장음표시 사용
151쪽
1 Ioanem maiora se non admisiste
MINICA CONCIOs E C V N D A. Et confessus est, ct non negaus, quia nonsum ego Christus. Ioan. I.
virtutes Ioannis Baptistae e titerunt, sed inter caeteras e
cellens quaedam atq; altissima humilitas eluxit. Liceat enim altisiimam Ioannis h militatem dicere, quado Paulo Apostolo licuit quorundam fidelium paupertatem altissimam praeὁicare.Eo enim altior virtus humilitatis est, quo inserius descendit.Et Patres quidem omnes Ioannis humilitatem commendant hoc loco, M.tr sed Augustinus egregie his verbis:2H-hώ-4.in Dan. ipso pracones tres mei: nultam tantum mentum Ioannes habuit, quansum de ista ipsa humiluale. Ac gradus humilitatis Benedictus, Bernardus, alij alios ponunt. Nos in praesentia gradus non inepth humilitatis cogitare possumus tres. Vnucum se maioribus subiicit: alterum cum conceri δit aequalibus: tertium , cum etiam minoribus se, inferioribusque summittit. Atque Deum esse homine superiorem Omnis ratio, omnis doctrina dei nonstrat. Sed superbiae magnitudo eo co- tendit, ut creatura infelix se creatori velit aequare suo. In quo genere mali versatus est Angelus, atque homini, ut se se imitaretur, persuasit. Mai. 9. Nam eius est illa vox impia atque nefaria, m. calum
152쪽
talum constendam: seuper astra Dra exaltabo soliumeum , sedebo ιn monte testamenti in laterilus quilonis: ascendam super Al rudinem nubium,smνω ero alti, o Nonne Angelus haec apud se iactauitὶ cui diuinitus dictum est, quod apud alium Prophetam legimus: Dedfricor tu m q- - Εαγα. a se cor Dei. Quibus verbis non potuit luculentius cxprimi superbiae vehemetissimae vis, quod perinde cogitaret atque statueret apud se,ac si Deus Ipse foret. Hoc lethale venenum , ille de Angelo factus diabolus, de summa scilicet volucre se pens teterrimus instillauit propinauitque primis hominibus, eu Euam allocutus sic cst: EH- mis
risscst di cientes bonum & malum. Simonem I
illum Magum eo dementiae actum legimus, ut se Dei virtutem haberi vellet. Herodes quoque 'diuinos sibi honores sumens atque deposcens, merita clade stultitiae suae poenas dedit. Nihil est tam sublime, tam excelsum, quo non pervadat sis perbia. Hic Baptistae constantIam euertere Pharisaei se posse sunt rati. Putabant en m, ait Αων Euthymius, insipientes, quodlicerin caterusUL A et '
tantius excubinret , initamen humanum aliquid ε ...
Christum se esse restonderet, s deinceps Lem fa
x.Mater. Ergo Ioannes hac eadem superbiae te nistatione puli us, quae Angelum de caelo deie- cit, quae hominem paradiso expulit, restitit soriatis , neque se vinci est passus, maluitque veritati haerere in imo, quam falsitate in sublime tolli. Rogatus an esset Christus, & ita rogatus, ut non tam lensum quam consensum flagitaretur, respondit constantissime: Nousum ego raramus: Non me tam altu sapere decet: longe me maior . . Acost. A entianis. I est
153쪽
est Christus. Exemplo praeelaro docuit more les, nullo modo diuinos sibi usurpare honores. ne oblaros quidem accipere. fuit Sanctoruperfectorumque virorum mens & cogitatio fi missima. Petrus Cornelium Centurionem ante se prosterni non patitur Smminquit, o ero b mosum Hu tur. Paulus &Barnabas cum sacrificati sibi ab admiratoribus suFs vident, grauiterserunt, ac prae dolore & indignatione in media turbam exiliunt, discillis vestibus clamitantes: Vres quia hae citιs, O nos mortales humus Miri Vobis homines Neque homines solum, v
rum etia Angeli sancti diuinos sibi honores tri. bui indignantur, neque serunt simile quippiam. quado Angelus Ioanne Apostolum se ad iratem
ita prohibet, ut dicat, mri nefeceris, conser ω-- εRaa. en m ω-- , fratrum tuorum Prophetarum: Des adoris. Magis Angeli sancti eo nomine glo4,riantur, quod Dei, Christiq; serui sint,& Chri. si seruorum socij: Ioannis Baptistae exemplo λdelis debet, eum superba tentatione appetitur, ut alta de se sapiativi virtutes diuinitus datas sibi attribuat, ut animaru salutem sibi arroget,aper. Eae constatuer drcerc: Non sium ego Chrsus. Nam occulto quodam modo cum ea quae Dei
sunt, & quae Christo sunt debita, homo sibi superbe sumit, Dei & Christi dignitatem usurpat. Cumq; Deus semper resistat superbi . humilibus
autem det gratia, nunquam de corde, imo vero de ore consessio illa pia Danielis &vera depone- est: πιιι Domise honor Obona: nobis aurex Etiam con oratae/nostra.
