장음표시 사용
51쪽
ad gloriam. Contra hoc replicatur,quia communiter dicunt doctores ut supra in probatione primae particulae dicti im est, quod nostra bona opera satisfactoria sunt meliora Indulgenti)s . Sed liIndulgentiae sunt dispensationes meritorum seu satisfactionum Christi pro nobis,& costat merita Christi ut satisfactoria esse infinitὸ meliora,qu1m nostra opera satisfactoria: ergo aut Indulget tiae sunt meliores quam nostra bona opera quod tamen est contra comune sententia doctoru aut Indulgentiae no sunt collectae ex meritis Christi, aut omissis omnibus operibus nostris satisfactoriis& praeceptis Dei incumbendum est Indulgeths,& meritis Christi participandis per Indulgentias. Secundd contra eandem particulam arguitur. Quia si per In
in dulgentias Ecclesia cerciti ad inaliter impendit aut communicat merita Christi,tunc aut ego credo opera Christi mihi per Indulia gentias applicata lassicere ad remisitonem poenarum: aut dubito. Si dubito secundum commune consilium doctorum dicentium qudd post indulgentias nihilominus est ieiunandum&c. quia nemo scit an verὸ consequutus sit Indulgentias, certe tu insideliter dubito. Si credo ergo iam non est mihi amplius ieiunandum pro satisfamone poenarum mearum. Non enim debeo putare mea opera esse meliora quam opera Christi mihi communicata, & per consequens consilium illud commune doctorum esset inane de friuolum. Si autem per Indulgentias Ecclesia non certitudinaliter impendit aut com municat merita Christi, certὸ
sequeretur quίd claues Ecclesiae nil faciunt certi quod est blasphemum & qudd Indulgentia esset incerta donatio : & per consequens impia illusio fidelium quod absit ergo vel illud c5mune dictit in doctorum est nocivum,quia inde sequitur aliquod de inconuenientibus praedictis ut mema Christi non sunt the ,. satirus Indulgentiarum,si illud dictum doctorum constat in veritate, ut patet ex praedictis.
Argu. 3. Ter id contra eandem particulam arguitur, Mia si merita Christi essent thesaurus Indulgentiarum, ergo similiter remitte
rent poenam moriis naturalis Sc alias poenas naturales ex originali contractas. Patet consequentia per eandem rationem qua dia remittunt poenam aeternam maiorem. Similiter sequeretur qudd
Indulgentiae non essent Indulgentiae, sed satisfactiones per alium contra supra dicta. qua sione prima. Similiter quὼd claues Ee-
52쪽
clesiae non luerent, sed satisfacerent debitum poenarum pro
alio, ut supra . quaestione secunda. in quarto argumento liabetur. Propter has rationes videtur Franciscus Mayro in . . F. D r. distinctione decima nona negare quod ex meritis Christi costet thesaurus aliquis Indulgentiarum, quamuis non clare id neget, sed non concluditur.
Respondeo ad primum negando minorem si intelligatur
quod requiritur satisfactio aequi ualens ex natura ipsius Operis seu ad. I. ar poenae: led conceditur si intelligatur quod sit aequi ualens vel ex gumenta natura sua vel ex acceptatione seu aestimatione acccptantis, ut patet in coiitractibus humanis: ubi aequi ualens prccium iudicatur non secundum valorem naturalem rerum, sed secundum usua lem, seu secundum virlitatem aut v stim rei. Et tunc ad minorem dico concedendo quod poenae Christi ex natura ipsarum nofuerunt tam graues per consequens non tam aequivali ntes in genere poenλrum, sicut poenae existentium in purgatorio. Fue riint tam on aequi ualente,& sine proportione ex cclientes in v lare satisfactorio ex aestimatione de acceptatione diuina. Qesia Deus pater eas siceptauit infinite supra omne debitum onmia ' .& ex dignitate personae Christi qui est persima infinita. Q Dalitas autem personae solet valorem meriti augere, ut de hoc latius a idoctoribus agitur in .s distinctione decima octiva. P Ad secu idam probationem minoris respondeo secundum Ros boCaieta. in quodlibet. ubi supra in tertio quaesito. de Adriantis in a fritiu- . de Clauibus, in materia indulgentiarum in resolutione ad vi- tu probatimum argumentum principale in fine totius materiae negan- tionem. do quod opera de merita Christi sint remunerata plenissimi vel caletis. remuneranda pdst in ipsoni et tantum , litomodocunque capia- Alrio turre nuneratio proprie vel large ut infra in resolutione ad secundum argumentum principale habetur largius de hoc: quod patet. Quia Christus meruit omnibus hominibus praereritis praesentibus de futuris gratiam & gloriam de remissionem poena
rum : sicque semper remunerantur ecremunerabi inti irin omnibus qui baptizantur & saluantur in meritis Christi. inia ipse est caput corporis mystici quod est Ecclesia: de ideHgratia eius
est gratia capitis seu communis de indus ciens pro omnibus me- I. seius. Ided meritum euisita se habet admebra eius sicut me-etuum cuiusque priuari hominis st habet ad corpus suum. Vnde -ι d 1 sicut
53쪽
sicut quilibet homo meretur gloriam non solum animae sed cor pori suo, ita Christus non solam sibi, sed &at s meruit :im d&' maius quid meruit nobis quam sibi. Quia nobis meruit beatitudinem quam sibi ipsi non meruit,sed ea sine merito habuit, per donum lingularis excellentiae, propter dignitatem suae personara principio suae conceptionis, Ut communiter dicunt doct. κ .ue.
