장음표시 사용
121쪽
Phars. IV. QT. Et habet quoque haec exsimilo, quo se non
solum venatoribus, sed iis etiam qui picturas suaves et imagines ad naturam maxime expressas in veteribus poetis amant, admodum commendet. quo autem amore Marklandum ad Stat. Silv. l. a. 50. p. 191. abusum esse puto scribendo apud Manil V. IS . cluetintur et ipsi Aetibus et inussint ca umforinime pinnae. Sed retinenda est scriptura forinti e momtis, quam versus sequentes abunde tuentur, ut nulla mutatione opus sit.
Porro idem motus, quo homines trepidi eorrepti eme di-euntur. locis ipsis, in quibus eiusmodi homines sunt, adseribitur. Vid. Aen. VI. z- - MI.
Huius in adventum iam nunc et Caspia regna Responsis horrent divum et Μaeotia aestus, Et septemgemini turbant trepida ostia Nili.
Locus est elaboratissimus et ad Augusti magnitudinem celebrandam peraccommodatiis. quae ut excellentissima sit, non Aegypti ineolae in turbas et timorem coniecti esse dieuntur, sed ipsa ostia Nili Daeta et ingenti horrore pereulsa post decret riam illam eladem apud promontorium Aetium. Cis. VIII. TII. H. In eadem re Propertius III. 10. al. v. GI. vaga flumina timissi Nili dixi ubi vid. Broukhusius; add. Luean. Pharsal. III. 2 . trepidantis nisenia Romas et Stati Aellill. II. 1m. ipsa-qus iam dubiis sal. trepidis) nutant sibi Pergama muris. Hane ostiorum Nili eonditionem primiim v. koioni de εγο vid. 1upra eap. I. g. l. . lum v. turbant apte praeparant. Nam hoc
quoque vocabulo aut rei consurio aut mutatus status aut vehe-
mons motio, doeente Handio ad Siat. Silv. l. a. t M. p. 465. indicatur, ubi add. Virgil. Eclog. ι. 12. Aen. VIII. 223. Lu- n. IV. 368. VII. IIo. Si l. linite. II. sali. CD. Weber. ad Iuvenal. p. 21 I. Ad grammaticam structuram quod attinet, v. turbare absolute, ut loquuntur, p. turbari positum loci Georg. . 513. Aen. l. 104. II. 252. Sil. Ital. l. 288. tnentur, quibus adiiciantur disputationes Drahen rcli. ad Sil. ital. IX. 148. lalin. ad Aen. lΙ. 235., Wagner. et Iacobs. Anthol. Lat. T. I. p. 42τ. ad Georgic. l. e. et Kritati ad Sallust. Catil. R T. Revocat idem voeab. trepidus nos ad locum Valerii Flaeclis libr. III. v. 216 - 2 R. quem e disseisioribus esse iure pretes statuerunt. Versus sunt hirvos prodite, Divae, Eumenidum noetisque globos; vatique pateseat Armorum fragor et trepidi singultibus agri Lahentuin atque acti Minyia per litora Manes.
caedes a Minyis editas l. e. Manes per litora actos Valerius
122쪽
De Duheua propriis et perpetuis.
