장음표시 사용
421쪽
λ quis, si conuenit vel daemones adiurari. Et qui respicit ad multos qui talia facere ausi si: nt, dicet , non sine ratione fieri hoc. Qui autem aspicit Ielum non modo imperantem daemonibus, sed etiapotestatem dante ni discipulis suis super omnia daemonia, de ut infirmitates sanarent:dicet, quoniam non est secundum potestatem datam a Saluatore adiurare daemonia: Iudaicu est enim. Hoc
etsi aliquando a nostris tale quid fiat,smile fit,ei quod a Salomone scriptis adiurationibus selet
daemones adiurari. Sed ipsi,qui utuntur adiurationibus illis, aliquoties nec idoneis constitutis libris utuntur,qi tibiisdam autem & de Hebrae' acceptis adiurant daemonia. JHaec cum deducat Origenes ex eo quod ait:Sicut Christiano homini ex Euangelij praescripto non licet omnino iurare , sic nec etiam quempiam adiurareJsicut falla est illa propositio , ita etiam quae inde est deducta conclusio. Verum cum inter credentium signa illud adnumeretur , ut in nomine Iesu Fideles daemo- V nia eiiciant:consueuisse Christianos, sic adiurando,dgniones pelleremon solum quem nuper reci ς' δε tauimus, lustinus martyr, sed di ceteri antiquorum Patrum affirmant. Immo non adiurationi- I bus tantum, sed aliquibus maiorum traditione probatis ritibus id legitime fieri poste, Domini nostri in primis admovemur exemplo:quippe qui cum solo nutu ne dica verbo ab obsessis corporibus propria virtute daemones pellere potuisset; nihil imis aliquando signa quaeia,quae exorcism i vini viderentur habere, adhibenda putauit: ut cum lanaturus esset habentem daemonium surdam & mutam,apprehendens eum de turba seorsum inquit Marcus b misit digitos suos in b MMς nauriculam eius,& expuens tetigit linguam eius, 3c sii Micies in caelii, ingemuit,& ait illi: Ephpheta quod est adaperire.J qui etiam de ad exorcismi im spectare ieiunium N orationem monstrauit e Mife de sine illis id minime licuisse Apostolis,quamuis antea cum misti fuissent ad praedicandum 4, ac d Mate. si cepissent a Domino virtutem di potestatem super immundos spiritus. At licet non discipulos tantum sed credentes omnes pellendi daemones a Domino gratiam co VI secutos esse, Euangelica veritas' attestetur,& exemplo saepius mostratum sit,laicos homines mones eiecisse,quod&de militibus testatur Tertullianus , qui de parentes exorci eam filios io reis Σ. ij. ita litos dieit g tamen fuisse peculiare munus ordinis ad hoc opus in Ecclesia instituti, sanctorum Pa O do xorci trutri attestatione exploratissimum est,& in primis Ignatii h Apostoloru discipuli, qui inter ceto statu
C ros Ecclesiasticos ordines de officia recenset exorcistas. Cornelius Papa scribens ad Fabium An e Tertulde idotiochenum , in Romana Ecclesia institutos dicit exorcistas, & lectores una cum ostiarijs quin- sola tr. cap. i 1 inquagintaditos: Concilia praeterea Romanum , Laodicen uirit, de Carthaginense inter ordi- ε'ς
nes Ecclesiasticos adnumerant exorcistas, sicut de Hieronymus insuper in praedicto Concilio : Abis' is i .LLaodice nou statutum est,ne,citu non sunt ab Episcopis ordinati tam in ecclesii ς quani in domi p μ' bus exorci Zare praesumantali ramo ne quid superstitionis in exorcismos irreperet, consultum est, i Apud susebi. ut ordinandus exorcista de manu Epistopi libellum acciperet, inqtio scripti essent exorcismi, lice iust tib 6, 31 te sibi Episcopo: accipe,& commenda memoriae, & habeto potestatem imponendi manus super 'fenergumenum , siue bapti Eatum, siue catechumenumJut habetur in Concilio Carthaginensi pi& , , in μῆμ' 3'untiquis Ecclesiae Ritualibus libris. lnvehitur Tertullianus ' in feminas quae exorcirare praesu- l Concit. Labdi. merent, sie dicens: Ipsae mulier haereticae quam procaces , quae audeant docere, exorcismos e p. τε agere,&c.ὶ ni concit. Cit, Quod vero ad antiquum exorcismorum usum spectat: Iustinus martyr non tam in loco su- ῖ ' perius citato, sed & ante, haec ait: Eius nominis Iu vicesic et potentiam daemones tremunt & re- - .
D formidant:& hodie quoque illi per nomen Iesu Christi crucifixi sub Pontio Pilato qui Iudaeae pro P
uem daemone agi constet: iussias a quolibet Christiano loqui spiritus ille, tam se damomi in con- cap. 6.1itebitur de vero, quam alibi Detini de falso. Eque producatur aliquis ex his quide Deopa. ' 'ς x ti existimantur, qui aris anhelantes, numen de nidore concipiunt. nisi se daemones coniasti res te di is fuerint, Christiano mentiri non audentes: ibidem Christiani procacissini sangui nasundite.JEt sci M. i.
Cyprianus v in eamdem sententiam r O si audire velles sic incompellat Demitriam,m - t Iuliin.de veH-fitca P/ocon ..tem de videre, quando a nobis daemones adiurantur. & torquentur spiritualibus Ni christ. x i, sagris, de verborum tormentis de obsessis corporibus eiiciuntur: quando eiulantes de gementes ' i . voce humana de potestate diuina flagella & verbera sentientes,venturum iudicem confitentur'. sit,uhe,'' 'Veni &cognosce vera esse quae dicimus . Et quia sic deos colare te dicis; vel ipsis, a nos colis, e Tenulli u. increde. aut ii volueris, tibi credere;de re ipso loquetur, audiente re , qui nunc tuum pectus obse- Apologetici I x dit quinii ne mentem tuam ignorantiae no ne caecauit. Videbis nos inari ab eis quos uiropas, ti- v Cyy R4meri ab cis quos tu adoras, videbis manu nostra stare vinctos S: tremere captiuos quos tu suspi- V 'cis N veneraris vi dominos. Certe vel sic colandi in istis erroribus tuis poteris, quando conspexerix de audieris deos tuos quid sint,interrogatione nostra statim prodere,& praesentibus licet v bis, praestigias illas & salacias suas non poste celare.Jllaec Cyprianus: vi&ad Donatum Facul QT tas, inquit,datu, immundos,& erraticos spiritus, qui expugnandis se nominibus immerserint, ad confessionem minis increpantibus cogere;conflictantes,eiulantes,gementes, incremento panae propagantis extendere,flagris caedere, igne torrere. Res illic geritur,nec videtur, occulta plaga , poena manifestat. Uerum aliquando semones mendaciis confictis eludere conatos esse exorcistam assialtus, r vi. rtullianus y declarat his verbis: Hanc quoque fallaciam spiritus nequam sub person S desunct- . Tinis nati. ZErum delitescentis nisi fallor, etiam rebus probat nus xum in exorcisimis interdum aliquem se ex amnia. set. parentibus hominem sui affirmat interdum gladiatorem, vel bestiarium dicut & alibi Deum, ni- Damones resinit magis curans,quam hoc ipsum excludere quod praedicaluus,ne facile credamus animas uni- stentes exercis
422쪽
uersas ad inferos redi si,ut&iudicii & resurrectionis fidem turbent. Et tamen ille damon postquam circumstantes circumuenire tentauit , instantia diuini gratiae victus , id quod in verox Min , est , inuitus constetur. J Insuper sicut experti sunt Apolioli R) daemones pertinaci sit me inhaerere corporibus solitos , ut nulla exorcismorum vi expelli valeant , Origines bb Or in Iosue ostendit, haec dicens eum explicat libriim Iosue:Tale aliquid intelligereressumus, quia diciti Per ''' ma sit hibitare Amorrhaeus in ipsis. Verbi gratia: Si inimica virtus daemonis ex amaritudinis tu ma veniens,obssideat alicuius corpus,pertit bet, ac decipiat mentem:adhibeantur aute multae orationes, multa ieiimia, multae ex inarum inuocationes;& ad haec Omnia surdus daemon in obsesso corpore permaneat di persistat,tolerabilius feretis exorcistarii ni poenas, & adhibita sibi ex Dei nominis inuocatione tormenta,quam discedere ab homine quem impudenter obsida di nequint ter: ita etiam hic intelligendum est in istis qui dicuntur Amorrhaei,qui permanent de persist ut habitare in Eleom. lIX. Plurimum vero conserre fidem obsessi,ut exorcismi vim sibi insitam operentur, Cyprianus ςe Cypr de id ' inprimis his verbis testatur diurati per Deu verum a nobis, statun cadunt ex fatentur&de ob sessis corporibus exire coguntur. Videas illos nostra voce di operatione maiestatis occultae flagris 'μ ' torreri incremento poenae propugnantis extrudi ,eiulare, gemere,deprecari, unde vena ut ' ' & quando discedunt ipsis qui se colunt audientibus confiteri; di vel exilium statun, vel tuan scunt gradatim, prout fides patientis adiuuat,aut gratia curantis aspirat. haec Cyprianus. eadem a Miniuiua in fere Minutius Felix 4,sie dicens: Ipse Saturnus,& Serapis,& Iuppiter,& quicquid daemonum coli tis, victi dolore,quod sunt,eloquunti ir; nec utique in turpidinem sui nonnullis praesertim vestrum assistentibus, mentiuntur. Ipsis testibus,esse eos daemonas,de se verum costentibus credite: adii rati enim per Deum verum de solum,inuiti miseris corporibus inhorresciit,& vel exiliunt stati vel evanescunt gradatim, prout fides patientis adiuuat, aut gratia curantis aspirat . t Habes. Piudentia apud Prudentium ς exorcismi sormam quamdam his versibus expressam r
