장음표시 사용
281쪽
eodicibus , quorum auctoritas tanto est major, quanto ra rior est numerus codicum, qui Justini libros contineant. Idem testimonium abest ab altera Apologia, quae prima inscribi solet , sed revera secunda est: tam & si vertia reliqua, quae Christianorum cultum exhibeant, absimi in utraque Apologia. II. At fac assuta, suppositaque non esse vel ba haec . Secus accipi possunt illa, aliterque explicari, atque eX. plicare Pontificii consueverint. Sane is, qui se Styanum Thiiloium appellavit, ediditque Londini, uti diximus,
Justini opera, sic vertit. Hunc ipsum, Patrem ω qui
pag. ab eo oenit, atque haec nos, ct aliorum jequentium , ω asis italorum bonorum Angelorum exercitum docuit, Frirum , ω Spiritum Propbeticum colimus, cr adoramus, cum rati ne , ω veritate venerantes , atque unicuique disicere volenti , ut edocti sumus , candide tradentes. HuiC vero inte pretationi non modo favet junctura ipsa, & continuatio sermonis, verum etiam clarissimorum interpretum aucto ritas, atque exemplum: Crabit scilicet, & Lang', quos citat Thiribius, eorumque omnium, qui se Protestantes appellant. At non ii soli sunt. Petavius, magnus ille Pe-tavius, cui pares paucissimos Pontificii habent, superi L. de In- rem fortasse neminem , μ) hoc de testimonio loquens haec carnat. lib.xv. cap. iplissima effatur . , , Non tamen dissimulare possumus Gra o ca paulo aliter interpretari licere; nempe hoc modo.
Hunc ipsum vero, & ab eo prosectum Filium , qui &nos, & bonorum Angelorum ipsum sequentium, & ad
se ejus similitudinem confirmatorum exercitum ista perdo se cuit . Hoc modo non erit consequens, adorari a n
o bis Angelos , ut & Deum, ejusque Filium, sed doceri se ab Filio tam homines, quim Angelos. Quam loci il-
, , lius interpretationem ea ratio confirmat, quod minus se consentaneum videtur inter Patrem, ac Filium, & Spiritum Samnum inculcari, inserique Angelos Sanctos. Sed sane vel aliuta fuisse ea verba, vel aliter ex Posit a , quam debuerant, ex his etiam manifesto colligimus. Enimvero si eam, quam Justini verbis interpretationem adhibent 'ontificii, tu sequeris, fateri etiam cogeris, Justini quidem opinione ac lententia Spiritum Sanciam aut det aiorem , aut certe aequalem Angelis ella : nempe postr .mo loco, & post Angelos Spiritum Sanctum nominat ,
servans ceteroqui in enumeratione. dignitatem eorum . ,
282쪽
Quod si ordinem dignitatis minime attendisse vis, comis
pelleris saltem, ut dicas, parem cultum, atque adorati nem tribuisse Deo, & Angelis, ideoque tot veluti Deos effecisse Angelos, ac propterea semulatum suisse improbam Platonicorum opinionem , immo deteriorem proposuisse: Angelos enim Deos minores ajebant esse Platoniaci , excellentiam longe minorem divina excellentia illis tribuentes: contra aequare videtur scriptor iste, & pari- Iem excellentiam , atque adorationem utrisque impertiri . Ad haec, cavebant Christiani veteres, ne reprehenderentvvab Ethnicis, quod eam Deorum multitudinem excipe rent , quam in Graecorum, & Romanorum religione redin Arguebant; hinc studia omnia intendebant, ut notissimam Perinde, ac molestam acccusationem repellerent; substia tuisse scilicet Diis gentium Deos alios, mutantes, non adimentes numma . Respondebant porro Christiani, se unicum Deum agnoscere, se unicum numen adorare. Conintra hic auctor Pontificiorum quidem sententia exercitum Angelorum a Christianis adorari dicit. Cavebant quoque ab adhibendo adorationis vocabulo, nisi quum de Deo loquerentur. Hinc saepe monent, se ullum non adorare, ni si Deum:
