Quaestiones epicae seu symbolae ad grammaticam latinam poeticam scripsit Carolus Georgius Iacob

발행: 1839년

분량: 233페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

171쪽

Pars altera.

sormae studiosissimus, hoe praegnanti genere Seendi obleviatus fuerit. Vid. Metam. l. 303, Delphinea - incursant ramis agitataque robora pulsant, quae robora a pulsando appellantur agitata. X. MI. Dixit et aptasat pauenti vincula colloi. e. omnis color abiit pallidumque laetum egi collum, postquam per vincula sibi mortem contraxerat, ut pallida bractia MV. 734. et lanista pectora VI. 248. Add. xli. M. Fraeta volabilitas eapitis latissima in q. l. v. latissima Ea indicat, quae e v. fracta sequuntur, id est, ut quam latissima fieret volubilitas; III. zo. quiques halitus sau Ors niger Stygio, viliat is, it herbas et IV. 802. Nunc quoque , iam attonitos formidines terreas hostea - Sustinet angues. Idem vocabulum Iu lat. V. 3, M. positum est: Me illi cum Baectis Satyrorum

gnava inventus Adsit et a ticinito non tacears sono h. e. ut

sonus attonitos reddat Bacchi cultorea y φ . Porro III. IR M. Ius quid , mirum ni de regiona propisqua Non nisi vicinos

tutus araria aquas i. e. ut lutus esset post Peractam navigalionem. Add. II. M. O mags Delia aequi sciat et revocarct

priorem tuto fugisns ineomitatus sat, ubi participium fugistis rem ut perfectam designat, de qua pernetenda modo erat eogitatum. Similiter ab Euripide Electr. 3I. M. MI. RPPellantur ασς is δρομοι, qui absoluto tantum certamine ita nominari poterant. Cis. Ionius ad i. i. Ovidii et Baeh. ad Metam. 1. 32. et XIII. 603. Qua felici audaela Virgilium illam prolepseos soram in

suis carminibus adhibuisse intellexerant seriores poetae epici, candem sibi quoque assumere et Suis carminibus splendorem tribuere et ornatum non dubitarunt Silius Italicus, Valerius Maecus, Statius aliique perpetui Maronis imitatores. Plaeuit illis in primis hoc, de quo nunc agimus, Prolepseos genus . no tionumque anticipauo et condensatio in unam, quam legentibullrepraesentarent, imaginem, ulterum vero, quod lina illustrabimus, genus neglexerunt et sere intactum reliqueriint. Ita Silius Italicus, ubi ad Cannensem pugnam deseribendam pervenit, IlI. 625. de Romanis canite

172쪽

De Epithesis translatis.

ab eventu proelio tristi Epitheton eligens, ut XVII. M. Nam

Rurdas contua Obstruxerat aursa. Sie Valerius maceus VI. s. de Austror at ilium Protinus tamanem miseras amae recarinas l. e. quae aliquando patiuntur naufragium et ob metum, quo torquentur nautae, appellatae sunt miseras, ut apud Statium Theb. V. 51 . silvae, quas atterit serpens Lernaes, nominantur miserae, quia amatu gerpentis dehonestatae erant Et

quasi turpatae, sicuti sub eo arva gemers v. 525. et eampus ad sibila mori v. lim. dicitur, seu quia tam miserandam rem, qualis erat Mehemori internus, praesentes adspexerant, ut apud Valeri Flace. III. - . Suna eonscia lals pavere dieitur et montes, litora, flumina, haud raro humanis sensibus praedita a poeus inducuntur svid. Drahenboreh. ad Sil. Italic. X. M. et Malemann. ad Theocriti XVII. M. , culus licentiae exempla vel apud historieos inveniuntur, teste Draenborchio ad Liv. VI. 2 , II. Itaque tam glossa interlinearig, quam Barthius reseri, fractas, contaminatas eum prohibere poterat, quo minus hoe Epitheton egregie suspectum haberet et eum Hlo commutatum mallet. Deinde haec lectio, si eo opus esset, aliquid praesidit ex eo poetarum more sibi peteret, quorem eventu probatam Eno vocabulo expressam narrationi intexere soleant, suum iudicium ita interponentes, ut lectores ea,

