장음표시 사용
171쪽
tantum Theologorum argumentatio est, & nuper in sino. las inducta opinio, sed antiquissimorum , eorumque ipsorum, quos Protestantes ipsi viros doctissimos, atque optrumos merito appellant, esse videtur : sic quippe comm nionem nos inter, & Sanctos in Caelis degentes explicant, ut i psi nobiscum suffragiis atque ope, nos cultu, & obse
En Bernardum num. II. Sermonis s. in sesto omnium Sanctorum haec disserentem: se Nos quoque, si non su musis ipsius capitis membra, cujus & Sancti , unde eis tam sol mnibus hodie votis, & tanto gratulamur affemi COA terum qui dixit : si glorificatur unum membrum, con
,, gaudent omnia membra r hoc quoque nihilominus ait 'quod si patitur unum membrum, compatiuntur omnia meminis bra. Haec igitur nostra,&eorum cohaerentia est, ut nos ,, congratulemur eis, lipsi compatiantur nobis : Nos M.
. is Vota meditatione regnemus in eis, ipsi in nobis, & . D Pro nobi militent pia interventione. Nec est, quod de e , , rum pia erga nos sollicitudine dubitemus, quandoquia ,, dem non consummandi sine nobis, sicut supra meminiis D mus, expectant nos usque dum retribuatur nobis: ut is videlicet in novissiimo die magno sestivitatis omnia si- ,, mul in virum perfectum cum suo tam excelso capite is membra concurrant, & laudetur cum haereditate sua
is Jesus Christus Dominus noster &c. in Euchiri eth. Id vero dum tradit Bernardus, Augustinum imit M. alias n. is. tur haec elocutum. Haec Ecclesia in Sanctis Ange- ,, lis beata persistit, & suae parti peregrinanti, sicut opo
is ter, opitulatur , quia utraque una erit consortio aeterisse nitatis, & nunc una est vinculo caritatis, quae tota ia- ltituta est ad unum colendum Deum. III. Porro communionem Sanctorum , quam semper Christiani tenuerunt, hoc modo vel antiquitus acceptam
fuisse, illud quoque monet, quod inter Missarum Sacrifiacia, Sanctorum etiam ab antiquissimis facta fuerit commemoratio. Communicautes s en verba Missalis Romani, quae extant quoque in libro Sacramentorum Gregorii Ma-
gni,& in libro III. Missalis Gelasii editi ab optimo Cardinale Thomasio pag. I96. & nisi ego fallor,multo antiquiora G lasio, & Gregorio ea sunt) Communicantes, inquam, θ' mem riam veneravies in primis gloriose semper Virginis Mariae G
nitricis Dei, O Domini nostri Jesu Cbrisi; sed ω Beatorum Doriolorum, ω Marorum tuorum Petri, ω Pauli , Andreae,
172쪽
ruorum, quorum meritis, precibusque concedas , ut in omni bus protestionis tua muniamur auκilio Oc. Tanto vero animosius id censeo , quanto certius id est, & jam duia dum palam ab Augustino indicatum . Quippe lib. 2o. de
Civitate cap. p. num. 2. haec eloquitur: is Neque minia ,, Piorum animae mortuorum separantur ab Ecclesia, quae etiam nunc est regnum Christi: alioquin nec ad Altare se Dei fieret eorum memoria in communicatione Corpo- ,, ris Christi. Indubitatum est quoque, liturgias omnes iSanctorum preces aut exposcere, aut certe testificari , indicareque. Et sane quod omnes liturgiae ea in re Conveniant, praeter testimonium Hugonis Menardi, o res ipsa compro- in annotationi. bat. An non liturgia, quae tribuitur Jacobo Apostolo. me hv in librum Sa-
moriam fieri Virginis Mariae, & Sanliorum ait, ut precibus . a se φ ω intercessionibus ipsorum miserisordiam consequamur ' hEadem proponit liturgia S. Ioannis Chrysostomi; Catheis chesis s. mystagogica Cyrilli num. q. I3ὶ & reliquae mmnes. Quid quod id innuit Augustinus in Sermone olim
Io . de diversis Se n. I. tractatus 84. in Ioannem , e qu d) nune in serie, rum postremo haec profero se Sicut enim ait etiam Ap 97.c P. a. aliasis stolus Petrus, Christus pro nobis passus est, relinquens M' I nobis exemplum, ut sequamuriavestigia ejus Hoc est talia praeparare. Hoc beati Martyres ardenti dilectione fecerunt: quorum si non inaniter memorias celebramus , atque in convivio, quo & ipsi saturati sunt, ad mensam Domini accedimus, oportet, ut quemadm D dum ipsi, & nos talia praeparemus. Ideo quippe ad ipsam mensam non sic eos commemoramus , quemadmodum alios , qui id pace requiescunt, ut etiam pro eis oremus, sed magis, ut ipsi pro nobis , ut. eorum vestiisse giis adhaereamus: quia impleverunt ipsi caritatem, qua Dominus dixit non posse esse majorem . Talia enim luis,, fratribus exhibuerunt, qualia de Domini mensa pariter acceperunt. Videas etiam opto, quae tradit Petavius
lib. I q. de Incar. Cap. I . n. 2O.
