장음표시 사용
21쪽
, F. A. C ordub. De Indulgentiis
lis remissio,aut relaxatio poenae ex peccato contractae in foro poea nitentiali extra sacra metu facta.Cuius declaratio patebit ex dice-dis. Alio modo de magis in rigore quid ditate Indulgeti declarado,potest diffiniri. Sed prius oportet notare sest duplex Indulgetia, uno modo ab lute aut simpliciter, alio modo Indulgetia per mydu aut per via suffragi),de qua latius infra.q-I3 age dii est, quia haec solii eduenit animabus purgatoria. Nuc aut de indulgetia absolute sumpta,quq couenit vivetibus existetibus de foro Eclassμhev clesic leu huius m udi, astedii est. Indulsetia ergo abiblutus ali U. ω est remissio iurisdicialis poenae teporalis pro peccatis aAuali. A Uμmpi erametaliter debitae, facta a Praelato Ecclesiae de comuni Ecri Difini - siae thesauro ista diffinitio declaratur primo per singulas eiusti vis δε- particulas &postea probatur. Dicitur ergo φ Indulgentia est reclarario. missio,absolutio,seu relaxatio,cOdonatio,seii donatio, aut venia totalis,seu partialis,quς ora vocabula pro eode stimuntur in proposito quia sic a doct. diuersimode accipiuntur. In quo not.qudderaefatae remissioni, seu absolutioni poenarum est annexa comunicatio ieu dispentatio illenuri Eccletiae ad faciendam solutione
seu fatisfactionem poenarum: &ided alii doctores etiam dicunt, i quod Indulgentia essentialiter est Glutio poenarum, ut sic homo maneat liber Zc absolutus a debito poenarum,ex quo iam sic sunt ei remissae condonatae aut relaxatae propter praedictam solutione seu satisfactionem poenarum facta de thesauro Ecclesiae, sibi per Indulgentiam communicato seu dis talato. Deo uoucilicet. an ratio de quid litas seu essentia Indulgentiae principaliter sit communicatio seu dispensatio thesauri Ecclesiae,aut solutio seu satisfactio poenarum de praefato thesauro, an potius remissio absolutio seu relaxatio poenarum ut in hac particula diffinitiois habetur proxime patebit in probatione huius particulet ergo est remissio vel relaxatio. Dicitur iurisdicialis id est, quod concedere Indulgentiam est actus iurisditionis Ecclesiasticae & non actus ordinis: &scipsa Indulgetia seu remissio est actus iurisditionis. Et in hoc differt ab ab lutione seu remissione sacramentali ciilpae seu poenae, quae non solum est actus iurisditionis sacramentalis, sed etiam ordinis sacerdotalis. Similiter in hoc differt indulgentia,ab actionibus priuatis,quibus quis satisfacit pro alio implendo poenitentiam pro eo. Per hoc etiam & per primam particula
praece*entem Mert Indulgentia abs uig sumpta ab dulgen-
22쪽
lia per modum fissi agit,ut insta. q. 13.& ab Indulgentia per viam
participationis,ut de hoc infra.quaest ii. dubio. 3.latios habetur. Dicitur poenae quia per has Indulgentias non remittitur culpa ut de hoc latius q.6. per totam quaestionem agitur. Dicitur temporalis quia reatus poenae aeternae non tollitur per i ndulgetias,sicut nec culpa,ut de hoc infra. q. o. habetur. Dicitur proi,eccatis actualibus quia Indulgentia non tollit poenas debitas aut cosequetes ex peccato originali,vi q. s. latius habetur. Dici tur sacramentaliter debitae id est quae in sacramento est in itincta,aut quae deberet iniungi tam in foro Dei quam Ecclesiae.Na Indulgentia ad forum sacramentalem seu poenitentialem aliquomodo pertinet: dc per hoc excluduntur poenae debitae in f,rocotentiolo