장음표시 사용
111쪽
herbas ' denique pallentes hederae In Georg. IV. 124., quas
IIunitis nigras rectius nigricantes dicere debebat), suisse anno-iavit, Meierotto contra in Dub. ad Lat. Scripti pertin. p. 10. de illa hederae specie intellexit, quae in extremis soliis pallet i. e. quae ore argenteo est signata. Idem Epitheton buxo tribuit Ovidius Metam. IV. II . Oraque buaro Pallidiora gerens et XI. 17. buroqus simillimus Ora Pallor obit ob colorem tempore hiberno subflavescentem vel luridum, eum quibus iam Baehius Homericum illud ruωρον δέος ex Il. VII. 429. et Sapphonis verba cis. 2. I notae hum contulit. Add. Ovid. Art. Αm. III. z03. Ex hoc usu egregia illa Taciti dictio in dialog. do Orator. 13, s. nuxit: lubricum forum famamque pallentem tr pidus eaperiar. Et hinc Valerius Flaccus sua hausit, qui V. 106. urbem Cytoron ob frequentiam buxorum prope illam nascentium urbem pallentem appellavit, immo solis equi pallentes dicuntur a pallore Solis, qualis suit sere per totum annum, in quo Itilius Caesar est interfectus, apud Tibull. II. - 5., quemadmodum, Dissenio notante, Propertius IIl. 5, 34. equos secit atratos in verbis: solis et atratis luxerit orbis equis. pue quurium.
De Epithetis ad picturno similitudinem deIectia.
Hactenus de Epithetis, quae a coloribus petita erant, egimus, locum tamen illum uberrimum et copiosa disputatione dignissimum modo attingenies, ut qui telam pertexere volunt, satis amplam materiem sibi relictam inveniant, dummodo'Et accurata ipsorum colorum atque naturae illorum scientia et non mediocri veterum scriptorum notitia instructi ad hoc negotium aceesserint. Sed praeter illa vocabula veteres poetae alio artia scio eonue haud contemnendo ad carmina sua illuminanda usi sunt. quum trita sit sententia, honam poesin simillimam esse bonae pieturae, id quoque veteres, ut acerrimi rerum naturalium imitatores, sibi proposuerunt, ut verba quam saeInssime eligerent, per quae ad modum pictorum egregiorum lectorea suos tenerent iisque imagines rerum et Ioeorum quam elarissime depingerent et ad sensus illorum revocarent. Ad quam rem non opus esse magna loquaeitate et nimia vocabulorum copia illi poetae optime perspicientes apto verborum delectu et felici brevitate rem suam multo melius perfici posse e bono eventu
112쪽
De Dithetis propriis eι perpetuis. Mintellexerunt Culus generis vocabula, quae multa cum arte adhiberi solebant, sunt tremulas, trepidus, avidus, curnus, pendulus et Paruelpia errans, natans, undanε, vibrans, Pen- M. De his igitur in Requentibus uberius agamus. g. I. Inlitum facimus a vocabulis tremulus, errans, vibrans et natans. quorum primum egregie positum est in loco Aen. Vll. s. Splendet tremula sub imagins pontus ut lumen tremtilum
VIII. 32, quos locos deinde alii poetas ante oculos habuerunt, ut Ovid. Metam. IV. 136. Heroid. XVIIl. M. Valer. Haec. V. Ius. alta Carambis Raditur et magno pelago tremit umbra Sinopes, quasi ipsa tremeret Sinope, euius tantum imago in aqua tremula eonspieitur , Lucan. II. 62I. et sis. CD. Bur- manu. ad Valeri Maec. III. lim. et VI. lim. His addo loeum Statii Theh. II. - . elipeo quas plurima toto Fixa i. e. spieula) tremunt et deseriptionem militum graphicam apud Claudian. in Rusii. II. 355 -3M. His alia saevum cristato verti
nutant, Et tremulas numeris gaudent vibrare colares, quos operit formatque chalybs, quae verba Gemerus eoi l. loco in VI. Consul. Honor. 5 s. recte interpretatus est de rubro panno per humeros libere siuctuante. Huc reserendus est usus v. vG Mare apud Sil. Ital. VII. I 3. sieue aquas splendor - vaga sub imagins vibr-s Luminis in quo loco v. vagus bene r spondet v. vibrans de celeri motu, ut vaga Itia apud Valeri
Flaee. III. liis. VI. - . , tum II. 663. eum annotatione Drahenhorchii, Valeri Flace. II. 583, Lucan. V. g, et verbi errains, de quo vid. Stat. Theb. II. 531. Adversaqus sub umbra Flammeus aeratis Lunas tremor errat in armis, vel Cla
dian. de Rapt. Proserp. II. 2. in descriptione diei nondum plene exorti: tr&m a vitaravit in undis Ardor, et errantes ludunt per eastrula flammae, quem lieet Gesnerus e physica maria r tione illustraverit vid. Cap. I. g. I. not. 2.), singulis tamen verbis suus constabit honor. Comp. Aen. V. - Valer. Flaec.