post hane Musarum invocationem deseribere inelpit. In qno loco tamen Burmannus ita haesit , ut scripturam libri Bononie sis tepidi scripturae trepidi. quam omnino ahsurdam habuit praeserret eamque de recenti sanguine, quem moribundi inter singultandum eiecerant. interpretaretur Contra locus albter explieari potest. Ac primum singultua labretum egi ga guis labentum in agris per gingultus ore emigsug, ut Aen. IX. 332. Truncumqtis reliquit Sanguine singultantem, cui loco IIunius graecum αναβλυζειν ex Apollon. miod. IV. 923. et Analeci. VII. 390. IX. p. M. eoli. Ruhnken..Ep. Crit. p. II6. contulit. Add. Sil. Ital. I. 388. Oragus dum ealeat iam singultantia leto. Stat. Theb. V. 260. ipueri trepidas in limine
nitas Singultant animas. qui vero vulneribus assecti et sanguine maculati in pugna corruunt, mortem, si vites ipsis exiguae supersunt, non ipso in loco Exspectare solent, sed se ipsos tollere conantur atque in locum alium pervenire enituntur, quo se recreatos vel adiutos, immo servatos fore putant. Hinc singulorum in pugnae campo fit perturbatio, quae, quum unus
prae altero salvus esse cupit, coniuncta est cum ea proper
tione, quam in v. trepidare inesse docuimus. Itaque Valerius, quae hominibus labentibus proprie conveniunt, agris, in quibus oecumbunt, tribuit et eosdem agros, qui proprie erant testes atque spectatorest. caedium, in mediam actionem induxit, quum contra ad vulgarem dicendi rationem aptius agros undantes ob vim hominum morientium et sanguinem huc illuc effusum et omnia legentem appellasset. Qui modus loquendi etsi paullo sit audaeior atque obscurior, non tamen similibus caret dictionibus. Nam missa faciamus, quae gunt usitatioris metaphorae, ut domus conticescentes. αmnes Hamuntes, montes laetantes,
iterum seponite suctus i. e. vos terrae, sive quicunque terram colitis hominem relinquite spem maritimi cursus. Cis. Drahen-borch. ad Sil. Italic. III. 5. Huic accedant ex eodem Valerii libro II. OG. Arseres rogis certantibua agri i. e. ipsi rogi. quod proprium fuit hominum, arserunt , Vl. 698. Nunc fuga conversas spargit mentita fiagittas i. e. homines fugientes, add. Weicheri. ad 11. 200. in Beehii Act. Semin. Reg. Vol. II. P. 2. p. 3 5.), tum e Silii Italic. I. o2. Curva tis pavidas tram
vid. quae de confusione utriusque voeabuli Weieherius in Leci. Venusin. Specim. II. p. 19. docte disputavit.
123쪽
mi fit Corus) Cyriadas undis i. e. pavidos Cycladarum ine
las, Vl. 32. Lubentia membra Prostravit super atques iniecta morte tegebat, in q. l. mors inlaeta est Bruttii aquiliferi eor-Pus, quo, quum omnes eum pro mortuo haberent, ipse vestimenti instar aquilam tegebat. interpretatione igitur, non emendationibus Murmanni, IIeinsii et Datisqueti locus erat expediendus. Denique nonnullos Statii locos ad firmandam loci Valeriani explicationem adducamus. cuius poetae ingenio talis. dicendi mos non uno in loco placuit. Vid. I heb. XI. 42. aDternus procumbit ager, quo seges in agro post ventum immissum prostrata indieatur. XII. 159. ss. Si quando iuveneas Tigridis Hyrcanae ieiunum murmur amavit), et ipss Auditu turbatur ager, in quo Ioeo, ut in eiusdem libri v. 365. fremitu quo territat agros Virginis ira leae sub v. agri rustici intelliguntur perterriti. Neque dissimili modo campus mori V. 12S.) et nemus irreptare IV. 3M. dicuntur. g. 5.
Praeter ea, quae enumeravimus, vocabula plura restant Epitheta, quibus poetae latini, pictoribus sollertibus comparandi, artem suam vel in minutioribus rebus egregie compro- haverunt. Id enim veteres illi excellenter callebant, uno v eabulo paullo longiorem cogitatorum seriem complecti. Ita in Virgil. Eclog. IV. 40. Non rastros patietur humus, non vincta fato em; Robustus quoques iam tauris iuga εolvit arator. Ilied. Venet. et Parrhas. legitur robustis. quod editores recte reiecerunt, e quibus tamen Wagnero id Εpitheton mere ornans esse pronuntianti non adstipulor. Contra Vossius scite annotavit, in v. tauris iam per so inesse magnitudinis notionem, robustum igitur aratorem illum depingere agricolam, qui curvato corpore in aratrum incumbens celeriter et cum vi quadam iuvencis suis iugum solvit. Similia sunt: arator curvus in Eclog. Ill. 2. . curvus caelator apud Iuvenal. Satir. IX. 1 b. et in Stat.
