장음표시 사용
111쪽
lam docet cod. Falchenb. ex cuius fide locus ita scribendus est: Φιλωνiδης di ἐν Κοθορνοις καὶ ποονοτελ υναι, ' M-Wππος di ἐν 'Ἀρτοπωλισιν κτλ. Nec magis Θεσμοτυ- ρους Hermippi fabulis accenseam ex Polluce X 122, ubi Casau bonus ad Athen. XV p. 00 d corrigit Φ ορμος οροις, quod praestat sine dubio Fabricii rationi, non comici poetae fabulam apud Pollucem laudari existimantis, sed Hermippi Smyrnaei opus de legislatoribus. Atqui Hermippus Smyrnaeus scripsit περὶ Νοαοθετέον, non ' Θεςμοφορους, Athen. XIII p. 555 e et Origenes c. CeIs. I p. 13. E Φοραοτόροις, ut Hesychius s. v. διος μαλανοι et Antiati. p. 82 docent , sumpta sunt longiora fragmenta apud Athenaeum Ip. 2ῖ a et 29 c, quorum utroque parodia Homericorum versuum continetur; ut non dubitem quin ad hanc ipsam fabulam respexerit Polemo apud Athen. XV p. 699 a πεποίηκε δῖ παρουδίας και ' φ αππος ὁ τῆς αρχαιας κουφι διας ποι)ὶ- τλης. Quae Fabricius aliique ita intellexerunt, quasi Hermippus parodias proprie sic dictas singulari volumine complexus ediderit. Mihi Hermippus parodias istas fabulis suis intexuisse videtur, Epicharmi Cratini aliorumque exemplum Sequutus. Praeterea Dossu ος οροι Iaudantur ab Athenaeo XV p. z00 d, Polluce VII 89. IX 1. X 122, Scholiasta Aristopli. Av. z50, Grammatico Bekk. Λnecd. p. 19 26. De tempore fabulae coniecturam capere licet ex loco apud Athen. I p. 27 e, ubi Sitalces commemoratur Atheniensium Socius. Occisus est enim Sitalces Olymp. LXXXIX I, ad Athenien-εium autem societatem sese applicuerat Olymp. LXXXVII 5. CD. Clintoni Fast. Hellen. p. I Kr. Ευρω πη , qui fuit etiam Eubuleae fabulae titulus, semel ad partes Voeatur u Photio Lex. p. Φ81 13, quem exscripsit Suidas S. v. Frequetitior fabulae Θ ε O ι inseriptae memoria, quippe deeles laudatae, sed ita ut de argumento huius sabulae non magis
112쪽
quidquam elietas, quam de eo quod in Aημοταις tractavit uermippus, cuius item decem fragmenia supersunt. Aliquanto eertiora tenemus de 'Aθηνας γοναις, de qua infra, ubi de media comoedia agitur, dicendi locus erit. In ea quam 'Aρτοπιυλιδες inscripsit fabula maxime Hyperbolum eiusque matrem ludibrio habitos esse docet Arbstophanea Nub. 5 7, ubi notat poetas comicos, quic ς απαξ παρεδωκεν λαβὲ ν '
Commemoratis deinde Eupolide et Phonielio us. 553 lia Pergite' ' μι-ος αυθις ἐποιησεν εις ' Υπερβολον αλλοι τ' ἰψη παντες ερεὶδουσιν εις ' Drae λον.
Ubi Scholiasta ad x s. 548 haec scribit: τὴν μητερα et τον. Υπερ λου, . την δοκουσαν. ἐν ταις ' τOmύλισι πολλα καταυτου εἰπεν 'Tomππος. Gloss. Victor. μητερα r -τοπωλιδα. , Idem ad us. 553 'Lριιιππος δραμα μεν ουκ επODIσεν .εις. Yπερβολον, εὐικε δἐ το πλείστας λωτοπωλιδας κατ' αυτου σημαίνειν. Ad matrem hominis haud dubie spectat versus a Polluce VII 202 SerFatus ω πασι πορνη. καὶ καπραινα καὶ σαπρα. De alio fragmento apud Grammati- eum Behk. Anecd. p. 328 25 servato Optime disputavit Fritzschius Actis Societatis graecae vol. I p. 138. Neque vero , Pro πλείστας IIermannus scripsit εις τας, Fritetschius autem Aetis Soc. gr. vol. I p. I 33 επιδησε τας ipsumque hoc ἐπωλησεν ab Aristophane scriptum coniicit pro
εποίησεν, sive ut libri habent metroιηκεν. Sed πωλειν εις ' Υmo λον eo quo v r ei. sensu VoIuit non magis graece dici potest quam germanice dicas gegenden Hyperbolus ver Laus en pro gegeia den Hyperbolus die Brod ver Laeu seri iiii eu Schrei ben. Quae idem in quaest. Arist. I p. 200 comparavit, diversi sunt generis, quod ne ipsum quidem negaturum credo. .
