장음표시 사용
191쪽
τους ἔτατέρας. Graphleam Iiominis imaginem adumbravit Euripides Orest. 89I, ubi quum alli contra temporum ratio: nes Cleonem designari statuissent, Seholiastes Cleophontem significari monuit: ελειν ---ῆν ἐκ Λελφων ὁ Κλεοφιῆν, ubi Matthiaeum fugit Ruhnkenii Hist. erit. Orat. p. XLV observatio, verba ἐκ Θελφων litura sananda
esse verissime monentis. Praetoris munere functum fuisseeolligas e Scholiasta Aristophanis Ran. 690, nisi la Scho- uastae error est. Huno igitur hominem, de quo plura dicturus eram, cum pleraque omnia a Palmerio Exere. p. let Melero Histi iuris Ati. p. 218 oceupata vidi, Plato hae
in sabula gravissime exagitavit, motus haud dubie importuna hominis arrogantia et insolentia, qua post proelium ad Arginusas commisgum, cum Lacedaemonii aequissimas paeis condiciones tulissent, ebrius in concionem prodiit paeemque dissuasit. V. Aristoteles apud Scholiastam ad Aristophanis Ran. 1380. Irrisionis rationem ex paucis quae supersunt Dagmentis haud facile perspicias, nisi quod rapacitatem hominis notavit in versu apud Eustathium ad Od. p. H I 26 et alio apud Behverum Anecd. p. 418 15, matremque eius piscibus devorandam obiecit, Athen. VII p. 315 e. Eandem barbaro sermone loquentem induxit teste Scholiasta Aristophanis Ran. 690. Oυτος ην ὁ καλου αενος EDOτων λυροποιος. καὶ Πλατων ἐν Κλεοφωντι δραματιριζουσαν προς αυτον πεπήηκε τὴν μητερα, καὶ αυτὴ Mωρασσα qua in re Hermippi exemplum sequutus esse videtur qui Hyperboli matrem, ut barbaram mulieris originem irrideret, barbaro loquentem indηxerat. V. supra 'βὶ Ita vulgatum τυροποιος eorrexit Dindornus, quod fugit Th. Berghium ad Anaer. p. 120. Fallitur Toupius Emend. III p. 95.
192쪽
p. 94 Barbarismorum , quibus usa erat Cleophontia mater, exempla fortasse servavit Aristophanes Bretantius apud Eustathium ad Odrss. p. 1761 38. καὶ Πλειων δἐ ὁ κωπικὼς 5 προσωπος ειρηκε το προσωπον καὶ αντὶ του γάλακτος
του γάλα εκλινε δισυλλάβως, quae sormae ab attica elegantia adeo sunt alienae, ut nisi lusus locique caussa lia usum esse Platonem plane incredibiles sit. Eodem pertinera videtur ασμος pro ασμα a Polluce IV si servatum. Ad eandem fabulam, ad quam etiam Cicero de Republ. IV Io Tespexit, non dubito quin spectent etiam haec apud Phrynlinum Praepar. soph. p. 9 καὶ Πλάτων ἐν Κλειτονῶντι ἐφάθαλλε λειος ών. Clitophon enim, obscurus homo, quem in transcursu perstringit Aristophanes Ran. 698, non ea valuit auctoritate, ut comoediae argumentum praebere potuerit. Itaque legendum Κλεοφῶντι. Cetera fragmenta
In A αῖω quod argumentum tractaverit Plato vide aneolligi possit ex Athenaeo XIII p. 602 r φασὶ τοιουτων παιδικῶν ἐρώτων καταρξασθαι λῖον, ξενωθέντα παρὰ Πελοπι καὶ ἐρασθέντα του υἱου αυτου XρυGiππου. quo respiciens, ut videtur, Aristophanes in Pelargis Meletum tragicum, qui Calliam paedicare ferebatur, probri caussa Latistium appellavit, teste Scholiasia Platon. p. 330 Bokk. - υ υἱον αυτον λεγιον, ἐπεὶ ω ἔτει οἱ Πελαργοὶ ἐδιδάσκοντο καὶ ὁ Μελητος υιδιποδεων εθηκεν. De Lalo masculorum amorum auctore eis. Clemens Alex. Protr. p. 0 Sytb. Libanius pro Saltat. 10 p. 500 D, Aelianus H. Λ. VI 15, Ρlutarchus Pelop. 18. Fragmenta sabulae vide apud Antiatuc. p. 96 2 . 100 26, Sehol. Aristophanis Plut. 1 9, ubi ridetur Philonides Μelitensis, et qui insignem ex ea locum se vavit Auten. II p. 68 e.
