장음표시 사용
31쪽
u uapropter etiam 1 pug ni, ut praedestinatio oonsiderata enmplet prae tot si effectuum serio sit ex praevisione ueriti praedestinatorum quod nisi praevertens gra viam ac naturale esse non posset. Certum est igitur aeratum. quod ait Anguileus Doetori impossibile est. quod totus praedestinationis ore eius in ommuni habeat aliquam ausam ex pari nostra n 13.
Si vero pra/dratinati adultorum disti iam per sese ex seorsum spectetur ex Seripturis colligitur et ex eorum Patrum, qui de hae praedestinatione ad gloriam expres sius loeuli sum, diserta doeteiust persuadetur, eam mavoluntati Dei nim . sed voluntati iii, in i praevisi nem meritorum supernaturalium tribui oporiere. LXX Manifesto in interpretando dupliei oeo . Prosperi ep. ad . Augustinum . . et S. Augustini l. de ramdest M. n. 27. alii putamus eos, qui Prosperum, qui lde praedestinatione a gloriam post praevisa merita supernaturalia iuxta antecedentium Patrum doctrinam sem tendum sit interrogasse putant, Augustiuum vero uio interrogationi respondisse aiunt ita ut illorum Patrum auctoritas quoad hoe Metrina caput non param elevari videatur: α nihil se ille et opus esse, ut eorum serutemur
opuscula qui priusquam ista haeresis Pelagiana oriretur no habuerunt necessitatem in hae ei Iesii ad soluenstum
32쪽
quaestione vereari . . Nam et Prosperi interrogatio see dum principia semipelagiana intelligenda est, et di mellis ad Misendum quaestio, in qua vetustiores Patres non nisi obiter venatos esse ait Augusti us plati ad aliud pertinet quam ad praedestinationem gloriae ante vel post pra visa merita supernaturalia
LXX lAd imitia Augustini Oetinuam quod speetat, eertum
est, s metori eum pelagianis eorumque reliquiis e re mea nidium fuisse de ordino inter praedestinationem gra- tiae et praedestinationem gloriae sed controversiam fuisse,ieutra donatione ita de med stinatione gratiae, et gratiae simul ae gloriae exclusis meritis humanis quibus vel gratia vel vita aeterna retribuatur. Praedestinatio igitur, quam per Apostolos praedi ea tum eontra novos hamreticos operosius diligentiusque se defendisse e cuius sidem numquam Ecelesiam Christi non habuisse, li, Augustinus testatue, non si praedestinatio ad gloriam a te cedens praevisionem meritorum supernaturalium.
in Mitolao Pauli ad Romanus ae nominatim in ea pite ax nihil est quo doet tuae de praedestinatione
gloriae eonsequent ei aevisionem meriti sui, stilaturalis adversetur. Seopus eui in Apostoli et lexu cum tota tractatione dogmatim a I. 16. usque ad XL. 56 euius hoc eaput partem constituit, clare demonstrat non de gratuita
praedes in uoue gloriae per sese spretatae sed de gratii ita M tia adoptionis in populum eleetum . . et iusti sicationis in side et per sidem Iesu Christi auto esse ser
33쪽
Paulus tota sectione lX. 6-21 de voeation ad fidem et de iusti uestione sub ea sola ratione apit , qua nullis iure vel sanguinis vel operum ante edentium est debita. De eo peratione autem eum gratia et sub gratia, quam requiratur ex parte ominis hie non loquitur nisi ines- lente v. g. adeoque orem non exeludit sed ab ea intorim praeseindit disertius enim liberam eoo parationem
hominis et ima causat proximam, cur eas voluntate sequent non miseretitur eorum, a quos voluntate ι
Deechnt tota die expandi manus suas Apostolus deelaratia seque ubibus LX. 50-XI. 24. Cum igitur tria capi in IX.
X. I. unum totum constituant non poterant non errare et in haereses manifestas indiderunt antiquL Protestatuo, qui in ea terax seiuneti in spectato totam v luntatis salvisse e iustis eationis ex praedestinationis r itonem explieaiani reperire voluerunt. LXXIV. In eisa ingula oleris diis ei liora apitis Ivita expli- eanda essa lesentimus II on dieitur . 13. Jacob esse dueelum et Esu odio liabitum antequam quidquam boni vel mali egissent; sed quod posteri Iam gratuito ieeti
sunt tu populum Dei peeuliarem ea posteris Esau AP stolus ostendit ex historia utriusque populi qua comP dio eomprehenditur in textu stilato ex Mal. 1. 3 2 Iunias divina non miserendi Pharaonis sed ejus ustiti no es glorifieandi v. 17. est voluntas eonsequens ad Pharaonis pervicaciam in peeeato, ut manifes in patet ollatistam . 22. tum potissimum Sap. eapitibus XI. u.; . Iniuratio v. 18. non est ei anteeedente Dei volu sed consequitur ulpa Minnis OeeMisae operum. Dei eou-
34쪽
tra voluntatem legislatoris, nou tamen siue permissione Dei quod ex modo ipso quo in lihro Exodi Pharaonis induratio uarratur clarum est 4. Seopus evinparationis v. 20-22 non est illustratio modi quo se habeat humi nis voluntas sub operatione gratiae sed deelaratio quod
aio ut in massa laxi uua est exigetitia postulauis artem figuli, ita meo Mori nullum ius est a miserie ordiam gratiani dei ei iustineationis.
