장음표시 사용
601쪽
ex RumorO propagaxi' possint in locum demortuae vitis ' quinque ' malleoli pangendi sunt per spatium pedale :' isque pes ita medio in te Dordinio sumitur, ut ab utraque vite ' paribus intervallis distent. Tali con-3sitioni Iulius Atticus abunde putat esse malleolorum sexdecim' millia. Nos tamen plus quatuor millibus
conserimus, quia negligentia cultorum magna pars deperit, et interitu Seminum Caetera, qua C virent,
Illa nos ete. I. B. Be. B. i) quin l. B. B. Br. sv ant ritus L. Qui . quem subduxit Gesner, illud ,ibi invisit seti ni pedum interordinium , quod tamen unde deduci possit, non video; deitide uerba is epos a medio in Orordinio iam iis inis prelatur, pedem eum demi seu su irahi intervallia singulis interordini rum, quae senum pedum posuerat esse, itaque intervalla intemediniorum reli qui quinum pedum At vero si spatium pedale per quod malleoli praesidiarii pungendi stitit, demitur ab interordinio primorum malleolo rum, lum nullo modo diei possunt malleoli prae talarii plantari in eadem linea, in qua viviradix seu vitis oblinei locum. I li) Plinius 47, s. as , DO. 9:
millia ess,eiantur malleolorum. Ita supra IlI, 3, 2 : Nos enim Dirimet miltia molties se per Dineae itigeriam inter
dantem: plus quintior er Diginti mitii s. In risti esner malebal tales sim, interpretatus , si manu quaedam interserantur, impedimonio esse, quominus invalescatit herbae aliae. Quam rationem equidem non intelligo, nee video, qui tam subito de satione inter ordities Columella Aicere possit et in vinea quidem. Nam arbustum inter ordines conseA, novi. Interἱ- tum seminum in eadem dispulatione dixit supra ul. 3, 2, ei interitu se
minum Decesse est veteres viles rare
scere , quia propagari non potest ex ,eminibus in locum mortuae vitis. Monuit eadem contra Gesnerum POn- ledera, in Curi dis.
602쪽
COLUMELLAT. Lul. III, CAP. 7XVII. De positione surculi non minima disputatio fuit inter auctores. cytidam totum flagellum, si ii erat matri detractum, crediderunt sationi convenire : ' idque per gemmas quinas Vel etiam senas partiti, complures taleolas terrae mandaverunt.' quod ego minime probo; magisque assentior his auctoribus, qui negaverunt esse idoneam Diagibus superiorem partem
materiae, Solamque eam, quae est iuncta Cum vetero Sarmento probaverunt, Caeterum omnem sagitiam a repudiaverunt. Sagittam viretici vocant nosissimam
oculos prἰmos concedit sarmento ,
eum Quinetis; a V, 83 30, qui plane
7. si habet a marre et visi prostitia, aeti Q in acuminis lentii te resi aperiem praeseret. Plinius , s. 35, tio. 3 1 ν etiam numerosior salus. Primiam omni nihil seritur, ex his nisi in uiae, et M. Pinarum in stimento satiar ararem
modos M. Vides. Plinium diversum ab;re a Columella ;n eo, quia sagittam a modo pangendi malleoli dieitim fuisse pulal Celerum iam olim de sagilis ita Theophrastus Η. P. II. 4 :
αυ γαρ Ουδ' απο τῆς πρωρης α Γαno του γ ἡuατος ρυttat. ubi proram Iridaeus interpretatur cacumina vilis et summa sagella, Nietas vero ad Geomnica p. 336 sagittam. Plinius triplieem sureuli spoeiem nobis nam rat. Primam ea antiquissimam eodem modo enarrat, ut noster supra cap. firmimos, inquit, est, in m vi prioris rinnisagetio, qtii in ea parte, Ma δε-
603쪽
partem surculi, sive quia longius recessit a matre, et quasi omicuit' atque prosiluit: - sive ' quia cacumine attenuata praedicti teli speciem gerit. IIanc ergo Pru- 3
dentissimi agricolae negaverunt conseri debere : neo tamen sententiae suae rationem nobis prodiderunt;
