장음표시 사용
121쪽
bὶ Psal. 49. 23. sed Apocal. s. g.
nostris; ηοη pro ηοstris autem tautum, sed etiam pro ratius
Mundi. Hinc tam& si ante illud tempus advocatione pro
nobis Angeli fungerentur, nostrarumque rerum curam gere rent, nunc tamen omnino non funguntur , nec curam n stri gerunt, ideoque ad ea testimonia respicere non potuerunt Patres, quorum verba produximus. Quod vero attinet ad probationes ex novo Testamento desumptas rversiculus tertius, & quartus capitis octavi Apocalypsis longe abest ab ea meta, quam sibi praefixere Pontificii Nonne explicari haec commode possunt de laude Deo proinveniente ex precibus Sanctorum 8 eae quippe Sacrificium Deo praebent, quo ille maxime delectati : & jam pridem scriptum erat. Sacrificium laudis honorificabit me. b hinc Sacerdotes dicuntur Seniores illi, qui Phialas plenas doramentorum, quae sunt orationes Sanctorum, Deo porria
tributos olim libros nostris temporibus nemo tribuit. Α-gnitum scilicet est Sancto Doctori fuisse suppositos a sciatulo aliquo, qui quinto saeculo vivebat, quique Mon chos, & divisionem Ecclesiasticarum Praefectu rarum, MDignitatum ad Apostolica usque tempora producere studuit, invita tota antiquitate, cui tum haec, tum libri Di nysii Areopagitae ignota fuere. Ceterum multo obscuriora sunt verba illa , quam cuperet Pachymeres , qui para. phrase omnino Pontificiis sensibus accomodata non illustrat, sed obscurat, deturpatque illius auctoris libros, in
quos Commentarios scribit. Origenes describit ta tum vel extraordinariam quamdam opem ab Angelis colis latam contendentibus ad Deum; & revera appariti num meminit: interdum apparendo; quas rarissimas novi mus vel ea munia, quae Angelis imposuit Deus: numquam vero aut precum meminit ab Angelis fusarum, aut curae illius generis, quod Pontificii amant. III. Liber quaestionum ad Antiochum ,& alter de communἰ
Essentia Patrii, ω Filii, ω Spiritus Sancti: Testimonia quoque 'longe absunt a stylo Athanalii, multumque Athanasio de terioris auctoris sunt, cui proinde fides adhibenda non est. Sed etiam si fidem praebere ei velimus , ita explicantur, ut Origenis verba explicavimus; quo etiam minio interpretari facile possumus quae proieruntur ex Augustino, ex Bernardo, & ex aliis Patribus testimonia. At fac aliquod ex iis testimoniis hujus modi explicationem minime serre .
122쪽
uis eordatum hominem e et ita singula Patrum dicta . , sententiasque aestimare , ut ab iis dilcedere omnino nein queat Haec adversarii. Sic vero nos eorum dicta Iesellimus .
IV. Primum hic omittimus , copiosissime de eo postea acturi. At interea non praeteribo, satis innotescere Angelis nostras res, easque curare pota, neque id ill s ullo hinquam tempore vetitum sui me a Christo, per quem ad bDeum deserunt Angeli preces nostras, suas nostris addentes, ut effcaci ores reddant. Angelus ejus, inquit Origenes, perpetuo faciem Caelestis Patris usspiciens, semper pre' id in lib. . eontraces ejus Christiani ) in erium offert per unicum Pontis' Celsum. tri .p. 6 o. cem Summo Deo, ipsie quoque pro sibi commisso deprecans. I in editione P P. S. Iam reliqua persequor . Mauri n. 36. V. Versiculus 3. & q. capitis octavi Apocalypsis haud
temere allatus est. Omnino non vidi Angelos appellatos Sacerdotes, quum tamen , si ea sola emet orationes Deo porrigendi causa, quam attulere adversarii, Sacerdotes appellare merito possiemus. Hinc tam & si ultro dederim , orati nes nostras Deo porrigi veluti sacrificium, & testes summi obsequii erga eum; non continuo dederim a vero abis errare, quae dixi de interventu Angelorum, & additamento suarum precum precibus nostris, ut eas reddant e Lficaciores, accedente praesertim auctoritate eorum, quos Protulimus, Patrum , id non obscure indicantium. VI. Dionysio Areopagitae num tribuendi sint, nec ne,
ii libri, qui sub ejus nomine prodierunt, hic di merere
minime opportunum est . Certum est tamen, neque recentes eme , neque contemnendos eos libros. Porro Pachymeres sensa exposuit, quae obscure latere videntur in Dionysii verbis; ac niti aliud commodum ex ea interpretatione erueremus, non leve illud soret, quod sensa sua, ideoque auctoris non despicati proferat Pachymeres. VII. Quod ad Origenem attinet, sic te expedi. Origenes in allatis verbis non cunctorum beneficiorum ab Angelis humano generi collatorum meminit, sed aliquorum Tom. I. Μ tan- cs Interpretationem Gi lenii exhibui. En illam, quam subministrat recens optima editio D. Caroli de la Rue . Murc Christiani angelus , qui semper videt faeiem Patris ea ιsis , υus preces per solum Saeerdotem magnum Iemper uni versorum Deo effert, O ipse precatur pro re , ecus ipsi commissa rura di.