seu exteriori,de quo latius infra. q. s. q. 7. q.8. lati simὸ agitur. Dicitur facta a praelato ad disterentiam remissiois poenae quae fit in foro secreto virtute contritionis aut sacramentalis absolutionis.Talis enim remissio poenae, non est nec dicitur Indulgentia Ecclesiastica propriesoquendo,de qua hic agimus, sed Dium illa quae fit a praelato vel ab eius auctoritatem seu commis sionem habente, ex quo est actus solius iurisditionis, ut in prima particula dictu est. vide hoc lati' infit,in planti .q.&. q. IO. habetur. Dicitur de communi thesauro Ecclesiae ad differentiam
'communicationum bonorum, quae fiunt a praelatis religionum seu communitatum recipientibus aliquos ad constaternitate seu communicationem bonorum spiritualium sitorum subditoru. Talis enim communicatio, non est nec dicitur Indulgentia Ec -
clesiastica,quia nec est remissio,nec est actus iurisditionis, ut de hoc latius in fia. q. 9. pertractatur. Ab aliquibus additiir particula haec rationabiliter quia scilicet ut sit valida Indulgetia quarum sonat,& non soldm nomine, sed& in rei veritate in Indulgentia,tanta ut sonat, requiritur quod fiat ex rationabili causa extarie ipsius Indulgentiae&recipientis eam, ut infra q.i7.de hoc tius habetur, seu quia hoc potius pertinet ad valorem quam ad quidditatem Indulgentiae,& in hoc sunt opiniones,ut ibi videbitur ideo nunc haec particilia,si placet, omittatur. Et sic patet declaratio omnium particularum dissinitionis, quarum probationibus nunc omissis, & pro suis locis supra allegatis reseruatis, praecipue in hac prima quaestione morabimur circa duas primas particulas. s. Remissio Iuris sitialis an sint de o uidditate de esseu 2 tia
23쪽
F. A. Cordub. De Indulgentiis.
tia Indulgentiae & quomodo, quia in his stat tota fere dissicultas
huius materiae. Et primo probatur illa particula iurisdicialis, ludd scilicet Indulgentia aut eius concessio sit actus iurisditionis E cclesiasticae. God probatur dupliciter. Primo autoritate,ca. Quod autem,extra de poe.&re. ubi Alex. 3.respodens archiepis topo Canturiesi dicit, quod quia nullus potest ligari aut soluia non suo iudice,ided Indulgentiae cocessae ab aliquo episcopo, i non se extendunt ad non subditos eius, nisi de consensu Moriimiudicum concedantur. Haec ibi. Ex quibus patet,quia Indulge tia est actus iurisditionis adsolitentis spiritualiter quia actus iuranditionis est actus seu operatio iudicis,alioqui Histra in eo ca.daretur ratio dicendo , qudd quia nullus potest ligari seu absolui a non suo iudice ideo Indulgentiae. &c. Idem patet eo titu.ca.Cuex eo ubi dicitur qudd per indulgentias indiscretas claues Ecclesiae contemnuntur, ubi patet'concedere indulgetitiam spectat ad claues,non autem ad claues potestatis ordinis ut parebit de hoc latita infra.q.io. ergo ad clauem potestatis iurisditionis. Ite eo tit c. Nostro. habetur pHlatus potest cocedere Indulgetias dum modo non excedant modificationem sibi factam per Papa vel per Ecclesiam,vt etiam idem replicatur in ca.Romana. eo. ritu.lib. , .quia alias talis indulgentia vires non obtinet:vt hoc ha betur expresse eo,titu .li s.ca.Indulgentiae. Ex quibus videtur φsi ista potestas potest restringi, ita s, ultra restrictionem vires no obtineat Indulgentia,ergo no est actus potestatis ordinis seu characteris sacerdotalis, quia talis potestas non potest