mus v. natare, cuius auctor sit iterum Statius Theb. II. M.
Ast ubi prona dies, longos super aequora snes Exigi mons
atqua ingens medis naiat umora profundo, quae, ut in altero
113쪽
Ioeo Silv. II. 2, D. Quum - in aequore montis opaci Umbra cadia vitreoqus naitant Haetoria ponto, Paullo audacii sint dicta, sua tamen amoeuitate ad sensus legentium non e rent. Insolentiore ratione, inprimis si ad recentioriun linguarum indolem spectamus, Manilius Astronom. V. 423. de homine dixit: nunc in aquas rectus Denisi passumque natabit. Ita enim aeribendum Esse censet Gronovius ad Stat. Sila. V. 2. p. 508. ed. Ηand., haec adiiciens: siquod in aqua movetur, natati Ita et pisces et naves et venti natare dieuntur. Qui vero graditur, laesi passum. Hine natat passum, qui velut eundo nataς vel natando, hoc est in aqua se movendo, facit passum. - Αlii vero hanc lectionem improbarunt et Handius l. e. coniecit e passimus notabit, quae Weberus in Corp. Poet. Lat. ex parte recepit, goribens et passimus natatit. Neque tamen negandum est. hoc vocabulo atque hae motus gignificatione poetas latinos - quod in transcursu moneo - admodum delectatos fuisse in carminibus suis. Etenim praeeunte Lucretis ΗΙ. 590. avem tu
Virgil. Georg. IV. M. et grues in Aen. X. 65. per liquidam
aestatem nars dieuntur, cli. Oudendorp. ad Lucan. V. in ., tum homines, per terram iter facientes, natame apud Sil. Italic. XV. 3Tli., coli. Drahenb. ad III. GM., et ipsae terrae, ut in Georg. III. I ., campi dicti sunt natantea a similitudine maris si eius volventis eis. Wakefiet d. ad Meret. V. 489 , cui loco Reynius comparavit Valer. Haec. HI. 525. tenui vagus innatat umda Crinis i. e. passi eapilli, tenuibus fluctibus similes, per eerri- R ad mammas usque moventur. Quid ' quod in niveo Achillis ore ignem purpureum Statius natam serit in Actiss. l. -161, qui
h. v. ad similitudinem aliorum locorum Aen. XII. TibulL III. 4, 30 Ovid. Μeiam. III. 423. composuit, sed in vocabulis eoaeeriandis nimium sibi indulsit. Cis. inipp. ad Virg. Georg. IV. g . et infra g. 3. extrig. 2. Eidem poetarum consilio, quod sub initio captiis deseriphin
mus, inserviunt vocabula undare et nutare. Quod ad priua eorum attinet, proprium habet tropicus h. v. usus, ut non Pra eipue ad copiam et abundantiam referatur, quod nonnullis visum est eis. Auson. Popm. p. 101. Unda sat propris globus aquas in te ratat' quum turbat et suetuat - unda semper tat copiam et multitudinem , sed ad motum illum ineonstantem et turbidum, qui ab aliqua re ortum seu impulsum trahens v danti mari si aemulus. Vid. Boederi. Synonym. Lat. T. II. P.
