장음표시 사용
131쪽
do ac ratione ignoramus quod nisi facimus , vix erit quidquam in philosophia ipsa, quod admittamus . Audi et Augustinum. o ,, Cur & mortui tanta possunt, qui pro
is ea fide, qua haec resurrectio praedicatur, occisi sunt Sive enim Deus ipse per se ipsum miro modo, quo res D temporales operatur aeternus, sive per suos ministrosis ista faciat; & eadem ipsa, quae per ministros facit, m Ve quaedam faciat etiam per Martyrum Spiritus, licutis per homines adhuc in corpore constitutos ; sive omnia , , ista per Angelos, quibus invisibiliter, immutabiliter, & incorporat iter imperat, operetur; ut quae Per Ma ,, tyres fieri dicuntur, eis orantibus tantum , & imp M trantibus, non etiam operantibus fiant; sive alia istis , is alia illis modis, qui nullo modo comprehendi a moris is talibus possunte ei tamen adtestantur haec fidei, in qua
is carnis in aeternum resurrectio praedicatur.
II. Atque hic dissolvendum id esset , quod ex mediatione Christo tributa petitur , potissimum iIlud quis dem ; at commodius id alibi agetur; Quam ob rem ad
reliquas difficultates me converto. Canonicam esse D. Petri Epistolam alibi probabimus. Argumentationem vero super ea Constructam opus non est, ut tueamur , quippe , ut arbitror, satis probabilem effecerunt, quae tum Pr tulimus, quum eam allegavimus. Ad reliqua itaque se monem dirigamus. III. Quae ex Apocalypsi produximus, id revera oste dunt, ad quod ostendendum allata sunt. Nimirum duae res sejunctae prorsus ibi commemorantur: oblatio phialarum, quae plenae erant Odoramentorum, qua sunt orati nes Sanctorum, & en prima: altera Canticum , quo ne pe iidem Seniores Agnum praeconiis , & laudibus pros quebantur. Quod vero non ipsorum Senum preces, sed alienas phialae illae continerent, ex eo probatur, quod si Senum fuissent preces illae, id edoceremur, dicereturque exempli causa, quae sunt orationes suae; at multo aliter res exprimitur, & alienae preces haud obscure indicantur, dum Sanctis veluti distinctis a Senioribus offerentibus, eae preces tribuuntur. Viginti quatuor Seniores ceciderunt coram Agno, habentes singuli eitharar, ω phialas aureas plenas odoramem torum, quae sunt orationes Sanctorum. Hac vero posita
animadversone repellis, quod adversarii ajunt; Sanctos sculicet per id tempus pro se fuisse deprecatos; id est vel pro sanguinis sui ultione ex inimicis, vel ob augendam gi riam
132쪽
riam suam, vel aliam assinem ob eausam. Cur id quaeso
hic non exprimitur, cum tamen palam exprimatur vers. Io. cap. 6. quem iam citarunt ρ Quin immo, quem admodum dixi, non obscure edocemur vers. 8. Capitis I. alie- . . nas, non suas preces a Senibus fuisse oblatas Deo. Quonam vero modo accipi debeant quaedam preces Ecclesiae,
pro Sanctis ad Deum fusae, commodius alibi videbimus. Neque vero ullo in loco, quem ego noverim, laudes,t aut gratiarum actio orationum vocabulo significantur, &id certe hic non fit, cum palam distinguantur a Cantico, in quo Agni laudes concinuntur, & ceteroqui ad sacrificium , seu thimiama, spectare etiam possint eaedem orati nes , dicente Davide: d) Dirigatur, Domine, oratio mea sicut Psal. x o. i. incensim in conspectu tuo : elevatis manuum mearum sacri rium vespertinum.