restringi sic non habeat suum effectum validum,sed est potestas iurisditionis quae restringi potest modo praedicto, ut restringitur indicto.ca. Cu ex eo,& ca Romana, quia no est alia potestas Ecclesiastie. Et confirmatur ide. Quia Indulgentia est ab lutio seu remissio poenarum, ut dicit alia particula diffnitionis & expresse habetur indicto. ca.Quod autem .ergo est actus iudicis in subditum suum. Patet hoc,Quia no potest absolui nisi subditus,ut habetur expresse in eo. c. ergo absolues est suus iudex seu praelatus. Patet coseq. Quia correlatione mutua subditi & sit perioris ut talis est actus iure ' risditionis in subditu,quia actus iurisditionis est operatio iudicis aut superioris vitalis. l.ut superior est, ergo. Secunddpro-D ''ei batur idem,quia eodem textu Ioa. 2o. Quorum remiseritis peccata &GEt Matth.IG. Quodcunq; solueris super terram&c Fundatur
24쪽
datur autoritas remittendi peccata quo ad culpam per sacramenta,&quoad poenam i pecialiter per indulgentiaἶ, ut patebit infra in resipontione ad argumenta,& infra. q. . Sed ibi co-
ceditur potestas iurisditionis Quo ad absolutionem a cillna: ergo sit niliter quo ad absblutionein a poena per Indulgentias. Patet cosequentia, quia eodem modo utrunq; conceditur ibidem, ergo. Et sic patet v, concessio Indulgentiae non est actio priuata, puta cum unus orat, aut satisficit pro alio,aut pro se . Neq; est actus solam autoritatis seu potestatis personae communis exercentis aliqua in communi ex autoritate seu ossicio publico quod habet, puta dandotalicui de bonis communibus precium de quo soluat creditori,nam sine iurisditione potest persona publica id facere non solum in temporalibus, sed & in spiritualibus. Potest enim
communicare bona suae communitatis spiritualia alienis,super quos non habet iurisditionem, neque superioritatem,ut patet secundum communiter doct.dc infra.q. 39. habetur. Imd etiam si
in subditos distribuat bona spiritualia suς comunitatis per quς habet autoritatem,non per hoc concedit Indulgentiam: etiam si sc dist ibuendo utatur iurisditione. Quia talis distributio debet fieri secundum iustitiam distributivam, attendedo proportione pes sonaru & metitorii eoru , quibus talia bona beneficia seu etiaossicia spiritualia communitatis distribueda sunt. vrpatet. s. Et h. At verdita concessione Indulgentiae non oporteti fiat hoc inodo, neque talis concessio Indulgentiae pertinet ad iustitiam distributivam. sed est actus misericordiae& liberalitatis, respectu eorsi
quibus conceditur: ut patebit infra in . r. corol. pertinens tamen
ad iurisditionem spiritualem Ecclesiasticam,& est talis speciei iurisditionis scilicet remissionis,s u absolutionis poenarum, ut dictum est. sic communiter tenetur a doct.in. . dast.2O. &ideo lassiciant praefatae probationes,de quo etiam infra. t Io.late habetur per totum. Et licet talis potestas concedendi Indulgentias cum si iurisditionis dc Quoad eius institutionem possit exerceri in inuictii in subditum,tanaen tructum earum no Polsunt ann im nisi volentes & dispositi sicut nec Michiam iuris altioni, poenitentialis in sacrameto colassionis. Secunda particula in qua est maior dissiculias m scilicet Indulgentia est remisito,relaxatio, emisit. seu abselutio poenarii quod ide est pro cuius probatioc nota, P a elabso-ι Iodulgentaleu eius concessione sum multi actus:&sc secundu lutio.