Bra rudo . 2Omne percussus chiisti,nee simina verbi Ferre poteIti agitant in Ierum tot vel bera linqua; auot laudata Dei resinant miracula Christi. Intonat Autis es Domini; Fuge callide serpens, Exue rem biu,O 'iras Diue latentes: a Mancipium Chri sti fur corrκptissime vcxata: . . . Desine, chris lua ade Ii,humani colporis vltor. ton licet ut stolium raptas.eui chralius inhaesit. Falsus abi ventos intuor. Christus rubet,eλι. Has inter voces medias Cyllenius ardens
Elulat, notos sis hirat Iups i er CutilCeterum quantumlibet virtus Christi prae ceteris Iudaeorum ac Gentilium ritibus ad pellanis ' . . dos daemones potentior visa sintamen non desierunt impotiores di circulatores eamdem artein a*ssi I φη profitentes circumire urbes, superstitionibus do incantationibus uti, eoque exercitio instar medior ii corum curantium corpora. quaestum facere,& cornu dere hinc Inde pecuniam. De his enim, dc no. . - , , x Christianis exorcisti suoquitur Vlpianus,cum ait i: Non tamen D incantauit, si imprecatus e st, Muisita s ut vulgari verbo imposiorum utar exorci2 auiti non sunt ista medicinae genera: tamets sint qui alios sibi profuisse cum praedicatione astirment.Jhaec ille,cum negat eiusmodi hominibus de eoru D mercede ius esse dicedum ex quo certum est,de aliis potius qua inde Christianis intellexisse, qui nonnisi gratis,absque aliqua conuentione stipendij, eiusmodi officium impendere consueuerunt. Verum quod ait erbum, Exorcia a re, este iniposto nullai id dubiu est,sigillare voluisse Chriebri ut i a stianos, quorum ipse erat insensissimus hostis,ut suo loco dicemus. Gentiles enim si e contumeliae . hii libri di- causa nominare consecuisse Christianos, Hieronymus testatur p, curn ait: bicumque viae rinent i iso tor 1. Christianum,usurpant statim illud de triuio: n γρ-M . et iecur,scilicet, O Graeci m impostorem. J. Hi ei epist io. & alibi h: Si tunica non canduerit, statim illud e triuio: imposior de Graecus est. J Grscos enimia Fur. Ethnici appellabant Christianos ut tradit Tertullianus ea de causa, quod cum Christianam am, Hi .epist is plecterentur religionem,abiecta toga. pallium,quod erat philosophorum indumentum, superue-a VHi' stiebant. At impostor etiam Christus Redemptor nostera Iudaeis est nominatus mana apud Madia Mes hir thaeum legitur: Recordati sumus quod seductor ille,&Glpro seductore, imposioreinesse legenu Bud. in Pa dum alii x tradiderunt. Multum plane conserimi addictum Vlpiani responium intelligendusia, dectae si . de . quae sanctus Iustinus martyr scribit in oratione ad Gentiles Mira demonstrat,non Christians ta. ις tum.sed & incantatores ac circi illatores exorci rare consuetuste: sed Christianos ceteris omnibus Tin ea re efficienda virtute praestitisse, monstrat his verbis: Hoc ipsum ex his quae sub aspectu vestro fiunt, intelligere potestis. Complures siquidem daemonum intemperijs correptos homines Porbem totum de hanc vestram urbem, quos alii incantatores & venetici curare non potuerunt, P multi hominum nostrorum, Christianorum inquam, per nomen Iesu Christi sub Pontio Pilato crucifixi adiurantes, marunt, atque etiam nunc sanant,exarmantes & exigentes ab hominibus , quos illi obsederunt daemones.Jhaec Iustinus. Verum quod ad Christianae religionis exorcistas specta non tantum eorum munus erat, e XII. qui patenter a daemonibus arriperentur, sed N illos qui latenter haec paterentur, exorci Zare. Omnes enim homines, cum natura nascantur filii irae,donec Christi baptismate in nouam transeant Exstro simi creaturam daemonis deninentur imperio; quamobrem antiquus Ecclesiae usus sint,vi OmneS,ante FU V qitam sacro baptismate imbuerentur,expurgarentur exorcismis, ac sic in nouam per baptismum I Cyri Eric , s. creaturam transsertantur. De huiusnodi exorcismo loquitur Cyprianus i, sic scribens ad 11
423쪽
1 gnum: Hodie etiam geritur,ut perexorcistas voce humana,& potestate diuina, flagelletur.& vra' turita torqueatur diabolus;& cum exire se,& homines Dei dimittere saepe dicat. lneo tamen qd a Curil. rate b. dixerit, fallat:& id quod per Pharaonena prius gestum est, eodem mendacio obstinationis de stau ny g dis exerceat. Cum autem ad aquam salutarem atque baptismi sanctificationem venitur, seire de h PUM i benius de fidere quia illic diabolus opprimitur,& homo Dco dicatus diuina indulgentia libera- o i d baditis. tur.Jagunt de iisdem exorcismis baptismum praecedere Elitis Cyrillus ' Hierosolymorum Epi d Ambios .ascopus Optatus F, Gregorius Nazianaenus ς, Basilius ad Amphilochium, Ambrosius Chry cram lib. i. e. s.
si stomus L Augustinus x frequentissime,ac ceteri omnes, & praesertim hi qui scripseri ni dedi φ 'i uinis officiis quod quidem in uniuersa totoque orbe diffusa Ecclesia sertiari solitum, Gennadius f his us testatur his verbis: Illud etiam quod circa baptirandos in uniuerso mundo sancta Ecclesia viai- oi lib. i. e. . &formiter agit, non otiolo contemplemur intuitu:cum siue paruuli, siue iuuenes ad regenerationis Mus in ioci veniunt sacranientum, non prius sontein vitae adeant,quani exorcismis de exus flationibus clerieo p G latarum ab eis spiritus immundus abigatur; ut tunc vere appareat quoniam princeps huius mundi
mittatur seraῖ,& quo modo prius alligetur sortis.JAt de exorcismi traditione satis. ei cive Mi., 3 Ceterum illud uniim non praetermittimus,non Gentiles tantum,sed di Christianos, cum prae- XII l. sertim post bapti sinu in in peccatum aliquod capitale incidi iterat, vexari a daemonibus cosueuisse, i Cyprierim et ut Dionysius ' de Cyprianus testatur. sc .n. ait Cyprianus: Saepe non ulli de illis, i sani baptitatur Ob p Amsi post nodum peccare c eperint, spiritu immundo redeunte quatiunturivi manifestum sit, diabo interitim enerti in in baptismo fide credentis excludi;si fides postmodum desecerit, regredi. J haec Cyprianus, Iumena. de his loquens qui perapoliasam exciderunt a fide: cum tamen interdum accidere soleat occulto Dei iudicio, ut innocentes pueri ac puellae,diuino permissu, arripiantur a daemon ut tum Augustinus agens contra Pelagium,tum Gregorius Papa in Dialogis tradunt. Sed de his modo hactenus. Iam vero quid poli tiliorum Scevae casum coligerit vires ipsa postulare videtur narrationiso: dine prosequamur. NON Iudaeos tantum, atque etiam Gentiles, noui casus timore perculsos quod superius dictu XIV est nomen Domini Iesu praeconiis extulisse, sed Sc Christianos ipsos magnam ex ea re fuisse uti- .6 'litatem consecutos, idem Lucas triadit his verbis : Multiq. credentium veniebant confitentes de annuciantes acetus suos.JDiuersam plane hanc fuisse peccatorum confessionem ab illa qua ad Ioa ελ ρεμ μ p C nis baptismum venientcs; agere consueuerant, certum elimam illa praecedebat baetiimum,hic autem eorum qui credidissent ac baptizati essent, erat consessio delictorianti Credetium enim no 'mine, nonnisi baptizatos in Christianos iam factos, Lucam nominare consueuisse, exploratis limuest. lam eiusnodi contusiionis deli toruin faciendae Dominus iecerat fundamenta, cum Apost lius dimittendi pectata, tradidit potestatem, dicens m: Accipite Spiritum Sanctunxquocii in remi se IRV
