane docuerit Eupolia ex Athenaeo perspicitur lib. V p. 216 e ἐπὶ τουτου Aristionem arehontem dicit) Mπολις τον Aιτολυκον διδάξας χλευάζει τον νίκ ην του Λυτολυκου, h. e. Olymp. LXXXIX , lotur anno postquam Autolycus paneratii vietor evaserat, falliturque adeo Scholiasia Aristophanem Vesp. 1020 ad Eupolidis Autolycum respexisse dieens, enm Vespae iam Olymp. LXXXIX 2 aciae fuerint. Duas

ruisse fabulae recensiones constat e citationibus Pollucis VII V. Schol. ad Aristoph. L3sistr. 2 0 et Platon. Bekk. p. 466, ubi paupertatem LFconis in Pyline notasse Cratinum legimus, ,quod ne quis componat eum loco Grammatici Behk. Anecd. p. Φ66 6 Aυτόλυκοι et πένητες,οιον αὐτοδιακονοι, hoc ipsum in αυτολήκυθοι mutandum est.' Magna Panathenaeo tertio quoque cuiusque Ol3mpia-dh anno mense Hecatombaeone acta esse docuit Boeckhius Oeeou. Athen. II p. 165. eis. Clintoni Fastos Heli. p. 338.

137쪽

202, scholiasino' Platonis p. 332, Aristophanis Nub. I IRThesmoph. p. 9 1. quibus adde Galenum voL V p. 38 B.

παραδειγμα δ' εἰ βουλεὶ τουτου agit de repetitis et emen datis librorum editionibus) σανηνείας ἔνεκα τον δευτερον Aυτολυκον Mnολιδος ἐκ του προτέρου διεσκευασμενον. ' ) Altera dramatis actio eui anno assignanda sit, certo definiri non potest; licebit tamen coniecturam periesitari. Nam eum in versu eius sabulae in Scholiis Vietorianis ad Iliad. ν. 353 Aristarchi mentio iniiciatur, γαρ ' Lσταρχον στρατηγουντ αχθομαι, Aristarchus autem Imper toris munere functus sit Olymp. XCII I, Τhucydid.' VIII Met Xenoph. Heli. II 3 40, probabile est hunc versum ex altera Autolyco, quae eodem anno in scenam prodierit, P litum esse. Ex ceteris fabulae fragmentis nihil ad eius am

gumentum elicias, nisi quod Leagoram Andocidis patrem, Myrrhinae meretricis amatorem impotentissimum, in ea vexatum esse ex Scholiasta Aristoph. Nub. IIo intelligitur. quem Grammaticus apud Cramerum Anecd. I p. g 6 IT ervavit versum, αρα- αν ἐωρησεν vel ἐνεουρησεν Πρων, fortasse de Lyeone, Autolyci patre, intelligendus est. Erotianum Gloss. Hippoer. p. 88 memoriae e rore fabulam nostram tribuisse Aristophani iam ab aliis monitum est. Ceterum Autol3cum Eupolin non suo sed Demostrati nomine in certamen commisisse constat ex Ath naeo V p. 216 d. quo de loco supra diximuΗ p. 110. ' ) Eodem fortasse spoetant haec incerti auctoris verba apud Suidam voI. I p. 56T Grronς εγραφε τοg καὶαλλα διασκευαζομενος. Nisi haec potius eo sensu quem supra p. 32 indicari accipienda sunt, ut Eupolis Praeter eas quas ipse scripsit fabulas etiam aliorum Poetarum comoedias διασκευασασθαι dicatur.' Simili errore Cicero Brut. 9 Eupolin nominavit pro Aristophane, de quo ipse admonuit Epist. ad Attie. XII 6.

138쪽

' De ea quam Βαπτας inscripsit fabula memorabilis ΡIatonii Ioens est de Com p. XXXIII Lips. ισμεν γουν τον Metroλιν ἐπὶ τω διδαξαι τους Βαπτας αποπνιγέντα εἰς τὴν θυλασσαν να ἐκεiνων εἰς ολ καθῆκε το ὁραμα. qui fuerint ii in quos hanc fabulam scripsit poeta, praeter Ciceronem Epistol. ad Attio. VI I docet Themistius Orat. VIIIp. IID B. 'Aλκιι ιδης δῖ ὁ Κλεινίου καὶ ταυτα στρατηγος

ών αἱρετος ora Oυτως ἀπεμνημονευσεν Ευπολιδο τῶ κω- μοδοδιδασκάλιο τους Γαπτας, et Scholiasta Iuven. II 92. QBaΡiae ergo molles, quo titulo Eupolis comoediam scri-epsit, ob quam ab Alcibiade, quem inprimis perstrinxerat, necatus est. λ quae postrema paullulum immutata et insigni additamento aueta Georgius Valla ita exhibete et ob et quam Alcibiades - necuit ipsum in mare praecipitando, et dicens, ut tu me in theatris madefecisti, nunc ego te in e mari madefaeiam. quae Vallam ex integriore Scholiasta hausisse, probabilis est eonlectura Butimanni de Saeris Cotyttiis in rarthologo vol. II p. 159, quamquam nihil impedit

quominus ea Vallam ex Scholiasta IIS Aristidis duxisse statuamus, cuius hune Iocum e eodice protulit Creu- Eerua ad Plotinum de Pulcr. p. 465 κιοειωδνηθεὶς Alcibia