paulis. dist. 18. illud aut Philip . rnosa dicit merita Christi Disse plenὰ remunerata vel remuneranda in se ipso tantli ri sed solii narrat duo illius praemia,scilicet exaltatione sui nominis de etiam ipsius mei: nihilominus tamen praeter haec meruit multa alia sibi de nobis,
ut dictum est. Imd Christus plura meruit quain ei defacta tribuάtur quia non solam saluandis de facto sed de aliis qui possent sal
uiri. Et in hoc non fit ei iniuria nec illiberalitas: quia de sua voluntate ita fit. Similiter poenalitati eius non omnis fit reco:npensatio vel remuneratio in aliis quae iuste fieri pol sent,& certe deberet,si Christus in vim satisfactionis efficaciter illam applicaret. Nunc aut manet sic contentus ludi supersint merita sua etiam
pro aliis qui non participabunt, sed si voluissent possent ea parti--er- cipare&remunerari. Ad tertiam probationem eiusdem mitia G ad noris respondeo quda non fit irretierentia meritis Christi , uti replicam bidem dictum est. Et ad replicam quae ibi habetur respondeo, responsio. quod Indulgentiae non sunt merita Christi sed effectus efficaciae
meritorum Christi,ex quo Indulgentiae quas consequutur Christiani,nil aliu l lunt quam remissiones suarum poenarum per merita Christi. Vnde sicut remissiones poenarum non sunt praeferendae meritis Christi, aut impletioni praeceptorum Dei aut Ecclesiae ita nec Indulgentiae. Cum hoc tamen stat qu31 Indulgea. tiae seu remissiones fiant per merita Christi, sicque nostra opera bona dicuntur meliora Indulgentiis .id est,esse tibus Indulgentiarum qui sunt remissiones seu selutiones tantiam poenarum te poralium,non autem meliora meritis Christi aut sanctoruin,quet non sunt Indulgentiae sed causa efficaciae Indulgentiarum. Ideclilla replica assumit multas propolitiones falsas: vel si veras non tamen forna aliter sed causaliter&aequivoce tu sic nil probat. Ad secundum argumentum respondeo, qudi consilium it a x. ar- lad sanctorum pium δί scdubre est & verum, &claues Eccletiae, gu indutu sicut desecramenta efficere aliquid certi possunt intelligi dupli - .citer. Vno modo quantum est ex seipsis: de sic dico quod enici ut
54쪽
-itudinaliter suum essectum:& oppositum dice e est impium: alio modo per accides, puta propter indispositione materiae vel subiecti, & sic contingit non solum claues Ecclesiae sed & sacramenta & ipsam Chrim passionem non habere certitudinaliterstitim effectum, puta si adultus baptizetur ficte cum animo non suscipiendi sacramenta. Tuc enim nec characterem suscipit:&si eum animo baptizandi sed in mortali baptizetur tunc non suscipit pratiam.Sic in proposito quia propter ambiguitatem de dis- politione subiecti dubitamus de effectu clauium in hoc homine,& cum hoc sumus certiis claues habent suum effectum certitudinaliter in subiecto disposito ad earum effectum. Et similiter Indulgentia est certa donatio dispositis ad illam: ided nulla est illusio nec infidelitas, nec friuolum ted salubre consilium illud doctoru neq ; insuffcientia meritoru Christi aut sanctorii, ut patet ex dictis:& simpliciter dicendum est qudd effectus Indulgentiarum est certus. Quia per se ita est,licti per accidens aliter contin gar,sicut absolute dicitur qudd sacramenta certitudinaliter operantur gratiam de suos effectus,ut dictum est. vide de hoc infra.