IM Quam significationem iam si Ioel docent, in quibus
114쪽
De Epithetis propriis et perpetuis.
undare dIcuntur lora et habenae Aen. V. 1 6. XII. ITI),
tum fiunus, ut Aen. II. 609. Saxa vides mialogus undant pulvers fumum t. e. in modum undarum attollitur: cis. VIlI. 653, deinde sanguis, qui X. 90S eum aliquo impetu prosilire diacitur, postremum ignis, ut Georg. I. 4 2 vidimus undantem l. e. sammas effundentem) raptis fornacibus Aetnam, add. Aen.
ratissimus ad metaplioricam V. undars Vim iiitelligendam admodum idoneus est. Illius vero fines transiit Claudianus de Mall. Theodor. Consul. 21. Mox undars foro victriae opulentia linguas Tutariqus reos. Neque in his locis, quae multitudinis et abundantiae notionem h. v. tribuerunt, longe maior inest vis. si de motu maximo et instabili acceperimus. Ita Georg. II. UT M iuvat tindantem bulo spectare istorum l. e. huxum undantem in Crtoro, qui leniter sese inclinans nuctuum more hue illuc sese movet. Itaque parum recte v. undans in duobus eodd. Servianis per abundans explicatur ut a Weligio, Burmanno et Wagnero ad Valer. Flaec. l. lias, in quo loco de regione ab Hellesponto usque ad Tanain scriptum legimus r undat equis floretque viris. Interpretationem nostram Praeter Euthraeum in ind. Virgil. s. h. v. , firmant plures loel a Burmanno allati
tum Georg. lli. 28, in quo Ιοeo, quae proprie ad provineiam Aegyptiacam, bello et civilibus motibus tumentem ut recto I eynius ostendit) spectant, egregie ad fluvium Nilum transseruntur, qui similiter turbidus ineedit, fluctus volvit et litora superare conatur. Aliter in Aen. VI. 83 Sibrila Ilibris multo sanguius,vumantem appellat, quippe qui magnas caedes bellumque Aeneae gravissimum portenderet, quod de bello Aegyptiaeo dici non potuit, in quo nihil fere armis erat gestum. ill
stratur , eadem v. undare significatio imitatione ricati Panegyr.37 . Portas virentibus sertis coronatas, aulaeis undantes plateas. quae a rhetore iterum ad imitationem maris dicuntur, cuius fluctus ventis Exorientibus altius insurgunt. Itaquo recto
Gesnerus ad Claudian. de Rapt. Proserp. II. 320 haec ad explicanda Pacati verba adscripsit: undantes plateas intelligam stu-etuantes aliquantum ab aura et vento, quod non intenta et affixa suis extremis essent aulaea, sed ita suspensa ut velut undas quasdam agere a venio possent: qua ratione mutatus subinde eum situ repereussus lucis, et umbrae admisiis, colorum quoque
115쪽
et splendoris mutationem oculis lucundam et vllae quoddam Instar attulit. Denique salsae v. undare significationis nonnulli patrocinium sibi invenire visi sunt in Virgil. Georg. II. sq.
lngentem foribus domus alta superbia Mane salutantum totia vomit aedibus undam.
Sed v. unda non fiolum magna hominum turba prorumpens significatur, quae sententia erat Schirachii in Clav. Poet. p. M sed ratio illa salutantium, qui passim discursant, sese invieem trudunt atque de loco pellunt, unus alium anteire student, neometo suo deesse videantur. Virgilii verba sine dubio ante oculos habuit Statius Theb. II. 223. I in milles duees: foribus quum immissa superbia Unda fremit vulgi. Eandem Romanorum consuetudinem Claudianus in panegyri in Prob. et Olybrii Consulat. v. 45 - o deseripsit: Quipps velut densos curreritia
munera nimios Cernere semper erat: populis undars Penates: Assiduos intrars inopes, remearct beatos. Virgilii verba cum verbis Senecae in libro de beneno. Vl. c. M. Optime eomposueris: ad quemcumque itaque tuorum i. e. potentiorum D neris, quorum sabutatis uram concutit, scito, etiamsi animamoerteris obsessos ingenti frequentia vicos et eommeantium in utramque pa trem catervis itinera compressa, tamen is vaenissis locum hominibus pl-ιm, amicis vacuum. Neque Cieero ab illo translato v. unda abhorruit. Vid. quem Doederlin. h. l. Iaudavit loeum ex orat. p. Planc. s. 15 et add. de republ. I. I, 1. Sed homo demens, ut isti putant, quum cogeret eum n -- sitas nulla, in his undis et tempestatissius ad summam senectutem maluit iactari, quam in illa tranquillitates et otio iucundissims vivere. His add. Schmidium ad Horat. Epp. I. 1, 16. Unde rarius quidem ad interiorem animi statum v. undare transfertur, euius rei exemplum invenimus apud Valer. Flaee. V. 302 Praecipue Aesonidam varios i certa per aestua Mens rapit tindantem Curia ac nitidia novantem. Quid in tali verborum structura v. undare et fluctuars fluctus curarum vid. apud
Catuli. LXV. DI, Sil. Italic. VIII. 32, coli. Drahenta ad eund. IX. 527 et fluctus concionum ut uindas concionum saepe spud Ciceronem, ut p. Milon. 2, δ, p. Sext. 9, 19. de Orat. I, 1, p. Plane. 4, 11. δ) disseranc vix eum aliqua veri specie constitui posηe videtur. g. g. Altero loco posuimuη v. nutaπε. Hoc vocabulo a poetis aut quae quassantur aut quae insigne pondus habent designa tur. Posterioris gignificationis gravitas apte patet e Iocis Vi gilii Eel. IV. 50. Adspira convexo nutantem poniars mundum et Lucani I. 22s viderunt terris nutant- regna comaeten,
116쪽
De Diuietis propriis et perpetvis.
