장음표시 사용
261쪽
no. libro De ora pro mosvis geren
dium serat. Deus etenim precibus Sanctorum exoratus boneficia impertiet iis, qui ad Sanctos confugiunt; item seis re, ut nos, licet ignoremaS statum animarum , quas puris gatorius ignis exurit, adhuc tamen subsidium nostrarum precum utiliter adhibemus, idque illae persentiunt , Deci nostris precibus illud cis ferente subsidium, quod earum indi- cista alias n. gentia exposcit. En verba ea, quae dixi, Augustini. 0 lihre, De Quamquam ista quaestio vires intelligentiae mee vincit , quem ad modum opitulentur martyr iis, quos per eos certum est adjuvari utrum ipsa per se ipsos adsint uno tempore tam diversis locis, & tanta inter se longinqui. tate discretis, sive ubi sunt eorum memoriae, sive praeis ter suas memorias ubicumque adesse sentiuntur tan ipsis in loco suis meritis congruo, ab omni mortalium conis versatione remotis, & tamen generaliter orantibus pro indigentiis supplicantum, sicut Din oramus pro mortuis, qui S utique non Praesentamur, necubi fint, vel quid agant ,scimus) Deus omnipotens, qui est ubique prγsens, nec concretus nobis, nec remotuS a nobis, exa
diem martyrum preceS , Per Angelica ministeria usquequaque diffusa praebeat hominibus ista solatia , quibus in hujus vitae miseria judicat esse praebenda. Et s rima merita Martyrum, uti vult, quando vult, quomoda vult, maximeque per eorum memorias, quon am hoc novit expedire nobis ad aedificandam fidem Christi, proecujus illi confessione sunt passa, mirabili atque inegabisti potestate, ac bonitate commendet.
262쪽
Eas probationes me Seriptaera E sumptas, quas ad asseveram iam Sanctorum de rebus no stru scientiam Catholiet afferae consueverunt , ab acutulis quibusdam Protein
AZ quantum eos opinio sesel Ierit, qui improbabilem esse ajunt CathoIicorum sententiam , Sanctis post eorum mortem nostrarum aliquarum saltem y rerum scientiam
tribuentium. At ut apertius videas, decim eos potius, qui nostra irrident, redarguuntque, eas , quas Iidem Catholiaci ex Scriptura desumere, afferreque consueverunt Proba tiones, vindicemus oportet ab iis acutulis interpretationi bus, quibus easdem probationes eludere se posse Proteis
stantes confidunt. iII. Porrostatimari, a me non contemni eas probati nes, quas adversarii dissolvere conati sunt: non tamen tanti a me fieri, ut eas potissimas esse velim, quibus i nitar, quamquam sunt alii, qui his rationibus p Iurimum tribuunt. Epistolam Regi Ioram allatam simillimum veri est a thesbite EIia iam aci Caelos transfato fuisse conscri-Ptam: neque enim, ii secus se res habuisset, vehiti inusitatam, & memoria dignissimam historiam referrent sacri Paralipomenon libri. Id si dederis, opportunum fandi habebimus argumentum Sanctorum scientiae comprobandae. Scilicet si EIias remotissimo loco politus , & corporeis vinculis adhuc impeditus, nostra compicere, eaque curare Potuit, cur Sancti corporeis vinculis exuti nostra con princere, & curare nequibunt λIII. Num Epulamis narratio parabola sit, an historia,
interpretes decertant. Historiam volunt esse Ireuaru . . aliique non pauci tum ex veteribus . tum ex recentioribus:
aiuntque, pedes, & membra Epuloni tribui, ut ob oc Ios poneretur poena fila , qua amigebatur . Quot vero Lagarum viderit in simu Abraham, conditum, allocutus. que eum sit, id enim vero extraordinari aD qui iam esiis faten tiis, sed tale, ut ex eo plane imeth gas , praeteritoru mmemoriam adhuc extare in damnatis. Quod ii Epulo fratrihus suis , ne sibi poena augeretur, damnationem timuit, & ut mungria rent, studuit, id videsinet argutaemo est , Be-LO
263쪽
tos e contratio aeternam salutem exotiare nobis , ut sibi felicitas, Deo gloria augeatur. Quod si parabolam esse vis, non historiam, tum demitur quidem probationi vis
aliqua; at ita demitur, ut verisimilitudo adhuc extet in ea narratione: in parabolis siquidem verisimilitudo exposcitur. Porro id satis est ad ostendendum, non eos errare, qui simi Iimum veri putant, damnatis res aliquas nostras innotesceis re ; ideoque multo magis eas Beatis innotescere, quos i
ter, & nos Chaos illud non est positum, quod damna tos inter, & sinum Abrahae positum erat: quippe & Deo revelante , & nunciantibus Angelis, aliisque etiam modis/ multa fore possunt , quae damnati prorsus ignorant
Dissolvuntur ea, quae ad infirmandam persuasionem Catb
litorum, arbitrantium, gillatim Sanctorum precibus, atque ope adjuvari vos pose , ab experie tia , o a Theologica ratione de sumpserunt.
