장음표시 사용
41쪽
Quod apud vetustos celemiae Doetores non raro legitur Patrem nisi in uetorno verbum genuisset, futurum
tuisgo ianos , rationis et sapietiti te experiem, non eo sp etat, ut irint Sabelliana placita Verbui laypo tali eum eum divitia si pie tui absoluta confundatur sed eo pertinet ut ex intestina generationis ratione eiusdem et ne cessitas et aeterinta ob oculos ponatur.
Nomina ipsa quibus seeunda personae divina in m. litteris exhibetur genuinam rationem divinae generati ni praeolare demonstrant. Speciatim vero nomina deteris solemni ora uisu unigenito ae eris ita invicem se eoii trant et complent, ut unum quod alterutri ex ereaturis, unde irastata sunt, adhaeresei imperfectionis, corrigere uos docta a velut abstergere. Quemadmodum ii ex SS. Palpibus, qui verbum modo i itia modo prelasitium appellabant prae oeulis habuisse censendi sun unu magis per inuarum reum inmaisum et
unitatem naturae, uno potius habitudinem ad ea quae sera sunt et personalis distineti ovis manifestationem; ita eosdem amoti eos Doetores ab illa sententia, qua haer uel omplures Vettium insitum et vectium prolatilium fingebant, alienissi,nos suisse remonstratur.
42쪽
x vi Praeter Patrem et Filium tertia eredi debet hypogia sis ab utrini te istincta, quae nominibus Spiritus Spiritus sanetris, Paraelii ira in seripturis ad christianae traditi uis monumentis appellatur. Est autem spiritus Sanet vere Deus et eum Patre et Filio eos glorificandus.
Mem quidem est Spiritus Saneu, ut a Patrem tamquam ad sui prinoi pium reteratur, sed errant summopere Photiani quum rationem pei uel pii prae Spiritu Sanet ita
patri niteant ut Filium adem exspolient. Spiritum e nim Sanctum ex Patre Filioque pro edere non latinorum modo Patrum quotum ceteroquin auctoritas etiam apud Gra eos saneta semper sui et esse debet sed ipsorum Patrum graeeorum tinti Matim a stemonstratur.
Demonstratu praeterea, relationem Spiritus ad Filium ut ad sui pringi pium a Patrihus graecis distincte exhiberi iisdem nominibus locutionibusque paene omnibus quibus
relationem Filii ad Patrem tum Seripturae tum Patres ipsi inet de elaravi, si ea solii nomina excipias, quibus peculiaris iliaιioni ratio uni eo designatur X clx Eadem fraeeorum Patrum sententia rursum validissime eomprohatur ex doetrina, quam tradunt de ipsa pro cessione spiritus a Patre et de ratio ne, qua seeunda et
43쪽
56 qua tertia pergona a Patrem retera lor no non ex deela. rationibus qui hos trium petaonarum ordinem divinitus inditum ollustrant.
Quando SS. atres docent, spiritum Sanctum praee dere a Patre pri 1M alitici proe edere a Patre t eis tui ratminime eae Patre, proeedere a Patre inιerpsit Filio pro eo. de re ex Patre per Filium, non proe essionem Spiritus a Filio in dubium te voeant noe aliam prodessionem a Piit te aliam a Filio stuplexve Spiritus priueipium inducunt, sed Filii a solo Patro et Spiritus Sancti a utroque tamquam ab uno principio originem demonstrant.
creatio seu profluetio rerum omnium ex nihilo a Deo laeta in tempore diseriis Seripturarum ex Traditionis aestimoniis eomprobatur.
Tum in Bibliis lum in peelesiastica Traditione ereationis dogma proponitur non modo ut speeulativa veritas eaque side erodendii sed ut praecipuum religionis flanda mentum, quo multipliees Creatorem inter a creaturam re lationes innituntur: od quidem Christiana etiam ratio perspieit si penitius perpendat, quid sit ereatorem habere Deum quid esse ereaturam.
44쪽
causa oreationis ossiciens per appropnationem dieitur Deus ater D. N. I. c. simulque dicitur ream per ibitum in Spiritu Suneio: at re ipsa una est creationis es sa unus Deus, Pater Filius et Spiritui Sanetus: soliis, m Deus ita est ereator ut causa etiam quaevis aratrum talis ab opere ore illauis exeludatur.
sempiterna ost ipsa actio creatrix, per se immanens. virtute transiens sempiterna etiam est ausa exemplaris; atque ideo temporati eae reaturas quantum ad rationem ut aiunt acie titis, per quam et secundum quam Hreut, antequam fierent ex uihilo dicuntur ab aeterii in Deo orsutisse.