Patres, aliaque Ecclesiastica monumenta allegamus, a vet fioribus incipientes , O post desumptum ex quadam D. Ambrosii, seu si vis, alterius, quisquis en, ambrosii nomine vulgata Epiriola testimoniam, uinludque expengum, Acta S. Ignatii, o
Pol carpi, Irenaum quoque producimus, crab adversariorum cavillis vindi
I. Dostquam scripturis prisidium, curamque nostri, quam
a Sancti suscipiunt, eorumque apud Deum interve tum , ac preces fusas comprobavimus, nunc adversus Cath licae persuasionis hostes Patrum,ac veterum Scriptorum testimoniis pugnemus. Neque hic quidem ambigua, aut misnus perspicua monumenta afferemus , sed ea tantum
expressa Patrum, ac Scriptorum Ecclesiasticorum loca, ex quibus liquido constet, Sanctos vita functos nostri curam non negligere, sed nos suis apud Deum precibus adjuvare. Si quidquam auctoritatis obtinet Epistola ea , quae diu inter Ambrosii Epistolas retenta est , & Ambrosii etiam nomine citatur primum a Damasceno de Im N L . . gi
133쪽
ginibus loquente ; tum ab historico Agnello, denu
M Lib. 14. de Dis que a viro emunctae naris Petavio, a) obtinebatque te Marmatis o cap. Io. tium & quinquagesimum locum in serie, & ex ea sum- ptae videntur lectiones, quae in Breviario leguntur in f sto die Sanctorum Gervasit, & Protasii, antiquissimam sane fatearis oportet Christianorum persuasionem , qua creditur, Sanctos pro nobis intercedere. in ippe num. Ig.
illius Epistolae conclusionem Actorum a Philippo Presbytero conscriptorum talem legimus. Ego Philippus abstuli eum - Alio meo furtim nocte Sanctorum isorum tarpora, ω in D mo mea, Deo solo tene, in ista arca saxea sepelivi, credens me orationibus eorum eo equi misericordiam Domini nostri J su Christi, qui cum Patre, ω Spiritu Sancto vivit, ω re quat oe. Quamvis vero nesciamus tempus, quo passi sunt oe anctissimi hi Martyres, M tamen primis Ecclesiae tempori- Eliemontium tom. bus passi creduntur; primis itaque Eccletiae temporibus a. hist. Eces. p. 78. persuasionem hanc Christianorum animos occupasse si- millimum veri est , id nempe ea inscriptione adtestan
II. Non me latet monere quam plurimos eam Epist Iam non admodum multo in pretio habendam esse, qui in Pe rem narrat secus, ac narrat Ambrosius in epistola ad 1ororem, ideoque fictam esse illam, recentiorique Scruptori tribuendam. Si tamen quod sentio , proserri jubes, fatebor, si ita vis, in iis causis, propter quas Epistola illa, quam nos Damascenum , & Petavium secuti arotuin limus, rejici a plerisque recentioribus solet, multum inis esse virium. Quamquam, si rem diligentius perpendas, nullo labore fortasse intelligis, narrationem, quae in ea Epistola fit, non omnino ei narrationi Oppositam esse is ,
quaes in Agnellus Ravennas capite secundo vitae S. Exsuperantii Meescribit . De illorum Ravennatum Episcoporum ingis si
forte rogitator fuerit inter vos , quo modo scire potui ; fcii sir , quod me pictura doeuit, quia semper fiebant imagines suis temporibus ad Aurum similitudinem . Et si altereatio ex picturit fuerit, quod adsirmare eortim ingies non debuio sem, brosius Mediolanensis Antines in pasone Beatorum Marin rum Gervasi, O Protast, do B. Pauli aposeoli e tecreisit dieenret eustis vuItum me pictura doeuerat . Quae quidem Agnelli historia edita primum fuit a Bacchimo viro eruditissimo , tum rursus evulgata a praeclarissimo Muratorin tomo 1. rerum Italicarum, cujus Oa. pagina: tes
134쪽
to quae habetur in Epistola ad sororem scripta , sed addere
circumstantias quasdam, quae in Epistola ad Sororem silentio pressae sunt, sorte quia notitsimae erant: ad quod genus revoco Visa per noctem, & reliqua his affinia, quae .
