Fragmenta comicorum Graecorum

211쪽

αλχ' ὁποτε μῖνε νασκ ἐδιητουμην In quo duplex augmentum notasse videinr, euius nullum sane eertum exemplum ex antiquis i illis , et genuinis Atticis pro feras. V. Lobeck. ad Phryn. p. 15 ., Ad postremam fra menti partem respicit Elymul. Μ. p. 62l 5 . Πλατων μέντοι ὁ κωριικὼς διαπαί ι την. λεξιν. ολiος pro ολίγος ους βυρβαρον. καὶ τι οροννος γίννος, φησί, ubi eorrige obiter το γίννος 'Dνος φησι. Aelius Dionysius apud Eustath.

militer ὀλίωρος pro ολψωρος. a minus attiee loquentibus di-etum fuisse docet glossa. Photii Lex. p. 32T 22 'Oλίγωρος rasν τω f. Sed quoad Cleon reipublieae praeesset, HIPer-holo nonnisi secundas in civitate agere licuit, quamquam vel sic satis magna iam tum. apud cives auctoritate floruit, adeo quidem ut populus OIymp. LXXXVIII 4 totum se lueernarum venditoribus tradidisse dici posset ab Aristoph, Equ. 14s. Non recte igitur Scholiasta Nub. 620 Ουδεπιυγαρ διέπρεπε Κλεωνος ἐτι ωντος. Eodem tempore nagitavit ut classis sibi ad maritimam expeditionem contra Chaneedonios a populo traderetur, nullo .tamen ut videtur sv eessu, Aristoph. Equ. 1315. Μortuo. autem Cleone, quod factum est anno seeundo . vel tertio ' Olymp. LXXXIX, quae proxime antecedunt apud Elymologum attigi ad

Μenandr. p. 232 partim recte partim secus: recte, quod ευνυχία restitui pro firmante nune Herodiano l. L, secus, quod Meleagrum . poetam esse dixi, qui fuit Rhintonicae sabulae. titulus, ut ex eodem Herodiano

discimus.

') De tempore obitus Cleonis magna est scriptorum dis- Sensio. V. Hermannus ad Scholia, Aristoph. Nub. 5 5 et Clinton. Fast. Hellen. p. Er. Octo munSes ante

Pauem Aristophanis Olymp. LXXXIX 3 aetam hominem

212쪽

lantam eonsequutus est auetoritatem, ut eum solus sere lusoro regnaret, Aristophanes. Pac. 68L, et potentissimos 'quo que cives in 'his etiam Alcibiadem, . teste Himerio Ecl. XXXVI p. 3I83 lueredibili licentia et procacitate lacesseret et quemcunque populus vellet omnibus modis velliearet, Plutarch. Alcib. I 3 eli. Maximo Dr. Diss. XIII p. 23 ,

Athenienses eum tanquam genium quendam suspicerent, aenius nutu et arbitrio suspensi tenerentur, Dio Chrysost. Or. 25 p. 282 a. quid quod tanto perditissimum hominem. I vore ampIectebantur, , ut quamquam munera ab Aegyptiis populo dono missa sibi soli vindicasset, Leuco apud Hesychium s. v. Πάαπις, tamen exercitui eum praescerent, Sehol. Λrist. Acharn. 8 6, et Hieromnemonis munere Orn rent, Aristoph. Nub. 620. Ita quum aliquot annos primum. in republica Iocum . tenuisset, ac ne mordacissimis quidem micorum poetarum salibus ad saniorem rationem revocari potuisset, . insperato de summo, ad quod malis artibua asscenderat, potentiae auetoritatisque fastigio deiectus est. Mela enim, vel ut Theophra apud Plutarch. dile. XI et, Sebes. Luciant L l. p. Iob memoriae prodiderunt, Phaeaee. . principatu eum Alcibiade contendente, Hyperbolus, qui populi. animos contra utrumque eoncitari atque . alterutrum testularum suffragio patria pelli vellet, quo meliorem sibi in . eum qui remansisset saeviendi opportunitatem haberet,. ipsa , eontra omnium exspectationem, machinati te potissimum Alcibiade, Ostracismi iudicio damnatus est, id quod factum esse videtur Olymp. XCI I. Rem ipsam eopiosius exponunt

Plutarchus Alcib. XIII, Nie. XI, Mistid. VII et Thebpom

pua apud Scholiastam Aristoph. Vesp. I 00l, ubi perperam oecubuisse memoriae prodit Eratosthenes apud Sehol. Venet. ad rio. 8. Eodem spectat, si quid video, Himerius Or. v -I .mati erit. Com. graec. Ia

