장음표시 사용
261쪽
dit, plerumque seri; cumque in illis occupetur, quasi in suo campo ipsum manete ; sed tamen aliquando inde digredi, atque in vicina loca migrare, quae tamen antequam, quae illa sint, monstret, significat. quomodo se gerat in omni genere honoris: variatur enim non parum animus ipsius, variatis honoribus t ob magnos igitur honores, & qui a graui bus, nonestisque viris prodierint, mediocriter inquit, laetabitur, ut sita, propriaque con- secutus:neque enim causam ullam habuit, cur gaudio inultaret: illi namque iustius videntur poste laetitia efferri, qui nacti sum aliquid mastili boni praeter expectationem, si laque merita: Corripit autem statim quod dixerat de iustis,sibique debitis honoribus datis;aitq; sue potius minoribus, paucioribusque, quod eos facere postulareque posse declarat, cum Plenae, integraeque virtutis praemium nullum par, dignumque existat.
Nec tamen non accipiet, quia nihil illi habent maius, quod ipsi tribuant honores autem sibi a quibuslibet hominibus, oe ob parvas res delatos, penitus δε- spiciet non enim his dignus e i.
V ERvM TAMEN Inquit capiet, nec repud abἰt honores illos, quia intelligit eos potest tem non habere maiora sibi tribuendi indicat etiam, qui sit animus, mosque magnanimi viri circa honores sibi tributos a quibuslibet, idest tenuibus; obscurisque hominibus &ob pusilla sua factat narrat enim illum eos despicere, & nullo loco habere, cum cognoscat, eos sibi non conuenire, nec ullam in partem compensare sita merita. In III. quoq; ad ξ udemum tradidit Aristoteles de moribus, atque institutis magnanimi viri, quiddam,& ipsum proprium naturae cius,quo in loco inquit. Attendere illum magis,quid existimat de qualibet re unus homo tantum spectatae virtut s, quam multi e multitudine & nulla laude commendati, id quod exemplo probat hones I & clari hominis: cum enim contigillet, .ut Antipho,ille Rhamnusius. magni ἱngenii vicatque acer In dicendo, vocatus in iudicium, pro se causam diceret, damnatus soret, atque Agathon defensionem illam laudaret, magis te iudicium eius sequi dixit solius quam illorum qui ipsam criminabantur. Meminit illius iudicii M. Cicero in Bruto, & Thucydides in VIII. libro historiarum. Verba Ciceronis , si sunt haec. Huic Antiphontem Rhamnusium similia quaedam habuisse conscripta quo ne is minem umquam melius ullam orauille capitis causam, cum se ipse defenderet, se audienis te,locuples auctor scripsit Thucydides.
Similiter autem Oprotra, conuiciat, non enim τere cadent in jsium: mri
xime igitur,ut traditum est,uersatur magnanimus circa honores nec tamen ara etiam circa dumo , oesummam potestatem in ciuitate, omnes res secundas,
o aduersis mediocriter iegeret, quoquo messisteres halelit: neque in lenisie
bus constitutus gaudio exuit alit: neque in malis,aegritudini se tradet: neque enim circa honorem se habet, u maximum omnium princiflatus autem in ciui
tate, γ' diuitiae sunt res expetendae tropter honorem qui igitur tenent i r I nor ara vi , Fei serum volunt: cui igitur honos in rebus paruis ducitur, huic
cetera etia parua erunt quare despectores aliorum esse videntur.
EODEM pacto, ad extremum adiungit, se peret circa maeulas, quas sibi aliquIs Inursae voluerit: negliget enim, intelligens in se illas cadete non posse. Significarat supra. versari
262쪽
In IIII. Librum Arist de morib. a I9
versari magnanimum c rca honores,& maculas,ac labes, quae sane. etsi propria materies huius virtutis sunt, non sunt tamen sola. Antequam autem exponeret, quae sunt illae, in ' quas delabitur, cum sint varij, disparesque inter se honores, ostendere voluit, quae sint instituta ipsius. eonsiliaque in illis ipsis aut probandis, aut reijciendis, quae tum longior oratio fui siet; repetit, ut consuetudo eli, priora illa verba ; quibus Postis, pergit facere , quos primo pollicitus erat, non tamen dicens illas res solum, verum etiam diuitias, ac principatus, cunctasque demum res prosperas ac secundas, contrariasque his malas &aduersas, quibus in omnibus cuicuimodi illa sint, moderate se geret: id quod explanat,accuratiusque quale sit docet: neque enim inquit, cum ipsus valde bonae res erunt, gaudioecteretur, neque cum malae, miseraeque, vehementer dolebit: ostendit autem non oportere nos mirari, si aequo animo fert damna rei familiaris, & summae ipsius potestatis in ciuitate interitum; cum circa honores etiam non ita se habeat tamquam maximum bonum, cum imperia, ac summae potestates in ciuitate expetantur,caraeque sint hominibus ob honores,quos secum sexant,quod probat,dicens:videre enim possumus illos.qui ea n et i sunt in honore elle, ope ipsorum, commendationeque velle; quare inquit, cui honos pusilla res est,huic homini multa etia alia tenuia minutaq; sunt.vnde addi ob hunc quasi contemptum rerum Putantur magnanimi contumaciores esse, ceterosq; prae se spernere.