quae deinde traduntur, tam mature divinare queant. Qua in re vel Adieeuris vel Adverbiis utuntur. Vid. Ovid. Metam. IX. 2. Sed tamen usqua suum vanis Teletissa maritum MDlicitas precibus, in quibus Ovidius v. nanis e sua mente addidit, ut in simili loco XIV. M . Ita nequidquam apud VirgLllum legitur, ut Aen. II. GD. Arma - circumdat nequii quam huminis et inutile ferrum cingitur et IX. 36 . meo rapit algus humeris nequiquam formus aptat. In his locis,

ut in tertio Aen. VII. Δ2., id anteposuit Virmus, quod ut

consequens cogitari debet: eis. Ovid. Μet. VI. 4 5 - 4 T.

Philomela - ut eat viatira sororem, P gus suam so tragus

Ad Statium redeuntes eommemoramus locum Theb. IV. zM. imielii sed nitine sitis anxia fato Submittitque animos et inertia robora carpit i. e. ut inerua fiant. Add. V. M. zoS. g minuagus ad spumea Triton frena natans, late pelago dat signa cadenti, in quo loco, quod Barthius eoniecit, eadendi prosae scriptori savi esset accommodatum, in Statii vero earmen reeipi non potest. Etenim signum datur pelago, ut dat, quae notionis anticipatio similibus locis egregie confirmatur. Vid. ipsius Staiii Silv. III. 2, 3. Diat mite moIIo fre-

173쪽

Pars altera.

tum ut molle sit placidumque ad frius votis, tum catuli.

II 3. Litus ut longe resonans Eoa Tunditur unda l. e.

Sillulo interprete, tunditur ita, ut longe resonet, et eundem in Epithal. Thet. Et Pel. 2 I. quem loeum ex Heinrichil annotatione ad Aen. X. M. repeto Zephrtis proelisas incitat undas i. e. ita ut sint proelivae, Et Viroi. Aen. X. Ita. premit plieida aequora pontus, ita ut placida fiant. Nam pontus, qui

proprie premitur et coercetur, paullo liberiore constructione undas et aequora premers dieitur, ut v. premere p. coercere collocatum est in Georg. II. Ilio. Et ruris opaei Fatis pr mes umbras l. e. frondes amputando eoercebis r eis. Ovid. Μ tam. XIV. 628. Ultimo loco comparamus v. 1M. Carm. C licis: Nec prius adspiciens timidos eaecaverat artus, in quo

artus t-iri per prolepsin dicuntur prot laeere, ut artus timidi fiant, ludice Silligis ad h. l. ad euius annotationem I. IV. P. 810 lectores ablegamus. Eadem loquendi ratio in Lucani Pha salia haud semel appareti Vid. I. 305. implentur validas t

rone cohortes, ad q. l. cortius contra eos. qui Iectionem ualido tirone poetae obtrudere voluerunt, apte observavltr ,,Sed hoc ipsum est poetas nescire, qui singulari studio ab eventu EpDineta desumunti Tum idoneos eommemoravit locos et v. 465. Neaerilis ripas et votum gentibus orbem. IL 536. Tetigia sanguis pollutos Caesaris enses. IX. 4 . Sis ius ealentes Aeeendit - animos, qui tamen locus eximendus est, at sce hatur parentes Ineendu ,- animos. Hoe Oudendorpius e b nis libris praetulit, quem G. E. -berus et Uelsius nuper aecuti sunt, Martynl- Laguna retinuit calentes. Ultimus, qui ad noliram aetatem pervenit, Epicorum Claudianus hae prolepseos figura lectores suos tantopere fore deIectatos censuit, ut eam in carmina sua saepissime inferre haud

dubitaret. Ita in panegyri Probi et Olybis gloriam Probi v.

