장음표시 사용
261쪽
Nee Sol quid illo mitius aspicit, . Seu promit ex undis Eois, Sive diem Hesperiis recondit. Quid jam moraris 3 hic quoque te jubet
Ad se reverti. non tibi temnereris jussa patris, cui superne Clave datum est reserare Olympum. E rure multas delicias licet, Curisque liber gaudia colligas, Ex urbe Roma non minores Percipies, mihi crede, fructus. Si dulce ruri est nunc tibi devio Sub selis ortus aut merulam,aut gruem Vidisse, vel turdos edaces Retibus implicitos dolosis, At suave Romae purpureo tibi Fulgore claro, cernere plurimos, Quos spes fefellerunt honorum Non secus ac laquei volucres. Nec te pisebit, qui innumeris bonos virtuti amicus muneribus beas, Spectare, qui, pisces ut hamo, Sic avidi capiuntur auro , v
Et te juvabit, qui placidum tenes Portum, periclis iam procul omnibus, Videre, quos fallacis Aulae Aura vehit rapidas perundas. Spectacla prosunt talia, quae docent, Quam tint inanes spes hominum, suas Qui res ab omni parte iniqua Hujus in arbitrio locarunt.
262쪽
ER G o ego, quia puero tot iam sugientibus annis
Roma tuo in gremio rerum pulcherrima vixi , Iam senior numquam posthac te lumine cernam pErgo ego, Tibri pater, patrio mihi carior amne, Qui me post curas, S multa negotia lassum Saepe tuo leni recreasti murmure, & unda, Nostra tuis numquam ponam vestigia ripis pVitam ubi fingebam mihi sesso aetate beatam pNec vos o septem col les, hortique revisam λIn quibus ipse tener collegi saepe nitentes Rore rosis, secique novo de flore corollas, Pigra gelu, & squallens alibi cum terra rigeret.
Non ager Assyrius vobis contendat odore, Parthenopeque suis cedat bene olentibus herbis, Ver proprios quando vobis concessit honores. Nec vestris fruar, o dulces ante omnia amici,
Amplius alloquiis st quibus olim incommoda nostrae Speravi demens leniri posse senectae. O fortuna potens, ut nos spes ludis inani, Cunctaque veloces si vis mutantur in horas. Aser, &Hircanus Romam colit, di colit Indus, Quique bibit Tanaim, quem saeva Britannia Partu Edidit, & Tauri qui natus vertice montiS,
At nos, quos utero mitis tulit Itala Tellus, Sedula quos veluti nutrix modo Roma fovebat, Principibusque viris caros, nullique molestos, Cogimur heu miseri obscuris nunc vivere in oris. Omnia prae Roma loca consita nocte videntur. Nec vos o Thermae, nec vos Capitolia, Salta
Templa Deum, nec vos aequata palatia Caelo Vis
263쪽
Visere iam possum, sparsus nunc tempora canis, Quae toties ego sum primis ingressiBab annis, Et semper colui, & siispeXi vester alumnus,:. Munereque insignis vestro & decoratus honore: Nec tua sancte Pater quae nunc struis amplaTheatra Metiri licet his oculis , nec monte salubrem. Quam deducis aquam, nec sacras quas Pius aedes Ponis , & exornas sulgenti marmore, & auro. 'Moenia quid reseramyquibus Urbem Providus au Ges, Et quibus illa seros hostes circumdata temnit. RQuidve Piam memorem portamλquid strata viarumpQuid decorapvsq ue tuis quae sumptibus adiicis aulae: Me miserum, mihi si numquam fas ista videre, iAeternumque tua cogor Pie luce carere, Et Roma, praeter selitum quae pulchra renidet. Illa tuis radiis , Patrum & perfusa nitore, . N. Quos virtus cumulat donis, atque induit ostro, Emicat, atque Urbes superat vi luminis omnes, Sint licet illustres studiis, armisve superbae, . Aurea sic Phoebi restinguit sidera fulgor . .. . Nos igitur, procul a Roma calig1ne mersi , Ut lucem reddas, humili te voce precamur.'
Ipse , tuo sancto adspectu recreatus, & urbis Si mihi permittes pedibus procumbere sacris ,
In texam praeclara meo tua facta libello, : , Ni renuis parvo deducta poemata versi . - .