rhis peccata, remittuntur ciS; bc quoru retinueretis, tenta sunt.J Immode in aliis innumeris diuinae Scriptum locis apparent confessionis impressa vestigiavitque etiam ab ipso rerum omnium principio, ut in Adam cum ab coelia Deo consessio requisita,videatur quodammodo unperata. Sed haec omniare ferre praeterinittentes, antiquissimia usum eius in Ecclesia in Lod ii ostri instituti ratio postulat veterum Ecclesiasticorum striptorum te sit hcatione demonstrabimus. Confestione in igitur deliciorum a Deo primitus, cuin iure naturae ab Adam, tinia etiam postea XV. Ie e scripta mille modis a populo durae ceruicis exactana, atque a Christo in Ecclesia tradita lim De reis maminibus potestate dimittendi peccata stabilitam atque praeceptam, Ephesi insupercora in Pau- peccator Am. Io usu receptam, ac denique in i cclesia fuisse omni temporc frequentata in certis imum est . Cu-n ius proba ta rei etsi nulla alia suppeterent testimonia, ipsa necessitas id fateri compellat. Cu enim non sit homo qui non peccet, e tradita sit a Christo hominibus potestas dimittendi peccat aliqui
vult sibi, quae coinmiliit,peccata dimitti,ea ut aperiat potestatem habentibus absoluendi iecesse est. Incumbit & sacerdotibus necessario eadem singillatim perquirere: luoniam no soluendi tantu sed retinendi peccata facultatem sunt consecuti:qua vi utantur,de intelligantque retexare Musve debeant retinere singula singulorum opus est peccata audiant. Ceterum non desiuit de eiusderei vin innumera Patrum testimoniamos autem ex more,quae sunt antiquiora tantumni o recensebimus; reliqua vero, ut cunctis notissinia,absque laeuira aliqua silentio libentius praetermit
Habet in primis Dionysius ad De inophilum scribens de cuius commentariorum fide age- XVI. mus postea haec quae sequuntur verba: Tu vero ut tuae littere indicant)procidentem sacerdotem a Dionyseri.ε. sacerdoti, impium ut ais atque peccatorem, ne icto quo pacto contra disciplinae ordinem adstans in calce abiecisti,ae repulisti:cum ille quidem verecunde quod oportuit fateretur se ad peccatorii Pati . Rraio remedia quaerenda venisse. Neque exhorruisti insuper & facerdotem optimum lacerare conui-i ciis, miserabilem eum dicens,qui enitentem atque impium iustificasset. Jlienae 1 so de Rhoda ima - - 9-nensibus seminis scribit, quae lapsae in haeresin, ad Ecclesiam redeuntes ex mologesin facerent ;& de Cerdone haeresiarcha tradit p , saepe exomologesin secisse, sed iterum sua prava dogmata do p Ir n lita; . isIe. Fecit de exomola sit item Romae coram Zepherino Pontifice Natalius haereticus, ut Eu sebias ' ex antiquioribus scriptoribus recitat. Facturiis itidem cana erat & Marcion , vult morte 'praeuentus, impeditus fuisset: quod Tertullianus asserit. Porro nihil aliud esse exomologesin ta , multa bocere, quam sua confiteri peccata,tum ex eiusdem vi vocis,tum etiam ex antiquo usu recepto mon seripti straturmon enim Graeci tantummodo, sed & Latinorum plerique,ut Tertullianus, Cuprianus, de alit,ummologesin pro consessione peccatoruin,usurpare consueuerunt ab ipsa vocis significatio . .
μολογmr: nain ἰt, praepositio, idern est, quod, foris, Ne μλιο ita, quod ut declarat Suidas . ' 'conseilio, sic dacta a verbo ἰν Ἀολογοῖ am, hoc est , foris dicere,vel fateri. hac igitur voce usi sint '
maiores, quam Lucas in nruper citato Actorum loco in dicta,de qua agirmis ustoria pro conse L ne Peccatorum usurpauit,Graece sic scribes Et αλργe lini καὶ Gίγο ιλλ α ταο - e M. 3. qua
424쪽
. rem, II. Eh eua etiam significatione haec Tertullianus 'Exomulogesis est petitio veniae:quia qui petit venia, Arueo. delictum constetur.J XVII. At idem non solum ipsam peccatorum consessionem nominat exomologesin, sed alibi omnes b re tui. dep* actus poenitentiae,qui ipsam confestionem.sequunti iridum alth: Tantum releuat consesito delictoriim, quantum disiimulatio exaggerat. Consestio entin satisfactionis consilium est dissimul Q. AE p ' tio contumaciae. Huius igitur poenitentiae secundae de unius,' uanto in arctone tui est,tanto ope - Psi ' rosior probatio est; ut non sola conscientia praeseratur, sed aliquo etia actu administretur. Is actus qui inagis Graeco vocabulo exprimitur de frequentatur, exornologesis est, qua delictum Domino nolitum confitemur,non quidem ut ignaro,sed quatenus satisfactio consessione disponitur, consessione p. enitentia nascitur,poenitentia Deus mitigatur. Itaque ex ologesi, prosternendi de
humilificandi hominis disciplina est, conuersationem iniungens misericordiae illicem de ipso quoque habitu atque victuimandat, sacco et cineri incubare,corpus sordibus obscurare,animum maeroribus de j re, illa,qitae peccauit,tristi tractatione mutare:ceterum pastum et potum pura nos-st,non ventris scilicet,sed animae causa,plerumque vero ieiuniis preces alere,ingemiscere, lacry-inari et mugire dies nocte'. ad Dominum Deu tuum , praesbyteris aduolui,et caris Dei ad geni- rculari omnibus fratrib. legationes deprecationis suae in iugere. h. omnia exoinolemis. t paulo post ne putes de consestione Deo tantum secreto facienda, et non homini, ipsiuna intellexi sis haec subdit: Plerosque tame hoc opus,ut publicationem sui aut suffugere,aut de die in diem differre,pretamo, pudoris magis memores,quam salutis;velut illi qui partibus verecundioribus co Poris contracta vexatione,conscientiam medentium vitant, et ita cum erubesicentia sita petetit. Jhaec ipse ac denique cum multis laboret,ut eum a bono auertentem tollat pudorem,lim: additi Et go cum te ad fratrum genua protendis, Christum contrectas, Christum exoras.J loquitur sei tentia omnium Tertullianus de publico actu, sed tamen secretorum peccatorum csifestione, auaabiblutio consequatur unde et subdit:Grande plane emolumentum verecundiae occultatio delicti pollicetur, idelicet per irοηiam si quid humanae notitiae subduxerimus. proinde et Deum celabi inus. Adeo ne existimatio hominum, et Dei conscientia comparanturZAn melius est damn tum latere,quani palam absolui Z J XVIII. Ex his igitur omnibus constat, ex sententia Pamelii , viri eruditissimi,aliorumq. disertorum
e Pimel. in Tet virorum Orthodoxorum, Rhenani, de aliorum complurium, tres integras partes Ecclesiasticae M 4ς P mx ς 9 poenitentiae haberi a Tertulliano expressas,ni:nirum poenitentiam illam,quae precedere solet co MN ' fessionem delictorum,quam contritionem usitatiori vocabulo appellare cosuevimus; ac quae subsequebatur, consessionem coram sacerdotibus publicam de publicis,vel lecretam de secretis , ut d Idem in Tert. egregie idem notat Parnelius 4; ac denique actus illos poeniterati quos exomologesin Tertullia Moti de p Uit, mri nominat, communi vero usu loquendi dicimus satisfactionem. Sed haec planiora paulo post
insiψρς ς videbitnus in Cypriano. Est de consessione secreta eiusdeni Tertulliani V locus in libro de B νψi' in .pcismate,ubi primum ages de confestione peccatorum publica,quae p cedere solebat baptismu, io si mox de secreta in Ecclesia usitata scribit in haec verba: Ingressuros baetismum,orationibus cre-ς 'i' dς bris,ieiunii , de genteulationis,& neruigiliis orare oportet, de cum consestione Omnium retro delidi Iubi ζῶα ctoram,ut exponantetiam baptismum Ioanis Tingebantur multaranfitentes delicta sua. Nobis
gratulandum est, si non publice confitemur iniquitates,aut turpitudines nostras.Jhaec ille . At unde , quaeso, calumnia illa a Gentilibus in Christianos constata, cum dicerent ut tradit M ' nutius Felix i ipsos adorare solitos virilia sacerdotum; nisi quod illi ad eorum genua procumbetes, suaq. illis confitentes peccata, summisse veniam deprecarenturλ ex ea enim secreta verborii sa
cta prolatione,nec non de ex inore ad genua inclinatione,penes illos qui non intelligerent,sed res omnes in deteriorem partem acciperent, eiusmodi nefanda inualuit exitii matio.