m. late fugam esse dicit, quam nec ventura silebum Matra, nee ignota rapiet sub ntiis ustustas. Nam nus. ign. Est quae Ignorantiae tenebras rebus obducit. Tum in eodem earmine

v. 250. iam profluat ebrius amnis qui potest laeere ebrios Mutatis is vina nassis ). In Rufin. I. I 65. Sio rei ad

prima tumebat Maeonius, pulchro quum verteria omnia tactu l. e. tactu omnia vertebat, ut pulelira per hune ipsum fierenti Similiter v. 280. Perseus inducitur rigida cum Gorgone, quae Ita Sehillemia in meminei die Mevier

174쪽

m Epitheus translatis.

alios rigore implet, ut Eallida mora apud Horatium Carm. I. 4. 13. , et contra Eurotas appellatur a sinito Iheb. X. 4m.

rigidus ob mores severos et rigidos accolarum. Porro vid. Claudianum de teri. Consul. Honorii V. 122. submitssus adorat Erid nus, blandosque iubet mitescers suetus, in quo voluntas et Esseetus Coniunguntur, ut de Rapt. Proserp. I. 129. de vitulae nee nona Iranatas cum it germina frontis i. e. cornua nonduin iam eum vata erant, ut Dontem lunatam efficerent, et ibid. v. 20s. Novi luxus, non aera amanto bland gus is es Submisere iubas.

CD. Barth. ad Ram. Proserp. I. M. g. 4. Locis, qui ad primum prolepseos genus reseruntur, allatia ad alterum huius schematis genus progredi plaeet. Hoc quidem oritur a particula causae seu consequentiae apud mentem

ita addita, ut duae prodeant enuntiationes. Scilicet hoc genus almiliter in coniunctione eonatus seu molitionis cum re essecta positum, dissert tamen a superiore, quod maiorem habet vim

nosque non uno tantum obtutu totam actionem considerare lubet, sed id efficit ut legentes per aliquod tempus in eadem re immorentur et persectiorem imaginem mentibus suis informent. Itaque interdum pluribus vocabulis ad unius Epitheti vim declarandam opus esti Ac primum quidem Virgilius, quem, ut alios quoque poetas, Conatum rei una cum re effecta et absoluta conluniisse demonstravimus, ita utitur Epithetis, ut his orationis partibus Ipsum significetur temporis momentum, quo actio substitit et perfecta appellari potuit. Scriptores pedestris sermonis in talibus partieulas donec, dum, quod Ponere solent. Vid. nostrum Aen. I. 6s.

Incute vim ventia aptiummasque obrue puppea

l. e. obrue donec submersae fuerint. Servii verba haec sunt rordo est in sensu consusus: ante enim est, ut obruantur fluetibus et sic submergantur. ν Alia ratione Wagnerus in

quaest. Virgil. XXVIIII. 5. p. 51 . hunc locum interpretatus est: submerge et obrue. Sed vide locos, qui sequuntur, ut Stati Theb. IX. ω2. de Diana, quae in loco adsiliti:

saevia ubi quondam exserta sagittia Feoundam ἐarao Nioben consumserat arcu.

h. e. quae strenua et laboriosa sagittis suis Νlobes, itiatris secundissimae, prolem eonfixerat, donec ipse arcus a vulneraudo esset defatigatus, sicuti Claudianus de Rapt. Proserp. I. 240. s. o sum os tanto die tum madiau la a fornaes metallum. Laasa formis in h. l., cuius sensum G nerua bene explanavit, videtur intelligi, eulus omnes vires impensae sunt, ut ea nihil

175쪽

Para altera.