113쪽
Moinittendns Athenaeus III p. Ilse ἰδίως ἐσχηματισται το
ταριχος παρ' 'Αρμιππω ἐν ' τοπωλισιν καὶ ταριχος πίονα. In qua dictione quum Casaubonus elegantem generis metalepsin videri sibi visus esset, verissime Schwelghaeu- serus apud comicum mulierem quandam aut aliam personam de infima plebe consulto soloece et improprie loquentem inductam fuisse monuit. Neque enim dubitari potest quin illa ab Hyperboli matre pronunciata fuerint, quam Hermippus barbare loquentem induxerat. Eodem refero glossam Hesy-ehit, Aoniacus αντι του δοκῶ r επαιξεν δ/-ἐντοσΠυλισιν. , quamquam haec aliter interpretatus est Th. Berghius Actis Soe. gr. vol. I p. 131. Hermippi exemplum postea sequutus est Plato, de quo Sehollasta Aristoph. Ran. 693 και Πλάτων ἐν Κλεο ma/rι δραματι βαρβαρέψουσαν προς αντον-την μ'ητερα. qui praeterea e Ρistricibus asseruntur versus a Scholiasta Aristoph. Av. 1555, dolis ad fragmenta dictum est.' In Cere opibus dubitari potest utrum Hermippus ipsos Illos fraudulentos Herculis comites et scurras in scenam produxerit, an sub Cercopum nomine callidos imposiores et dolosos fraudatores perstrinxerit. Tales enim fuisse constat sabulosos illos Cercopes, de quibus perdocta est dissertatio Lobeckii iii Aglaophamo p. 1296 sqq. Eodem titulo sabulas docuerunt Plato et Eubulus, fortasse etiam Menippus. Sed de hoc infra dicetur. Hermippeae fabulae titulum ut sεurato sensu accipiam, praeter versum apud Athenaeum XI p. 502 e χρυσέδ' οἰνου πανσεληνον ἐκπαυν υφεiλετο, movet me illud Hesychil: Κολακοφοροκλεiδης et Ἱεροκλε idης, ον επὶ πονηρiα κωμωδουσιν 'φριιππος sti ν ἐν Κερκωφι Φρυνιχος di ἐν Ko0μασταις. Dionysi quasdam in sabula partes suisse docet Athenaeus XII p. 551 b. Ex ceteris Dagmen iis ab
eodem Λthenaeo III p. 123 I. XIV p. 650 e et Antiatile.
114쪽
p. - 29 allatis iiihil emelas. Sequuntur Μοιραι, quam fabula maxime in bello commendando versatam esse ex e eoo Ioeo apud Athenaeum XV p. 668 a. servato coliticere licet, χλανίδες ουλαι καται seri νται θωρακα ἄπας ἐμπιροναται, κνημις di περὶ σφυρον αοθρουται, βλαυτης δ' ovδεις εριυς λευκῆς. ραβδον δ' Oistra τὴν κοτταβικὴν εν τοῖς ἀχυροισι κυλιν Τημνην κτλ.Quibus verbis describi belli apparatum omissis rebus voIu-Ptuariis perspecte adnotavit Casaubonus. Ad eam sabulae Partem, in qua cottabus ludebatur, spectare ridentur fraglamenta apud Athenaeum XI p. Φ 6 d et g86 b, ubi strenuum Potatorem loquentem audimus r Πν ἐγευ πάθω τι τέγνδε τὴν λεπαστὴν ἐκπαυν, Tos 3ωνησω πάντα τἀμαυτοη δίδω/GNOthippi, poetae tragiet, euius οφοφαγίαν etiam Teleclides risit, aliquas in ea partes fuisse docet locus apud Athenaeum X P. δ18 d, ubi perquam festive fingit poeta, si rata assa
Iatusque suillum praeesset Lacedaemoniis, unum mitti contra hostes oportere Nothippumr hunc enim solum totam Pelo-
Ponnesum esse devoraturum. Praeterea laudatur haeo fabula
