Fragmenta comicorum Graecorum

51쪽

vol. I p. 567 do Eupolide haec seribit, πραφε τοσα καὶ ἄλλα διασκευαζόμενος Atque . hoc διασκευῆς genus, etiam

ad alia poesios genera pertinuisse docet eiusdem Suidae loeus vol. III p. 4 4, ubi in recensu carminum ab Timotheo, Poeta lyrico, scriptorunt eommemorantur etiam ἐννεα διασκευαί, quae de iis aliorum poetarum carminibus intelligetida videntur, quorum modos Timotheus resilixerat et ad eam, quam ipse sequebatur, in re musica rationem attemperarat. Quam late autem illae dramatum διασκευαὶ pertinuerint, non certo ubique definiri potest. Probabile est suisse fabulas, quarum forma et descriptio per omnes partes liberrime immutatae essent: in aliis modestius versatos esse diascevastas

docet Alexidis Antea, quae Athenaeo teste lib. ΙΙΙ p. 12T hab Antiphanea eiusdem nominis fabula ἐν oλίγοις σφοδρω disserebat. Aliud eiusdem generis exemplum habemus in iis quae ex Caecilio tradit Eusebius Praep. Evang. X, 2, qui quum Menandrum culpat, quod Antiphanis Οιωνιστὴν ab initio ad finem usque in Λεισιδαίμονα suam transcripserit, eamque ob causam Menandro, seracissimi ingenii poetae, plagii crimen intendit, haud immerito tantam illam utriusque . fabulae similitudinem ex modesta paucisque mutationibus

eontenta Antiphaneae sabulae recenSione TePetemus. . , - Μagno cum studio spectatas esse fabulas Μagnetis,

ut de victoriarum quas rettulit numero taceam, docet etiam ') Eodem sere sensu poetae τα δραματα ἐπικαττυειν et Πτερνi ιν dicebantur, metaphora a sutorum opificio ducta. Phrynichus Appar. soph. p. 39, 19 'Eπικαττυειν καὶ πτερνiων: τα πα2δεια επισκευαζειν. ἡ μεταφορωαπο τῶν τοις παλαιοῖς ὐποδλὶμασιν ἔτερα καττυματα ' καὶ πτερνας προσραπτόντων. λέγουσι οῖ επὶ τῶν ταπαλαια των δραριάτων μεταποιουντων καὶ μεταρραπτον- τιον. Dictiones illae sortasse ex comicis poetis Petitae Sunt.

52쪽

Mistophanes t. i. 51s, nisi quod eae, quas senex factus do- euerit, fastidiose ab Atheniensibus improbatas fuisse signi-seat. Incusat illo loco poeta Athenienses

et paueis interieetis 52 O ἐξήρκεσεν, αλλα τελευτουν ἐπι γήρως, ον γαρ ἐφ ἡβης,--πρεσβύτης ων, οτι του σκωπτειν ἀπελείψ θη. Ninus honorifice de eo Diomedes Gramm. III p. 86 ludieavit, ut qui iis Magnetem poetis accenseat, . qui veteris disciplinae loculatoria quaedam minus scite et venuste pronunciarent. Contra Anonymus de Com. xXVIII τοις αξιολογω- τατοις veteris comoediae accenset. Argumenta adamasse Videtur Iudiera et festivitatis plena . quod praeter Diomedem significax etiam Aristophanes I. I. πάσας υμιν φωνας laις καὶ ψάλλων καὶ πτερυγιέων,. καὶ λυδίζων καὶ /φηνίζων καὶ βαπτορονος βατραχείοις. Indicari his verbis Magnetis sabuIas, Βαρβίτιδες, ' Oρνιθες, 1υδοί, ψῆνες et Βάτραχοι, vetus interpres adnotavit, ex quo sua hausit Suidas s. v. Μάγνης. Ae Βαρμτιδες quidem nomine ηνάλλιον significantur. Incertus tamen fabulae situlus. Scholiasta haec habet: φάλλε, ari τοις βαρβίτιδας τάσσουσιν οἱ λογοι. τους βαρβατιστὰς ἄν λεγοι. δραμα δε ἐστι του Μάγνητος. Bisetus: δρῶμα ἐποίησε Βαρβὶτιδας ri Βαρβιστὰς κατά τινας. Suidas denique: τους Βαρβιτι-- στὰς ἄν λεγοι. . Versio Porii Barbati stas. Bentleius Epist. ad. Millium p. g 9 dubitat utrumne Βαρβιτίδες sic anm βατισταὶ vocata fuerit; sabula. Atqui βαρβιτὶς qua quis