amplius emel possit. Quare non opus esse ridetur leellone lassa fornace. Iu Ioeo Statiano v. exserta a vetere glossatore Explicatur: exercitata, strenua, expedita, quibus Barthi addidit, se alia oecasione de usu h. v. non vulgari disputaturum esse. Quod quo loco factum sit ignoro. Diana exserta appellatur ut virgo ad pugnam, uno humero denudato, Instrueta ita exsertus Cet eos apud Luean. α 543. , culus pugnae modum ipsiusque Deae habitum uberius describit ablativus raaevis i. e. Niobae es que proli infensis, sagittas: vld. Wayner. ad Aen. IV. 517. Participii passivi eolloeatio in Milone ipsae more poetarum Latinorum est, ut Statius habet Theh. VI. 356. citharasque munus insertus Apollo, M. IAE. Eummis - Inachia nudius expressa tyrannL Alia exempla vid. apud mmmd. ad Silv. II. 3, 53. p. 236. ed. Dresd., Heius. ad Valeri mace. I. MI., I. A. Wagner. ad I. 39S. et VI. Mo..HeIndor . ad IIorat. Lur. I. s. M. et Molacheri ad Quintil. X. 3, 20. Regressi ad Virgilium Ioeum asserimus Aen. VII. 626.

Pars levea elipeos et apicula ti eida tergunt Arvina pingui.

Ausones enim tergunt vid. Weberi ad Iuvenal. p. 365. clipeos et Ulcula, donec iis ab omni squalore puris et liberis splend rem reddiderint priorem CD. Ovid. Metam. XI. 508. Neo levisa pulaata sonat, quam ferreus olim silvium ti emaarisa ballistave emetitu arc- l. e. donee lacerae fiant arces. Ηine scribendum esse videtur in Elegia Phanoesia v. S.

pro ενμήκη φάσγανα Nam bene Rulictentus in Episti crit. II. , MI. Trineavellus et Gesnerus εομήκη ediderunt. At alii libri in his Midensis, reetius ευηκη praebent. Vid. schaeleri ad Gregor. Corinth. p. 533. . Prioris lectionis patronum, quem tamen, qui hoc earmen versibus latinis praeclare expresserunt, uus et Riglerus, non secuti sunt: Contra recte, ut fieri solet, Iaeobsius in libro elegantissimo: Leben unu Kuns derisum Script. Μlae. T. 11. p. 122. Aindlicli mit Sehisertes Geisau, das sis iam frenelnd geachars. Porro in Aeneid. VIII. 259. sq. legitur:

176쪽

m Duhetis translatis.

me caemn la tenebria incendia vana vomentem corripit in nodum OompIexua et angit inhaerena missa sevisa et aleeum sanguine guttur.

Hereeses Caeum eorripiens lis areis tenet complexum, propterea quod amis ipsum aggressi non potuit, donec oculi illi elidantur omnisque sanguis e torpore abeat. Tum mors Caci nulla amplius eget explieatione, quod lam Servius observavit. Siccum guttur eadem fere ratione dieitur ut apud Ovidium

Ep. ex Ponti I. 4, 1τ. Quas navis nunquam liquidis siemearebit aquis. CD. Aen. IX. lim.

quae Plurima vento corripvit tabulas et postlhua haesit adesis.

L e. donee adhaerendo postea cremati fuerint alve, ut servius vult, non tam adesis, aed quos exessit adhaerendo. Tum X. m.

Est Paphos Idalinmmo tibi, aunt alis cytherar Quid gravidam heIlla urbem et corda aspera tentas

quae verba resolvas et quid lentas eorda, donee aspera et ad hellum promtissima fiant' Comp. Sil. Ital. IV. I. de Hannibale, milites suos delatigatos exhortanter Solaridisus genua Ia tis ostentat ad urbem Pre eampos superesas viam Romamquo sub ietu l. e. hae orauone, aditum ad Romam se per Planas visa et ipsam urbem in periculo praesentissimo tantum solatur milites, donee laeti sinti Similiter Lucanus Vl. in Franguntur montes planumqus per a dua Caeaar ducit opus l. e. quae sunt ardua consternit, donec opus per planum dueatur. Add.

tum Iongoa Iungere finea Agrorum et quondam dum anteata Camilli mere et antiquoa Curiorum passa ligonea Longa sub Ignotia extendere rura colonia.