Theh. 11. 636. curvas costas dicuntur Periphantis, qui fratris moribunda membra solo levabat v. Gav). Maioris et felicioris in dicendo hrevitatis index est voc. avidus. Vid. Horat. Carm.
in quo loco illud vocabulum vel ad naturam ignis vel ad n miam pugnandi cupiditatem ab interpretibus relatum est. Ρο-
steriorem explicationem omnino improbamus, priorem lacilius amplectimur. neque tamen ita ut v. aviaris modo ignem edacem intelligamus, sed maiorem aliquam Horatii artem perspieiamus, qui hoc verbum ad normam vocabuli Homerici ποιπνύων Diuitiam by Corale
124쪽
De Epithetia propriis et perpetuis.
elegit. Hoc enim non solum munera hominis famulantis et ad iussa aliorum attenti ut li. HIII. 42I. et 4zo.), sed etiam
industriam magnamque virium contentionem designat, ut de Marte thid. XIV. I M. αυtisα δεγνω Tὰν μὲν ποιπνυοντα ανα κυδιάνεερανr CD. Buti malit . Lexilog. T. I. p. IzG. Tum eadem sedulitas ossiciosa est, qua Dii in aedibus Iovis delectantur I. 600.ὶ ως ἴδον Ἐφιαστον διὰ δωματα ποιπνυοντα. Itaque
Horatius in hoc loco, qui est helli et tumultus plenus, propriam
Dei naturam v. avidus apte declaravit, quod primo adspectit pugnandi cupiditatem exprimere videtur, qua vero cogitatione 'statim detratiamur necesse est, ubi Vulcanum De inii suisse sedulum et officiosum reputamus et maxime alienum a rebus hellicis. Nam his et mores illius et tota corporis forma et cunctans incessus' alterni aegro poplite gressus a Valerio Flacco II. Da. illi tribuunturi plane repugnant. Non solum igitur excusationem, immo laudem, ni fallori Horatius habebit qui h. l.
magis ad Epicorum poetarum rationem conformavit illumque Inorem respexit, e quo P pitheta saepe absolute, non relate ad locum, in quo habentur, posita legimus. Vid. supra cap. 2. g. s. et Introduci. cap. I. g. li., ubi similes excitati locos Horatianos. Peeri Lampius p. 267. se hoc Epitheton intelligere non posse fatetur. Eadem ratione idem v. avidus invenimus apud poetam epicum Nemesianum in Cyneget. suo. Huc igitur mecum, quisquis percussus amore Venandi damnas lites aridosque tumultus, in quo loco avid. tum. de eis hominibus intelligo, qui litibus implicati et suarum rerum studiosi praetoris tribunal circumstant 'spe aut metu tumidi. unde commotior fit tota rerum civilium in foro lacies. Ulitii coniecti ira rabidos quam Retilli. Sternius probavit, rem a poeta descriptam nimis
exaggerare et altera pavidos modo timorem et trepidationem indicare videtur, quum contra V. avidus et metum et Spem pariter significet. Idem Epitheton imponitur porcae ab Horatio Carm. III. 23, 4. et ab Ovidio Fastor. I. 34s., in quibus locis
hoc vocabulum non simpliciter ornat vel bestiam illam, quae Cereris sacris saepius immolabatur, designat, ut quibusdam visum est, Sed porcam cibi quidem appetentem et invitam ab eo abstractam atque ad sacrificia instituenda raptam. Duplicem igitur notionem poetae coniunxerunt. Facilioris vero explicationis sunt avidus Mars in Claudian. Gigantona. Ν3. . avidum mare apud Horat. Carm. l. 2S, IS. male in nonni illis editis est avidis nautis δ' , avidus mercator apud Nemesian. neget.