Hist. erit. Com. graee. 3

53쪽

analogia tueri possit ignoro. Verus titulus. fuit haud dubio Βαρβιτιστῶ qua in sabula noli dubitamus quin cantatores quosdam perstrinxerit, qui barbito, Irrae genere contemtissimo, Ariουtot. Polit. VIII, 6, , ab Anacreonte vel Terpandro invento, Allien. IV p. I 5e, impenso deleetarentur. et Λυδοὶ significari verbis πτερυγίζων et λυδίςων idem monuit Scholiasta. De Lydis, qua in fabula Lydicarum. saltationum fractam mollitiem risisse videtur, supra diximus. Eosdem habemus apud Athenaeum XV p. 690 c et Pollucem VII, 188. Φῆνας praeter Scholiasten: το πτερυγi ιν leg. τὼ ψηνὶςων di εἶπεν ως προς τους Φῆνας αναφερέον, commemorat Hesrchius: φηνiζων, τους Φῆνας λεγει του μα- γνητος. Permirus autem sabulae titulus a culicibus si- eariis ductus, de quo animalculo quae veteres tradiderunt vide apud Zenobium Paroem. II, 23. Sed meminerimus ali eum fabularum itidem hi, animalibus denominatarum, ex qu genere praeter Ranas et Aves sunt Caprae Eupolidis, Piscea Archippi, Angues Menippi, Lusciniae Canthari, Formicae Platonis, denique Ciconiae Aristophanis, miram illae quidem nuper in Pelasgos transformationem passae. Postremo BarDα- ροι significantur verbis βαπτο υνος βατραχεiοις. Scholiasta: εγραφε δῖ καὶ Βατραχοὶ/ς. εστι δὴ χρώαατος εἶδος το βα-

τραχειον. απο τουτον καὶ βατοπις ἱμάτιον. εχρίοντο δῖτω βατραχiω τὰ προσωπα, πρὶν ἐπινοηθηναι τὰ πεια. Imitatum esse inis fabulis magnetem varias animalium voces ex. Aristophanis loco collegisse videtur Eudocia p. 302 Reliquae fabulae, quarum mentionem iniiciunt veteres, Sunt Λιονυσος, cuius duplex extabat recensio, quarum primam ha

bes apud Athen. IX p. 367 L alteram ibid. XIV p. 6 6 e, ubi qui versus asseruntur quum PolIux VI, s Crateti tribuat,

verissime Iungermannus alteram Dionγsii reeensionem ad Cratetem auctorem reserendam esse suspicatus est. Cis.

54쪽

Sed incertam saeti lectionem Photius s. v. νυν δη, ubi ἐν Πυτακiδη Iegitur. Aique ita etiam Suidae eod. A. Πυτα-κἐδι, V. πιθακίσκι ΒΕ. Hemsterhusius suspicabatur m κνίδι , Bernhardius Τιτακίδν, neutrum cum magna veri ηpe-ele. Ποαστρι- laudatur Schol. PIat. Behher. p. 366. --σων ἔσχατος ἐπὶ τοὐν ευτελεστατων, Μάγνης Ποαστρία, sive potius Ποαστριαις, ut est apud Siebenhesium. Eiusdem tituli tabulam docuisse constat Phrynichum, de qua infra dicendi locus erit. Denique Iouεωμυομαχίαν sortasse ex l tegriore Suidae exemplari Magneti tribuit Eudocia p. 302,

quo nomine Theodorum Prodromum fabulam inscripsisse constati Magnetem quo minus Idem fecisse credamus, Prohibet veteres comoediae indoles. Praeterea omisso sabulae indicio commemoratur Μagnes ab uno Polluce II, 101.

Proximo post Magnetem loco ponimus ECPHANTIDEM,

quem inter incertae aetatis poetas rettulit Vossius de Poetis gr. p. 89, mediae poetis eomoediae accenset Elchstaedi de Dramale Com. gat. p. 38. At recte Nachius Clioer. p. 52 Cr tino et Teleclide paullo antiquiorem fuisse statuit, quod eo frmare poterat Aspasii verbis ad Aristot. Eth. Nicom. IV, 2 τῶν αρχαiων παῖδειότατον ποιητὴν eum appellantis. Quae verba ne cum Muellero Dor. II p. 350 ita intelligamus, ut Ecphantidem vel Chionide et Magnete antiquiorem suisse statuamus, multa sunt quae prohibeant. Qui ante IIagnetem et Chionidem sabulas docuere poetae comici, eos fuisse ἐθρο- λοντας h. e. suis ipsos sumtibus choros instruxisse et ado nasse, haud obscure significat Aristoteles Art. Poet. V, 3. Atqui Eephantidem non fuisse ἐθελοντνην, expresso eiusdem