honorem , & amorem Angelis quidem, & Sanctis hominibus tum viventibus, tum mortuis adhibere, at adora. tionem reservare Deo. Adhiberet tamen Iustinus , si Pontificiorum opinioni adhaerens, adorationis vocabulum ad eum cultum lignificandum adhiberet, qui Angelis desertur. Cur vero Theodoretus allegatur. , quinto Ecclesiae saeculo vivens, nec probabilis omnino Scriptor p Ex vetustioribus, & probatioribus est desumenda Ecclesiae sententia, non ex Theodoreto, & Theodoreti aequalibus, si
qui sunt, qui Angelorum cultui faveant. Haec adversari . III. Sed mihi eorum argumenta diligentius consideranti non propterea sententia nostra ab iis infirmari visa est. Etenim si haec ipsa invicta esse fateremur, duo dumtaxat, aut potius unum ex iis testimoniis nobis eriperent, quibus haud immerito fortasse innitimur, ideoque causa ni me caderemus , aut probationibus destitueremur , cum praeter auctoritatem Eusebii Christianorum omnium nomine
loquentis,illud consistat adhuc, quod ab Ecclesiae auctoi ita te delumitur, &quod hic non repeto, quoniam de eo, quam tum instituto nostro satis est, alibi diligenter disserui. Geterum verisimilitudinem in hujuimodi argumentis agnosciri insuperabiles vires minime agnosco. Sane non Probas, a
283쪽
suta suin ea. de quibus agilims, Verba ex eo, quod ab M
liquibus codicibus illa abunt. Quem porro indicas . in quo desint Prosecto nullum in Anglia, duos tantu, modo in Gallia universa fuisse Iustini codices, testatur Τhirlbius : e quibus unus is ipse est, quo usus fuerat R hertus Stephanus, sa) qui typis Iustinum ediditi nec sibi peris quirenti notum fuisse ait alium Iustini codicem , quem ille consuleret. Quod si in altera apologia desiderantur , vel propterea desiderantur, quia in priore, & copiosiore apologia id ipsum dixerat, vel quia scriptoris errore, aut
Iv. Fateor equidem, posse aliter verti ea Iustini verisba, quae adduximus, sed verti etiam commode possunt, uti Pontificii, & vetustae editiones proponunt. Quoniam vero Petavit auctoritate nos refellere contendunt, nos quoque Petavit auctoritate protegamus , explicati nemque , quam ille indicavit, non excepit, ipsitus P tavii verbis refellamus . En illa , nulla prorsus v ce immutata. se Verum & si ab contentioso aliquo muis sterior ista Graecorum verborum expositio defendi pon,, sit , mihi tamen contextus, ac series ipsa sermonla primis rem magis approbare videtur. Non enim satis causae, , Videtur, cur inter illos, qui ab Filio sunt edocti, A ,, gelin recenseat: praesertim cum Gentiles , ad quos Ap , , logiam istam Iustinus elucubravit, non satis capere poseis sent , qua ratione, & quid tandem ρος homo factus, , Angelos docuerit. Accedit quod cum paulo ante qa stus sit, Christianos Atheos nominari, propterea quod is Deos, quos Gentiles adorabant, minime colerent; accum respondisset non se Deos illos venerari , quod non ,, Dii, sed improbi essent Angeli, ac Daemones: postu ,, lare res ita videbatur , ut quoniam Christiana religio non omnino Angelos abjicit ; sed eos dumtaxat, qui
, , pii sunt, & sancti, & in fide perstiterunt, cultu, MM honore dignatur: hujus rei mentionem aliquam face-
ret. Denique si quis nonnullum hellenismi gustum ha - bet, is omnino fatebitur, priorem, quam expressimus,
ca ,,i Codices MIL horum scriptorum Iustini in Anglia nulli
,, sunt, neque alibi gentium usquam, quod quidem sciam . ., Praeter quam in Gallia , ubi duo sunt In quo , , ipso hoc insuper accessit infortunii , ut is unus, , ille esset, unde Roberti Stephani editio expreta est . lin praelativae a4 Lectorem.