Simili eorruptela laeva in Stati Theb. VI. 79. ante Grono-vium laborabat, in quo Iegebatur t
125쪽
M., qui praedas seetatur gurgus ponti, avidae tigres apud Luean. VI. M. Cis. Markland . ad Stat. Silv. II. I. p. 221. ed. Dresd. et Risnken. ad Albinov. Eleg. v. 0.
Spea avidael quaa non in nomen eredesa veates
Loeum infeliciter tentavit Barthius, acribenar quas non vestes . male credula mater fortasse ob scholion in optimo codieo adscriptum r,,quia mater non eredit filium pertingero ad aetatem assectam. Selmatris nulla est mentio, de patre Lyeurgo solum locutus est Poeta in antecedentibua et in sequentibus versibus. Itaque leni mutatione emendavit Gronouiuar Spea avidi, quas non, in nomen credula, vestea
Urgebat studio quam coniccturam G. E. Neberus in Corp. Poeti Latin. recepit, non omnino improbante Fr. Dubnero in edit. Statii Paris. a. IMI T. II.
P. 30M, qui tamen non tam eonfidenter damnat V. mater, Propterea quod matrum erat filiis texere vestea et aimplex v. credula, ut in opere muliebri, pro v. mater positum sussicero videtur. Noa Gron vium aequimur et verba ita iungimuar quas vestes non urgebat aludio apea avidi i. o. Lycurgi patris, nam, notanto Gronovio, honorum P rentum vota aemper sunt avida9 eredula in nomen h. e. filii sui erepti Archemori ut paullo ante v. 77 in nomen paseebat equos. Veseha in nomen eredula eo respieiunt, quod pater vocabulum filii Mis-μορος non ab incipiendis helli Thebani malis, aed a superandia fatia, quibus quasi dominaretur, dictum sibi finxit. Νam Praepositi nem in poetae ad rea efficiendas vel ad id, quod ex agendia rebus
proveniat quemve exitum habeat negotium referunt, in quibua su penumero modus et finia in una notione coniunguntur. Cis. Stat. Silv. I. 5, 42. vario fastigia vitro In species animosque nitent i. e. iuapecies animosquo repraesentandos. Theh. VI. 268. series antiqua parentum miris in vultum animata foris. v. mo. uigaant nuptaeque nurua in Melus. IV. 463. in vulnus evidere greges h. e. vulnus ita infertur, ut moriantur. Lucan. I. 5. eertatum totis eonetissi uiribus orbis In eommune nefas. Tacit. Ηiat. II. 56. auidus in omne nefas. Vid.
Baeh. ad Ovid. Metam. V. 547. et Hand. Turaeli. T. III. p. 308. et p. 310., o quihua idem Bachius ad X. 583. bene adiecit, in talibus Ioentionibus non tantum directionia in filiquem Ioeum apparere notionem, sed etiam aludium poetae omnia vita et motu plenissima quam elarissime repraesentare. Postremum illud ad v. auidi omissum Substantivum e superioribus facile potest intelligi, ut exempIa docent amari ad Virg. Aen. IX. 730., quibus add. quae contuli supra in
126쪽
m Epithetia propriis et perpetuis.
Porro idem vocabulum ad naturam Ioel aecommodatissime positum invenimus in loco quodam Lucani. Hic legitur in lib.
Stagna auidi texere soli laxaeque paludes Depositum, Fortuna, tuum.
