Fragmenta comicorum Graecorum

141쪽

12s EUPOLIs. an non recto Butimannus e Sehollastae errore fluxisse statuat. Iam vero in explicando Baptarum nomine viros doctos in diversas partes abiro videas. Ac Tib. quidem Hemste husius ad Aristoph. Plut. 88 Bαπτας de tinetoribus inte pretatus est, quod, si etymon vocabuli speetes, non potest non rectissime factum viderio Grammaticus apud Eustathium

ad Iliad. δ' 412 o περ βαπτω βαπτιζω, βαπτης, οὐτους τε τω τεττίζω τεττης Cyrillus Gloss. p. Bαπτῆς tinet ori Henisterhusium nuper Fritetschius quaest. Aristoph. I p. 202lta sequutus est, ut drama Eupolidis Bαπτας propterea ita

appellatum esse eenseret, quod isti Cotytius cultores huius deae sortassis etialii suas ipsorum vestes in orchestra tinge- reiit. Cuius permirae gane opinionis eximium firmamentum sibi repperisse visus est in versu ex incerta Eupolidis fabula allato ab Elymol. Μ. p. 486 - βαπτειν τα καλDI τα περισεμνα τlι quem versum etiam alii ad Baptas referendum esse suspicati sunt. Sed tales coniecturas quamquam non damno equidem, non ita tamen iis utendum censeo ut deperditarum fabularum argumenta iis superstruantur, id quod Fritzschius fecit, qui eo progressus est temeritatis, ut versum illum nisi in Baptis nusquam legi potuisse affirmaret eiusque ductu totam fabulae formam et oeconomiam enuclearet. Ροrro Casauboni et Gesneri opinionea iam diu est quod consutavit Lobeckius dissert. de morte Bacchi II p. 12, qui ipse Baptarum nomen a sacris immemsionibus et baptismis denominatos existimat, quam sententiam vir egregius postea in Aglaoph. lib. II p. 1001 sqq. ubi totam de Cotyttiis quaestionem recognovit, copiosius explicuit. Neque negari potest, si baptismis locum in sabula

Eupolidis concedemus, iam etiam epigrammatis sensum evadere acutiorem, in quo marini nuutus, quibus se Eupolin

immersurum esse minatur Alcibiades, iis opponuntur, quos

142쪽

ipso in Eupolidea sabula subierat. Non dissimulandum t

men, ne ita quidem omnem sublatam esse difficultatem. Nam si Bαπται vulgaris suit et communi usu recepta istorum Cotytius cultorum denominatio, non intelligo equidem qui factum sit, ut horum potissimum sacrorum sive antistites sive eultores a Iavationibus nominati fuerint, quas omnium omnino mysteriorum sive publicorum sive privatorum Eommunes scisse constat; sin Eupolia ad mollitiem istorum hominum et luxuriem significandam finxit Baptarum nomen, dissicile dictu est quid invidiae et ignominiae hoc nomen habere potuerit. Itaque in eam delatus sum sententiam, ut Baptarum nomine Eupolin illud hominum genus significasse edam. de quibus incertus auctor apud Suidam vol. IIp. 426 agit: τους ανδρας αποσκωπτειν, τους δεαιρικως τας Ov εις υπογραφοντας καὶ βαπτοντ ας τας τρυας. dieque simplex μπτεσθαι omissa erinium commemoratione ossensioni esse posse docet Menandri Iocus p. 12zovri μυρον εἶχον, αλλα νυν ' καὶ βαφομαι - καὶ παρατιλουααι, νη καί γενήσομαι

Quae omnia ignominiosa habebantur et extremae mollities iudieia. Recte igitur Baptas Scholiasta molles interpretatur. Sed ut verum latear vereor equidem, ne haeo quoque interpretatio falsa reperiatur. Fortassis igitur acutioribus eontinget ut ex Seholio ΜS Parisiensi ad Aeschinem e. Tim.

I26 2. quod Betaeri comitati debeo, aliquid extundant. Est autem hoc: δ ει δε μοι λελέχθαι ὁ βαπαλος παρα λ

πολιδος σκωμμα' ἐκεινος γὰρ υπο των β πτῶν ονο- ιμ- κεισθαι τοῖς αἰσχρους leg. αἰσχρose , Tιγραφην Βάταλον τα ' αυτῶ ν καλεῖσθαι. Quae si minus vitiose scripta legerentur, vix dubitari potest quin ad perspiciendum fabulae argumentum haud exigui sorent momenii.