284쪽
is sententiam magis structurae verborum, proprietatique,, convenire, quam posteriore a me loco positam. Quocirca Justinus adorationem ibi latius sumpsit, pro quo- se vis religioso cultu, tam qui proprie, ac directe tenisse dit ad supremum numen, quam Hχῶ, &. creaturis ,, principalis gratia tributo. Quod & alii Patres interdum faciunt. Gregorius certe NaZiangenus oratione 38. in ,, Christi Nativitatem, hortatur, ut adoremus praesepe Domini, propter quod cum rationis essemus expertes , a ,, Verbo nutrit ι sumus. Hieronymus item in Apologia s , , cunda adversus Rufinum e Protinus inquit concitori gradu Bethlebem meam reversussum, ubi adoravi praesi pe , ω incunabula Salvatoris. Et Augustinus: Be ,, rismum ait ) Petrum piscatorem modo genibus provola , , tis adorat gentium multitudo eredentium. Hactenus Petais ius, cujus verba, quid ad postremam solutionem Iustini loco ab adversariis adhibitam respondendum sit, apprime suppeditant. Sed jam reliqua persequamur. V. Utrum spiritus prophetici nomine Spiritum Sanctum intellexerit Justinus, an non, dubitant nonnulli. Nimirum spiritus prophetici nomine animas Prophetarum indicare
potuit: singularem vero numerum sorte illis tribuit , consuetudinem scriptorum servans, qui numerum singularem non raro usurpant numeri multitudinis loco. Ideo vero fortasse praeterivit Spiritum Sanctum, non quo revera Deum
Non agnosceret, apage improbandam suspicionem ) sed item sere, ut Christus, Apostoli, & ecclesiastici script
res de Deo loquentes, Patris tantum non raro memin re. Filium vero addidit propter peculiarem incarnationis titulum, ob quem peculiariter Commemorari aequum erat.
At age, spiritus prophetici nomine Spiritum Sanctum intelligat. Non quo postremo loco nominarit , Angelis Parem, aut deteriorem effecit; . alias Mariam matrem J su Apostolis, & mulieribus in coenaculo orantibus postse nemus, quod in Actis Apostolorum f post Apostolos 60 eap. r. vers. 24. nominetur. Cum Maria Matre Nu: & jumenta praeseremus hominibus, quod in libro Genesis e) priori loco no- c P. 31. v. s.
VI. Adhibet vero commune vocabulum adorationis, adorationem sumens ut arbitrari merito possumus vel pro exterioribus argumentis testificandi honoris; vel pro cultu sacro significando: adhibemus vero cultum sacrum
Angelis, tam & fi longe diversum a genere, & gradu I i a cuti
285쪽
eultus adhibiti Deo, quem ut supremum Dominum agno.
scimus: Angelos vero veluti ministros. VII. Cavisse veteres Christianos ais , ne ab Ethniis cis quasi multorum Deorum cultores reprehenderentur . Id ultro sateor; at memineris, optasse etiam, atque in is primis id optavit Iulii nus ) ne viderentur nova omnino dogmata inducere. Hinc vires, studiaque intendebant, ut congruentem cum Platonica philosophia Christianorum re' ligionem ostenderent: cui rei ostendendae opportunum aerat, ut faterentur, existere Angelos , & a nobis coli , quod alii etiam e nostris dixerunt, ac praesertim Eusebius Caesariensis . Si petiissent ab Iustino Ethnici, quonam culintus genere Angelos venerarentur Christiani; si petiissent,
quanam ratione non multos Deos colerent, qui praeter unicum Deum summum, Angelos colebant; tum mentem
suam clarius aperuisset, & quod Christiani reliqui ad repellendas accusationes docuere, ipse quoque edocuisset . Dum haec ab eo non exquirebant, eo, quo sua sensa protulit modo, recte protulit. VIII. Quod vero ad ea pertinet, quae ad Theodor ii , aliorumque Theodoreti aequalium auctoritatem ene vandam protulere; paucis dixerim, ea me praeveni sse , as.& quum de Sanctorum intercessione disserui. d) Ad ea adversarios allego. At praeter Theodoretum, citavi etiam . quod dixi, Eusebium nostrarum consuetudinum peritissimum. Ut in Theodoreto consistam, fateor porro, in multorum offensitonem incidisse Theodoretum, dum Nestorio paulo amiciorem se praebuit. At quod ad adhibitum A selis, & Sanctis hominibus cultum attinet, neminem habuit reprehensorem. Ex qua re apertissime conjicimus, id temporis hanc Episcoporum omnium fuisse persuasi
nem; ideoque si iisdem Episcopis Theodoreti, quum Nestorio faviste visus est, opinio displicuit, non displicuit
vero, quum Samstorum cultum is approbavit; merito mTurimus , propterea displicui me illam , non displicuisse illam, quia nova dogmata Nestoriana opinio in Eccletiam nil batur inducere: neque omnino ferri poterat is, qui vel levissime illius auctori favebat at veteris, communisque traditionis retinens erat , & approbator Theodoretus,
286쪽
Psilva argumenta contra propo Pam assertisse retensentur, atque bic quidem ea proponuntur Scripturarum, Θ P trum testimonia , qu bus Deo tantum cuia tum , obsessatum, honoremrue deferre. jubemur . .