quaestio. i3. articu .i. in responsione ad secundam obiectionem, contra tertiam opinionem,& in quaest. I . in resolutione ad primum argumentum. Et cum dicitur aut credo opera Christi mihi
applicata per Indulgentias esse sufficientia aut dubito, respondeo qudd oportet plus addere, scilicet & suscepta seu participata me. Credo enim in dubie merita Christi applicata per In ul- gentiam mihi, & a me partiripata & suscepta in me simi cienter exoluere meas poenas debitas: sed dubito an illa applicata sint etiam a me participata. Quia dubito an ego fiterim sufficieter dispositus pro illorum participatione, quod est dubium facti per accidens respectu effectus clauium aut Indulgentiarum. Et rursus dico, qudd etiam si credo me participasse, volo etiam meas addere satis factiones, non tanquam meliores meritis Christi, sed quia melius est duplici via,quam una tantum satisfacere,&plura bona sunt satisfactio Christi de mea simul quam Christi tantufitisfactio. Ad tertium argumentum respondeo negando primam consequentiam &eliis probationem.Neque enim est simile, neque,Aproportio a maiori ad minus, qu:a hoc prouenit ex naturarerit, neque ex insufficientia meritqrum Christi,sed praecipue ex diui-
55쪽
it F. A. Cordub.De Indulgentiis
na ordinatione, qui sapienter & iuste noluit ordinare thesaurum
Ecclesiae praefatum ad remissionem poenarum mortis & aliarum sequentium ex originali,aut ex conditione nostrae nati irae & propter disparitatem harum poenarum ex parte nostra. Nam poena Nomah- noitrarii in quaedam sunt naturales,quaedam personales Naxmρ enae turales sint quas incurrimus propter inscctam naturam ex origiaeu, ana peccato,& reseruantur vique ad renouationem naturae in reiuratos, si irrectione finali ex meritis Christi,qtii nostram mortem animae quaedatis & corporis moriendo destruxit. Et idei, astae poenae naturales nostr ο ja- remittuntur per indulgenti quae spectant ad tempus natur i iri. sectae,dum scilicet durabit mundus iste. Poenae autem personales sunt ad quas tenemur ex nostris peccatis actualibus,& remittuntur in hac vita per Indulgentias. Quia vita praeiens est tepus purgationis, non quidem purgationis debitorum naturalium sed personalium. Vnde in baptismo persona non natura perfecte la- . natur,& qitia mors cum suis poenalitatibiis est poena naturae,idedi, merita Christi per Indulgentias applicata non se extendunt ad eam Nec valet ratio, quod si remittunt poenam mortis aeternae, ergo & temporalis. Et ratio huius initalidae consequentiς est,quia poena sensus aeterna est de numero poenarii in personalium: mors: autem temporalis est de numero naturalium Deo debitarum Ite
quia aliud est loqui de meritis Christi satisfactorius absolute, & liud de eis ut supersu ut sacrametis: aliud ut per Indulgent: as dinpensanda reliquuntur. Ipsa enim in sacramentis absolute tollunt poenam damni & senius aeternam potius per viam concomitantiae,qi iam per viam satisfactionis. uuia reconciliando hostem in
Dei filii imadoptiuum sequitur quod non est puniendus iam poena hostili , quod est tollere poenam aeternam. Soli enim hostes exterminatrice poena digni & puniendi sunt risiit autem castigandi & purgandi suapte natura relinquuntur. Thesaurus aiatem Indulgentiarum exhibet Christi merita ut praecipue lunt satisfactoria, ut dictum est ergo patet responso. A a alias subsequelas quod scilicet indulgentiae non essent Indulgentiae sed satisfactiones pcraliu&c. ia patet res csio ex supra dictis in respo r una sione ad tertiit & quartia argumentu. q. 2.ibi videatur si placet. 1ῖ contra 'Secundi; principaliter contra eandem tertiam particulam,
meritas; praecipue contra ly Sanctorii in arguitiirqiiincupliciter probaritiora. n. do quod ex meriti. Miaitictiqvibus sanctorum, non constat
56쪽
praesinis thesaurus indulgentiarum. PKmd &inordine quar 4.