213쪽

eennias enim fuisse exilium quod ostraelsis iudicio imp nebatur, constat ex Platonis Gorg. p. Irad, Elymol. M. s. v. οστρακισμος et aliis locis. Id. Wesselingius ad Diod. Sie. I p. 4 5 et Schoemannus de Comit. Athen. p. 2 5ia Ceterum Athenienses, qui non δια δυναμεως καὶ αρμήματος φοβον αλλα δια πονηρίαν καὶ αἰσχυνην τῆς πολεως, ut ThnCydidis verbis utar lib. VIII quae tacite in usum suum iconvertit SehoIIasta Aristophania Pae. .80, improbum hominem honestissimo poenae genere damnavissent mox facti adeo Poenituit, ut eum ostraeismi dignitatem impuri hQminis damnatione turpissime pollutam existimarent, nullum Po8tea eivem eodem. Poenae genere affecerint. Vid. Plutam ini Vit. Nic. XI. Ita igitur exilio . multatus HrperboIus in Samum insulam secessit, ubi Olymp. XCII I. a popularis imu perii adversariis. necatus eorpusqud eius contumeliosissime tractatuni et in mare ablectum est. Vid. Thueyd. VIII 3 et Theopompus apud Scholiastam Vesp. 100I, cuius verbataeito auctoria nominoe transcripsit SelinItasta Aristophi Pae. 680. , CD. Scholia Luciani l. l. p. 155. Tam lmprobum igitur civem, in quo nullum plane virtutis vel, ingenii V m

gium eluxit, non mirum est veteres comicos: quaa de eonis. Posito quaeunque ratione possent vexasse et eontumhliosis

conviciis. proscidisse. Cuius rei nisi ipsa fragmenta fidemeerent, locupletem haberemus , testem Aristopla Nub. 534, quem ipsum ne mortuo quidem pepercisse docent Thesmoph.

Haec scribentem fugit Iocus Philochori in fragm nto ilexiel rhetorici in calce Photii Dobr. p. 6 5 τουτον .e. i. τον ἐξοστρακιωθεν ιν εδει τα δίκαια δυντα καὶ 'i 1βόντα ουπῖρ τῶν ιδὼυν συναλλαγρεατουν ἐν δεκαροις μεταστῆναι της πολεως δεη δεκαρ υστερον ὁ8 ἐγένοντο πέντε. Itaque apud Seholiastam Aristophanis prout scribendum πόντε. .

214쪽

Meib. 13 τοις κωμικοῖς 'κου τε πασε διατριαν αεὶ σκωπτομενος ἐν τοις θεατρως παρειρον, et Ciceroni Beut. 62e Hyperboli improbitatem veteres Atticorum eomoediae' notaverunt. v CD. idem de Republ. IV 10. Sed prae ceteris illum Eupolis la Μaricante Olymp. LXXXIX acta, Hermippus in Pistricibus, Plato denique in ea, de qua eum maxime agimus, fabula vexaverunt. Ea quo tempore acta fumrit etsi nemo 'diserte tradidit, non multum tamen a vero aberraveris, si id Olymp. XCI 2 factum existimes, h. e. eo tempore quo iam Hyperbolus Ostracismo in exilium pul- .sus erat. D et hoc Iocus a Plutarcho Nio. 11 et Aleib. Iaservatus, quem ex Hyperbolo petitum esse nemo dubitabit, καίτοι πέπραχε των τροπων μῖνα-ου δἐ καὶ των στιγματων αναξια 'ου γ τοιουτων ουνεκ οστραχ ευρέθη:Quibus lunge versus supra ex Herodiano allatos, quos nisi absente Hyperbolo scribi non potuisse manifestum est. Nee vero post mortem demum Ηγperboli fabulam aetam esse, tum alla doeent, tum vero ipse ille versus: καίτοι πέπραχε των τροσων μῖν Reliqua fragmenta leguntur apud

Suldam s. v. εοερον quae omisso fabulae titulo habet etiam Schol Aristophanis Av.- 12I) Scholiastam' ad htophanisThesmophor. 808 est. Harpocratione s. v. ἐπιλαχων Granuematicum Behheri Anecd. p. et Athenaeum. II p. 56 L. De Incertarum Platonis fabularum fragmentis nullius hic

dicendi Iocus est. Hoc unuhi tamen eommemorare non

Hoc sequutus est Fritzschius Actis Societatis graecae p. 13τ, negat Th. Bergyliis apud Fritzschium quaest. Arist. I p. 322 propter Syracosii legem περὶ του μηκωμωδεῖν ονομασri, de qua supra dictum p. 40. Sed probabile est illam legem ad absentes et exilio multatos eives non pertinuisse. '

