장음표시 사용
251쪽
Quin & auctor libelli De vita eontemplativa, si Gregoris.
posterior ille est, ut plerisque placet, in Gregorii verbatri lib. r.eap. 4. mentem intendisse Creditur , dum π haec eloquitur. Nee latebit jam perfecte beatos aliquid secretorum, qui quod es
love praestantius, ipsum visurι siaut mundis cordibus Deum. Forte iuverit etiam vidisse, quae edocet Bemardus n. g. q.& 3 Sermonis II. in Cantica: eos quoque Patres Omnes, qui Sanctos deprecantur, & invocant: neque enim d precati suissent, si ab eis se audiri non putassent. V. Sed praeter hos, Bernardo ut aetate aequalis , ita proxime ab eo recensendus eli Hildebertus Cenomanensis
Episcopus, cujus alibi cum laude memini et Etenim hic in eadem illa prima , & quinquagesima epistola, quam allega-
ω tom. s. Bib. Pal. vi, Ο non modo expreuissime res nostras a beatis conspici pag. MI. testatur, Verum etiam non levis erroris eos accusat , qui
secus sentiunt. Pluribus verbis sententiam suam & exponit, & comprobat: quae quidem verba libenti Isime hici referrem , nisi multa essent. Pauca decerpo , ne uidear,' cuncta omittens, Viri praeclarissimi auctoritatem minoria facere, quam meretur: , , Sentio enim, sentio, & dico, ,, Sanctorum animas jam cum Christo regnantes scire ,, quid agatur a nobis, & easdem, cum oportet, & expe- ,, dit,orare pro nobis. Allatoque Gregorii Magni testim
. nio, quod nos quoque Hibi attulimus, hia subjungit. se Postis hanc itaque Gresorii alIertionem qua temeritate dices, is spiritus Justorum omnino ignorare, quid in ista agatur vi- ta, nisi majori dementia dixeris, quod spiritibus justorum nulla post hanc omnino lit vita, quod & de illis lenti re se impium est , & haereticum attestari ξ Et mox allegatis Hieronymo, & rursus Gregorio Magno, haec subdit . . , His,, auctoribus consultis negare non poteS, animas Sanctorum ,, vel stare, quid agatur a vivis, vel cum Oportet, &expori dit, orare pro UIUIS- - . - - . . . VI. '' Porro horum auctoritate suffulti, merito assererctra possumus , simillimum' veri else, pene dixeram compe tum plane. nostra a Sanctis nosci. Verum ne scrupuluS supersit ullus , quem Objecta Scripturarum, & Patrum. testimonia effecerint; continuo eadem testimonia ex Pi , canda suscipio: tum vero constabit, quantum errent Ii ,
quibus persuasum est , alienissimam esse a veritimilitudinci communem Catholicis persuasionem .
252쪽
Dissolvimur ea, quae adversus perse ovem superiori capite propugnatam allata sunt.
I. OEquor objectionum ordinem, & primo explico ib. o lud, quod primum objectum est, tum ad reliqua descendam. EumJobi locum, quem adversus nos intorserunt, multis modis explicatum video. Philippus Presbyter su) in Editus Basileae Commentariis in Job edocet, tantum abesse, ut hujus Ioanne Si- modi restimonium obsit scientiae Sanctorum, ut potius mi / λψ' ' P g Ioaxum in modum faveat: legendum est enim cum interr gatione, &de Sanctorum scientia quasi de indubitata ropronunciandum. En quae tradat Scriptor sane non contemnendus. Si oe nobiles, Me ignobiles filii ejus : qui per i . haptismum eκ Deo nati sunt ) non inteliget e Per se pronum ciandum est, ut sit siub quadam interrogatione confirmantis sermo, non denegantis : id es omnino intelliget quasi Deus .