193쪽
κοκκυξ ηλιθιος περιερχε ναρ, σικυοὐ πεπονος ευνουχίου κνῆαας ἐχων3 Sio enim eorruendum quod vulgo legitur ὁ -uαγρος. os autem no imus Leagros, quorum alier, Glauconis filius, Olynip. LXXIX 2 praetor Atheniensium ad Dabrescum In Thracia eaesorum occubuit. V. Herod. IX 5 et qui ean dem cladem, sed tacito ducis nomine, eommemorat Thucyd. I 100 et IV 102. CD. Pausanias I 29. Aher Leagrus eueis, ex cuius sorore Callias minor Hipponictim genuit. Vid. Andocides de Myster. IIT sqq. Neque ad alium Platonis verba speetare videntur, in quibus eum et ipse Glaneonis filius fuisse dicatur, satis apparet, hunc Glauconem non diversum esse ab eo, quem Olymp. LXXXVI Atheniensium classi Corcyraeis in subsidium missae praesectum fuisse tradit I hu- d. I 51. Idque etiam ob eam causam probabile est, quoniam Thucydides eum Leagri stium fuisse perhibet. CD. Stulteri Lecti. Andoc. V p. 95. Itaque in Glauconis samllia eadem, quae in Calliae aliorumque Atheniensium familiis, auecessionia ratio obtinuit, ut nepotibus eadem quae aias nomina Imponerentur. Stemma igitur familiae ita contexendum est e
194쪽
mSequuntur Αακωνες ἡ Πον ται, quem pleniim fabulae
titulum praeter Eudoeiam unus Suidas servavit, reliquis, eam
Eimpliciter λκιονες appellantibus. Vido Athenaeum IX P. 380 e. XV p. 695 b Photium Lex. in v. μυλα ἰδες,
Scholiastam Aristophanis Av. I, Suidam s. v. Αἰσωσως et Ἀναβιωναι, Antiatileisiam p. 105, Scholiastam Dioscoridis In Matthaei medicis graec. p. 361 et Harpocrationem R. Σθένελος, ex quo de Platone fabulae auctore dubitatum esse intelligimus: ἐκωριώδει di αυτὰν Sthenelum poetam tragueum) ὁ τους Πλατωνος -κωνας γράφας. Eadem Μαμμακυθου antio, cuius quum alii alium auctorem perhiberent v. infra in Metagene), fuerunt item qui eam in Platonis fabulis numerarent. Vid. praeter Suidam Eudociam et Andronteum I. I. Scholiasta Aristophanis Ran. 102I et Hevchius s. v. Μαμμάκυθος et φιωρος εστι δἐ καὶ δρῶμα πεποιηγμένον Πλάτωνι. Μενελεως Iandatur ab Athenaeo IV p. 1 0r. XIV
p. 6 I b, Zenobio VI IT et Photio Lex. p. 510. με τοι - κοι a Polluce X 24 et Apollonio de proiiom. p. 318 e, qui
p. 401 b eandem fabulam memoriae errore Pherecrati tribuit. Μυρμήκων nullum fragmentum superest.
και a Scholiasta Aristophania Lys. 129 ex emendatione Elamiel i), Ατ. I29T, Polluce VII 40 et Soholiasta Platon. P. 331 laudatae, spectabant sortasse ad aureas illas victorias arctonte Antigene Olymp. XCIII 2 e Victoriolis eusas, quas ob admixtam aeris partem ridet etiam Aristophanes. Vid. Valerius ad Harpocr. p. ἔ, Boec ius Oecon. Mi. I p. 21. V p. 136 et Staneiderus Addendis ad Xenoph. Hellen. I 3 8.