IV. Novi equidem, ne quid omittam monuisse
113ὶ Expressissima quido uid Rivetus adversus haee dicat, qua; de re videas opto adnotationem egregii viri Antonii Augustini Touthe in locum hunc pag. 313. edit. paris. 17 O. sunt in rem nostram, aptissimaque ut reserantur Cyrilli
173쪽
1Mononnullos, ea, quae ex veteribus liturgiis desumuntur, haut multi esse aestimanda, quippe Sanctis, sub quorum nomia ne prodiere, suppositae sunt eaedem liturgiae, uti viri cor . dati inter Catholicos ipsos fatentur r quod etiam dici velis lent de catechesibus S. Cyrilli. Nempe iis lajunt temere ejusdem S. Doctoris praefigi nomen. At novi etiam levissima haec esse. Fateor, si vis, eas liturgias, quibus Apostol xum nomen praepositum est , non ab Apostolis esse compo- .sitas, sed vel earum esse Ecclesiarum, quas ii rexere; verab aliis praeposito eorum nomine fuisse compositas; indubitatum est tamen, antiquas eas esse, nec modicam fortasse ha here. auctoritatem . inod ad liturgias D. Chrysostomi , Basilii, & reliquas hujus generis attinet, eae non levi ex
Parte putantur esse ab Doctoribus illis exaratae, quorum praeterqnt nomen : & eas sane ob causas, quas Protesta tes adducunt, doctoribus illis demi omni ex parte non possunt: veluti quod auctorum suorum nomina inter Saninctorum nomina recenseantur: quod plures Chrysoltomo tribuantur, secum invicem minime convenientes : quod in iis
purgatorius ignis, & id genus alia Catholica dogmata com
memorentur. . Quis non videat, ut a primo exordiar,
horum Sanctorum nomina, ubi Sanctorum fit mentio, deinceps fui lIe additae Θ iodiuatum. est q9oque aut mulgati nem aliouam, additionem, & si vis, imminutionem irrepsisse in liturgiam unam Chrysostomi, aut plures ab eodem Chrysostomo fuisse compositas. Nimirum ut multorum in genio sese accommodaret, non unam , sed plures sortasse
composuit c ceteroqui in re conveniente4 , tam & si non
nihil in levibus quibusdam dissimiles. Porro omnes Commemorationem Sanctorum complectuntur. Quid quod ostenderunt jampridem Calliolici Doctores, eadem dogmata, Propter quae repudiant eas liturgias Protestanistra, in aliis veterum Patrum, & expressissime in Basilii,
& Chysostomi libris tradi: adeo ut hanc ob causam a ut dicari nequeant a Basilio , & Chrysostomo eae liturgiae ZSed quod ad quaestionem hanc attinet, quam hic dirimerqnon est necesse, te amando ad ea, quae eruditissimul Monta con adnotat f). - Etiam Catecheses Cyrilli Ierosolymitani ab eodem
. operum Chry 4sso editae sunt, cujus praeserunt nomen, inutilemque si stom. ab eodem operam insumunt Protestantes, ut eas Cyrillo demant . Uψnsa. ςditorum, Vide quae hanc in rem scripsit postremus praeclarus editor
Operum rilli Ierqsolimitani e Congregatione S.