Hanc explicationem aliis ex Scriptura desumptis exemplis confirmat. Eum consulas volo. At plerique fatentur , non esse cum interrogatione legendum: non continuo
-tamen illi ipsi inter se conveniunt. Monent alii, loqui obum de ea notitia , quam vivens homo habere potest de posteris suis; quippe ignorat plane, num nobiles, num ignobiles futuri Ant. Monent alii, hic indicari ignorantiam, in qua, dum vivimus, versamur, num Deo accepta sint nostra opera, nec ne . Sic interpretatur Gregorius Magnus proxime ante verba mox adducenda , Philippus Presbyter pag. 3s. & auctor ille , qui sub Hi Tonymi nomine Commentarios in Jobum edidit, hoc mo in extit. do Versiculum objectum explicans: f me es, ηοη filii in 'D 'ramis, sed filii mentis, ides opera virtutum . Non intelli- gunt ergo Sancti in hae mira ante judicii diem, quales pro
certo Ilios habeant , virum Deo placenter, an non placentes. Alii de mortuis id accipiunt, aut certe accipi posse concedunt. Αjunt vero, sermonem ibi esse de monuis , quibus aut praestantia divinae vitionis , & beatitudinis , quam obtinuerunt, aut revelatio non detexit viventium res. Porro 'citra divinam visionem , citra ea emolu- Moralium menta, quae dat beatitudo, si Vis, Citra Ievelationem, cap. 1 . in edit. PP. nescire possunt mortui, quinam sint, aut suturi sint eorum S. Mauri cap.
Posteri. Aptissime Gregorius Magnus e su is Sicut e-
253쪽
nim hi, inquit qui adhue viventes sunt, mortu
se rum animae quo loco habeantur, ignorant: ita mortui, ,, vita in carne viventium post eos qualiter dispon ,, tur, nesciunt: quia& vita spiritus longe est a vita caris, , nis: & licui corporea, atque incorporea diversa sunt, , genere, ita etiam distincta cognitione. Quod tamen .se de animabus Sanctis sentiendum non est: quia quae in tus Omnipotentis Dei claritatem vident, nullo modori credendum est, quia soris sit aliquid , quod ignorent. Sed carnales quique , quia amorem praecipuum filiis, , impendunt, hoc eo Beatus Job nescire post modum se asserit, quod hic vehementer amaverunt: ut sive nobisse les, sive ignobiles sint filii, nesciant, quorum eos se se per cura latigabat. Et de primo quidem testim nio satis sint dicta .
l' eap. v. s. II. Testimonium illud alterum , quod ex Eccles N
depromptum est, varias habet responsiones. Ad duo suprema capita revocari eae poterunt. Dicunt siquidem nonnubali, non ex suo , sed ex impiorum sensu haec sui me locutum Salomonem. Scilicet id non raro fit in hoc libro . Vis de Gregorium Magnum capite q. libri q. Dialogorum. Alii vero Salomonem loquentem ex suo sensu hie agnois scunt, sicque explicant verticulum istum, ut viventes no. verint se morituros , & hujus moniti occalione excitari debeant ad opera proba facienda ex eo, quod mortuis nubius datur locus edendis operibus honis. Sic certe exinplicat Jansenius I prensis in Commentariis in locum hunc. 2 Fere praecesserat D. Hieronymus ipse quoque in .
is ., Viventes enim inquit Iansentas sciunt se esse m
,, Tituros , ac proinde mortis imminentis intuitu sciunt, ae possitnt se se a peccatis retrahere , virtuti, ac bra- , , titudini assequendar operam dare et mortui vero nilii I, , noverunt amplius , idest non seiunt ultra tempus, reis modum se se iuvandi , S a mili ria, si quam ancurr m rint , liberandi . Secundo, quia mortui non habents, ultra mercedem, neque apud Dcum, quia nihil opes, ras ulterius operari possunt , quo sibi mercedem pa-s, rent, ita tu merendi finito, quae enim homo ante fe- , , minavit, haec & metet . neque apud homines , a quiis, bus nihil possunt consolat,OMS , au commodi accipeo, re, ni si hoc antea meruerιm, ut 1 uvam possint . Te