aequali ces Non soIum Ioannes se maiori, id est Christo. siue Ioan- summisit, sed et auali etia qui numerabatur alteruem. humilitatis gradus libentra conculsit. Rogatus
154쪽
enim,utrum esset Elias, Eliae dignitatem sibi nosum psit, sed te Eliam esse negauit. Licebat an EIoatini nullo veritatis praeiudicio Eliae sibi nomen dignitatemq; vendicare:cum praesertim de praecuriore Christi ageretur, quem futurum esse Eliam, Malachias Propheta testatus est: Mee Maiaeb.μ
eres eorum. Quae quidem prophetia, quanquam loquitur de aduentu Domini posteriori, quem Praecedet Elias Thesbites,ut habent septuaginta ira terpretes, tamen in priorem etiam aduentum conuenit, que antecelsit Elias virtute & spiritu, id est Ionnnes nihilo Elia inferior, quemadmodum Gabriel Angelus aperte Zachariae patri deis
mantiauit, Malachiae verba quod amodo interp-fans. Et pse pracedet ante altam a reus z cnvartute Etiae βρ conuerta corda patri. 3 bos, meredulos ad prudennam instorum. Itaque de eade hac quaessione Christus ab Apostolis intem rogatus, in Ioanne aduentu Eliae, que Scripturae
praedicetent, quemq; Pharisei tradidissent, impletum intelligi vere posse co firmauit. Sic enim
legimus apud Matthaeum: mirerogatieriantes Matio. II. inscipuo dicentes, Quia ergo Serrba vicunt, quod Zoiam oporteat pramum .emr et Ait uti resondens me eu, oin quidem seenturus est. O re syrrues omnia. Dsco autes ob s: qu a Ebasiam semo, e non cognouerunt eu, sed fecerunt in eo ruacunquasoluerunt. Neq; Apostolis modo, verum etiam
turbis, id testi montu Christus de Ioane praebuit,q, esset Elias. Nam concionans aliquando de eo
sic ait, omnes Prophetae O lex que ad Ioannem Matth.rr.
prophetauerunt: SES liis recipere, Ne es Eba , , I x qui
155쪽
qua Uenturus est. Quae cum ita snt, quod Chrisbus de Ioanne asseruit, non mentiretur vllara. tione si Ioannes de se confirmaret, se se esse Eliam, cuius spiritum, vitam, mores, actus pene omnes exprimeret, deserta & inculta loca habitans, Reges liberrime argues, a regina ipse quoque diram persecutionem passus, zona pellicea item succinctus, igneam facem sermone praeserens, delicias acerrime insectans. Denique di- perso nomine eandem personam repraesentans
At his omnibus praetermissis Eliam st Ioannes rogantibus negat, quod nihil de se sublime, nihil amplum sentiri cuperet. Estea verissima humilitatis ratio, ut de se abiectissime sentiat,&ab alijssentiri vehementer cupiat. Itaque ea facile obliuiscitur & praeterit, quae ad laudem gloria que faciunt, in ijs versatur libenter, ex quibus ' minimus honoris&famae cumulus ad se peruenire positi. O nos mille tartaris dignos, qui cum exigua admodum virtute praediti simus, tamen magnifice de nobis omnes homines &sentire Se praedicare volumus: Quam est rarus etiam apud eos, qui religione praestare videntur,verae humi litatis affectus 3 qui laudem sugit suam, alijs libenter de gloria concedit. 3 Persecta Verum non hic stetit druini huius viri humi humilitas, litas, ultra progrella est. Ncq; contentus iS m quae se ani tori obseq- aequali cedere, etiam minores sibinoribus anteponit. Vtrum esset propheta, qui se neque subij cit. Christum, neque Eliam liaberi vellet, tertio rogatus, Prophetam se esse aliquem negauit. Scio Graecos patres Cyrillam, Origenem c Chrysostomum, non de quouis Propheta, sed de illo
magno a Mose praedicto sermonem esse cotendere, quod articulus apponatur more Graeco. . . Verum
156쪽
Verram ut huic sententiae non admodum repugnem , tamen libentius sequor Latinos Patres