De eadem item confessione peccatorum in Ecclesia fieri solita scribit Cyprianus in libro de lacis ii ἡ,li psis, cum ait S: Denique quanto dc fide maiores de timore meliores sunt,qui suam uis nullo laeti A .da Tim L ficii, aut libelli facinore adstricti, tamen quoniam vel haec cogitauerunt, hoc ipsum apud sacerdoarag. x ε. tes Dei dolenter de simpliciter confitentes,exomologesin conscientiae faciunt, animi sui diis exponunt, tutarent medelam paruis licet de modicis vuhieribus exquiruti Jhoc ipsum est quod aliti Cypr.eri io. bi dicitii: Nam cum in minoribus peccatis agant peccatores monitentiam iusto tempore, de secundum disciplinae ordinem ad exornologesin veniat, Sc per manus inarositionem Episcopi de cieri ius comunicationis accipiant: nunc crudo tempore,persecutione adhuc perseuerante, nondurestituta Ecclesiae ipsius pace ad communicationem admittuntur, de offertur nomen eorum; Mnondum poenitentia acta,nondum manu eis ab Episcoro de clero imposita, Eucharistia illis da-i idcm epis ii. tiir.J Eadem sere alibi in haec verba i: Ante actam poenitentiain, iam ante exomolosesin grauissi . M- yyy uti atque extremi delicti factam, ante manum ab Eriscopo de clero in poenitentiam impolitam , k Cype. Φῖ, . dcc:Jatque iterum et E Omolo si facta, dc manu eis in poenitentiam impolitia. J vel cum ait: Nuli e, p. isi. 61. la exoluta est criminis facta, despectis Episcopis atque calcatis lac itemi: Agat menitentiam pr-epi s . plenani; postea exomologesi facta ad Ecclesiam redeat.JFacit de illud mi Apud in seros consessio β- non est,nec exomoloetessis illic fieri potest.Qui ex toto corde poenituerint,de rogauerint, in Ecclesiam debent interim suscipi.J
XX. Quae o innia Cypriani loca, Scalia,ex quibus peccatorum consessio coram sacerdotibus fieri solita, de eorii indem satisfacti inexomologesis nomine nuncupata,mani seste monstratur, Pame- hs d , En lius eruditis notationibus Illustrauit,atq. insigniter locupletavit, 3c ex his omnibus haec colligen, tibi. i. ' ait : Discimus ex eiusdem canctis imi martyris scriptis, hunc olim in Ecclesia seruatum ordi-AM tu i Opee ne in ut primum fieret consessio criminum apud sacerdotes Dei. hanc sequebatur poenitentia quiculorum per de praecesserat: panitctiani excipiebat exomolo sis, quam subsequebatur impositio manus Epi
factitates. scopi, aut cieri. hac facia,dabatur Eucharistia sic reconciliato. J Eiusmodi manus impositione absolutionem
425쪽
1 sblutionem impartiri sollitam non tant ina ex his dietis colliginar, sed ex eo etiam quod idem Cyprianus in libro de lapsis sic scribit: Confiteantur singuli, uaesi, delicium situm, dum adhuc qui deliquit in seculo est dii in admitti consessi eius potest , dii in satisfactio& remissio sis a per sacerdotes apud Dominum grata est. N alibi scribens ad Cornelium Papam ipse, inquit,permi- a Cypri is s si qui legem dedi viligata in terris etiam in caelo sistata essent: sellii autem rostent illic, quae hic b Oii in ioca prius in Ecclesia soluerentur. haec & alia alibi h pluribus in eamdem sententiatu: quibus ostendi ra xi in pisitur,necessitatem impendere,ut absolutio delictorum ab Ecclesia impartiaturi sphsen' Verum quod in aliquibus locis superius citatis habetur expressum de manus impositione E '
piscopi de cieri exhibebantur ea in reconciliatione iniblicis o nitentis:inon quod rent id namque numeris fuisse Episcopi, vel eo absente presbyteri certum est :Omnes absolue-naanus impolitionein ratams Luseb. lib. 6.
isse Episcopi, vel eo absente, presbyteri certum est e sed ut onmes p .
se habere illius reconciliationem ostcnderent. De hac reconciliataone idem loquitur Cyprianus, tum deficientibus presbyteris, indulget ut diaconus tempore in b os. lib. i. gruenti necessitatis positi reconciliare panitentem, sic dicens Si Incommodo aliquo & infir M M. &Ilii - mitatis periculo occupati fuerint; non expectata prauentia nostra, apud presbyterum queri um- ormies. que praesentem; si vero presbyter repertus non fuerit,& urgere exitus coeperit , apud diaconum 4 QPxGPui 3 3 quoque exomologesin facere delicti sui possit, ut manu ei in penitentiam imposita, veniat ad Dominum cum pace .l Concedit Cyprianus, ut necessitate exposcere,diaconus,non quident propria alictoritate, sed ex mandato Epiuopi reconciliet publicum poenitentem: sicut videmus etiam si die legum auctoritate Je usu receptum,ut ipsum ministerium absoluendi ab excommunicatione cuique etiam inferioris ordinis clerico demandetur, ut qui eo argumento scripsere conament rios, pl.iribus docent. De eadem porro absolutione te Ecclesiae reconciliatione me nimii Hier nymiis , sit scribens: Sacerdos imponit manum subiecto,reditum sancti Spiritus inuocat; atque e Nieto. aduet sita eum qui traditus suerat satanae iii interitum carnis, ut spiritus saluus heret, indicia in populit Lumis '
oratione, altario reconciliat.JCeterum in eamdem cum Cypriano sententiam,de non rectituendis lapsis, nisi facta exomo xxii. loges, conspilai se in omnibus Romanam Ecclesiam, Clerus Romanus illum scribens egre s A fuit cypri. gie profitetur; immo ea omnia non ut recenter inuenta& excogitata, scd in re maiorum cuncia epist 3 i. c peragi tradit sic dicens: Nec hoc nobis nunc nuper consilium cogitatum est,nec haec apud nos ad ex uersus improbos modo superuenerunt repentina subsidia: sed antiqua haec apud nos sevcritas, an m . os si io reliqua fides,disciplina legitur antiqua. Jeu certe quidem: nam de Fabiano Papa haud pridem de- cipi Fintcnt Esuncio recens exeinplum praecesserat,qui Philippum Christianum Imperatorem ad exomolo sit faciendam adegit m prius illi communionem ecclesiasticam est impartitus, quam consesii nem secerit peccatorum xt Eusebius his verbis testatur 7: Fama est, hunc, Philippum motu et Im- perat rem Christianiis namque erat cum precationum in die postremae vigiliae Paschatis una cumultitudine in ecclesia particeps fieri vellet,non prius ab Episcopo, qui Ecclesiae praeerat,permis sim esse intrare quain se consessus suis et S inter eos qui peccatoria iii vinculis adiit e te nebatur adstricti, locumque punitentiam agentibus praestitutum occupabant, se sua sponte collocaui iret; Episcopumque dixisse eum non alia conditione, nisi is hid faceret, propter inulta delicta quae ab illo serebantur ad milia, aliquando ab ipso in ecclesiam receptum so . Impcratorem autem alacri animo & lubenti Episcopo morem gessisse, di ingenuam in citiain, ac religiosam piamque affectione ni re ipsa declarasse memorant. laec EuseCius. Merito igitur Clcrus Romanus, scribes 1, dictam epistolani ad Cyprianiana eadem se inperesse obserarata dein lirat,quae N in futtirum illibata custodiri cupiens, haec addit: Absit ab Ecclesia Romana vigorem se iam tam profana facilitate dimittere,& neruos seueritatis euersia fidei maiestate dissoluere, ut cum adhuc non tantum iaceant, sed de cadantetrorsoriam fratrum ruinae, prc perata nimis remedia communicationii vii
que non profutura praestentur. At vero quid mirum, si quod ut ex Aciorum constat historia 'se h Ad μcerone Ephesi coram Paulo Christiam, la ipsum ubique locorum coram ceteris Apostolis, vel ab eis ordinatis Episeopis,credentes culpae obnoxii factitarent
sed enim quid insuper de his scripserit Origenes, qui & ipse ad Decii tempora pertienit, au- XXIII.
diamus agens enim de septem modis, quibus ex diuinae Scripturae praescripto remittuntur peccata. Est, inquit , adhuc & septima, licet duraci laboriosa , per ponitentiam remissio 1κ ccato. i Dilata Levi xum,cum lauat peccator in lacrymis stratam suum, rae fiunt ei lacrymae suae panes die ac nocte, eueum non erubescit sacerdos Domini indicare peccatum suum,& quaerere medicinam secundum eum qui ait: Dixi pronuncia aduersi inanie in iustitiam meam Domino: S tu rein ististi in apieta . . rem cordis mei. J dc alibi λ: Pronunciationem iniquitatis, id est, consessionem peccatisreis g i'ru' quemlus diximas . Vide ergo quid doceat nos diuina Scriptura: quia oportet peccatum non celare intrinsecus. Fortassis enim, sicut hi qui habent intus inclusam escam indigena, b, in aut humoris aut phlegmatis stomacho grauiter & moleste imminentia, si vomuerint, releuan-tur: ita etiam hi qui peccauerunt. , si quidem occultant&retinent intra se peccatum, intrin- μ' 'secus urgentiar, S: pro in 'um suffocantur a phlegmate vel humore peccati : si autem ipse sui accusator fiat ; dum acciusat se inet ipsum N constetur . sint ut evomit & delictum, atque omnem morbi digerit causa: n . Tantummodo circumspice diligenter , cui debeas confitcri peccatum tuum : proba prius medicum , cui debeas cai sani languoris exponere, qui sciat infirmari cum instrua ante, flere cum stente qui condolendi S compatiendi nouerit disicipii, nam : ut ita demum, si quid ille dixerit , qui se prius Scemiditum medicum ostenderit et misericordem, siquid consilii dederit facias et sequaris, si intelle erit et prouiderit talem esse lan-τκ rem citum,qiii in conuentu totius Ecclesia exponi debeat et curari, ex quo sertassis et ceteri aedificari poterunt et tu ipse facile sanari inulta hoc deliberatione ,et satis perito medici illius consilio procurandum est i haec Origenes, qui et paulo inserius inuehitur in eos qui absque
426쪽
Socratis OSORomem assertio depresbyteris paeni
tenti arti . e sociat. lib. s.