Sed hoc ineertum esse fateor. De tempore sabulae hos unum asserre Iieet eam post Pacem Aristophanis esse eomin' ') Contrario errore fortasse Platonem pro Pherecrate. nominavit Phocichus Praep. Soph. p. . 63 26. CD. P. τλ
195쪽
missam Vid. Schol. Platonia Bevh. p. 331. Nυξ μ πιιρα, quinquies landata, Casaubono ad Athen. III p. 110d tibi,
dissimilis argumenti fuisse videtur Amphitruoni Plautina . e Nox enim longa fuit illa, qua satus Hercules. 'Πρακ ἐάα ἐκ νυκτος γεννωμενον μακρας habemus apud Clementem Nex. Protr. p. 9 Sosib. Eiusdem fabulae mentionem fecit . fortasse HesJchius s. v. νησίγδα. Σανται ἡ Κε ρκωπες hoc pleno titulo non nisi a Suida et Eudocia commemorantur. Photius s. v. τευτα ιν et Andronicus simpliciter Σανται vocant; unus IIephaestio Σαντριαι. Et sie fortasse etiam Etymol. Μ. p. 595 δ0, si vera sunt quae monui Curis erit. p. g0, nunc etiam Gaissordii ad Hephaeat. p. 91 consensu Comprobata. In hac fabula Herculem earminantem introductum fuisse .ex titulo dramatis probabiliter eoniecit Lobeckius Aglaoph. p. 1303. Παιδαριον commemorat Scholiasta
Aristophanis Pac. 33. 948 et hinc Suidas s v. Παρα σου, qui in recensu fabularum PIatonicarum Παιδίον habet, ut Andronicus et Eudocia. Apud Athenaeum VII p. 316 e libri habent Πλατων Παιδί, quod in Παιδico mutatum. Eiusdem
fabulae nomen minus recte Πemsterhusius latere putabat
apud 'ehol. Pliit. Iz9, ubi laudatur Πλατων ἐν τω Ραiboω, quam fabulam diserte Scholiastes archonte Philocle aciam esse testatur, h. e. Olymp. XCVII I. Atqui parabasin habuit Παιδαριον, ut constat e Scholiasta Aristophanis Pas. 33. Itaque archonte Philocle doceri non potuit. CD. Eicbstaedi de Dramate Comico-sabr. P. z6.LIe σανδρος. Duo Pisandri in illorum temporum bl storia commemorantur, quorum alter nullius homo dignitatis στρεβλος dicitur Eupolidi apud Scholiastam Aristoph. . M. Iboo, alter, celeberrimi nominis demagogus, Populare imP rium everterat atque ut quadringenti viri rempublieam eum gumina Potestate administrarent esseeerat. V. Thuud. VIII
196쪽
5a. 65. 68, Aristoti Rhetor. III 18 p. 1 19 Et Plutarct. Aleth. v. 26. Quibus addo Sehonastam ΜS Bevheri ad Aeschinem de Falsa leg. g. 5I οἱ περὶ LLείσανδρον τον 'Aχαρνέα δη-μ αγωγον ἐπειψαν τον δῆμον, ἐπεὶ δειται τυ πράγματα οπουδῆς καὶ ἐπινοίας ταχειας, ποιήσασθαι κυριους ἁπάντων τετρακοσίους. Ex quo hoc certe discimus, Pisandrum ne patria suisse Acharnensem. Sed res ipsa ad seriora speetat tempora, h. e. ad Olymp. XCII 1. Antiquissimam hominis memoriam apud Aristophanem reperio in Babyloniis
Olymp. LXXXVIII 2 aetis. Scholiasta Arist. Av. 1555 καὶ δωροδοκῆσαι φη ν ' Ἀριστοφάνης διὰ τουτων' ἡ δωρ' αἰ--υντες ααχὶν ποῖάμου πορίσεων μετὰ Πεισανδρου. Quae Ita eorrigenda videntur: διὰ τουτωνίδωρ' αιτουντες δ' αρχην πολέμου μετὰ Πεισανδρου πορίσειαν. Fuit igitur eorum unus, quos peennia eorruptos belli eau-uam extitisse eriminabantur. Idem illi crimen obsieit in Ly-Bistr. 49Iγνα γαρ Πείσανδρος εχοι κλέπτειν χοἱ ταις ἀσπις ἐπίχοντες, ἀει τινα κορκορυγην ἐκυκιον,