Augustinum, Gregorium, Bedam, qui generarim prophetae verbum accipiunt. Nam alium esse prophetam illum a Mose praediistum,quam christum , sacerdotes Iudaicos existimasse, nota est profecto 'satis verisimile , eum de Christo in lege uniuersia testimonium manifestius sit nul ricillum. Si enim Philippus Christumlesse eum ae Mose praedictum prophetam intellexit,cum adlatae rudis esset doctrinae Euangelieae, idq; aperte N atanaeli significauit, quonam modo peritissimos legis id ignorasse arbitremur Ergo se inim Milo numero prophetarum poni yoluit,ne vutinarem quidem & infimi pretij prophetanah
tieri.Atqui eum non prophetam modo,sed pro- .Phetis superiorem etiam, Christi summa veritas Praedicauit. sius existis, inquit, in desertum ψι-: aere Prophetam Etiam dico vobis, Opta uam prophetam. Quod si neque virtuti virtus, neque,
veritati potest veritas esse contraria , quomodo haec cohaerent & constant,vi quem Christus cois
firmat esse prophetam, eundem Ioannes neget Neq; humilitatis ratio est,nis veritate nitatur. Non enim quod quidam ineptEfilsoque sens runt,ut humiles simus, mendaces esse debemus Quasi vero non suppetat ad humilitatem vertistas ac nisi falsitas opituletur, unde demisse atq; humiliter db uobis sentire & loqui postimus,lnu renon liceat. Id vero superbiae esse maximae quis ignoret atque ea humilitas tota falsa, tota commentitia sit necesi e est, quae falso fundame- rito nititur. Probata est illa Augustinisententia. Cum humisitatis ea A mentim si mora re ερμ',, sis cator AEnteruam mentireris: mentiendo es Pern ' ς' ζ
157쪽
quod euitaue ν. Merarisa in te non est, nisiseis
quomodo ea humιοιαν, ψώ. regnat uetasPari Igitur ut humilis fuit, ita aeque vera responsio Ioannis. Et esse eum Prophetam vere Christus asseruit,& non esse Prophetam se non falso Io ina es serisit. Atque id quoniam resert plurimum, ut penitus intelligatur, doctrina beati T homae praeci ra repetenda est,qui de Humilitate disputas,docet humilem in se no quae ex Deo habet coside rare,quibus excellit, sed quae habet ex se, quibus inferior est. Itaque sine mendacio aut fictione se alijs etiam interioribus polle subijcere. Nam ut etiam A ugstinus dixit, Qua sera pietate Deum ἀθον, plus intendu in ea ια νωνι- sibi du=ocet, quam mea, si qua in uti sunt, qua non ramissi, - .eruari placent. Ergo Ioani, qui esset per fecta humilitate praeditus, salua veritate pron tiare licuit, se non esse Prophetam. Neq; enim erat Propheta illius generis,ut futura pretdiceret, quemadmodum veteres faciebat. Cum esset tamen Propheta ac plusqua Propheta, qui ipsum Dei filiu in carne prςsepte,spiritu diuino agnoLCeret, mortalibusque indicaret. Quod enim ad laudem sua pertinebat veru, tacuit ac dissimulauit, quod ad contemptum magis excitandum αadmirationem de se hominum coprimendam, pertinere videbatur,illud expressit. Itaq; humilitatis sanctae spiritu ducti magmst homines de se abiectissima indignissimaque pronunti Ut. Paulus quidem Apostolus serit it se e se minimuApostolorum, imo vero omnium Sanctoru munimum. Idem se blasphemum,& persecutorem, atq; indignum Apostolico nomine. Idem quod mireris amplius, se omnium peccatorum maximum
158쪽
. Quorum verboru profundissimam humilitate aegregie ponderat Chrysostomus adhuncmodu ChrΙΡΕ--e ait Paulus: eum sellet Deus certiores homi- I. Dinocrames facere, quod omma Q vereata donauit, ele- hom. 4.at σι eum qu plus omnιώμου inoquerat, cui serie inuncta vim/ttere . Et intuere quase Hlgentius Φeato ι ψαν W-- -milem mentem. Non amis, set in mostenderet pauentram, sed omnem auentiam , ae si aperte direret. Nullus est m quo minor habenda sit pauentia, neque snuemrii inole potest pereator,qui tanta abundantra mUeraismonu mireat. Ita quidem Chrysostomus Pa tum interpretatur, δέ vere, nihil enim humilius
illo. Num igitur putatis,cum haec ille de se die ret,falsum aliquid fictiive afferre voluisseὶ Minime verb. Num praedicator veritatis, mendacinhumilis eta pergeret Nihil dici stultius potest. Quid igitur8 sequide Paulus ex ea parte spectabat, qua miseria sua extare cernebat, alios vero coluebatur ex ea contra parte, qua misericordia