Videntur autem , ω' res valde secundae ad animi mainitudinem conferre ηιbiles enim digni esseputantur, qui honorentur, Gristi qui imperia nacti sunt, siue etiam qui diuites valde sunt: praenunt enim ceteris mortalibus, quod autem praestat aliquo bono, maiore honore dignum haletur: quapropter huiusice--δ res maiore animo dignos e clunt . honorantur autem hi a quibus am: ve
xe autem vir probus solus dignus ese, cui honos habeatur: cui autem ambo harein sint, magis dignus minimatur honore
PurAsti docet,no omnino tamen vere existimari bona, quae accῖp musa fortuna, prodeta se ad magnanimitatem adipiscendam, siue potius augendam, quae opinio inde exorta est, quod vident homines nobiles dignos haberi quibus honores tribuantur:& ut honesto loco natos, ita regulos & locupletes: praestant enim inquit ceteris commendatione earum terum ; quidquid autem antecellit bono quopiam, id maiore honore dignum est; quapropter addit huiuscemodi bona,idest nobilitas, summa potestas in aliqua gente diuitiae ess-ciunt homines magis magnanimos:militi eni in honorant hos quorum ipse iudicium , institutumque non probat; cum vir probus solus dignus sit, cui honos habeatur: nam qui una di bona haec, quae fortuna dilargitur, α virtutem haberet, is profecto magis dignus
fore in quem honores conferrentur.
Qui autemsine Virtute huiuscemodi bona nactisunt, q, merito se i os magnis rebus Agnas putant, nil recte magnanimi dicuntur sine virtute enim plona non manem haec BIpectores aut,π c;tumeliosi, qui huiusicemodi bona habre, Lunt me sirtute enim,no facile est,elegant referre res Palis prosteriae in aurem
263쪽
potentatem hanc non habeamferendi putanti se usi s antecellere, illas quidem contemnunte i autem quidquid fors tulerit, agunt imitantur enim magnanimum, non similes ipsi exinentes hoc autem faciunt, quibin in rebus possunt:
quae igitur ex praeceptis virtutis,non agunt alios autem de*iciunt: magnanimus autem iure despcit, existimat enam recte,multitudo autem temere .
V T qui, simul cum virtute, bona quae dixἰt, possiderent, posse merith postulare, ut sibi magis adhuc tribuerentur honores, signiscauit, ita nunc, qui absque ipsa poscunt illos, stelltantum ubertate externorum bonorum,inluste facere ostendit peccareque Itidem. qui eos magnanimos vocant sine enim plena,integraq; virtute non possunt haec existere . Adiungit cos,cum abutantur illis bonis, despicere ceteros ac vexare contumella honestos viros ;quod ipses facere mirari nos non oportere inquit quia sine virtute,& non comite, vel duce potius illa dithcile est, eleganter, tecteque sene copiam sortunae bonorum e quod cum praestare nequeant, deprauenturque ubertate illa, prae se ceteros contemnunt, nihilque gerunt ratione ae consilio, sed temere: imitari enim, exotIntereque volunt magnanimum Virum, nulla in re ipsa pares; quare In virtute factisque noncstis, non reddunt ipsum, neque adumbrant, sed in rebus, quae sim Ilitudinem quandam viliorum habent: despieiunt enim reliquos: magnitudine enim animi praeditus cum causa hoc facit; recte namque de rebus existimati praue autem, α Inconsiderate multitudo. Quod supra inquit Aristotelea procliue non esse sine virtute recte se perere in rebus prosperis ac secundis: moderatique sibi ipsi, idem etiam Demosthenes testatus est his verbis: ti
T. Liuius in ore Carthaglaiensiuin oratorum,cum pacem Romae a senatu pererent.
Non autem se tradit sui rangs partiis periculis, neque etiam adeundorum periculorum cupi tis e I, quia pauca sunt quae honore Igna putet magnis autem periculisse Obycit incum se in pericula con est, Iitae nullam in partem
Iarcit, tamquam cu=um habendum non sit omni pacto Uuere .
