De Callimachi Cydippa

61쪽

et iam transieram Myconon iam Tenon et Andron, inque meis oculis candida Delos erat.

Das ist gerade die Richiuno, in der man Delos verisessi: denn honos Iaessi sich in Delos fast miι der Hand ablangen. Aberdas ist aus jeden II klar, dass die Reme der Insem in derROhtung Ilegi, in melcher Milippe nach Delos ham. Nun Dehrenaber die Insem selbst serade nach der Suedspitete pon Euboea, fo0lich die masserstrasse thnen tur Linken Eunaechst nach Attista: undiisks eingebogen ist es der gemoehniiche meo von Delos an Sunium vorbet nach Athen. quorum fidem non imminuit auctoritas Loersi Ovidi epistularum editoris, qui in adnotatione ad locum illum Ovidi obloquitur ne una quidem cau8Sa adiecta. quin etiam hoc ipsum, cur subdiffideres Butimannianao rationi, id in Ovidio certo, ad cuius exemplum liaee epistula accurRte composita est, ne insigne quidem habendum. hunc enim

omnino observavi haud anxie geographiae curare Veritatem in Percensenda locorum regionumque serio. voluti Arethusa talia narrat mei. V. 607: usque sub Orchomenon Psophidaque Cyllenenque Maenaliosque sinus gelidumque Erymanthon et Elim

currere Sustinui.

quibus urbium montiumque nominibus vide mihi quam mire implexa et implicata linea notetur. nam cum cetern Pertur bale ae sine ordino Vel iuncta sint enumeratione vel disiuncta, hoc maxime est notabile, Cyllenen ac Maenalios sinus interponi Psophida inter et Erymanthum, quundo quidem Psophis urbs in ipsis radicibus Erymanthi sita est, Cyllene Vero item quo Maenali sinus magno inde terrarum spatio discernuntur i).

ὶ Non inobservatum hoc Hauptio, qui haec adnotavit: In der Ause

62쪽

quam porro ima summis mixta sunt in urbium onumoration o

quae est VI 412 sqq. et inordinata etiam fluminum serios I 579 sq. , atque insularum VII sit sqq. , quamquam fortassis poeta, quod ad Versum illum pertinet, immunis habendus a neglegentiae crimino, si quidem exigi illo potest ad consimilis rationis exemplum, quod est mei. VIII 220 sq.

et iam Iunonia laeva parte Samos fuerat, De I osque Par osque relictae. quae insulae recto itinere procedenti sic erant perconsondae: Paros, DeloS, Samos. quamquam hoc sane loco paullo planior eo res est, quod Delos Parosque dicuntur relictaei). doniquo ut omnia comprehendam, difficultas nominum in Versum cogendorum poetali, permoVisse videtur, ut Vel ageret minus accurate vel, quod veri videtur similius, insolentiorem nec vero

ipsi Ovidio inconsuetRm adscisceret loquendi rationem. Iam si anquires, quid tandem fuerit, quod Acontimii Ceum, Cydippam Atheniensem cum suis Delum simul adduxorit, hoc quid om ex Ovidianis non continuo liquot. at duae statiIn

res subeunt eodem suspitionis serentes. solent senim amatorii scriptores tantum non omnes eo uti artificio ex vitae vetorum privatae condicione ducto, ut amantes in sacrorum religione

publico obeunda ac per sollemnia celebranda primum sese conspexisse narrent ). qua de re disputarunt Dorvillius ad

eta luno der arcadis hen Staedie Orchomenos und Psophis, und der arcadi- schen sebime Cyllene, Maenalon, Erymanthos huemmeri si h Ovid eben so wenio um Lasse und Entfernuum ala wenn er den Alpheios in die mehe des stymphalis hen I assera bringi.)ὶ Ιndidem ex parte expediendae fortasse difficultates mei. XIV101 - 105, ubi quae extare videtur locorum verturbatio iam Glarenno

molostias creavit.

