Fragmenta comicorum Graecorum

151쪽

metudinem abirent. CD. Libanius Orat. X p. 295 B. PI tarch. de Am. divit. p. 52T B. '' Sed Caulas quum a

sus ac pater fecerat, eulus σωφροσυνην Iaudat 'Andocides de Myst. p. 121 Bevh. omni voluptatum generi liberrime indulgeret, acceptas hereditate divitias tam strenue dilapidavit, ut suo merito inter ασώτους numeretur ab Athen.

IV p. 169 a, summoque iure quidam quasi αλιτηριος Hipponici fuisse dicatur ah Andocide de Μyst. p. 12I Behk Immanes hominis profusiones maximeque insanum scortorum

amorem tangunt Aristophanes Ran. 432 cum scholiis et Ueraclides Pont. apud Athenaeum XII p. 53T b, puerorum amores et adulteria praeter Eupolin in Autolyco Aristophanes Λv. 284 et Cratinus apud Scholiasten Luciant vol. II p. 696, pe lurium Andocides de Hyst. p. 119, bibacitatem Aelianus V. H. IV 16. Tanquam muliebria passum a Meleto eum commemorat Aristophanes apud Scholiasten Platonis p. 330. Denique esseminatum hominis ingenium arguit immodicus

quod cognomen ceteri seriptores rectius secundo Calliae tribuunt. Vid. Boeckh. Oecon. Athen. II p. 16. Alcibiadem et, ut ipse opibus potiretur, necem intendisse narrant Andoc. e. Alcib. p. 150, Plutarch. Alcib. 8, Schol. . Luciani Iove Consul. p. 638 vol. II, quam rem ut ante-Verteret, Populum opum suarum heredem scripsit si absque liberia obiiset. Quae res eventum nee habuit

nec habere potuit, tum quod filium postea genuit, tum vero etiam quod opes suas lam Olymp. XCIII 3 haud mediocriter attritas Arist. Av. 28 3 decem annis post eo usque abIigurrierat, ut ab Iphicrate per Iudibrium Wiναγυρτης appellaretur. Vid. Boethh. l. l. P. IT. Eundem tamen OυM O λου αξιον dicit Lucian. Tim. 2 et 'Iπποβινον voeat Arist. Ran. 432, ubi vide scholia. Rubicundum oris colorem, nimio vini usu duetum, lndicat Eupolia apud Hesychium. a. v. layευς Aiονυσου. πολ- Iππονικον σκώπτων, ως ἐρυθρον τῆ

152쪽

unguentorum usus, do quo odi. Xenophontem Conu. II in. Aedes suas, quarum alteras in Melitensium pago, Schol. Luciani Iov. Trag. vol. II p. 696, alteras in Piraeeo omni deliciarum genere instructas habuit, Xenophon Conm I 2, non scurris tantum et tibicinibus aliisque id genus hominibus, Xenoph. Conv. I II. II 1, verum etiam sophistis, in quoslneredibili suit munificentia, aperuerat, Helia dorsus ad Platonis Theaet. p. 358, quorum hominum consuetudinem lam

ante patris obitum avidissime eum expellisse ex Aeschinia Socratici dialogo Calliae nomine inscripto apud Athenaeum V p. 220 b perspicitur, qua ex re nonnihil olmultatis ipsi eum patre extitisse ibidem te mus. Μortuo autem Hipponico quum neminem voluptatibus suis impedimento esse videret, vix dici potest quantam adulatorum parasitorumque multitudinem in domum suam receperit, Heraclides Pont. l. i. p. 53 b. Ex eo genera fuerunt Gorgias Prodiens Protagoras Anumoerus ceterique Protagorae discipuli, quibus capiendis quum aedes quamvis amplissimae non sufficerent, τὼ ταμμιον τοῖς σοφισταις ξενωνα κατεσκευασατο, ut est apud Themissium Or. XXIX p. 3 quae ducta sunt e Ρlatonis Prol. p. 482. 48 Heind. Haec tot et tanta vitia nullis ille animi vel ingenii bonis compensabat. Nam quod tibiis scite cantasse dicitur a Chamaeleonte Herael. apud Athenaeum IV p. 18 d, id valde vereor ut magnae laudi ei ducendum putaverint Athenienses. Docussi-