215쪽

Inuulo fuerit. esse inter ea quae manifestis: indiciis νοθείας convicta teneas. Ex hoc genere versus esse non dubito quos servavit Didymus Alexandr. de Trio. II IT Wκουστέον καὶ στίχων, παρ' 'Lλλησι μετριαν Τυρὶ τῆς προς τον θεον πατέρα συνταξεως του υἱου λογου καὶ του πνευματος δεξαμένιον - Πλατωνος τοο κωροκου, ος ανθηρά. ἐν τοις υπογεγραμμνοις ἰαμβοις θεότητα μοναδικῶς ἐκτεινομένην εἰς τριαδα αφ G τα ολα γέγονέ τε καὶ σού ται, οεος γαρ ἐστιν οἷς Πατηρ υπερτατος, λόγω τα παντα πανσονος καὶ πνευματεστησας ολισθαίνοντα κακ βυθου πλάνης . . - τως ἀνέλκων ἐκ μακρῶς ἀταξί . . . Quae ex eadem mihi fabrica fluxisse videntur, ex qua demvata sunt quae idlim scriptor lib. III p. 21 attulit: αρρητα μῆ σάλευε ' δέον ου γὰρ τοσουτον ἐστιν ανθρώπιο σθένος τιν παροεποπτVν τον ἀρούρητον φυσιν , ευρειν μνιχνείοντε καὶ τεχνωμέν ο'τιχοις ἄν ,αυτου ἐ2δΔας πεπεισμένος .

,Vbi primo versu fortasse σκάλευε scribendum est. Gnosii- eam horum versuum originem vel του φθου eommemoratio prodit, quam illi doctrinae propriam fuisse mis aeus v. Haer. II I .

. . .

, ARISTONYMUS. Huius duae eommemorantur sabulae, Theseus apud Athen. III p. 8za et ' Ηλιος ρεγιον apud eundem VII p. 2 8 e Seholiastam Platonis Bevh. p. 33I ) Utroqne Athenaei Ioeo optimi libri 'Hλίω ριροντε, deterlorea ' Dii υ ρι Ουντι. Neque aliter ceteris Iouis, quibus haec sabula laudatur. Sed recte ριγωντι. Vid. Piersonum ad Moerin p. 336. 33s et Butimatinum ad Platonis Gorgiam p. 527.

216쪽

et Antiatileistam p. 81 26. 83 2 . II 3 2 . Aristophanis et Amipstae aequalem fuisse docet Anonymus in Vita Aristophanis p. XXXV ευλαβης δἐ σφοδρα γενομιενος τὴν

αλλως di και ευφνης, - μἐν πρωτα δια Καλλιστρατου καὶ Inaωνιδου καθιει δραματα. δω καὶ εσκωπτον αυτὀν στωνυμος τε καὶ Aμειχρως , τετραδι αυτὰν λεγοντες γεγο--αι, κατα τὴν παροιμίαν, ώς αλλοις πονουντα. quihus similla tradit Seholiasta Platonis l. I. unde satis existia mari potest quam immani errore Iapsi sint Fabricius Bibl.

Aristonymum Ptolemaei Philadelphi temporibus Alexandriae vixisse atque Apollonio in bibliothecae praefectura succes-alsae narrant. Quod falsissimum esse vel titulua fabularum 'Nλιος Γιγῶν et Θησευς, et ipse adeo orationis color in fragmentis conspicuus docere poterat. Sed Fabrielum seduxit Suidas qui vol. I p. 329 lia scribit de Aristonymor' Μιστώνυμος, κωροκος. τῶν δραματιον αυτου ἐστιν ' πιλιος ἐπῶν , ώς Αθηναιος ἐν Λειπνοσοφισταις. βασιλευουντος Πτολεμαωυ του Φιλαδελφου καὶ του μετ αυτον του Ρι

νον τινα, δε, καὶ Σπο στραγγουρίας τελευτα ετη βεμωκώς ος. συγγράμματα δἐ αυτου πάνυ πολλώ. Nemo monitus dubitabit quin Suidas diversos Aristonymos turpi lapsu confuderit, quo magis mirum videtur nihil suspicionis incidisse viro inprimis docto Augusto Reicherto in Iibro de Apollon. Rhod. p. II sq. quamquam, ut hoc addamus, vel

CD. Rankius in Vita Aristophanis p. CCIX. Atqui non Philopator, sed Euergetes Philadelphum in

regno sequutus est.

