Fragmenta comicorum Graecorum

161쪽

sereatus,Mχὶτηρ τις αυτῶ Θραρτα ται-οπιολις equae dici videntur ab aliquo Prospallio, qui ut adversarimnservilis condicionis hominem ideoque tribu movendum esse do-eeret, eodem utitur argumento quo Eubulides apud Demosth. p. 1309 in Euxithel causa usus erat: εἰ δέ γε πλουσιοι inquit Euxitheus, ovis' aν τας ταινέας επωλοηρον, Ουτ' ἔν ἄλως ηφεεν αποροι. ἀλHoe ri ταυrα κοινωνεῖ τω γένυς

ibyphronem qui hac fabula maxime exagitatum fuisse ferinii Th. Berghius Epist. ad Schillerum p. 1δ8, Euthyphronem haud dubie intelligi voluit Ρlatonicum illum, qui co impietatis progressus erat ut suo ipsius patri caedis litem in1- deret. V. Plato Euthyphr. p. A et ubi tecte eandem rem significare videtur de Republ. II p. 3 8 B. Quae etsi Ingeniosa est coniectura, in fragmentis tamen nihil quod eisdem faciat reperio. Fabulam ante Olymp. LXXXIX Iactam esse docet Aristophanes Nub. 533 frigidos et ineptes aemulorum poetarum locos exagitans, ad quem Iocum Eu, poIldis Prospallios 'significari testatur Scholiastes. Ac nescio an vel hinc viri cl. suspicio labefacietur, quum Ρlatone teste Euth3phr.nis cum patre contentio in illud tempus inciderit quo Meletus Socratem accusaverat, h. e. in Olympiadem XCIV ultimam vel XCV ineuntem. Sequitur Ταξiαρχοι fabula, passim 2 αξιαρχαι nominata, quae minus attica forma fuit. Eodem nomine inseri Ptam fabulam a Ionrsio, qui mediae poeta fuit comoediae,

162쪽

γον. In his quae de Phormionis virtute et in ferendis belli Iaboribus patientia traduntur, e Dionysii Taxiaretiis petita esse prorsus incredibile est. Quid enim mediae auctori comoediae cum Atheniensium duce, cuius virtus rerumque bel- Iicarum peritia in ipsis belli Peloponnesiaci initiis eluxit Eam ob causam ego in quaest. sceii. III p. 56 non dubitandum esse dicebam, quin omnia illa, quae ex integrioribus Scholiis ad AristophanIs Pac. 3 eonflata esse, ad Eupolidis Taxiarchos perilueant. In his enim magnas fuisse Pho mionis partes docere Pollucis locum IX 102 ἐν γὰρ To ξιάρχοις Ευπολις, του Φορμίωνος ειποντος, ουκουν περιγράφεις ἴσον ἐναριστῶν κυκλον; ἀποκρίνεται, ei δ' ἔστιν; εἰς cymab ν ἀριστ)jσομεν; . ἡ κοφοριεν τὴν μῆραν ά περ ὁρτυγα; Ae quum priora illa Scholiastae verba manifesto ad Eupolin spectent, ne cetera quidem, quae ex Dionysii Taxiarchis a ferre Suidam, ad alium auctorem referenda esse suspicatus sum. Neque vanam fuisse nostram suspicionem docet edituἡ postea a Behkero Scholiastes Venetus ad Pacem I. l. ubilia seripium est: καὶ Λιονυσιος ἐν Ταξιαρχοις παρ' Mπο- λιδι et παρὰ Φορμιών, μανθάνο0 Ψοις των στρατηγιῶν τε

163쪽

4: καὶ πολέWον suo ,3 φησίν, εώς 0ὐκέτ' αν φοροιμιε στιβάδας orou φαγον. γ Apertum igitur est Dionysium, sive potius, ut suspieor, Dionysum deum ab Eupolide ita introductum suisse, ut in serendis militiae laboribus mollissimus deus magistro uteretur Phormione; quae res muti siplicem risus locique materiem praebere debebat. Ac nescio an eodem spectet locus ex Polluce allatus, in quo Ba ehus colloquitur cum Phormione, qui quum prandentibus triclinii mensaeque loco circulum sufficere dixisset in telluris humo ducendum, offensus tam simplici coenae apparatu deus respondet: τί εστιm, εἰς ωμιλλαναρωτησομεν; Pran-

dium ipsum apparatum fuisse intelligas ex fragmento apud Athenaeum II p. 52 d.