Deus liberrimo mundum quem voluit et quandostv iuit ereavit nova autem quaedam theoriae de ereationis necessitate ex germani ea philosophia systematibus de duela iamdiu a se holasti eis praeoeeupatae sunt vel eris ex eorum principiis saetio refelluuturi
Mundi pulchritudo et perseetio in Saeris I it loris a Sanctis Patribus ot in die ni agis magisque a philosophis
ita x pollitur, ut omnem superet luminis eaptum. ncque tamen divinam virtutem orae quot iuule etia in multipliei ex eapito mulidus dici optimus itotest, et Dei opor vel minimum earpere insanum est: at simul exigit a mentis est
absolutum ilium in creatis rebus imaginari optimi sinum. qui divinae virtuti libertatique adversatur.
45쪽
Ηundum Deus ereavit quia voluit neque ulla est aut esse potest eius volu utati causa proprie natis operandi: at merito nis operantis seu ratio reationis dionur Dei bonitas; finis vero operis bonum est, extra Deum, omnium maximum Dei ipsius simulque creaturae bonum, externa initieet Dei gloria.
Ex eo quod ultimus mundi finis sit neoessario Dei gloria non sequitur ve Deum reatura non diligere amore benevolentiae vel propter eas earumque gratia non agere imo vero creatoris amor in creatione maxime eiu-eet amoremque ereaturae vicissim expostulat nominatim constat directis argumentis hane potissimum terram maeisis creatam diei posse an debere propter hominem ad ut eum ad Dei cognitionem amoremque atque ad finem ultimum dueat.
Creatione ordo uaturae eonstituitur qui per se esse posset sine gratia a simul a supernaturalis ordo divinitus est de etetus, natura estis opter gratiam e gratia
propter gloriam unusque exsurgit ordo eompositus atque adeo quod ridentinuae concilium ιμι. I. inquit no-ini naum d iustiseatione eius si salem ausam esse ρω- - a raristio in isto ruis, id generatim de uniuvereo, multipliei simul atque uno ordine elevatae e re itoni, diei morito potest.
46쪽
Quod Cliristi gloria sit reatior is totius est iis finalis tilli stilli est ilicia quorum stani lieologorum et telatia qui puta ut In arat itii i t ni t tiam si ii 3 Ad Re e clito ut 1
ram fuisse sed in alia etiam sententia faeile intelligitur quod molis praevis Adae peceat ab aeterno de re tum es ut Filius Dei filius foret Mariae Virginis, eo ipso non solum ordo reparatae naturae sed etiam naturalisa supernaturali ordo universim ad Christum resorri debeat adstoque in utraqu hypouies Glii istus centrum ostquodammodo ereationis totius primogenitus omnis reaturae Ipse A et Q. p Re exemplar a sinis visibilium ae invisibili uni Angolica humanaeque ac cuiuscumque alte rius rationalis uaturas quae in universo mundi suismateve exsistit e I forte sit exstitura.
Dogma catholi eum est primum hominem in sane litate et iustitia constitutum suisse simul etiam ut theologice eerium haberi potest in ipso reationis instanti Deum suisse humanae natisti, eonditorem simulque glutiae clamotorem: eum iustitia autem et sane litate ex Dei ordinumtione intime coniuncta erant in Adam eximia tum animae tum corporis dona integritas potissimum ei immor talitas.
XIlIn statu originali, iustitia eonstitutus est Adam non solum ut erat singularis persona sed potius prout erat protoparens seu principium naturae, quae tota in eo et per enm divino deereio elevata est et eum iis donis, prae
47쪽
Duplex distingui debet pro duplici ordine finalis in Dei cognitione beatitudo hominis altem naturalis ost; altera visio se illeot quam theologi boatificam die utat est supernaturalis ex Dei quidem oldinatione naturae debita. at per se indebita insonti etiam naturae in qua nulla est eius visionis exigentia sed paggiva tantum capacitas et o hedientialis ut aiunt potentia atque ido non modo summa naturas vires eius est assecutio sed gratuita est ipsa etiam ad eam destinatio neque vero Ian senio favent se holasti ei dum doeent hominem Dei visionem ut sinem naturaliter appetere.