Agit poeta de Mario, qui in fuga prope Minturnas, ut Pluta
chiis narrat in eius vitae cap. M., καθῆκεν λαυτον εἰς τὴν λίμν Πν, υδωρ παχυ καὶ τελματῶδες ἔχουσαν. Erat illitis regionis natura palustris, solum tenue atque aquis ob propinquitatem fluminis Liris qui fonis quieto Dissimulat cursum ac nullo mutabilis imbri Perstrinoi tacitus gemmanti rumus ripas Sil. Hal. N. a 3 - δω.), irriguum, unde, qui per illa loea paludosa ibant,
hoe non sine periculo immergendi facere possent. Quod primum Scholiastae verba confirmant: solum cito haurit quidquid aeceperit; tum similium Ioeorum apud veteres geriptores deseriptio, ut stagnorum in litore Veneto, aestibus maritimis irriguorum Liv. X. 2, 3. vel primorum aestuariorum, quae milites nondum accrescente unda transierunt, apud Facit. AnnaI. II. S., coli. Flor. IlI. 10. d. Itaque solum appellatur avrinna, quippe quod rerum hominumque erat tenax et omnes eeleriter imbi here solebat, velut a Statio Theb. VIII. 132. campus, in quoe Amphiaraus a terra haustus periit, locus amitas ruinas et ab
Claudiano in Epigramm. 100, 2. atque ab Ovidio Metam. XIV. 5. Charybdis appellata est anida. Similiter apud Virgil Georg. I. 11 . legitur bibula arena et bibulum litus apud Ovidium Herold. XVII. 139. ela. Baeh. ad Metam. XIII. I. Neqtie male Gronovius in matrib. Statian. eap. V. p. 406. ed. Hand. Ioeum Diodori Siculi I. 30. de Sorbone, exitiosa Aegypt
Palude, cum nostro loco eomposuit. Haec sunt Diodori verba τη μὲν γαρ ἄμμος is του κατ' oλίγον ποπουμέtri τὴν ωοσιν λαμβανει,
καὶ τους ἐπιβάλλοντας coσπερ προνοψ τινὶ πονηρα κατακρουεται, μέχρις αν οτου λαβοντες υπονοιαν του συμβησομένου βοηθήσωσιν ὲαυτοῖς οὐκ ἀσης ἔτι φυγῆς σωτηρίας. o γαρ υπὁ του τέλματος καταπινομενος Οἴτε νήχεσθαι δυναται, παραιρουμενης τῆς ἰλοος τηντου σώματος κωησιν, Ουτ' ἐκβῆναι κατιπνει, μηδὲν στερεμνιον
εἰς ἐπίβασιπι μεμιγμένης γαρ τῆς ἄμμον τοις vγροις, καὶ διαρvoυτ τῆς λιατερων φυσεως ήλλοιωμένης, συμβαίνει τον τέπον μητε πορευ-eὸν εἶναι μήτε πλωτον 'q). Poreo adiectum est v. solum, ut na In eenanis editionis Lueani Nela anae lanae legitur in Ephe merid. Antiq. Darmatad. a. 1836. pari. M - 91. Ioeo Meani land aiseontuli verba Homeri ex II. IV. III. καί κεν ἐλέγrureos κοχυδίψιον υ γος iκοίμην. Erravi tamen, id quod perspexi e perdocta WeIeveri Diuilia eo by Cooste
127쪽
lura stagnorum eo luculentius appareret, nam, Servio teste ad Virg. Aeli. V. 199., unicuique rei quod subiaeet est solam ei, Qui subiacet, vel e solum dicitur omne id quod aliquod sustinet. Hinc v. solum ut v. loeus bid. Bach. ad Ovid. Metam. XIII. so. ad uberiorem Iocorum descriptionem positum est, in qua re Lucretius et Virgilius praeiverunt, quorum ille V. I 20S. a lum terrae, hic Aen. X. 10 I. tremefactam solo tellurem dixit. Denique ipsa Genitivorum sic iunctorum ratio ameliorem v. g Ium descriptionem continet, ut apud eundem Lucanii in V. M. famae veteris laudantur Athenas i. e. quae sunt veteris famae. VIII. 223. Et sequerer duros aeterni Martis Alanos, qui Perpetuo in armis sunt. Ib. M. Cornelia - εlantis adhuc