ex Augustino etiam so innotescunt, tam & si in Epi- Σ , iis
stola ad Sororem minime describantur. Stylus quoquo. t non adeo ab Ambrotii stylo abest, ut ex illius diversita- n. I. te rejicere Epistolam hanc possis. At age; fac Ambrosii non esse, eamque ut Ambrosio demas , ea te moveant, quae Tillemoni erudite, & copiose congessit: hoc salta tom.x. hist. Ec-tem obtinebo, eo, quo ficta est tempore, persuasionem clos a nostram cunctorum animos occupasse: Neque enim fingi probabiliter poterat aliquid a communi sententia alienum, praesertim cum id Italis omnibus scriberetur. Porro credibile est, quarto ipso, aut certe quinto saeculo fuisse iconscriptam hanc Epistolam ; stylusque ipse haud o scure indicat eam a posteriorum saeculorum lucubrationibus multum abesse: Et ea certe hujus Epistolae auctoritas jampridem fuit, ut quod jam diximus Ambrosio tilb
ta sit a Damasceno, & ab aliis minime ineruditis Viris. III. Ex actis S. Ignatii non absimilis persualio videtur erui: nimirum num. 8 o indicatur apparens per quie- ω- tem Ignatius nuper Martyrio iunctus seper orans nobis & usserium. ' inquit scriptor eorum A ctorum ). IV. Cura quoque, quam fideles Ecclesiae Smyrnensis
habuerunt maximam, ut B. Polycarpi sacro cadaveri communicarent , ) fiduciam indicat conceptam de precibus ejusdem Sancti, cui officium hoc reddere voluerunt fideles. Ne- -δ7'que vos id terreat, quod nonnulli adversus haec Acta reponunt, obscura scilicet esse, & parum apta ad proinmerendam fidem. Ut demus non omnino esse Perspicua , Nemo tamen, ut puto, negabit, eam, de qua agimus, inte cessionem haud obicure indicari. Ea, quae de communi ne nos inter , & Sanctos mortuos edisseremus , ad quam respicere videntur voces illae sacro cadaveri coinmunia cantes , multum sortasse proderunt ad ostendendum certae persuasione tum detentos fideles, qua putarunt a Sanctis mortuis nin juvari. . t 'V. Sed ad eam, de qua agimus, persuasionem comprobandam alia, eaque perspicua testimonia non desunt. Ireonaeus doctissiinus secundi Ecclesiae saeculi scriptor quippe qui plurima edidit opera lingulari eruditione praesta
135쪽
cap. 13. protulit se Et si ea reva inobedierat Deo; sed haee
, , suasa est obedire Deo, ut Virginis Evae Uirgo Mari ,, fieret advocata; Et quemadmodum adstrictum est moro,, ti genus humanum per Virginem, salvatur per Virgi- ,, nem, aequa lance disposita Virginalis inobedientia per. D Virginalem obedientiam. VI. Hoc Irenaei testimonium ut eludant, plurimam Impendunt operam adversarii. Ac primo quidem monent Vocem advocata multis modis explicari posse, & hic sane ita sumi , ut non advocationem, patrocinium , aut
intercessionem, & si quid his est amne, siqnificet; sed ita,
ut significet consolationem. Desumpta scilicet est ea vox a Greca voce , quae consolationem, & inter Ventum , aut advocationem denotat. Porro Maria Consolatrix humani generis est, quatenus ea Aurora est , quae dividit lucem a tenebris, & Sanctos Patres diu Chri- . adventum expectantes solata est certa spe Christi proximi . At age: demus vocem hanc advocata sumi in ea psa, qua eam Pontificii volunt, significatione: adhuc non 3d obtines, quod exoptas. Nam cum Maria ministra fa- . . M ut. ita loquamur, instrumentalis causa Incarnationis, illi etiam tribui possunt ea emolumenta, quae exta Incarnarione provenere, ac propterea Evae advocatio: mve Evae nomine intelligas Evam ipsam, quae reparationem obtinuit ab Incarnatione , sive peccatores ab ea significa-ws: prima quippe omnium peccans, peccatorum figuram , & typum exprimit. Quid quod , tam & si advocationem eo, quo Pontificii volunt, sensu sumptam Mariae Ipu tribuas; adhuc tamen id, quod cupiunt, non assi quuntur Nimirum de Maria vivente intelligi possunt Ir naei monita. Porro viventium preces, atque interventum
VII. At si quid sapis, manifesto intelliges Irenaei testimonium opportune a nobis fuisse adductum. An non vinees ad Docatus, & advocata tum apud probatissimos Scriptores, tum apud minus studiosos latinitatis, ad patrocinium, Gelantionem, & alia his assinia significanda referuntur , atque hinc ducta sunt illa , advocatione iuvare, tueri, MN genus alia, quibus patrocinium, defensio, & cetera nis linitima denotantur Fuere id recte novi qui dicerent, multo aliter lectum olim fuisse in Graeca ipsa Ir naei editione: Enim vero ea voce usus est inquiunt renaeus Graece strabeas, quae assinis effet voce