143쪽

Dei nique non possum quin paucis Butimanni de Enpondea sabula sententiam attingam qui l. l. p. 16 non Couttia saera ab Eupolide exhibita fuisse statuit, sed nocturnas illas Alcibiadis eiusque foetorum commissationes, in quibus illi Eleusinia sacra scurrilem in modum ita imitabantur, ut Theodorus quidam praeconis, Pulytio daduehi, Alcibiades hierophantae, ceteri denique socii mystarum partibus funge- .rentur. Vide praeter Plutarchi Alcibiadem a Butimatino Iaudatum eiusdem Srmpos. p. 621 o et Libanium apud Cra-

merum Αnecd. IV p. 159. quorum hominum impietati quo

maiorem conciliaret invidiam, Eupolin deam illorum orgiorum praesidem Cotyttus nomine appellasse atque EleusiniactCereri opposuisse. Die Gottin, inquit, Welche so1 ehen Mysterien vors tand, nannie der Κ omlher, Eum Gegensata gegen die altis che Demeter, Cotytto. Quae quamquam ingeniosa est coniectura, multum tamen vereor ut aceuratius pensitata probari queat. ' Nam si impietatem Alcibiadis perstringere voluisset Enpolis, quiation multo aptius poetam facturum fuisse videat, si rem suo nomine appellasset, neque quasi per Vela ex longinquo osten

disset. Ipsa mΥsteria totamque earum rationem et teremonias in istis conventibus ab Alcibiade eiusque sociis scurrili imitatione expressas fuisse diserte testatur Andocides orat. de Myst. p. 88 Bevh. Itaque vix aliquam vim habiturum fuisse. crediderim, si cobito Cereri substituisset eoque ari minis invidiam praeter consilium suum imminuisset et quasi obfuscasset. Sed aliud etiam est, quod Buttmanni opinionem minus probabilem efficiat. Scilicet expressis veterum eonstat testimoniis, istam osteriorum violationem in ipsum

Vide quae nunc uberius disseruit Lobeckius l. l.

p. 1029. . .

144쪽

illud tempus ineldero, quo Atheniensium in Siciliam .expeditio parabatur, id est Olymp. XCI I mensibus Μunychiona

et Thargetione. Cuius impietatis rumorem iam ante ipsam reorum delationem, quae sequentis demum mensis initio Hermarum mutilationem sequuta est, Thucyd. VI 2T, Diod. Sic. XIII 2, plane nullum inter cives percrebuisse, nemo non concedat necesse est, qui attento animo legerit Thucyd.

I. I. Andocid. Orat. de Myst. p. 88 Bekk. Ρlutarcti. Alcib. 19 eli. Aristide Orati. vol. II p. 5 I3. Neque dubium eΑt, si vel levissimam eius rei suspicionem populus Atheniensis habuisset, quin obtrectatores Alcibiadis violatae reIigionis litem in recenti facto ei intenturi nee quidquam intentatum relicturi fuissent, quo minus praetor exercitus in Siciliam mittendi crearetur, quod tam Munychione mense factum esse e Thucydide eonstat lib. VI 8. poterantque profecto Alcibiadis inimici tanto certius quem vellent accusationis contra

Alcibiadem motae eventum exspeetare, quo maiorem esse

seirent religiosissimi populi superstitionem et in ulciscendia divinarum rerum violatoribus tracundiam. Ex his liquido mihi constare videtur, eiusdem anni Dionysiis fabulam, in qua Alcibiadis mysteriorum profanatio Sive aperte sive occulte taxaretur, exhiberi nullo modo potuisse. Itaque sequentis anni Dionysiis hoc factum ab Eupolide dices, praesertim quum sequentis demum anni initio, absente Alcibiade, in eius causam inquisitum fuisse sonstet. Atqui id iam primis secundi Ol3mp. XCI anni mensibus laetum esse, docet narratio Thucyd. VI 30 51 oll. Diod. Sic. XIII 5. Damnato autem iam Alcibiade et per populi decretum exilii Poena multato, Eupolidis fabulam eommitti non potuisse, quis est qui non littelligat 3 Itaque nihil relinqui video, nisi ut Eupolidis fabulam Olymp. XCΙ I. Iudis Liberalibus urbanis, tribus ante Siculam expeditionem mensibus, actam esse,