,publicam alteram coram Ecclesiae nuctu, ii criminis qualitas id exigeret. De his etiam alibi in haec verba: In grauioribus criminibus se mel tantum vel raro poenitentiae conceditur locus:ista vero communia peccata, quae frequenter incurrimus, semper poenitentiam recipiunt,& sine intermissione redimuntur. J Cur autem publica poenitentia non adeo sacile iterari solita esset, declarat Augustinus h scribens ad Macedonium. Ex his omnibus satis certum exploratumque habetur,ab ipsis Apostolorum temporibus peccatorum consessionem coram sacerdotibus, siue priuatim, siue publice, numquam este intermissam; viguit seque eiusmodi disciplinam in Ecclesia Catholica, maiorum obseritatione usuq; receptam, atque probatam. At Decii temporibus fuisse in ecclesiis presbyteros poenitentiarios, qui consessionem peccatorum audirent, nec negant qui hostes sunt prenuentiae: auctoritare enim Sincratis ac Soaomeni Graecorum historicorum, sed Nouatianorum,apertistime id testant tu, liquet. Ait enim Socrates : Ab illo tempore, quo Nouatiani se ab Ecclesia seiunxerunt, recusauei unt l. cum his qui tempore persecutionis regnante Decio concitatae lapsi erant,communicare: Ecclcsiserum Episcopi canoni adiunxerunt, ut in singulis eccles ijs presbyter quidam Irinitentiae praeesset: quo. qui post baptismum lapsi fuassenticoram presbytero ad eam rem designato peccata sua con-hterentur limino quod ait paulo inserius particulatim confiterentur. haec Socrates. Porro eamdem peccatorum consessionem fuisse secretam,Sozomenus d his verbis signa ficat: Etenim cum
quissent, veniam dare, Deus iusserit; de ad impetrandam denique veniam confiteri peccasarium sit odiosum ut credibile est sacerdotibus ab initio visum suit, tamquam in ineatrcte Ecclesiae multitudine,delie Apronunciare. Presbyterum itaque alique : maxime spectabilem, secretorii in etiam tenacem,ac sapientem huic osti prorsus non peccare,naturae sit humana diuinioris: poenitentibus alitem, quamuis frequenter deli
aj a a eccata ncces eatro audienuem vitae integritate quam
dentes qui peccarant,acia vitae suae confitebantur. Ille vero pro cuiusque delicto, quid aut sacere singulos,aut luere oporteret, interminatus absoluebat, ut a se ipsi commissorum poenas exigerct. . US, Oic haec ille, licet aliter ac perperam habeat lectio Sozomeni apud Cassiodorum in Tripartita ς, duait,antiquis Pontificibus visum esse,ut velut in theatro sub testimonio Ecclesiastici populi delicta panderentur. N am si hoc verum est, quid opus erat ut subdit ad hoc opus deligi presbyterum secretum seruanteinZxxv. Quod vero pertinet ad tempora Decii: licendum est potius, tune excrescente lapsorum nume- 'nitentiario ro,pcnittantiariorum presbyterorum etiam numerum esse auctum,quam tunc recenter institutu: νυ tactu, n . quandoquidcm ut Vidimus superius& exemplis &testimoniis longe ante Decii tepora se eques mei M. erat usu Sexom Oloaesis in Ecclesia. Consultius quidem Soromenus,nullum certum definiens eius rei temporis principium, in agit de Romana Ecclesia: Romani, inquit, sacerdotes ab ipso inde exordio etiam ad nostram usque memoriam custodiunt,bec ipsumuit ist. Sed quod ad numerum spectat mon unum, sed plures presbyteros poenitentiarios in una ecclesia ad suscipiendos poenitetes di ipsorum peccatorum consessionem audienda suisse praefectos, demonstrat Dionysii s Alexandrini epistola ad Fabium Antiochenum,dum Serapionem lapsum, in extremis laborantem, dixisse ait neroti suo: Aliquem ex presbyteris aduoca ad me.JIn ceteris vero quae scribit Socrates, a Nectario Episcopo Constantinopolitano sublatiam esse a presbuterum poenitentiarium, casione oborti scandali,quod recensen insuper quod dicit, ab eodem Sitam este liberam potestatem, uti pro sua quisque conscientia ad mysteria participanda accederet;a quod est maximu Omnium canonem illum de presbytero renitentiario in singulis e clesiis praeficiendo,apud alias sectas firmum ratumque mansisse; eos vero qui fidem Consubstanitialis tenebant,necnon Nouatianos presbyterum poenitentiarium reice iste: haec omnia nonnulli, quamlibet occasionem captantes,ut Catholicam veritatem impugnent, tam sacile admittunt, ut ex his affirmare audeant, poenitentiam per sacerdotus in Ecclesia ministrari solitam,temporibus Nectarij prorsus esse sublatam,ac henitus abrogatam. Sed tanta haec Socrati testanti prasiada est fides quanta ceteris lis reticis de suis dogmatibus tractantibus:quippe Nouatianus seciacia su rit,quam vere ac sincere haec scripserit aduersus poenitentiam in Ecclesia administrari solitam, quemlibet puto posse facile iudicare. Ceterum haec quae dicimus de Socrate, non esse calumniam, sed apertissimam veritatem; nee tam aliorum testimonio,quam sui ipsius professione probari ipsum fuisse secta Nouatiansi; quae paucis dicturi sumus haud enim haec tam manifesta longo indiget sermonis inuolucro nullo ne- agotio declarabunt. Cum enim nulla eos laudandi, de ea quae iidem Nouatiani dixissent, a mnandi occasionem praetermiserit: Nicephorus S haec intelligens, eum esse Nouatianum, non semel, sed iterum iure clamat. Sed istud ipsum sua sponte dilucidius profitentem audiamus. Agens enim de S. Ioanne Chrysostomo Nectarii successore,cum ii sugillat, quod pro concione saepe ea verba dixisset: Si millies lapsus poenitentiam egeris, in Ecclesiam inaredere extant huiuscemodi vel alia plura id generis in homilia secunda eiusdem in Psalmum quinquagesimum: luae redarguens Socrates, se proculdubio eadem cum Sisinnio tum Nouatianorum Episcopo, qui eo argumento aduersus eumdem Ioannem Chrysostomum librum conscripsit, sensisse, absque ulla ambiguitate declarat. Verum quoniam & Sodomenum eamdem prorsus causam sevisse certum est: quam manifeste deliret uterque,erit perfacile demonstrare. Cum enim ambo in eam conueniant sentententiam, ut sublato a Neciario presbytero poenitentiario Ecclesia quod ait Socrates i eius. modi exemplum fuerit imitata,vel quod ait Soromenus omnium sere Ecclesiarum Praesules id ipsum sectati fuerintiquam id a veritate sit alienii,paulo inserius apertissime declarabimus, cumultis Arud rus .
427쪽
. muItis exemplis adductis, qiud a reteris Ecclesiis fuerit obseriratum,aperiemus. At quoniam amborurnis in eamdem conspirant sententiam, dicuntque sublato presbytero XXVIII. menitentiario a Nectario, permissum cuique, ut secundum animi sui consilium ad diuina participanda mysteria posset accedere licet haec de Nectario, ut ab hominibus qui faueant Nouatianis dicta. fide vacillent:tamen si velimus esse vera,de fidem de his Socrati adhibendam putemus: Ne- diarium a Nouatianis suisse deceptu,affirmare oportet; ut qui illis uteretur familiarissime, quos V etiam in rebus quae spectant ad fidem aliquando consuleret, de illorum opem aduersus alios haere ticos i inploraret: cum alioqui non deestent in Ecclesia Catholici, quos docuis et Gregorius Naχia , i s enus, ineuius sedem ipse successerat. Iactat haec idem Socrates R de suis Nouatianis, Agellio Ese,. '
Episcopo,& Sisinnio I sctore, quodque ab eo requisiti, praesto fuerint. Scimus de Gregorium Nazianaenum,cum solutus munere pastorali,quae tus Nazian Za in rure paterno ageret, aduersus eudem Nectarium per litteras acerrime expostulasse,quod Arianos, Macedonianos, Eunomianos, atque Apollinaristas,quae vellent, Iibere Constantinopoli tradiare permitteret. Quonam sigmas et de his ille ad eum scripserit,eius epistolae exorditim facile manifestat; est enim huiusni odi hi 'Dei cura de prouidentia quae ante tempora nostra Ecclasias tueri solebat, vitam hanc deseruise otii. i. ri .... in uniuersum videtur.ὶ Ex his igitur facile potest intelligi ,ex quo sonte deductum suerit, quod di- cost.
