장음표시 사용
411쪽
Porte tum non erat ad manum pecunia, quani post Ea resolvit. G L. Verum erat actio furti. P o. Ea quidem post intentata est, 'sed jam magistratibus aliquot in notuerat Maccus. G ε . Qiiid attulit Maccus 3 P o . . Quid attulit rogas Z in caussa tam Hiicibili 3 Magis periclitatus est actor quam reus. G E . Qui sic Z P o Quia gravabat illum atatone calumniae , & intende
bat' legem R. nemniam, quae dictat, ut, qui crimen intenderit, quod probare non Possiit, poenam ferat 'ovam laturus erat reus,si convictus filiuet. Negabat. in contrectasse rem alienam invito domino , la d ut tro deferente , nec ullam pretii mentionem intercessisse. Se pro casse calcearium ad certamen cursu nissum accepisse conditionem'; nec habere quod queratur, cum esset cursu superatas. G E . Haec actio non inultum abest i ab umbra asini. Quid tandem 3 PVbi satis risum est , quidam e judicibus vocavit
Maccum ad coenam , & numeravit calceario pretium. Simile quiddam accidit Daventriae me puero. .
vat tempus illud , quo regnant piscatores, Σ frigent lanii. Gidam adstabat ad senestram 3 fructuariae, dive Graece mavultis , oporapolidis , feminae veli menter obesae , oculis intentis in ea quae proposita enum erant. illa ex more invitavit, si quid vellet. δοvideret hominem intentum ficis: Vis, ait, ficos3 sint perquam elegantes. Cum ille annuisset, rogat' Hac lege calumniatori in fronte imprimebatur litte
ra, qua calumniatum esse interpretabatur.
r originem proverbii reserunt ad Demosthenem qui defendens aliquem in re capitali, iudicibus ostitantibus ac minus attentis . de Umbra Asini conducti. a juvene quodam , fibulam intertexuit bine umbra Asini pio levissi- .
x Frinis lanii J Circumitione notavit quadragesimam. veniat arborum.
412쪽
quot libras vellet: Vis, inquit, quinque librasὶ An nuenti, tantum ficorum effudit in gremium. Dum illa reponit lances , ille se subducit, non cursu , sed placide. Vbi prodisset accepturo pecuniam,vidit emtorem abire , insequitur majore voce quam cur Ille dissimulans pergit quo coepit ire: tandem multis ad feminae vocem concurrentibus , restitit. Ibi in populi corona agitur caussa : risus oboritur: emtot negabat se emisse,sed quod ultro delatum nisset a cepissest vellet experiri apud judices, se compariturum. G Age, narrabo fabulam tuae non admodum, dissimilem , fortasse nec inferiorem , nisi quod haec non habet auctorem perinde celebrem. atque est Maccus. Pythagoras totum mercatum dividebat in tria hominum Denera : quorum alii prodiissent ut venderent, alii ut emerent : hoc utrumque genus aiebati solicitum esse, proinde nec feliκ: alios non ob
aliud venire in serum , quam ut spectent quid illic
proseratur. , aut quid agatur: hos solos esse felices, quod vacui curis, gratuita voluptate fruerentur. Atque ad hunc modum dicebat, philosophum versari, In hoc maindo, quemadmodum illi versarentur in mercatu. Verum in nostris emporiis quartum hominum gerius obambulare solet, qui nec emunt, nesvendunt,nec otiosi contemplantur,sed observant so- Iieite, siquid possint involare . Atque in hoc generexeperiuntur quidam mire dextri ; dicas esse a Mereu- aio favente natos.convivator decit fabula cum 2 c a. Supra diaimus, Mereurium furum patronum, ae fur
1 Coronis proprie apiemi alicuius rei puta montis .im I . , gnificat & Metaph. sumitur pro quolibet tine. dc ultima
413쪽
ronide ; ego dabo cum 3 prooemio. Nunc accipite quoa nuper accidit Antverpiae. Sacrificus quinin Q eceperat illic mediocrem summam pecuniae , sed argenteae. Id imposior quidam animadvertςrat. odiit secrificum, qui gestabat in zona crumenam numniis turgidam : salutat civiliter; narrat, sibi datum negotium a suis , ut vici sui parocho mercaretur novum pallium sacrum, quae summa vestis est sacerdoti r in divinam peragenti. Rogat , hac in re commodaret sibi tantillum operae , ut se rumiret ad eos,qui vel dunt hujusmodi pallia, quo videlicet eX modo com poris ipsius sumeret majus aut mi iras; nam sibi vide-xi staturam ipsius cum parochi magnitudine veli
menter congruere. Hoc officium , cum leve videretur , facile pollicitus est sacrificus. Ade inlcedes ci . jusdam. Prolatum est pallium, sacrificus induit, venditor affirmat mire congruere. Impostor cum nunc a fronte , nunc a tergo contemplatus esset sacrificunt.