fati h. e. , quamdiu lato suo usa suerat florenti. Sil. Italic. VIlI. 602. parvique Bononia Rheni i. e. , quae 'adiaeet ad Rhenum. CD. Cori. ad Lucan. V. 52., Oudendorp. ad VIII. li I. Et Bach. ad Ovid. Metam. XIV. 2. Neque desunt prosario-
diapntatione de v. πολυδις ιος In Ephemerid. Darmatad. Scholast. a. 1832. pari. 3I. Nam primum in Ioco uomerico non urba Argos, sed PeIoponnesus significatur, quod iam Strabo vidit VIII. p. 370., ab Heynio plane neglectuar αλλως τε - τὴν πολιν λέγει το υπος, ου γὰρ δειεῖσε ἔμλλεν - ἀλλὰ IΠελοπο-ησον, ου δήπου καὶ ταυτην διψηραν Ουσαν. Tum ne ipsum Argos dici potest siticulosum, quod nonnulli narrationes antiquissimas aecuti vid. Both. ad Ioc. Hom. cit. et ipso Scholiasta adiicienter πολλοις λεσι διψῆσαν, Put verunt. Straho id πλασμα των ποιητιον vocans rem eo mirabiliorem esse doeuit τῆς τε χώρας κοίλης Ουσης καὶ ποταμοῖς διοψήεομνης καὶ ελη καὶ λίμνας παρεχομενης καὶ τῆς πολεως ευπορουμένης υδασι φρεάτων πολλῶν. Idem testatur Aristotelea Meteorologio. I. 14. quem Ioeum Welevero debeo), terram Argivam olim δια τι ἐλωδης ειναι
Perpaucos tantum alere Potuisse, Posteriore vero tempore uberem
fuisse atque opimam τῆς δὲ τα τοτε διὰ tis λιμναζειν ἀργὰ νυν χρή - οιμα γέγονεν. . Hodie rea paullo aliter se rursus habet, ut o Thi machii 1ibeo: Sur rctat aetvel de Ia Greee, intelligimus. Scribit hie
T. I. P. 283. : ,,I'Erasinos aurerati aeut pone arroser toutea Iea cam- Pagnos ausirclea d Argoa et T. II. p. 25. MLa plaino MArgoa est en-core ariourd'hui laut arido Pendant I'έtε. Ad utrumque locum verba Homerica υργος πολυδ uos adscripsit. Eustathio interprete, quem Melchema probat, πολυδίη ιον signiscat πολυδιάφθορον πολέμοις πεI πολυφθορον quod Strabo et Eustathiua T. I. p. 351. ed. Basil. cum verbo Sophocleo πολυφθορος ex Electe. 10. composuerunt vel πολυβλαβὲς διὰ τὴν ητταν, quae est explicatio Elymo1. n. p. 68I. Minime, ut recto Woleverua statuit, pro Epitheto perpetua urbia Argivae hahendum est. Diuiti mri ny Cooste
128쪽
De Epithetis propriis et perpetuis. 105rium exempla, in qitibus per genitivum modus et conditio rei eiiiugdam aut hominis deseribitur, ut apud Cie. p. Cocl. 2I, 6 .pωrimarum fabularum poetriae. Brut. z0 246. Messala
multas operas mutimumque causarum. M , res. Charisius multarum oratimum, gr. πολλῶν ἐς λογων. Vid. Berialiardy ad h. l. Hae ratione locum Lucaneiam expediisse videmur enmqtie liberum et immunem praestitisse a coniectura udis, quam e duobus libris, in quibus est uvidi, quod contra metrum peccat, Heliasius, Grotius et Uelsius probarunt, repugnantibus Ε. G. et C. F. Weberis, adstipulante tamen Handio ad Gronov. Diatrih. l. c. Ipse vero Gronovius retinuit avidi. Postremum Oudendorpius, qui non Plane alienus suit a loci mutatione, iterum vv. lamas paludes mutanda proposuit, ged, ni salior, nimiη argute. Nam laxas paludes magnum indicant ambitum regionis limosae et stagnis plenae, ut pluribus Benueius ad Ilorat. art. poet. v. 209. docuit, qui tamen a loco Horatiano emeudando manum retinere debebat.