) CL Il. II 181 sqq. do Morcurio et Polymola, schol. ΙΙom. I 557 de Ida et Marpessa, schol. γ 91 de Neptuno et Amphitrita, Plui. Thes. 31 de Ida cum Lynceo et Holona, Eurip. Hipp. 44 sqq. et ov. lier. IV67 sqq. de Hippolyto et Phaedra, eund. met. II 708 sqq. de Mercurio et Hersa, Musaeum 42 sqq. de Herone et Leandro, Antonin. Lib. Io Nicnndro do Hermochare ot Ctosylla, Parthon. 9 de Diogneto otPolycrita es. Plui. do mulior. virtutih. 17 , ne similia soro Aristaen. Ι15. dein cf. II eliod. III 5. VII 2. Cliarit. I 1, 4 sqq. ΙΙ 5, 1 sqq. Xenopli.

63쪽

Cliarit. sed . Reishius) p. 208, Peerlhampius ad Xonopli. Eplios. p. 86 sq. , O. Iabnius archaeo l. Aulas. p. 149, 6, idem archaeol. Bettr. p. 30, C. F. Hermannus goties diensit. Alterili. g 43, 8, Becherus Charthi. III p. 257. 265. Xenophon Epites. qui eo artificio immodico utitur talia narrat: I 2, 2 sqq. ηγετο δὲ τῆς Ἀρτέμιδος ἐπιχωριος εορτη απο τῆς πολεως ἐπὶ τὸ ιερον

σταδιοι δέ εισιν ἔπτα ' ἔδει δε πομπευειν πάσας τὰς ἐπιχωρίους παρθένους κεκοσμημένας πολυτελως καὶ τους ἐφλὶβους, ο ι τηναυτὴν ηλικίαν εἶχον τω Ἀβροκόμy. ην δὲ αυτος περι τα καὶ δεκαετη καὶ των ωγήμον προσήπτετο καὶ ἐν τῆ πομπὴ τα πρωτα ἐφέ

ρετο. πολυ δὲ πλῆθος ἐπὶ τὴν πολυ ειὲν ἐγχωριον, πολυδὲ ξενικον καὶ γὰρ εθος ην ΓενJ ἐκείνη τη πανηγυρει

καὶ νυιι φίους ταῖς παρθένοις ευ ρ ί σκ ε σθα ι καὶ γυναικας τοις ἐφηβοις. ac Musaeus de Her. 51 M. obicit adulescentulis :

ου τοσον αθανατιον αγέμεν σπευδουσι θυηλάς, οσσον αγειρομενων ita καλλεα παρθενικάων.

et Vero alterum continuo succurrit hoc, Dolum misso insulam in primis sacram, celeberrimis sollemnibus universae paene Graecino De quoniatam. quae enim Strabo narrat X p. 85:ενδοξον δ' ἐποχσαν αυτην sinjλον) αι περιοικιδες νῆσοι, καλου-

Ephes. praeter locum supra appositum III 2, 3. V 1, 5. Theocr. II 68 sqq., Alciplir. III 1 et 67, Aristaen. II 2, Monandr. frgg. eom. IV 243, Plaut. Cist. I I, 91 sqq. sed ne a novicio quidem tempore lineo Plane aliena. U. Dunlopium Gosch. d. Prosadioli iungon bearb. v. Liobrecht p. 9 et Iacob-gium verm. Schr. IV p. 257. at maxime notabilis ost locus sabulae Caesaris Cantu Aonese oder die seselis hast im Stalle, quam novi innium ex versione Λd alborti Kelleri itali aenischer Novellonachnig VI, ubi haec leguntur p. 208 sq. In bener Zeu stali die Fro Miseeu noch weit mehri ala beteti: am Cha reisust Abend hieli man einen schoenen V ano, wobei die junsten Bursche und die Mae hen das Mysterium vom Leiden Christi Orsielitenmit dem Iuden, Pilatus und dem Cyrenaeer, acet her dem Keiland heiatuna, und den Marten, welche Mn beroeinten, und Allem. Aonese klei te sichala Must lena, denn sis halte den volisten murisueri, den sie fret uberden Iluecken wallen liess. IVer sie suh der ries: O, die schoene Μω lenas haec et en qu no sociantur tam mirifico congruunt eum Xenoph. Eph. I 2, eo ut Cnosii rem Cantu usum osso me indice dubium non sit.