satis probavit pallium; sed caussatus est, Ξ fronte brevius quam par esset. Ibi venditor, ne non procedere contractus,negat id esse pallii vitium, sed crumenam turgidam efficere , ut ea parte os Diaderet brevitas. Quid multa 3 Sacrificus deponit crumenam denuo, contemplantur. Ibi imposior averso sacrifico crumenarrae arripit, ac semet in pedes conjicit. Sacerdos cursu insequitur ut erat palliatus, des acrificum venditor. Sacrificus clamat , Tenete furem : venditor clamat, Tenete sacrificum: impostor clamat Cohibete sacrificum furentem. creditum est , cui viderent illum sic ornatum in publico currere. Itaque dum alter alteri in mora est , impostor effugit. Eu τ . Dignus, qui non simplici sussendio pereat, a Ptooemium inordium, praeludium vide supra. R si tantus
414쪽
tantus artifex. Ga. Nisi jam pendet. Eu T. Vtinam non solus , sed una cum illo qui talibus portentis savent in perniciem Reipub. GE. Non favent gratis. 1 Catena est, quae demissa in terras pertingit ad Jovem. Eu T. Ad fabulas redeundum. As. Ad te redit 1 ordo, si fas est regem in ordinem cogere E u T. Non cogar , imo volens veniam in ordinem aIioqui tyrannus essem, non reX, 3 si leges quas aliis praescribo, recusem. A s. Verumtamen aiunt, primcipem esse supra leges. Eu T. Isthtic non omnino
falso di m est, si principem accipias sammum iliatum principem quem tum vocabant Caesarem. D ,
inde si sic accipias superiorem legibus , quod alii
coacti utcunque servant, illum suapte sponte multo , cumulatius praestare. Quod enim animus est cor .pori, hoc est bonus princeps Reipublicae. Quid iopus erat addere , bonus, quando malus princeps. non est princeps : quemadmodum spiritus impurus, . . qui invasit corpus nominis, non est animus. Sed ad rabulam , & arbitror convenire, ut rex regiam sabulam adseram. Ludovicus Galliarum Rex, ejus nominis undecimus, cum rebus domi turbatispere- grinaretur apud Burgundiones, occasione venatio nis nactus est familiaritatem cum Conone quodam hi omine rustico, sed animi simplicis& sinceri. Nam .i Cat. εβὶ Alludit ad catenam argenteam Homeri. videtur subindicare. quod ex latcbii, impostoribus aliquid aueri veniat ad praefectos, & hinc ad principes. a Ordo J I d est, vices. cogere in ordinem , . est facere in tetis qualem. , i Baldus dixit: Princeps est sub lege poli, naturae & rationis: si dicatur lutus legibus hoc Iurisc. accipiunt de legibus poenaatis: Ocite piliscus. Tarata leti quisuis Mem
415쪽
liine genus hominibus delectamur monarchae Ad
hujus aedes frequenter diverterat rex eX venatu Idc , ut plebeiis rebus nonnunquam delectantur m Mi principes. , apud eum magna cum voluptate ve-. 1cebatur rapis. Mox ubi Ludovicus restitutus, jam
l rerum potiretur apud Gallos, stib monuit Cononem tu or, ux regem veteris hospitii commonefaceret iadiret illum, & rapas aliquot insignes alli dono ad . ferret. Tergiversatus est Conon, se lusurum ope- ram : principes enim non meminille talium ossi .l ciorum. Sed vicit uxor. Deligit Conon rapas alia quot insigpes ; accingitur itineri. Verum ipse peri viam captus illecebra cibi , paullatim devoravit
omnes, una duntaxat excepta insigniter magna.