Λίδου μασασθαι Nαξίας αμυγδάλας, Οἰνον τε πίνειν Nαρέων ἀπ' ἀμπέλων. quae Baechl verba esse suspicor; ad quae Phormionem poeta ita respondentem facit, ut militem decere dicat ἐπιφαγειν μηδἐν ἄλλ' ἡ κρομμυον - λεποντα καὶ τρεις ἁλμάδας.

Ita enim legenda haec, quae ab eodem Athenaeo servata sunt IV p. I 0 d. De vestis squalore et illuvie militiae aerumnis Contracta querentem deum audire mihi videor lii Ioeo apud Pollucem VII 108. IX 58. Ex ea fabulae parte, in qua Phormio imperitum deum armorum tractandorum artem docuisse videtur, petitus est locus apud Photium Lex. p. 658 ουκ ἡν φυλάττη γ' ιυδ ἔχων τὴν ἀσπίδα. Ad palaestricas det exercitationes spectare videntur quae leguntur apud Grammaticum Bekkeri p. 32 . In pugnam autem quomodo ingressus sit docet fragmentum a Polluce X 63 sinatum,

164쪽

Hine emn meευο προώτην appellat neselo quis apud . eundem Polivo. X IT solannem, dei appellationem εἰραφαυτης ludibrileausa in. σκευοφοραυτην immutans. De eeieris fragmentis auo Ioco dicetur. . Υβριστο δέκα ι non eommemorantur nisi a Ptolemaeo

Pholli Biblioth. I90 p. IOI 10 de quo loeo supra p. I0I dictum est. Ad nomen fabulae interpretandum Deit Pollux VIII 126ωβραττοδίκαι δἐ ἐκαλουντο, ει τι χρη Κρατεροῖ πιστευειν τω-ii nigίσματα συναγοντι. ΜS συναγοντι h. e. συναγα- ντ-, οἷ μιὴ vλομενοι τος δίκας εἰσαγαγεῖν. ἐπεπολασε. M το. τοιουτqν ἐν-. Postrema quorsum spectent ob 'murum .est. Heu illius vol. II. p. 1 42 'ριστοδίκαιr ob μὴ ,θέλοντες εἰσήγειν. τὰς 1 dimς . Παμ 'Aττιχοῖς. . Itaque ιστοδίκαι dieebantur, qui eausas in ludicium introduci nolebanti . Cum Polluce et Hevehid consentit Photius Lex. p. 61 9 'υριστοδίκαιr οἱ επι των μὴ ἐθελοντων εἰσάγειντας δίκας, ubi οἷ ante delendum esse monuit ad Hesychium Alberius. In Φιλοις quod argumentum tractaverit plane incertum est; Lyconem Autolyci patrem et Aspasiam in ea exagitatos fuisse doeet Scholiastes Platonia Bois. p. 332. 39I. Ex ceteris fragmentis nutu efficias.

Agmen elaudit fabularum Eupolidarum ea: quam .Xρυσο υν. Ire νος inscripsit, euius formam et descriptionem, Erul ignoramus, ex fragmentis tamen ipsoque sabulae titulo poetam aureae aetatis reditum Λihenionaibus vaticiliatum, esse; intelligitur. Eo prae ceteris speciant veraus . ab Hephaestione

165쪽

I p. IV. Λd cleonem fortasse etiam alius' versugidus est apud Sestoliastam Aristoph. Vesp. 611 ... αυχνως μἐν ουν τὼ λεγομενον σκυτη . . In eadem sabula Lampoliis partes fuisse . docet in Antiatile. p. 96. Quem si vatieinia Diidelitem a poeta inductum esse conlicere' licet, non male eidem versum a Zenoblo II