utrinque mΛIDi ametem praetit. Capἱ-tulum Di An ille adhaerere ex vetere sarmento monet Plinius. UuJus fgυ-ram exhibet Pon ledera in Tab. u, fg. s. Alteram speciem εἰς ψ radicemnoni;naxit Columella. Plinius fur tum eum sua calce Doti decidi, sedavelli ait, ut in seo , idque genus
mespui. Iraxini fra inprimisque Oiles. ubi legi ndum esse forino , i. e. radi- ealo alii iam monuerunt. Theophrasius II. P. II, 7, plantas fibratas seu vi, tradices etiam in xiie praesert υτευτηρι α ιυριζα); quod si vero nolis, planiam ex superiore vilis parie magis quam ex itiseriore sumi iubet;
ad iii ii propagari vitem in se ipsa per
quasilum scilieei) tion posse, ut oleam, sicum, pirum et malum ; denique vi, tem ei iam palo απο πασσα ου seri,
ut oleam surculo crassiore praeacuto,
malleo palum adigente in terram. Ai-que hie postremus locus poss i adbi. heri ad te et ionem librorum Optimorum defendendam . ubi .est de altero
genere malleoli: quia naseitur materiano , raser t. Nee tamen eam lectionem admittunt praecede ulla: Per ipsam eonamisatiram, qua naseimr mar ria no . Commissura enim est nodus ille, unde nova materia prorumpit, et capitulum recte Gestier h. l. et eaput imum cap. 4 8, se et . 6 interpreta tur tumorem medium inter vetus et novum sarmentum, unde nox umegerminavit. Hoe eapitulum angustis
saucibus pastini bisurei comprehendi ei deprimi iubet Columella capIle sequenti. Uue eliam sueti loeti, Plitiit 7 , s. 35, no. 2: Hos ergo in stiretilis
Nodos, qtitim sertimur, medios sociare
vorari , im ne pres et mcdtitia. Ai-que ita habes simul, quo defendatur vulgaris huius loci lectio, ei ratio reddatur eligendi malleoli et tismodi
per ipsam commissuram resecii cum capitulo , quom Columella veteri mal leolo , mallei speciem gerenti, scilicet utrinque adhaerente eaptio longiori ex veteri sarmenio et dura materia, praeserebat. Malleolum cap latum alterius generis sistit Tabulae Il, sig. 2.Palo malleolum seu vitem nunquam Bomani severunt, ut Graeci, ei improbant eam rationem Geopon Iea V, 9, 6, ita enim sarmenti de miliendi oeulos saei te exenerari, et sarmentum ipsum torqueri. Denique quod vitem in se ipso per quasillos propagui negat posse. id redarguit usus romatius a Palladio III, 30, 6 et seqq. nominatus , ubi eam rationem in vile aris bustiva docet.
604쪽
6Oa COLUMELI. AE L in. lli, CAP. I 7 videlicet quia ipsis in re rustica multum callentibus Prompta erat et ante oculos pene exposita. omnis enim foecundus pampinus intra quintam aut sextam gemmam si tu exuberat, reliquu parte quamvis Iongissima vel cessat, vel perexiguos ' ostendit racemos, quam Ob causam sterilitas cacuminis iure' ab antiquis incusata est. Malleolus autem sic ab iisdem pangebatur,' ut novello sarmento pars aliqua veteris haereret. . sed hanc positioncm damnavit ' usus. Nam quicquid
ρυπι ου δην Στος μεροe. Sed ibi do inserendo surculo sermo est. Palladius III. 9, M pangendi m no Lltis piames debes eligi, duri in se nihil habens, et vereris sarmenti, quia hoclpurrescente fame eorrum 'latir. tibi Cre-acent. addit et murraeit. Malleolum, qualem damnavit Columella, vinitores multi Suevi prohant, quorum rationes explieuit Sprenger p. 249. Adde Italum Cramitem Hesro de' GPonestidi Con linia, cuius Dis latio doetillis vinearum lialieo sermone seri
605쪽
ex vetere materia relictum erat, depressum atque Obrutum celeriter humore putrescebat, Proximasque radices teneras et vixdum ' prorepentes V vitio suo enecabat quod quum acciderat, superior pars Seminis retorrescebat. Mox Iulius Atticus et Cornelius Celsus, aetatis nostrae celeberrimi auctores, patrem atque filium Sasernam secuti, quicquid residui fuit ex vetere palma per ipsam commissuram, qua ' nascitur materia
nova, resecuerunt, ' atque ita cum suo Capitulo sarmentum depresserunt.