174쪽
14r Mauri . sed tam & si eae, quae Apostolorum praeserunt nomen, & Chrysostomi , & reliquae antiquissimae litu
giae suppositae essent iis auctoribus, quorum nomen in fronte habent, adversarii procul dubio evitare non pos.sent auctoritatem Augustini, Gregorii, & reliquas, quas aut adduximus , aut indicavimus ex Petavio . Nonne ex his clare novimus, in Sacrificio memoriam agi Sanctorum,& propterea memoriam agi, ut ab eorum intercessionibus adjuvemur, aut certe quia eorum intercessionibus nos adjuvari confidimus C A P. XXI. Proponitur, refelliturque generalit quaedam solutio , quandis
. omnibus Patrum testimoniis adhibent . Ilinime errasse eos , quos allega Pimvs Patres, quos quidem ex ιribus prioribus μculis proferre necesse n- es , eam u. summam etiam habeant auctoritatem, qui post viserunt, pietate , ω eruditi
ne clarissimi. I. 'ogitanti mihi , pauloque accurratius inquirenti
is quam ob rem adversarii Gatholicis dogmatis tam vehementer obsistant, nulla melior occurrit ratio ea, qua vir praestantissimus nuper attulit. Confidere scilicet eoiadem adversarios generalibus quibusdam solutionibus, quibus quidem si eae ingeniose adhibeantur ) evitare
posse considunt, quaecunque adversus eos Patriam loca prinducuntur . Has si perquiras, tres potissimum esse comperies. Harum prima edocet, non tantas in Patrum auctoritate VireS collocandas esse, quantas collocant Pontificii: quippe homineKsunt, quique in aliis interdum non levibus cortintroversiis errarunt. Eos autem, quos produximus, simillimum veri est er sser quippe plurimum distant a purissimis illis: exordjis, quae Ecclesia sortita est, quae quanto magis ab iis di stat, tanto minus incorrupta est & moria I, & dogmatis. Citandi tantum modo erant primi , S secundi , aut si vis, tertii saeculi Patres, & ex eorum adictis nostra dogmata confirmanda; si qui adduntur, te mere adduntur. Altera solutio in eo illa est, quod Patres vel in hac disceptatione secum metipsi concordes GCOnvenientesque non sunt; dum pro Pontificiis stant , . aut, uva stare videatur nouaulli: contra pro. Proteiumtibus, stant
175쪽
stant multo plures, aut ii certe , qui neque dignitate , neque
doctrina quidquam illis concedunt, quos Pontificii in tuas partes deducunt. Vel ea omnino non docent, quae C tholici praedicamus: fere enim assuta, & supposita Patrum libris sunt ea verba, quae a Pontificiis citantur. En in summa duae illae grandes solutiones, quibus universis testimoniis, quae a nobis citantur, se se occurrere ajunt. Tertia porro solutione occurrunt iis Patrum testimoniis , quae ex orationibus , atque homiliis desumpta sunt. Enimvero inquiunt ) ii Patrum mentem assequi re vera V Iumus, aliisQue expon e , non orationes, atque homiliae consulendae liant nobis, neque ex iis proferenda testim nia; quippe eae ex tempore, ideoque etiam inconsiderate compositae, & pronunciatae sunt: proindeque minus aptae ad obtinendam fidem. Eae vero, quae diligentius lucubratae sunt, veluti Panegyricae, & in Martyrum sestis dictae, cum Rhetorum more conscriptae sint, ideoque tropis, a
que in primis hyperbole sint reserti ssimae, auditorem , si vis, movere poterunt ad admirationem , & plausus, sed
Theologum cuncta diligenter , accurateque expende tem , dictorumque rationem exposcentem, minime asse tientem habebunt. Dum itaque tractatus dogmatici no proseruntur , in quibus Propriis verbis, non translatis utuntur , neque Per excessum loquuntur Patres , r
prehendi ii non poterunt, qui ab Pontificiis Patrum loca
adducentibus, & commendantibus se moveri non sinunt, nec in eorum adduci sententiam. Porro pleraque testimonia , quae hisce in controversiis allegari solent, ex Patrum orationibus & homiliis deprompta sunt. Contemnenda it
H. Acute id quideae, & ingeniose, adeo ut mirer solertiam, & subtilitatem eorum , qui tanto cum studio
probationes nostras infirmare nituntur. Sed non continuo easdem probationes imbecillas esse fateor, aut contemnen
das . Ut autem quod primum proposuerunt, id primum' repellam, haud invitus fateor , Patres , quos produxi mus , homines esse, es errori alicui, si unumquemque seo
sim a reliquorum consensione sumas, obnoxios: At non .
