장음표시 사용
161쪽
Angelis inserens, quo natum esse maiorem exm uti ei ibus a Uereret, neminem. Ita fit ChrIstus distipulos suos monitos voluit, ut quI miniamum se praebuerit,fiat maximus. Huc intuentes sancti Patres no cessant ad humilitatem nos coinhortat i,quorum e numero magnus ille Athana in Mnasi sius sic loquitur: Inges remedιῶ est ad saluste Ani in ob de mι humussas, eu Satanas non νι seor unone, μυνωraemi te a Peras,ati Graia derect usit e Misse verbaliam Mnde praelitarit re . Am abyssum: miar hac sobararee: Ucendam ci ponasotru e region Dra vero aqualu altissimo. Et ob hae verba δε- .ectus est, gn/ι-aternus 1lBus hareδων es portiosam est. Superbra in diabolo est: humatiras eonis rea 3n Chrso,eum ι se Dominuι loquarur, M quis inter vos curat fieri magnus sit omnium m/mster. Qinae plane omnia considerantes,debemus, fratres, humilitati impensE studere. & Christo alacriter costanterq; seruire,qui tam bonus est Dominus, ut seruos suos fideles, qualis Ioannes e titit,amplissinie glorio stlimeq; remuneret. Ipsi gloria & imperi u in omne aeternitatem. Amen.
TERTIA. Interrogauerunt eum, Tu quis es' Ioan . I.
VAN QVAM in hae legati ne , quam Ioanni destinauerunt Iudaeoruta peccarun roliendi mi , naen illud recte se habui . , quod nihil sibi dcc ugudu Putaculat, antequam, quid iple de se
162쪽
Ioannes sentiret, quid coiiteretur, cognosceret. Quare laudanda est eorii illa vox, e Z Sa Mele a.
Plentis consiliu est, Priusquά interrogo,ne sertu Peres erueraquam: cum interrogaueris, corri ον v. 'sus quam αυδαε, ne restonde- ς'erbum. Cum enim viderent Iudaei Ioanem nouo more,
nouo instituto passim cateruas hominu bapti-Σa re, & maiorum ad id munus mandatu habere nullum scirent, neq; vituperare ausi sunt, neque automate , bare sua voluerunt, nisi causa quaesita & cognita. da ire cum se neq; Christu neque Eliam elle, neq; vero Prophetam alique respon
disset, iam iure suo succensere sibi visi sunt, itaq;
contradixerunt, Quare ergo baptι ω ,s tu nomo Chrsus, nes Elias, nes Prophetu Mihi vero hoc tempore permulti videntur baptizare, qui I'rophetae non sunt: id est eas sibi Ecelesiasti ei muneris partes sumere, quibus agendis idonei nullo modo sunt. Qui enim couenit, ut Epist Pi & nomen & sedem teneat, qai aleae studet,qui totus in venationibus aut aucupijs est, qui solumodo augendis ditandisq; conlanguineis vacat Aut quomodo is iudex constituetur, qui alieno aere oppressus, nihil aliud in eausis tractadis cogitat , qua ut nummum qua possit copiosissim & oeeulti sti m Eemungatὶ Nonne hunc merito anterrogantu putatis, Tu quises mmcipes tu Riait Propheta)Nam socios eos fururecti ssim E existimemus , qui eos sibi satellites adhibent, rerumq; agendarum ministros, quos quaestum ex officio facere sciunt, plurisque lu- - , cellum,quam legum obseruantia ducere. Na de parochis Eceleliasticisq; praesectis magia. quD- . . quet querela existit, quod pastores non solum cIcenarios se praebeaot, rerum etiam Iupos
163쪽
-ον 1. λΠxςxdum agant. Non parcentes gregi, ut dixit postolus. D erit sicut populussic e s sacerdon. ρe
rum sis leuabunt animas eorum. Verem ut ii pretinsccti peccatis & iniquitate vescuntur, dum licentiam viiijs tribuunt , ut opes augeant, aut quod eodem redit, vitia obiurgare praetermittunt, ne vitae commoditatibus excidant. Eorum enim
Ose 4. verborum Oseae eis plerique Cyrilli &Theod
reti sententiam sequuti aliam afferunt interpre-Greg, hom. tationem, tamen nulli probat ur Gregorij mxpo-v.mT μὰ sitio, quae sic hahel: Cursacerdotes peccata popusiebmerire dicuntur, nisi quiapeccata delinquen-1yumfouent, ne temporatia stipendm amruant Sed O nos qui ex ab rionibus Metium seivimus, quin illi pro peccatis sitiis obtulerunt,si comedimus O facemus , eorum procul bio peccatis mandu- Eemserm. Mimus. Neque ab ijs diuersa Bernardus. Peccata, 7 .in CH. inquit, populi mei comedent, quasiicat, peccatorum pretia δxigunt, repereantibus debitam stalycitudinem non ampendunt. Quem diabis mihι den mero Pr positorum, quι non plus inuigilet sub-ἀtorum saeuandis marsupivs, quam istise expurganduὶ V tinam non verius quam audacius liarcBernardus. Vnde igitur tanta perniciest certe