cunt, arbitrio suae coii scientur, absque exornologesi coram prcsbytero sacta,cuique relictum, ut, cum vellet, sacram sumeret Eucharistiam: nec Eudaemonem illum, quin potius cacodaemonem,
vem haec illi consuluisse dicit Socrates,nec alium quam Nouatianae sectae hominem suisse, credς
Esto igitur hec fuisse a Nectario Nouatianorum consilio instituta: mendacissime certe addit XXIx. socrates,omnes qui essent fidei Consubstantialis, Catholicos scilicet, cum Nouatianis pari consensione canonem illum de presbyteris poenitentiar ijs in singulis Ecclesiis praeficiendis abroga sese: sed apud alias sectas ire inpe haereticos, illum firmum ratumque mansisse. Nam non tantum ex his quae diximus,aperti niendacii redarguitur, sed alijs certissimis arguitientis et iisdem impostura detegitur. alii enim eodem Theodosij tempore cum Nectario vixerunt,& qui suturis tempori in que pe bus successerunt quinam usus fuerit Ecclesiae orientalis in imparticita Eucharistia, suis ipsorum μή rscriptis satis aperte ac firmiter testatum reliquerunt. Ecce tibi in primis Gregorius Nysenus. et si e Eucharranon modo iis temporibus vivebat,quibus ea accidisse id e Socrates narrat nimiru sub Consulatu ut πη no ora. et Titiani et Suii machi, sed etiam adhuc superstes erat vitimo anno eiusdem Iheodosi Imperato- ς lib. s. ris: na internisse ruperitur illi Synodo Constantinopolitanae,quae celebrata est anno decimo sexto '' de ultimo Theodosii imperatoris, Arcadio tertium de Honorio secundum Cois ut eiusdem Syn d Apud diridi i d declarant. Hic inquam, Gresorius inter Omnes Orientales Episcopos, qui tunc tempo dori Balc. pae. ris vivebant, insigni eruditione ornatissimus,de ob pclaras res gestas aestimatione facile princeps. 39
egregiam epitholain,quae a Graecis inter canonicas est recentita, scripsit ad I.atoium Mitalenes ό cita
Episcopum .qi qtiosdam canones, quos pinnitentiales appellare consuevimus, instituit; ut confitentium peccatorum examinato pondere,ex eorum praescripto illis poenitentia iniungeretur . Invstima quidem sua senectute eam scripsisse videtur Gregorius,quippe qui in fine ad eumdem, ad quem scribit Episcopum, haec dicat: Debes enim,ut gratus filius ei qui te secundum Deum genuit in senectuta. per tuas orationes alimentare.JSic tritur, quam manifeste ex his quae scribit Grego. rius N vssenus dicti Nouatiani historici mendacis arguantur, nemo non videt. Sed iam ad Ioannem Chusostomum veniamus, qui Nectario in Episcopatu successit, de vi. xxx. - deamus. num & ipse. piod scribit Socrates secisse Nectarium, suo arbitrio reliquerit omnes. ut i absque poenitentia,suae tantum conscientiae testimonio,cOui municarent, quidque ipse sacerdotes s cs istisi tata loquens de hac re dicat audiamus: Non parua, inquit, vobis imminet pcrna .li quem aliqua adii holita a. improbitate teneri scientes, ei huius mense participationem permittatis. Sanguis enim eius de De lumin manibus vestris requiretur. Si dux igitur quispiani, si Consul ipse si quis diademate coronatus in Daharinia digne adeat cohibe coercet maiorem tu illo habes potestatem. J de poli multa S: Si ipse pellere reissis a. non audes mihi indicamo perluittam ista fieri:animam prius tradam meam, quam Dominicum ι Clis Vsom Malicui corpus indigne: sanguinemq; meum est undi rctius patiar,quam pretiosissimum illum san popul Amine in praeterquam digno concedam. Quod si quis venerit cum sordhbus ignorarer,nulla vestra culpa est, si multam prius adhibueritis diligentiain main hic mihi de notis & niani seliis disputata sunt,quibus e inedatis cito etiam ignotos Deus notificabit.Jrepetit eadem alibi iisdem serme verbis. Ex quibus videas quam aperte refutentur dicta a Socrate,de licentia impartita,ut quiuis sua consesentiae arbitrio ad percipiendam Eucharistiam accedereti ternm Disse in Ecclesia temporibus Ioannis Chrysostomi presbyteros poenitentiarios. XXXI. - idem Ioannes Chrysiostoreis saepe Gemonstrat: nain cum de pcvnitentium viasse meminerit. pre- rata Ecclara sbyteros etia apud quos illi agerent exomologesin, in ea Ecclesia fuisse ad illud opus ad Eriptos, cο tintinuo Patarniare necesse est: sic enim ait h: Adstantam aridis prrconem, atque dicentem: otquot estis litana Ioain poenitentia,omnes orare.Quicunrq ire non participes iiunt in Poenitentia sunt.Quid stas,si es in ne chrysona Venitentia sumere non debes.qui namque nota communicat; si exponitentibus. J nec aliud in- mo.
sinuat, cum alibi ai Causa itur presbyter sedet,causa tui rectus stat doctor laboribus e amictio h Chrysost ad ne affectus.JPraeeedere eonsueuisse peccatorum consessionem sic Eucharistiae suinptionem, a- r'i'R:lio loco det onstrat his verbis x: Tempus quidem consestionis aeque & lotis baptismate, & 1llo- c, , vst. .ris profanisque inelinibitullis quidem, ut post patentium criminum vulnera, Paenitentia inteme- Matth hora. a. niente citrentur,& ad sacra mysteria redire mereantur, his vero, ut ablutis in baptismo maculis, , Chiosost. i.
ad Domini eam mensain tumida iam costientia ac dant.JCeterum eiusmiai delictorum conses h i ' hsone nonnis sacerdotibus fieri selita, ab eisdemquς absolutionem criminum impartiri debere, se . i. O ..i re demonstrM Vegrata a P xj his prη illlam iacui A dimittendi peccδta vel meter exa erat . inuru, 'in .
428쪽
A re operaepretium duximus. Verum dum haec nostra sub praelo essent, D. Latinius noster vir eum primis eruditus,totaque Urbe spectatus,eodem argumento libellum rogatus edidit, egregium plane suae senect itis honestissimae monumentum quocunt haec nostra firmatur tum etiam his nostris illa firmius roborantur. Vna enim cum sit veritas; licet eius studios diuersis interdum viis incedant necesse eli tamen ut in idem loci conueniant. Quod Vero spectat ad confessionem peccatorum sacerdoti faciendam , multa alia suppetunt sanctorum Patrum testimonia,vt Basilii id saepius testantis,ac aperte prostentis, illis faeledam esse peccatorum consessionem quibus sacra musteria sunt commissa. Gregorius . N vilenus id ipsum. Pacianus L qui claruit ut testatur Hieronyinus temporibus Theodosi, resolutionem peccatorum sacerdotibus a Christo concessam, sacramentum appellat: idemque in Padienes quai eripsit de paenitentia,de consessione peccatorum sacerdotibus facienda,pluribus agit. Ambrosus d aduersus Nouatianos insurgens,inultis demonstrat, recte Ecclesiam per sacerdotes vendicare vi poenitentiu in peccata dimittat:&duobus libris,quos de poenitentia seripsit, nihil aliud, sacit,quam Nouatianos insectari ac redarguere, simulque Ostendere, esse in Ecclesa confitenti bus peccata per sacerdotes veram relaxationem & absolutionem delictorum, eamque passim exerceri solitam: quin de ipse in eadem functione saepe versatus,cum poenitentium audiret delicta , commiseratione collacrymari solitus erat:quod eius clericus Paulinus,qui Vitam ipsius scripsit, testatur his verbis tauotiescumque illi aliquis ad promerendam poenitentiam lapsus suos constebatur ita afficiebatur commiseratione, ut flens aliena sicut sua peccata, ad fletum prenitentem etiam commoueret: ac causas criminum quas illi confitebantur. nulli nisi Domino apud quem intercedebat loquebatur;relinquens exemplum posteris sacerdotibus, ut intercessores apud Deum sint magis quam accusatores apud holia ines. hac Paulinus. Certe non tantum publice peccantes ac poenitentes Ecclesiae reconciliare,sed de secreto constentes audire,muneris fui se Episcoporii, scribit Nicephorus ς Chartophilax: addim. illos immens penaeas laboris,eamdem sinetione delegasse postea monachis sacerdotibus. Meminit de secretae consessionis Hieronymus cum ait: Si quem serpens diabolus occulte momorderit,& nullo conscio eum peccati veneno insecerit: si tacuerit qui percusius est,ti no egee rit ponitentiam nec vulnus suum fratri de magistro voluerit confiteri magiser. qui singuam habet ad curandum,facile ei prodes si non poteritisi enim erubescit vulnus medico consteri r quod ignorat medicina non curat. idem& alibi g, sacerdotes es e qui peccata audiant di diiudicent, tradit. Augustinus quoque de eadem saepius, vicum alth: Nemo sibi da cati occulte ago, apud Deum ago nouit Deus qui mihi ignoscit quia in corde ago. Ergo sine causa dictum esti aus solueritis in terra, soluta erunt in cflo3 Ergo sine causa sunt laues datae EcclesiaeΘFrustramus Euangelium Dei,stus ramus verba Christi. JN rursus inserius 3 de his qui peccant i veniant, inqirit ad Antistites,per quos illis in Ecclesia claues ad inmistrantur. N paulo post Si peccatum eius no solum in graui eius malo, sed etiam in tanto scandalo est alio tunsa atque hoc expedire utilitati Ecclesiae videtur Antistiti,in notitia multorum,uel etiam totius plebis,agere poenitentiani non recuset non resistati haec Augustinus de secreta primum,ac de puDlica p. nitentia, cum ratio publici se dati illam exigit. Eademque alibi saepius inculcat. Caelestinus papa , qui eodem vixit tepore. uerissimum sanxit decretum aduersus Episcopum, vel presbyterum si eum muliere cuius audistet peccatorum consessionem peccasset ut Episcopus annis quindecim poeniteret, presbyn ter vero duodecim;& si factum propalatum esset, ponerentur: ruibus certe usum secretae confessonis demonstrat. His addimus post aliorum Graecorum testimonia qui ante Nectarium vixere, quos recensuimus,& aliorum qui post eum vixerunt nempe inter alios,duos Anastasios,sin altam videlicet Antiochenum,& alterum Nicaenum, Episcopos :quorum prior m haec breuiter habeti Christo Domino per sacerdotes tua confitere peccata,Sc. posterior vero post multa ita eamdem sententiam