consentio donec id adversarii probent, quod omnino non fiet in re praesenti errasse, aut propterea simile veri esse, errasse illos, quod ab Ecclesiae exordiis paulo longius
distant. Quamquam cui tandem Persuadebunt, eos tantum
a nobis proserri Patres, qui quarto, aut subsequente alia
176쪽
qno Melesiae sareulo vixerint An non produxi Testamemti veteris testimonia λ an non & novi An non multa etiam monumenta a tribus primis Ecclesiae saeculis, auctoritates que repetii Quonam autem probabunt modo, tanto facilius nos in errorem incurrere, quanto longius ab Ecclesiae exordiis absumus At ea nos jam protulimus, quibus
palam ostenderetur, Ecclesiam Christi promissionibus o nixam, deficere nullo modo posse, neque ab annis, &.longa aetate quidquam pertimescere. Lectorem ergo ad eum locum allegamus. Hinc minime opus erat, utprim rum trium saeculorum tantum modo testimonia proferrem, quando ratione, & auctoritate certo constat, ad fidem faciendam plurimas habere vires eorum, quos produximus,
testimonia. Et sane quae alibi de promissione Christi di-atimus : Ecclesiae nempe nunquam defuturam praesentianti.
ejus , atque praesidium , quaeque fuse peculiari tractatu explicavi, eonfirmavique, omnino comprobant, fidenti. exposcere laudatos etiam , & mox laudandos Patres: Gquidem Ecclesiae universae sensa exprimunt: nam aliqui e xum in Oriente, eorum alii in Occidente Episcopi erant, Doctoresque celebratissimi. Sed praeter haec, alia adsunt etiam, propter quae fidem omnino exposcant. Primum est consensio in eandem persuasionem, cui nemo restitit, nisi aut Eunomius aut Vigilantius aliquis. Porro nisi antiquitus tradita fuissent eadem documenta , . alii obstitistent Patres, & certe populi, non ubique, nec semper inindocti, se se illudi non permisissent ab eorum monitis. T men nemo obstitit, immo argumenta manifesta habemus, quibus certiores essiciamur, quarto saeculo totum Orbem in eandem conspirasse sententiam. D. Augustinus tum alibi Crebro, tum certe in krmone olim q. inter editos ex Mis Majoris Cariusiae μ) ita loquitur, ut Ecclesiae dogma vi- ast nune in 1ςrideatur exprimere: & id certe exprimit Hieronymus i 28 I. u. I. libro contra Vigilantium: eum quippe potissimum refellit producta in medium communi Ecclesiae sententia , &consuetudine. Ergo sacrilegi sumus inquit n. F. . . . .
Omnes Episcopi non solum sacrilegi , sta ω fatui judicandi . . .
Etiati omnium Ecclesiarum populi, qui occurrerunt sanctis re liquus , or tanta taritia quas praefentem, vivent que S muelem cernerent, susceperunt Et deinceps num. 9. Male e so facit Romanus Episcopus, qui super mortuorum hominum 'etri , ω Pauli secundum nos osa veneranda, secundum te
vilem pulvisculam, ustra Domino ricrificia . . . . O nou
177쪽
ponem Vigilantium contemnentes, ingrediuntur Baslieas moris
III. Alterum argumentum sebministrant circumstantiae, ut ita loquamur, temporum illorum. Etenim certa res est, Doctores, qui taculum quartum antecesserunt, obscurius fuisse locutos, tum ne exponerent contemptui altissima
fidei nostrae mysteria , & dogmata iunctissimas tum ut hac etiam arte allicerent ad Baptismum infideles, & C thecumenos: Fidelibus quippe suscepto Baptismate clarius, apertiusque tradebantur & fidei nostrae mysteria', α dogmata sanctissima; quae nondum initiatis aut nul Io modo , aut certe multo obscurius tradebantur. Id didici tum ex aliis, tum apertissime ex Basilio haec et b) in libro de spi- culo. M A Qui in primordiis Ecclesiae certos ritus praescripserunt Apostoli, & Patres, & in occulto, atque in silentio mysteriis suam servavere dignitatem : neque enim omnino musterium est, quod ad populares, &vulgares aures estertur. Hς est ratio, cur quaedam citra scriptum tradita sunt, ne dogmatum cognitio propter assuetudinem vulgo veniret in contemptum . Aliud autem est dogma , aliud praedicatio ; nam dogmata Glentur, praedicationes vero publicantur. IV. Iis quoque temporibus Patres a nobis allati, Minox afferendi vixere, quibus multae iam haereses ab ha resibus trium priorum saeculorum differentes ortae erant2 Porro novi mus haereseon occasione diligentius, clariusque θὶ in Psalm. s4. n. fuisse exposita dogmata nostra. o se Etenim ex Haereticis