I. T T Actenus in primo argumentorum genere , idest intra defensione nostraru n probationum adversus acutulas quasdam adversariorum solutiones constitimus. Nunc Convertamur ad eos, qui sacra auctoritate in nos pugnant. Sic ergo disputant. Si a Deo vetitun esse olfenderimus, Cultum Angelis, & creaturis quibuslibet adhiberi, quis in animum inducat suum, olim Hebraeos , deinceps vero Chriltianos, praesertim veteres, ideoque in Christi doctrina , tu religione nobis ipsis doctiores , sanctioresque , Angelis, aut creaturae cuipiam cultum adhibuisse ξ Porro facile ostenditur , jussisse Deum se tantum coli. Enim vero idiuisit, cum ab haec protulit: Dominum Deum tuum ado f Deut. o. 3ο, aerabis, ω illi sti serotes. Neque vero in hoc testimonio My 'pη - φ supremus tantum cultus, qui Deo reservatur , a Creatura arcetur: verum etiam alius quilibete neque enim solum dicitur: Deum tuum adorabis; sed adjungitur: illi soli servies. Porro servitutis nomine quilibet cultus etiam di vino inferior indicatur, ideoque ille idem, quem Angelis Pomtificiorum quide n sententia Hebraei adhibuerunt. Aliae . ad id ipsum comprobandum adduci si vis scripturarum' loca, facile obsequimur, & alia afferimus assinia nuper laudato, & ad quae certe respexit ipsemet Christus, dum nuper recitatis verbis Daemonem repulit: ο) Diliges Do- bl vers. s. ea c.
mιnum Deum tuum ex toto corde , ω ex tota auima tua , Pςuxςr ω ex tota fortitudine tua. & v. I 3. Dominum Deum tuum , .
Wimebis, or illi soli fer Dies, ω per nomen suum jurabis. Proiecto dum dilectio, dum servitus, dum juramentum soli
rei eruatur Deo, jubemurque, ne creaturae aut dilectionem, aut tervitutem praestemus, aut in illius juremus nomine ;vel cultus quilibet creaturae demitur, vel certe argumentum , quod a fortiori appellare pollamus, suppeditatur , ne omnino illi deseramus. I l. Hic etiam ea sunt afferenda testimonia , in quibus non modo cultus, velum etiam honor adimitur creaturae , &
287쪽
e r. v. gr. soli reservatur Deo. PAma ad Timoth. o soli Dra δοκον, ω ἐὸ v. a7. gloria. Rom. I 6. Q Soli sepienti Deo per Jesum Cbrinum , cui Doηor, ω gloriam secula seculorum. A quibus non procul
absunt V. H. capitis I. Apocalypsis. Dicentes: Benedictio, ω gratiarum actio , honor , θ' virtus, ct fortitudo Deo no & v. . capitis I 4. Timete Dominum, 9 illi bono rem, irvia venit hora judicii ejus. & v. S. Capitis 42. Isaiae. Ego Dominus: hoc eri nomen meum: gloriam meam alteri nos dabo, is laudem meam sculptilibus. Denique in hanc se tentia m deduci potest v. 23. capitis primi Epistolae ad Romanos: reprehendit quippe in eo Apostolus Paulus deferentes creaturis honorem . Quin etiam honor Christo delatus non leve argumentum extitit Divinitatis illius. Id
scilicet forte edocemur a v. 2 T. Cap. I 6. Epistolae ad Romanos nuper citato, sed certe edocemur cap. I. U. I 2. MI g. Apocalypsis verbis illis. Dignus es agnus accipere timtutem , ω disinitatem . ω bonorem, θ' gloriam . . . . .
Sedenti in throno, is agno benedictio, ω honor, ω gloria. d a. v. 37. Et secunda Petri : e) Accipiens a Deo Patre honorem , ω gloriam. Non ergo simile veri est, Angelis aut olim ab Hebraeis, aut deinceps a primis usque Ecclesiae saeculis cultum aliquem sacrum suime adhibitum a Christianis: qui
pe tam manifesto, tam vehementer a Scriptura nobis prae cipitur, ut unice colamus, unice honoremus Deum, ut
clarioribus, & expressioribus verbis id exprimi non potuerit.
