Fragmenta comicorum Graecorum

201쪽

PLATO.

memoria obscurata est apud Seholiasiam Aristoph. 'Av. 1297, ubi pro Aristophane Ρlatonis nomen reponendum esse ex Scholio ad Lucianum vol. II p. 696 intelligitur. Sed de hoc iam alio loco admonui. LIοιητέὶς separatim ab Suida Eudocia et Andronico in tabulis Platonicis recensetur, quamquam ab iisdem paullo ante Λακωνες Ποιηταί allata est. Videntur igitur dive sae esse fabulae Ποι-τήὶς et Αακωνες ἡ Ποι-ταἰ Apud Schol. Aristophanis Ran. 1190 Πλατων ποιητρὶς, 'Oρατε τοδιῆρες υπιρ Dν. eorrigendum esse Πλατων Ποιητῆ, monuitiam Valchenarius ad Adoniag. p. 326. Laudatur ab eodem Scholiasta ad Ran. 410, Athenaeo et Autlatticista. Apud Schol. Platon. p. 39I καὶ δημηγορειν παρεσκευα-σεν, ως Αισχίνης ἐν διαλόγω Καλλία καὶ Πλατων ομοίως Πεδηταις, sortasse Ποιχταις sive Ποιητῆ scribendum est reerte Πεδηταῖς etiam accentus vitii suspectum reddit.. In sabula quam Πρέσβεις inscripsit quod argumentum tractaverit, docet locus in primis memorabilis apud Athen.

τέλαβον ' ταρατης τε καὶ Φορμίσιος παρα του βασιλέως πλεῖστα δωροδοκληματα, οξοβαφα χρυσα καὶ πινακίσκους ἄργυρους. Scilleet Epicrates, cuius haud exiguae partes in restituendo

populari imperio suerant, postea cum legatus in Persiam missus esset, Propter accepta a rege munera παραπρεσβείας accusatus et patria pulsus est. V. Demosthenem de Falsa Legat. p. 30 Rsk. των πρέσβεων εκείνων υμις θάνατον κατεγνωκατε , ιυν εις 'Eπικράν ς, ἀνηρ, ως ἐγω τῶν πρε-- Λliud nunc placuit Dindorsiis, qui ad Aristophanis fragm. p. 21 corrigit ἐν διαλογω ' Ἀσπασiα καὶ Καλλiας Uoiως

Indi i ταις, quod verum videtur.

202쪽

gesander apud Athenaeum VI p. 251 a ' κρατης δ' ὁ 'Aoηναῖος προς βασιλέα πρεσβευσας καὶ πολλα δωρα παρ

ρα δέξασθαι παρὰ βασιλέως ψηφισμά τι γράφειν φάσκοντος, ἀντὶ τῶν ἐννέα ἀρχοντων χειροτονεισθαι κατενιαυτον ἐννέα πρέσβεις προς τῶν δημοτικων καὶ πενήτων, οmους λαμβάνοντες ευπορῶσιν ἐγέλασεν bi δῆμος. Eundem Epicratem eommemorare videtur Stratiis apud II vehium s. ου μάλα κικκάς. Participem criminis fuisse Phor-misium praeter Platonem indieat etiam Scholiasia Aristophaliis Ran. 996 κωμωδεῖται δἐ εις δωροδοκiαν. Eodem spe ciant praeterea sabulae nostrae Dagmenta apud Athen. X I ka κυάθους οσους ἐκλε τέτ/ὶν laris rora, ut apud IIarpocr. p. 53 σκευάρια δα κλέφας ἀπικίγρυζεν. Maxime tamen Epicratem Vexasse videtur poeta, cuius qui ex, incerta. fAbula . apud Suidam aliosque laudatur VersuS: 'Ἀναξ υπηννὶς cniκρατες σωκεσgoee, vix dubitari potest quin eo ipse ad II οέσβεις reserendun ουit. uidet autem: hominem propter ingentem quam alebat bRrbam, quam lusit etiam Aristophanea Eucl. l. C .. MUκSa sus ad Harpocr. P. 162 et serglorus. ad Aristoph. L l, Hinc non dubito quin ad euvdem Epicratem perii eM locus f bulae nostrae ab Aspasio ad Aristotelem Eth. Nicom. IV

servatus:

203쪽

. PLATO.