Porro tum V. avidus componamus v. paendens. Scilicet omnia quae in alto sunt et quae ex alto in loca inferiora imminent atque se in illa inclinant vel inclinare videntur, penderes a poetis dicuntur. Ita apud Virgilium Aen. V. 14 . Nee sic im-miasis amrigas undantia lora Concussere iugis pronique in verbe a pendent. X. 5M. Lucagus ut prono pendens in vel bera telo Admonuit biiugos. Sil. Italic. IV. 283. Et, praeceps trepida pendens in verbera planta, Impar fertur equis. Stati Silv. V. 2, II 5. Ipss ego te nuper Tiberino in litore nidi
Pendentem in cursus vexantemque ilia nudo Calces ferocis equi. In compluribus editis est tendentem eura. in Venet. et Rom. pendent , quod Gronovius Diatrib. c. 50. p. 5 . ed. Ηand. arripuit, haec adscribens: ita agit equum Crispinus, ut non equi tare, sed volare, non campo vehi, sed supra pendere videatur.
Tum addidit exempla e Phaedr. V. S. I. Properi. IV. I, IS. et Claudian. in IV. Consul. Honor. v. 5M., quibus demonstrat, penders muratis pro penders in curribus vel pendentem facerseursus bene dici posse. Nos Marklandum Recuti sumus, qui ex ed. Parmensi praetulit podere in cursus, quod etiam We- herus in Corp. Poet. Lat. recepit. Deinde maxime facit ad v. pendere significationem illustrandam locus Silii Italiei XIII. 326. seq. de Pane. qui ab Iove missus, ut Troianis auxilium ferret, hae ratione describiture prendenti similia Pan aemper et imo male uno vel uneo in Vis ulla inscctbens terras vestigia cornu. Jt enim incessus Deorum levis, celer volatui magis quam ingressui similis a poetis describitur eis. Vossit Epist. Mythol.
129쪽
Vol. I. p. 138. seq.), ita Pan quoque tam lenta et suspensis pedibus vid. Wagner. ad Eclog. II. 66. ubi add. Stat. Theh.
IV. IIS. Aen. VII. mo. seq. incedit seu inter coelum te ramque volare videtur, ut terram vix pedibus attingat. Similes locos interpretes ad h. l. excitaverunt, e quibus etiam patet, Pana non modo duo parva cornua in fronte hahuisse, sed δικέρωτα fuisse, ut est in Homeri eis Hymnis XVIII. 2. Neque minus egregie Ovidius eodem vocabulo usus est in Melam. VI.sM. Corpora Cecropidum primis paendere putares; Pendebant pennis. Quarum petit altera silvas, Altera tecta aulit L e.
dum fugiunt Ceeropidae, iam quasi pennis sublatae vid. VIII.