mum autem qui eum dicit Μacrobius Sat. VII I haud dubie

ipsam illam eum sophistis consuetudinem spectavit, ex qua non mirum est si aliquem eruditionis eultum literarumque amorem concepit. Scurrile hominis ingenium et vanitatem eum pari insolentia coniunctam optime cognoscas e Xenophontis Conv. II 20. III 10. IV in. et Hellen. VI 3 6, ubi generis nobilitatem a Triptolemo dueti intolerabili iactat ar-

153쪽

rogantia. I x his qualem in domestica vita se praebuerit Deilo intelligitur. Matrimonio lutietam sibi habuit Glauconis

filiam, ex qua Hipponicum suscepit, Andocides de Myst. P. IIs, quem ut Aspasiae erudiendum traderet auctor ei suu Socrates, teste Maximo Tyr. XXVIII l. . Mortua uxorct Ischomachi et Chrysiadis filiam duxit, annoque interiecto eo nequitiae processit, . Ut socero mortuo etiam Chrysiadem duceret adeoque, simul et matrem et filiam haberet. V. Aise docides l. l. Chosladi iunctus, ex qua quem susceperat filium primo eiuravit, I pidei sitam sibi uxorem petiit, Gul aca cum Λndocides intercederet, huic adeo mortem intendit. V. Stulteri Lecti. Altinoo p. 95. In re publica tractanda quas partes sequutus sit, ex eo Satis intolligitur, quod Laced: emoniorum proxenus suisse perhibetur apud Xenopho

tem Conv. VIII 39 et Hellen. V 22. VI 3 l. Quo factum

est ut aliquoties Spartam pacis conciliandae causa missus sit, qua de re ipse magnifice gloriatur apud Xenophontem Heli. V1 3 4. Quas legationes quo tempore obierit igno. ramus, nisi quod postrema in Olymp. CII 2 incidit. Euu-dem priori tempore eum Iphicrate in bello Corinthiaco exercitus praetorem suisse constat e Xenophonte Heli. IV 5 13 et Harpocr. s. v. Daduchi munere in Calliarum D milia prope hereditario functum esse docent Andocides l. l. p. 119, Xenophon Heli. Vt 3 3, Conviv. VIII 40. De tempore quo obierit, nihil certi constat, nisi quod vitam eum ultra Olymp. CII 2 produxisse e Xenophonte vidimus, unde praegrandem natu hominem obiisse intelligitur, quod in tanta Praeter duos istos etiam alium eius filium commemorat Theopompus apud Schol. Aristoph. Vesp. 1260 12163gra πολιτο, δεινα acio so0. 1 ις ΠολiTνὶς θ' ε στὶ . . πυὶν crees η Σακας ὁ Μυσος καὶ τὼ Καλλίου νοθον.

154쪽

nagliloslastinae vitae turpitudine mirari liceret, nisi oorpore usum esse seiremus robusto et ad omnia serenda idoneo. CD. Xenophon Conv. VIII 40. Moriis ratiostem unus tradidit Aelianus V. II. IV 23, euius tamen narratio parum habet od persuasionem probabilitatis. Huius igitur Calliae luxuriem et adsentatores impudentissimos Eupolis hac in fabula exagitandos sibi sumpserat, qua in re ita versatus est ut nulla sere eius fabula maiorem laudem sit consecuta. De tempore quo eam docuit omnem

dubitationem eximit auctor didascaliae Aristophanis Paei praefixae: ἐνίκησε di τω δρα ιατι ὁ ποιητὴς ἐπὶ ααντος 'Auραιου , ἐν αστει. πρῶτος Metroλις Κολαξι, δευτερυς' ιστο νανης Εἰρήνη, τρῶτος λυκων Φρατορσι. Consensit Athenaeus V p. 2l8 c Hipponicum obiisse dicens προ τι 'Aλκαέου διδασκαλιας ουν Ευπολιδος Κολακων. Acta