ut Welatus nuper reete edidit p. intitantem. Settieet eometes terris Imperia sub uno homine, quales erant Sulla, Marius, ΡNsistratus aliique, minitatus est, quod eum ceteris huius loci ve si bus bene congruit. Sed ex altera lectione cometes regna unius eum terris ipsis permutata portenderet, quod a poeta nimis audacter et ultra fidem dieium esse putamus, quamquam a Silio Italico VIII. 639., laudante Oudendorpio, cometes appellatus est eversor regnorum et Tacit. Annal. nV. 22. eometem e vulgi
opinione regis ut recte N. Baebius edidit et interpretatus est pro regnis, quae erat Benueii coniectura mutatio nem pyrtem-ssisse traditi Neque vero in his locis aliud quid inest, quam
regum et imperatorum interitus seu eiectio e sedibus suis per illud sidus praemonstrata, minime vero terrarum, Ilominum aliarumque rerum eonversio Vel transitus e deteriore statu in meliorem aut contra. Nam hoc significaret v. mutare, quod est ex numero eorum, quae media dicuntur, vocabulorum: vid. Virgil.
Eclog. IV. M., Stat. Theb. VII. I. 206.. Heindor . ad Hor. Sat. II. T, II0. Et Petersen. in Observati. Tacit. Spec. I. p. 22. Quae autem in Lucani loco est horroris et mali futuri praese sto, ea in loco Virgilianae Eclogae est amoenitatis et faustissimi in posterum tempus status significatio. Id post Heynium, qui
orbem terrarum adventu quasi et apparitione Dei, ut in ἐπιφαιεί- οια Deorum fieri solebat, eoneuggum et laeta exspectatione procul sum esse ostendit, Vossius ad h. l. p. 168. sq.) egregie d claravit δε). Vid. locum Catulli Epithal. Pel. et Thetid. 290., in quo platanus dicitur nutans vel Ovid. Art. Am. II. 263.
Dum bens dives ager, dum rami pondera nutant. Tum Vos sius scripturam in Cis. 2IT. Et alii Suspicit ad imas nutaritia sidera mundi ab omni dubitatione vacuum dixit, eum quo Silli-gius ad h. l. p. 238. plane consentit, docens v. nutare de Lunae eornibus non hic tantum poni, id quod apparet e loco Arati
sius. Sed erravit idem in censura loci Virgil. Λen. IX. z32. sq.
tremunt in vertice eristae Sanguineae, clipeoque .misantia fulmina mittit
ubi e duobus libris clip. mic. futa. niuiami restitutum esse Iuit. Locus variis modis tentatus est a viris doctis, quorum sententias Heynius et Wagnerus collegerunt. Heynius ipse lo- eum coniectura expediendum, Wagnerus interpretatione firma dum esse censuit. Quod ad hanc attinet, Wagnerus acute de-
117쪽
monstravIL gubiectum ad V. mittit, quae est probatissima librorum scriptura, e superioribus repetendum et ad h. v. mittit essa
intelligendum Turnum, de quo in praegressis versibus Virgilius narravit eum in castris Troianis esse ineIusum r) Hine nova
Non nominatim appellarua eat Turens, sed e Ioel nexu patet ad eum haec verba reserenda esse, Iieet subiectum paullo Iongiuaxepetendum eat, ut Wagnerua idoneis exemplia confirmavit. Vid. v. 578 sq. Ergo aἰis adlapsa sagitta, Et laevo in a est lateri manus abditaque intus Spiramenta animae letali vulnere rupit, i. e. sagitta. Et intra v. 749. Sie ait i. e. Turnus o T. No., tum ad VIII. 2II.