Aristotelis testimonio eonstat Polito VIII, 6, nbi picta tabula

55쪽

eommemoratur, quam Thrasippus dedicavit ρηγησας. Nec minus certum aetatis indicium hoc est, quod Androclem, quem hominem Cratinus et Teleclides in fabulis suis vexaverunt, etiam ab Ecphantide male habitum fuisse ex Scholiasta Aristophanis Vesp. II82 intelligitur, unde ape tum est, Ecphantidem, quamquam Cratino et Teleclide paullo

maiorem, horum tamen aetatem attigisse. Itaque antiquorum poetarum antiquissimum qui Eephantidem dixit Aspasius, nisi sorte iusto negligentius loquutus est, ad eos maximo poetas respexisse videtur, a quibus emendatior et persectior comoediae sorma et ratio introducta est, hoc est ad Cratinum Teleelidem IIermippum eeteros. Capniae cognomen,

quod Eephantidi inditum fuisse scribit Hesychius v. Καπνίας. 'Eκφαντίδης - Καπνίας ἐπικαλειτο, δια τὼ μηδἐν

λαμποον γραφειν, fortasse Cratino, quocum perpetuas me euisse videtur simultates, aeceptum tulit. Schol. ad Arist. Vesp. 151 καπνίας ἐν τοις περι Κρατίνου διωρισται τοαποθετον καὶ παλαιον, διο ' φαντίδην Καπνίαν κα- λουσι. CD. Append. Vat. II, Rectius cognomenii r tionem expediit Naehius l. l. p. 52. 4 Videtur, inquii, co-egnominis caussa fuisse vel sabularum Ecphantidae argum ei et tum, quod ille tenue et obscurum eligere consuevisset, vel . et obseurum et paullo molestius dicendi et disponendi genus. sEquidem illa Hesychii verba eum veterum scriptorum de

Cratino et PIatone iudiciis comparabam, quibus λαμ προνρακτῆρα, splendidum dicendi genus et troporum luminibus frequens attribuunt. Hanc igitur virtutem qui Eephantidi deesse putarent, sumum pro luce eum dare dictitabant. Alia ratio plaeuit nuper Lehrsio meo quaest. epic. p. 23. De s bulis Ecphantidae unus superest titulus Σατυροι apud Athenaeum I p. 96 c, quo nomine etiam Cratinum Phrynichum

Ophelionem et Anaxandridem sabulas inscripsisse constat,

56쪽

qnarum quod argumentum fuerit quamquam certo pronuntiari. non potest, non abhorret tamen a verisimilitudine, ex agitatos in iis fuisse homines foede libidinosos. Nosti IIe mippi dicterium in Ρericlem coniectum σατυρων

apud Plutarchum Per. 33. Alius fabulae Eephantideae titulum Naekius apud Stephanum Byzantium s. v. Πάονης sibi deprehendisse videbatur: Παρνης Παρνηβος, το ορος τουτο καὶ αρσενικως- sie ἐν Πυρα θ', 'Eς κορακας, εξω φέρων

δευρο τον-Oλον In quo loco quum ego perperam olim Curia crit. p 45 Eaphanis comici mentionem factam esse suspicatus essem, Naevius multo sane probabilius Ecphantidis nomen reponendum esse eoniecit. Niis fortasse Eυφρων seribendum videbitur, euius nomen in Evφὰλ ς corruptum legebatur olim apud

Athenaeum VIII p. 343 b. Ipse nunc praetulerim τινίνης, euius etsi nulla eommemoratur sabula Πυραυνος Inseripta, non mala tamen coniicias meridis Πυραυνον,

ab Athenaeo VI p. 244 d 258 b XIII p. 590 h oi XIv

-p. 663 commemoratam, repetitam fuisse Alitiphaneae Lab filao editionem. Sed egregio acumine Naekius aliam Eephantidis fabulam Λιονυσος inscriptam elicuit ex Midae verbis, Mia: Λιονυσω. ψινος δεθουσιαροικος, cum incerit au-etoris Nortasse Cratinii versu eomparatis apud Hephaest. XV p. 96 Mω κισσοχαιτ , εφεισκ 'Ein αντiδης. Exeidit igitur apud Suidam Eephantidis nomen. Adiutorem Eephantidis tu comoediis scribendis fuisse Clioerilum servum. docet Hevehius, ' χεχοιριλωμένη r Ου Casaub. του γ Σοι- ριλον ουσα. ' φαντίδ' I γαρ του κωμικευ- Λοιριλος δερα- πων Oς συνεπομιτο κωμ υὁiας. Itaque etiam Choeriluminum quodammodo comicis poetis adnumerare licebit. Λο