Quo loco fides in augustissimam Trinitatem apud omnes, qui non vano nomine christianos se profiterentur,in bita semper et habenda sit apposite declaratur Tertulliani verbis . hane vitelle et regulam esse ei, quae aput nos nullas habet quaestiones nisi quas haereses inferunt et quae haereti eos diciunt, immo hoe esse opus Mai gelii, hine substantiam novi Testamenti quod exinde Pater et militis et Spiritus sanetus tres e sediti unum mum sistunt. . si si mu aserim. . . I e --,
35쪽
Imprimis igitur unum se Deum in revelation veteris et novi Testamenti manifestum os ita ut axioctrina quaevis et quaevis doctrinae eonformatio ex qua duos tresve
Deos esse consequens foret praedamnata et absque ulteriore erant in damnanda ire ipsis saetis seripturis pronuntietur; ut ι pro laetus revelationis, qui in veteria stamento promittitur, quoad hoe doetrinae rapui non auo pertinere potuerit, nisi a confirmi ionem eiusdem fidei in unum Deum quae foret diffusione a line et explie
Disti uetior haec explicatio ab ipso Christo Domino 'roposita ad hanc summam revoeatur ut Deus Pater De RFilius Deus Spiritus Salietus tres distincti invidem non tamen tres Dii gε xuitu Deus eredantur. Haec enim trium distinetici qui unus u sunt tum aliis pluribus seripturarunt lo unientis tum iis summatim eomprehenditur verbis. iuibus Salvator veluti fidei compendium a gym
uuae sit trium et unita, et distinetio uiserte deelararunt Patres trium primorum saeculorum quando dogma catholicum adversus haereses dei Melesia inimitas et sibi iuuidem oppositas propugnaustum susceperunt. Nomisenatum vero appellamus ad disputationem . renaei ast et .sus Gnostio , S. Hippolyti adversus Plositum et Tertulliani adversus Praxeani, atque a Metrium Romanorum Dis Coos e
36쪽
Ponti Mumras callisti et Dionysii qui sabellium eiusque
discipulos damnaverunt Partim enim ex iis quae in liae- reticorum doctrina prohant partim ex iis quae in ea damnant, manifestum est tertio saeculo fidem traditamia omnimodam Dei unitatem realemque distinetionem
trium, qui Deus sunt, tu universa Melesia viguisse.
Neque voeabula quihus aliqui ex vetustis his odio ribus dogma catholi eum quandoque declarant, insolentiora, huiusmodi sunt, quae cum dogmatig xplieatione a Misequentibus Patrihus proposita non facit eo ne ilientur. Quod igitur Tertullianus Filio et Spiritu Saneto portiouiso ι moduli Patri vero plenitudinis ot inama vocabula adseripsit quo Hippolytus Patr m dixit et isse ex quo Βεργέt est Verbum quod alii solum Patroni natura in . visibilem alii ethum ad linius universi creationem editum esse do euerunti noti ideo ensendi sunt Filium Patri aequalem et eum Patre unum Deum nepasM. LXXX Quum autem quo Pator. Filius, et Spiritus auctus Deus sunt, non sane aliquid relativum sit et habens se ad alteritin, sed sit omnis perseerio absoluta se eitra hahitudinem ad iterum illii vero quo pator tormaliter utor
est quo Filius formaliter est Filius quo pro olens Spiritus Sane bus formaliter est spiratus . it rotatio originis uuius at alterum manifestum si quidquid in tribus est absolutum, tam esse unum, quam unus est Deus . illud
em, quo invicem distinguuntur, quodque non est tribus inmuso sed Mugulis proprium esse relativum.
37쪽
Bureum, cum quod ariolutum est unum tribusque eommune, nomine aptissimo ex auctoritate irrefragabilieonseerat natura limitur substantia sive essentia tres autem distincti quorum Og natura sint appellenturque personae evidens est eo ne eptum divina porsonae complexum esse, quo nec sola per e natura nee sola relatio verum relatio xlii beatur quatenus intelligitur naturam velut alsciens eo istituere 'Ersonam ita ut nomina stra
n alia in Divini siqnifieon quod est relativum et adsigntia Ment quod est absolutum. I. Mi Nomen igitur persona lie et ea modo igniscandi non e prima relationem in divinis tame signiueat reωιit, i, et personae divinae relationibus constituuntur.