I 5. XI. a I.) properant atque in altum evehuntur, lam pennis vere in aere pendent. Νam volucres saetae sunt ut in alio loco VII. MI. seq. Desiluit saxo: cuncti cecidi s put bant; Metus olor niveis pendebat in aethere pmnia. Add. Claudian. de Mall. Theodor. Consul. 322. Puer - pendula librato Mat vestigia sareu, quae verba facile intelligunt, qui unquam funambulum viderunti Hinc translate idem verbum tinnitur de rebus dubiis atque incerti eventus, ut Lucan. H. 41. dum pendet fortuna ducum, vel de hominibus, qui de consilio capiendo ambigunt, ut ibid. IV. T. victor - subducto Maris pependit ubi vid. Cortius. Sed insolita neque probanda est Statii dictio in Theb. I. 434. de Adrasto rege: magnis cui
sobria curis Pendebat somno iam deictriore senectus, in q. I. pendebat tantum v. eraι circumscribit Deinde v. pendens non minus pulchre ad descriptiones locorum rerumque naturalium, ut luculentissima efficiatur ii turae imitatio, transfertur, ut ad arborem proceram apud Statium in Silv. II. a. si . Illa. Dei veteris imitata colores, Uberibus stagnis, obliquo pendula trunco Incubat a tque umbris tutatur amantibus undas, in q. l. vocab. ineubare ad Imaginem uberius exornandam propriam habet vim. CD. Burmann. ad Valer. Flacc. V. 1 S. Et Leng. apud Hand. ad Stat. Silv. I. 3, II. p. 36I. - Idem v. pendulus usus est in loco lyrico Horati
is secuta Laedere collum . quae quum simpliciter lia efferriliotuissent: potes statim ab hac orno te suspendere, Horatiua figuram Europae quasi moribundae et ab arbore pendentis e quisitiore modo depinxit, collum ipsum, eui in tali morte maximae erant partes dicens pendulum. Verbo laedere, quod
Fidem hule observationi aliis faciemus eiusdem dieendi rationis exemplia. Vid. Ovid. Hereid. II. 141. Cotta quoque, infris quia se neetenda laeertis Praebuerunt, laqueis implieuisae iuuat. Quae verba
130쪽
De Epithetis propriis et perpetuis. Iolanius ad h. l. audacius et doctius collocatum esse censet, comparemus Sophocl. Antig. M. πλεκταῖσιν αρταναισι λωβαται βίον.
Porro vid. Statium Silv. I. 2, 1li1. Pendent innumeris fast eis nisa columnis. quae verba ut bona et integra Handius a Marklandi coniectura splendent recte Statio vindicavit. Neque enim solum a multitudine columnarum laudatur domus, sed etiam ab artificio architecti, qui lectum tam scite aedificavit, ut columnis licet impositum, attamen per se suaque vi sola consistere videretur. Cli. Martial. II. 14. Ino petu centum pendentia tecta columis. Ut vero aedes et tecta pendere et suo quodam pondere se sustinere dicuntur, ita eoelum et nubes eadem ratione a poetis describuntur, ut capitibus nostris quidem immineant, sed nullis firmamentis vel adiumentis usae liberrima et amoenissima ratione oculis Osserantur. Quod quantum ad imaginem explendam sensusque suaviter commovendos valeat, non est quod e
ponam. Vid. Georg. I. 2IT. Dum sicca tellure licet, dum nubila pendent i. e. nubibus terrae ingruentibus et in imbres nondum solutis. Ovid. Metam. I. 26S. Utqus mariu lata
pendentia nubila pressit, Fit fragor VII. 5M. Membra uspendentis tendunt ad sidera coeli, quod de spissis nubibus, quae ob pestilentiam depressae sunt et pendent e v. 51S. interpretantur. Hinc vana est Burmanni suspicio legentis per dentis eoeli Add. Sil. Italie. XVlΙ. 358. seq. Tum supplex Iuno, Negue ego mutare laborans, quis est Itia dies, pendisti nubs resedi. Audacissimum esse Barthii comme tum qui in Advers. X. 13. hoc Epitheton esse ineptum eontendit, iam Heinsius recte iudicavit. Quis enim non videt per hoc vocabulum, in quo libri Omnes conspirant, imaginem pulchre exornari et Iunonem, quam F. 3 I. Cuncta aeria specu- ob asseetationem aut Insum, ut Loersius fecit, ego non vituperaverim, immo poeticae narrationi admodum convenire videtur, quod Phyllia eollum, eui perfidus ille Demophoon brachia sua toties iniecerat, punies in animo habet. Simili ratione Oedipus in Sophoetea fabuIa v. 1271. sq. oculos suos punit Propterea quod facinora, humanis oeulis non adspicienda, viderunt, et in operia eaeIati deseriptione Danaeeommemoratur eulpata sinus u Statio Theb. VI. 287. Neque aliter Maebethia tua in nobilissima Shavspearii tragoedia Aet. V. se. I.),
insano furore correpta, manum lavare et sanguinem ab illa, quae marito auo pugionem praebuit, detergere annititur.