254쪽
222 Commentariis in locum hune 28 .
III. Variis modis accipitur Objectum Isaiae testim nium. Alii tropologice tu inunt, ajuntque, verba ista euse Ecclelie, seu Syriagoge se te convertentis ad Christum, agnoscentiique, Iudaicae legis peritiam, & cognationem carnalem cum flatriamus line Chri litana lege non profuturam. Innituntur hi voce illa Pater, qua idem Isaias , seu Synagoga Isaiae voces adhibens utitur. Tu Domine Pater noster , Redemptor noster. vix scilicet, ac ne vix quidem, Patrem Deum appellavit Synagoga, dum Judaicis ritibus detinebatur: contra Patrem appellat Deum Ecclesia in quotidianis precibus suis , id edocente Christo, qui nos sic orare praecepit: Pater noster, qui es in Caelis ore. Redemptorem quoque appellavit tantum Ecclesia, non Synagoga. Alii litteraliter sumunt; sed non conveniunt, quisnam praestantior sit litteratis hujus loci sensus. Fere tamen sic accipiunt, ut fateatur Isaias, Judaicum p pulum negligi. & veluti nesciri, id est omnino non diligi, sed Plane contemni a Patriarchis suis Abraham, & Jacob, eorum animos alienantibus & multitudine, & foeditate criminum, quibus se polluerant Judaei, qui sceleribus suis se indignos effecerant, qui veluti filii agnoscerentur , & diligere tur ab Abraham, & Jacob. Non muItum videtur id a eme ab eo, quod alibi docuimus, videlicet viros sancti se simos interdum forte non deprecari, quod videant imm nia adeo viventium scelera, ut indigni sint plane , qu Tum misereatur Deus; aliusque pro iis deprecetur, & a
vocatione fungatur. 29 Neque alio spectare videtur
i D, , Donec vivunt homines, inquit Hiere muri eos posse fieri
, , iustos , post mortum vero nullam boni operis dari occali nem. . . . . Quia uiuenteS inctu morus possunt bona operari perpetrare: mortui vero nihil valent ad id adjicere, quod is sonet seeam tulere de vita : de oblivione inv Iuta sunt m omma , iuxta illud , quod in Psalmo scriptum est. O- blivismi datus sum tamquam mortuus a corde . Sed &ri dilectio eorum, & odium, & aemulatio, de omneis , is quod in taeuis habere potuerunt , mortis finitur adisri ventu: nuc iuste quidquam P viunt agere, nec pecca se re, nec virtutes adi Icere, nec vitia.
255쪽
feὶ Ieremiae et s. r. monitum illud Domini ipsius: M Etiamsi Aeterint Μοβι, έν
Samuel coram me isci nempe adeo se effecerant indignos mis
ratione Iud si,ut omnino ad misericordiam flecti nollet Deus. S. Hieronymus hujus modi explicationem proponit, aut f) in Commentar. saltem indicat, dum f) sic loquitur: Hos enim MODin locum hunc. sem, & Samuelem ) legimus irae Domini pro populo is restitisse, & iam limpendentem avertime sententiam ..is Et sit, inquit, illi steterint vel in conspectu meo, vel, , contra me, quorum uni dixit Deus: Dimitte me, ω , , percutiam populum isum: tamen non exaudiam: quoniam se consummata sunt scelera populi delinquentis. Pra clara multa de Angelorum precibus pro nobis fusis , &interdum repulsis edisserit Gregorius Magnus capite octavo libri decimi septimi Moralium: ad quem quidem S. D. Aoris locum te allego: transferri enim ad preces Samctorum ea facile possunt, quae de Angelorum precibus dicit aliqua tamen verba describere Operae pretium reor: se Pro-pbetae igitur preces Angelus exaudit, sed Persarum princeps ref iit: quia oes jam tita jusei deprecantis ereptionem popu- ιι exigit; ejusdem tamen populi adhuc vita contradicit, ut quia nee dum hi, qui in captititatem fuerunt ducti, plane puregati sunt : jure eis adhue Persae dominentur. Michael ad in .at , sed Graecorum Princeps ad proelium venit: quia mereri quidem veniam tam longa oppressorum captivitas poterat, sed ereptionis eorum beneficio, hoc qsoqκe, quod in Graecos deliquerant , obviabat. Recte ergo dicitur, quod contra H -- geli veniunt, quiasubjectarum bigentium viciss- merita comtraricunt. Crocius apud optimos fratres V Vallemburchcgὶ tom. 2. Com ta) approbat hujus modi sensum veluti orthodoxum. Alii 3 Qν P g. 343. alia proponunt, sed modo dicta sint satis ad dissicultatem solvendam, praesertim quum testentur iidem fratces V Varulem- dignum est vobis pro nobis orare; quia i a , qua menerumtnobis, non ad probationem , quomodo Sanctis; sed malis ruis supplicia debebantur . . . . . sed prostrati rusmus , Minon spernatis vestros miseros peccatorer i legunt alii pre-- l. calores &c. Et hanc quidem legitimaam esse , atque a-- plissimam huiusce rest unonii explacationem , haud oscure innuit Hieronymus , dum in Commentariis in locum hune θὶ 63. t 6. Isaiae haec eloqui inr . Nescis nos Abraham , ω ignorat Ιε fraes , quia te offendimur, nec cognoscunt filios , quos M. Deo suo inteIligunt non amari .