I. Tvlutis iis , in quibus potissimam vim collocant ad
Ira versarii, reliqua aggrediamur est opus : atque hic quidem breviter expendamus ea, quae ab experientia,& a Theologica ratione desumpserunt. Sane experimenta, quae in creberrimis habemus miraculis, Sanctorum pietatem, intercessionemque mali me comprobant. Ea non esse Daemonis, aut improborum hominum fraudes , cum illa demonstrant, quae a Viris doctissimis , sanctissimis, diligentissimisque narrantur, tum vero illa, quae omnem prorsus adimunt suspicionem, quaeque de miraculis a Deo per reliquias Stephani Martyris perpetratis narrant Augustinus, scriptor ille, cujus historia ad rem hanc perti
iri in appendicia siniri, & fide dignissima inter Augustini libros extat. 9
tomi septimi . ll. Poterunt vero eodem ipso tempore mille mirac Ia intercessione unius Sancti fieri, vel per Angelos, ut inmnino vult auctor quaestionum ad Antiochum, cum libris Athanalii editarum , quem jam alibi citavimus , Vel per Deum, vel per Sanctos ipsos serte praesentes pluribus t eis: quod Augustinus non videtur censere alienum a verisimili. Repete hic, quae tradit Augustinus cap. Io. libri
De cura pro montiu gerenda: quae verba quoniam nupergetuli, hic visene supervacaneuuI Bret. Immo cum hoc
264쪽
de argumento haud indiligenter disputaverim numero prumo capitis x I., ad eum locum lectorem allego: cur enim in eo argumento rursus refellendo immorari necesse est, cum illud iam pridem repulerim III. Sic porro postremum a ratione desumptum paucis expedio. Impediuntur Sancti a beatitudine, qua se untur, ne affligantur a visione nostrorum criminum : item fere , ut Angeli, quamvis nostra crimina videant, miniis me tamen ab ea vivone assiisuntur: tam & si omnem im- Pendant operam , ne in ea incidamus, & si sorte inciderimus, ut ab iis resurgamus. Immo non desunt tituli, ob quos nostrorum criminum intuitus solamen aliquod, ut ita loquamur, iis asserat. An non vident, divina pietate factum esse, ut in ea labi nequeant ipsi, & ab iis, in quae forte inciderunt, criminibus se fuisse exsolutos Hanc ne levem putas solatii, & honestissimae cujusdam voluptatis causam p
265쪽
Refertaer. atqae evenditur id, quod de Fructuoso ureres augustinia: ostenditurque, Catholicorum sententia in nime adverser ea, qua referuntur ab eodem δε- gasi is , Fructuose verba. Denique indicatur
lacus, diluimus, qua ex tertio capite repetunt.