In quo loco Christius et leverus aliique haerere non debebant. Nam longa rura siten res est per tantum tempus extendere, donee maximus eorum sit ambitus, neque abhorret usus v. lom gus ab aliorum poetarum eonguetudine, ut Aen. XI. M . isgalam , Ovid. Meti XIII. go. et Fastor. VI. 3 I. longus Heu spistus, longa aequora Meti XIII. I. Tum quod tertio ab tae versu praecessit v. longua plurimis eiusdem repetitionis exemplis viri doeii satis iviti sunt, quos excitavi in quaest. Lucian. Spec. i. p. M. M., quibus adiungantur I v. ad Ovid. mei. XV. 10 . , ad Horat. Carm I. 3. 28. . ad Aen. I. 3IG.

177쪽

Sallust. Catil. R L, Wellauer. ad Apoll. Rhod. I. 32 . aliique

quos hic enumerare longuem est. Coloni vero ignoti apud Lucanum sunt, ut Lipsit Eleel. II. c. 15. verbis utar, ergastularii servi, alienigenae, plerumque et a longinquo coelo in Italiam collecti. Denique usus praepositionis sub in h. I. paullo rarior est, optime tamen iacit ad Verborum perspicuitatem, dum terra, quae voluntati pravorum colonorum Paret, sub iis esse et a pedibus talium hominum euicari dicitur, quos terra ipsa ut malos dominos et prioribus longe dissimiles indignabunda fert. Ita apud eundem Lucanum in elaboratissima quercus imagiu Ι. - 143. , quae non nisi invita ad terram deprimi commemoratur, legimus v. I I. At guamvis primo nutet casura sub Euro - Sola tamen colitur. Etenim magna quasi cum indignatione Euri vim patitur. Add. Statium Theb. V. 463. g. ubi sic Hypsipyle loquitur: thalami monumenta eoaeti Enitor geminos duroque sub hospias mater Nomen avi innovo, qui-biis comparamus Virgilianum Aen. VIII. 201. mi duros mille labores Regs sub Eurystheo - Portu rit. CD. Ovid. Trist. V. 10, 4. et Baeti. ad Metam. V. G. In his igitur locis primuin apparet notio rei humilis et in inferiore loco positae, cui aliud quid imminet vid. Wagner. ad Georg. II. 157. et ad Aen. I. 1. , ut in Graecorum υπὸ, cli. Homer. Odyss. IV. Gra.

ἔνθα μοι Arποι -δεκα θήλειαι, υπο ἡμιονιον ταλαεργοί i. e. qui pulli sub matre sunt et ubera trahunt et apud Sophocl. Oed. Colon. GD. al. 670. sq. ἔνθ' α λιγεῖα μνυρεται θαμίζουσα μάλιστ αηδων χλωραις υπο βυσσοας, quam Praepositionem de si iuvallis positam esse iudico, ut Aen. Ιx. 244. Vidimus obscuris primam sub vallibus urbem , germ. ties im Thais, vel v. Iuli. Tumulo videor reperiss sub illo Posses viam ad muros et moenia Pallantea l. e. viam lactens ad imas tumuli radices, qui ingredientibus impendet. Talibus iii locis, ubi montium,

arborum aliariimve altiorum rerum imagines animo cum vi informandae sunt, Praepositionem sub poni pro praepositione in . recte annotarunt Burmann. et Bachius ad Ovid. Metam.

I. Mae Ex hac igitur obser atione vel ii Ioci explicari po sunt, in quibus poetae insolito modo locuti esse videntur, ut Ovidius in Metam. XV. 432. 33. de Roma:

Apenninigenae quae proxima Thybridia undia Molo sub ingenti rerum fundamina Ponit.