XVIII. Sed Iulius Atticus praetorto capite et re-
Curvat O . ne pastinum ' effugiat, praedictum semen demersit. Pastinum autem vocant agricolae serramem tum bifurcum, quo semina panguntur. unde etiam repastinari dictae sunt M vineae veteres, quae re die-Be. B. I. I. R. A. p) prorepontis P. yroperantia I. B. Be. R. pro purentis L. Profurentes Sang. le te etiam Dra kenhorest. ad Silium XII l. 3 pro rumirentes al. eri orat I. B. Br. R. S. o eommissariam P. costissu-rtim B. ) ue l. B. R. Bl. t) raserint L. Coea. I. B. Br. B. S.C P. XVII1. a pastinartim I. B. Be. R. S. Post sequens pastinum ex Sang. autem addidi. h) emersit I. B. Be. R. se Ita pro repastinatae l. p. ι0 sqq. Is non solum experImenis iis, sed etiam argumentis doetrinaei uesicae pugnax ii contra Columelistam . et non solum arbortim plantas, in quibus experimenta Insiliuit Gallus m num l. sod etiam xiiium mallem
lcis cum parte veteris sarmenti depositos plures radices et relerius nodo seu commissura emittore et melius convalescere, quam plantas non integro nodo sera commissura positas. In arboribus appelli itur illae plantae cum perna aut eat . Quod vero mal. se lum eum parte veteris sarmenti
Jmprobaruni Atticus et Celsus, in eausa suis, hrevitalem ar il Comes, qui generatim malleolo trium pedum cingitudinem desinit , quo plures gemmae in humum immitii et radires
Sed panguntis vera est lectio. Ceterum loeus Isidori ecimprabat lectionem ex libris a me restitutam. Vulgo erati repastinatae dictae fuere Nineae Nune demum video Vincentium in spee. doeir: a, e. 0 1, in Isidoro
Itali hodie sarmenta depangunt pam
606쪽
6o 4 COLUMELLAE LlB. III, CAP. I 8
hantur. haec enim propria appellatio restibilis vinetierat; nunc antiquitatis imprudens consuetudo quicquid emoti soli vineis praeparatur, repastinatum 'di vocat. Sed fredeamus' ad propositum. Vitiosa est, ut mea se ut opinio, Iulii Λttici satio, quae contortis capitibus malleolum recipit'; eiusque rei vitandae
non una ratio est . primum quod nulla stirps antequam deponatur vexatur et in acta melius provenit, quam quae integra et inviolata sine iniuria deposita est: deinde quicquid Decurvum et sursum VerSuS SPe-Ctans 'demersum est, quum tempestivum eximitur, in modum hami repugnat obluctanti fossori, et velut uncus infixus sol O , ante quam extrahatur, praerumpitur. nam fragilis est ea parte materia, qua 'torta et recurvata, quum deponeretur,' ceperat ' vitium.