Hane aram lueo statuit revocamua B v. mo. nomen Hercules. Frequentior haee ellipsis in verbia iuxta positis fuit, ut Lucan. IV. 205. Fo dera paeis Cognita Petreio, seque et eva tradita venum Castra videtae. Petreius. Cis. Weicheri. ad Valer. Flace. VIII. 381. Inverso ordine Subiectum e versibus aequentibus assumendum est apud Ovid. Metam. XII. 258 - 260. Proximus tiι steterat, speetans altaria vultu Fumida terribili, Cur non, ait, utimur istis 2 Cumque euis Gryneus -- manem sustulit aram Ignibus, in quibus ad v. proximus pertinet v. Gryneust. Uid. Bach. ad III. 80. Ad hoo genua dieendi duo anni referendi Claudiani loci de Iauditi. Stilieti. II. 135. et 215. In priorOLuxuries describitur blanda quidem vuItus, sed qua non tetrius ulla Ultriees fveata genas, in quo Gesnero in mentem venit scriberer sed a non tetrior tilla tatricum I. e. Furiarum, quas ultrices Virgil. Aen. IV. 473. et 610. appellavit. Sed rectius idem addidit ultrieest genas ita elare designare Furiam, ut solum nomen ulla praedi eata reliqua sustinere possit. In altero Ioeo v. 2443 est: sesidias retegunt, et in ipsa eubitis fraudum Ducunt, ceu tenera venantem nare Molossi. In his primum ad uv. retegunt et duetine sunt intelligendi Superi e v. 209., tum quaeritur, cui insidias retegant et quom in cu-hilia dueant. Gesnema Eoa intellexit quoa opus est, non expresa subieeto, haud male, nisi forte ad illud voc. tinum in v. 209. ceingunt Superi eoneordibus unum PraesidiisJ haec verba reserenda sunt. Tum Geanema Iectionem Μolossum non improbavit, unde sententia haec oritur: Dii in cubilia duenni vindicem ceu Molossum, ut non Dii comparentur Molossia, sed principes vel eorum ministri, ultores fraudum. Contra in acriptura vulgata acquiescendum esse duco, quae ut permutaretur causa fuit accusativus Praegressus venantem. Nam talibus in verbis librarioa aaepe Iapsos esse Wagnema domit in Quaestion. VirgiL VIII. 2. a. Porro hoc Geanero Ithenter eoncedimus, Deos nuperos hac eum canthua Molossia comparatione non a modum ornari. Sed non tam indecora haec comparatio, Iieet moribus noatrae aetatis incongrua, esse videtur quam Bonorii, regii i Diuilia eo by Cooste
118쪽
m Epithetis propriis et perpetuis.