64쪽

μεναι Κυκλαδες, κατα τιμ ην πεμπουσαι δημ0σία θεωρους τε καὶ

θυσιας καὶ χορους παρθένων πανηγυρεις τε ἐν αυτῆ συναγουσαι μεγαλας, haec aliquanto latius patebant. nam sacra Dolia a certum est non Cycladum incolarum fuisse propria Τ), quod fostatum facit Thucydidos III I 04: ην δε ποτε καὶ το παλαι αεγαλη ξυνοδος ἐς την Λῆλον των Im/ων τε καὶ περικτιονων νησιωτῶν ξυν τε γαρ γυ-αξὶ καὶ παισὶν ἐθεωρο-, ῶσπερ νυν ἐς τα Ἐφεσια Iωνες, καὶ αγων ἐποιεῖτο αυτοθι καὶ γυμνικος καὶ μουσικος, χορους τε ἀνῆγον αἱ πολεις e. q. s. cf. Homoriei hymniperantiqui in Apoll. Del. v. 146 - 165. et do ipsis Mossoniis Dorionsibus Pausanias tradit IV 4, I : ἐπὶ δὲ Φίντα του Συ- βοτα πρωτον Μεσσηνιοι τοτε τῶ 'Aπολλω ι ἐς Λῆλον θυσίαν καὶ

ἀνθρων χορον ἀποστέλλουσι. i) quin immo Callimachus in Del. 279 sqq. dicit: πασαι δε χορους ἀνάγουσι ποληες,

κλήρους ἐκτήσαντο, καὶ si καθυπερθε βορεμὶς

οἰκία θινος εχουσι, πολυχρονιώτατον αυα. at vero artissimo sacrorum commercio Athonae indo ab antiquissimis temporibus cum Delo coniunctae fuerunt. δ) notissima enim o Phaedone Platonis sacra illa navis Dolia o theorino do ducendao adhibita, quam narrabant eandem eSSO, quRO Rntiquitus Theseum cum pueris puellisque lectis in Cretam vexisset. cf. Callim. in Del. 314 sq. , Plui. Thes. 2 l. eund. an seni sit ger. resp. 6. δ) ac reserebatur etiam ad Thosei illam Oxpoditionem sacrorum Deliacorum prima institutio. μ) Phano domus

) Accurate hunc locum pertractavit Hoeckius i. c. II p. 123 sqq. ceterum a Deliadibus nomen focit eomoodino alicui Auno Cratinus, quas non dubito quin Bergilius commentat. de roll. com. Att. ant. p. 38 sqq. virginum fuisse chorum ab Λtheniensibus ad Dolia missarum recte dixerit. alio significatu Deliades momorat Callimachus in Dol. 296.

65쪽

lerat, iam ipsum Erysichthonem Cecropis filium theoriam Athe niensium Delum deduxisse. i) atque in Solonis legibus mentionsim fuisso factam Doliastarum Athenaeus VI p. 234 e prodit. χ) nec mirum vero est, fabularem historiam saeculis ultra ipsam Ionum migrationem remotis Deliacos conventus atque Atheniensium illa commercia Deliaca adscripsisso.δ)Itaque ad panegyrin Deliacam celebrandam Acontius et Cydippa ) in sacram insulam erant profecti. quao confirmatur quoque suspitio cum festorum eaetorum mentione ep. XXI 94, tum

Aristaenoti hisco verbis: mi δὲ sθεραπαινη) τὸ μέγεθος καὶ τὴν

χροιαν καταπλαγεισα ανήρπασεν αμα διοπτορουσα, τίς αρα τουτο

τὸ μῆλον) τῶν παρθενων μετέωρος απέβαλε του προκολπίου.