Gierigius interpretatus est: ut moles ingens Ruperstruatur.' Ad loel sententiam recte, Red ut verba Ipsa accuratius intelligamus, laserior ille locus statim ante oculos ponendus est, in quo urbs Roma tum landamenta sua posuit, super quam res magnas in

178쪽

De Epictetis translatis.

postero tempore exstruendas esse praesagit poeta. Alius huius generis locus est apud Statium Heb. XI. 414 et Ili.

Ut Iea, quam aaevo fetam preaaere euhili Venantea Numidae, natoa erecta auperatat Mente reb incerta, torvum et miserabile frendens.

Lea incertae mentis, utrum natos tueatur an in venatores in- eurrati describitur a poeta, omni eorpore erecta et, ut in sequentibus est, a media ira catulos circumspiciens. Itaque quae

ipsa in animo volvit inferiora quasi toti illiuη figurae esse Statius voluit et hanc ob eausam, ut puto, praepositionem stibelegit, quae illam leaenae conditionem non inepte depingit. Similiter accommodatum ad rem ipsam egi illud auperatare. eui componamus Taciti locum e German. 31. Super εα gu nem et spolia revelant Chatti frontem, qui de Cadavere san- .guinolento et spoliis ab hoste receptis explicandus est. In tertio loco, qui iterum est Ovidii in Trist. 1. 3, 19.

Nata procul Libyeia aberat diversa sub oria

idem usus praepositionis esse videtur, ut nostri poeiae haud raro praepositiones in et aus permutare solent. Neque aliter Virgilius Aen. XII. SII. Sed flammis cincta sub ipsa Starem acie, traheremque inimica in proelia Teucros, ad q. I. Wagne- rus constructionem praepositionis sub subtiliter e 3lanavit. lAtque haec quidem de .prolepticis Epicorum latinorum Epithetis. Alia exempla a viris doctis passim commemorata et illustrata sunt, ut a Webero ad Iuvenal. p. 22 . , a I. Fr. Wagnero in Sectodii Biblioth. Crit. a. 182I, Part. X. p. 85 . a Silligio ad Catuli. Carm. II, 3. , ab Obbario ad Horat, EPP. II. 2.2. 3. quibusciam conseras eiusdem observationia iii Sup- lplement. Iahnian. Annal. a. ISM. Vol. II. P. IV. p. 502. sq. et I. B. Ahlemveri l. scriptione scholastiea de prolepsi, quam Paderborniae a. IS2z. edidit. Add. Meyerum in Comment. de Epithet. Ornant. p. 23. sq. De usu latinorum scriptorum i prosae orationis legendus est Beterus ad Cie. de Ome. II.

g. 5. Restat ut pauca in appendice ponam de Lyricorum poet

rum consuetudine. Etenim Lyricis Latinorum poetis hoc prolepsis schema in maximis deliciis fuisse, me non monente, apparet, quo aptius subsidium ad carmina exornanda et aetiones vividis coloribus depingendas vix ullum aliud cogitari potest. Huc Tibulli locus I. 1, 36. referendus est:

Hic ego p toremque meum Iustrare quotannia Et plaeidam soleo spargere laeto Palem,

179쪽

Pars prima.

. e. ut placida vit, ad q. l. Dissenius compararit 2, s. Clamatur es dura ianua Frma area. s. 66. Et gerit insigni myriatea serta coma. S, GI. N a et nitido ειillent unguenta eapillo et alios locos. Idem vir doetus in loco L 3, 11.

Pareo pateri timidum nee me periuria terrent

prolepsin nullam esse statuit, sed hune eme sensum, bene m nente Wundeclichlo: Serva me Iupiter, non mihi criminis eon-selus sum; quum saluti meae timeo, non est periuriorum con- , scientia et metus poenarum futurarum huius umoris causa.