to arguitursic, Quia nulli opera sanctoria sunt relicta irremunei ara ergo non manent stiperabundantes aliquae satisfactiones eoru pro thesauro indulgentiarum. Consequentia simul eu antecedes
probatur. Tum pri md Uia Rom.8. Non sunt condignae pasito paulus. Des huius saeculi ad furiiram gloria euc.dc sic Deus praemiat semper omnes vltra condignum.Tum secundd. quia secundum hoc opera supererogationis Pon remunerarentur in ipsis sanctis sedio nobis,ac per hoc minora essent renumerata in ipsis & non maiora opera. d ii dicatur qudd eade opera sunt de in ipsis san - obiectioctis &in nobis remunerata: contra hoc sequere. ur P ergo nulla iopera eorum sunt rclicta irremuiterata,quod erat anteced ex pro- restonsio.
bandum. Quinto arguitur ad idem. Quia nullus sanctorum sufficienter impluit in hac vita mandata Dei . ergo nil superabadans fecerunt sancti Et per consequens sancti nil reliquerunt pro thesauro Indulgentiarum. Consequentia patet:& antecedes pro- primum batur quincuplaciter. Prim d per illud Luc.i7. Cum seceritis om- Luc. nia quae praecepta sunt,dicite ser.inuti.sic. quod debu. se.&c. seruus autem inutilis non vlira sed minus debito fecisse intelligitur, ergo. Seoindd per illud Matth. 1s . Vbi sapientes virgines ta
luerunt aliis comunicare de oleo dic&es & timentes, ne Grtὸ nosissiciat nobis & vobis. Teriid quia omnis sanctus est debitor Deo ut ipsum diligat de seruiat ei proposse, i md ultra qua potest. Quia secundum August. Nullus potest implere in hac vita prae
ceptum de diligendo Deum toto corde,tota anima, rotis viribus suis. Nullus autem id fecit aut potuit facere ut patet ex August. ibidem ergo. Quario, quia sancti per martyrium, quod est opus persectissimum,non faciunt ultra qua debent,imd& vix iaciunt debitum suum,ergo multo minus in aliis operibus fecerunt plus quam debuerunt. Quinto probatur idem antecedens per alitoritates sanctoriim,puta August di.quod omnibus sanctis conuenit dicere, Dimitte nobis debita nostra. Qui aut colitet tir debitum , non superabundat ergo. Item idem Aligi istin libr. r. retracta ca iv. dicit, Omnia madata implentur quadoqiiicquid non impletur ignoscitur. Vbi ipse negat sandosimplesse perfectὸ omnia mandata Dei, dicens. Magis ignoscente Deo quam im- plente homine&c.ltem libr s. confess. dicit Vae hominum vitae quantumcunque laudabili, si remota misericordia iudicetur
57쪽
hixta illud Iob. s. Si etiam iustum quidpiam habuero, iud cem meum deprecabor. Et ibi Gregorius in morali. lib. p. ca. i.& lib 8.capit.I3. I . tractans praefata verba Iob. & libr. 4. &. s. saepius ad idem,&super illud Iob is.&.2s. Stellae & coeli non sum mundi in conspectu eius: saepius idem replicat dicens,qudd omnis nostra virtus & iustitia polita in examine iustitiae Dei potius erit &apparebit iniustitia, ut panus menstruatae & ut macula lunae &c. secundum Psal. i 2. In conspectu eius non iustificatur omnis vivens. Idem August. Nullus sanctus filii in hac vita sine peccato. I. Ioannis. I. Si dixerimus qudd peccatum non habemus &e. Item Hierony. tractans contra Pelagium illud Psal.3I. Beatus cuino im putauit Dominus peccatu &c. & insta, Pro hacorabit ad te omnis sanctus &c. dicit. omodo est sanctus si pro impietate sua orat 3Itaqtie sancti perorationem & confessionem suae impietatis merentur sibi non imputari peccatum. Ex quibus omnibus patet antecedens probatum simul & consequentia, quddscilicet nulla sunt merita aut opera bona sanctorum superabundatia.)idd si dicatur qudd sancti habentes aliqua venialia potuerunt plura lacere quam debuerunt. Contra,quia opus bonum Gliam optime factum est veniale peccatum, ergo semper minus secerunt,quam debuerunt&peccauerunt. Antecedes est beati Augustini ubi supra ,omnia mandata implentur. Sextd arguitur ad idem. Quia dato quὀd sint superab udantia merita & satisfactiones sanctorum, non tamen prodessent nobis in thesauro Indulgentiarum,ergo consequentia patet :&antecedens probatur quadrupliciter. Prim ὀ quia si merita aut latita factiones Christi seniciunt pro pr dicto thesauro ergo superfluEre vanὸ superadduntur etiam merita aut satisfictiones sanctorii,& cum iniurii meritorum Christi, ergo siclit in sacramentis nil faciunt merita sanctorum cum meritis Christi, ita nec extra sacramenta per Indulgentias eadem ratione. Secundd probatur idem antecedens. Quia merita sanctorum indignὸ expenderentur per Ecclesiam adalutionem poenae tantum,quia solutio poenae est vilissimum donum Ecclesiae. Tertido uia Ecclesia non piὸ ageret cum fili)s suis relaxando poenas. Castigareenim filios potios est pietatis quam remittere poenas. Tum denique, . quia Galath. 6. Unusquisque onus suum portabit.&. I. Corinth. .Propriam mercedein accipiet,secundum suum laborem.