256쪽
lambureh , M non multum inniti in hoc testimonio Pro
IV. Cur vero promissionem Iosiae a Deo factam tam vehementer urgent quando quidem in objecto loco voces hae videant oculi tui ) significant experiaris. Nonne, ut crebro diximas , visius , & videre in Scripturis suinmuntur pro experientia , seu strentia experimentali ρ G
nate , ω videte , quoniam Gavis es Dominus ; id est,
experimentum facite . Sensus ergo est: Mala, quotcumque minitatus sum, tu non experieris: quippe antea mor tem oppetes, quam haec eveniant. V. Nemo , ut arbitror , dubitabit, quin Augustinus in cap. I g. libri De cura mortuorum vel problematice loquatur, vel potius objicientium, & dissicultates pro inuentium more. Indubitata vero res est, capitibus subsequentibus Sanctorum scientiae favere maxime. Cur horum ergo non meminerunt ' iVΙ. Hieronymi locus eo est explicandus modo, quo uerba illa Scripturae: ut non videant oculi tui, Duper e plicavimus; atque hic quidem si multa jam dictis adju gam , temere ea , atque inepte videbor adjungere. VII. Neque vos terreat, quod ex Gregorio Nagianingeno depromiserunt. Sane Gregorius Naziaugenus inter eos merito recensetur qui a Samnorum visione , cultu,& invocatione steterunt maxime . Quod ad objecta duo loca attinet, nili velis dicere, propterea illum dubitasse, num suas Voces audirent ii, quorum meminit, qu d du-hitabat , num Constantii , & Sororis Mimae tam &si posterior jam siret de beatitudine cetia θ beatitudinem adeptae essient , quum eos alloquebaetur : nisi , inquam , id velis dicere; dicito, neque inepte id dices, Particulam si creberrime in assit mantem partem sumi. Idmonet Chrysostomus homilia 2. in E plebiam secundam ad Thessalonicentes n. in verba illa λη) Si tamen justumes apud Deum, retribuere tribulationem iis, qui vos tribulaui, ω vobis , qui tributamini, requie in nobiscum in rebelatioue Domini Au de Caelo cum augelis virtutis ejus . Chrysosto
3οὶ , , Illud si tamen hic positum est pro uius. Quod quidem, , ponimus in iis, de quibus valde constat, ut contra dicis, non possit . Pro eo , quod est valde iustum. Si iustulti,, est , inquit , apud D tim eos ulcisci , onmino ulcisce- ,. hir . in ali dicerit . bi res Deo sunt curae, Si Deus cu-J rei. Sic ilIud si iameo ponit, ac si res in consesso sit Scc. M Ioeo nuper cit F
257쪽
mo astentiuntur Theophilactus, & alii, praesertim ex Graeacis. Opportune vero asserentur in confirmationem hujusce solutionis crebra illa Scripturae monita: Si ego Dominus ;Si ego Patere quae procul dubio non dubitantis, sed ais rentis verba sunt. Quod si haec satis esse non putes ,& tu alia adde tum ex Scriptura, tum ex latinis Script ribus desumpta. Quod ad Scripturam attinet, adest moniis
M Act. 4. am tum illud Petri. 0 SHusum es in conspectu Dei , vos potius audire, quam Deum , judicate: ubi procul dubio partic Ia si nullam habet coniunctam dubitationem. E latinis pomm Scriptoribus haec desume. Tullius prima oratione in . Catilinam n. Si illustrantur, inquit, si erumpunt omnia: Virgilius AEneid. 6. v. IA . Si te fata vocant: & in eodem libro v. II9. Si potuit manes arcessere conjugis Orpheus. Neque mirum id est, cum si pro siquidem, aut pro quoniam σὲ Morg. g. v. . interdum accipiatur, veluti in illis verbis: ἡ Liber, & alma Ceres, vestro si munere tellus Chaoniam pingui glandem mutavit arista . Ad quae verba Servius haec inquit: Si pro quidem ; nam A confirmantis est. Idem Virgilius I. aeneid. V. I93. Si concessa peto, si dant ea moenia Parcae.