quae vero dieitur theologi ea Dei dileetio et haritas aegratia sanetisseans per se supetuaturalis est et gratuita atruque ab insonti natura abesse potuisset quin ideo esset
Indebita etiam suo riint dona sancti si eant irratiae oribginaliter adnexa quae per se praetoritaturalia diei possunt; immunitas potissimum a concupis dentia, a doloris lege et a morte, ast eo ut sine hisce donis homo ondi potuisset iis brevi probationis tempore obnoxius desecti hiis qui na turales sunt, licet more dolor eo neu piseentia contra naturam esse liqud sensu dicantur: intuitis donis aede aeri etiam desist seientiae infusio ei primitiva revelatio
48쪽
status pura naturae non quidem sensu rationali sti eo sed sensu in atholi eis geholis recepto, possibilis dicendus est non solum absoluta sed ordinata etiam potentia a porro salva deeentiaritiam Oean creatoris; seu non obstantibus eius latus insitis imperfectionibus Deus naturam in sua paupertate et infirmitate sine supernatura libus donis relinquere potuisset, naturalis tantum ordinis auxiliis eidem providen sto. D Lam ac Nι ηιτο Ma
Non mythie sed histori ea est narratio Gen. III ibi quo iuxta traditionalem sensum in protoparentum lapsu hum nae natura lapsu exhibetur per illud inessabiliter grande pereatam quod originalia voeari potest quo protoparentis non lotam vitiavit naturam.
saerae Litterae potissimum Rom. V, aperto doeent non solum mortem et poenas corporis sed et peceatum quod mors est animae non imitatione se propagatione in omne genus humanum transfundi.
rideati originalis propagationem perpetua et constans domi, etiam ante exortam haeresim Pelagianam, Meletiae eidentalis et orientalis traditio rium explieita praedi-eatione, tum praxi haptizandi in lantes iniensissionem pestatorum.
49쪽
erat originalis propagatio argumentis etiam the logi eis ex fidei analogia humanae naturae primitiva elemvatione supposita demori stratur et probi ibilibus ex ratione ipsa argumentis suadetur huiusmodi sunt partim demou- strativa partim suasiva argumenta quae ex eo neu Piscentia, ex morte ex huius vitae aerumnis ex statu infantium tum in hae tum in altera vita Augustinus deducti atra rum Numentorum vim et naturam post pareat nonnulli pervertunt,
Doetrina d origina I iustitia intelligentiam aperit dogmatis de peccato originali quod eueratim consistit in privatione originalis iustitiae ex Adae inobedientia. o maliter in gratiae μ' etiae auiis privationa quae se eum terei uteriorum animae virium totiusque naturae inordinatio nem ex dissolutione illius harmoniae in qua eonsisterit
ratio originalis iustitiae ipsa vero gratiae sancti si eantis privatio rationem habet habitualis culpae prout estis versio naturae a Deo seu permanens ex aetu transeunte destitutio debitae ordinationis voluntatis ad Deum per chari
Ad veram propriamque intellige udam rationem pee-e ii quod origine unum est et omnibus inest unicuique proprium propagatione transfusum ne dessaria est relatio Mi liberam volunt avem et aetum capitis seu priueipii naturae. Mitte et Adae qui es auctor pe avi naturae ex qua relatione ad liberam Adae voluntatem resellitur hae resis quae verum esse Meet eo tum licet omnino ue-
50쪽
pae rationem ea relatio ad Adae voluntate nil hine resesia litur ea eatholi eorum quorumdam sententia quae peeeatum, ut vero peccatum sit formaliter statuendum esse docet in ipsa actuali Adae voluntati, et inobedientia singulis impulata vel quae fugit in Ada voliti itiit ipsas etiam singulorum voluntate i ludi divivo quodam paelo debuisse.
Neeatum naturae induebam per voluntatem prinei punaturae tradu e re et intelligitur per ipsum a tum naturae iam lapsae se ilicet per Enstrationem eoncupiscentiae obnoxiam qua dae Postera per ipsum dum concipiuntur propriam in tu tiliam contra liunt adeo ut lumi admodumo figi ualis iustitia per generatioti est yel l agi ta sui3set, si militer per vitiatam generationem peceatum propagetur eo ipso quod ex semine Adae natura eulpabiliter spoliata ira ducitur
Ad intelligendam scholasticorum doctrinam de me tali propagatione duplex cum iis processus egeati ex earn a animam in generatione aetiva et ex antina ad carnem in passiva generatione distingui debet qua saeta distinetione conet Iiantur et explieantur eae dies ud i sor mulae cone piscentiam antecedenter esse ausam ius bru mentalem, cone omitanter quasi materiam seu materialem
Mummisee ii, simulque subsequenter esse eeeali esse elum et poenam quamvis autem eoueu piseentia preeatum dieatur, quia a peceat est et ad poemium inclinat nouhabet tamen formalem rationem originalis peetati.