Sed Baehius ad h. l. et Iacoba. tu Anthol. Lati T. ll. p. M. prolepsin in hoc loco inesse iure, ut nobis videtur, vid eunt. Sei licet Tibullus non in universum aut absolute se v eat timidum aut anxium de salute sua, quae Wunde lichil sinsententia, ged hunc timorem a se abesse gaudet, propterea quod nulla periuria commisit. Timidum lotur se appellat, quaal sibi metuendum sit, ne alia mala, quibus Iovis regnum abundat, in ipsum ingruanti cst. Properti IV. S, Ita al. z. 15. , Seu timidum erebro dementici gomnia terrent, quem Iocum iam Bachius eontulit. In Tibulli I. 10, 46. probamus aeripi ram Broishugii:

Interea Pax arva oolat. Pax candida primum Duxit aratores auli iuga Panda hovea.

Vulptus, Huschrius, Dissentus praetulerunt araturos boves, quum aratores boves tum demum appellari potuissent, quum diuturnus eorum usus in arando fuisset, quam longam arandi

eonsuetudinem hoc vocabulum notare dixit Vulpius. Sed recte eam ipsam ob eausam Iaeobsius i. c. p. 83. per prolepsin boves ita appellatos esse se sit. Nam sunt boves quasi pacis signum et ipsis ad arandum duetra pax significaturr unde per antleipationem id vocabulum elegit poeta, e quo illa natura boum, etiamsi nondum in arando eampo adhibiti erant, optime appareret. CD. Bremi ad Cornel. Nep. Agesil. l. De Iocis Horatianis, qui per hoc genus dicendi explicantur,

inter viros doctos fere nulla est controversia. Tam egregie sunt omnia disposita, ut suus quemque sensus doceat, vatem Venustuum neque aliter scribere potuisse, quam in libris scriptis invenimus. Ita Carm.. II. R I.

Non aemper imbres nubibus hispidos Manant in agro .

Iam tibi lividos

Distinguet auctumnua raeemo Purpureo varius colores

180쪽

quem loeum debemus Hellauero l. e. p. Mo. Tum III. Is, Ista

. Perhorrui Lato eonspicuum tollere verticem.

Alios Ioeos ex Horatio Glemverus L e. collegit, ut Carni. I. 3, 23. 21, τ. M, s. u. I, Is. 9, 5. I , I. Satir. I. 10, D. II. 2, 16. 3, M. Cis. I u. ad libri de art. Poet. v. 29 . Sehmid. ad Epp. II. I, M., Obbarius ad DP, ΙΙ, I. P. N.

Neque nostrae genus carmina L ea similibus earent exemplis summique Germanorum poetae versibus suis hae ratione nitorem assundere haud aspernati sunt ).

Quantopere hic dieendi modus Graea. pla erit poetis existis exemplis, quae passim in superioribus apposuimus, abunde patebIt. TraΘel inprimis saepissime hane dieendi elegantiam eaptaverunt, neque tanus Pindarus, rarius Theocritus. Ut e Tingleis nonnulla aditelamus vid. Aeschyl. Agam. I 220. ευφημον, g ταλαινα, κοίμησον στόμα, ibiq. Wellaueri Choeph. G18.-σα

goediis plures Ioeos adhibuimus; illustre, ut loquitur Hermanianus ad Oedip. Colon. 1200., exemplum est in verbis: eius σων

ἀδερκτων ὀμμάτων τητώμενος pror ωστε γενέσθαι ἄδερκτα. Md.

Hermanu. ad Vigeri P. Mae, ad Soph. Antig. 52 . SIT et ad ciusdem sabulae v. 21. Werium, Helleri ad OG. Colon. IIs ., Relalg. comment. Uritio. ad v. I 227. p. 350., Sescier. ad Eurip. Eleetri M., Hersen in Acti Philol. Monae. T. I.

Iamque chorea veterum vario splendore Deorum Deaeruit vacuae Ilmina sola domus.

SEARCH

MENU NAVIGATION