Lxxxii l. Cum persona divina realiter sit ipsa substantia divium, quatenus sub sormali ratione relati rei non est eommunis pluribus sie ut natura, sed in se est neommunicabilis ut hi unus subsistens disti uetus ab altero ejusdem naturae; ideo vulgata Boetii iana olluitio a rationalis naturae individua substantia n analogie sub se comprehendere potest etiam personas divinas dummodo praedi tum ii- dividua biliuitia rite explieetur.
Iam vero, si una ae eadem es trium personarum natura a substantia, eae consubstantiales eredantur ne-eesse est. suo quo iure leaena synodus desinivit, Filium esse Patri onsubstantialem 1 orro lueet ea non sit oeis
38쪽
εμ ορυσίου signis ratio quae per se naturae singularitatem designet sed per se naturae solum diversitatem exolu dat. Itamen si nome idem ad Divinam Trinitatem' fertur, non modo substantiae diversitatem xeludit. --rum etiam eiusdem singularitatem demonstrat.
Lx XXV. Non aliam nisi unitatem omnimodae singularitatis a Nicaenis Patribus definitam et ab insequentibus Nimeni ne iiii detensuribus propugna iam fuisse. Iste elarius e
monstrant praeter aetera. ipsa symboli leaeni historia ab Athanasio descripta ratio disputationis qua Ariani et, Ἀριοούσιον impugnabant, atque imprimis ratio defensi nisi qua S. Patres ejusdem v eis sensum et declarahant et vindieabant, eontrouersia denique inter ipsos catholi- eos post leaenum Coneilium exorta de voethus, quibus et naturae unitas et personarum distinetis exprimeretur. quae praeeunte . athanasio in Alexandrino concilio eo m- posita sest. Ferri ergo omnino non potest sive Meiniano rum et Arminianorum alumnia, qui leaeno Patres intritheismi erimen olim voeabant, sive meens commentum asserentium definitum necdum esse ab Ecelesia alliolim, divinae natura unius uine se eo, alia si plumis . .
Nee ideo Patrses Iv. saeculi se eas statuisse existimandi sunt quod eorum aliqui interque hos maxime Gr goria Nyssenus inclibello ad Ahlavium unitatem divinae naturae in tribus personis ex unitate quae est inter plures homines illustrare visi sinu. Gravissimo vero erravit, qui hae aetate nostra scripsit, sS Basilium et morium Naalanx enum doctrinam de unitate speeistea trium pera narrem in Beelesiam Orientis invexisse.
39쪽
cum naturae singularitate doctrina cohneret de e laetissima singularitate operationum quae ad term tuum a Deo distinetum reseruntur quaeque operationes ut Extra
diei solent ita ut alterutro doctrinae capite ut deeet, serto indieatum sit et alterum et vieissim uno negato alterum quoque in diseri mea voeatum e eugeri debeat. I xxXVli I. Quamvis vero haec ita sint negari tamen non debet. aliqua quae tribus personis ommunia sunt non Meus oeommunis est ipsa natura, rite uni personae adserihi, stes eius essent propria. Ist enim si appropriatio uis rege. quae ex ipsis personarum propriis e haraeteribus repetitur et eripi urae traditionisque auetoritato omprobatur.
Ex iis ipgis quae de uitato Dei ae de personarum distinctione profitemur, e praeterea disertis eripi rarum traditionisque testimoniis edoremur divinae Diuintatis hypostases sibi mutuo in existere et se eum ipsis e haerere nexu περιχωρήσει. et sive ei reuinincessionis, euius la malis ratio non ex immensitate, po ut hae virtualem quandam ad loeum habitudinem dieit sel ex unitate Bubstantiae repetenda est. Errant e lago qui ex personarum Trinitate consequens esse comminiscuntur, ut in Deo . spatium absoluium sit admittendum.
40쪽
mirem ex relationibus reaturarum ad ipsum, eonstat ex Seripturis eterisque revelationis monumentis primam 88. Trinitatis personam esse dicique Patrem sensu proprio. quod vera generatione per Ommunieationem naturae Filium ab aeterno genuit.
si impositio io minis Palae spe etetur, prius illud amo bis de reaturis et analogie de De Patre diei ae intelligi eone edendum est; si vero si sui evia ratio habentur Deus primo et solus tota signisse aiionis plenitudine Pater est et dieitur creati sunt patres alas icta, eum in Deo sit omnis paternitatis perseerio seclusa quavis imperfectione. in reaturis persee ionis sit aliqua partiui patio multi ei imperseetion ei reumseripta
Licet S. Doetores adversus haereti eos si equo utissime eontendant obtineantque, nomina hypostati ea ιιgeniti et miris non se eunduin essentiam et naturam diei se spe undum relationem non uno lanaen Sensu ex eoruni dem Sanctorum doctrina prima Trinitatis persona mentistito ει hi Γιεr, Meun sum e mu- u GDιnim, ea ipsa ma ramula