biisse littelligitur ex Aristoph. Ran. 996. Libidinem hominis indicat Philetaerus Athenaei XIII p. 5 0 L

εδιστον ἐστιν αποθανειν βινουνθ' αρια;ύσπερ λέγουσιν αποθανειν Φορμίσων. Σκευαὶ sabulam ab aliis Aristophani tributam esse docent quae ex Chamaeleontis libro περὶ κωμωδίας attulit Athen. XIV p. 628 d, ubi Suh eighaeuserus demum e eod. Ven. Σκευαῖς pro Σκηναις reposuit. Laudatur etiam a Iloeride Attio. p. 20. Πλάτων Σκευαις ' αναβαὼν ἐκ τ=ῆς νοσου. et monente Piersono a Suida s. V. περὶ ποδα. Neque Schol. Aristoph. Av. 15I scripsit Πλάτων αυτον Melanthium ἐν Σκυθαις ως λάλον σκώπτει, sed ἐν Σκευαις, de quo notilem dubitasset ΡIersonus. Fabulae argumentum ad scenicam artem spectasse tum titulus docet, tum vero ex loco

apud Athenaeum XIV p. 628 d perspicitur, ubi de chori salistatione in peius ruente poeta conqueritur ria τ' ει τις ορχοιτ ευ ην, νον di δρῶσιν ουδέν, ἀλx ωσπερ ἀποπληκτοι στάδ/ὶν ἔστω τες ωρυονζαι. Eodem spectat etiam Stheneli et Μοrsimi, tragicorum poetarum, commemoratio apud Soholiastam Venetum ad Aristophanis Vesp. 1312. In Sophistis quid consilii sequutus sit poeta, satis doeet sabulae elogium, quamquam eum Sophistarum nomine latiore sensu usum esse intelligitur e Sohol. Aristoph. Nub. 330. Huτων εν δράμεα ra Σοφισταις καὶ τον ' Oπουντιον αυλη. x1ην Βακχρολίδην hic τουνOsια κατέτ&ξε των Gog ιστῶν. Μale apud Paeti saltiam Eustathii ad Odrss. p. 1403 legitur Πλα-

204쪽

των Σονιστῆ pro Σοφισταις. Idem' viilum reete Iuno mannus ad Pollueem vol. II p. 60 ex Harpocratione sustu-lu tollendumque est etiam ex Athenaeo X p. 422 L ad quae eis. Antiattielsia p. 89. Praeter Baec irlidem in hac fabula laeessivit Apolexin v. Harpocr. s. v. Xenoclem tragicum Schol. Aristoph. Pac. 92 Draconiidem Sehol. Vesp. 157) allos. Fragmenta fabulae supergunt quindecim. Συμ ριαχῶαν misse qui Cantharo tribuerent doeet Pruseianus XVIII p. 182 Κrehi. aliisque locis a Porsono Adv. p. 264 Occupatis. CD. supra p. 163. Platoni nulla de auctore s bulae dubitatione adlecta tribuitur ab Antiati. p. 10 , Polluce IIM ubi leg. ώτογλουνίδα λαβουσ' ανασκαλευεται pro ανασκαλ-λεταί VI IT. 36. VII 202, Phollo Lex. s. v. παραθήκη, et qui praeclarum sabulae fragmentum servavit, Hermia in Ρlatonis Phaed. 18 p. 90, quod ope Eustathil ad Iliad. Σp. 116I Rom. ubi idem Ioeus omisso sabuIae titulo legitur, ita fere scribendum est: ' ειξασιν δὴ τοις παιδαρίοις τουτοις, or ἐκαστοτε γραμμην ἐν τωσιν οδοις διωγραφαντες, διανειμαμνοι διχ ἐαυrους ἐστασ , αυτων σῖ μἐν ἐκειθεν τῆς γραμμῆς, or δ' αρ'

ἐκειθεν.

ρους δει, τους ει δώκειν.

Quibus versibus graecarum civitatum discordias tangi ape

tum est.