Vbi Conon prorepsisset in aulam, qua rex erat iturus , statim agnitus est L rege, ει accersitus. Ille magna cum alacritate detulit munus ; rex majore cum alacritate accepit; mandans cuidam E proximis iligenter reponeretur inter ea, quae haberet carissima. Cononem jubet secum prandere: a prandio : egit Cononi gratias ; & cupienti repetere rus suum, iussit pro rapa numerari mille coronatos aure 6S. Huius rei fama cum, ut fit, per omne regis famulitium
osset pervagata , quidam ex aulicis dono dedit regi equum non inelegantem. Rex, intelligens, illuni. provocatum benignitate quam praestiterat Cononi,
captare praedam ; vultu maiorem in modum alacri accepit munus; & convocatis primoribus consultare cmpit, quo munere pensaret equum tam bellum, tamque pretiosum. Interim,qui donarat equum,spes opimas animo concipiebat, lic cogitans: Sῖ sic penta vit rapam donatam a rustico; quanto munificentius pensaturus est equum talem oblatum ab aulicoὶCuni
regi v lusi de re magna consultanta alius aliud re ponderet,
416쪽
ponderet k diuque vana spe lactatus esset captator: tandem reX: Veni , inquit, in mentem, quod illi donem : & accersito ex proceribus quopiam, dixit in. aurem, ut adferat id quod reperiret in cubiculo Isimulque locum designat in serico diligenter obvolutum. Adsertur rapa: eam, ut erat obvoluta, reae sua manu donat aulico:. addens, sibi ideri bene pens tum equum Ici melio,quod sibi constitisset mille coronatis. Digressus aulicus dum tollit linteum , pro thesauro reperit, non carbones, quod aiunt, sed rapam jam si aridam. Ita 2 captator ille captus, risui fuit omnibus. As. Jam si permittis, rex, ut plebulas laquar regalia, reseram quod ex tua fabula venit
in mentem de eodem Ludov co. Nam ut aucta
. sam, ita fabula trahit fabulam. Quidam famulus, cum vidisset pediculum repentem in veste reδia, sexis genibus, ac sublata manu, significat, se nelcio quid officii praestare velleo Ludovico pretebente se, sustulit pediculum , & clam abiecit. Rogante rege quid esset, puduit sale.. Cum instaret rex; fessus es
niisse pediculum. Laetum, inquῖt, omen est; declarat enim, me esse hominem ; quod hoc genus vermic lorum peculiariter infestet hominem , praesertim in adolescentia. Iussitque pro ossicio numerari coronatos quadraginta. Post dies aliquam multos raster quidam ; qui viderat illi feliciter cessisse tam Eumile officium;nec animadvertens, plurimum interesse, ex
imo facias quid an arte ; simili gestu aggressus esta Cimetis 3 Κοι , ον Graecis est pretiosumaliquid,'uod servandi causa seponitur. apud Homerum. Vulgo disimus elenodia. α Captator eaptus . hoe dicitur de illis qui incidunt in v p icas quas struxerant aliis, M sic res ipsis praepostere ce
417쪽