136쪽
aut certe ex ea derivaretur: quae quidem vox consolim nem, non advocationem, seu intercessionem, eorum i dicio, denotat. Φ
probabunt modo e At age, sit derivata a Graeca voce παρα- in Iatinam interpretationem VOX ad cata: non
propterea praelidium , & defensionem rejectam agnosco . Nempe didici ab Augustino , id illam apud Gra
eos lignincare, quod apud latinos advocatus. En Augu- . A
alium Paracletum dabit vobis: ostendit & se ipsum e in '' ,, pararietum. Paracletus enim latine dicitur advocatus is & dictum est de Christo: Advocatum habemus ad Pa- ,, trem Jesum Christum justum si Ideoque tam & si dede-
rim extitille in Graecis Irenaei exemplaribus vocem amnem voci aut etiam CX ea derivatam , non Propte ea , neque evincent adversarii vertendum esse Cosolatriκ, non advocata .
nili gravissimis rationum momentis quae tamen nulla . ipsi proferunt comprobetur praesertim cum vox ado ratus , si propriam ejus vim spinemus, non eum signiff. cet, qui nobis qualicumque modo opitulatur, sed eum qui pro nobis orat, & iupplicat. Sed hoc mittamus , si placet. Videtur certe Irenaeus, cun antea adverterit reis parationem humani generis per Mariam contigisse ; ubi adjungit: ut Virginis Eva Virgo Maria feret advocata aliquid addere ad id , quod dixerat. Non ergo hic intelligiti Mariam humanae reparationis causam instrumentalem fuisse, nam id dixerat: sed id, quod ex hoc praecipue sequitur, ipsam suis precibus humano generi pa
Ium patronam advocatamque suisse, cum in hac vita de geret; & gratis dicunt, neque unquam probabunt, hanc Irenaei mentem fuisse , cujus verba cum facillime in se tentiam nostram, & quali sua sponte veniant, cur illa detorqueamus, & ad breve illud tempus reseramus, quo Maria hunc mundum incoluit Quod si connotationem hanc, & strictissimam , angustissimamque limitationem. Irenaeus in animo habuisset, eam profecto expressissimis verbis declarare non omisisset. Huic adde innumerabilia telumnia, quibus ostendimus jam, & deinceps et lania
137쪽
ostendemus, hane iamdudum apud Christianoς persuasio.
nem invaluisse, ut Sauctos reliquos ,& Mariam Praecipue patronam agnoscerent; quae testimonia apertissime indiscant, quam in partem Irenaei verba trahi debeant.
Proferuntur ad id ipsum comprobandum Acta Martrum Semlitanorum, Origenes, Eusebius, ω acta Maximi
L A Ptissimum illud quosve est, quod suppeditant M
AEL cta Martyrum Scillitanorum , qui rena ti se tentia pasti sunt anno Christi χoo. etenim ea Aria icco Cluduntur. Con musnt mrim Mar res me Iulio dinslatim decimo , ω intercedunt pro nobis ad Dominum Jese Chrisum, eui honor ως. . II. Nec minus favet eidem persuasioni Origenes , qui anno 23o. cum magna sui, & Christiani nominis Glebrita a pag. 299. tom. te vixit: quippe n. 38. 9 libri illius , quem inscripsi . i. editio. P. de la talis ad Martyrium , sic Ambrosium alloquitur . iis uius ejus memento, qui orabat in spiritu pro M .ssyliis duos illi pro suo in Deum amore reliquissent, oc' dicebant: Po ide filios mort eatorum . Unum
cui tunc dicitur ad eos, qui de semine Abraham sunt.' Seio quia semen Abrahae elis , ω si filii Abrabae serit, ' opera Abrahae faceretis: sic & filiis tuis dictum iri: Mira' quia semen Ambrosii estis, & si filii Ambrosia estis , ' opera Ambisii facite: & sortasse facient, plus a te se post ejul modi discessum adjuti, quam si cum . mansisses. Scies enim tunc melius, quomodo diligendi' sint. & prudentius pro illis orabis, si cognoveris filios tuos esse, non semen tantum. Rursus num. XI. homi liae in Numeros Rufino interprete haec ait. ,, Martirybus autem scribit Joannes Apostolus in Apoc ' lypsi, quia animae eorum, qui iugulati sunt propta ἰοῦ ' men Domini Jesu, adsistant altari: qui autem adsistit
altari, ostenditur fungi. Sacerdotis ossicio. Sacerdotautem officium est , pro populi supplicare Peccatis . . Unde ego vereor, ne forte, ex quo Martyres non fiunt, V & hostiae Sanctorum non offeruntur pro Pe catls n stris, peccatorum nostrorum remissionem non mς -
138쪽
cti quique Patrum ω orationibus nos judent, ω gestorum suo- in Numero .