123쪽
tantum , ex quibus tamen reliqua conpicere possumus. Non omisit ea tamen omnino, sed summatim potius colis. legit, dum adjuvari dixit ab Angelis homines, dum e rum alacritatem, promptum animum, & Proclivem v luntatem ad benefaciendum commemorat, dum preces ab iis Deo oblatas exponit, aliaque id genus, quae si minuistius reseras, Angelorum ministeria,&beneficia nobis colis lata recensebis. Proptera vero , nisi fallimur , ea fusius non exposuit, ne consentire omnino videretur cum Celso, adversus quem scribebat, aut partiri, quod Platonici, faciebant, providentiam, & rerum mundanarum adminiis strationem , Deum inter, & Angelos. VIII. Cur vero attenuare contendis auctoritatem libri , qui ad hunc modum inscribitur: de Communi Essentia Patris, ω Filii, ω Spiritus Sancti Sane a multis viris
minime indoctis, uti diximus, haud temere adscribitur Α- thanasio. Hos profecto alia quidem argumenta in eam a persuasionem induxere, sed praesertim illos movit, quod cum Auctor libri quaestionum ad Antiochum ex Athanasio sua dicta decerpere consueverit, quaestione 3 I. inveniamus eadem Prorsus verba, quae in libro de Essentia Patris, ω Filii, ω Spiritus Sancti extant. Sed cujuscumque auctoris
snt liber de Essentia Patris, or Filii, ω Spiritus Sancti, T si uia, & liber quaestionum ad Antiochum; procul dubio gravis auctoris sunt, & ad faciendam fidem idonei .
IX. Sic vero postremo occurrimus. Quae verba ex aliis probatis auctoribus a nobis , & Theologis nostris ais runtur , adeo perspicua sunt, ut interpretationibus adve sariorum se eludi non sinant. Id manifesto agnosces, si verba ipsa consulas . Alibi vero pluribus ostendi, sum mam apud Christianos existimationem mereri illa, neque temere a Doctorum nostrorum sententiis recedendum esse.
124쪽
ud Christi os iuvaluisse de Sanctorim apud Deum intem
cessione sententiam . Id primo in uuatur argumento desumpto ex interre one Angelorum , tum peculiariter m Seripiaris evincitur.
historicorum testimonia , quae ad Sanctorum intercessionem affrmandam pertinent, si quis percentere velit , infinitum opus aggrediatur, Patresque ipsos , & V teres hi storias paene integras transcribat, necesse eit; adeo nulla sere pagina ex tat, in qua non illius rei probario , aut argumentum aliquod existat. Quare ne in hoc genere infinita sit, ac supervacua disputatio nostra , modus adhibendus est seligendis , delibandisque nonnullis pro bationibus , & post adhibitum in rem praesentem argumentum ex Angelorum intercessione desumptum , prius ex Scriptura, tum aliqua tantum ex veteribus historicis, Patribus producenda sunt loca. ρII. Primo itaque deduci potuere in eam persualionem Christiani ab iis, quae de Angelis diximus: nam ut praetexeam celebratissimum illud: Erunt Rut Angris in Caeso, sane eruunt praestantissimi viri ex ope nobis colJata auAngelis, opem quoque nobis conferri a Sanctis vita fun-
III. Quid quod aequius nobis opem serti a Sanms vita functis, quam ab Angelis , ex eo quod arctiori vinculo juncti unt nobis Sancti vita iuncti , quam siniuncti Angeli , Bernardus apertissime tradit A Uuιa
runt hominibus , ω qui ex nobis fiunt, nesciunt nos , nec in Natali S. Vis
Dres nesciunt, sentiunt tamen nostras, O qui venerrent eπma na tribulatione, non reeognoscunt jam, in quo Derunt r ut num. Io. Sermonis quinti in festo omnium Sanctorum .