217쪽

M haud levia residet dubitatio, quis fuerit alter ille, quem SH s Ap illonii su essorem fuisse narrat, Aristonymus. Novimus Aristonymum griphorum texendorum artificem inprimis ingeniosum, teste Athenaeo lib. X p. 52 f. Atqui hunc sub Alexandro floruisse atque adeo pessimo errore cum comteo poeta confundi ab Hartesio ad Fabrio. B. Gr.

II p. 288 planissime ex eodem Athenaeo lib. XII p. 538 alntelligitur. Novimus item eiusdem nominis scriptorem apud Plutarinum de Flum. p. 1165 d laudatum, et alium denique

passim a Stobaeo in Sermonibus commemoratum. Atqui nullus horum grammaticae laude floruit, ut decebat successorem Apollonii. Ac mirum prolaeto, Et quis unquam Ari stonymus praefectura bibliothecae Alexandrinae ornatus murutorumque librorum auctor fuerit, eius memoriam ita late 'eldisse ut nu tenue quidem' apud veteres eius vestigium re uotum sit. His rationibus adducor ut Suidae locum laxa tum esse et ante verba βασιλευοντος Πτολεμαiου grammatici nomen excidisse statuam, in quem rectius conveniant illa, συγγραμματα δἐ αυτου πανv πολλα. Is autem qui fuerit, eorum erat quaerere qui de praesectis bibliothecactAlexandrinae scripsere, qua in re negligenter versatus est Ionsius Hist. Script. Ρhil. I 18, negligentius etiam Iac. Mat-ter Histoire de Psicote Alex. p. 130 sq. Apollonius mn tuus est sub Ptolemaeo Epiphane. Hoc tempore qui succedere et potuerit, neminem reperio nisi Aristophanem Byzantium, qui sub Ptolemaeo Pliiladelpho Callimachi fuit diaseipulus, aetatem autem ad extremos vitae humanae terini- nos produxit, maximeque sub Ptolemaeo Philometore, Eumenis II aequali, inclaruit. Excidisse igitur videtur in Sul-dae verbis nomen Aristophanis, cui quidem suspieioni non O tat, opinor, quod alio loco seorsim de Aristophane egit

218쪽

horno negligentissimus: idemque et etiam aliis in locis a i-

disse nemini ignotum ' )AΜΙΡSIAS, de quo alibi cum cura se dictumn esse professus erat Hemsterhusius. ad Polluc. IX 138, aequalis fuit Aristophanis, quocum nonnihu et almultatis interces-alsae Intelligitur e Ran. 12. τί δῆτ εω με ταυτα τοι σκευκὶ φερειν, εἰπερ μοι,ήσω μη ειν ωνπερ Φρυνιχος ποιεῖν καὶ καμειχνίας; ' abi halulorum similiumque hominum dicteriis et insulsis aer mollibus risum spectatorum eaptasse dicitur. Hine Suidas υποφρυχον - diuere non dubitavit, quod illo vix Hiunde quam ex ipso illo Aristophanis loco' collegisse een Bendus est. Contra perhonorifieo Athenienses de eomica Amipsiae virtute iudicasse vel eo intelligitur, quod Κοννον eius et Mosaoσxta simul cuni Aristophanis Nubibus et Avubus in uertamen commissas prae Aristophanicis sabulis praemio ornaverunt. Illius quam dixi silauitatis indicium super-Eηt etiam apud Anonrmum iii Vita Aristophanis p. XXXV τὰ ριἐν Πρωτα δια Καλλιστρατου καὶ Φιλωνέδου καθὼι δραματα Aristophanes . διι καὶ ε ιυπτον αυτον 'Αριστωνυμός καὶ 'Aμει ρίας τετραδι αυτον λεγοντες γεγο- νεναι, ματα τὴν παροιμιίαν, ώς αλλοις πονουντα. Μolli- uulum et luxuriosum hominem suisse Λmipsiam non sine aliqua vςri specie e Scholiasta Aristoph. Vesp. 116 eonii-nias; τι ἐνkται γαρ τις καὶ μαλακώτερος γενέσθαι 'Aροι- Assensum tulit haee disputatio Bernhardii ad Suidae l. l. et Rankii Vita Aristophanis p. CVl, qui frustra, ut equidem opinor, negligetitiae crimen a Suida in librarios' ' eonferre conatus est. CD. G. Partho de Musco Alexandrino P. z3.