58쪽
de ex sacra scriptura eliciatur,* merita Christi de sanctorum sint thesaurus Indulgentiarum. Dicere autem q, Ecclesia Rom. sic decreuit,est exponere Ecclesiam irrisioni haereticoru,dum no possemus reddere rationem de nostra fide:ergo. Respondeo. Propter praedictas rationes tactas in arsumentis Fran.Mayro.in. . dist. i'. expressὰ tenuit & malὰ,φnullus est thesaurus Indulgentiarum de meritis aut satisiactionibus sanctorum conflatus, ludad Indulgentias. Duran.in. .dist.2o. affirmat quidem exsuperabundantibus meritis Christi constare thesaurum Indulgentiarum,sed dubitat an de sanctorum meritis aut operibus etiam constet praefatus thesaurus,& quia non constat ut ipse dicit utram sancti voluerint pro nobis sic satisfacere. Et summa sum Ang. titu. Indulgentia. sequitur hanc opinionem Duradi,qtiamuis dicat est Francisci Mayronis. Et Tilrrecremata.q.2.deconis Turrec secra dist. i lativi arguit intendes pmbare etiam per multas autoritates doctorum non est ponendus talis thesaurus ad Indulgetias concedendas per Papam distribuendus .Sed certὸ quomodo clinq; & quicunq: aliter sentiat,quam dictiim est,erroneὸ sentitit ut supra diximus,& eorum rationes supra tactae nil probant contra nos,ideo ad singula respondeatur.' Ad quartum respondeo secundum Caieta. in quodlibeto ubi . supra distinguendo ly remunerari quia potest accipi dupliciter. Vno modo proprie,prout respondet sub ratione meriti, & sic remuneratio est primi umerito,ut meritu est: & sic Pprie loquedo de merito coceditur antecedes,sed negatur cosequesta. Quia merita sanctorii quavis sint plenissime sibi ultra codignu remunerata & prςmiata ita lipsae etiam eoru superabundantes satisfactiones,sint plenissime remuneratae vel remunera lς,seu prςmiadae non enim facio vim in temporepraeterito vel futurobur patebit in ipsis mei dumtaxat sanctis sicut& ipsim et sibi solis meruerunt de condigno,& ita quicquid inde meruerunt totum eorum erit,sive sit praemium essentiale siue accidentale. Nihilominus tamen prς dicta remuneratio seu praemiatio plenissima ipsorum in ipsis facta seii facienda non tollit nec minuit vim aliam ipsorum. operum scilicet vim satis fictiva pro se seu pro aliis .Quia talis vis satisfactiva seu soluere pro se seu pro si s non est meritum, me ces aut remunerario quaecunt, ut supra in probatione secundae
59쪽
particulae,in hae quaestione dictvni est, quod etiam patet. Quia
secundum Scotu & sequaces etiam in interno potest quis satacere seu lolliere poenam temporalem debitam pro peccato mortali, a quoad culpam dimisso in hac vita,& etiam pro veniali nodi millo. Illa aute solutio nec est incritu, neq; merces aut pretinia aut remuneratio aliqua vipatet.Similiter in purgatorio qui soluit debitu suu satisfaciendo seu potius sati spatiendo per igne purgatoiit non meretur,neq; sic soluendo remuneratur secundum omnes doct. ergo patet ut aliud est soluere seu satisfacere pro debito suo vel alieno,aliud est mereri, praemiari vel remunerari. 4 Sic in Aliud est proposito dicos, omnes actus& poenae sanctorii pro quanto fite fati sace- runt meritoria sunt plenissime remunerata seu praemia' a in ipsis re, abu met tantum gloria essentiali seu accidentali etia ultra c5dignit,id remune- est, ultra qua ipsis ex natura operu ipsorii deberetur ,quia sic Des liberaliter statuit. Et scam hoc intelligitur illud ad Ro.8 No sunt Paulin. ei digitae dccquia praemiatur & praemiabutur ultra eddignit. Et