Confido equidem is de Angelis, quod nee ipsi siuam vi tare speciem dedignentur, maxime quia scriptum est: Visitabis spe- ciem tuam & non peccabis. Ceterum ω s steris mihi ambitror praesumendum ob spiritualissubsantia', ω rationalis Ior-- Amititudinem, ampliori tamen Mucia ad res mihi reor
125쪽
92 vertendum, quos habere me ηοverim se in ipsa buviduitate consortes, ut oporteat eos familiartur, is specialius misererios de signus sis is, ct carni, carne sua . Vide quae rursus idem Bernardus tradit num. 3. q. & s. sermonis T . in
. IV. At alia extant, eaque non minus perspicua: sunt vero testimonia veteris testamenti , quae jam protulimus, quibus alia junge non minus apta ex novo testamento de sumpta, quae deinceps allegabo: monumenta quoque Eccl .siastica, & Patres, quibus eadem persuasio comprob tur. Haec proserens ordinem temporum sequar, & ab ipsis E clesiae exordiis enumerationem deductam ad ea te ora Continuabo, quae minus a nobis di stant; nam si de sente tia nostrorum Doctorum, aut eorum, qui non longe a n stra aetate in Ecclesia Catholica vixerunt, disserere in animo haberem, rem supervacuam agerem : norunt quippe omnes, a Theologis nostris Sanctorum intercessionem acerrime defendi.
V. Antio uissimam probationem subministrat Epistola
Cap. r. versis. II. D. Petri. o En illam: Dabo autem operam, ω frequenter habere vos pol obitum meum, ut horum memoriam faciatis. Vertit autem Gagnaejus sic: se Dabo quoque operam, ut postquam egressus eκ hoc tabernaculo fuero, perpetuam eorum , de quibus vos commonefeci, memoriam teneatis. Profecto si ita sermonem construas: Dabo quoque operam , postquam egressu fuero de hoc tabernaculo, ut perpetuam memoriam teneatis e rum , de auibus mos commonefeci; continuo id , quod ex p scimus, obtinebimus. An non tum significat Petrus, se, qui mortem proxime subiturus erat, tam eta vita mortali functum, adhuc effecturum , ut ii, ad quos tum scribebat epustolam , perpetuam facerent memoriam eorum , de quibusCOS commonefecerat ρ Quomodo vero essicere id poterat, , nisi precibus ad Deum fusis Quid porro vetat , ne eam sequaris interpretationem, quam quidem syntaxis hujusce Epistolae facile admittet, & quam proponunt ea Graeca Scholia, quorum meminit Gagnaeius; 6) quamque indicant, immo palam sequuntur vetusti etiam Patres, suffragantibus Iecentioribus iis interpretibus, quos hic allegat Cornelius
126쪽
a Lapide Prdsecto 'non temere mhlti e nostris arbitram tur, Leonem Magnum huc respexisse , dum capite ter tio Sermonis secundi in Natali Sanctorum Petri, & Pa
Ii d ) sic loquitur . Nam ω ps resurrectionem sitiam
Domistis B ato Petro apostolo post Regni clades ad trinam aeterni amoris professionem musica insinuatione ter dixit: Pasce oves meas. Quod nunc quoque procul dubio facit , se mandatum Domini pius Pastor exequitur confirmans nos cohorta rionibus suis, ω pro nobis. orare non cepans ut nulla tentiatione superemur. Quem sermonem ex ejusdem Sancti Leonis Sermone III. in anniversario assumptionis suae ad Pontificatum, fuisse consectum recte monet idem Quesnellius ιVide etiam Caput. Iv. ejusdem sermoni S. VI. Sed num'ad eum , quem allega, imus locum resispexerit, an non, D. Leo, inquirere omittamus: quanda comperta res est, fusas a D. Petro pro viventibus preces agnovisse, edocuisseque D. Leonem. & ad citatum Epi,