rum confirment, atque hortentur eκemplis pIII. At ne quid dissimulem, audite quid adversus postremum hoc Origenis testimonium reponunt. Homiliae in Numeros , inquiunt, ab Rufino translatae sunt, neque eas Graecas habemus. Porro certa res est, Rufinum in translationibus suis plurimam sibi arrogasse licentiam, multaque addidi ile , aut dempsisse. Ad haec , fatetur Origenes, se Per quemdam excessum loqui, quando dicit, minus propitium Christianis esse Deum, ex eo quod Martyres esse desierint, qui populo suo precibus opitulentur. Si per exin Cessum loquitur, fidem sibimet adimit ipse. IV. At his sic occurrite: Rufinum fatemini interpreistem quandoque liberum, & auctoris sensa aut ampliantem , aut strictius reddentem. Num hic hujus modi licentiam sumpserit, non ausim dicere; immo multo similius Veri est, Origenis verba, ac sensa expressisse: quippe mutationis nulla extat causa, cum in hisce homiliis nullus error Origenis extiterit, quem demeret, & amputa-
U. Excemus ille, cujus meminit Origenes , quonam modo ab eo significatus sit in Graeco ipso sermone, plane nescimus; quippe destituimur Graecis Codicibus. Sed
quemcumque esse velis, in eo sorte situs est, quod monet minus propitium videri Christianis Deum, quod Martyres in Ecclesia esse desierint, ideoque optabiliorem esse per secutionem, quam pacem Ecclesiae. Contra plerique Christianorum pacem Ecclassiae enixe a Deo petebant, cujus Commoda multo plura esse arbitrabantur, quam quae M. Persecutionibus proveniebant. Sed sive is, live alter quise quam verborum Origenis sensus sit, indubitatum est por-TO , intercessionem Sanctorum in Caelis degentium agnitam esse ab Origene. Id sane manifesto comprobant nuper allegata verba exbortationis ad inrurium, cui addas volo numerum v. homiliae xv I. in Josue: his quippe locis ipsis-sma , aut certe assinia iis extant, quae edocuerat in h miliis in Numeros, quas produximus: neque simile veri
est, parilem licentiam utroque in loco sibi arrogasse Rufi
' VI. Ad haec tempora refer, quae de Potamiaena prae e lib. 6.cap. olimelarissima Virgine, & Martyre testatum reliquit in Eccle- 4. In edit. Valesi
sastica historia Eusebius: promisisse scilicet illam sc) Ba- Tom. I. O silidi,
139쪽
H Lib. 6. cap. 4. 0 n. t. pag. 13 3.