αυτηιατοι δ' αγαθοὶ δειλων ἐπὶ δαῖτας εασιν. Praeter Cleonem et Lamponem risit Didymiam apud Aui naeum XIV p. 658 d, Pantaclem apud Schol. Λristophanta Ran. 1068, Dionysium tonsorom .apud Pollue. X al, Α eheatratum apud ScIiol. Iliad. κ' 252, aliosque eodem loeo

PIIRYNICHUS, Atheniensis, si Suidae s. v. si'ρυπιχος fides, quamquam Schol. Λristoph. Ran. 1 eum ob peregrinam patris, ut videtur) originem a comicis irrisum tradite κωμωδειται M ώς ξένος. Phradmouis. filium qui eum fuisse perhibet Anonrmus de Com. p. XXIX Lips. fortasse eum tragico eiusdem nominis poeta confudit, quem Polyphradmonis filium vocat Schol. Mistoph. Av. 50. Rectius Ita etiam Suidas s. v. σὸρυνιχος, addens isse eundem ab aliis Milirrae, ab λ aliis denique Choroclis filium per' i hiberi; quibus quartum nometa accedit Melanthas ' λανθας) a Scholiasta Aristoph. Vesp. Ig8I Servatum. Ex his Polrphradmon verum et genuiuu*, eetura Prae

166쪽

lintur Seholiastae ad Baii. 14. sdem habebimus, nolirum poetam Eutiomidae filium fuisse tradenti. Aetatem Phrynlisi his verbis indicat Suidas: κωμικος των ἐπιδεροέρων τῆς αρχαίας χωμιγδiας. ibidαξε γοῖν επι πς δος. Eadem Eudoeia p. 428, nisi quod minus recte ἐπὶ δευτερων habet. . Primam igitur sabulam docuit Olymp. LXXXVI, non LXXVΙ ut calami errore scripsit Fabricius Bibl. gr. II , p. 483, quem securus repetiit Bas,hrius ad Plutaretii Alcib. p. 1 3. Sed apud Suidam fortasse tu numeris emtum est scribendumque ἐπὶ ποῦ ' Certo Anonymus de Com. l. l. GπoLς ἐbiδοξεν ἐπὶ. ἄρχοννος 'ρου, .ἐφ . ου καὶ Φρυνιχος, h. e. Olymp. LXXXVII 3. Obiit in s Sicilia, teste Anonrmor Dρ-χω ἔθανεν ἐν nisi hoc bellam de Polyphradmonis filio intelligentam est. De eeteris viri rebus nihil compertum habemus. , Nam quod Scholiastes ad Aristophanis Ran. 00 Phrynichum, poetam

eomicum, postea praetorem factum esse narrat, inane est Teterum enarratorum commentum, explosum illud iam a Beni-

Iela Respous. ad Bori. p. 295 Lips. Ao fortasse ne scripsit quidem Sehollastes quod vulgo seriuri Aristophanis haec sunt verba r. ur .τις et μαρτε σφαλείς τε Φρυνίχου παλαίσμασιν, ἐγγενέθαι φημὶ χρῆναι τοις οLσθουσιν τοτε - αAίαν ἐκθεῖσι λυσαι τας προνερον αμαρτί . IIis igitur praeter alia haee adscripta legimus: στρατηγουν- τος αυτου Phrynichi) ηττηθησαν ' σθηναῖοι καὶ πολλοὶ

ter Choroclem, de quo infra dicam, sieta et allegoriua; nomina videntur. . Idem nunc etiam apud Clintonum video Fastis Hellen.