EXPONIT modo multa, quae propria sunt mignanimi viri docetque, quomodo se ille his temporibus ac locis geretinum enim voluerit eum praeditum esse omnibus virtutibus, si- pnificat etintra quae instituta ipsius lint in ipsis illi, administrandis: initium autem ducit a sertitudine. Tradit i itur magnanimum non solere obhcere caput paruis, crebrisue peri culis : neque etiam offerre se aliquo modo illis. de quasi captare ipsa, quod seruare ipsum dicit, quia pauca admodum sunt, quae digna sua petibna putet; sed graues tantum casus ringentiaque pericula non declinare.quaecum semel natuerit sibi esse subeunda. grandi animo sustinet neq; vitae suae parcit, ut qui decreuerit secum, non esse omni pacto eam c Iam habendam , tuendamque . Non est autem omnino certum primum iunctum verbum huius sententiae ; in quibuidam enim libris legitur : in aliis vero, prima eius parte variata, e qliod vero admonet Aristoteles, non valde variatur, quia ea , quae densa,frequentiaque pericula sunt, pusilla etiam fiat, necesse est. . i
At cum paratus semper si taleneficium dandum, cum lenescium accipit, eruisse hoe enim osve, antis: HLά γres infestoris, de m nisis.
Hoc ad largitatem. benescent amq: magnatium: viri pertinet: san Iseat enim eum sactum ac paratum semper ad alios pecunia,consilio Osirijsq; omnibus iuuandos; non tamen eundem libenter accipere aliunde commoda, beneficiaque ulla, sed, contra morem humia' lium petionatum. cum cogἰtur ab at quibus opem petere, erubescere ; reddit ratῖonem auctor huius instituti , ae motis ipsius , docens, prius illorum ostendere personam
264쪽
In IIII Librum Arist. de morib. 22 I
super rem & quae antecellat:alterum vero minorem atque inferiorem:arbitratur vero ill atque id non sine causa, se ceteris omnibus antistare.
- acceptu benescjsplura reddit sic enim qui incepit Pasi debitor x Lusit, beneficiu auctus erit.
Α n D IT, eundem, cum beneficia accepta compensat, non par pio pari reddere; sed plura. maioraq; tribuere: ira enim cognoscit se quasi persenam commutaturum, ac pro tamquam debitore, creditorem futurum; cuius contrarium continget in eo. qui initio se beneticum praestititrita enim videbitur non beneficium dedissse,sed accepisse.
adiuta sunt, minime: minor enim est,re lenescium accepit, quam qui dedit:
vult autem in magnanimus exceller .
Pan. oo exponere alia studia, institutaque magnanimi viri, quae sedulo auctor colligit . ut eum nobis ponat ante oculos: inquit igitur nunc, eum libenter memini illa illorum, quos inuerit ; mentionemque eorum tacere in omni sermone cum voluptate, firmnique ipsorum memoriam retinere: illorum Vero,unde adiutus sit, minime; euius moris ipsius causam hanc adfert: inquit cnim minorem esse,qui accepit,quam qui dedit beneficinin:cupere autem magnanimam cunctis in rebus se antiitare ceteris, ardereq; desidetio huius laudis:
Et haec quidem libenter audit illa vero iniucunde: quare Thetim non ex nere sua in eum beneficia mi, nerue Lacones Atheniens Ius , sed quae inde
P A E TEREA dicit,eum libenter haec audire,quae ipse scilicet benefieἰa in alios contulerit , quae vero acceperit iniucunde, & non sine dolore, cuius rei causa perspicua est: redi- sunt enim in memoriam,fuisse tempus, quo ille egeret. Vidille autem hoc narrat, apud diuiniissimum poetam, Thetim, cum rogarct Iouem, ut auxilium seriet filio. post acceptam mi ullam ab Agamemnonemo enim commemorare ipsam magna beneficia, quae in ipsum olim contulis et ut recordatione illorum,quod vellet ab eo impetraret; de tamen Thetis Ais nitio orationis suae dixit. Si ego tibi, umquam alit verbo, aut re profuit quare accipere ita locum debemus ut significare voluerit Aristoteles eam non nominatim illa exposuillemeque tempus etiam ostendis te, quo illa facta est ent, sed tamquam de re dubia, & incerta lo. tam fuisse. Videndum autem est, cum omnino noster doctor velit magnanimum virum non polle pati hanc commemorationem, quomodo Terentius tribuerit recte eandem naturam de morem humili homini, dc paene ictuo, qui aegre pastus est, cum operam ipsius requireret Simo erus, dicere molestam sibi csse, & odiosam illam commemorationem αquasi iubere ipsum uno verbo dicereis uod vellet: Nam in vetulto etia libro Homeli Sch lion legitur, lententiaque alius aliter locum interpretantis : erat enim communis opinio. sacto tantum opem tuli isse Thetim patri. non autem praeterea oratione, ac verbis: Censet igitur illud poetam addidisse, quod falsum plane erat admiscens ipsum vero, ut totum vatium putareturine videretur illa beneficium antiquum exeroballe Ioui. Verba declaratio mis sunt hecc. δενι- δε φασκ-ν,ερο προδεα ω πω λενω, ἐν Ἀλα ιν εια - ἰ.-pq- ά ἔγνω o. Idem etiam serualle commemorat auctor est autem hoc alterum exemplum in leg
tos Laconum, qui, cum illi victi ei lent magna pugna a Thebanis,duce Epaminonda, milli Athenas, non ex suerum merita sua erga Athenienses; sed quae ab ipsis beneficia accepe. ι runtet
265쪽
runt: oratio haec non extat oratorum illorum. Graecus interpres narrat Callisthenem in primo libro hoc memoriae prodiditur.