regem, ac rursus illo se praebente, simulabat, se totalere quiddam e veste regia , quod mox abjiceret. Cum urgeret rex tergiversantem , ut dicerer, qaidesset: mire simulato pudore , tandem respondit esse pulicem. Rex, intellecto suco,Qui inquit, an tu me secies et panem iussit 2 tolli hominem , ac pro capi ris quadraginta coronatis infligi quadraginta plagas. P H I L Y. Non tutum est,ut audio , cum regibus is cetiis ludere. Quemadmodum enim leones se no nunquam placide praebent fricanti, iidem, ubi lubitum est,teones sunt, & jacet collusor; itidem favendprincipes. Sel adseram tuae fabulae fabulam non dis-umilemi, ne recedamus interim a Ludovico, cui pro delectamento erat, 3 corvos hiantes fallere. Dono acceperat alicunde decem millia coronatorum. t quoties autem principibus obtigit nova pecunia, venantur omnes officiarii,& captant aliquam praedae partem , id non sagiebat Ludovicum. ICum igitur ea pecunia exprompta esset in mensa, quo magis i xitaret spem omnium, sic loquutus est circumstantibus : Quid3an non vldeor vobis rex opulentus Z Vbi collocabimus tantam pecuniae vim 3 Donaticia est donari vicissim convenit. Vbi nunc sunt amici, quibus pro suis in me officiis debeo3 Adsint nunc, prius quana effluat hic thesaurus. Ad hanc vocem accurre re permulti , nemo non sibi sperabat aliquid. Rex cum vidisset aliquem maxime inhiantem , & iam mulis devoreti em pecuniam , ad eum conversus, 1. camin J Nam hoe animal maxime infestatur a pulicii
a Tolli I sublimem in humeros, ut vapularet 3 Corvos hiante fallere, idem ae lupum hiantem, eo ,um hiantem decipere,cum captatores itustramus ro uopere expetita.
418쪽
Amice, inquit, quid tu narrasὶ Ille commenrorat is se diu alutile falcones regios , summa fide, nec sine gravibus impendiis : alius aliud adferebat, situm
quisque officium verbis quantum poterat exagge-xabat, idque non sine mendaciis. Rex omnes benigne audiebat : & singulorum orationem comprobabat. Haec consultatio dilata est in longum tempus , quo diutius spe metuque torqueret omnes. Adstabat ii ter hos primus Cancellarius : nam & hunc jusserat acciri. Is ceteris prudentior, non praedicabat officias ,sed agebat spectatorem fabulae. Ad hunc tandem. conversus rex: Quid, inquit, narrat meus Cancellarius 3 Solus ille ninil petit ; nec praedicat officia sua. Ego , inquit Cancellarius, plus accepi a benignitate regia,quam promeruerinx: nec. ulla de re magis seliacitus sum , quam ut regiae in me munificentiora sp ondeam i tantum abest ut velim stagitare plura. Tum rex: Vnus igitur, inquit, omnium non eg s pecuniaὶ Ne egerem, inquit alter,jam tua praestitit b .nignitas. Ibi rex verius ad alios : Noe ego sum, inquit , regum omnium magnificentissimus , qui inoopulentum habeam Cancellarium. Heic magis accensa spes est omnibus, siturum ut pecunia ceteris. distribueretur, quandoquidem ille nihil ambiebat. Ad hune modum ubi satis diu lusisset rex , comi Cancellarium , ut totam eam summam domum at ferret. Moxque versus ad ceteros jam incestos, v bis , inquit, crit alia exspectanda occasio. P H Fortatasse 1 frigidius videbitur quod narraturus sum; proinde deprecor doli mali Hispicionem furii, ve, o
x. hoe vocabulo Budaeus videndus in en- mio linguae Graecae; qui interpretatu . absurdum, nec
419쪽
PABULO SUM. Octila industria ambiisse immunitatem, Adiit