igitur Olymp. LXXXIX 3 Liberalibus urbanis, , duobus annis post ΙΙipponiel obitum. Asperrimis autem conviciis Calliarua Poeta exagitatum esse, tum per se probabile est, tum vero ex fragmentia intelligitur. Nam quod Athenaeus XI. p. b06 sdieit, gravius etiam quam ab Eupolide factum sit Calliam notasse PIatonem in Protagora, id qui Protagoram legerit nemo facile. concedet. Scholiasta Aristopli. Av. 284 o 'Iππονίκου Καλαας ἐδοκει τα πατρο α διεσπαρκέναι εἰς ασελγειαν, ως λοσθεὶς μοιχ ων κει αποτίσας , κεκωμψδηκε δι. αυτιν ἱκανως Gπολις εν τοις Ad eandem fabulam spectant haec Philostrati V. Soph. II 25 IIermoeratem

dicentis opes consumpsisse εις ακοατον και ετ ρους, iaO Παρασχεῖν κωμωδία λόγον, οιον παρεσχον οἱ Καμαν nori τον 'Iππονίκου κολακευσαντες, ad quem locum diversos Callias confundentem Olearium notavit iam Hemsterhusius ad Lucianum vol. I p. 12l, ubi do Eupolidis sabula rectius statuit ac secerat ad Pollue. vol. 11 p. II 5I. Exire-

155쪽

mam hominis mollitiem tetigisse videtiir Eupolis versibus apud Athen. XIV p. 630 a servatis. Contra Hipponici parcitatem et sobrietatem, quamquam non sine quodam ironiae colore indieat fragmentum apud Athenaeum VII p. 328 e. Alcibiadem etiam, qui sororem Calliae Hipparetam in matrimonium duxerat, male habitum esse, docet Ioeus ibid. XII p. 535 aesI. Libanio apud Cremerum Anecd. IV p. 158 τι δἐ μὴ leg. με δεῖ λέγειν τον οἶκον τον Καλλίου καὶ τnire ' πονίκουουσίαν, ἐν κατατέτριφεν Alcibiades ἐν quae ex

Eupolido derivata esse sequentia docent. Sed praeter ipsum calliam maximo omnium, quantum quidem e fragmentis bulae intelligitur, Ρrotagoram, Diogen. Laert. IX' 50. Amen. I p. 22 f. V p. 218 c. Plutarch. Symp. p. 699 A. eeterosque Calliae assentatores et parasitos κοιaιοδαίμονας καὶ ταμ ηνοκνισοθuρας, Athen. III p. 100 b et Suid. vol. II p. 126, laseetatus est, quos nec ferro nec igni ab epulis removeri posse dicit in fragmento apud Plutarchum de Amio. et Adul. p. 50 D et de prino. vir. philos. p. et 8 E eli. de Amio. et Adul. p. 54 B, ubi qui assertur Eupolidis versus rτῶν περι τάγηνον καὶ μετ' αριστον φίλων, ex eadem sabula ductus videtur. Chorum dramatis ex ipsis ulla adulatoribus constitisse ex Atlienaeo VI p. 23 intelligitur, ubi munia sua totamque agendi vivendique rationem reativissimis versibus deseribunt. CD. Hephaest. XIII p. 3. Lautissimis Calliae epulis, in quibus seorta et Pocula ussentationis praemia proponebantur, Maximus Τyr. XX ἀλλὰ Καλλίαν ι ἐν ἐν 21ιονυσίοις ἐκωριωδει Γυπολις ιδαυτην α δρα ἐν συμποσῶοις κολακευομενον , orro v τ ῆς κολακείας τῶδθλον κυλικες καὶ εταιραι καὶ ἄλλαι ταπειναὶ καὶ ἀνδραποδωδεες ηδοναι, e . Athen. VII p. 286 b, lautissimia igitur epulis excepti adsentatores rapaeissimi, denique, ut