Propter quod praefracta ' maiorem partem radicum s
n. tini L. sorte tinei G. na) quoa I. B. B. Be. ur reponere tir I. B- B. Br. o) eri erat praeter St. C. Gesu. Omnes ν) Ponted. eodex perfracta quod praesert. praefraeciam p. Coes. S. et sie ediderat Setineider pro vuls. perfaetiam. At in Curia post. Pont. praehaela probat. T. q) rodietiam itistini genere. non bifurco , sed lunato infra, quod oti toti v cani, et pinxti Britannua Milter in Dielion. Olitorio. Sed Togrelii p. 66, pastinum
antiquum a Tuscis v eari ait Graecia.
tibi Crese. Iv, 9 habet: siatici δε est, ae gemmae fertiles rem eant avra erram, nee dimerari ponim foemiator Parte svra eam quam est. sterili proinximram relinquatur. IgIliar totum istum foetim hoe ordine legendum censeo:
607쪽
amittit. Sed ut incommoda ista praeteream, Certe 3 illud, quod est inimicissimum, dissimulare nequeo ;
nam Paulo ante, quum de summa parte Sarmenti disputarem, quam sagittam dixeram Vocitari, colligebam sere intra quintam vel sextam gemmam, quae Sint proximae veteri ' sarmento, fructum edi. Hanc ergo foecundum partem consumit, qui ContOr- ε
quet malleolum; quoniam ' et ea pars, quae duplicatur, tres geminas vel quatuor obtinet, et reliqui duo vel tres fructuarii oculi penitus in terram deprimuntur,
mersique non materias sed radices creant. ita evenit, ut quod in sagitta non serenda vitaverimus id sequamur ' in eiusmodi malleolo, quem necesse est sacere longiorem, si volumus detortum depangere. ne
dubium, quin gemmae cacumini proximae, quae sunt in ecundae, in eo velinquantur, ex quibus pampini pullulant' vel steriles vel certe minus feraces, quos
Be. R. Sang. Deinde vulgo aniιcto eonserendo. Blusch. svi tela eonserendo Sang. sal via eonserenda. Σὶ Milaoerimus ex I. B. Br. R. S. restituit pro
iur sistieto eo merendo. De salire vero
praecipit Columella demum libro IV. In salice ea eulturae diligetilia ncinrequiritur, Dee ibi quid iliana a Co
lumella atinniatum est ea de re. Quare Potitedera malebat: Urnae uo cora. serendes Ni Oeris a. Cui emendationi
obnii iur Go,ner . ita, ut putet, recepta veterum editionum et Codicum lectione Dir eximis, quae est etiam in Sang. pro vulgata Nit erumna,
omnem vulgatae lectiotiis disietiliatem tolli. Constetur quIdem, de salieo nihil anioa motitium suisse , nee in eo ipso l eo, ubi de salice agitur postea, tale quid eaveri, ut in malia leolo depotiendo; existimabat tamen, scilicem pro iliore quaeunque stirpe poni. Quae est inepta dispiliandi ratio. Debei aliquid praecessisse ad quod h. l. respieicii Columella. Praeeessii autem fragittia, ἱri qua cautio liaee lo- eum habuit. Igitur reete Pontodora in Curis seeundis legi voluii fasiera
608쪽
6 COLUMELI.AE LIB. III, CAP. I 8s rustici vocant racemarios. Quid, quod plurimum interest, ut malleolus , qui deponitur, ea parte qua
est a matre decisus, coalescat, et celeriter cicatricem ducat 3 Nam si id factum non est, velut per fistulam ita per apertam vitis medullam nimius humor trahitur, idemque truncum cavat: unde formicis aliisque animalibus, quae putrefaciunt crura vitium, lutebrae praebentur. hoc autem evenit retortis seminibus. quum enim per exemptionem imae partes eorum praefractae' sunt, apertae medullae deponuntur utque ir- . repentibus aquis praedictisque animalibus celeriters senescunt. Quare pangendi optima est ratio recti malleoli, cuius imum caput, quum consertum est bifurco pastini: angustis saucibus serramenti sacile continetur ac deprimitur idque sarmentum sic depressum' citius coalescit. Nam et radices e capite, qua vecisum eSt,
S. deinceps feraeis Sang. d) r emalorius Coea. raeemiatorios ex sane. Gronov. se) Ila pro perfractae Goes . et Sang. mire Delae I. B. B. Br. in ape/ e me Iuliae P. Operte medulla Coes. S. I. B. B. Be. g cum otii. L. I. B. Br. R. sertam S. li) pastini angusti I. B. Be. iangustmi R. si demeratim B. L. Goes. Sang. deinceps pro aequa mittit posui Saug. lectiomus serenari. ad quam lectionem ma . ni siti dueti liber Sang. tibi Osi aviti
rati e serendis. Praeterea testatur, In
d. primis, id est. l. B. R. quae fere
ubique eum Sangem. eo eratiunt, esse state . quod miror a Gesi eroticiti suisse annotatum. Itaque noti dubitati eam emendationem in ipsa oratione ponere. Meae rivi Gemer ex vetere Clo sario asseri, ἐπιευὶ λὶς , Pampinus m-eemaritis. Quem nempe vicissemiatores
ecl. 35, no. I r nos ergo in sine tis nodos, sertim ti , medios ae Te oportet, ita ne pros et medulla. Celerum in Columella malim aperta me diati. - eriae me uia scilicet radices ex Edd. pr. praeseri Pontedera. Ciam eonsori Quod est in Sang.