V. Fritzschii quaesi. Aristoph. I p. 2δο.

219쪽

piso Sed apertum est post γενέσθαν incidendum esse Nam de Lyeone, Autolyel patre, agitur, quem luxuriosum fuisse hominem Amipsiae testimonio eomprobat Scholiasta. Neu magis incerti poetae versus apud Hephaest. VI 36. Ουδ' 'Aμειφίαν ορμε πτιχαον Oo ἐφ ad nostrum poetam spectare videtur. Nam pro 'Aμειφὶν legendum est haud dubie 'ia μυνίαν, cuius paupertatem ridet etiam Aristophanes Vesp. 1263. Fabularum tituli supersunt novem. Quarum quam primoloeo ponimus 'Aποκοτταβίζοντες, in ea Dionysi quasdam partes fuisse docet Athen. X p. 26 f. Plenum dr malis titulum Fabricius aliique suisse putant hune, 'MO--ταμύοντες ἡ Μανία, decepti illi deorrupto loco Athenaei lib. XI p. 3 d οτι δἐ καὶ ποτήριον τι Ουτον κάνθαρος, καλειται, ' Mιφίας ἐν 'Ar κοτταβίζουσί φησιν ἡ Μανία οροβαφα καὶ κανθαρους. Atque ad eundem modum lib. XV p. 66 'M-φiας ' Ἀποκοτταβέρουσιν ἡ Μανία, Φέρ' oξυβαφα καὶ κανθάρους καὶ τον ποδανιπτῆρ', ἐγχέασα θυδατος. λUbi pro μανία Μeursius reponi voluit Μάνη ά. Schwelg-haeugerus antem furorem significari existimat, quo cottabi ludo nonnulli dediti fuerint. Praestat hoc alteri quam proposuit rationi, qua de Mania meretrice cogitare nos iubet,qnod ne temporum quidem rationes permittunt, certe si de' nobili illa Mania cogitavit quam Demetrio Poliorcetae in . deliciis fuisse constat. Sed quid multa Utroque Athenael loco verba ita sunt concipiendar 'Aμειφίας ἐν 'Aποκοττα--μζουσί φησιν, Μανία, φέρ' οξυβαφα και κανθάρους, ut Manta, quod servae nomen, cis. Athen. X p. 578h. Scho-Ita nune edidit Dindorsius.

220쪽

ll tam Aristoph. Thesm. Tra et Polluc. VII IT, eantharos

afferre lubeatur. Praeterea haec sabula commemoratur Athe

naeo VII p. 307e ubi Iegendum ἡττον γαρ ουν) Antiattiis cistae p. I03 et Elymol. II. p. 3I3 32. Ad titulum sabulae respexit Athenaeus etiam XV p. 666 a τίς γαρ ημιῶν ουκ

τι si καὶ τους 'Awipiov ἀποβλυζειν υπολαμβανε . . Set licet apud sequiores Graecos κοτταμων et αποκοτταμ ιν vomendi signifieationem habebat, quam ab attico dicendi usu abiudicat etiam Εtymologus M. p. 533 15 κοτταμωντι- κοτταβω- φασιν ' Ἀττικοί, οπι τὼ is μινι περ οἱ νυν λέγουσιν. ' o Sequitur fabula κατεσθίων inseripta, ab uno Atti naeo semel laudata, quamqnam videndum ne eorumenticiussit sabulae titulus. Quis enim praestet Athenaei verba lib. VII p. 3I6 b 'Aμειφέας Κατεσθίοντι ir μῖν, ως εοικε, πολλῶν πουλυπιυν, non ita potius esse conelpiendar χεειφίας Κατεσθioντι δεῖ μεν, ως

Μalorem reliquis celebritatem adepta est sabula Κον- νος inscripta, prono errore passim in Κοινῖς depravata. V. Casaub. ad Athen. V p. 218 e. Ea quo tempore acta fuerit Praeter Athenaeum I. I. qui biennio ante Eupolidem Kόλακας suos docuisse dicit, novimus ex argumento Nubium, ubi arehonte Isarcho, h. e. Olymp. LXXXIX I, Dionrsiis urbanis una eum Aristophanis Nubibus et Cratini Priine in Certamen eommissa' et seeundo praemio ornata esse dicitur. δ') De eiusmodi αποκοτταβισμοις intelligendus est locus Philagrii lii Μatthael Medieis graee. p. 68- θλητι κιος μουντες και προς τους λεγομενους αποκοτταβι- σμους ε θος ἐσχηκοτες, quae perperam editor de eottabitudo interpretatus est. CD. Herodotum ibid. P. 29ε.

라틴어 텍스트