et Acontius Ceus eo commodius narrabatur Delia praesens obiisse, quo artius sacrorum communione Cei coniuneti erant

cum Deli incolis. nam proprium illos instituisse Ceorum ἔστιατοριον, quod pr0pe ipsum Artemisium fuerit, Horodotus docet IV 35. cf. Broendstoditum Boison I p. 48 sq. δ)Denique ne quid desit ad fiduciam coniecturao summam excitandam facit eius ipsius action libri, cui infortam suisse Cydippae elegiam postmodo videbimus, hoc frg. a Stephano ByZ. S. V. Βῆλος servatum 30 Benti.): viri καὶ Ληλίτης, ὁ εἰς Λῆλον ερχομενος χορος, Καλλίμαρος τριτω.

Cum Cydippa mater atquo nutrix una iter faciunt. Curi) CL Boookhium Abliandi. d. historisch-philos. Κl. d. Beri. Ah. 1834 p. 2 sq., C. F. Hermnianum do theoria Deliaca p. 4. ) CL Bocchhium Stantsliausti. II p. 81, C. F. Hermannum l. e. p. 4, 12. ) IIoechius i. c. II p. 131: Der Anthesi, welchen dures die Ionier Athen an der fruenduv des Apollo-Cultus aus Delos hatte, sprict sichindem Inter se aus, welches voretues h bene S avi an disser Insel nu . sis schiuno sies seit der Neleidenholonie Din Band tim Athen und Delos, welches der Mythos jedoch nach stam oetooehniicher Erscheinu, in dus orave Alterthum hinaus veritat. ) Non repugnat op. XXI 77 mota loci fama properabam e. q. s. ubi caussa oxplicatur impatientiae, non itineris.*ὶ Paeanem aliquem in usum theorino Doliacao Ceis Pindarus conseripserat. V. srg. 64 et 65 Bgk.

66쪽

pater, qui et ipse Superstes erat Φ), non simul Delum profectus

oo probabilius ad Callimachum rettuleris, quo illum studiosiorem talium fuisse constat δ). ac magis otiam in hunc convenit

sima Callimacho est, si quem horum guStum habeo, linecosententia acutula v. 83 Sq. quam melan) procul ut vidi, quid me fugis, insula', dixi, laberis in magno numquid, ut ante, mari r sub vesperum ad Delum appellunt. ubi pernoctatum puta in publico Atheniensium hostiatorio ') postridie mane Crdippa sollemni vestitu ornatuque induitur:

i) Cf. Aristae n. p. 130, 15. 18 nostrao od. et ep. XX 199, XXI 171. ) IIoc so luitur ex XXI 01 protinus egressae, neque u Squnm eius montio inicitur in narratione XXI 65-114. Errat igitur Blitim annus i. c. P. 117, qui parentem V. 93 pro patro videtur habuisso. δ) Cf. Naelitum Hoc. p. 244, Hechorum eo minent. Callim. P. 100. ε) Etiam candida Delos v. 82 haud dubio o Grno is ductum. Atili- pater Macedonius antli. P. IX 421 ait do Cycladibus: η ρ' υμῶς ἐδίδαξεν ενα τροπον ῆ ποτ ε λευκτὶ Βῆλος, ἐρηπιοάου δράμονος αρξαμενη. Iacob sius adnotat: λευκη est λαμπρά. at rectius cum Viriclisio Ruisonund Forschungon in Griectioni and II p. 206 in torpretabore de nodificiorum marmore candidorum multitudino e longinquo conlucentc. itaque fallitur cum interpretibus Ovidi Schwenkius Deliaca I p. 6, 2 cf. p. 19), qui nominis originem a poeta Latino significari putabat. ceterum fortasso hoc sero loco Callimachus verba adhibuit: κHοὶ νη- σαων α στερες. id enim frg. quod sine auctoris nomine citatur in solio . Il. 2' 1 probabiliter Callimacho adscripserunt, neque vero improbabile est, Cycladas notari, quae est sententia Iloinelii diatr. ad Callim. in Del. 66. Dionysius perlegeta 530 sq. νῆσοι δ' ἔξειης Σποραδες περιπα νανοωσιν, osos oet ' ανεφελοιο δι' ήερος εἴδετοα αστρα. Horatius carm. Ι 14, 19 sq. Cycladas dicit nitentes. ac Dolo ipsi Asteriae priscum nomen suisse constat. maris Ionii insula Ἀστερις RPlinio n. h. IV 12 Is) memoratur. ) Cf. Bootticherum philol. XVIII p. 41.