Βαατες ιι ἐν θυμελ σιν, ἐγώ δέ σε κυμασι ποντου βαπτῶων ολέσω νάμασι πικροτέροις. Sic enim Iegendum pro βάπτε με ἐν θυιιέλδεσιν. Denique Libanius apud Cramerum Aneed. IV p. 15S ἀπο λυων δῖ Alcibiadem dicit συνεχεῖς υβρεις καὶ τους των πενήτων προπι, κινους, τον 'Aγίγαρχον τον δεδεμένον, τους αλ-

139쪽

φοντες. Quibus verbis ad Baptas maxime respici apertum est. Certum igitur eat traduxisse hae in sabula Eupolin maxime Alcibiadem. Quod qua ratione secerit si quaerimus, respondet nobis Scholiasta Iuvenesis e Baptae titulus libri equo impudici describuntur ab Eupolide, qui inducit viros et Athenienses ad imitationem seminarum saltantes lassaro psaltriam. Baptae ergo molles P etc. Quibus similia ocodd. Lugd. Bat. protulit Geelius Bibl. crit. IV p. 18. Haec si quis cum ipso Iuvenalis Ioeo, Romanorum turpem nequutiam, qui clandestInis conventibus mulierum habitu orgia peragerent, acerbissime taxantis, contenderit r. Talia secreta eoluerunt orgia taeda, Cecropiam soliti Baptae lassare Cotytto, intelliget profecto, Eupolin hac in tabula Alcibiadem elusque socios lis in seenam Prod isse, ut nocturnis conviviis Η. e. eomoediae, de quo usu dubitabat Spaldinous ad Quintil. I 10 18. Aristophanes non uno libros te institui pueros antiquitus solitos esse demonstrat. Ita etiam Propertius IV 2I 28 librorumque tuos, docte Menandre, sales. CD. Μacrobius Sat. V p. 566 ed. Zeun. Lassare Cotytio Butimannus cum aliis interpretatur frequenti prece invocare, ut Horatius Vestam prece fatigare dixit. Fortasse rectins ad cymbalorum tympanorumque strepitum trahas, quibus Baptae illi deam suam obtundebant. Ac fortasse speetant huc loci apud Athenaeum IV p. 183 s et Schol. Apollonii Rh. I 1139 et IV I l, ad quae respexit Photius: ' μβος leg. ρυμβος), δ ἐχουσιν οἱ ἐπιθειάζον-

τες ώς τυμπανον. ουτως Gπολις Saxa voce vel strepitu fatigare eodem sensu dixit Ovidius Metam. I

140쪽

Cotytisorum saerorem turpitudinem imitarentur et, accedente noctis licentia, nihil lacinoris nihil flagitii praetermitterent. Hine Lucianus adversus indoet. p. 122 ανέγνυὸς τους nτας; τὼ δραμα ολον; ειτ' ουδέν σου κα- καθίκετο, Oυσηρυθρώσας γνωρίσας αυτα; Cum his si Hesychii locum coniunxeris, in quo diserte Eupolin odio erga Corinthios Permotum Cotytto deam in scena exhibuisse testatur, vol. IIp. 33I Κοτυττω ὁ ἐν Mπολις κατ εχθος τὀ προς το χωρινθίους φορτικον τινα δαέμονα δμιτiθεται ' ), haud Ievis oboritur suspicio, Eupolidi praeter Alcibiadis irrisionem etiam hoc fuisse propositum, ut nagitiosam Corinthiorum, apud quos summa fuit Cotyttiorum sanctimonia '' , libidinem taxaret, eoque ipso Cotyttia sacra in eontemptum a duceret, et ne Athenis reciperentur eaveret. Prorsus enim

assentior Butimanno, nulla dum Eupolidis aetate Cotyttia ab Atheniensibus recepta fuisse statuenti. Deam ipsam, quo magis Couttiorum religionem in contemptum adduceret Poeta, meretricis habitu in scenam fuisse inductam, haud inepte e Scholiastae ad Iuvenalia locum adnotatione coniueias et inducit viros lassare psaltriam. Quae nescio φ ε) Similiter hoc verbo usus est Dio Chrysost. Or. XXXI

στραν διατιθέασι. Strato XIV p. 951 Alm. de Alexandro LFchno τα ουρανια διατiθεται. CD. ΜΥtte baehius ad PlutarcIium p. 3 9 a. Lobeckium Aglaoph. p. 332 et quae monuit vir perelegantis ingenii multisque nominibus pia mente mihi colendus Ad. Gotil. Langius Vindie. Trag. Rom. p. 25. Ceterum Eupolidis iulud erga Corinthios odium non de privata aliqua simultate intelligendunt esse, vix est quod historiae Peritos

admoneam.

. CD. LObeckil Aglaoph. p. 1009 5. CD. Lobeck l. l. p. 1010 6 et Fritzsublum quaest. Aristoph. I p. 204.