sortasse etiam Eupolis 'Aστρατευτοις, quae fabula οlΤmp. LXXXVIII 4 aeta est, apud Sehol. Avium l. l. Πείσανδρος εἰς Πακτωλον ἐστρατευετο, κἀνταυθα τῆς στρατιῆς κάκιστος νην ἀνηρ. Postea Olymp. XCI I in eausa Hermocopidarum ζητητης. Droysen de Avib. Aristoph. p. 2 , et duobus annis interiectis archon eponγmus ereatus est. Abolito quadringentorum imperio olrmp. XCII 2, quum summum sibi perieulum intendivideret, profugit Deceleam, Thucyd. VIII 98, bonaque eius publieata sunt, Lrsias de sacra olea g. 4, nec postea unquam videtur Λthenas, revertisse. Vid. Hanovit Exercit. erit. I
197쪽
p. 80. Timiditatis .clmen qunm aIiis temporibus ' ' inmmaxime Ol1mp. LXXXIX a sublisse videtur, quo tempore Athenienses, finitis induciis, novam expeditionem in Thraeen parabant, Thucydid. V 2, Pisander autem militiam detrectabat. Docet hoc Xenophon Symp. II I καὶ μηνεγωγε αν θεωμην LNίσανδοον τον δημηγορον κυ- τας μαχαιρας, ος νυν δια το δυνασθαι λογχαις αντιβλέπε- ουδἐ συστρατετεσθαι quae diata esse sniuntur extremis diebus mensis Boedromtonia Olymp. LXXXIX 3, eodem igitur tempore quo illa Atti Mensium expeditio parari coepta est. Hinc apertum esse actitror ad idem timiditatis documentum respici ab Arist phane Pae. 395, ubi Gorus Nercurium precatur: αλλα A s ελανθρωποτατε καὶ μεγαλοδωροτατε
Non recis olim ἀλόλλυται de morte Pisandri ininm -
198쪽
IIoe enim eonvicium haesit homini a vasta et de rint eo Poris statura, quam ridet etiam Hermippus, qui eum ονον κανθηLον voeat in Pistricibus apud Scholiastam Aristophanis l. l.
'Eπέβαινε Πείσανδρος ὁ μεγας ουτοσί 'χουσπερ Λιονυσίοισιν ουπὶ των ἐλασας ἔροισον εις ονον κανθήλιον. Corporis vastitati cognatum voracitatis opprobrium in eundem coniectum esse a poesis comicis, docet Athenaeua X
p. 415 d polyphagorum hominum exempla Rpponens. χιυγχος, inquit, ἐν υτραμέτροις Σαρίλαν εἰς τα Ομο- διομως οἱ κομι-διοποιοὶ Κλεωνυμον καὶ Πείσανδρον. Quibus verbis quin ad nostram Platonis fabulam respiciatur non dubitari potest, quamquam in ea utrumque Pisandrum male habitum esse haudquaquam ignoro. Seholiasta Aristoph. . I555 ἐν Πεισάνδρου περὶ αu IOτέρων λεγυ. Sed omnem dubitanti scrupulum eximit quod cum Cleonymo Pisandrum eoniungit Athenaeus , h. e. eum homine Pisandri moribus simillimo ac potius gemello. Eadem utriusque umiditas, eadem ignavia, eadem denique eorporis vastitas. Ubi de voraeitate Pisandri agebat Plato, fortasse etiam hunctatus sum, ut vidit etIam Fritetschlus Actia Soetet. gr. 1 P. ID, απόλλυσθαι saepe eos dici monen g qui in iudicio causa eeciderint. Sed fortasse ne haee quidem vera est explicatio. Ceterum nec illud recte olim statui, τον στρεβλον in Eupolidis loco esse Pisandrum Acharnensem, τοB μεγὰλου autem et του ονοκινδiου nomine designari alterum illum: qua in re nollem e rantem ducem sequuti essent Fritetschius i. l. Ilanovius Exere.' erit. I p. 82 et Droysen Comment. de Avibus Aristophanis p. 2T. Reete illum, euius ingentem et v Biam eorporis staturam riserunt Eupolis et Hermippus, de
Aeliarnensi interpretantur Scholiasta Aristoph. Λv. 1555- et Suidas vol. III p. 108.