Fortior & rediens hue nostro munere fungar Assidue pascens, & curans pervigil agnOS, Quos olim tua commisit mihi magna potestaS, . Cum Deus in summa merito te seue locavit . -
264쪽
IA N N o T T E nullus quo mihi iucundior,
Qui temperare acerbitatem temporum Tuo lepore & suavitate es emcaX, Fixasque curas mente amici avellere,
Iam me revise; quid moraris amplius pSiccae recessit stella jam Caniculae, Et blanda mordent leniter nos frigora, Nec pulvere ullo sordida aut luto est via, At pulchra & ampla, parsique adhuc virentibHs obtecta quercus hic & illic frondibus, Nec obstat ipse cui libens obtemperas Iulus urbis lumen, atque orbis decus, Quin te relaxes occupationibuS, Ut nostri amoris perfruamur fructibus. Nime revises, jam furentem senties, Passim & replentem voce campos horrida Velut leonem , qui catello mitior Ludit Pisauri eum puerulis, di siet, Uinclisque liber ferreis & carcere Non figit ullum dente duro aut unguibi , At derelictus solus a turba fremit, Caudaque terram saepius serit ferox, Irarum S aestu concitatus perfurit. Amariorem non senectus me facit, At ipsa solitudo, qua nil tristius Effudit una , quae intulit mortalibus, Quicumque tentant nostra morbos corpora: Hic elegantes sint licet multi viri,
265쪽
Et litterati & praediti virtutibus ,
Queis cum libenter temporis partem rero Sermone dulci, non tamen sic intimus Nobis eorum quisquam, ut illi credere Alta latentes mente sensus audeam :Hoc esse videor mancus, & solus mihi ;At arcta nostri sic amoris vincula , Quae nos peractis quinque lustris vinciunt , Tuique mores sic meis consentiunt, Ut unus ipse turba mi sis maxima, Vitamque tecum dulce sit traducere , T ibique nostro corde pressa pandere.
Quid in secundis est amico sitavius RQui cum jocari, di perfrui possis bonis rQuid rebus illo in asperis optatius emi aeque dolendo te dolentem Ieniat, Tibique curas comitate exhauriat ρExoptet alius plena farris horrea , Et mille septus ambulet clientibus, Magnisque rerum copiis circumfluat Auro & Imaragdis impeditus tempora s annotte tecum sit mihi fas vivere, Seu rure, laeto in otio, seu turbidos Inter tumultus urbis, in negotiis. Ubique nobis suavitatis plurimum Adsert vetustas nostri amoris mutui, Et acta vita puriter procul dolis, Et usque risus parte ab omni quaerimus
locis severa condientes & sile, lavique semper causa nobis gaudii est
Rerum memoria, quas simul tractavimus,
Nec non laborum, quos simul subivimus
266쪽
Iactati ab aulae saepe nigro turbine, Dum vecti eadem puppe in altum tendimus.
AMICE candide S mihi carissime α Quem sum fidelem expertus in periculis, Meisque rebus prosperis dulcissimum, Mihi videris omnibus beatior Quicumque in urbe Pasqualine vivimus. Praesens di acta vita cognita est tua Tuique sensus non mihi reconditi, vixisti honestis semper in negotiis
Prudens apertusque ut virum probum decet, Nec ulli acerbus, aut molestus, aut gravis, At nunc solutus omnibus curis, tibi Uivis, nec aurum te aut honores detinent, Quos obtulere sponte amici di saepius: Quin destinatum persequariS Otium, Recte beatum parte ab omni te Puto, Nam mortis inclementiae non immemor Quae dura nos vel oscitantes opprimit, Fraeno & catena spiritum domas tuum , Nec ampliare rem laboras amplius: Sed quod parasti eo libenter uteris. Non te catinum lucidum magis vitro,
Salisve puri pulchra concha deficit, Nec te minister, qui salubres colligat Herbas, & arte non sueta condiat; Tibique mensa strata semper floribus Ridet nitetque, ut prata verno tempore Iactatque odores hinc di hinc suavissimos Nec vina desunt poculis spumantibus;
267쪽
Quae lassa possunt.recreare corpora Abest nec hoedus, nec canistra dulcibus Repleta pomis, quae dat arbor fertilis. Hoc apparatu saepe amicos accipiS , Quorum lepore captus obli visceris Quaecumque nobis vita fert incommoda - . . Nec aequa mens in asperis rebus tibi
Nec deest secundis, haec quietis est caput , Haec te beatis Regibus parem facit, Tu semper idem, sive te furentibus Impelli ab Euris huc & itIuc cernimus, Seu tutum ab atro turbine , aevum degere.