s. v. 'Σακχος, fortasse etiam Plutarcho Per. 33, de quo Ioeo supra p. 91 admonui. Haud dissimile argumentum in Στρατιώταις tractasse videtur, eerte eosdem quos ex Athenaeo adscripsi versus in ea positos fuisse docet Scholiasta Aristo
'Ἐρμιππος ἐν Στραταυταις 'Hμον ὁ 'Oφει τὸ ν κοτταβικην κτλ. Nam in fabulae nomine erratum esse vix credibile est. Ad eandem sabulae partem spectare videntur haee ab
115쪽
περὶ ποσσαλοτιν, quibus lam. non potandum esse significatur. Memorabilem sabulae locum liabemus apud eundent Athenaeum Xu p. 524 s, ubi nescio quis prae gaudio triumphat, quod maritimas copias eollegerit ex hominibus mollibus et esseminatis, sed qui repente viri et fortes evaserint. Eosdem videmus in fragmento apud IIesγchium s. v. πα-
' Γρα τοίνυν ειτ' ἐμου χωρειν τον κωπητῆρα λαβοντα καὶ προσκεφαλαιον is ἐς τὴν ναον ἐμπροδησας B. αλx ου δέομαι πανικτιν. εχων τον πρωκτον. Hine apertum est ad eandem sabulam pertinere quae ex Aristophane Bygantio attulit Eustathius ad Odyss. p. 1828 58ωρα ματτειν ἐπὶ τοις ἱεροις καὶ τίν ωαν περιδεῖσθαι περὶ την OGφυν. CD. Pollux X 181 ἐν Στρατιωταις 'Tρμιππος Νικα δ' ωα λιθίνην μακτραν. Cetera fragmenta vide apud Athenaeum
III p. zz a. X p. 423 a. XIV p. 649 e, Anecd. Cram. Ip. 363, Zenobium II 23.
Praeter has novem sabulas Iaudantur Hermippi Iambl, Trimetri et Τetrametri, de quibus, ut brevi rem complectar, ita statuo ut Hermippum carminum probrosorum ιάμβων 3 volumen edidisse eredam, quorum alia trimetris iambicis, alii tetrametris trochaicis composita essent. Quae res quo melius diiudicari possit, fragmenta operis eum ipsis scriptorum qui illa servarunt verbis adscribam. I. Scitoliasta Aristophanis Plut. 0I 'Tρμιππος ἐν τωπρωτω-των Tριμέτρων 'AGκDὶπιου καὶ Ααριπετέας ταὶς 'υλίου λέγει Μαχάονα καὶ Ποδαλείριον καὶ Πασω καὶ Πανάκειων καὶ Aιγλ νεωτάτ . . Eodem Ordine Aescul
pii filias proponi ab Aristide T. I p. 82 c adnotavit IIem-
116쪽
Quo versu nolim ita quemquam uti ut dorica dialecto in Iam . his usum esse Hermippum opinetur; scribendum enim vid tur λευκερινεως , a recto easu λευκερίνεως , quod comparare Iicet cum aliis plantarum et fruticum nominibus similiter formatis, veluti κορωνεως, δαμαρῶππεως, χελιδονεως, φιβάλεως, de quibus vide Theodosium Bekkeri p. II9T. III. Seholiasta Aristophanis Av. 1150. ὁ δἐ οπαγωγευς, cis τινες, σιδη7ρουν τι οἷον πτυῖδιον, ω εχρωντο οἱ κονια-ταέ, οἱ δῖ ἐργαλειον οικοδομικον, ω ἀπευθυνουσι rὰς πλiνθους προς αλλ=ηλας, τινἐς di αυτο παρόξυστον καλοiσιν εἰ μη ἄρα miλον τινα υπαγωγέα καλουσι ' τοιουτο γάρ τι και ' μππος εν τοις Ibιμετροις ἐWρανi ι. IIermippi verba ex integrioribus scholiis servavit Suidas III p. 531 οἱ δῖ πηλον τινα, καθως καὶ 'Tρμιππος ' Συνεστι γαρ δεσμωμ ἐν Ουδενέ' τοισι δ' υπαγωγευσι τοις ἐαυτου τροποις quaelia fere emendanda Sunt,
τουτοισι δ' ὀπαγωγευσι τοις αυτου τροποιοῦ.