Sequitur Συρφαξ, eulus plenum titulum Iungerma nus ad Pollue. vol. I p. 661 fuisse putabat Σουρ φαξ ἡ Μυμ- Sle enim eorrigit apud Hevchium S. v. δορμη, ubi vulgo legitur: Πλατι- Συρφακι καὶ Μωμοθήρα '

205쪽

ιλινμοίαν παίσας αἰτου καταθήσω. . At eod. Πλατωνσυρτακι cui μνωμοχθηροα παλινδοοia, R ide praeelare Pomsolius Prael. Hecub. p. LXIV elicuite Πλατων Συρφακι μέν, εἶ μοχθημ, παλινδοριαν παίσας αυτου καταθησαν. Videtur autem hoc drama e prioribus poetae fabulis fuisse, siquidem. Μyniseum Chalcidensem, quem Aeschyli aetorem fuisse eonfiat v. IIermannua ad Aristot. A. Poet. XXVII 4 in ea ut helluonem lusisse perbibetur apud Athen. VIII

'Oδὶ μἐν 'Ἀναγυρασιος ορφως ἐστί σοι. τουτω φίλος Μυνίσκος εσθ' ὁ Σαλκιδευς. Sie enim sere legendum videtur. Praeterea laudatur fabula

ah IIarpocratione s. v. κατάστασις et Athenaeo X p. 6 e. Contra serioribus poetae dramatis non dubito quin Φάων accenseri debeat, euius fabulae, ab Andronico tu Platonicorum dramatum recensu neglectae, quod argumentum fuerit eognosci poterit, nisi fallor, ex Servio ad Virgil. Aen. III 279. e Phaon cum esset navicularius, solitus a Lesbo in continentem proximos quosque mercede transvehere, Venerem mutatam in anus formam gratis transvexit; quapropter ab ea donatus unguenti alabastro, eum se in dies inde tum ungeret, Reminas in sui amorem trahebat. γ quibus similia narrantur etiam ab aliis, quorum testimonia apposui ad ΜΕ-nandr. . p. IM, quibus adde Apuleium de Orthograph. p. 8. Suspicionem hanc optime confirmat fragmentum B sabula nostra servatum apud Athen. X I c sqq. Ibi Phaonem habemus in interiore aedium Parte inclusum: accurrunt undique mulieres Veneris oestro percitae et cum Phaone tongredi gestientes. Prohibet eas Venus κο γοτρο ιος, haud prius aditum mulierculis concessura, nisi postquam eum sibi ipsi tum Ortlianae, Lordoni, Obdaso aliisque, quos veIteruae nequitiae antistites fingit, daemonibus sacra obtulerint. Cum

206쪽

hoc Ioeo aliqua argumenti similitudine eoniunctum est per longum fabulae fragmentum ab eodem Athenaeo servatum lib. I p. 5, , ubi nescio quis aliquot e Philoxeni Convivio versus recitat, in quibus fere υποβινητωντα βρωματα enumerantur. Neque eventu rem earuisse docet loeus apud Sul-dam s. v. γλυκυς ἀγκών, ubi senem habemus tibicinae amore apium eique eano capite blanditias dicentem r

Cetera fragmenta nihil habent ex quo de argumenti ratione

toniecturam capere liceat. De tempore autem quo fabulam actam esse dixi fortasse etiam alia via verissimum esse intelligitur. Sellicet Schol. Aristophan. Plui. I s de Laidia

obitu disserena inter alia haec posuit: ἐμφαένει, καὶ Πλα των ἐν τω Φαίδρω ἐπτακαιδεκατευ ετει οστερον διδαχθέντε ἐπὶ ' Φιλοκλέους ώς ριηκέτι Ουσης αυτῆς. Ubi quum Hem-aterhusii eonlectura pro Phaedro ΠαιΘαρίω a Seholiasta Seriptum fuisse putantis propter eas quas supra p. 1 6 exposui rationes probari non possit, videndum est ne Scholiastes Πλάτων ἐν τευ Dάυ νι scriptum reliquerit. δ) Ex quo efficitur actam esse Phaonem Obmp. XCVII 2. Cis. Fr. Iti teri Dissert. Ide Aristoph. Pluto p. 21 sq. Neque deesse exempla, in quibus nomina Phaon Ρhaedon et Phaedrus inter se. eonfunduntur, cognosci poterit e Barheri notatis in Friedem. Μisceli. erit. II 1 p. 55, ad quae eonfer Cur. crit. p. 40. Ac nescio an etiam apud Alitiaitic. p. 93, 30 ἐπιτροπιινr ἀντὶ του ἐπιτροπευειν. IIλάτων Φαivos, seribendum sit Φάωνι. Aliam metamorphosiit hoc nomen - Ita etiam Clintonus Fast. Heli. p. I 0T Kr. quo libro quum haec primum seribebam uti mihi non concessum

erat.