PrcvLIARE quoque tradit esse Aristoteles virl magnanimi, neminem rogare, ut sibi, allia qua re advorta grauuo, opem ferat & quasi ipsi supplicare,aut si quando nec ei litis sibi h ius rei impolita eli, sero ii facere,atque aegre: contra autem prompte alijs suppeditare, veluti etia fortaste non requirere,vi quispia ipsi ad statum suu amplincandum, magis ii ornandum auxilij aliquid praebeat: latis enim praesidis ad utramq; tortunam in se positum putat.
At erga illos, qui gradus honoris in Auitare adepti sunt, quorumi res valde
secundae, magnum se praebere: erga mediocres autem , moderatum: hos enim vincere arduum eii , . dignitatis plenum: hos vero, facile, ac fronum millis quidessignitatem Dam tueri, non ignobile est in humilibus autem ineptum, veluti velle periculum facere vinum corporis, aliue ostentare a lias, cum imie-eillis cenando.
ADDiT et Iain ipsum erga viros in magno pradu honoris constitutos, grandem se, studiosumque suae dignitatis tuendae praebere erga vero naea iocres, interiectosque inter honestos,& humiles, moderati ina: cuius moris magnaninis viti ratio haec eis, quia vincere illos in contentione de honore,arduum est,ac dignitatis Plenui alteros vero, procliue victoriadiutem facilis in omni certam e magnam laudem noli gignit: placere autem tibi, ae glorἰae ducere contentionem cum grauibus,ta caesis viri non ignobile, inquit, est; cum tenuibus vero contumax,& inani gloriae a sine; timili quoa dixit, illustrare volens, inquit, ceu videri velle validum se elle, ostentareque vires,ac robur, aduersus imbecillos. . Καὶ oe - ω nim Aia tam. ζ g πρωτί .nν α Qei: - ους Ηι ειν. y brivii ολακ
Et in loca non accedere, in quilus contentis est de honore, siue νbi principem
locum tenent aby z σ ignauum esse , ac procrassinatorem,praeter juam Grais magnus honos propositus est, aut magnum opus.
M o s etiam, propriumque ipsius est innuit, non aecedere in ea loca, in quibus i Is reti men est contentioque de honore, siue addit ubi primum locum tenent. instituto videlicet illius populi, ac lege quapiam, alii: quod arbitror4psum facere, quia ita in periculum v niret minuendae suae dignitatis, quam tueri ipse summo madio conatur. Sequitur apud auctorem, eundem etiam segiacm,α ignauum esse ad honores sibi comparandosmeque subito,ut species aliqua honoris effulserit, ferri aciem ardente nisi aliquis velit partem esse hanc superioris sententiae,atque animaduersionis, & non putet hoc ipsum semper facere, Omnibus que in rebus tardum se lentumque praebere, sed cum secum cogitat. an adeunda sibi sunt loca, quae dixit: nam quod statim adiungit eum esse , non alienum est ab hac opinione, ut dixerit ipsum di re in aliud tempus & quas procrastinare in ea prosi msci:esi e namque hanc notionena ae vim huius nominis certum est: unde illud Euripidis apud Plutarchum de consuetudine Deorum, caelestisq: naturae quae sero animaduertit in improbos,ac consceleratos: .R.e., ι ί Vnum autem tempus excipiti in ' quo
Magnanimi autem est,cr neminem rogare, aut aegre insemire autem commodis aliorum prompte.
266쪽
In IIII. Librum Arist. de morib. 223
quo segnis ille esse non debet: ubi scilicet de magno honore agitur, aut dignitatis plenum facinus alicui gerendum, administrandumque datur: nollet enim uinc se facultate priuari obtinendi laudem illam, ac gloriam.