258쪽
Explicantur probabiles modi, quibus res nostras Sancti nosse facile possunt. Denique ostenditur, necesse non habere Sanctos ad mfragationem , atque opem ferem. dam nobιs, ut certe nostant res quasi bet nostras.
4. bus res nostrae innotescere Sanctis potant. Quatuor proponi consueverunt. Primus quidem est ille viden di , cognoscendique quasi naturalis modus, quem Ρlatonici,& Patres lariasse non pauci animis corporeo carcere solutis assignaverunt: quos animos ex hoc ipso, quod mat rialibus vinculis liberi essient, putaverunt, res hasce n stras multo melius cognoscere. Alter modus est positus in Angelorum nunciis, a quibus Salusti intelligere plurima de nobis possunt. Tertius est revelatio Sanctis vel a Christo, vel a Deo facta. inartus denique est manifestatio certissimorum decretorum Dei, per quae
Sancti illia noverunt, quae interdum nobis a idunt. II. Primum proponere videtur D. Ambrosius in Oratione in morte Satyri fratris sui sa) haec elocutus: o Quod H n. 73.
se si in quiete nocturna vinculis adhuc corporeis inhaeremis res, & quasi inter carceraria religatae claustra memin, , brorum , Possunt tamen animae altiora, & discreta is perspicere: quanto magis spectant haec, cum jam pus, ro, aethereoque sensu nulla corporeae labis impedime, B in patiuntur Verum hunc primum cognoscendi modum non muti tum acriter propugnaverim, tam & si tum alii forte non pauci, tum praesert im Prudentius eum proponant. Vide illius Poema, seu Carmen primum in Hamartigenia in Mne poematis, & subsequens poema, cui titulum apponere
Consueverunt de integritate tisionis anima. Veniamus itaque ad modum alterum.
ΙΙΙ. Porro certa res est, ab Angelis, aut animabus a terra ad Caelos deductis multa Mialos posse discere . Angelos Certe rerum nostrarum nuncios describit Augustianus lib. De cura pro mortuis gereηda: D se Possunt in--alii, , , quiens & ab Angelis, qui rebus , quae aguntur hic, ruri Praesto iunt, audire aliquid mortui, quod unumquem-
259쪽
oue illorum audire debere iudieat, cui cunm subieri' sunt. Nisi enim essent Angeli, qui possent interesse &'' vivorum , & mortuorum locis, non dixi liet Dominus V Iesus: Contigit autem mori inopem illum, θ' auferri ab
Quae vero de Angelis diximus, eamdem ipsa' ob causam dicere de animabus possumus primo ad Caelos deis ductis & mundanas res jam noscentibus. Quamquam a autem' neque rationem , qua Angeli nostra vident, neque
modum quo de rebus nostris alios certiores famunt, n
oue uuid illorum localis praesentia ad rerum nostrarum vissionem conserat, aperte satis, & dilucide explicare posis sumus; tamen cum ex hisce Augustini verbis, tum ex ata Iiis, quae satis sunt nota Theologis, constat, per Ang los posse Sanctis res nostras inn0tescere. Atque nunc uuidem cognitionis modum a revelatione, quae a Deo , vel a Christo Sanctis fit, distinctum esse, admonere vide tur Augustinus, cujus verba mox reteram, in quibus ad hosce Angelorum nuncios adjungit, tamquam alterania cognoscendi rationem, revelationem factam a Spiritu Dei: Spiritu Dei revelante. IV. Quod ad tertium attinet: Eum quoque proponit Augustinus in nuper citato cap. I s. alias n. IS. libri Oe cura pro mortuis gerenda : si Possunt etiam inquiens spiritus mortuorum aliqua, quae hic asuntur, quae ne cessarium est eos nosse, & quos