25쪽
ris & Indulgentiis proportionabiliter ut inde sit solutio & sitic
facti. ,,ut sic homo maneat liber& absolutus a debito prν fato, steque solam est causaliter donatio liberalis poenarum, non serina
liter. Hanc opinionem tenet Duran. propter rationes quae infra tanguntur Gluunturin erobationibus qliartat opinionis& in argumentis. Sed certenaee opinio Durandi est contra illud Ioannis. 2o. Quorum rem iter. tis peccata dcc. & Matthaei. Donet. 16. Uodeunq: Blueris super terram&c. Et contra sermam EGelesiae dicentis, Ego te absoluo a peccatis &c. 3c remittimus seu Iic a. relaxamus tot annos poenitentiae. Palud. autem ea,distinct.1o. palud, quaest. .videtur coincidere cum Durando quoad indulgentias, licet differat quoad sacramenta,dices quddin sacramentis fit co- donatio peccatorum proprie & etiam remi Cio. quodque i leo vocantur sacramenta gratiae, sed In dulgenti)s non nisi solutio poenae de thesauro communicato per concessionem indulgentiae. Sed certe si sentit ut Durandus, praefatae autoritates Ioannis. 2.& Matthei.is.& serina Ecclesiae dicentis quod per Indulgentias absoluitur quis a poena & qudd Ecclesia remittit ei poenam, ut , habetur in ca uod autem de poeniten.de re sunt contra eum, et sciit contra mum ut patebit infra in probatione quartae opinio a nis.ltem est alia ratio praecipue cotra Palud. quia si sic esset, luddIndulgentivrincipaliter & essentialiter est solutio poenarum,
certe non esset , nisi quia per In diligentiam applicatur thesaurus Ecelesiae ad absolutionem poenarum faciendam Sed in sacrameto poenitentiae etiam applicarur thesaurus me: itorum Christi ad
solutionem poenae aeternae de temporalis faciendam:& tamen ibi est condonatio dc vera remissio, laxitio &abu,lutio principaliter & Grmaliter, ut probatum est contra Durandum ex Ioannis1o. dc Matth i , in firma Ecclesiae: ergo similiter Indulgetia per eandem rationem.Si autem Palud. intelligat quod Indulgentia. principaliter est communicatio thesauri ad solutionem facienda
ut aliqua eius verba nare videntur, iam concordat cum secuda opinione quae proximc recitabitur & restitabitur.
Secsida opinio estis rario Indulgetiae principaliter stat in ci; Demissa municatisie dispes aliua thesauri ad soluen d ii poena. Quodq; sic c& senap usa est Ecclesiarminus asit principaliter & cosequenter stat in remissione Lia ablolutione poenarii. Et secundum hane vini em consequenter Acendum est, s ablolutio seu remis-
26쪽
sio sititiliter δc solutio seu satissectio poenarum accessbri E concurrunt ad rationem quidditatiuamseu naturam Indulgentiae. Ex eo enim, quod per Indulgentiam mihi applicatur tantum de poena recondita in Ecclesiae thesauro ad faciendam sblutionem poenardebit ,sequitur et qui ualens poena a me debita est iam Deo prome soluta de dicto thesauro mihi per Indulgentiam communicato,& inde ulterius sequitur ψ priaicta poena a me debita & iam soli ita est etiam mihi remissa,relaxata seu condonata. Hanc opi- salis i. nionem Videntur tenere Palud ubi supra, & Beatus Thomas ea, b dist.q. 3.& multi aliis doctores,& est satis communis opinio,propter rationes quae insta tanguntur & soluuntur in quarta opini Tertia. ne & in argumentis. Gertia opinio tenet q= prius Ecclesia via est Indulgentiis per modum absolutionis δc remissionis,& quddi ' tune ratio Indulgentiae stabat principaliter in absolutione seu re- otio sis missione poenarum. Postea verdin temporibus modernis a tempulo Ec--Bonifacio octaiii via est Ecclesia Indulgenti)s per modii disci a tuta pensatiuae communicationis:& per conlequens ut Caieta. in . a.' est it quodlibet.refert in materia de Indulgentiis ea. 6. dicitiat s Indul,litant gentia olim dc nunc est diuersarum rationum quidditatiue, sciit Ithi. quoad suam naturam, quamuis quoad causam sit eiusdem ratio- tot. nis semper. Quia scilicet omnes Indulgentiae sunt ab eadem potestate Ecclesiastica a Deo tradita remittente poenas seu dispen sente thesaurum Ecclesiae:&etiam quoad ultimum effectum , scilicet quod ad remissionem seu solutionem poenae debitae sint v-nius & eiusdem rationis & effractae semper. Et isti mouentur ad se opinandum ex tenore ipsarum Indulgentiarum: quia scilicet