l. Α Lterum , ut vidimus objectionum genus impotabilitatem , de qua hactenus disseruinuis , minume curans , Certe adhibitum negat singillatim nobis hujus modi interventum. Porro hoc objectionum genus complectitur multa , veluti ea Patrum monita, in quihus tantum docemur , pro Ecclesia rogare Sanctos , . vel etiam doceri videmur ,' pro Ecclesia tantum moedo , non pro peculiaribus singulorum indigentiis rogare. Inter cetera postremi generis argumenta hoC praestat. Ex Augustino, seu potius ex Fructuoso antiquo, & sanctissimo Martyre, cuius Aligustinus mentionem facit, &Iaudes texit, novimus pro Ecclesia tantum modo deprecari, atque intercedere Sanctos. Nimirum edocet Augu- ὰγ In Serm olim stinus, Fructusso cum diceret quidam, ut eum in me ror. de diversis, te haberet, ω oraret pro Blo, respondiisse sanctissimum Mar- nunc 272. P. Ru tyrem : Me orare necesse est pro Ecclesia Cactolica ab orien-m ' te inque ad oecidentem diffuse. Quibus quulam Fructuosi verbis recitatis, haec subdit Augultinus et se Quis enimo orat pro singulis ρ sed neminem singulorum praeterit, qui ,, Orat pro uni versis. Ab eo nullum membrum praetermitti.,, tur, cujus oratio pro toto corpore funditur. Quid ergo,, vobis videtur admonuisse istum, a quo rogabatur, ut ,, oraret pro eo ξ quid putatis sine diibio intelligitis. is Commemoramini a nobis. Rogabat ille , ut oraretis pro illo . Et ego inquit ) oro pro Ecclesa Catholicari ab Orsente usque ad occidentem diffusia. Tu si vis , ut ,, Pro re orem , noli recedere ab illa, pro qua Oro . H. En porro quae exhibeat tertium caput. lndubitata τα est, per hanc persuasionem , qua Sancti peculiaribus personis, aut indigentiis opem ferre creduntur , veterum superstitionem in Christianos inductam elle. Verte nomiis
nae Q,d inter Ethnicos, & Curtilianos intererit ρ Illi
266쪽
nautis praeesse volebant Pollucem , hi Nieolaum . Moria
his praefecerunt illi AEsculapium, hi Antonium. Graecarum, Romanarumque superstitionum undique exempla. III. Atque a primo facile expedimur. Qui enim . pro Ecclesia orat , non prohibetur pro peculiaribus et iam singulorum indigentiis orare . At neque secun dum magnam habet difficultatem. Etenim, ut in illo sistamus testimonio, quod expresse tantum allegaverunt , neque constat, quantumcumque Augustini verba pervolvas Fructuosum, ubi se pro Ecclesia precaturum dixit, respexi me ad eas preces, quas post mortem Deo fundere potuisset; neque, si id etiam constaret, colligi omnino posset, eum , qui pro Ecclesia universa precaturus est, non etiam pro stingulis precari posse. Quod ad primum a tinet , si diligenter inspexeris, perpenderisque Augustini
verba, nullam omnino reperies voculam, immo nullum, ut ita loquar, reperies apicem, ex quo discas, Preces non viventis , sed vita mortali functi Fructuosi indicari: immo conistra a tempore praesenti, quo utitur Augustinus: orat: preces indicari videntur ab eo, quum adhuc viveret, fundendae. En quae dixi Augustini verba. Cum ei diceret quia dam , ω peteret, ut eum in mente baberet, Θ oraret pro i Io , respondit: me orare necesse ea pro Eeelesia Catholica aloriente usque ad occidentem dissus. Quis enim orat pro A gulis ρ cre. Et re vera consuevisse Sanctos Martyres, ac praesertim Episcopos, martyrium paulo post subituros, pro Ecclesia universa orare , discimus ex numero octavo actorum Sancti Polycarpi : in qua oratione ) mentionem fecerat omnium totiusque per orbem terrarum Catholieae Ecclesiae. IIV. Quod si de precibus post mortem fundendis intelis Iigi id vis, non propterea excluduntur peculiares pers nae . An non discimus ex iisdem actis Sancti Polycarpi , eum tam & si pra universa Ecclesia fuderit Preces, peculiarium tamen personarum adhuc meminisse ξ in vero precationem finiit, in qua mentionem fecerat omnium , qui liquando cum ipso congressi fuerant, parvulorum juxta , ω magnorum, elarorum, ω obscurorum, totiusque per orbem terrarum Catholicae Ecclesiae Φe. Et sane minime prohibetur is , qui pro cunctis universim rogat, ne pro aliquibus speciatim roget.
V. At age: noluerit S. Fructuosus polliceri , se se sngillatim nominatimque oraturum pro cunctis, qui Pre Tom. I. Gg cra
267쪽
ees tuas exposcebant. Id vero indicat non obseure Auis austinus iis verbis. Quis enim orat pro Angulis' Adhuc peculiaris intercessio extarepotest, si generatim pro iis orat, qui aut carnis cognatione , aut civitatis , & amicitiae vinculis conjuncti sunt, aut etiam preces suas popost
runt; aut amne aliud ob meritum si appellare ita vis
digni effecti sunt, ut Sanctus eorum ageret Curam , a vocationeque fungeretur . Tum sane rejicitur peculiaris
illa enumeratio, qua singillatim, & nominatim quisque recensetur , & simul talis intercessio, & cura impor tatur , ut ad singulares personas descendat. Quid quod, nisi fallor, D. Fructuosus illa reposuit homini, Iuas preces exposcenti , ut eum in Catholica Religi ne detineret , a qua forte recedere ille volebat ρ Id sane innuunt & verba posita in Sermone Augustini :Rogabat ille, ut oraret pro illa: & Fructuosi ipsius e Et ego oro pro Ecclesia Catholica ab oriente tisque ad etaidentem diffusa : Tu si vis, ut pro te orem , noli ree dere ab illa, pro qua oro: quae verba utique Puto Fructu s eme, non Augustini ; aut si vis, Augustini reserentis tam tummodo Fructuosi sensa, non de tuo aliquid addentis. VI. Quam facile ea , quae ex superstitionis periculoxepetunt, diluantur, tum videbimus, quum idem rursus objicietur in Catholicos, qui Sanctos colere in more haribent. . Ad eum locum vos allego.