is inquit Augustinus ) asserta est Catholica, & ex his,
se qui male sentiunt, probati sunt, qui bene sentiunt. Mu ta enim latebant in Scripturis; & cum praecisi essent haeretici, quaestionibus agitaverunt Ecclesiam Dei . . . . Ergo multi qui optime possent Scripturas dignoscere ,& pertractare, latebant in populo Dei; nec asserebant solutionem quaestionum dissicilium, cum calumniator nullus instaret. Nunquid enim perseAe de Trinitate tractutum cst, antequam oblatrarent Ariani Numquid pers cte de Poenitentia tractatum est , antequam obsisterent Novatiani sic non perfecte de Baptismate tractatum. D est, antequam contradicerent seris positi rebaptigatori res; nec de ipsa unitate Christi enucleate dicta erant', quae dicta sunt, nisi postea quam separario illa urgere se coepit iratres infirmos, ut jam illi, qui noverant haec tra-- ctain
178쪽
is quaestionibus impiorum, sermonibus, & disputationi. hus suis obscura legis in publicum deducerent. Ergo se illi divisi sunt prae ira vultus ejus, & nobis ad intelli-
,, gendum appropinquavit cor ejus. Et mox , seu n. χQuaedam enim in Scripturis dura videbantur, cum ob , , scura essent; exposita mollita sunt. V. Tertium argumentum subministratur a Doctrina ,& Sapientia Patrum illorum, qui Ecclesiam quarto, &quinto saeculo suis Scriptis, & Sermonibus illustraverunt. Indubitata quippe res est, non minus pietate, quam eruinditione eos claruisse, & Christianam Religionem decorasese. Nam ut de religione , & sanctimonia nihil dicam , quae in illis suit summa, ecquando tales alios Ecclesia habuit, si ingenium, doctrinamque spectemus Quem enim Athanasio, Basilio, Hieronymo, Augustino, & reliquis tum viventibus viris celebratissimis comparemus , quorum opera superstitio Idolorum deleta est, & antiqui ritus sublati, perperam obsistentibus Philosophis non paucis, quibus cordi erat, ut in antiqua religione Graeci, Romanique persisterent Credibile ne ergo est, aut non agnovisse, aut si agnoverunt, delere contempsisse superstitionem, quam in Pontificiorum persuasionibus, & consuetudinibus se adinvenire arbitrantur Protestantes, quum tamen indubitate noverimus, hanc suisse constantem in Ecclesia consuetudianem, ut prave sentientes ad eos deserrent, quorum inter Iat errores reprimere, atque improbos condemnare Qua de
re, ut unum pro multis inducam; id comprobo sacramento illo, quod edidit Bonifacius Germanorum Apostolus, d) cum IdJ Tom. s. Conc-ῆRomae' Episcopus ordinaretur, & manu sua scriptum ob- mg. tulit: cujus quidem sacramenti formam , aut illi affinem aliquam, & simillimam probatissima virorum doctorum sententia est, Omnibus, praesertim si Romae ordinarentur. Episcopis fuisse indictam . , , Sed, ut dixi, promitto fidem, &m puritatem meam, atque concursum tibi, & utilitatibus Ecclesiae tuae, cui a Domino Deo potestas ligandi, atque solvendi data est, & praedicto Vicario tuo, atque successoribus ejus per omnia exhibere. Sed & si cognovero , antistites contra instituta antiqua Sanctoruin Patrum conversari, cum eis nullam habere communionem aut
conjunctionem, sed magis, si valuero prohibere , pr hibebo: sin minus , fideliter statim Domno meo Ap stolico renunciabo. Quod si, quod absit, contra hujus
179쪽
,, promissionis meae seriem aliquid facere quolibet modo. seu ingenio, vel occasione tentavero, reus inveniar itiari aeterno judicio; ultionem Ananiae, & Sapphirae incura ,, ram, qui vobis etiam de rebus propriis fraudem fac se re, vel falsum dicere praesumpserunt. Hunc autem I is diculum sacramenti ego Bonifacius exiguus Episcopus is manu propria scri psi, atque ponens supra sacrati ismum is corpus beati Petri, ita ut praescriptum est, Deo te-- ste, & judice praestiti Sacramentum, quod & servare