156쪽

- γρουσιν αρπάζουσιν ἐκ οἰκέας

το χρυσιον, ταργυρια ποοθειται, bonisque regem suum spoliant. Praeter Protagoram aliosque Sophistas adfuisse etiam Chaerephontem et Melanthium Poetam tragicum gulositate infamem, docent Seholiasta Platonis Bekk. p. 33I et Aristoph. Pac. 803. Orestem, nocturnum grassatorem, Aristoph. Av. 12, et Marpstam, turbulentum demagogum, Aristoph. Acharn. 01 cum scholiis, inter Calliae adulatores commemorat Aelianus apud Suldam s. v. βομβουσιν , ut hos etiam in scenam introductos fuisse con-licias. Nomen fabulae, ut hoc addam, praeter Phunlchum Eul. p. I3s attigit Athenaeus VI p. 236 e κολακας ab Eupolide dictos esse admonens, quos sequiori aetate παρασίτους appellaverint, qui quo habitu, eerte quo vestium colore in scenam prodierint, docet Schweighaeuserus ad Athenaeumvol. III p. 39I.

Celebris itidem multisque scriptoribus memorata est sabula Μαρικας inscripta, quo Hyperbolum, turbulentissimi hominem ingenii, ab Eupolide significatum esse diserte testantur Aristophanes Nub. 5 T sq. Quintil. I 10 1 . Seholiasta Aristophanes Ran. 5 I aliisque locis. Nomen non aecae sed barbarae originis esse indicat Hesychius: Μαρικαν, κίναιδον. οι δἐ υποκορισμα ποδίου αρρενος βαρβαρικον, quo loeo qui usi sunt ad Aristophanis Nubes Berg- Ierus et Brunehius, non viderunt Iegendum esse βαρβαρικόν. Ex perstea lingua deduxit Bernardus ad Hesychium, admonens ille etiam Etymologi Μ. p. 221 I. Γαρίμας ἐκ του

Μαρικας, ἡ ἐκ του γαρῖκας καὶ μαρέκας. βαρβαρον ει τοδνηκα καὶ κλισις καὶ ὁ τονος. quae non uno nominis eorrupta sunt. Compara Hesychium, Γαριμάντας r τοος

βαρβάρους, quod non recte in Iὰρ μαντας mutari puto. Illus apertum eat apud Lucianum Lexiph. vol. II p. 826 pro

157쪽

ριμαντων luendum esse . Ιαρηι-ντων. '' . CD. IIem- sterIiusius Anecd. I p. 70. Sed utcunque do orione vocis statuatur, noti inepte comparaveris vocem qua τοτῆς γυναικος μο ιον indicari .auctor est Theogitosius apud Bekkerum Anecd. Gr. p. 1396. Flexum nominis attigit ΙIerodianus apud Eustathium ad IIo m. Iliad. ν p. 300 22 bdi ' Πρωδιανος τοις εἰρη&ενοις παραπηγνυς καὶ τον παρατω κωμικω Aristoph. Nub. Μαρικαν τό βαρβαρον ονομαδια τοὐ ντ κλιθῆναι λέγει παρανέρων χροὶσιν ταυτην' αλλ ουν ἔγωγέ σοι Hrco μαρμαντα μη κολαζειν. quo loco usus est Blomneldius ad Aescbyli Pers. 65, sed duplici er irore lapsus, tum quod incerti auctoris versum Aristophani tribuit, tum vero quod etiam apud Λristophanem ub. dissormam Mαρι- ντα pro μαρικαν reponi voluit, contra Eustathii admonitionem, qui verbis τον παρα τιν κω ιικω μα- perspicue Ostendit, Herodianum etiam in suo Aristophanis codico editam lectionem repperisse. Itaqne Herodiantedmonitio hanc vim habet, ut Μαρικας, quod partullabum secerit Aristophanes, etiam Moρικαντος fuisse edom ceamur. Idque ille deinceps incerti poetae versu , . quem Eupolidis esse putamus, confirmavit. Rem conficit Gram