inlinistri eliguntur non boni, qui cogniti exploratique non sunt: quibus non est tempestiue dictum, Tu quis esὶ Sed dicet quispiam, omnia de se praeclara praedicaturos, si interrogentur, quid opus est quaerere,Tu quis esὶ eum sint de se testinionium dicturi amplissimum Enimuero se tres, si vitam moresque interrogemus cuiusque non facile decipiemur. Ostendat, inquit, Apostolus Iacobus , ex benaconuersatione vernuonem
fluam. Quod si restanoniuin operum idoneum
164쪽
ilippetat, no frustra fides dictis habebitur. Mentiri nescit vita integra. Seipsum etiam interroia. get unusquisq; , Tu quis esὶΑn Christianus voce, moribus paganusian professione & veste regularis, vi tete cosuetudine secularis 3 an specie matrona honestissima,actu & studijs leuissima pellex Quanta perturbatio rerum Z quam saepe homines falluntur amo te sui, & alios facile fallunt3 Confessias est, ait, non negauit. Magna veritatis laus in Ioanne,qui in re tanta fidem meruit dictis. Ille, inquit Christus, testimonium perhibuit Qeritriti. Oblato tanto principatu Ioannes nihil de veritate detrahendum putauit: nos ob 1euissimas res facile ad mendacia dilabimur. Omnino est turpe vitium, viroque ingenuo indisenum, mentiri. Sed qui grauissime ferunt, appellari naendaces, ijdem no flocci habent esse mendaces , quae quidem est res vehementer absurda. Spiritus sancti praeceptum est, Noti selle menIbi
omne mendacium. Eiusdem Sapientis sententia est, malle secum furibus communicare quam cum mendacibus, & vere. Inter fures enim periclitatur marsupium, omnisque iactura ad pecuniam thndem redit: ac mendaces hono i, existimationique insidiantur, capitis quoque, si his fidas, cepe periculum adeas. Verba ipsa Sapientis pono, quae sunt scitu digitissima. 'probrium
nequam in homine mendacium: ta in ore indis opimatorum Hsidue erit. Potior fur, quum asinduitas seira mendatis'. perditionem aurem ambo haereditabunt. Mores hominum mendacium sine
honore: O confusio istorum cum ipsis sine intemmissione. Pulchre admodum quam vile &sordi-flum vitium sit hominum , mendacium , expreΩsit, quin periculosa etiam consuetudo, quanta turpi-1 Verita
165쪽
turpi tudo, qu oquo se verta n t. p ueri aute m praecipue castigandi sunt, si mentiri consuescat. Vie
enim viri exuere eam turpitudinem possunt,qua 'PMeareh. a teneris imbuerunt. Plutarchipcaeclarissim uiride eduem praeceptu est: Prater hae omn/a ad quod sandrassiaeιone 6be mum foueri 9era proferre eo usane, Menuia rorum. en/m seruiae istιῶ est, a cunctu moriatibus odia insectandum, nee quod apud med oeres Mia- se
Rctio. - tora at quus scribit apud Petas turpilsimu duci Idem docet mentiri: oc aes alienam debere, propterea P a Plutareh' eesse sit eundem qui debet, mendacio quoq; o in M.qviod noxium esse. Illud vero usu venire se penumeron se ne solet,ut viri veraces, quan uis prima fronte,cu ea adum. dicunt, quae minus placent, displiceant, postea tame ob integri rate cognita, & in pretio sint, de a me cur. Cotta,qui malis artibus falledo anim upotentiu demulcent, simulatq; illoru teenae dem edacia patefiunt, odio esse incipiun t graui ijs ipsis.quibus obsequi videbantur Eam rem mitiis Plato FI fic E co secutus mihi Plato videtur, cuius de ver - . de legibus, late testimoniu ipsius verbis recitabo. sic iguu flue talo scribit in suis de Legibus libris: Veratas proriem
solitudine ιncidit ,seisiue seiuat, seu decesserinis Q ct amici, similiter orbάὐitam agant. Magna plane verissimaq; sentetia, nihil quippe hominibus odiosius, qua decipi ab a js praesertim, quoi ufidein aiaxuuenabitant.. Quare quo chariDIM,
166쪽
- grauiorem mendacio offensam contrahunt.