solae D. Petri testimonium respexisse sive Joannem Chry sostomum, so sive alium , quisquis is est, auctorem nam Chrysostomo hanc demunt Patres Sancti Mauri illius Crationis, quae de laudibus Principum Apostolorum edita est . quippe sic eosdem Apostolos hic auctor alloqui lux: absque intermissime pro noris orate: repromissiones vestras explete: Succlamas enim Beate Petre Ac dicens: Studebo post meum obitum vestri tesimouium facere. Novimus quoque promisisse D. Petrum si qua lides Epistolae D. Cleme tis ad D. Jacobum missae, in latinum versae a Rufino , precibus apud Deum fulis se populo suo adfuturum . Certusso, quod necesse es te suscipere omne periculum: quia nee ego
pro salute omnium obsiecrando cessabo. i ' η :
VII. Verum non . in hoc tantum testimonio innitimur. Quippe haud obscure Sanctorum in Caelo degentium preces indicatas plerique putant in Capite I. Apocalypiis v. 8.ex quo novi mus, seniores viginti quattuor procidisse coram Agno: habebant vero singuli citharas, ω phialas aureas plenas odoramentorum, qua sunt Grationes Sanctoxum. Porrosve putes phialas has plenas odoramentorum , quae sunt. orationes Sanctorum, signi fica re orationes , quas seniores ipsi offerunt Deo, silve putes esse orationes viventium, quas ut essicaciores redderent, forte etiam quia sibi, ue ita loquar, concreditae erant, seniores ipsi Deo offer hant, sive aliud quodpiam his assine: certa res est, Ora
tiones Sanctorum hic palam fuisse significatas; quas cum
non tM in editione vero Ques nullii se . . in Appendicula.
ἡ In Veteribus edition. tom. s. in editione Frontonis Ducaei tOm. 6. Oispusculorum.
127쪽
reliquum est, ut pro aliis funderent, aut certe ab aliis f. ias, & sibi concreditas, Deo , Agnoque Porrigenent. C A P. X. Duaedam Protesantium cavillationer proponuntur.
i. on aliud quidquam contendunt hic adversarii, nisi ut nostra argumenta, probationesque dissislvant. Monent itaque primo, haud recte a cura, quam, si vis , hominum gerunt Angeli, erui, curam nostri a mortuis Saactis geri. Valde scilicet praestant, multoque etiam plus ante Christi ortum, & Ascensionem in Caesos praestabant Aningeli homines, tam etsi sanctos vita iunctos. Temere ergoa precibus, quas Angeli fundunt, curaque, quam nostri g runt, eruere Optamus , id quoque peragi a Sanctis . Vetat id sane Origenes, dum libro secundo Commentariorum in
Epistolam ad Romanos in ipso sere initio : - Si exinis tra corpus innuit positi vel Sancti, qui cum Chriis sto sunt, agunt aliquid, & laborant pro nobis ad simiaia I itudinem Angelorum , qui salutis nostrae ministeria se Procurant; vel rursum peccatores etiam ipsi extra coxisse pus positi agunt aliquid secundum propositum mentis suae, ,, Angelorum nihilominus ad similitudinem sinistrorum ....is habeatur hoc quoque inter occulta Dei, neque chartu se lae committenda mysteria . Nec vero teltimoniis ex veteri testamento desumptis fidas. Ea quippe inopportuna sunt prorsusi quatenus id exhibent, de quo omnino non pugnant Protestantes. Fatentur scilicet, & palam fatentur, antequam Christus noster fieret advocatus , eo munere Sanctos interdum fuisse functos ; at fungi nunc omnino non possunt citra Christi injuriam; quippe unicus advocatus constitutus est a Patre, qui omnia a tradidit illi in manu et inauditum autem veteribus , Mnuper temere inductum figmentum est , duplex medi torum genus esse , redemptionis unum , intercessionis alterum : quorum primum pertineat ad Christum , s eundum Sanctis fuerit impolitum . Apage nefarium diis
ctum, quodque maniiesto repellunt & Scripturae , & P tres. Sane D. Paulus : f inur Deus, inquit unus σmediator Dei, O bomiuum homo Christus Iesius . Et D. Joannes: o di quispeccaverit , advocatum basemas apud Patrem