199쪽
versum a Polluee II Ira non addito fabulae indleso serum . tum Posuerat,' Eπειτα Ουδείς εστ ανὴρ γαστρίστερος. Primarium lotur Ρlatonicae fabulae argumentum ab Achar nensi Pisandro ductum suit, videturque ille alterum illum non nisi praetereundo teliosse. Sed Antiphontem quoque Rhamnusium a Platone sugillatum esse docet Plutarchus
Antiph. p. 833 e κεκωμωδηται δἐ Antiphon) ἐς vιλαργυρμηνυπο Πλατωνος ἐν Πεισάνδρω, ut pro συν Πεισάνδρω rexerunt Meursius Bibl. Att. p. 1599, Casaubonus ad Athen. p. 385 d et Ruhnkenius de Antiph. p. 231. Atque habet ita
Photius Bibl. eod. 259. Neque alium comicum spectat Phia Iostratus V. Sopli. I p. 499, euius verba adscripsit Ruhn-kenius. E eeteris fragmentis, quae satis multa superaunt, . nihil ad argumenti rationem accuratius perspiciendam efficitur. Temporis quo acta est sabula unum dumtaxat sed satis eertum, ut mihi quidem videtur, indicium praebet Scho-: vasta Aristophanis Vesp. 590, ubi Euathlum, famosi nominiademagogum, in Pisandro commemoratum fuisse legimus. Iainquum idem ille Euathlus a Cratino in Thratiis et ab Aristophane in Vespis l. l. Holcadibus fragm. IX p. 161 et
Acharnensibus 710 commemoratus sit, quarum sabularum recentissimam, Vespas dico, Olymp. LXXXIX 2 actam esse eonfiat, haud inepte Pisandrum iisdem serme temporibus, ac fortasse eiusdem Olympiadis anno tertio, quo novum extre-mae timiditatis exemplum praebuisse hominem supra demou- stravimus, in seetiam prodiisse conitelas. Quod enim olim opinatus sum, Pisandrum maxime post eversum statum Popularem comicorum sales provocasse, cum ipse dudum repudiavi, tum refutavit Hanovius Exere. erit. Ι Φ. 81. Denique verbo monere liceat, eodem fabulam titulo scriptam
perhiberi ab Alexandride apud Suidam s. v. 'Ἀρεοπαγ ἐτές
200쪽
moediae poeta celeberrimus, cui quum Pisander eomoediae argumentum praebere non potuerit, pro μισανδρω certissima coniectura scribendum est Πανδαρω, quam fabulam
Proximo loco apud Suidam eommemoratur Περιαλγης Ita enim Κusterus e eodicibus scripsit pro Περίαλγος, quod tenent Eudoela et Andronicus. Photius Lex. s. v. Περιαλγης et υς πεν ήρης τω γοι'ω. καὶ του δραματος του Πλατωνικου. Corruptis verbis alii fortasse medicinam asse- Tent. Simile vitium ingeniose Toupius Emend. III p. 13 sustulit e Sueton. de Illustr. Gramm. cap. s, ubi Orbilii liber Perialogos inseriptus commemoratur, qui contineret querelas
de iniuriis quas prosessores negligentia et ambitione parentum acciperent. Orbilio, docto grammatico, fortasse Platoni- eae fabulae titulus obversabatur, unde suspieeris hanc sabulam continuisse querelas de iniuriis quas Athenienses negligentia et ambitione malorum civium acciperent. Eamque eonieeturam fragmenta egregie confirmant, in quibus fere prodigi homines commemorantur, qui rempublicam luxurie malisque artibus gravissime antigerent, Μοοchus, Glaucetas, Leagoras, Sebinus, Midias. id. Seholiast. Aristoph. Nub. II 0. Ran. 430. Versum ex parabasi fabulae petitum servavit Priscian. XVIII p. 211, eni eiusdem dramatis titulum p. 248 bene restituit Κretilius. Eiusdem sabulae Dobraeus in Corrigendis p. 08 LDριαλγης: ιυς πενη
πινήρης idem Advers. I p. 606 πενrήρ λς. ubi etiam hanc proposuit coniecturam Περιαλγής: ιυς περιζγὴς