olim vocabantur relaxationes vel remissiones, nunc autem a tepore dicti Bonifacis octaui, dicuntur communicative seu dispensatiue fieri,ut patet in extrauagan. Clemetis. s. depce.& m. cap. Unigenitus.vbi decernitur Indulgentias fieri per modum distributionis conlpen sationis seu selutionis. Mouentur etiam ex ali)s rationibus,quae infra in secundo S tertio argumento tanguntur& soluuntur. Pro nunc autem sufficiat o Ba opinio no est vecrariaeque enim natura Indulgentiae pendet ex volutate Ecclesiet: quamuis Ecclesia possit hoc vel illo modo concedere Indulgentias,sed pendet ex sua natura & ratione quid litatiua quantum est de lege Christi sicut Indulgentiae non habent hin lamentum in
iure latita Ecclesi co, sed praecipue in iure diuino legis gratia:
27쪽
patebit infra.q. s. Ideo ponere Indulgentias diuersariam rationum in usu Ecclesiae dissonat ab ipso usu Ecclesiae: ut patet. Quia Bonifa.8. oui fuit primus autor iubilei perennis.ut habetur in ex
tiam iubilei, ab Indulgentiis magnis concessis a prioribus manifestans per hoc se sectari vestigia praedecessorum. Item quia Romani Pontifices in hodiernum usque diem Indulgentias tot annorum adiunctis tot quadragenis concedendo in capella pontificali testantur apertὸ se modo priscorum dare Indulgentias: etiaapponendo semper explicite clausulam illa,scilicet in serma Ecclesi e consueta. Ex quibus patet i intendunt sequi antiqua ser-mam Indulgentiar:& non inducere nouam alterius rationis. Ite dissonat ab usu communi doctorum:nam omnes Theologi pariter & Canonistae tractant de Indulgentia tanquam de unica specifica actione de unius naturae,& non ut de actionibus diuersarsi rationum,aut naturarum:ergo nec indulgetiae nune & olim sunt diuinarum rationum & naturariam: neque Ecclesia tanquam de diuersis rationibus Indulgentiae via est in diuersis modis eas concedendi. Ideo haec tertia opinio, quatenus praesitam differentia ponit,non valet. Quarta opinio,in qua tandem videtur stan-
dum consermiter ad praefatam particulam diffinitionis supra positae, est q, ratio seu natura Indulgentiae semper est &Bit unica,ta ex instituti5e Christi,quam in usu Ecclesiae,& et stat principaliter in remissione,absolutione seu relaxatione poenarum,minus
autem principaliter & accestari ἡ,quamuis necessarid stante legestat in communicatione thesauri Ecclesiae,ad solutionem poenarum faciendam.Sic scilicet quia Ecclesia non potest libeia relaxare poenam Deo debitam pro peccato: ideo ut remissio sua sit valida de essicax,& habeat unde remittat & soluat poenam,adiungit abGlutioni praedictae comunicationem poenaru solii tarum a Christo de s victi applicando aliquid earum hule vel illi,cui indulgentiam concedit,&sic consequenter sit susscieter seluta e Deo debita pro peccato, sicq; solutio&satisfactio poenarum
consequenter ut effectus finaliter intentus in concesssone Indulgentiae concurrit etiam accessorie ad remissionem seu absoluti
nem poenarum. Et hanc opinionem tenet Caiet. in quodlibet, cales ubi supra,& multi doctores comuniter. Et quamuis praefata di Gferentia videatur alliquibus differentia & subtilitas mathematica
28쪽