128쪽
ysium CDistum Fufium, O ipse est propitiatio pro necatis Min
yris : non pro nostris autem tantum , sed etiam pro totius Maadi. His Patrum suffragium accedat. Audi quid doceat tui di a. Augustinus: Q - Si Joannes ita diceret: Haec stris v is . lib., contra se bis ut non peccetis: ω si quis peccaverit, mediatorem me Parmenianum . ,, liniatula Patrem, o moro pro peccatis veraris ; si- ,, cui Parmenianus quodam loco mediatorem posuit Epia
se scopum inter populum , & Deum ) quis eum serret - :,, norum, atque fidelium Christianorum Quis sicut Ap stolum Christi, & non sicut Antichristum intueretur
Et tamen Iacus detriti fumosam aquam istorum superisis hiam serunt, & Spiritum Sanctum continere non positi sunt, ut servent unitatem spiritus in vinculo pacis, &,, in omnibus orationibus suis de uno mediatore securiis sint . III. Nec majus robur habent testimonia novi Test menti. Canonica non est Epistola secunda D. Petri. Atage: canonica ea sit. Vide quid tandem sequitur. Petrum curaturum, ne vel post mortem obliviscerentur ii, ad quos scribit, monitorum, quae illis dederat. Id autem cons qui poterat aut precibus ad Deum dum viveret fusis , aut per nuncios mittendos, Praesides sanctissimos praeficiendos,
IV. Testimonium desumtum ex vers. 8. capitis V. Ap calypsis omnino ad rem non pertinet; quippe eae orati nes, quas viginti quatuor seniores Obtulere , gratiarum actiones erant propter beneficia a senioribus ipsis recepta.
En verba Apocalypsis. si Et cum aperuisset librum, qu se tuor animalia, & viginti quatuor seniores ceciderunt ,, coram Agno, habentes singuli citharas, & phialas au-
,, reaS Plenas Odoramentorum, quae sunt orationes sanisse ctorum, & cantabant canticum novum, dicentes : Di-
gnus es, Domine, accipere librum, & aperire signaculati ejus, quoniam occisus es, & redemisti nos Deo in san- ,, guine tuo ex omni tribu, & lingua, & populo, &n ,, tione, & secisti nos Deo nostro regnum, & Sacerdori tes , & regnabimus super terram. V. At fac orationes suisse, & preces a senioribus illis Deo delatas: tum dicere potes aliquid pro se poposcise 'se: Novimus quippe ex eodem libro Apocalypsis, o quae- H cap. 6. v. Io, tam interdum pro se poscere Beatos. Quin etiam novi mus, Ecclesiam interdum orare pro Sanctis, & celebratisin
a est oratio jam sula pro anima Sancti Leonis, cujus
129쪽
quidem orationis meminit Innocentius IIL Quid ii di eas, orationes, & preces hic improprie sumi, aut certe in latissima quadam significatione, quae complectatur & preces, & laudes Deo issas Porro laudes hic indicari evincunt phialae plenae odoramentorum , ideoque plenae illius
imiamatis, quod Deo offertur, quum eum laudamus . Sacrificium laudis honorificabit me . Hae vero laudes offerebantur Deo a Beatis, ut unum ex nostris, & suis com mendationibus , & praeconiis compositum Canticum canerent. Quae funt orationes Sanctorum, ω cantabant canti cum novum, dicentes : Dignus es, Domine oec. Sed tamen i
tellige, si vis, preces veras a viventibus fusas, & a Sanctis Deo oblatas: has Deo offerre poterunt Sancti in Caelis. degentes, Angelorum partes, & munus, ut ita loquamur, assumentes: Verum Angeli Deo preces nostras olf Iunt , non ut suas preces nostris jungant: id quippe neque novimus praeceptum Angelis, neque ab iis peractum: sed vel obsequii , & cultus causa erga Deum, vel alium ob similem finem. Hactenus adversarii. At nos eorum diaeta expendamus.