Dei eminebant. Itaq; studio animo', ver issimo de se abiecte&demiise, de alijspe lare excellenterq; sentiebat Quae sane sentiendi p ronuntiandiq; ratio, non tam speculativo di irsu nititur, qua affectu quodam practicosyncerissimo,quo vir humilis sponte ad propriam semper inopia, infirmitatemq; respici . Atque haec humilitati verissimae, contemptio sui, rarissima est hodig
159쪽
' . . inter homines, eos quoque qui anctitatis laude Chrysost. florent. Nam ut Chrysostomus scitEdixit, μυ-
tem GFeιllime. Qu. n potius ipso humilitatis habitu de specie ad superbiam plerique abutuntur, qui de se demisse abiecteque loquuntur , ut existimationem sancti talis sidue augeant, atque Aeetis. 19. ab alijs eo amplius laudentur. V qui neqMiter humiliassee ait Sapie Ita interiora eius plena Isne dolo. Callide ati duin superbia se humili tatem mentitur, ut humilitatis gloria potiatur. . Etenim si vere & exanimo illa procederent,quq in nos dicimus, eadem cum ab a s dici praedia eariq; audimus, non adeo aegrE molestEq; ferromus. Nunc vero quae de nobis confitemur, ea
cum alij nobis obijciunt aut vituperant, in dimnamur, irascimur, grauem iniuriam contumeliamque conquerimur. Quare fucus quidem humilitatis est plurimus, superbiae vero vis iu-eredibilis, quae nos agitat. Itaque fit ut dolo e Ieriter patefacto,non modo apud Deum misere iaceamus, sed etiam hominibus ridiculi simus, fructus dignos fraude reserentes. Nihil est enim quod perinde displiceat atque odio sit, ac ficta virtus, praesectim humilitatis indumento alieno deposito facies superbiae, quae latebat, aperitur.3. Ret. n. Videntur mihi sine ij homines foeminae illi pet- similes, quam Scriptura narrat dissininlata reis ginae persiona, habitu paupere assumpto , Prophetam Abdiam de filij morbo eo usuluisse: quae eum fallere Prophetam pararet,atque deludere, eognita ac deprehensa, dolum sibi nocuisse sensit, couestio detecta, durum que de fili j interitu
160쪽
Pro mercede nuntium reportans. Itaq; superbia
meretur illudi, eoque magis, quo se alieno hi militatis habitu amplius metitur. Quare Ioannis Baptistae exeplo edocti, illud diligenter stu-Heamus praestare, quod Paulus adhortatur. In Phil . a.
LMmitita emperioressibi, nuicem arbitrantra At- Ephesia, ciue in alio loco: Vt digne ambuletis soratrone suaseocati estu eum humilitate. Omnem humi-I1tatem tunc seruabimus, cum & maioribus ob temperauerimus, & cesserimus aequalibus, &minoribus quoq; nos subiecerimus.
Fuit sane humilitas Ioannis admirabilis & Quem
eximia. Sed fuit Christi non impar, imo multo admodum cumulatior laudatio Ioannis: ut hinc satis per- humiles spicuum fiat, quam sit illud verissime a veritate Deus ex ipsa pronuntiatum, Euthe exaltat, humis ab mr . tollat. ει qui se humiliat, exaltabitur. Quia enim se Ioannes demisit, abiecit, contempsit, ab ipso Deo Christo palam est atque magni lichlauda- tu ornatus, in caelum elatus. Ipse se Prophetam Matth. 0. negauit: Christus eum Prophetam prςdie auit,&pluiqua Prophetam. Ipse Eliae & nomen &meritona a se propulsauit & repulit, Christus non dubitauit Eliam appellare, atque Officio & mearito vel aequalem vel superiorem ostendere, pre- M ino. 'dicatione, virginitate, etelo, Regis, Reginaeque Persecutione per omnia certe similem. Ipse se
indignum iudicauit, qui proeumbens Christi
corrigiam calceamenti solueret: Christus eum tanto est honore dignatus, ut se lauandum ac M lib. s. baptizandum nudum illius inanibus subi j ceret. Ioannes Christi se esse praeconem profestus est, ut eius aduentum omnibus denuntiaret: Christus virtutum Ioannis est praeco factus, Ioanne mi annon Prophetis solum anteponens, verum eciam. I s Auge-