268쪽
Attinguntur siumma capita persuasionis illius, quae apud Caibolicos jam dudum inlatuit: ides Sanctos a Deo
etiam exposcere, nobisique impetrare temporalia suadam beneficia. Vindicatur quoque . ab objectis eadem persuasio.
I. T E iis, qui impetrant; de iis quoque, pro quibus
xu Caelites impetrant, satis multa diximus . Postreisma pars sequitur, in qua inquiritur, quidnam impetrent. Porro non modo caelestia beneficia , verum etiam terrestria, & temporalia posse nobis impetrari a Sanctis , paucis ostendam. Si qua vis inest intestimoniis Patrum, sane ab his edocemur, non caelestia modo, sed & terrestria, & temporalia beneficia nobis Sanctorum intervenis tu esse collata. Vide quae tradunt Basilius numero sexto homiliae in go. martyres; Theodoretus oratione Oftava De eurandis Graecorum affectiombur; Augustinus in Sermone olim LII. De diversis, nunc goa; primo ex recitatis in solemnitate S. Laurentii num. I.; Asterius num . qui to Orationis in Sanctos Martyres. in aecumque etiam temporalia poscebantur a Theodoro, impetrari monuit Gregorius Nigenus num. 6. Orationis in eumdem Sanctum. D. Chrysostomus num. quinto homiliae in I gnatium Ma
tyrem: si Ideo inquit reliquias Sanctorum nobis conis
,, Cessit Deus, ut nos eorum opera ad eumdem zelum perducat, & sint nobis velut pQrtus quidam, & id , , neum solatium malorum, quae assidue nos affligunt. , , Quam ob rem vos omnes cohortor, fratres, si quisve- strum aegritudine animi, vel corporis morbo, vel quari vis alia calamitate, aut peccatorum mole premitur, is ut cum fide huc accedat: & ab aliis omnibus libera- ,, tus, maῖna cum laetitia revertetur, & aspectu solo,, Conscientiam tranquilliorem reportabit. II. Communia in necessitatibus nostris praesidia Sancti, eorumque sacra corpora saepe appellantur a Patribus . Quin & temporalia beneficia nobis per Sanctos impetrata
novimus cum ex aliis quam plurimis, tum ex D. Paulino, ' - - - .
qui alibi saepe id docet, sed praesertim in natali x I.& Ris. in S. Felicem, quos libellos legas opto, agniturus quanta sit Sanctorum pietas, qui nobis vel in terrenis nostris G g 2 egem
269쪽
egellatibus opitulentur, & faveant. Ad haec: si a Deo
nos ipsi poscimus, & recte poscimus no .a modo super-
substantialem , & caelestem , sed & quotidianum , &terrenum panem, cur eumdem a Deo non poscemus Sanctorum & ope, & interventu praesertim quum his ipsis uti possimus in perpetuum animae emolumentum, & set pe veluti solatio indigere videamur. In terrenorum qu que largitione beneficiorum divina providentia se prodi S eorum deliderium nonnullos etiam perduxit ad Cathoiaticam Religionem. Unico, sed aptissimo exemplo id comprobo. Charraricus Rex Arianus cupidi isimus, ne mors 1ibi eriperet eum , quem enixissime diligebat filium, proposuit animo, se Catholicam fidem cum subditis tibi populis amplexurum esse, si Marti ni intercessione eundem si lium relinqueret morbus: quod re ipsa evenit, deductusque hoc modo est cum sibi subdito populo ad Catholicam fidem impius antea Princeps. Id di lcimus ex Greia
a ib. a. de Mira- gorio Turonico, a ad quem accurate id enarrantem te alia cul. S.Martiali cap. lego: Si multa manera obtineant mei infautuli me
αγ- dicinam dicebat Charraricus inquista Me catholienta , quae ille S. Martinus J credidit, credam.