cum a Trum voluerunt etiam dare edd primae, ubi consorum omis
609쪽
emittit, eaeque' quum accreverunt,' cicatricem obducunt, et alioquin plaga ipsa deorsum Spectans non tantum recipit humorem, quan uni illa, quae reflexa et resupina more infundibuli' per medullam transmittit quicquid aquarum caelestium superfluxit, XIX. Longitudo, quae debeat esse malleoli, parum
certa est, quoniam'sive Crebras geminas habet, brQ-vior faciendus est: seu raras, longior. attamen nec
maior pede nec dodrante minor esse debet: hic ne per summa' terrae sitiat aestatibus; ille ne depressus altius quum adoleverit, exemptionem dissicilem praebeat. sed haec in M plano. nam in clivosis, ubi terra decurrit, potest palmipedalis deponi. Vallis et uliginosi campi situs patitur 'etiam trigemmem, qui est paullo minor dodrante, longior utique semipede.isque non ab eo trigemmis dictus est, quod Omnino trium oculorum est, quum sero circa Piugum, quamuiri abscisus est, plenus sit gemmarum; sed quod his exceptis, quibus est frequens in ipSO Capite,
tintis; tibi Crese. IV, 8, motieit mihi aem Oidertiae longius esse deliare, maxime in locis declivis, morali Osisel aridis, quum in foveis OblIque pati. gutitur. Iterum Palladius Ili, 0, 2, de arbusto ita habet Ilia arul
610쪽
tres deinceps articulos totideinque geminas habet. Super caetera illud quoque' sive malleolum sive
iviradicem serente M praemoneo, ne Semina EX- arescant, immodicum Ventum solemque Vitare, qui uterque non incommode arcetur Obiectu vestis' aut cuiuslibet densi tegminis.' Veruntamen praestat eli
gere sationi silentis vel certe placidi spiritus diem. Nam sol umbraculis facile depellitur. Sed illud etiam. quod nondum tradidimus, ante quam disputationi
clausulam imponamus, dicendum est; uniusne Τ unplurium generum vites habendae Sint, eaeque' separatae ac ais tinctae ' specialiter, an Consusve et mistae catervatim. Prius disseremus de eo, quod primum proposuimus.'
Ne semina Maroeam Noster Asbor. III, 3r aemina quam re ruissima rerrae maniariis e Denti. si tamen mora inter veri , cpio minus statim se/-r- , d ligentissime M i rota porree eo Meo , tinue neque plurim seque Mentos sentire possint. Contra lit in xur etilis inserendis, cuius rei rationem
8 i ponendue a i tales plueidii dia ine tepidis , et randumque ne sarmenta sole tirari in nul Merus, seὼ υel xtis I Ninnitiae , Nel Metilia reser entur, qui locus non pla te eongruit huic nostr ei alteri de Arbor. e. s.