67쪽

comuntur nostrae matre iubente comae,

ipsa dedit gemmas dissilis et crinibuS aurum , et pestes humeris induit ipsa meis. scilicet per hos festos dies in tanta hominum publica frequentia ut virgines Visentibus probarentur cum ab ipsis tum a matribus sedula cura atque exquisito cultu prospiciebatur. qualem matrem ab Aristophano Acharn. 247 sqq. festive describi constat. iam Statim egressae Superis quibus inSula SacraSt, Scilicet Apollini i) Dianao Latonao ), tura vinumque in Singulis nimirum templis salutantes una pollucent. deinceps dum eisdem victimas votivas mater curat immolandas Cydippa nutrice. ducento Visit alias quoque aedes ceteraque quae Delos habebat magnifica et mirabilia. atque haec quidem a Callimacho docta enarratione puto pleraque es Se percurS R. Porticus, munera regum, signorum multitudinem, Apollinis innumeris structum de cornibus aram, Latonae laurum poeta tangit Latinus. ) ac de donariorumq) statuarumque magnificentia quibus affluxit olim Delus nota Omnia, amplis Simorum porticuum praeter Plii lippii) Apollinis celeberrimum templum Deliacum Prope R portu positum erat, in quem Cydippa cum Suis inVecta erat. V. accuratam delineatiouom insulae quae est in Stuarti ReVettiquo antiquitatibus Athenarum III Ch. X Pl. VI, vol sis Sponi Wheleri quo et Tourne forti itineraria, ubi etiam quae Deli supersunt vel Potius supererant artis mo

numentorum rudera pertractantur.

) Latonus sacrum Λητωον) Deliacum, quo continebatur deae ligneum simulacrum antiquissimum cs. Athen. XIV p. 614 bin, iuxta Apollinis templum situm suisse videtur. cf. Strab. X p. 485. nec dubito, quin tria illa templa sibi vicina fuerint. id quod sequitur etiamox Herodoti verbis IV 34: το δε σῆμά ἐστιν ἔσω ἐς το 'Aoτεμισιον ἐσιοντι ἀριστερῆς χειρος, ἐπιπέφυκε δέ οἱ ἐλαίη. nam olo a illa simul

cum lauro Latonae ad aram ab Apolline cornibus extructam posita orat cf. Boottichorum Baumhultus p. 30). eamque aram fuisse 'Aπολ- λωνος παρα ναco teStatur Plutarchus do soli. animal. 35. δ) ov. met. XIII 635 Anius sacerdos Deli rex Aeneas quem hospitio recepit urbemque ostendit delubraque nota duasque Latona quondam stirpes pariente retentas. J Apprime huc cadunt Boetii eliori verba haec e philol. XIX p. 42: Historiscli merisuerdisse Beus luecke, Oder eminente Geschenke koennenwohi an seden esten una Panegyreis sieeteisti una vota uehrt werden - .