ρικαντος πέπλεκται fort. κέκλιται,) αλλα καὶ ἰσοσυλλαβως. . . Itaque probabile est in Eustathii verbis ante δια excidisse

καi. CD. Lobeck apud Wolfium Λnal. III p. 50 sqq. ad Ph nich. p. 431 et Belikeri Anecd. III p. II 86. Apud

Schol. Aristoph. Nub. 5 5 semel nectitur του μαρικον. Quo anno docuerit fabulam Eupolis, constat e Scholiasta ad Nub. 549, ubi ex didascaliis terito post primas Nubes anno Ilus nunc non necessarium esse intelligo. Vid. LO. . . beexit Aglaoph. p. I03 S.

158쪽

i. e. Obmp. LXXXIX auiam esse docemur, mortuo Cleolie et Brperboli auctoritate in dies crescente. Didasca-

liarum fidem qui liaudquaquam idoneis argumentis elevare conatus erat Callimachus, satis lam resutatus est ab Eratosthene apud Schol. l. l. sive apud Bernhard. p. 212. Τitulus fabulae passim miris modis corruptus est, ut apud Erotian. p. . 396 ἐν Μαρμα, Lex. Seguer. p. 46 ἐν Μακαρι- κασst et Antiati. p. III μακαρισμω. De argumento non est quod dubius haereas, quamquam quae ratio fuerit irrisioni . fabulaeque oeconomia ignoramus. Adscribam tameti Aristophanis locum ex Nub. 549. I υπολις /ιἐν τον Μαρικαν πρωτιστον παρείλκυσεν,εκστρεφας τους ijΠετερους κακος κακως, πPOGoeις αυτ ω γραυν μεθυσην, του κορδακος - μ. Φρυνιχος παλια πεποδεά, ῆν τὼ κῆτος ήσθιεν. Ex quibus hoc certe ad argumenti raiiunem colligi posse videtur, ut quemadmodum, Cleonem ab Aristophane, ita fere Hrperbolum ab Eupolide irrisum fuisse . intelligamus et cuius imitaliouis luculentum exemplum monstravit Spaldingius ad Quintil. I 10 18. Sed Eupolis etiam matrem hominis, te

mulentam mulierem, deridendam spectatoribus propinavit.

CD. Scholiastam Aristophanis Plut. 1038. ουμηνίαι fabula ab uno laudatur aueiore argumonii Aristophanis Acharnensium: ἐδιδαχθη- θυδλὶμου αρ- χοντος, εν Aηναίοις due Καλλιστρατου , καὶ πρωτος ην. δευτερος Γρατινος Xειμα μενοις ' ου σωζεταν' τρίτος LU--πολις μυμηνιαις. In his Elmsteius Auci. ad Aristoph. Actam. p. II 3 verba Oυ σοόψεται post μυμηνίαις transpo- ') Verba του κορδακοή ουνεκα ad sequeutia traxit Seboliastes. Formulam ipsam ex Aristophane mutuatus est

Aristides orat. νol. IH P. z0S B.

159쪽

nenda auspicatur, ut neque Cratini Xειμαζόμενοι nee Eupo- Iidis Nουμηνίαι superesse indicetur. Titulus sabulae Eupolideae ad novilunil sacra spectare videtur, de quibus haec Ieguntur apud Porphyrium de Absun. II p. 120 θυειν ἐν τοις προσηκουσι, κατα μῆνα ἔκαστον ταῖς νο ε νέαις στεφανουντα καὶ φαιδρυνοντα τὰν 'Eρμῆν καὶ τῆν' ατην καὶ τα λοιπα τῶν μουν, α δη τους προγονους κα ταλιπεῖν, καὶ τιμαν λιβανωτοις καὶ ψαιστοις καὶ ποπανοι CD. Theopompus apud Behherum Anecd. p. 328 29 et Mustoph. Vesp. 96 ibique Scholla. Fabularum a sacrorum so-Iennibus denominatarum exempla habemus eompluria, V. e. Λωδεκάτην Philyllii, Xαλκεῖα Menandri. alla aliorum. CD. Lobeckii Aglaoph. p. 437. Minus Rankii placet ratio, qui Comment. de vita Aristoph. p. 3 4 aut solis defectu aut pavonibus μυμηνίαις ostensis pro comoediae argumento