III. Quod si id ipsum Patrum auctoritate comprob H vis, facile id exequar. Huc etenim l pectant Origenes, aliique, quorum loca mox allegabimus. Sed nunc unum proferamus Arnobium, qui libro primo adversus gentes in eumdem sensum haec eloquitur. D is Quid o partici- f Tom. 33. Bib. D pta rationis audetis homines proloqui quid effutire
Patr. Paris. pag. r. is quid promere temerariae Vocis desperatione tentatis M sequcat bos . , , Deum principem , rerum cunctarum, quaecumque sunt, is dominum , summitatem omnium summorum obtine nisse rem adorare, obsequio venerabili invocare, in rebus
is sellis . rotis , ut ita dixerim, sensibus amplexari , ama- re, suspicere, execrabilis religio est, & infausta , im- ,, pietatis, &sacrilegii plena , caeremonias antiquitus inis, , stitutas novitatis suae superstitione contaminans p Ηocciis o ne est quaeso audax illud facinus, & immane, propteris quod maximi caelites aculeos in nos intendunt irarum, is atque indignationum suarum Propter quod vos ipsi . is cum
288쪽
., eum libido inregerit saeva, exuitis nos bonis , exteris ,, minatis patriis sedibus, irrogatis supplicia capitalia , , , torquetis, dilaceratis, exuritis, & ad extremum nos,, stris , & belluarum laniatibus objectatis λ . Haecis totius summa est actionis . . .. hic finis, huic omnes ex moin ,, re prosternimur , hunc collatis precibus adoramus, ab
,, hoc justa, & honesta, & auditu ejus condigna depori scimus: non quo ipse deiideret supplices nos esse, aut se amet substerni, & tot millium venerationem videre : uti se litas haec nostra est, & commodi nostri rationem sp ctans Sed non inquiunt iccirco Dii vobis infesti sunt, quod omnipotentem colatis Deum: sed quod ho- minem natum, & quod personis infame est vilibus ais crucis supplicio interemptum, & Deum suisse contenis ditis, & superesse adhuc creditis, & quotidianis sup- ,, plicationibus adoratis. Si vobis jucundum est amici, di iserta te, qui nam sint hi Dii, qui a nobis Christum c D li, suam credant ad injuriam pertinere Z Janus Ianiculi ,, conditor & civitatis Saturniae Saturnus auctor IV. Porro in his verbis Arnobius inquiunt Protestantes a adorationem, & cultum uni Deo adhiberi monens, a Christianis suorum temporum cultum Angelis, &Caelitibus reliquis adhibitum , & veluti cum Deo divisum quod faciunt Papistae rejicit . . Id ex eo etianis
confirmari potest, quod invocari, obsecrarique vult tam tummodo Deum , ideoque supplicationes vetat deserri A gelis, & Caelitibus reliquis, quos propterea argumento, quod a sortiori Scholasticus appellabit, expertes effecit Cultus. Hic vero reserri possent pleraque ex iis ipsis testis moniis, quae mox recensebimus, sed hic in uno consist Inus Arnobio . Haec porro ille ait. Qui aut summum Imperatorem nescit, aut ignorat a nobis quotidianis ,, ei precibus supplicari: qui si pectorum secreta nesciret, nec quid in intimis sentibus contineamus, agnosceret: summum tamen invocare nos Deum, & ab eo, quod ,, Postulamus, orare, vel auribus potuit scire , vel ipsius is vocis sono, qua utimur in precibus, noscitare.