de hoc praemio nil nobis cedit de operib' eoru directe in gloria. Imd N pro quanto talia opera seerunt illis poenalia etiam in ipmmet sanctis dumtaxat remunerantur gaudio accidetali in gloria. Gaudebunt enim de hoc plus passi sunt quam peccata suas is iis Ddς& laureolam seu palmam aut insigne gloriosum
miis sis, qWascunq; alias remunerationes actus ille poenalis nos. is aliam vim suam satisfactivam,seu solutivam poenarum teporalium suarum vel aliorum ut dictum est. Et cum sancti serὰ omnes plus poenarum passi sunt quam debebant pro suis peccatis:ergo illud ab udans manet pro solutione aliorum,quavis qud- ad vim merendi sint talia opera poenalia remunerata in illis sanctis. Imo Sc cum continget satisfactionem superflua beati Lauretis soluere pro poena debita Petri poenitentis,iam Laurentius habebit in coelo gaudium accidentalis gloriς de hoc scilicet v, satisfactio sua superabundans soluit pro alis cenitente egente. Et sic patet negatio primae cosequetiae, Secudo modo capi edo remunerationem large, negatur antecedens uniuersaliter ut iacet. Imdse dico q, merita sanctoria, quoad aliquid scilicet quoad vim meritoria sunt plenissime in ipsis latam remunerata vel remuneranda quia quo ad hanc vim sunt totaliter in ipsis tantum remunerabilia,sicut dc ipsis tant sim fuerunt meritoris. Sed qud ad aliquid stilicet
60쪽
22 scilicet qudad vim satisfactoriam seu solutivam opera poenalia sapererogatoria eoru non sum remunerata totaliter in ipsis salictis dutaxat, quo quo ad hoc no stini remunerabilia in ipsis state lege,& hoc non ex Dei illiberalitate, sed propter eorum excelleo Dam,qui talibus satisfactionibus pro te non indiguerut & qudad hanc vim satisfactitiam remanent in thesauro Ecclesiae supra dicto remunerandam alus egentibus,ut stipra dictum est,&lic patet negatio antecedentis &consequentiae. Quod si ad hoc replicetur.Si eadem opera sanctorum sic large remunerata sunt in tipsis de in alus modo predicto ergo nulla opera eoru sunt in ipsis
irremunerata. Patet consequentia. Quia ex quo omnem ipsis renaunerabile scilicet opera meritoria iam in ipsis tantdira remunera una est. Satisfactoria aute opera supererogataria non sunt remunerabilia in ipsis ut dictit in est sed in aths:ergo nulla opera sanctoriim remunerabilia in ipsis manet irremunerata in ipsis: ergo nil reponunt in thesauro Ecclesiς. Respondeo negando consequeri lias Omnes,quia quando dicimus quaedam sanctorum opera seu merita relicta irremunerata no fit distinctio operum quasi quaedam fuerint opera earum remunerata quaedam non, ut replica male interpretatur,sed fit distinctio conditionum editam viri'& eiusdem operis ad hunc sensum,* scilicet opera sanctoriim inquantum fiant meritoria sint remunerata in ipus sanctis: in quantum aurem sunt satisfactoria sunt relicta irremunerata in ipsis sanctis, ud ad illud poenalitatis quod superer sarunt, ut patet ex dictis. gQuod si replicetur secund3s in ipsis sanctis tale praemiuaccidentale satisfactoriuin est remuneratum vel recompensati imin ali)s bonis spiritualibus scilicet in abundantia auxilis specialis 'in consolatione spirituali. Item secundo,quia ipsi applicauerunt sua satisfactoria pro vitiis &de inctis amicis,benefactoribus&c.. quando ea fecerum: ergo nil restat reponendum in thesauro Eccletiae. Re Mandeo ad primum,sest vertim quoad vim meritoriam de congruo vel de condigno, secus quo ad satisfactoria. mum. Et ad secundum respondeo, id negando. Multa enim satisfactoria reliquerunt non applicata pro se,sed in thesauro Ecclesiae pro communi bono indigetium ut supra probatum est in tertia parte,& patet experientia de lanctis praesentibiis quia sic faciunt.