145쪽

eiusque ammenium non in mysteriorum violatione, sed la Couttiorum sacrorum et Alcibiadis elusque sociorum irrisione positum fuisse statuamus. Non multo minorem celebritatem adepta est sabula ρουν nomine inscripta, cuius argumentum quale fuerit e fragmentis quodammodo cognosci poterit. Nam mortuo Pericle Olymp. LXXXVII cum pessimorum hominum consiliis civitatem misere amictam videret poeta, eis. Valchem Diatr. p. 253. nobiles illos, quorum olim duetu felicissime civitas noruerat, publicarum rerum antistites et propugnatores Solonem Miltiadem Aristidem et Periclem ex inseris ex citatos in scenam produxit, eosque de rebus ad rei publieae administrationem spectantibus interrogatos respondentesque

exhibuit. Solioliasta Aristidis HS apud Veschenae. Diau. p. 2b2 ' Eυπολις ἐποίησεν ανασταντα τον Μιλτωδην καὶ 'Αριστείδην καὶ TFλωνα καὶ ubi pro Gelone Veschenarius Solonem, Elmsteius ad Eurip. Med. 389. Cimonem reposuit. Recte Valchenarius. - Nam Aristides orat. Plat. II T. VI p. 37 e ed. Cant. a. 1604 των κωμιγων

τις, inquit, ἐποὶησε τετταρας των προστατιυν ανεστωτας, ἐν οις δίο τουτων ενεισιν i. e. eorum, pro quibus tota ista

Aristidis oratio contra Platonis criminationes in Gorgia Iolp. 5Io d ela. Plutaris. Arist. 25) dicta est, Miltiadis Themistoclis Cimonis Periclis. Quo accedit Platonii, qui isdhane ipsam fabulam respexit, auctoritas in seripto de C moedia p. XXVII, ubi de Eupolide haec verba posuit z αν - γαγεῖν ἐκανος ἄν αδου νομοθετῶν προσωπα καὶ δι μυτιῶν εἰσηγουμενος ἡ περι ωσεως νυαων ἡ καταλίσεως, UiAille legislatores ab Eupolide excitatos suisse dicturus, nisi

Solonem etiam in iis a poeta eommemoratum esse meminis

Apud Diudornum vol. III p. 6 2.

146쪽

set. Ad eandem sabulam respexit etiam Aphthonius Prog. p. B Cam. εἰδωλοποιία ἡ προσωπον μῖν ἔχουσα γνωριειον, τεθνεος καὶ του λέγειν . παυσάφανον, ως ἐν Ληαοις - πολις επλασε. Quod Eupolin Cratini exemplo fecisse, qui et

ipse Solonem ex inferis excitaverat, docet locus apud Diogenem Laert. lib. I 62. Periclis ex Orco adscensum iterum

ἀνεστῶτα οροντες ευφραίνοντο, et Valerius Max. VII. 2ext. T. et Aristophanis quoque - Praeeeptum, qui in Co-emoedia introduxit remissum ab inseris Atheniensem Perigetem vaticinantem, non oportere in urbe nutriri leonem.

Qui respexit quidem ad Ranas Aristophanis, sed remissum ex inferis Perielem dicens Eupolidis fabulam eum Arisi phanis Ranis confudit. Similis fortasse. error in argumento

Sophoclis Oedipi Col. p. 5 Elmst. 'Αριστοφανης ἐν τοῖς βατραχοις ἐπὶ μου ἀναγει τους στρατηγους υπὸρ γῆς, cuiusmodi nillil in Rania legitur. Sed de Pericle, euius

etiam eloquentiam hae in fabula praeclaris laudibus ornavit, v. Leopardus Emend. V 14. XVI 1 et M tienbachius ad Plutareh. S. N. V. p. z. de Periclis igitur hac in sabula par tibus unus omnium maxime insignis est Plutarchi locus Ρε-riel. 3 et 2 . ex quo etiam MFroiiidem, celebrem illum proelii apud Oenophyta eommissi victorem, in scelia adfuisse discimus, ad Perielis interrogationem de stio, quem ex Aspasia susceperat, respondentem; ad quem fabulae loeum respexere etiam Schol. Platon. p. 139 et Harpocr. p. 9. EX Niltiadis oratione, monente etiam Elmsteio ad Eurip. Med. 389 servavit aliquot versus Loiigin. de, Subl. Iu 3. Nunc accedo Clintono Fast. Heu. p. XXXVI Kr. Pro

στρατVλους eorrigenti τραγικους.