ot a est rerum faeles, Turnus novos sumsit animos, arma vertit quameunque in partem eonira hostes obvios, maior extitit armorum, galeae, clipei fulgor. Itaque VR micantia fulmina et ipeus Turni describitur, quem in hostes aggredientes modo huc modo itine vertit, cuius igitur splendor, a solis radiis repercussus, m ximus est, dum singuli ignieuli aut scintillae, e reflexu eristarum in clipeum emissae, totam illius superficiem pereurrunt et vel maiores vel minores sunt, quo propior aut remotior clipeus esta sole. Simili ratione poetae saepius de armis magnorum d
eum locuti sunt, ut ipse Virgilius Aen. X. 2z0. Ariat apex e pili, cristisqus a verties summa funditur, et vastos umbo Domitaureus ignes. Scilicet flammae, quibus Aeneae galea sole orto v. 25 ) circumfundebatur, splendorem suum in clipeum tremulo eqm fulgore reiiciebant, ut modo in hae, modo in illa parte clipei conspicerentur. Sil. Italie. I. 4za - UT O termina primum Fulgentis galeas conspexit et arma crumto Inter solem auro rutilantia. Stat. Theb. VI. sin. qualis Bistoniis elipetis Mavortis in arvis Lues mala Pangaea ferit solemque refulgens Territat. lX. SM - Soz. Iam minus algus minis fert arma puerque videtur Et sibi, quum torva elipei metuentas obarsia Luce Dryas. CD. Heyn. ad Aen. VlIl. 622 sq. , qui inter alios
attulit locos Homericos Il. V. . δαῖε οἱ ἐκ κόρυθός τε καὶ ἄσπίδος ακαματον πυρ i. e. micantia fulmina, et XXll. 13 sq. - νὶ δὲ χαλκος ἐλαμπετο εἰκελος αυγῆ 'II πυρὸς αἰθομένοιο δε ἡελωυ ἀνιόντος. Neque in nocturno tempore talem armorum ornatum et fulgorem describere omiserunt poetae, ut suavis ostendit Statii locus Τheb. II. 530 sq. adversa - aut umbra Flammeus aeratis lunae tr mor errat in armis. Porro Virgilius v. fulmina aptum adiecit
Epitheton misantia de tremulo illo fulgore, ut VII. Ma. Aer tae micant peltas, micat amreus ensis coli. Valer. Flaec. III. f., VI. - . et Liv. VI. 12. extr. Ubi hostea as nobis insulserint, tum micant gladii. Aen. II. 3 . Ardentes clipeos pr
venis, cum equo, quem primus amoris Sollieitavis odor In Epithal. Honor. et Mar. 289. ad q. I. lpae Gegneruar ohodie quidem certe in epithaIamio hic odor nares modo paullum delicataa, nisi cautissimo ae delicate adeo, ut hic, tractatus, corruget. Neque comparatio amantium cum equis, quibus os molle vel durum e . Iani ad Norat. Carm. IV. I, 6Ji hodie satis placeret aut similitudo Achillis atque iuvenci apud Stat. Αehili. I. 313. sq. Pertinet vero ad hos locos et qui similes iis anni observatio Sehae rI ad Eurip. Ηeeuh. 876. ed. terti Poraon.: isTalia in veterum acriptis e nostro aenau non iudieanda sunt: pIurima enim illi de hoc geners graviter seripserunt, quaa recentiorum humanitas an elegantia morum exhorreae t. Diui jam by Cooste
119쪽
piee flammam relucentem et aera micantia cerno. VIII. 392. Non secus algus olim, tonitru gutam rapta eorusco Ignea rimam rens percurrit lamina nimbum I. 90. Intonuere poli, crebris eat ignibus aether, qui duo loel ad nostra verba illustranda inprimis laetunt. CD. Baeh. ad Ovid. Metam. IX. 37. Hiae translate v. micare Ponitur de rebus, quae per se quidem non Iueent, sed eminent prae aliis et magna cum velocitate cireum serunturi ut in Aen. X. δ . TU decisa suum, Laride, dextera quaerit Semianimesque micant digiti ferrumque retractant, coli.
statio Theb. X. 310., qui tales digitos appellavit trementes, et apud Valer. Haec. V. 203. Dives ubi peliis micet arbors
saera ob colorem auri inter ramos arboris praelucentem.
Haetenus de Wagneri interpretatione loci Virgiliani fi manda atque stabilienda. Neque tamen omnino improbanda esse .idetur Hunii emendatio: clipeusqus micantia fulmina mittit, quam satis blande e lectionibus clipeo et clipeos quae vetus ruit nominativi forma elieuit. Poeta, ut idem vidit Honius at post eum Ηeinrichius in Annotat. ad Virgil. Aen. , haec seriptura digna fuit. Nam ut cristas trementes aliquid per se ameere narrantur, ita his in eadem aetione elipeus adiungitur, qui proprie a Turno moFendus et circumferendus erat, ut sua fulmina hac illae dispergeret. Similis licentiae exempla et apud Virgilium et apud Elios poetas leguntur. Vid. Aen. IX. 30 .do nave Anceps sustentata Mu Iustusquo fatigat, quam pro-pjie suetus fatigant et ibid. 321. Metam , Alcidas comes, u que gravia dum terra labore. Praebuit. Sil. Italic. Il. 2IT. Aut tibi Cecropius in Sparaa εππ sores examina tollit Hymettos. Stati Theb. XII. 2bI. Cernis, ut ingentes murorum
premigat umbras in v. i. e. murorum umbrae per campum porriguntur. Alii huius generis loci alia occasione suam e plicationem accipient. Idem Statius nos in fine revoeat ad locum Thebaidos X. 299. Maenant nigrantia tabo Gramina, sanguineis natane tentoria rivis, quem locum Heinsius et Maialandus ad Silv. II. I II. p. 211. Dresd. iure resnxerunt, scribentes natane p. nutant. Neque enim sanguis res est quae quassatur aut quae est ponderis insignis, eontra quodeunque Iaxum est atquctvatillat natare dixerunt Poetae, ut iam supra g. I. ostendimus.