68쪽

cum reliquiae uostra etiam memoria Deli repertae sunt i). Apollinis κερατειος βωμος inter ipsa Septem miracula referebatur 3, nec minus celebrata, quae Apollinis arne erat vicina, Latonia palma ). haec igitur mirantem puellam conspoxit Acontius . namque oo valent Valent versus XXI 103 sq. forsitan haec spectans a te spectabar Aconti, visaque simplicitas est mea poSSe capi. continuo ille, ut narrat ipse ep. XX 205 sqq. , restitit fixis in Cydippae membra oculis, dumque nimium eam miratur nota certa furoris - dociderunt lium ero lapsa pallia. satis notabilis haec narrationis pars. cui ex artis operibus praeter cetera conferrem inlustro Parthenonis anaglyptium non nisi Carreyi designatione Servatum, quo Mercurius repraesentatus

esse creditur Uersam Cecropis filiam dum canistrifera incedit videns palliumque subita miratio no delapsum manibus te non 8, dum modo haec certa esset O. Muellori interpretatio ). cf. Broondsteditum Reis en und Vnters. tab. XLVII I4, Muelleriet Oesterloyi monumenta I tab. XXII l 14. quamquam Broen d-stodii coniectura minus etiam habet probabilitatis. et congruenti ratione poetae veterum amoris quasi aculo os in ipso

i) Cf. Deli descriptionem modo memoratam, Tourne sortum relation d)un voyage du levant I p. 349. ) De hac ara docte commentatus ost osannus Κunstblati heruus- gegebon v. L. Schorn 1837 n. 11 sq. ceterum ei cum vicina fuerit co-lebris illa ara ad quam Pythagoras Apollini genetori incruenta sacrificia administrarat cf. Laert. Diog. VIII 13ὶ, hinc Raucilius d. ait. d. Kallim. p. 47 sua o do srg. 27 suspitioni aliquam probabilitatis, Speciem addero poterat. Verum contra valent He chori disputata Rauchio ignota comment. de anili. Gr. 1843 p. 270. δ) Cf. Bootticherum Baumhultus p. 30 sq. 419. 3 Quae si vera esset, perapte posset Ovidi locus comparari mot. IΙ 726, ubi do Mercurio Horsam conspiciente dicitur: obstupuit. idem de Hippomeno Atalantam nudam conspiciente mei. X 580: obstupuit tollensque manus, ignoscite, dixit. et Propertius V 4, 21 sq. de Tarpeia Tatium regem vidente: obstupuit regis facie et regalibus amnis i interque oblitas eoecidit urna manus. Omnino rem tibi ita animo fingas, ut lacertis prae subita admiratione erectis cf. Ialinium archaeol. Aulas. P.

116, 72ὶ pallium Aconti ex parto delapsum sit.

69쪽

primo visu praecordia tranSfigentes talibus exprimunt acuminibus: Hom. Ξ 294 ως δ' ιdεν, ως μιν ερως πυκινῶς φρένας αμ-φεκάλυwεν. Theocr. ΙΙ 82, ubi in pompa euntem Delphinvidet virgo, χώς ιδον, ως ἐμάνην. idem III 42 ως ιδεν, ως ἐμάνη, ως εἰς βαθυν ἄλατ' ἔρωτα. Verg. buc. VIII 4l ut vidi, ut perii, eademque leguntur Cir. 429. Ov. lior. XVI l33 ut vidi, obStupui, praecordiaque intima sensi l attonitus curis intumuisse novis. idem mei. VIII 32 hanc pariter vidit, pariter Calydonius heros i optavit. ot ibid. XI 305 vi re hanc pariter. pariter traxere colorem. quibus Vicina sunt quae inferioris aetatis poetae sophistaeque de Oculorum ad amorem excitandum vi ac potestate fabulantur, terentes ei ut eiusdem alia Platonis illud Phaedr. 31 p. 25I B δεξαμενος γὰρ του καλλους τλιν απορροην δια των ὀμμάτων ἐθερμάνθη e. q. s. cf. Achili. Pal. I 4, coc δε εἶδον, ευθυς ἀπωλωλειν ' καλλος γὰρ οζυτερον τιτρώ, κει λους καὶ δια των ὀ*θαλμων ἐς την φυχην καταρρει. 0φυ αλμος γὰρ οδος ἐρωτικοὶ τραυματι. ') cuius modi plura congessere Heinrichius ad Mus. de Her. v. 92 - 95, Peerlhampius ad Xenopli. Eph. p. 103, Iacobsius animadv. ad anili. Gr. I I p. l9, Pricaeus ad Apul. met, X 3 od. Oudendorp. III p. 37b, quorum exemplis facili negotio possoni alia multa adstrui. atque eodem redit sententia quaedam a Non nofrequentata, quae eam liabet speciem, ut a Callimacho facito Videatur profecta, cum praesertim eandem apud Ovidium cognatumVe poetam legere meminerim: Dion. VII 279 φιλίω γὰρ ερως πέλε θαυματι γείτων, X 289 θαυματι φίλτρον εχων κεκε