Ego sox elamantu in deserta. Ossiciu sibi hu. 3 Diuini mile praeconis Ioanes tribuIt. simul veteris vati- praeconiscini j Esai et admonet, ne baptismi institutuo ullo ossicium. iure usurpasse sibi videretur, que ipsu baptismu E M. . .es. pdicat, no adeo magni preti j, cu tu aqua sit, non tam S. spiritu continens &coferens, quam Praenuntians, eo genere baptismi dandum, quo christus Dei filius uteretur. Vtriusq; baptismatis differentia ponit egregie S Titus autor peranti. TY -
nam, re baptismῶ Chrasti. Eadem est Cyrilli hoe
Ioco,veterumq; Omnium sententia: qua dogmaea tholi eum mirifice cofirmatur,.sacramenta Christivi sua ae virtute iustificent,&φTheolo- ιe aiunt, ex opere operato grati a ea suscipientisus coferant. Quod vero se Ioanes appellar vocellamantis, φ se nihil aliud qua Christi pconem .pfitetur,quanqua est ab humilitate & modestia
prosecta confessio, tamen habet ut veritatis,ita dignitatis non paru. B. Francisco Aut Bonauen. M uem tura literis tradidie, cu in latrones incidisser,ro. - ἡνω I.
gatus quis esset, se per summu gaudium magni Francis Regis pretcone prosesΤus est Etenim diuini vel bi e. a. n inistri, verissimi sunt Dei praecones. Praconis su ne, ait Gregorius, o Gu seu pu, quDuu ad Ger .ae I
a iudice, ita Prophetae di minutii cluisti vini
167쪽
est Deus& latet. de suo cerebro dicere debent, nihil etiam non dicere, quod diuinitus dicere iubentur. Ea lege se Ezec luelem Deus speculatorem legisse a m mat, ut quae viderit, dicat, quae audierit, denuntiet: non quae illi iucundiora melioraque videbuntur, Ab homimi deculatorem Eomui Israel dedi te: ta audies ex me sermonem, ta annuntiabis eu. Quam suam conditionem agnoscens alius Propheta, hoc est Micheas, cum obnixe r garetur ea referre, quae cum aliorum vaticinio conuenirent, quaeque regibus eam vocantibus forent grata & iucunda, iureiurando confirmauit, se nihil posse aliud renuntiare, quam quod ei esset diuinitus inditum. Hac fide si Dei ministii fuerint, si fideles verbi diuini se nuntios pra buerint, magnum Christianus populus exeotii concionibus fructum sine dubio capiet. Sin q, olim falsi prophetae agitabat, nugas suas & somnia pro Dei verbo venditarint,& ipsi graues violati ossicij poenas luent, & infelix ac stulta plebecula talibus deliramentis aures libenter pra bens, duplo stultior deteriorque reced t. Neq; vero praeconi indignamur , quan uis a erba &grauia clamitet, cum dictata a Magistratu eum pronuntiare animaduertimus. Itaque ineptissi-. mi illi sunt, qui aduersus concio natores ins niunt, cum in vitia asperius inuehuntur, litibus ipsi tenentur. Quin potius peccatis irascantur suis, praedicatoribus vero, quodiuisu Dei vitia
ac peccata reprehendant, quo peccatores coris
recti sanentur,slurimam gratiam habeant.
cer, ubique esse prasentem, & nusquam capi,
168쪽
quem merito Augustinus inuocat praesentissimum, &secretissimum. Origenes inuisibilem deitatem praedicat hoc loco, cum sit cuiq; prae- 'sens. Uerum Dei bonitatem non minus quam maiestatem hinc quoque intelligere possismus, quod similis adeo nobis effectus est, ut vix dic cernatur inter homines homo. Magnam ergo Dei nostri familiaritatem cum hominibus pra dicat Ioannes, ut inter nos versetur mediusque incedat vulgari habitu , adeo dissimulata illa . maiestate sua, ut minime cognoscatur. Revera incredibilis est diuin et bonitatis dulcedo, eximis os est quidam amor in homines, id enim ama lium oppido est proprium, ut eum ijs versari ex aequo cupiant quos amant, tametsi conditione iac dignitate longξ impares sint. Itaque amicitia dixit Cicero amicos aut inuenire pares aut face- THTH Gre. Scriptura vero sacra sic Deum loquentem in- amicitia. ducit. Et delicia mea esse eumfibys hominum. Et Proueri Latia ite Scriptura: Inambulabo inter eos, ta in σω Leuit ac morabori. MDDopulus meus erunt, ει ego ero eor I. Cor. C.