C A P. XI. Erevi expedita prima objectione, quae paritatem ab Angelorum intercessione deductam imperit , alioque delata solutio potist ae difficultatis , illius scilicet, quae a Christi
mediatione petitur , commodius yeinceps per tractandae, repelluntur relιqua, quae Ca
L DRimum paucis expedio . Satis quippe , ut acti x tror, vidimus , quam opportune a precibus , quas fundunt Angeli, & ab ope, quam serunt, eruantur preces a Sanctis fusae, & auxilium delarum nobis. Id auctorit te sua, & ratiocinatione comprobant Patres, quos alle gavimus: Neque vero opus est , ut ea, quae jam tradidimus, hic repetamus. Origeni, qui hoc quidem in opere interpre taὶ Vide Tillemon. tem Rufinum habuit ab si sorte nostrae persuasioni adversa rum p g. 774 retur, objici possent Ambrosius, & Bernardus, quos jam pro- . duximus. Sed revera non adversetur edocet quippe tantummodo ignotum eme, num Sancti mortui per se ipsi pro sentes sint iis , quos adjuvari per Angelos novimus: M
130쪽
iuvant. Ignotum quoque esse, num Necatores mortui praeis sentes per se ipsi adsint iis, qui vexantur. & ad similitudinem
Daemonum ipsi mei vegent. At quod ad Sanctos attinet,ignotus est adhuc modus ,quo nos adiuvent. Nonne Augustinus IH sibi id ignotum esse candide fatetur neque multum ab his remota proponit capite x. libri 21. de Civitate. Faciunt
inquiens ista miracula ) Mar res, vel potius Deus,
vel orantibus, aut cooperantibus eis, ut fides illa proficiat , 'qua eos non Deos esse nostros, sed unum Deum babere nobiscum credamus. . Cui quidem opinioni aliqua ex parte favet auctor libri quaestionum ad Antiochum : quippe negat M sanctas animas per se adjuvare eos, quos adiuvant, sed monet id Angelorum opera fieri, ad id inductus ex eo, quod eodem tempore videmus multos ab uno Sancto adiutos, ideoque, si per se adjuvarent Sancti, pluri-hus locis praesentes forent, quod Deo peculiare est. Simili
modo ea terriculamenta, quae abi animabus hominum malorum vita funistorum viventibus fiunt, num ab iis ipsis , num vero a Daemonibus fiant, Palam dicere non audetorigenes : sorte, ne inopportunam disputationem institueret; sorte etiam , ne omnino discedens a Platonic rum sententia, eos offenderet, quos Christianis dogmatis assinia dogmata proponere saepius dixerat . Quamquam de modo , suo Sancti, Angeli, & mortuorum animae ,& omnino spiritus quivis in nos agant, nosque adjuvent, quaestio levissima est, ut eae sunt fere, quae ad physicam rationem pertinent; non enim fieri potest, ut in tot, de tam variis Ρhilosophorum systematis nullum occurrat, in quo non satis pro imbecillitate nostra haec explicentur. Nemo ignorat systema illud laudatissimum Caul rum Oeea-μnalium; nemo illud, quod celebratur a multis, & in harmonia quadam praestabilita consistit. Quam multi Physici voluerunt, spiritum nullo circumscribi, aut teneri loco, nullamque habere ad spatium relationem p Quae omnia , si veteribus philosophis non omnino nota fuerunt, ea tamen subodorati sunt, & aliqua ex parte attigerunt. A que haec si sequamur, nihil facilius erit, quam illa explicare, quae nobis hoc loco de Angelorum , Sanctorumque in nos actionibus proponuntur. Quid quod talibus qua sionibus opportunissime, & rationabiliter satis fit , ..si respondeatur, mentis nostrae aciem non eo usque proferri posse, multaque admittenda ae nobis esse, de quorum min
n. xo. libri, quem conscripsit de Cura moratiorum seu si vis , de Cura pro