θαυματι μ*εν ερωτα. quorum simile aliquid Callimachum Ooloco inseruisse ubi Aeontium fecit Cydippam conspicatum prope certum crediderim. ae forsan de Acontio usurpavit epithoton

quod liabet Hesyehius ab aliquo poeta sine dubio sumptum: ιδέρως' ὁ ἄμα τω ἰδειν ἐρων. sod ad Ovidianum illud distichon ut redeamus, perinsigni hoc lumine quin iam Callimachus

i) Etiam illud multum est vexatum quod απο του οραν τὸ ἐραν. s. Boissonadium ad Philostrati opistulns p. 191. omnino multus hoc in lusu nec infelix est Philostratus. cf. epist. 10, 11, 12, 41 Κays.

70쪽

suam narrationem distinxerit vix ac Do vix quidem dubitaverim. atquct eorum sortasse ipsorum, quibus candem rem illo persecutus erat, habemus frustum . nam Clioeroboscus in Thood. can. p. II, II : ἄλλοι δε λεγουσιν, οτι δια τουτο περὶ των εἰς σληγοντων πρωτον διαλαιιβάνει, ἐπειδὴ τα εἰς σ λήγοντα δυσχερε στερά εἰσι των εἰς ν, ρ, ψ ληγοντων, ἐπειδὴ κατα τον συγγραφέα Θουκυδίδην αρχόμενοι παντες οξυτερον διαλαμβάνονται καὶ Καλλιμαχος δε το αυτο τουτο λεγειαρχόμενοι μανιην ὀζυτατην εχομεν.

τουτου χαριν απο των δυσχερεστερων πρωτον qρξατο, ἴνα ἐν οσωεισι προθυμοι οἱ νέοι μάθωσιν αυτα.

Audin lepidum grammatistam, qui Callimachum aliquem tacit ludimagistrum 3 at istum vero apparet fragmentum apud alium nescio quem scriptorem obvium arripuisse suam quo ipsius illi interpretation om Thucydidis verborum externa similitudine deceptum adhibuisse. nam prorsus diversa insit sententia necesSe BSt, quippe cum μανία non sit ardor sed potius furor, et apud Alexandrinos quidem poetas plerumque amoris suror, sicut furor vocabulum nudo positum idem solet significare apud Latinos poetas. vorum nihil puto versu illo fieri poterit apto minus quo frigido oxplicando, si quidem intactum relinquemus. i) et ni fallor lenissima haec adhibenda ost correctio :αρχόμενοι μανίην όευτάτην ἐχέμεν. )quod si ita est, habes quae optimo respondeant Ovidianis

nota certa furoris.

Iam misero Acontius desiderio exemplo captus et quid faceret haerens Cydippam sequitur in Dianao templum redo-untem. ubi cum esset προκαθημενη pomum surtim illo provolvit ad nutriculae pedes. nimirum Cydippa quia splendido genere erat inter primores virgines Sedebat, et non aliam puto

Ac mirifico friget interpretatio o. Schnoideri prologg. in Ret. p. 17 haec ad Achillis μῆνιν revocantis. noc ita ut ille vult αρχόμενοι accipi potest.

neque Callimacho inconsuetus hic infinitivus. cf. in Iov. 81. in Dian. 251. frg. 110, 2. 268. 305.