Eupolidem usum esse suspicatur.

quam Πολεων nomine inscripsit fabulam, elus argumentum haud dissimile fuisse videtur et quod in s 7μοις poeta tractaverat ''; certo graviter traducit Atheniensium ducum pravitatem apud Athenaeum X p. 25 b et Scholi atam Aristophanis Nub. 588, item Demum Pyrilampis silum apud Seholiastam Vesp. 48 et Adimantum apud Scholiastam Ran. 156I, ubi pro Αευκολοφου scribendum λυκολοφίδου, de quo homino vide T. Hemsterhusium ad Lucian. I p. 15τet Deindornum ad ΡIatonis Ρrotag. p. 486. Neque lenioriabus conviciis exagitavit Amyntam apud Scholiastam Vesp. Recte, ut videtur, Raspius I. I. p. 83 Eupolin in

κοις eas res tractasse statuit quae pertinerent ad relpublicae domesticam disciplinam, in Πολεσι vero exho latum esse Athenienses, ne diutius avare crudeliterque in socios consulerent. Ipsas Civitates personatas in scenam prodiisse fragmenta fidem faciunt, quode admonuit etiam Dobraeus ad Aristophanis Plut. I8.

160쪽

in 1263, Simonem apud scholiastam Nub. 350, Autodes m trem apud Seholiastam Lysistr. 2το multosque do eodem

genere alios. Eiusdem fabulae versum auctoria nomine e Iato servavit Dio Chrysost. Orat. XXXII p. 655 Rah. τομαυτα ἐν ταις κωμωδίαις λεγεσθαι δῆμος πνυκιτης δυσκολον γέροντιον υποκα πον, καὶ τί δ' ἐστ' 'Ἀθηναῖος, τὼ πραγμ απώμοτον. Ubi frustra laborare videas interpretes. Prior sane notissimus Aristophanis est versus ex Equitibus petitus, alter autem, qui ita seribendus est reti δ'εαἱ 'Aθηναίοισι πραγμ απωμοτον; ad eam de qua agimus fabulam reserendus est, ut intellia gas e Lexieo Segueri P. MI. De tempore quo eommissa

ali fabula si quaeris, haud sane post Chlorum defeetionem ab Atheniensibus Olymp. XCI doceri potuit, ut ostendit Ioeus apud Scholiastam Arist. Ατ. 88Irαντη Xως, καλαὶ πολις, πέμπει γαρ ημῖν νανς μακρας ανδρας,οταν δεησy. Aliud temporis indicium praebet fragmentum apud Scholi aiam Pac. 103I.

Stilbidea vates nobilissimus et Niciae familiaris , - ut e Plutarini narratione in vita dite. 23 probabiliter Miletas, supremum diem obiit Olymp. XCI 3, quod quum in ipsa Sicilia evenerit, quo ille una eum Nicia prosectus erat, Stilbides autem in Eupolidis loco ita eommemoretur ut tum Athenis fuisse videatur, via dubitari potest quin fabula nostra ante Siculam expeditionem h. e. Obmp. LXXXVIII vel LXXXIXIn eertamen commissa fuerit. Πρ οσπαλτ ιιον quod argumentum fuerit haud dimelle est ad iudieandum, si quidem Prospaliloa non secus ac Thγ-mοeiadas tanquam δικαστικου h. e. litium et causarum lu-