necessarium est ea nosin se, non solum praeterita, vel praesentia, verum etiam sutura Spiritu Dei revelante cognoscere : sicut non omnes homines, sed Prophetae, dum hic viverent, cois, , gnoscebant; nec ipsi omnia, sed quae illis esse reus landa Dei providentia judicabat. Vel ad postremum, de quo mox loquar, vel ad tertium hunc mois dum potissimum respexisse visus est Rusticus ille, qui reserente Paulino in Natali UI. D. Felicis versu 29 I. hisce verbis sanctissimum Consessorem est allocutus. Debitor hic meus est; ipsum pro iure tenebo Custodem: tu Sancte, reus mihi, conscius illis. Te teneo; tu scis, ubi sint, qui lumine Christi Cuncta, & operta vides, longeque absentia cernis , Et capis, includente Deo , quo cuncta tenentur . Atque ideo occulti fures quacumque latebra Non tibi celantur &C.
V. Ultimum denique constare cluat ex inestis Patrum
260쪽
22 testimoniis, veluti ex iis, quae nuper citavimus ex Divo Gregorio Magno, o quibus alia multa addi possunt hu- . eὶ Uideque traditius generis, quae collegere Tu logi non contemnendi, ut Gregorius Magnus ostenderent, visionem rerum nostrarum in egentia divinata. ιib. . M Fral. cap. Beatis eme tribuendam. 4. in nova Editione
Verum, ut candide loquar, postremus modus hic, γ' si aliqua non explicentur, aut addantur, non videtur ipse per se lassicere. Scilicet essentia divina, ut alibi multis ostendimus, possibilia tantum exhibere potest; facta, aut
facienda ut noverim, divinum decretum noscam oportet: neque illud ad perspicienda omnia fatis reor: quippe peris mittens decretum, nisi alia accesserint, non exhibet ceristo suturam rem. Τestimonia vero D. Gregorii, quibus inis nituntur, & quae cum eadem ipsissima sint, atque ea, quae supra attuli, propterea iterum non affero, tantummodo me docent, videri alia ab eo , qui videt Deum: adeo ut argumentum a fortiori proponant: sed non exhibent m dum, quo ista videntur. Ceteros modos agnosco probabiles, & scientiae Sanctorum comprobandae, praesertim si multi iungantur, opportunissimos. Neque vero contemno eum ipsum, quem postremo loco Proposui: tum quia credibile est, Dei, divisaeque essentia, nec non aliis id genus nominibus, quibus in hac re utuntur Patres, interdum etiam intelligi divina decreta; tum etiam quia si divinam essentiam simpliciter, ut ita loquar, & praecise accipiamus, illius visio, atque intuitus non levem rerum munis danarum notitiam subministrare potest: praesertim quum ea accesserint, quae in tribus Prioribus modis exponendis
VI. At id ostendamus etiam oportet, quod postrem
loco nos ostensuros promisimus, icilicet necesse non habere Sanctos ad suffragationem, atque opem nobis sere dam , ut certo noscant res quaslibet nostras. Id exequar,
si crebro allegatum Augullini librum , quem De cura momνuorum, seu si vis, De cura pro mortuis gerenda inscripsit, hic iterum allegem. Etenim cap. 16. M sciscitanti que li s n.αν. ad modum opitulentuν Mar res iis, quos per eos certum es adjuvari, reponit Augustinus, fieri id posse a Deo: quippe preces supplicum etiam pro aliis, veluti pro mortuis fusas exaudit, tam & si ei, qui orat, peculiariter notia innotescant indigentiae eorum, pro quibus orat. Nempe satis est , ut generatim Devin orent pro iis , qui ad se subsidii causa confugiunt, eumque enixe orent, ut deprem Ff a Ca