147쪽

χούρων τις αυτῶν τουγὼν αλγυνει κέαρ. Neque ad aliam sabulam hos ego versus rettulerim a Stobaeo Serm. XLIII 0 allatost καὶ tui ν ἐγω - παροντων Ουκ-τέ λεξω Ουτω σφόδρ' αλγω τὴν ποῖατείαν ορων παρ' υμιν. Vide cetera, in quibus gravissime de funesta reipublicae condicione conqueritur, cuius rei culpa maxime in exercitus duees transfertur, quorum pravitatem et nequitiam exagitat

etiam in Ioeo apud Schol. Aristidis l. l.

ἐν τοις σφυροις ελκοντα τὴν στρατηγίαν, et apud Harpocr. s. v. μειαγωγος p. 240. Nec dubitandum quin de aliquo eorum hos versus ab eodem Harpocr. E. V. καθαρσια p. 26 servatos poeta posuerit rον χρῆν εν τε ταις τριοδοις κἀν τοις οξυθυμίοις προστροπαιον τῆς πολεως καίεσθαι τετριγότα. Ita enim haec emendavit Porsonus Adv. p. 253. Indidem haec ducta suspicor apud Villois. Aneed. II p. 88 και λεγουσί γε Tὰ ραιράκια προὶστάμενα τοῖς ἀνδράσιν , quae omisso fabulae titulo asseruntur. Neque tam ambiguum est, quo sensu dicta fuerint verba παιδὶ τὰ κοινα, apud Photium et Suidam servata. Cuiusmodi παιδες τοις κοινοις ἐπιθεμενοι fuere Hippoeratis filii, Telesippus et Demophon,

acerbissime taxati in fragmento apud Suidam vol. III p. 61 , Schol. Arist. Nub.. 999. et Demostratus, vid. Aristid. Τ. IIIp. 215 e et Schol. Aristoph. Lys. 398. Salsissimo dicterio Perstringuntur imperatores Laespodias et Damasias in versibus apud Schol. Arist. Av. 1568. ταδὶ τὰ δένδρα ισποδίας καὶ Λαμασίας. αίαισι ταῖς κνημαισιν ἀκολουθουσι

148쪽

ad quae respicit Ennaplus laban. p. ss, ubi vide Boisson dum est Plutareh. Symp. VII 8 p. 712 A.

Ex ea fabulae parte in qua emendandae reipublicae et melioribus legibus regundae eonsilia inita esse videntur, non inepte, ut equidem opinor, hune Versum petitum esse auspiceris r αβλυστονῆσαι καὶ χλοῆσαι την πολιν, quem non addito fabulae indicio servavit Ebm. Μ. p. 200 M. At Suidas s. v. αναφυστανῆσαι, το αναβλουσαι. Eυπολις CD. Eustath. ad IIlad. ρ' p. 1095 Rom. Deniquela fine fabulae, heroum umbris ad inseros redeuntibus, hosea versus locum habuisse eoniicias r' Ἀναθωρον νυν τουτοις τασδὶ τας ειρεσώνας, καὶ προσαγήλω - ἐπελθοντες. --πανυς, - δεχοριεσθα. Quae servavit Suidas a. v. αγῆλαι et Lex. Seguer. I p. 328 Emendante Porsono apud Gesssordium ad Heph. p. 2 8. De tempore quo acta sit fabula, nihil habeo quod pro certo anseram. At eum Demostratus, quem hae fabula perstrinxisse Eupolin vidimus, unus omnium maxime Siculam expeditionem, funestissimorum malorum caussam, Commendaverit,

Aristoph. Lysistr. 398 et Pluti Nic. 12 Alcib. 18, eoque ipso

Eupolidis omniumque prudentium et patriae amantium virorum odium excitasse videatur, haud inani, opinor, conlestum quartum annum Olymp. XCI fabulae commissioni adsignabimus. Quam suspicionem etiam Laespodiae sommemoratio confirmare videtur, quem Olymp. XCI 3 imperatorio munere functum esse, e Thucydide VII 105 intelligitur.' Proximo tempore post Siculam eladem Olymp. XCII 1

fabulam aetam esse auspicatur Raspius l. l. p. II. Histi eriti Com. graee. s

149쪽

quae deluceps seqntuitur fabulae λαι τῶν ei carum paucissima fragmenta servata sunt. laudatur