de sutilis quod litet deo non sit talis differetia ponenda,sed quddratio Indulgentiae stat aeque principaliter tam in remissione,absolutione seu relaxatione poenarum, ut dicit praefata particula diffinuioms quam etiam in communicatione seu applicatione the
iri, quodq; idem est utrunq;,tamen in rei veritate magna disse rentia est,& multum facit ad rem, quia hi uc pendet intelligentia Indulgentiae per modum sussi agh ,α disterentia eius ab Indulgetia proprie de simpliciter dicta,quae est per modum iudiciariae potestatis vr pale: ex supra dictis & dicendis per totam hanc materiam, maxime in hacq iaestione prima,& infra.q.is. Ideo ta-tna ni eliori iii dicio standiim videtur io hac quarta opinione,-- licet quod Indulgentia est absolutio seu remissio poenae extra sacramenta quidditatiue& aequὸ principaliter, sicut est remissio poenae in sacramentis,uirtute sacramentorum: de per Indulgentias applicare thesauru est virtute thesauri Ecclesiae applicati per concessionem Indulgentiae , t fiat absolutio a 'aena extra sacra-rrienta. In sacramentis autem etiam fit applicatio thesauri meritorum Christi,virtute quorum fit remissio culpae & poenae. Sim; conceditur qυdd non fit aliter remissis poenae per sacramenta, Diferen quam per Indulgentia. Est tamen duplex disserentia. Prima quiatia pri- in sacramentis fit applicatio solum meritorii Christi:in Indulge-ms. ths alite etiam fit applicatio satisfactionu alio risi sanctorii,ut pate4ecunda. bit infra. q. 3.Secunda differentia est, quia sacramentum ex ipsa Christi institutione est instrumentum applicativum metitorum Christi,per Indulgentia autem applicatur virtus passionis C hristi de sanctorum,solam per autoritatem Ecclesiae sine alio in m i mento instituto a Christo. Et sc patet declaratio huius quartae opini. nis,& primae particulae disii nitionis, q, scilicet essentialiter & principaliter Indulgentia nunc& olim est remissio seu absolutio poenarum secunda id aute seu accessorie,quamuis necessario est conuinicatio thesauri Ecchsar, ut dictuest dirae & pro 'rim batur tripliciter. Pri md quia Indulgetiansic&olim in vis Ectrabatur clesiae est eiusde rationis & naturat, quoad sua essentia. Sed olim eius ratio & natura sim principaliter remissio seu absolutio aut relaxati poenarum,erso& niinc. Consequentia pater,& maior est supra probata in destructione tertiae opinionis Minor aute probatur per cap Quod autem extra de poeniten.&re.ubi Alexan.
emius respondens Archiepiscopo Cantuariusi dicit,* quia nul-
29쪽
lus potest ligari aut sellii a non suo iudice, ideo Indulgentiae concessae a non suo iudice vel episcopo non se extendunt ad no sub- ditos eius,nisi de consensu propriorii iudicum. Haec ibi. Ex quibus patet quod si Indulgentia non esset per se proprie & essenti liter absolutio seu remisito,hoc ius non redderet rationem per se ει propriam, quare Indulgentia non prodest non subdito, quia scilicet non potest ligari vel solui nisi subditus . Si enim illa ratio
in per se& proprie data oportet indulgentiam proprie & quid-ditatiue conlistere in abseluendo vel ligando: constat autem Indulgentia non esuigatio,ergo est absolutio. Dicitur alite spille canon non dedit rationem propriam & per se ad quaesitum, seu ad suum dictum, certe hoc non cosonat rationi aut Ecclesiasticae,seu Papali decreto quia ea quae sunt per accidens repelluntur a qualibet scietia. Quod si ille canon glossetur,dicendo qui a Indulgentia est quidem absolutio seu remissio ut probatur.sed non essentialiter,sed effective. Sic scilicet-Indulgentia essentialiter est comunicatio thesauri,causans seu efficiesabsolutione vel remissione poenarii,& ui hoc tantum probat.dict.ca. Quod aure,etia si petr se& proprie det rationem.Contra hanc glossam est secunda probatica,quae