is Promitto. μC A P. XXII. Auctoritate , ω Memplis ea, quae superiori Capite diximus,
I. Α T veniamus ad auctoritatem, & exempla praecla-λα rissima. Ab his porro edoceor, non esse necesse Primorum saeculorum Patres proserre, ut fidem dogmatis Ecclesiasticis conciliemus. Augustinus in libro debo , seu potius de dono perseverantiae, Gratiae hostes Patrum testimoniis repulsurus, tres, & non plures affert, CDPrianum , Ambrositum, & Gregorium Nagianzenum ζ qu rum primus tantum tertii saeculi est. Hos tamen ad refellendos Pelagianos satis esse putavit: immo duos tantum priores lassicere dixit: tertium vero addidit, ne viderentur sibi deesse Patres, quos produceret. En verba ipsa p. '. alias Augustini: Q ,, Puto tamen eis, qui de hac re sententiasybri is tractatorum requirunt, sanctos, & in fide, atque do-
4. ' ,, ctrina Christiana laudabiliter usquequaque diffamatosis viros, Cyprianum, & Ambrosium, quorum tam clarari testimonia posuimus , debere lassicere, & debere adis utrumque, idest, ut & gratiam Dei gratuitam , sicutis credenda, atque praedicanda est, per Omnia credant, , , & per omnia praedicent, & eamdem praedicatione o,, Praedicationi, qua hortamur pigros, vel corripimus ma- is los, non opinentur advertam: quia & isti viri, cum sicis praedicarent Dei gratiam, ut unus eorum diceret &c:
st) Π 49- Et λη- M si Sed his duobus , qui lassicere debuerunt, is Sanctum Gregorium addamus , & tertium, qui & cre- is dere in Deum , & quod credimus, confiteri, Dei do- is num esse testatur. Alibi etiam idem Augustinus Pelagianos iterum repulsurus, duos tantum ex tribus priori- bus
180쪽
bus laeulis recitat, nempe Irenaeum ex II, Cyprianum ex III, reliquos ex quarto saeculo Patres adducit: nempe Reticium Augustodunensem, Olympum Hispanum, Hilarium, Ambrosium, Gregorium Natiangenum , Basilium , Joannem Chrysostomum , & qui nuper obierat , Hierony
II. Eundem morem servavere alii Patres, iique doctis. smi. Theodoretus tribus Dialogis Apollinaris haeresim im-
Pugnaturus, duarumque naturarum in Christo permanenistium veritatem, ac discrimen ostensurus, paucissimos
Prioribus saeculis, plurimos ex quarto, & quinto profert. E secundo scilicet saeculo duos laudat, lgaatium, & Ira, Deum, e tertio Hyppolitum, & Methodium: reliquos, ut dixi, ex quarto, & quinto: Eusthatium, Athanalium, Basilium, ambos Gregorios, Nissenum, & NaZianzenum, Flavianum, Cyrillum Hierosolymitanum, Amphilochium, Damasum, Ambrosium, Hilarium , Augustinum , Severianum, Apollinarium, Antiochum, Chrysostomum, Eusebium Emissenum, Atticum, Gelasium, Cyrillum Αl
Xandrinum , ouo cum graves, & diuturnas simultates exeriscuerat, & Tneophilum. III. Gelasius quoque, sive Romanus ille sit Pontifex, sive alius quispiam de duabus Christi naturis differens, v
terumque Patrum testimoniis dicta sua comprobaturus , Ignatium tantum, & Hyppolitum ex prioribus tribus se culis affert: ceteros ex quarto i& quinto. Id quoque peris agit Ioannes II. in Epistola ejusdem argumenti; nam Patribus priorum saeculorum unum Cyprianum citat, reliquos quarti, & quinti. IV. Quam consuetudinem secutus est S. Leo Papa. o Eu- i' ε'st.
tychianos nimirum Patrum testimoniis condemnaturus, hos 97 in edit. Queia
tantum affert: Hilarium Pictaviensem , Athanasium Als liri': IA ' 'xandrinum Episcopum, Ambrosium Mediolanensem, Au- βgustinum Hipponensem, sub cujus etiam nomine profertur testimonium desumptum ex libello Leporii sub titulo libri Asiertionis Fidei proptera, ut arbitror, quia eum libellum approbavit Augustinus J Ioannem Chrysostomum ., Theophilum Alexandrinum , Gregorium Nazianzenum, Basilium Cappadocem, Cyrillum Alexandrinum. V. Quin si fides adhibenda est Codicibus non paucis , in quibus descripta extant Adia Concilii Calchedonensis , Patres ejusdem Concilii, ubi Eutychetem ex Patrum testimoniis refellere voluerunt, hos tantum adduxere, Hil T a Tium,