slidi, qui populi Virgini, dum ad Martyrium duceretur,
insultantis insolentiam represserat, sine praemio non futuram illius humanitatem: etenim post mortem a Domino suo gratiam Basilide amplissimam suis precibus impetraturam fore: quod re ipsa praestitit: quippe quae triduo post Martyrium, noctu illi apparens coronam capiti imposuit, monuitque se pro eo non leve beneficium a Domino efflagitasse, obtinuisseque, & Dominum brevi illum ad se reincepturum. Recepit vero; nam securi postea pro Christo
percussus, praeclara Martyrii corona donatus est. Tam &si vero narrationem hanc nonnulli ex adversariis contemnant, Propterea quia ea, quae de Potantaena narrat Eusebius, vulgi rumore, non certis argumentis innixa ess e dicat: dicitur apparuisse: fertur apparuse non Propter ea tamen meretur despici. Etenim non ita accipiatis v lo verba illa dieitur apparuisse , ut rem solo vulgi rumore innixam protulerit Eusebius; sed potius, ut re n protulerit vel vulgi fama celebratissimam, & in ore omnium positam. Et sane non raro occurrit hujusmodi locutio dicitur, fertur, ut Scriptor rem in omnium ore positam indicet. Et ne dis, cedamus ab Eusebio, Serenum inter Martyres certe r censuit, illiusque Martyrium capitis obtruncatione consummatum suilse non dubitavit, & tamen Q sic de eo loquitur. Qui post multa supplicia capite plexus dicitur . Neque dubitare visus est de iis, quae Aquila Iudice narrat paulo ante descriptionem Martyrii Potamiaenae: & t men simili utitur phrasi : dieitur: fama est. Quid quod in
eodem ipso capite haec legimus, Valesio interprete ρ Plures quoque alii ex Alexandrinis civitas eodem tempore ad Frim Christi subito transiisse memorantur : quos scilicet Pot .mioena in Jomnis apparens ad id faciendum provocaverat . Adeo ut mirari non debeamus, si Basilidi apparuerit, &temporale beneficium aeterno remunerata sit. VII. In Actis S. Maximi Martyris, quem P. Ruinare Martyrium subiisse monet anno a Io. vocibus his allocutus dicitur idem S. Maximus Proconsulem Optimum. o Mi- is hi nec fustes, nec ungulae, nec ignis sentiendi dant d is lorem; quia in me manet gratia Christi, quae me salin,, Vum faciet in aeternum , omnium Sanctorum orationi .is bus, qui in hac collum tione certantes, vestras supera Verunt insanias , nobisque virtutum exempla relique
140쪽
Idem regumentum prosequimur, ostendimusque subsequentium etiam Patrum auctoritate, ae tesimonio putasse fidelestum primis ipsis Ecclesiae semiis , tum etiam posteriorisbus , Sanctorum vita functorum ope, ac precibus nos adjuvari . Producimus Cyprianum , Acta S. Theodori , Prudentium, opera quaedam Athanasio olim adscripta , Hilarium, or Basilium, quorum quidem monita adversus acutulas qua am adversariorum solutiones sustin
I: Uosit illustrior, certiorque apud eos ipsos, qui E cclesiae Romanae auctoritatem despicientes, ad vetustos Patres appellant, Catholicorum persuasio, qua putant Sanctorum vita funAorum ope, ac precibus nos adjuvari, iis, quos superiori capite citavimus, Patres Plurimos alios addamus, quorum quidem testimoniis imis merito Catholicorum sententiam contemni , pressius, ac pugnacius evincamus.
II. Primus erit Cyprianus, qui in libro de Mortalitate Prope finem se Magnus illic nos carorum numerus idinquit expectat, parentum, fratrum, filiorum freouens nos, & copiosa turba desiderat, jam de sua incolumitate secura , & adhuc de nostra salute sollicita. Ad horum conspectum, & complexum venire quanta & illis, & nobis in commune laetitia est Id rursus inlinuat in Epistola ad Cornelium: a) quippe eumdem Cornelium ta In Pamelii, &deprecatur, ut se mutuis apud Deum precibus adjuveni : Balustii editioni b. illud addens in rem utriusque esse, ut qui prior vita decessisset, pro altero superstite apud Deum preces conti. nuaret. Id vero cum in Caelis tantum fieri potuisset , reliquum est, ut dicamus agnovisse Cyprianum preces a Sanctis fundi pro iis, qui superstites adhuc vivunt, & spe elatim pro amicis, erga quos etiam dilectio perseverat. En verba ipsa Cypriani: is Incumbamus gemitibus assiduis, & deprecationibus crebris. Haec sunt enim nobis armari caelestia, quae stare, & perseverare sortiter faciunt. Haec sunt munimenta spiritalia, & tela divina, quae prot gunt. Memores nostri invicem simus, concordes, a que unanimes utrobique pro nobis semper oremus; preseri suras,& angustias mutua caritate relevemus, & si quis