disputata,haec ait: Qui autem stulte, vel potius impie dicunt, nihil prodesse eam qus fit hominibus cotessionem:propterea quod sint similiter vitiis obnoxii,& animi perturbationibus: solum enim Deum posse tollere peccata Sciant qui haec dicunt,primum quidem,quod suae nequitiae N amentiae praetextum obtendundi deinde dicta ipsus Domini circumscribunt, qui dicit suis ministris rQuaecumque ligaueritis super terram ,erunt ligata & in cflo. I rursu ni Quorum remiseritis peccata, rematiuntur eis.JN paulo inserius: Ets ergo sit homo qui audit confestionem, Deus est tamequi per se conuertit & donat.J sed de longe ante Ambrosius o haec in eamdem sententiam Homines inquit, in re in imonem - peccatorum ministerium suum exhibent,non ius alicuius potestatis exercet. Neque enim in suo, M sed in patris & Filii di spiritus sancti notitii e peccata dimittuntur. Isti rogant, Divinitas donat humanum enim obsequium, sed muniscentia supernae est potestatis.J haec idcirco quod sacerdos absoluendo, preces praemittit dicens: Misereatur tui,5 c.J5 cuni ipsam peccatorum absolutione impartitur, in nomine Patris N Filii Ze Spiritus sanesi, illam pronunciat. Essent bis addenda qua- plurima, sed non patitur ratio instituti ut his diutius immoremur. Ceterum haec breuiter se habeto cunctos qui post vixere, Catholicos tam Latinos quini Cricos rerum Ecclesiastiearum tractatores de confestione peccatorum coram sacerdotibus,sacienda,in eandem pedibus tuisse pariter sententianuscq.quod a Christo Domino nostro est institutum.& Apostolorum temporibus factinquam amplius in Ecclesia Catholica esse intermissum. His i itur quae ad Apostolicas
Deus non homo obsta titatum, numquam amplius il atraditiones de Ecclesi v sum pertinent vi suscepti muneris ossicium postulabat elucidatis, ta ad ipsam rerum Ephesi gestarum historiam,vnde Gigress sumus, post longas tandem moras aliquanco reuertamur.
Cum nouo casu irruentis daemonis in Scevae filios exorcissas, Christiani etiam timore perculsita vitiat. Eccle. Tom. i. Dd 3 veniissent XL
429쪽
o senee in lud. de obit.Claud. Taeitaib. 2. Suet. in Claud. e. s. Dio lib. .
venissent ad Paulum, confitentes Se annuciantes peccata sex poenitentia etiam satisfacere stii dite Arunt: Multi enim inquit Lucas μ) ex eis qui fuerant curiosa sectati, contulerunt libros, & combusserunt coram omnibus,& computatis pretijs illorum, inuenerunt pecuniam denariorum quingentorum millium. Ita sortiter crescebat verbum Dei,& colirmabatur.JFuis e hos magiae libros, aeque omnes b consentiunt. Antiquo quippe usu receptum fuit, ut libri magics artis qui per inuocationes daemonum aliosque superstitiosos ritus exerceri consueuerunt,igni traderentur . De liis est responsum Pauli Iurisconsulti in haec verba: Libros magicae artis apud se neminem habere 'r i :- a ambustisque his publice, in insulam de baimprobatae lectionis libros, magicosi protinus esse tradendo consuluit.Saepe φ scimus datum nevotium magistratibus de eiusmodi libris dilistenter inquirendis,ut in eos habentes animaduerterent. Vsitatu id ipsum apud Graecos,atque Atlienis potissimum, ut tinprobam lectionis libri igni traderentur, exemplum i de Protagorae voluminibus igni traditis declarat. Dicto igitur Ephesiorum Claristianorum exemplo in Ecclesia itidem Obseruatur,ut non latum ma e libri, sed di ceteri omnes, qui ab haereticis aduersus Catholicam iidem scripti suerint, igne consumantur. De magiae vero libris haec Augustinus g, de mago agens, quem ad fidem conuertit: Perierat iste: nunc quaestus inuentus adductus est Portat secum codices incendendos, per quos fuerat incendendus; ut illis in ignem missis, ipse in refrigeritim transeat. I De comburendas i, vero libris haereticorum, extant Christianorum Imperatorum sancitones. Porro aeque ac magia,execranda visa est Christianis illa per astrorum aspectum fieri solita diuinatio,quae ex iudiciaria,quam vocant,astrologia manare consueuit. amobrem Aquila Ponticus, eruditione interpretandi celeberrimus, ab Ecclesia est eiectus,quod ut Epiphamus i trodit geniturarum inspectionibus de natiuitatum horoscopis vacaret.Sed his non solis apud Christianos, verum etiam apud Genti Iesmam ut Dio x tradit Augusti temporibus astrologi sicut depraestigiatores, sunt ab Urbe quod antea diximus expulsi. Sane quide de mathematicis V rbe pellendis atrox Senatusconsultum tactum anno superiori ex Tacito i vidimus; quod tamen cum irritum fuisse dieat non aliud significat quam quod alibi de his ait: Genus hominum potentibus infidum, sperantibus fallax,quod in ciuitate nostra vetabitur senaperita retinebitur.Jhaec idcirco saepius iidem legibus Imperatorum inueniuntur esse pmscripti, iidemque riirsus in Urbe semper inuenti. Sedent in quod pertinet ad Ephesios,de quibus est sermo: genus hominu magiae addicti simum sui testatur S. Hiemnymus m: in ea enim ciuitate artium magicarum praestigiae admodum viguerunt. Equidem nulli bi carius quini Ephesi Apollonius Tyanciis magiae suae merces est nundinatus, si Philostrato ' credimus. Nam di ipse cum circa haec tempora Ephesum venisset, in eredibilem cane apud illius urbis accolas aestimationem aucupatus est; adeo ut quod idem ait statua donatus ab illis, inter diuos relatus sit. Sed qxiae anni linius reliqua sunt,prosequamur. Hoc eodem anno, iisdemque Coss.tertio v Idus Octobris, circa horam septimam moritur Claudius Imperator,annum aetatis agens ut Suetonius tradit sexagesimumquartum in Imperio vero decimuintertium, mense Socio,& dies viginti, ut numerat Dio. Sic Uitur defuit . Agrippinae dolo,veneno illi propinato: Nero eiusdem Agrippinae filius annum attingens aetatis decimii octauum, in Imperium successit, tenuitque annis tredecim,mensibus septem, diebus vigintiocto. Extinctum vero una cum Claudio fuit edictum illud aduersus Iudaeos,ne in Urbe ageret, promulgatum quamobrem de Christianis etiam, tui ex Iudaeis crediderant, in Urbem redeundi, qua pulsi fuerant facultas data est. Visus est Nero ipso Imperii exordio erga Iudaeos propensori nam &ipsorum Regem Aarippam P mox donauit quatuor ciuitatibu nimirum Perea di Iuliade in re gione Abilinae,Tarichaea& Tiberiade istiGalilaea positis: reliquam vero Iudaea Felici, qui vi vidimus a Claudio eam administrandam acceperat,curandam tradidit; idque in gratiam Pallantis eius germani,qui ex eo quod conciliasset nuptias Agrippinae cum Claudio quaru occasione Nero subiisset Imperium,apud Agrippinam & Neronem plurimum poste videbatur. sub iisdem Cois refert Tacitus q, dolo Agrippinae sublatum esse veneno Iunium Silanu Asae Proconsulem,atque Narcissum libertum, qui apud Claudium primum sere locum tenuerat, esse necatum. Porro haec omnia facta sunt ut idem auctor ait ignaro Nerone, qui sic moribus compositus erat,vsus Seneca Praeceptore,ut cuiusuis nocentisti ini nominis legibus eodemnati suppliciuexhorresceretiquod aci ipsum scribens testatur Seneca his verbis: Animaduersurus in latrones duos Burrus Praefectus tuus,vir egregius,dc tibi Principi notus,exigebat a te, scriberes in quos geex qua causa animaduerti velle S: hocsspe dilatum,ut aliquando fieret, instabat. Inuitus inuito cachartam protuli et,traderetque,exclamasti: Vellem nescire litteras. O dignam vocem, quam audirent omnes gentes quae Romanum Imperium colunt. haec idcirco de Nerone, qui ipso biennio
sui Imperii in omnes fuit beneficenti stimus; ut non mireris, si rescisso in Iudaeos Claudii edicto,eisdem in urbem redeundi dederit libertate in.