Et esse factum Hres pauco gerenia: magnas autem , quarum nomen magnum sit.
IN DIE AT etiam magnanimu Incumbere in paucas admodum res agendas:illas tamen esse ipsas vult, quas attingit, magnas. ac memorabiles, & unde augere pollit existimationem suam . Cum autem paucae admodum repeliantur, quae huiuscemodi sint mirum videti
Necesse autem est,σ odia, amores eius afertos esse pudere emi visent,
An, o HET quoque fieri non posse,quin ille sit apertus, solutusque, in odio, atque amore; neque occultet animum suum ullam in partem:causam huius consuetudinis ipsius, vel potius ingenii esse inquit. quia, si tueri vult personam suam non operam dare debet, ut saltat, abdatque sensus suos; est namque illud signum timoris : in magnanimi vero viri pectore nullum vestigium existit metus.
E v u D M adiungit magis sollicitum esse de Veritate, quam de existimatione; cuius egregiae voluntatis, animique magnitudinis, fuit apud Aeschylum Amphiaraus, & Sallustianux - Cato, de quo scripsit. Esse,quam videri,bonus malebat; quae sententia summaque laus expressa fuit ex ipso tragico. Καὶ λέγων, κῶ πυῶlν-: κριτα ενκακω z: χὀ τπηκτοις κοc: -ἐρή- erat cου R:χο Eet ρονητκος.
fit dicere, acere omniatula contemnetis enim propriu quare amat liber
tate loque i libere a ut loqueris hoc est quare factus est ad contemne dos ceteros.
E v M D E M dicit hic Aristoteles, quaecunque diceret, aut faceret, aperte,ac sine fuco ullo gerere:vnde proficiscitur, ut videatur despicere ceteros, cum minime caueat apud aliquos offendere : contingit enim, ut qui cuncta, quae animo probant,ei sciunt, aut loquuntur, diis spliceant multis,quibus ex moribus, naturaque ipsius inquit nasci,ut pronus lit ad ea, quae sentit, libere loquenda; hoc enim proprium este vult hominis procliuis ad hanc libertatem,quae tota res, natura'ue,ut ait, conuertitur, cum huiuscemodi etiam omnes, qui scilicet linere loquuntur, despiciant ceteros.
Et ad xeritatem custodiendam factus, praeter quam ea, tuae narrat ἄρ-
mulationi nulli a commodata,ιroma autem Uitur erga multos .
VER TATI V E amator est excipit, ut supra fecit,unum tantum tempus, cum simulat: verbisque extenuat sua bona; quae ligura dicendi vocata est . Misa: illa autem in omni suo ιermone v ii suisse Socratem notum est; Addit autem monstratque tempus, quo magna nimus
267쪽
didi 4 Petri Victorii Commem. i
nimus ipsa utitur. ac simulat: incongressibus inquam. colloquiisque eum tenuibus homi nibus, & quando ipsi usu veni ut cum idiotis loquatnr:neque enim tunc metuit, ne dignitas sita violetur: apud graues vero, & honestos viros, ut vere facere potest, de sua virtute magnifice loqueretur, nec quicquam illis cederet.
fit ia alterius imperium *iuere non posse, ni Ffuerit ille amicus: seruit namque hoc esse qua vi cause sentauores omnes similes mancipys sunt h miles homines sentareres.
A D i v N o i T. non posse s bi, magnitudine hac animi praeditum v Irum, Imperare, ut vῖtam traducat ad commoda utilitatesque aliorum,neque ullo pacto scruire illorum honoii: tantum praesto semper ipsum futurum temporibus amicorum tintelligit enim non conueniresbi humilitatem eam, sed elle id proprium mancipij alicuius ac tenuis hominis. Elicit autem ex hac sententia ut exploratum ac verum; omnes, qui alicui assentantur, seruile in e- nium habere, & contra, qui humilem animum habent, facile animum inducere ad allentandunia, nec reformidare hanc maculam ac turpitudinem. ἰ valere quod dixi de alieno dei num arbitratu viuere satis apertum cli.
Neque admirator eu. nihil enim magnam in animo Vsi s ese.
Annix magnanimum non valde aliquid admirari, cuius ipsius animi,atque instituis cau .sam hanc allari: nihil enim ducere ipsum grande, amplumque assirmat:haec autem sunt, quae suspicere solemus, quae noua scilicet. inauditaque ad aures. Oculosque nostros veniunt. Democritum praecipue commendas in . ex asi hanc narrauit Plutarchus in libet lo nim Pythaeoramque solitum dicere accepimus, ex stud ijs sapientiae se lucrum hoc secisse, quod nihil amplius admiraretur: sed quis accuratius,copioli usque hoc lauda uit,quam Horatius in epistola ad Numicium. quem secutum esse sententiam doctorum virorum, quos nominaui. arbitrari debemus: recte igitur tribuit hoc quoque noster doctat magnanimo viro, ipsique in primis hoc congruit.