subsequitur. Secundd probatur ident. Secam mia si principaliter natura Indulgentiae consisteret in communicatione dispensatione, seu applicatione thesauri Ecclesiastici adhuc ergo sequeretur ut arguit Caiet. ubi supra) qudd Epis- reri icopus Bononiensis possit validas Indulgentias concedere non subdito suo,modo peccet,modo no in tali cocessione cotra lege aut prohibitionem superioris. Probatire consequentia.Quia dispensatio seu communicatio thesauri non est actus iurisditionis vitalis est. Nam ad comunicandu alicui thesaurum non requiritur aliqua iurisditio super illum cui c5 municatur,sed sufficit autoritas seu potestas super thesauri dispensatione, ut hoc patet in dis pensatione thesauri spiritualis. Absolutio aut seu remissio poenae coco mitraretur talemdispensatione pervia sequellae absque alia actu Iurisditionis, qilia ia exolitisset poena debita de thesauro Ecclesiae sibi comunicator ergo alienus subditus qui solii ad quadraginta dies poenitetiae teneretur, certe sequeretur φ ab Episcopo
Bononicii per Indulgentiam quadraginta dierum sibi Acta aute5municata,sic ia absolueretur, qudd fallem cora Deo ad nulla poena pm peccato luendam teneretur . Huius tamen oppositum
30쪽
Maelibet, sed iurisditialis, scilicet super subditos tantam,& non proprie distributiva secundum leges iustitiae distributivae,ex quo non exigit respectum aequalitatis unius subditi, ad alterum ut supra habetur in probatione illius particulae, iurisditialis & nee est propriὶ actus iustitiae moralis, sed est dispentio iurisditialis in
subditos tant lim & liberalis, secundum ouod ad Dei honore &spiritualem utilitatem animarum seu Ecclesiae pertinere videtur: -& ideo non principaliter sed concomitanter est absolutio seu remissio poenarum. Sed certὰ nec haec euasio quid valet: quia tunc sequeretur m eodem modo Papa vel Ecclesia concederet Indulgentias vitiis sicut desinctis. Patet liqc sequella, uia quoad principale vel essentiale ipsus Indulgentiae similiter Indulgentia concesssa animabus purgatoris per modum suffragii, est dispetitioeom municatio thesauri de conuenit cum Indulgentia, simpliciter sumpta quo ad vivos secundum opinantem, licet differant in annexis, seu concomitantibus, puta in iurisdicioe annexa quo ad vivos, & non annexa dispensationi vel communicatioi thesauri quo ad destinctos, ratione autem annexorum non diuersificatur natura & essentia rerum, ergo ratione concomitantis iurisditiois
ipsi dispensationi non diuersificatur natura dcessentia Indulgentiae quo ad vivos & defiinctos . Quod autem hoc consequens sit falsum probatur. Quia natura Indulgentiae per viam sumagit differt essentialiter ab Indulgentia sim uiciter dicta. Insuper & haec conceditur soldmmodd vivis non per modum suffragis, sed per viam iii diciariae absolutionis Defunctis autem non per viam iudiciariae absblutionis,sed per viam suffragis,id est,per viam autoritatiuae communicationis seu dispensationis de thesauro Eccle-sae conceduntur Indulgentiae,ut tenet communis practica Ecclesiae,ut latius de hoc habetur insta q. is . Ergo patet, s Indulgetiae
defiinctorum sunt essentialiter dispensationes seu communicationes autoritariue eis factae de theia ., Ecclesiae: concomitanter autem seu effectiuὸ sunt remissi oes poenarii ut ait Caietantis vel Calenia potius sunt solutiones,vel satisfactiones poenaru: & finaliter sunt remissiones, & absolutiones poenarum. Quia scilicet tales indulgentiae eis conceduntur,aut talis communicatio,& dispensatio thesauri eis consertur, ut inde pro debitis suis poenis Deo in hae
vita satisfiat & solutum sit, ut tandem in alia vita ubi sunt a solo Deo talem Blutionem acceptante ipsis defunctis suae poenae debitae