Yπαγωγευς de Iuto quo utuntur caementarii ad lateres coagmentandos interpretatur etiam Hes3chius, 'Υπαγωγευς πλίνθευν Oικοδομὴν πηλος. Videtur id autem figurate dixisse Hermippus. IV. Athenaeus XI p. 61 e. οὐ τῶν Κυλικράνων εις
117쪽
De Cyllcrallibus, quos CFlicranos appellat Macrobius Saturn. V 2I, Scytiiiiii et Polemonis testimonia attulit Λthenaeus. In horum ditione sita erat Heraclea Trachinia, primum ab Hercule condita, postea a Lacedaemoniis novis colonia aueta, ut constat e Thue1d. III 92. Pro σπλ νοπεδον Schweighaeuserus tentabat σκληροπεδον. Nihi corruptae voci ace bius Cylieranum convicium subesse videtur. Ex eodem earmine sequens fragmentum petitum suspicor. V. Scholiasta Venetus Aristophanis Vesp. II 6l. τρυφερον τι, διασαλακωνισον : εν τισι μεν διαλεια υνισον, ἐν δἐ τῆ 'Αρτεμ διυ ρου σοναγωγῆ διαλακωνισον. αir ita di του λεξειδίου η συνηθεια I). μηποτε γαρ καὶ πεποίηται υπ' αυτου. εἰ δἐ μη ἐπεσχεδiασrαι το διαλυκωνισον, ταχα αν λεγοιτο απο Αυκου sic του πενταθλου. φαίνεται γαρ τις καὶ μαλακωτερος γενεσθαι. 'ia μειχpiας Εἰ μἐν θανουσίν ἐστί τις τιμη, καταβωμεν. οἱ μῖν τον πένταθλον Αὐτολυκον. μοίως δ' ἐστὶ καὶ παρ' 'Eρμίππω ἐν τοις Tετραμετροις ' Εστερον δ' αυτον στρατηγον ουσαν εἱλωτηριενχὶν καὶ κασαλβαέουσαν εἶδον καὶ σεσαλωκιωμένην. Ita enim eodicis lectionem Oυς ανειλωτημένην probabiliter eorrexit Fritzschius quaest. Aristoph. I p. 28 , qui us. 2eum Porto scribit σεσαλακισμένην et in Aristophanis loco τρυφερον τι σαλακώ νισον. Sed cum haec verba primam corripiant, ut praeter alia docet nomen meretricium apud
Aa istoph. Thesmoph. 812 et Equit. 62, in Hermippi quidem
loco aut σεσαλακωεισμένην aut σεσαυλακισμένην, apud Aristophanem autem sortasse διασαικωνισον scribendum est, quod Ita Venetus: vulgo διμέτροις, quod ex δ . μετροις ο tum est. Vice versa τετραπλῆ pro διπλV legendum esse apud Schol. Aristoph. Nub. vidit Dobraeus.
118쪽
recte interpretatur Scholiasta καὶ σαυτον διακίννησον. Caeterum Hermippi verba, quae olim de homine esseminato et pathico interpretabar, nune ita eorrigenda, πιστερον δ' αυτου στρατηγων κτλ. et de inlieranum eiultate intelligenda esse suspicor, quam ex quo tempore Lacedaemonii colonis auxerint ουσαν εἱλωτημενην) in luxum et mollitiem prolapsam esse dicit. Fortasse igitur hi versus cum quarto fragmento coniungendi sunt. Nisi Lepreatarum civitatem intelligere praestat, in quam olymp. LXXXIXexeunte Helotas a Lacedaemoniis deductos esse docet Thu-
ud. V 3 . Incolarum luxuriem notat Aristoph. Avib. 151. VI. Scholiasta Aristophanis Av. 304 κεβλήπυρις δἐ μήποτε , ora D ἐστιν ἀλλα δυο, φησὶν ὁ Συμμαχος. καὶ δεντοῖς Καλλιμάχου μν p. 219 Bloms.) ἀναγέγραπται κεμη,ειτα - εν ' μιππου Tετραμετροις καὶ θεροστοκλέους τον πρωνος τις ων κεβλήπυρίς τις ονομα ται. Nihil proficitur Dobraei coniectura, qui verba τον πρωνος τις ών ita emendare conabatur cili τις ων κοπρωνύς.
διοποιος ἐν 'Iάμβοις τ' στρατιωτικὰν λυχνειον συνθετον Ουτέος ὀνομά ι. De lueerna militari eis. Antiphanes Athenaei p. 699 e. Συνθετον recte Schweigh. interpretatur de Iaminis corneis vel ligneis ex quibus eiusmodi lucernae eompositae et coagmentatae erant.