167쪽

νοντο. Cum Iils si comparaveris Aeliani narrationem . Vari Nisi. III 8, qui Phrynichum tragicum ab Atheniensibus Imperatoris munere ornatum fuisse seribit, ἐπεὶ τοις πυρριχισταις εν τινι τραγωδία επιτήδεια καὶ πολε/εικα πονησε, haudquaquam improbabile videtur etiam SehoIIastam scripsisse τον τραγικον Ποι-τήν. Idque etiam ea quae dein-eeps addita leguntur eonfirmante motorii enim et Iuctant

chori pyrrhlebistis quam maxime conveniunt. CD. Seholi stes Ran. 153, ubi Cinestas pyrrIdchae auctor ἐν τοις χωροις πολλῆ πινησει κεχρῆσθαι Sed de hoc utcunque statuas, Φρυνυου παλαισμητα neque ad tragicum no que ad comicum poetam spectant. Reete Ρhrynichum pra torem Atheniensium celeberrimum Stratonidis filium Sehol. Aristoph. Ran. 313) intelIerit iam vetus interpres Aristoph nis Lysistr. 313 et Λv. 750. Allus item Phrynltans est laquem inter Philocleonis adulatores recenset Aristophanes Vesp. 1293, ubi quum veteres quidam' enarratores comicum poetam perstringi sibi persuasissent, Symmachus rectissime tragicum histrionem sive choreutam, quem Choroclis fissum dixit Scholiastes Av. 50, intelligendum esse monuite Isidem est qui Andoeidi Orat. de myster. p. 24 Rsk . dicitur Φρυνιχος ο ορχησάμενος. ' Eundem propter mollitiem' Suidas s. v. παλαισματων non minus inepte πυν- ' στρατηγων, quamquam probatum Perizonto ad Aeliani V. H. III 8. Scripsisse videtur Scholia8tes . . O ορχησα μενος quod dixit, non ορχηστης documento est Phrynichum eo tempore quo habuit illam bratio' nem Andocides, aut lam. mortuum fuisse aut certe histrioniam fac re desiise. Similiter cιοξας dicitur quill δερχών esse desiit. Nihil igitur caussae est eur aut eor

168쪽

rarum. Orestesucarum illudi crediderint ab Aristophane Nub. 1992 τι δαι; τραγωδουσ' ἐκ τινων; ευρυπρωκτων, ubi Scholiastes: εις Φριπιχόν φασιν αντ' αποτείνειν τον τραγικον χορευτην , ἐπεί διεβαλλετο επὶ μαλακία των. Sed haec incerta sunt. Apertius idem Vesp. IGIMησσει si ρυνιχος uis τις αλεκτωρ σκελος ονρανων γ' ἐκλακτi ori .

et 1515

καὶ τὼ Φρυνίχεων

ἐκλακτισατω τις, ἄπιος ἰδοντες ανω σκελος. ωέωσιν οἱ θεατα . . Quibus locis qui tragicum poetam, quem et ipsum πηριω- των .ορχηστM- inventio nobilitavit, rideri eredidit Benueius Resp. ad Boyl. p. 300 non cogitavit, Opinor, tragicum Ponatam nunquam nisi honorificentissime commemorare Aristopha-.nem v. c. Ran. si1 1290, Thesm. 16 , Av. z 9, V p. 220 26s atque veterem illam saltandi artem, qualem Phordebus: tragieus excoluit, honestiorem et vero venustiorem fuisse, quam quae ab Aristophane sic illudi potuerit. Recte

igitur in tuis quos adscripsi locis saltatorem Phrynichum uommemorari statuit Stulteriis Leci. Andoc. VI P. 120. i i De P0 i viri satis honorifice sensisse veteres triticos, et illud documento est, quod τοῖς αξιολογωτατοις. Veteris comoediae auctoribus accensetur ab Anqnymo de eom. p. XXVIII. Neque repugnat illi ludicio fragmentorum indoles, gulari

aut exempla huius dictionis requirantur eum Miterabachio Bibl. erit. III 3 p. 93. CD. tamen Aeschinea C. Ctesiph. p. Φ83 Rsk. Λιοδωρος ι δολιχο Τρομιησας. η' γ itaque τραγωδεῖν etiam elioreulae dicebantur. R Pi- .cit ad hunc locum Pholius Lex. p. 59S Tραγωδεiν et χορευειν 'Anιστυτάνης, quod inter fragmenta posuit Diu-