Similiter Agyllet, hominis immanis, luxuriant artus es sagus stinguine Iaxo Membra natant Theb. VI. S 1. et rotae appe Iatitur natantes ibid. 28 . i. e. iamiam ruiturae, explicante vetusto Sehesiasta Lactantio. Cis. Stern. ad Nemesian. V. 169. p. 19S. et Markland. ad Stat. Silv. III. G. 39. p. 294. ed. Dresd., qui idem vocabulum de luminibus in mortis appropi
120쪽
De Epoetis propriis et perpe via. Mquatione fractis et paene exstinctis positum illustravit. Add. eundem p. 12. g. . Similis nuctuationis magnaeque festinationis index est v. trepidare. Primum enim aqua trepida vocatur, in qua, ut apud Ovidium Metam. XIII. 2IS., ferrum igne rubens submersum sibilat, quoniam illa aestu agitatur et inde ad ipsum ahenum transfertur, quod Virgilius Georgic. I. res. dixit trepit m quoniam ebullit atque aestuat. Eiusdem servoris et aestus res minores esse die intur, quae aut prae laetitia aut prae timorem rae sunt impatientes, ut linguas trepidantes Catuli. LXVIII. 2S.), penna trepidans vid. Metam. I. 50S. ubi vid. Bach. , planta trepida Sil. Ital. VIII. 283. eorda apium trepidantia Georg. IV. 69.) et. apes ipsae trepidas et ponis Euis eoruscantes ib. v. z3. . Alia vid. apud Brouklius. ad Tibull. II. 2, II., apud Mitscherlich. ad Horeh. Carm. III. 2, et deu8u F. πτοεῖσθαι Iacobs. ad Philostrat. p. G 3. Significatur igitur hoc vocabulo non motus aliquis simpliciter ortus ad c pessendam aliquam rem, neque omnis tumultus, qui fit ante concursum, sed motus eum festinatione aliqua sive e terrore repentino sive e quaelinque alia subita re, in qua aliquid confusionis tumultusque inest, natus. Ita Ulyssis socii trepidi crudelia Cyclopis limina linquere dicuntur Aeneid. BI. 626. , suae modo salutis studiosi et Λchaemenidis plane immemores, ita Aeneas XII. zm. servidus pedem trepidi Turni, quem subit
terror ob ensem fractum oppresserat, urguere dicitur; simili denique ratione Pompeius trepidus dicitur maritus ad amploxum Iuliae uxoris sestinans apud Lucan. ΙΙΙ. 35. Vid. ex eodem ΙΙ. 392. trepidum agm- II. G2. trepidus Libo, tum Gronov. ad Liv. XXVII. I. Neque alia ratio est versiculi in Aeneid. IV. 121.
Dum trepidant alae saltusquo indagine cingunt
quae verba cum Handio ad Stat. Silv. 1. 2, D. p. 226. ita intelligo,
ut turmae venantum agitatae salas venantum apud Sil. Italio. II. I9. huc illuc circumcurrere et se movere dicantur. Cis. Aen.
XII. 403. ille Japi H mulla manu medica Phoebiqus potentibus
herbis Nequidquam trepidat i. e. multa et varia tentat, Sed prae nimia festinatione rectum eligere nequit. Illa igitur interpretatio propriae v. trepidars significationi longe aptior est quam si illud ad rem vita carentem retuleris, quod qui secerunt, verba de genere retium versicolorum et pennarum rubricatarum intelligentes, in errorem sese abduci passi sunt comparatione locorum Georgic. IlI. 2 2., Aen. XII. z50. Senec. Hippol. s. aliorumque quos vid. apud Oudeudo . ad Lucan.