Neque recordatur praeterita mala non enim viri magnanimi ef7.reminisci,
praesertim mala sed ea potius sua nihil inter se putare .
E v v n E M etiam non solere inquit vetera mala, incommodaq; accestia recordarI, sed E memoria ipsa facile delere; non enim viri inlis este ait. praeteritas res firmas in animo retinere sine bonae illae, siue malae fuerint,sed potius obliuisc praesertim res aduersas,& odi sis, veluti acceptas iniitrias, atq; oin ne quod pollit recordatione inurere animo ipsius in lastiae aliquid, aut aegritudinis . Hoc verbo usum futile in senatu M. Ciceronem indicio se ipsus cognouimus, cum, Post recuperatam, ut sperabat, remp. nece Caelaris, auctor fuitentibus sitis, ut iniurijs, malisque acccptis,dominante illo silentium imPoneretur, cium enim inquit. Graecum etiam vecbum usurpaui, quo tum in sedandis discordijs usa erat ciuitas illae intellexit uνὸσι. καοῦσαι, is non desunt etiam vel cres scriptore qui α - -- intellistunt. Sed ad nostrum redeamus, qui cum velit pol illimum hoc facere magnanimum debere in malis a se acceptis,uidetur ostendere,non elle etiam Oiscium eius, neque conueniate ipsi ut res secundas,& bonas valde reeordetur, ac memoret:si namque hoc faceret, vide tetur nimis illis delectatus elli,nec sperare magnopere,ut reliquo tempore similibus coim
268쪽
la Ilis Librum Arist. de mors b. 22j
Neque de hominibus loquitur neqi enim desemeti o verbafaciet, neque de
alio quopiam e neque enim N laudetur, magnae sicurae est: neque ut ali' νι- ruperentur : neque etiam procouis ad alios laudandos est quapropter neque maledicus nam inimicos etiam non laedit, nisi cum vexat imos contumelia.
NON morem quoque habere magnanimum inquit,ut de hominibus loquatur : studiisq; ac factis eorum : is namque , qui sermonem instituit de ipsis,necelle est aut de semetipso loquatur.aut de alijs de se non loqueturi neque enim suscipit curam ullam, ut laudetur: relinquit enim hoc in voluntate,potestateque aliorum : satis ipsi est scire, se dignum esse omni laude atque honoremeque etiam sua intereste putat, videre,ut alii vituperenturmon enim ex aliorum dedecore, infamiaq; Iaudem sibi esse hauriendam putat eum habeat illa ipsius vita suas proprias, stabilesque radices. quapropter ali,non maledicit alijs,neque existimettionem laedit cuiuspiam ; quin immo parcst etiam inimicis, nisi cum contumeliae causa hoc facit:cuius rei tempus elle putat, cum illi se ipsi improbe anteposuerint. Non puto autem intellexisse Aristotelem, cum inquit itu. δi- ., tunc licere solum magni animi viaro male loqui de aliquibus . cum ulciscitur acceptam ab illis iniuriam , eo tempore non verbἰs opus, sed factis: neque hoc valet; pertinetque ad eorum personam , sed magnanimi , qui despicere solet improbos quosdam , qui ipsum laeserint, non ipsos dignos putat quibus respodeat accurate: sed iacit in ipsos contumeliae aliquid, quo docet, se ipsos paruiducere, & nullius pretij homines existimare .
Ac de damnis necessaris acceptusue paruis, minime queribundus e se, neque supplex aliquibus in enim eius, qui valde ea curat, ita afctum in ipsis esse.
SIGNI FICAT eundem et am de rebus ad vitam necessarijs, Pusilisque s sorte aliquid Incommodi,damnique in ipsis accepit, non magnopere queri solere, neque deplorare singulis horis haec detrimenta rei familiaris, neque rogare etiam aliquos, ut succurrent his malis; quod facere, inquit Aristoteles signum est quod aliquis haec valde cara habeat, nec putet se commode, illis destitutum, vitam , dignitatemque suam tueri. Huius animi, contemnentis inquam, haec incommoda,damnaque accepta, fuit M. Cicero, ut ipsemet de seri praedicat: inquit enim in epistola quadam ad Atticum. Tabernae mihi duae corruerunt, is ceterae rimas agunt,o Socrates,& Socratici viri, numquam vobis gratiam referam; hoc tamen ipse bonum fatetur se accepisse a studijs sapientiae, non ab animi insta sibi a natura magnitudine.