D E N P A si amicis omnibus earissimo Quid usque libris involutus, nunc agis pCaussas ne rerum in Iuce clara conlocas
Scriptis p opaca nube nobis abditas δAn sidera extra mente tendis altius Scriatans sacrata pervigil volumina λMihi relatum est te polire pumice mendam libellum, quem diebus proximis Fecisti ila arte & ingeni vi maxima. Mirum nec ulli, nam Perennes evomat Cur Aetna flammas noliis, & quo fulmina Pacto creata ex arce caeli decidant, Et unde flabris vexet Auster aequora a Suisque Pontus finibus non eXeat; Nec quidquam in atra condidit caligine Natura rerum, quin tibi sit coδnitum , Possisque verbis explicare candidis, Seu vis Latinis sive maris patriis.
268쪽
His te decorum S praeditum virtutibus Mirantur omnes, & beatum existimant. At mi videris esse Divis proximus, Chorisque eorum jure dignus inseri, Quod nullus auri pondere aut honoribus Α recto & aequo te potest deducere, Quod tu timore mortis, ipso a tramite Virtutis umquam non reeedis avius, Quod omnibus sis dulcis, atque amabilis o lepore & comitate & moribus. Haec illa virtus, quae me amiciim reddidit Tibi, facitque ut unice te diligam , optemque tecum vivere ut tuae fruar Mentis nitore, & aureis sententiis, Quas iundis ore, in quo repletae floribus
Puroque rore mella construunt apes.
O me beatum, si mihi fas leniter
Quod restat aevi tecum amice degere Sed ipsa quando nunc meis necessitas Adversa votis me tenet, quin advolem Ad te repente, sis mei non immemor,
Mihique amore quod facis respondeas , Vivasque felix cum tuorum copia Librorum, amici qui tibi sent optimi, Tuisque saepe me revises Iitteris , , Quibus mihi esse nil potest jucundius.
AD BERNARDINUM TILES UM QIΙ Ι D rerum mihi dio geris Tilesi
Dum terras Canis aestifer perurit ,
Naturae ne etiam vias latentes,
Ut mos est tuus , impiger requiuis ςPars L R
269쪽
Et charta simitum exelicas perenni λQuid noster quoque Gallius patronus Agat, dic precor λ anne onus reponit,
Interdum gravium negotiorum RE longo ut recreet labore mentem ,
Dulci & colloquio tuo fruatur ρEgo his temporibus meridianis Si librum capio manu, repente Somnus me capit, & premit labantem, Nostrisque e digitis cadit libellus , Tunc desiderio tui laboro, Et Galli, mihi qui haeret in medullis, Reis cum contererem Caniculaeque oras, & reliquum libenter aevi, Quod tres mi veteres dabunt sorores, Tunc joci S gravitas, sacetiaeque Vestrae se obiiciunt mihi, & lepores Quorum participem tuis tabellis Quaese me facias: statim rependam Nostris versiculis tibi laborem.
QUAM vis lacessam pIurimis te epistolis,
Mittamque pignus nostri amoris carmina, Tamen remittis litteras nullas mihi, Tuo nec ullus me salutat nomine.
Quid hoc sibi vult sdic mihi in silentium p. Calor ne pigrum te Leonis servidi, Et Sirii aestus oscitantem reddidit RAn te in paternam contulisti villulam φUt acquiescas in tuorum amplexibus, Quo pervenire , qui tabellas asserunt,
270쪽
Et diligentes , & fideles nesciunt RAn quaeris usque&usque rerum absconditas Causas tenebris perspicaci acumine λTibique nilllam das quietem, insaniens Amore latidis, atque amiculi immemor , Quo eum libenter dictitabas vivere e Tuo ne nostri decidere pectore
loci, salesque Sambulatiunculaebaetique risus J queis solebas perfrui, 'Libris remittens nuntium , & negotiis. Virtus; refulgesqua, velut Sol aureus, Quam non vetustas ipsa,non oblivio Delebit umquam, mente nostra permanet
Reposta, & imis in medullis insdet. Quid ergo mirum ζ cum mihi sis cognitus,
Nec te sit ullus charior, nec dulcior, Si nunc laboro scire, quid rerum geras. Nos inter aequus constitutus arbiter
Me posse iure flagitare litteras A te Ti Iesi sentiet. quarum s precor
Fac crebritate tarditatem sarcias, Seu Graeca versas pervigil volumina , Seu te a Iabore sevocat canicula, Captasque frigus ad sacri fontis caput: Seu te Iepore oc temperatis moribus Suis benignus Gallius Romae tenet, Cui dic salutem plurimam verbis meis .
A NAs, Manuti, jam senex receptui, Librosque amicos col ligas tandem tuos, Cumque iis paternae villulae, optato in sinu , R a Uxore