169쪽

esinua et ' eximio vigore conspicua. Cuius rei si quis exempla desiderat, is adeat Athen. II 40 d. IV p. 165b, Ar m. Sophocl. Oed. COI. p. 5 et PlutarcIi. V. AIesb. 20

Perstrinxit tamen eum Aristophanes Rati. I utpote φορτι- κον et obsoletis comicorum , poetarum artibus, ut baiulantium inficetis sacetiis lusibusque utentem. CD. suidas S. V. ω - κις. Scholiasta autem ad Aristophanis Ioenm nihil eiusmodi in superstitibus Plionichi comoediis legi adnotat: εἰκος Mἐν τοις απολωλοσιν εἶναι αὐτου τοιουτο τι. Fuisse etiam qui metrorum imperitiam et obiicerent, idem docet Soh uastear κωμωδειται δῖ -- ἐπὶ φαυλοτητι ποιηματων καὶ ιύς ἀλHοτρκη 2άγιον καὶ ως κακομετρα. Cuiusmodi erimina

. . .

vla aliunde nisi ex mutua antiquorum comicorum aemul

uone obtrectandique libidine repetenda esse, non est quod moneam. De plagiis quae dicit Scholiastes, spectarit haud dubie Hermippum, quem Sehol. Aristoph. Av. 750 in μοτοροις fabula Phrynichi tamquam ἀλλοτρια υποβαλλωμένου ποιήματα meminisse resert. Contra Phonichi opibus EupoIin in Marica usum esse testatnr Aristophanes Nub. 553.

De metrorum autem inscitia quae reseri, ea quorsum spe etent, ut nunc res est, diiudicari non potest. Metrum Phrynichium, compositum illud ex ionico a minori tetrametroeatalectico, quod copiosum apud Phrynichum auctorem veteris comoediae fuisse dicit Marius Victor. p 25 2 et cultis exemplum ex nostro poeta attulit Nephaestio eap. 12 p. 6T α δ' ἀνάγκα Dρευσιν καθαρευειν φρασομεν, a tragico potius quam a comico Plirynicho denominatum esse crediderim. Silidas certe s. v. OPυὶ VOς, ubi de tragico agit, hunc του τετρα/άτρου ευθετην appellat, quod non videtur de alio metri genere intelligi posse. CD. M. Servium Celit. p. IS23 et II ephaestionein I. l. Quod idem Servius P. IS2I commemorat metrum Trilliolum, a Sar

170쪽

tento an Pliry ni elitum mutatum, constans illud . uana Paestico monometro, fortasse et ipsum a tragies nomen d xlt. Dictione usus est, quantum quidem ex fragmentis inretesngitur, , tersa et . ad atticam elegantiam domposita quamquam in singviorum verborum usu plus sibi indulsit, quam ab huius aetatis scriptore. expectes. 'Ita ille αφηλμα virgianem imputierem dixit apud Pollue. II IT contra bonorum Beriptorum usum V. Lobeckium ad Phov. p. 81. Κατακοιμιi ιν λυχνον pro αποσβεννυναι dixit loco apud Allieu. XV P. z00 f et Pollue. VIII 8, κεκτημνος de servi domui apud. Polluc. III γδ. . Eodem pertinet usus voeabuli

ἀπελευθέραν ειρηκέναι κτλ. . Medium τευτά σθαι, quo usus esse videtur. loco apud Phol. Lex. s. v. τευτα ιν ex eme irdatione .Ruhnhenii, infimae .graecitails est, v. Basili Epist. Crit. P. 152. . Rarius porro apud. poetas comicos nec lamen

exemplis, desiitutum pro Wεῖν, quo utitur in fra mento apud Eustath. ad Iliad. 6 415 ἐβουλομην ἄν υμ ινιυσπερ κοὐ προ του. λεινος autem, quod habes loco . ab Erotiano Lex. Hipp. p. 3 si servato, manifesto corruptum .est. Vocabula quibus aut primus auii solus usus eSt, repe-

라틴어 텍스트