207쪽

subiisse videtur apud Grammaticum Cremeri Aneia. IV

p. 310-του ονοματος γραμματικος) πινανδρος έν LIωλουμενοις και Πλατων ἐν nisi sorte legendum, ut 'intelliγtur locus Philebi 'Platonici p. 18d, ubi habemus τεχνην γραμματικήν. Sed praestat alterum, ut Platonia comici Phaon respiciatur. Accedimus ad postremam sabulam Hyperboli nomine inseriptam, euius etsi perpauca fragmenta ad aetatem nostram . pervenerunt, de argumento tamen ipse sabulae titulus omnem duestationem praecidit. Fuit antem Hyperbolus quid enim impedit quo minus de homino isto paullo uberius comme temur natus igitur Hyperbolus fuit patre, ut Androtion apud Schol. Luciani vol. I p. 154 Lips. tradit, Antiphane, sive ut Theopompus in excursu de Demagogis, quem Ain naeo teste IV p. 166 d decimo Historiarum libro addiderat, apud eundem Seholiastam l. l. p. IM memoriae prodidit, Chremete. Theopompi auctoritatem sequutus est Seholiasta

τους πατερας. . Sed quocunque tandem patre usus est, eerte obseurus homo suit omnique eontumeliae genere oppletus,

ut quem in publica moneta servili condicione habitum fuisse tradat Andocides apud Sehol. Arist. Vesp. 100I περὶ ' Πυρ- λου λέγειν αισχυνομαι ' ου ὁ μἐν πατὴρ ἐστιγριένος καὶ νυν ἐν τευ ἀργυροκοπεiis δουλευμ τω δημοσίω, ιυς ει

salia negligenter interpretatus est Kortumius Symbol. ad Ηisior. graeo. P. Izz. Neque honestiorem matris fuisse eo dicionem, colligitur ex Aristophanis Nub. 550.Mπολις μἐν τον Μαρικῶν προτιστον παρεlucvσεν προσθεὶς αυτιδ γροων ροδυσην του κορδακος ου--.

208쪽

Idem Thesmoph. μοτῶο γαρ εικος, ω πολις, τὴν ' Ἀερ λου καθῆσθαι μητέρ' ήμνιεσμένην i. λευκα καὶ κομας καθεισαν πλησίον τῆς Aαμαχον, καὶ δανείζειν - η δανείσεων τινι καὶ τοκον πραττοιτο, διδόναι μηδέν ἀνθρώπω/ τοκον,

grammaticos de mulieria nomine studiose quaesivisse iniet,

Iigitur e Seliollo Thesmoph. l. l. προβάλλει Uμηρικῶς ἐν του προς Πολυβιον προτατικῶ τυ η 'Drae λου-κ ἔχομεν δἐ ειπειν. Ipse noster Hrperbolus utrumne Athenis . natus fuerit, an aliunde eum patre immigraverit, non eonstat. Polygelus apud Schol. Luetavi l. l. Phrygem. Plato . autem nostra In fabula sedum fuisse perhibent, utrumque ut humilem hominia condicionem et peregrinam originem indicarent. Perithoidarum δημιο adseripina Plutareh. Alcib. 13 et Nie. II lueernis fabricandis vitam sustentavit, quae res poetis comicis acerbissimae irrisionis opportunitatem .praebuit V. Cratinus . in latine apud Scholiastam ad Pae. 690, Aristophanem Equ. 39. 13I6. 132T, Pae. 690 et Nub. 106 , ex quo. loco satis largas hominem opes ex arte sua eollegisse intelligitur. Neque id mirum in eo, qui in eonsciendia lueernis plumbo pro aere uteretur. V. Schol. al 3 Id nuper sibi repperisse visus est Th. Berghius in Aetis Soetet. gr. I 1 p. 333. Doeo mulieri nomen fuisse coniiciens ex Schol. Aristoph. Nub. 552 et Hesychios. V. 3οκυκω. Sed Scholiastae locus est corruptissimus,

Hesychii antem glossa quomodo mihi interpretanda videatur, supra indicavi p. st.