III. Sed quaedam expendamus Oportet, quae adversus hacis tenus dicta objiciunt. Porro eo sere spectant oppositiones, ut probent, minime consentaneum esse Sanctorum praestantiae, ac sapientiae, ea nobis deposcere, quae caelestia non simi , ne divina. Nempe noscunt illi terrenarum rerum omnium vilitatem, ideoque eas Contemptui habent: noscunt quoque, nos, dum terrenis iliis, & perituris implicamur, aumilestia oculos non extollere. Quis ergo in animum libi induciat, haec eos nobis a Deo poscere ρ ornatum audivi hujusmodi argumentum similitudinibus elegantibus: comprobatum telii montis Scri'turae, iis praesertim, in quibus Deus nos edocet, vilissimas esse res humanas, & fra dum plenas. Hi Christus redarguit discipulos, quoa nullam hactenus rem petiissent ab eo ; id est, ut explicat b) Tracta τοτ. Illa, Augustinus, f nullam Gessem rem : terrena quippe haeQIO .n nihili funt aestimanda. Monet quoque idem Christus , caelestia tantum esse exposcenda a Deo, qui terrestriR- ,& mundana adjunget. Quaerite nimum regnum Dei, crMatui. 6. 33. justitistm e ins , ω baec omnia adjicientis vobis. Novi-mΡ denique, creaturas saepe dici in miscipulam factas hominibus. Porro quis muscipulas vel sibi, vel aliis p rat, quis retia, quis laqueos, qui . impediamur, ne
270쪽
seramur ad Deum Insaniet sane, si quis haec petat.
IV. Haec tamen, aliaque id genus, quae aliquam v ritatis speciem habent, haud aegre diffolves , si dixeris, ab Ecclesiae consuetudine, quam omnes, atque in primis Augustinus reveritus est maxime, & quam magi stram n stram & agnovit, & saepe proposuit, edoceri noS, peti
posse a Deo ideoque & nobis, & aliis ) non caelestia
tantum, sed & terrena. Vide ut reliqua praetermi tam ) preces, quibus clauduntur Laudes, & Vesperae in ossicio parvo Virginis Mariae. Haec adjun ite iis, quae in probatione a Tertionis nostrae allata sunt, & manifesto conspicies, sine probio peti a nobis posse terrena, dummodo ita petantur, ut non praeserantur caelestibus, aut ab iis nos non deducant. Id quippe si forte eveniat, tum illaudabiles erunt nostrae preces sive Deo , sive Sanctis delatae, & eas eventu irritas merito Conspiciemus . Sic expectemus consequi temporalia beneficia , ait Augustinus, eb ut eum imitando StePhanum occipere mereamur te) Serm. 31 . altas
U. Porro Augustinus, & alii Patres causas afferunt, cur & nobis, & aliis exposcere possumus terrena: quia scilicet quaedam solatia sunt. Sic ille appellat capite I 6. smpius citato libri De cura pro inortuis gerenda . Alacriores vero essicimur in Dei obsequio, dum consolationem veI in levibus istis recipimus. Quia qundam viae sunt, & veluti ansae, ut majora infirmiores petant, dum nos minoistibus istis, & leviusculis consolatur Deus, misericors,& amantissimus Pater. Eundem Augustinum audite n. I. Sermonis 3 2. in S. Laurentium I. haec elocutum: Q se Mat aliar 121 . de diari tyrum ergo vestigia imitando sectemur, ne solemnitates V si eorum inaniter celebremus. Cujus autem meriti sit m ,, moratuS Martyr, quis ignorat Quis ibi oravit, &is non impetravit Θ Quam multis infirmis meritum ejus,, etiam temporalia beneficia praestitit, quae ille contem-- plit Z Concessa sunt enim non ut Precantium permaneis rei infirmitas, sed ut deterioribus concessis, amor fi se rei ad appetenda meliora. Quaedam enim plerumque is parva, & ludicia concedit pater 'arvulis filiis, quaeri maxime, nisi acceperιnt, Plorant. Benigna, & paterisna indulgentia haec impertit, haec donat, quae non vultis permanere in filiis suis iam grandiusculis, jam protari cientibus. Donat ergo pueris nuces, quibus seetvat hviri Iccitatem. Ludeatibus, & de quibuIdam ludicris se