119쪽
monuimus. Huius ultam utpote in cauponis et tabernis
transaciam tangi putant ab Athen. XIII p. 566 L ex quo loco, quum minus integre scriptus esse videatur, nihil eiusmodi efficias. Fabulas Myrtili Suidas commemorat duas, alteram inscriptam, ex qua nihil fragmentorum superest, aIteram Τιτανοπανες, passim a grammaticis sed sero eorrupto fabulae titulo Iaudatam. Apud Scholiasten Aristoph. Av. 1 90 Μυρτiλος εν τῆ Tανοπαση Iegitur pro ἐν Τιτα- νοπασι. Ninus recte Eusterus ad Suid. II p. 590 Tιτανο-παισι, seductus Neursit errore Bibl. Ait. p. 15 3, qui ex Aspasio ad Aristotelis Eth. Νleom. IV 2 fabulae titulum fuisse credidit Tιτανοπωδες. Sed hie etiam scribendum Μυρτίλος non Μυρτιλος, quod etiam Suidas habet) ἐν Τιτανο-πασι. In accentu peccat non Eudocia tantum p. 30 , quae habet Τιτανοπανες, sed etiam Suidas, apud quem legitur Τιτανο τανες. Grammaticus apud Behherum Anere. p. II98τα εἰς αν λήγοντα - ωσι συνθετα, βαρχ' ονται - 'Dν''μοπαν, 'Aντιπαν sorti A ἐπαν), Τιτανοπαν. Stephanus BFE. s. v. 'Aκαρναν, τι ἐθνικόν, ως Αἰνιαν, 'AθαμαχωAιζαν, απλα γαρ. τὼ Τιτανοπαν συνθετον. De argumento ex paucis fragmentis nihil elici potest, nisi forte ex ipso titulo suspiceris, risisse poetam hac fabula increbescentem illis temporibus consuetudinem, qua diversa deorum numina in unum nomen coniungerent, cuius generis fuere Panapollo Hermopan Hermathene Hermerotes alia. Sic etiam Titanopali, quod nomen. non male Berchelius ad Stephanum Byg. p. de coniuncto Panis Solisque numine interpretari videtur. Rectius tameti argumentum fabulae ad παιδεραστας
Haec nune pluribus persequutus est Lobeckius Paral. gramm. I p. I90.
120쪽
speetasse dieas. Certe Titanea απυ του τιταίνειν dieti hane coiitecturam optime sustentant. IIesychius V p. 1392τειν, ὁ παιδεραστής, ubi eonfer Alberium. Vide eundem s.
v. Πανες, et Pliotium Lex. p. 592 I ε νομίζοντο- οἱ Tμτανες) τῶν Πρωπευδῶν θεοδA. Omisso fabulae indicio duo-hus locis laudatur Myrtilus, vide PoIluc. VI o et Phrynich. Ecl. Att. p. 433. Ceterum fallitur Fabrielua Bibl. Gr. IIp. I eundem hunc Mγrtilum laudari putans a Suida s. v.
1ημνιον. Is enim historicus est MFrtilus, Lesbiaeorum auctor notissimus, de quo eis. Vossius de Ilist. Gr. III p. 391. Idem Myrsilus vocatur apud Plutarch. de Aquat. Et terrestr. p. 984 E, ubi quae asseruntur, ex eius ἱστοοικοις παραδο- ξοις ab Athenaeo XIII p. 6I0 a. laudatis deuumpta fiunt. Eorum, de quibus adhuc disputavimus, poetarum aequalem fuisse suspicamur ALCIMENEM, euius fabulam Κολυμβῆσαι inscriptam e Ptolemaeo Hephaestionis L. commemorat
doov. Ubi corruptum 'Aλκμάνους nomen non iii 'Aλκειαiωνος, ut voluit Welcherus Fragm. Alcin. p. 9, sed in ' Ἀλκι μένους mutandum esse docet Suidas a. v. 'ADιμενης T. I p. IIτ εστι δἐ και ετερος 'Aλκιμένης 'Aδ ζναιος, κωιικος. Illud autem verissime monuit Welcherus, quas idem Suidas, sive suo ipsius sive aliorum errore deceptus, Alcmani lyrico
tribuit Κολυμ σας, non diversas putandas esse ab iis quas β' Iia Valesius et Naevius Choer. p. 39. Vulgo Tιτω- νυχου, pro quo Behheri codex habet Τυρον ου.