209쪽

Arist. Νub. l. l. ου γαρ μονον ἔχρῆτο πως τὴν οὐ

λυχνων κατασκε ν, αλλα και μολιβδον ἐνεriθει. Ceterum con . Andocidem i. I. ad euius, verba respleti etiam Sehol. Luciani p. I 55. In tanto omnium de arte, quam factitavit Hyperbolus, consensu mirum videri possit eundem a Scholiasta ad Aristophanis Equ. 130I figulum perhiberi. inquit, α καλον κεν ὀξυβαφια. λυχνοποῶς ει ὁ λος. τινες di τα κεραμεα, α ἐστιν Oξους δεκτικα. κεραμευς δι ὁ ' Υπερβολος. ροτα ει τὴν αποβολην του Aλέωνος ευθεως υπερέβαλλεν υσώρ του ' ερ λου. μεταυτον γαρ ἐπολιτευσατο. In quibus verbis fortasse comici poetae fragmentum latet hoc sere modo scribendum rμετα την δ' απο λῆν του κλέωνος ευθειος υπερέβαλλεν ὁ κερα ira ' Υπερβολος, scilicet πονηρία vel μοχθηρὶ F, quod in praecedentibus Te

bis fortasse posuerat horum versuum auctor. Neque vero haec repugnant iis quae ceteri de lucernarum fabrim Hyperboli tradunt, siquidem figuli et λυχνοποιου artes coniunetissimas fuisse docet Philetaerus Athenaei X p. 4 4 di ὁ Πηλεους εστιν Oνομα κερα ιέως ξηρου λυχνοποιου κανθαρον. Hesychius, Λεραμ ενς r ὁ λυκουργος. Seribendum videtur

λοχνουργος. Antequam ad rerum publiearum traetationem aceederet quomodo aetatem transegerit non constat, nisi quod in foro multum versatus esse et eum defendendis tum vero maxime aecusandis lacessendisque civibus operam dedisse perhibetur

ab Aristoph. Acharn. 8 6 κου ξυντυχών ' Υπέρβολος δι-

κῶν ἀναπλησM. Cis. Aristid. Platon. II p. 1 6 Caiit. Sed ad rempublicam tractandam mature Hyperbolum et praeter aetatem accessisse ex Cratino tradit Scholiasta Luciani l. l. p. I55 Kρατινος ἐν 'Σὸραις ιυς προσελθοντος νέου τω

210쪽

PLAT N

ματι με ινηται καὶ παρ ' ' qua in re maxime eum adiuvit ineredibilis quaedam impudentia et turpissima socordis plebeculae adulati.. CD. Μaximus Tyr. XX p. 39I. Neque enim dicendi copia hominem valuisse et eloquentiae illecebris populi animos sibi conciliasse vel illud documento est, quod ipse apud EupoIIn nihil ex musicis nisi literasse scire ingenue fatetur. Immo vero ne attice quidem eum loquntum esse tradit Plato in fragmento e nostra fabula se vato apud Herodianum μονηοους P. 20.

εφασκε δητωμην, Oποτε δ' ειπειν δέοιολθον ἔλεγεν ολων quibus versibus non Tarentinum aliquem barbare loquentem rideri, quae Husohhil de Annio Cimb. p. 49 opinio fuit, sed ipsum Hyperbolum parum alueo , dicentem i ludi, iam nemi nem fore puto qui dubitet. Seripsi autem primo Versu α Μουσαι φιλαι pro edito εἶ μιραι φέλαι, quarum ut inepta in tali loco invocatio, ita aptissima Musarum. In reliquissere Bloehil emendationes sequutus sum, quamquam aegre mihi persuadeo, tam barbare loquutum esse Hyperbolum ut dixerit pro διητωμην. Codex habet δμιτωμην λέγειν ἔφασκε ὁ γ τω In quo parum probabiliter Huscli-klua l. l. p. 50 verbum δικοω latere existimabat. Equidem aeripsisse Platonem putor

Ηγperbolus, nihil se ex mustela scire nisi Iiteras profitetur. E Platonis sabula fortasse ductum est quod te mus apud Grammaticum Behheri Aneed. p. 3 3 21. Ἀκυκλως r is απαiδευτος παρα Πλατωνι. Ad eandem vide an referri possit incerit auctoris versus. apud Ammonium Disser. verb. p. 30 οὐ γαρ οσον

라틴어 텍스트