289쪽
Eadem argumenta refelluntur, ae primo quidem emplicantur , sllustranturque ea testimonia, qua Deum tantummodo coli posis asse
I. A Udistis ea testimonia, in quibus ad versariorum quio dem opinione, vis maxima adversus nos inest.. moniam ad singula est respondendum, ordinem objectio. Num sequar, & quo propositae illae sunt, eo ipsas dia
II. Primum desumptum ex Deuteron. I . 2Ο. seu P eius ex Matthaei A. v. xo. dissolvit Augustinus quaestione in Genesim : explicans quippe verba illa : Exsurgens autem Grabam adoravit populum terrae: sic loquitur. Quae ritur quomodo scriptum sit e Dominum Deum tuum ,, adorabis , ct illi Hii servies , cum Abraham sic honora- ,, verit populum quemdam gentium, ut etiam adoraret . - ,, Sed animadvertendum est, in eodem praecepto non di-- ctum Dominum Deum solum adorabis, Dein dictum is est, ct ιssi soli servies , quod est Graece V urus. Din. , lis enim servitus non niti Deo debetur : unde da- , , mnantur idololatrae, idest, eam servitutem exhiben ,, res idolis, quae debetur Deo. His vero Augustini monitis reliqua duo testimonia dissolvuntur: illam nempe dilectionem. servitutem illam ,& timorem uni Deo adhibere jubemur, quibus Divinitatem illius, summu πque dominium agnoscimus, & testatum facimus. ' id sane etiam comprobare videtur juramentum, quod in illius nomine iubemur facere: & per nomen meum jurabis. Jan reliqua persequor. - III. Verticulus II. capitis primi Epistolae primae ad Timotheum : Soli Deo honor , ω gloria ωe. variis modis accipitur. Ad duo praecipua capita revoco responsiones . Quidam . monent, particulam Soli non esse reserendam adhoaorem, & gloriam dandam, adeo ut significet Deo soli else tribuendum honorem, & gloriam; sed esse rein se rea dam ad Deum, qui solus sit. Sic ergo construunt e Regi saeculorum , qui immortalis, invisibilis , & solus Deu, est, hoaor, & gloria in saecula saeculorum tribua tuc. Pocro ex eo, quod Deo, qui solus eli verus Deus , . hin
290쪽
honor, de gloria detur, non prohibemur, ne aliis , si foriste ea, mereantur , conveniens honor adhibeatur , α gloria; item sere, ut ex eo, quod Deo, qui solus est verus Deus, jubeamur gratiarum actiones reserre, & la des tribuere, non prohibemur . ne aliis, si forte eas merireantur, gratiarum actiones reseramus, & laudes tribuamus .. Monent alii, vocem Soli intelligendam esse de s
hlimi illo honore, & gloria, quae Deo tantum tribum da est, aut si vis, de gloria, quam aut lalsis Diis talis
tum tribuebant, aut ubi arrogabant i homines, aut cer te cum Deo partiebantur, nec uni, nec totam dabant.
Iubet itaque, & recte ac merito jubet Paulus Apostolus, ne falsis Diis demus hujus modi gloriam, loquitur vero, ... nisi fallor, de gloria Deo proveniente tum ex Mundi ,
tum maxime ex sui ipsius conversione ad fidem veram )neque illam nobis arrogemus, sed tantum Deo eam tribuamus. Et re vera exemplo suo comprobat Paulus, Deo tantum tribuendam esse hujus generis gloriam, nec Par item ullam sibi adsciscere quemquam posse in hujusinodire; i. t. quippe cum prius Hasbemurfuisset, ω contumeliosus, mis
ricordiam eonfecutus erat a Domino: ideo vero ) miserico ibid. V. 16. udiam erat eonsecutus , ut in eo primo ostenderet Chrisus Iesus omnem patientiam, ad informationem eorum, qui creditu-rἱ erant illi, in vitam aeternam. Utcumque sit, indubitatum reor, eum minime habere sensum objecta Pauli verba , quem habere putant , qui haec objiciunt , cujus quidem rei vadem esse volo D. Bernardum haec elocutum : ta n. s. & r. seris Quid retribues Domino pro omnibus, quae retribuit tibi ρ monis x s. in Psalatiis Siquidem seoli ei honor, ω gloria. Quare ei soli quia . QVibosistor.
, , ipse mandavit, & omne datum optimum non nisi ab se illo est. Verumtamen & si ille mandavit, ipsis quoque, is qui & ei ex tanta charitate obediunt, & nobis subus is niunt in tanta necessitate, ingratos esse non licet. Sio mus ergo devoti, simus grati tantis custodibus, reda- ω memus eos, honoremus eos, quantum Possumus, qua ,, tum debemus . Totus tamen ei reddatur & amor, α,, honor noster, a quo tam ipsis , quam nobis est totum, ,, unde honorare possumus, vel amare, unde amari, ho- norarive meremur . Neque enim Apostolus, ubi ait: ia Soli Deo boηον, ω gloria, prophetico credendus est o is viare sermoni, qui sibi etiam amicos Dei nimis hon ,, rificatos esse testatur. Puto autem simile esse illud verisbum Aposto i ei, quod item ait: Nemini quicquam . : . I. xk is deva-