ab uno Polluce VII 168. ubi Anaxila, mediae poeta comoediae, commemorato, ita pergit: των di m νεωτέρων τις Mnους καὶ τῆν πλωον τλ ν ἐν τοι , βαλανείω st&κroανευνομασεν ως οἱ νιν. γουν ἐν Λιαπωντι, Πὰ βαλανειον ἐισελθων so p βοτυπί σlὶς τὀν συι βαίνοντώ σοι εις τὴν μακτρον. In his verba τοὐν δἐ ἔτι νεοπέρων το Fabricium adeo deceperunt, ut 3ιπιτῶντα iuniori Eupolidi, qui nullus unquam suit, tribueret. Recte haec verba absunt a NS Iungermanni inserta post Eupolidis nomen particula M. Vulgatam lectionem qui servare volent, Eupolidis nomen corruptum esse statuant necesse est. Neque negari potest, verba ipsa ita esse comparata, ut ex progalco scriptore potius quam ex poeta petita esse videantur. Sive enim Eupolidet metri speclem restituas,

τον συμμένοντα σοι εἰς μακτραν, uirumque habet quod displiceat. Itaque omnia inceria sunt, meliorumque librorum auxilium expectaridum. Porro ΠΕ- lotes laudantur Athenaeo IV p. 138 e et Polluci IX . X DRubi legebatur olim 'Aλαισιν, pro quo quum libri habeant aut 'Nitati σιν aut Ἱλωσιν, recte αλωσιν correctum ' ESt. Incerto auctori eadem, ut videtur, fabula assignatur ab Aihenaeo XIV p. 638 E et IIerodiano de dict. solit. p. Io 3 26 29. Qua de re pluribus exponam ad fragmenta. Multo, frequentior apud veterea seripiores eius fabulae mentio inlicitur quam Κολάκων nomine inscripsit, euius ur

150쪽

punentiun eum in callia maxime, Illi ponici sillo, exagitalido versaliam' sit, primum de huius vita, moribIlsqiae Paullo ac- euratius exponendum videtur. 'δ) Callias igitur noster Eupoli deus, Melitensium pago adscriptiis, Schol. ad Luciani Io cm Τrag. vol. II p. 696 cII. Schol. Arist. Ran. 501, patrem habuit IIIpponicum, cuius laniae fuerunt opes, ut quum eas in privatis aedibus, quarum magnificentiam praedicat Blmerius Or. XVIII 3, satis tuto asservari posse desperaret,' veniam in aeropoli habitandi sibi concedi voluerit,

IIeraclid. Ροnt. apud Athen. XII p. 5 3 b, Apostol. XI p. 130. Huius . uxor postea Pericli Plutarch. Ρer. 2 ),sIta autem Ilipparete Alcibiadi nupsit, quod facium esse Olymp. XCI docuit Dodwellus Annal. ad Thucyd. VI 30, ex quo intelligitur non Hipponicum, ut nonnulli voluerunt, sed, mortuo Hipponico, Calliam Alcibiadi sororem in matrimonium dedisse, Plutarcti. Alcib. S. Post Ρericlis obitum Nip- Ponteus una cum Eurymedonte capitali proelio Tanagraeos fudit, testibus Thucyd. III 01 et Athen. V p. 2I8b, quod factum est Olymp. LXXXVIII 2. Idem Olymp. LXXXIX Iproelio ad Delium intersuit, in quo eum occubuisse tradit

doeides. Vid. Schneideri quaest. de Xenoph. Conv. P. 136. Ita igitur immensae Ipatris divitiae hereditario iure Calliae nostro obtigere, qui proximis post aditam hereditatem temporibus omnium Atheniensium opulentissimus luisse perhibetur, adeo quidem, ut Calliae opes vel in proverbii eon -

-) De nobili ΙIipponicorum familia egerunt Palmerius Io Fr. Gronovius aliique, quos 1lde apud Stulterum Lest. Andoc. p. 95, Boeckhium Oecon. Att. II p. 15 et 'Dahimantium quaest. historic. voI. I p. II. De nostro Callia Complura veterum scriptorum loca cumulavere Sluit erus I. l. p. 91 et Iletudorsus ad Platonis Prol. 5 p. 65, sed explicatius qui esus historiam tractaverit novi numinem.

라틴어 텍스트