Nno deinceps quinqiuagesimoseptimo Domini, Claudio Nerone' de L. Antistio. Cosscum, I μυ morte Claudi j, Iudaeis adeundi Romam potestas iacta esset,& ipse Paulus tertium iam an ' μ' num Ephesi ageret veniendi Romam consilium iiiij t: sed prius Macedonii & Achaiae Ecclesias vii Aa iis i stare, ac Hierosolymam reuerti,demum Romam inde se conferre decret uti haec enim Lucas in haec
430쪽
A Iire verba testatur: His aute expletis, proposuit Paulus in spiritu,transita Macedonia de Achaia, ire Hierosolymam licens: Postquam fuero ibi oportet me de Roniam videre. Mittens autem in Macedoti iam duos ex milustrantibus sibi,Timotheum & Erastum, ipse remansit ad tempus in Asa. Jhic Lucas.Ad quodnam usque tempus Paulus permanserit Ephesi, ipse his diebus scribes
ad Corinthios R, declarat his verbis: Veniam autem ad vos,cum Macedoniam pertransierorna Cor a Macedoniam pertransibo. Apud vos autem forsitan manebo,vel etiam hiemabo, ut vos me deducatis quocumque iero. Nolo autem vos modo in transitu videre: spero autem aliquantulum temporis manere apud vos, si Dominus permiserit:permanebo aute Ephesi usque ad Pentecosten.IAe insuper de Tiinotheo,quem in Macedoniam una cum Elasto, inde Achaiam praemiserat, limait he Misimus ad vos Timotheum,qui est filius meus carissimus de fidelis in Domino. t ac re ' 'suin de eodem inferius : Si autem venerit Timotheus, videte ut sine timore sit apud V Opus A i cora enim Domini operatur, sicut de ego.JEx his itaque omnibus clarum perspicuuinque redditur, ipsum Paulum Apostolum scripsisse II.
primam epistolam ad Corinthios lim adhuc Ephesi moraretur, sed iam de profectione cogitan- Te Epi sola P tem. Qua autem occasione ad eam scribendam impulsus fuerit, paucis aperiendum est ex eius prima ad G cni in argumento satis aperte proditur causa,qqam ad rerum gestarum notitiam summopere con tbios. ducere existimamus. Cum Paulus Corintho prosectus, Epherum veniens, ibi trienio moraretur;
de Apollo Corinthum prosectus, illic Euangelium praedicasset: licet non secus ac Paulus unisi Deu& Iesum Christum eius filium annunciasset: tamen accidit ut vana quadam iactantia quisque suupraeceptorem,a quo est et eruditus,extolleret:dumque alii se Pauli, Apollo alii, alii vero neutrius, sed Cephae, nempe Petri,vel Christi esse gloriarentur, oborta est inter eos non parua contentio: 'Paulus ut 'mi neret, aliaque de qui biis dicemus, sedulo admoneret, priorem ad ipsios dedit epi - . solam,qua in primis aSens de eorum altercatione, haec ait di Obsecro vos fratres per nome Do 'inini nostri Iesu Christi,ut id ipsum dicatis omnes, de non sint in vobis schismata: sitis autem per dii in eodem sensu, de in eadem sententia. Significatum est enim mihi de vobis,fratres mei, ab ijs qua sunt Chloes,quia contentiones sunt inter vos. Hoc autem dico, quod unusquisq; vestria dicit:
Ego quidem sum Pauli: Ego autem Apollo: Ego vero Cephs: Ego autem Christi. Diuisus est Christus N i iniquid Paulus crucifixus est pro vobis)aut in nomine Pauli bapti rati estisλ dcc. lc In his quidem aduertendum est,qitoniam non sic dicebat alii se esse Cephae, quod Cepnas Co III.
rinthi praedicasset: sicut nec qui se dicerent esse Christi, id ob eam causam profitebantur,qs Chri Quoncito cessus cum in humanis esset,illis Euangelium annuneiasset: sed potius quo illain contentionem dc phase tDH- scissi aram Ecclesiae declinarent,rem ad suum principium reducentes quod si falli non possent di e reni corincerent alii, se elle primos omnium post Christum pastoris de Ecclesiae capitis Petri discipulos, alii thij. vero auctoris omnium Christi. Idcirco idem Paulus inserius, nulla de Cepha habita metione, nec de Christo, sed quia sui tantum causa de Apollo fuerat oborta contentio, subdit ς: Cum enim sit η
inter vos Zelus de contentio, nonne carnales estis, de secundum hominem ambulatis Cum enim
quis dicat, Ego qui Om sum Pauli: alius autem, Ego Apollo: nonne homines estis Quid igitur est ApolloΘquid vero Paulus λ Ministri eius, cui credidistis,de unicuiq: sicut Dominus dedit. Ego plataui, Apollo rigavit: sed Deus incrementum dedit. J Sicque videas,cum de ministerio de osticio asitur praedicationis nullam amplius secundum nuper dictam sententiam) de Petro haberi mentionem, o quod nondum praedicasset ipse, sicut Paulus de Apollinc orinthiis Euangelium: sed quod in Meleti apri inatum teneret, esse ab aliis superius nominatum, sicut di Christum; ut quia ille omD nium pastor,hic vero esset Christianae religionis principium. Quod autem nondum Petrus Corinthum venisset,cum illuc accedens Paulus Euantelium p. IIII. dicauit; eiusde in Pauli testificatione satis videtur declaratum haberi,dum ad Rom. scribens, haec de sui animi instituto testatur s: Sic praedicaui Euangelium hoc,non ubi nominatus est Christus, tne super alienum fundamentum aedificarem; sed sicut scriptum est Quibus non est annunciatum Petius ponde eo, videbui: Se qui non audierunt de eo intelligent JHaec cum ipse dicat Paulus,plane declarat, Pauli λ ρνκ- neque Petrum neque alium ante ipsum praedicat se Corinthiis Euangelium. cumque merito scri- diuisit cerinbat: Ego plantauiide quod subdit: Et Apollo rigauitJ non alium quempiam, sed ipsum post Paula thirs. iisdem Corinthiis verbum Dei annunciasse indicat. Insuper cum post ipsum de nullo alio aliquo
mentionem habeat, sed Deum incrementum dedisse dicat,nec de Petro aliquid addat; plane demonstrat, se tantum de Apollo nec alium quempiam ante haec tempora iisdem Corinthiis Euangelium praedicasse. Non tamen negamus,ventile post haec ipsa etiam Petriam Corinthum, atque eosdem ad pietatem instituissemam Dionysius g Corinthiorum Episcopus manifeste tradit, ea is Arua re lib. dem Corinthiorum Ecclesiam fuisse ab virmite Apostolo stabilitam. tis L .a. 4. E Cur autem inter discipulos Pauli de Apollo ea cotentio fuerit concitataeex his quae Lucas ac ip ,.se Paulus seripserunt facile est coniectare. De Apollo enim cum primum agit Lucas i , eum ait h M. L isse virum eloquentem, ac potentem in Scripturis qui de seruenti spiritu loquentur, de diligen- . terea quae sunt Iesii doceret. At cum Paulus in praedicando aliam iniisset rationem, ec ex composi to omnem dicendi ornatum,omnemq; scientiae cultu mistum sectilet, visus est respectu illius indi' ' zcendo paulo frigidior atque ieiuniori sicque cu in eo genere nonnulli Apollo praeferrent Paulo, alij 'rursus ut par erat Paulo primas deserrent,e quam diximus,oborta est inter Corinthios recens ad fidem conuersos dira contentio. Quo autem consilio in praedicatione Euangelii Paulus eamini j siet rationem,ipse ad eos scribens his verbis significat Cum venissem ad vos, fratres, veni i i. r. ianon in sublimitate sermonis aut sapienti annuneians vobis testimonium Christi. Non enim iudicaui me scire aliquid inter vos,nisi Iesum Christum,& hunc crucifixum. Et ego in infirmitate ec timore dc tremore multo sui apud vos: de sermo meus de praedicatio mea non in persuasibilibus humanae sapientiae verbis, sed in ostensione Spiritus, virtutis:vt fides vestra non si in s pientia