57쪽

perquam sello Naevius quod de epico poeta Choerilo Eudocia tradidit, praeter alia eum scripsisse etiam comoedias, ad Euphantidae servum rettulit, eui quae cum domino interce ait ratio optime Euripidis et Cephisophontis exemplo illustratur. CD. Galalard ad IIeph. p. 96. Sed ad Choerilum OOmicum, si diis pIacet, etiam alius Hesychii locus speetatr Κοιρίλον 'δεφαντίδος. ματι ς' τον ' φαντίδος. Ovτως Mn ν αυτον τον XOιρίανν. Do quo suo more, hoc est i geniosissime disputavit Naehius. Eephantidi suppar aetate scisso videtur TOLYNUS Μegarensis, quem unus omnium commemorat Elymol. M. p. z61, 4z I λυνιον Ieg. 2 λίνειον τὀ καλουμενον Κρατίνειον μετρον πολυσυνθετον , oeno του Μεγαρέως Toλυνου εστι δἐ προγενέστερος Κρατίνου. Auetor igitur fuit metri postea Cratinet dicti, de quo vido Hephaestionem et ΙΙermannum

Bostr. metr. p. 582. Quem ne iusto audacius comicis poetis Reeensuerim, nequaquam verendum videtur: quamquam Ath nisne an Megaris fabulas docuerit, ut incompertum in medio relinquimus. - Ηaec olim scripsi de Tolyno, in quibus as-

sentientem habui Ranklum do ulta Aristoph. p. 125. Sed fortasse corruptus est Grammatici locus et pro Toλυνειον scribendum Tελληνειον. Tellen tibicen fuit et poeta ludi- erus, cuius carmina propter singularem metrorum elegantiam et dicteriorum venustatem magna Mim lauda ferebantur. Zenobius Prov. I, 5 Tἔλλνην αυλητης ἐγένετο καὶ μεδεων Ποπὶτης, παίγνιά τε κατελιπεν ευρυθμοτατα καὶ χάριντα πλείστην καὶ σκωμφιατα κομψοτατα. In eundem extat epigramma Leonidae Tarentini in Anthol. Palat. I p. 526, ex

quo perantiquum poetam fuisse intelligitur: TXλληνος οδε τυμβος, ἔχω δ' υπο βούλεῖ πρεσβυν

τῆνον, τον πρωτον γνοντα γελοι κελειν. Ceterorum scriptorum qui Tellenem commemorant loca eol-

58쪽

Ieot Ruhnventus Epist. erit. I p. 118. Qiribus addendus fortasse Ptolemaeus apud Pliouum Bibl. I90 p. I 51, ubi Demetrius Scepsius impenso delectatiis esso dicitur τω TXλυ

, Postquam eorum poetarum, qui quasi praecursores quidam verae et persectae comoediae censeri debent, historiam enarravimus, iam ad eos accedimus poetas, quorum singulari virtute et ingenio comoedia, sive externam eius formIm sive argumenti descriptionem spectamus, ad tantam persectionem . evecta est, ut quo ultra procederet non haberet. diam ancta

mirum in modum popularis imperii libertate et succreseente In dies nequissimorum hominum, qui rei publicae statum Iabesaetarent, proventu fieri non potuit quin totis eomoedIa insurgeret viribus et quidlibet audendi potestate, ipsis legibus ei eoncessa δ'), impune uteretur. Neque vero in notandis lacessendisque turbulentis et seditiosis civibus sese continuit poesia comica: sed quum liqs sibi propositum haberet, ut cives ad omnis honestatis studium amplectendum excitaret, quidquid ei, quae optimi cuiusque animo insidebat, virtutis speciei officere earumque rerum in quibus summa graeel ingenii vis elucebat, ruinam ducere videbatur, audacter aggressa omnemque divinarum humanarumque rerum orbem liberrime pervagata est. IIanc summi noris aetatem ita finibus suis eireumferibere licebit, ut eam inde ab Olympiade octogesima ad nonagesimam sextam pertinuisse statuamus. Non defuisse tamen qui his ipsis temporibus estreuem Praeter Ciceronem de Rep. IV, 10 apud quos Grae- eos dicit) fuit etiam lege eoncessum, ut quod vellet eo moedia de quo vellet nominatim diceret, idem testatur Thomistius Orat. VIII p. 110 B. τῆς αυτω Eupolidi) διλυσης του σκ υπτειν τὴν