Deus. Id praeclarissime praestat Christiano populo, in quo Christus usq; in diem hodiernum versatur medius, sed occultus. Vere en tu es De ν--
absconditus. Quid enim potest esse magis familiare & commune, quam Eucharistiae usus, qua quotidie spectamus, quotidie sumimus, quae uebique se praebet, ubique seruaturὶ At quid potest esse contra occultius, & tectius, quam Dei pra sentia & ipsius Christi substantia verissima, in illo exiguo orbiculo panis, in illa ordinaria poculi specier Medius tamen nostrum stat, quem nos nescimus. Utinam quod Eliseeus puero suo
precabatur, nobis detur, ut oculi aperiantur nostri, atque ita & videamus , &cognoscamus, Acos . Aduentvale. Κ ador
169쪽
adors mus, & amemus ardentissime amatorem nostrum Iesum, tam se suis familiariter amiceq; praebente. Sed in alijsetia religionis nostrae mysterijs usurpare liceat eandem cogitationem,eade m mentem iuduere,ut Deum planE occultat in cognoscamus. In Scriptura sacra ut Theophylactus ait, pallim occurrit Christus, quem nesciamus, du Scripturas, quas legimus,non intelligimus. Est etia nobis proximus atq; in medio positus, si cosiderem us, in Iacerdotio, in obedientia religiosa, in sanctis & diuinitus in iratis desiderijs, quae saepenumero praeterfugere nos atqueC- labi sinimus, quod Dei maiestate illic nobis oblatam non admoduco sideramus. Quem sos π
statu, atq; scire eum persecta selicitas est: utinam ea frui contingat. r Reueren Cuius non sum disnus, soluam eius eor-tia&am orgrum lceamenti. Non ex modestia solum atque in Christu eximia humilitate manavit ea sententia, sed ex intimo etiam & ardenti quodam Ioannis amore in Christum. Nihil enim sibi beatius accidere posse is existimabat: quam 't Christo famularetur, ac quouis etiam abiecto obsequij genera
eum demereretur, Talis est Sanctorum in Christum assectus, nihil de dignitate, nihil de gloria
sua laborant: toti in Christo uno colendo, adorandoq; sunt. Quare videmus caelestes potest lteS ante agnum & Procubere,& clamare, & mu- scos concentus edere, & coronas capitibus d tractas. pedibus aduoluere,& odoramenta serutusq; suauissimos adolere, omni deniq; ossicio in eum obsequioque intersi: certare. Qi is illud
carmen exaudiat, qui non summopere delecte- Apost s. t 8 Dgnus est Agnus Guν occsus est, accipere si rutem Asaprenuam, fortitudinem,dimnitate, l
170쪽
illud, Redemisti nos Domine in sanguine tuo , S IMe, ι nos Deo nostro regnum, macerdotes, regnabimussuper terram i Dici non potest,quam sit ardens beatorum amor in Christum, qua in
illo suspensi aflixiq; sint: quemadmoduse suaque
omnia contemnant prae illa ineffabili puleritudine. De quo Angelorum mirabili amore in Deum,&sui ipsoru contemptu Augustinus seribit H.
his verbis. -ringetis bonμ Der, qu anctimantiar, - Μή ain, csinritas chara est, prae cuius inco mutabili es me labati pulchruudine, cuius sancto amore inardes c ut, omnω qua m Iunt,qquod ulud est nomy nt,ses usos mire ilia contenunr: si ex toto quod εοn sunt, eo bono , ex quo bon sunt perfruuntur. Talis est, fratres,Dei cognitio, talis amor ijs,qui sapiunt, ut quo beatiores sint, eo se magis a b ij- 'Ciat prae uno illo vere pulchro,vere amabili, vetEbono. Eo igitur affectu Ioannes Baptista tactus, adeo se prae Christo conlepserat & abiecerat, ut nihil perinde cordi esset,nihil ipsi i que in votis, ac toto mundo spectate infim u famulatus genus Christo exhibere, quo sese prorsus neglecto atque cotempto, omnes Christu susciperent, om- nes ad Chriltu conuolarent, uni omnes christo inhaererent. Neq; interim mysterio vacat, quod corrigiam calceamenti sibi soluendam deprecatur, insinuans, ut Patres pleriq; interpretantur, --n praesertim Gregorius Papa& Gregorius Nazianzenus diuinam natura ta quam calceamento ' , quod a humanae nostrae naturae tecta atq; celata, s Q
non satis ipsius scientiam apprehendi: sed Ia- . : Zmen quadam ex parte pro munere sibi diui Di- iamisistus dato hominibus mysterium Christi aperien-dsi, ut tanqua corrigia laxata latentem iam om- . 'κ e a. ues