At ingenio talis , ut magis posidere velit pulchra praedia, oe infuctuosa, quam fructuosa,σ Nilia: euenim hoc magis eius, qui contentus sit rebus Fis.
TALEM quoque, atque ita animo factum esse dicit magnanimum. vi magis delectetur par tibias patrimonii, quae pulchrae sunt. plenaeque dignitatis. etsi minime fructuosae sunt, quam i uctuosis,& unde magna vectigalia capiantur; quod si ager emendus sit parabit potius talem; huius aut iudicij de illo est auctor, quia videt ea magis declarare hominem. qui ijs,quae possidet,contentus sit; studeatque splendori,atque honestae voluptati. Oire κικτε, α qui elegans loquendi modus, & saepe usurpatus a nostro diserto scriptore, valet id, quod dixi: non multo supra etiam inquit eodem sensu. cartii, , sed etiam in III libro de ortu animalium, inquit ita 6 d i mῆ -v εως,
269쪽
didi s Petri Victorii Coninient.
Et motus etiam largus magnanimi viri videtur es, m vox grauis, G Ac iis flabilis : non enim fumare soletis, qui de paucis sollicitus e i d neque con- tengit animum is, qui nihil magnum esse arbitratur acuta autem vox celeritas in omni re adhibita, propter haec missis: huiuscemodi quidem Hi vir magnam mus . M o T v M etiam corporis magnanimi oportere tardii esse ossedit. qui spectat ἰt ipsum,hoe seruare illum facile intelliget inagnitudo enim animi non patitur eum festinare; non enim metuit, ne tempori praesto futurus sit omnibus suis factis; qiiod si etiam non consequeretur . nihilo tmen deteriores suas re fi ituras putat: his enim sere de causis tradit auctor i-rsum ita se gerere in vita. Non iotelligit autem ut falso quidam putat, motum ill uiri. quem significauit M. Cicero, ubi de Cn. Magno loquitur. dicit ipsum habuisse in voce splend rem, & in motu nutimam dignitatem: oquἰtur enim ibi de illo, ut oratore, intellisitque
ctionem,&ura, isti ; Aristo eles autem mutationem loci; idest cum aliquo pronciscitur, aut inde redit . eodem pacto, vocem gravem. non contrariam huic, ac volubilem, cum acuta vox sestinatioque declaret hominem ibi licitum de multis, magnisque rebus, nec alijs de causis suscipiatur. De graui voce, idem, quod hic, tradidit auctor in V.libro de generatione animantium his verbis. μ -- - . ναι δ υ; on: Conuenire quoq; stab lem sonum vocis magnanimo viro aliquo modo testatur ipse In problemate quodam: esteque res has simiae sidix it enim music*m este ae. a. in ς, ι pM I a*tem sunt multis in rebus grandes hae amplaeque virtutes. Quod ad pertiiser, plato quoque cum acres,vehementesque cupiditates ostendere vellet,verbis translatis usus Vocauit ipsas diuumaee, ti ut quae intensae sorent, S nihil umquam remitterent. Cum vero exposuisset Aristoteles, qualis sit magnanimns, ct quasi mo x ipsius, in illiumque nobis ante oculos collocasset describit nunc eos, qui in hoc, contrarijs modis labuntur ac re eant, quibulque nominibus notentur, inquit enim. . .
Qui autem quasi in cursu defit,parui animi homo qui ver verat modo, inflatus non improbi igitur mortales videntur esse, nesue hi .non enim male ci
homines sunt: a nes autem erronbus.
C v M quae sit magnitudo animi tradidisset,nunc contraria ipsus huius virtutis v Itia declarat' quomodo vocentur, qui in illis pecc*nt,exponit, sunt autem illi parui animi homines steri vero quasi in flati, non improbos autem mortales hos quoque esse inquit; neque alicui magnae culpae aisnes; quippe cum nemini noceant; neq; incommodi aliquid cuia piam pariant; sed tainen errent, ubique ipsis obsint.
Privi enim animi homo , qui sane bonis dignus est , se jsium i , quibus a
gnus est, orbat, oe viaetur malum quiddam in se continere,quodnon exissimis
,se Vsium dignum bonis, ignorat semet jsum : anetisset ehum,1uibus dignasessit, cum bona sibi.
270쪽
In IIII. Librum Ars sh de morib. 227
pxtu via docet parui animi homInem lab qui cum dignus sit bonis, semet priuati errore animi,honoribus his, qui ipsi conueniunt: quare videtur hanc culpam in se natiere. quod .non existimat se dignum praemiis vllis; ignora ae semctipsi im: si namque se nosset, inquit,expetisset e quibus diguus est,non spreuisset, cum bona, optabiliaque sint.