eundem Ludo'icum quidam petens ut munus,quod sorte vacabat in eo pago, in quo habitabat, iuberet in ipsum transferri. Rex audita petitione, expedite respondit. Nihil essicles videlicet amputans omnem impetrandi ouod petebatur. Petitor item,moς actis regi gratiis, cliscessit. Rex in ipsa fronte colli-Uns , hominem esse non omnino sinistri ingenii, nisicansque , illum non intellexisse , quid respondisset, jubet eum revocari. Redit. Tum rex,Intellexeras, inquit, quid tibi responderim3 Intellexi. Quid Uitur dixi 3 Me nihil essecturum. Cur igitur agebas gratias ὶ niam , inquit, est domi quod agam:
proinde magno meo incommodo persequuturus eram heic spem et ancipitem : nunc beneficium interpretor, cito negasse beneficinin;naeque lucratum,
idquid eram perditurus , si vana me laebitus sein
sem. Eoo responso rex coniectans,hominem minia me segnem, ubi pauca percunctatus esset, Habebis,
anquit, quod petis, quo ibi bis gratias agas ; simuluZe versus ad officiarios, E pediantur, inquit, huic
nemora α diplomata , ne heic diu suo damno hae . reat. Eu G. Non deest quod reseram de Ludovico, sed malo de nostro Maximiliano. Qui ut nequaquam solitus est defodere pecuniam, ita clementissimus erat in eos , qui decoxerant, modo nobilitatistitui' commendarentur. Ex hoc hominum gener cum cuidam juveni vellet opitulari , mandavid illi legati mem, ut acivitate quadam, titulo nescio quo,
1. Dubiam ae incertam. Vocabula vero ancipitia quae uvbonam & malam partem accipiuntur. a Diplomata sunt litterae regis sigillo obognatae r Dice autem diplomata litteras complicatat & lino trajecto obsi. gratas dignoscitur ab origine vocis graeca ;
420쪽
peteret contum millia florenorum. Talis, autem
erat titulus, ut, st quid impetratum esset dexteritate leLati, pro lucro duci possit. Legatus extorsit millia quitiquaginta; Caesari reddidit triginta. Caesar laetus insperata praeda , dimisit huminem praeterea nihil
inquirens. Interea quaestores & rationales olfece-xant , plus acceptum ritisse quam exhibitum. Interpellant C ae sarem , ut accerseret hominem. Accitus
est: venit illico. Tum Maκimilianus 3 Audio, inquit, xe accepisse millia quinquaginta. Fassus est Non exhibuisti nisi triginta millia. Fassus est & hoc. Res denda est , inquit, ratio. Pronlisit, se facturum; ac discessit. Rursum cum nihil esset actum, interpellan-xibus officiariis revocatus est. Tum Caesar , Nuper, inquit, jussus es redde re rationem. Memini, inquit
ille ; & in hoc sum. Caesar suspicans, illi rationem nondum satis esse subductam , passus est illum sic
abire. Cum sic eluderet, officiarii vehementer inst bant: clamitantes, non csse serendum, ut ille tam palam illuderet Caesari. Persuaserunt, ut accersitus juberetur inibi praesentibus ipsis exhibere rationem. Annuit Caesar. Accitus venit illico, nihil tergivers tus. Tum Caesar, Nonne, inquit, pollicitus es rationemὶ Pollicitus, respondit ille.Iam, inquIt, optas estren adsunt qui excipient; nec est diutius tergiversandi locus. Assidebant ossiciarii paratis ad id codicillis. Ibi juvenis sat dextre : Non detrecto , inquit rationem, invictissime Caesar,verum hujusmodi raxionum non sum admodum peritus, ut qui nunquam reddiderim : isti qui assident, talium rationum sunt peritissimi ; si vel semel uidero quemadmodum illiu ctent huiusmodi rationes ego facile imitabor. ROTO jubeas illos vel exemplum edere ; videbant me ε