59쪽

, comicas Musae libertatem in anpisitores fines compEIlere conarentur, multis multorum constat testimoniis. Antiquiasiamum eius rei exemplum habemus apud Sestoliastam Aristo

τους ἐξῆς ἐπὶ Γλαυκίδου τε καὶ ους ἐπὶ

πιθυμνους κατελυθη. Itaque archonte Morrchide h. e. Olymp. LXXXV, 1 senatus consulto cautum est, κωρμυ- δεῖν valuitque, lex per duos annos usque ad praetu-'Tam Euthymenis. Iisdem temporibus etiam illam Iegem Perlatam esse suspiceris, qua ne quia Areopagita comoedita acribendis operam daret prohibitum est. Plutarchus bellone an pace praest. Athen. p. 348 c τῶν δραματοποιων την μῖν κωμωδοπομαν Ουτως ἄσεμνον ηγουντο καὶ φορμον, ώ τε νομος ὴν μηδένα ποιεῖν κυθμωδίας 'Αρεοπαγiτην. Itaquctinde ab antio quarto MIymp. LXXXV comoedia integram nee a quoquam imminutam libertatem retinuit, donec Syracosius quidam eam paullulum labefactaret. Schol. Aristopti. Av. 129T Joκει di καὶ ψήφισμα τεθεικέναι ρεὴ κωμωδεισθαιωνομαστί τινα, ους Φρυνιχος ἐν Μονοτροπω φησί ' URBρΗ. e. του μη κωuομεῖν ονομαστί. Valebat autem ea lex non eo, ut nisi celato nomine quemquam vellicam in scena nemini poetae licitum esset; sed hoc tantum illa lege cavebatur, n e poetae comici, si quem laedero vellent, eum nominatim et ignominiosas partes agentem In scenam producerent. Vid. Clintonus Praes. Fast.

60쪽

Συρακόσιον ' ἔπιτσνὴς γαρ αυτω καὶ μέγα τ οι' αφείλετο κωμμυων Ους ἐπεθυμου. διο καὶ πικροτερον αυήπροσφέρονται. Μonotropum aetam esse Oh mp. XCI, 2 archonte Chabria praeter Argumentum Aulum docet SehoL. Av. 99T καθειται δἐ ὁ Μονοτροπος ἐπὶ του αντου χωριου quae lis eorrigenda sunt, ἐπὶ του Σαβρίου, ώς ει- ρηταε vel προειρηται. Itaque probabile est, legem lstam Ialam fuisse Olymp. XCI, I, quae etsi non diu valuit, ea tamen sequuta sunt tempora quae eomoediae licentiam , haud Ieviter attererent ipsisque adeo poetis perieula intenderent. Similem legem Ialam esse ab Antimacho traditur apud SehoLArist. Aeliarn. 11 9, quamquam ad quodnata illa tempus per tinuerit non additum esti ἐδο- δἐ ὁ 'Aντίμαχος Ουτος πεποιηκεναι, μὴ δειν κωπιοδεῖν Oνο ιατος ), quae ad Morychidis psephisma trarit Boechhlus Oeeohonu M. T. I p. 3 5. Ex ipsis Aristophanis verbis, 'Aντίμαχον

Θηνα--ἀπέκλησε δεέπνων, ex his igitur nihil emesis nisi Antimachum, elioreo munere in Lenaeis ludis fungentem, choreutas paullo pareius habuisse; quod eo ipso tempore. quo Acharnenses docerentur factum esse, h. e. Olymp. LXXXVIII, 3, non est quod dubitemus. Postea Olymp. XCII, 1 eum democratia etiam eomoediae libertatem solutam fuisse, etsi nemo diserte tradidit, maxima tamen est auspicio. Sed restituto mox populari imperio, denuo eomoedia antia quam vim obtinuit, euius rei luculenta exempla habemus Aristophanis Ranas et Cleophontem Platonia Olymp. XCIII, a CD. Diogenianus VIII, TI δοκει δἐ ὁ 'Aντίμαχος