Non tamen fatui hi vidissur esse e totius acutae mentis viri: huiuscemo i
autem opinio videtur sos deteriores rudere e singuli erum mortales amant ea, quae ex dignitate eorum sente remouent autem se ab honectu actionibus, ac D
dijs,tamquam non digni sint ipsis: simili autem modo a bonis extra sepositis.
Nou tamen inquit, hi eaeistimati debent esse ripiti idest fatui & Insulsi. quo vitio laborare multos ligo scauit in his libris.veluti qui prorsus imbecilli consilii forent 'sed potius esse
acuti ingenii, ae multum in rebus ex Istimandis videre hos enim puto ab auctore hic vocatos,quam veram esse lectionem huius loci arbitror, semperque existimaui: quod enim addidit, vi a uetuti, hoe prorsus videtur significare . Sed cum Lanibinus lectionem hane meam improbarIt, ad veteremque illam. a me reiectam redierit, ne rursus idem ei contingat,quae me causae in uerint ut hanc veriorem putarim, significabo: sumani autem ad hoe comprobandum eadem argumenta quibus usus iiii olim in epistola quam seripsi ad Ludou cum Castaneum Rupῖporaeum. cum lepatus esset sui Resis ad Cregorium XI II Pontifice Maximo, fuit enim mihi commodum ad eum de hoc stribere magni iudicii v tum , di non minoris eruditionis, eundemque Graeci sermonis eximium amatorem, exercendi ingenij causa, & principem, qui me amaret, salutandi. Primum igitur pro J Q, restituima ι, secutus fidem cunctorum se te quos vidἰ calamo scriptorum codicum. Sed Aspasus etiam ita legit, qui se interpretatur hoc nomen, πώ - Signis re igitur puto voluisse auctorem μ κ, - χου hos, non seruos esse neque tardos, ut sunt, quos vocat χι ε . sed contrarios potius his, & perspicacis ingenij qui sibi nihil arrogent. sed potius detrahant aliquid eius honoris ac laudis, quam sibi non sne cansa vendicare possent ratque hoc facere, ut opinor, quia bene cognitas, & perceptas habeant res humanas, ipsarumq; InfirmItatem,& crebras mutationes reformident: ideoque fugiant, se implicare nimis molestis 5 plenis periculorum fict s. Sive quia non magni aestiment hos gradus honoris nihilque huiuscemod; magnopere admirentur. Aristoteles praeteream II. libro de partibus animalium, de sanguine disterens .vique ipsus ae natura, inqui cruorem crassi rem & calidiorem magis gignere vires corporis, ac robur: acriores autem sensus & mentem acutiorem illum, qui tenuior est, ac frigidior: , asilrGυ enim illic sine ulla sublicitio ne, ut extat in veteribus exemplaribus, non ,rmo, roris, ut habet Aldi liber leti debet. Extant adhuc antiquae multae declarationes, & bonis verbis expositae,veterum illorum do cissimorum virorum in Iliada Homeri, in margine vetusti libri. qui apud nos es ; domi. Iarebi salutatij illius rissimi viri una cum aliis multis praeclaris monimentis antiquitatis. quae scholla, nisi vidisset Eustathius. atque ipsorum parte aliqua commentarIos illos suos prolixos ornasset,plane mInutus quidam trammaticus fuisset. In illo igitur versu XVI. is DrI: O τραιε, Arat Eeri,' si in ymio. ω me: quo poeta dicit, Achillem exhortatum suisse e quos,& milites sciatatos,primum consuetudinem quandam sermonis secutum Homerum putat: eis enim equos nominarat, tamen equἰtes Intelligi voluisse. DeInde adiungit, a me D ου ia e . 1 Ms ι πη Θ.ιu, quasi cum sati caelesti semine serent,proprii equi Iuli ut herois,potuerit ipses, ut participes ratIonῖs verbis excitare. Nunc autem ad sentetiam auctoris reuertamur nullis modi opinio ait Aristoteles, quod scilicet de se humiliter sentiunt ac spernunt quae iure bono ad se peruenirent, videtureos deteriores saceret cuncti enim mortales expetunt, quae sbi conueniunt bona,& non pauci etiam, addo ego, in alia teram potius partem peccant. Ad iugit autem hos se abstinere ab honestis factis ae studii ;vnde possent multum laudis, ac dignitatis adipisci, ut qui salso putent se Illo honore di gnos non esse eodem autem pacto etiam priuare se multis eorum bonorum, quae sunt