장음표시 사용
81쪽
XXvI I. CONCESSUS II. XXum. MAURUS. XXIX. ROMANUS. XXX. ARBOR IUS. XXXI. VALENS XXXII. CLEMENS.XXXm. MODESTUS xxxiv. DOMINICUS. Idem qui in catalogis PATERNus.
XXXV. ANDREAS. xxxv 1. SIGIBERTUS. Vivebat anno DCCXLIV.
I. De nonnullis episcopis seorsim aliqua . E RAPIUS , DIMIDRIANUS , SIMPLICI seculo Chrisi tertio non antiquiores. IL PROCULUS initio seculi quarti assigendus, tum SATuRNINGs , dein L ILLUS postea G CINUs , demum ZsNo. Sr AGRIUS S. Ambrosio aequalis. III. Idem ZAMNIs successr vulgo hiabitus, forta se non recte. IV. SIAasti in a Ruleo dictus, idem ac SΥ ARGI . V. Nec ZENONIs episcopatus adeo diutinus , ut aliquibus videtur, nec sat
certa SΥAGRII aetas. VI. De L mo , seu LUPICINO, PETRONIO , oe aliis . GAUDENTItas fortisse Veconensis potius , quam V roncnsis UII. SERVULGs etiam , sive SARVIDstas, non setis cfrro Or0nensibus afrius . SOLATI extra communionem catholicam m0rtuus. J My e schismate ad unitatem ecclesiae redux . VIII IX. Episcopi plures roneVibus catalogis atasti, plures expun-riii. PATER ex male intellerita epigraphe erutus. DOMINICUS , seu Do Min indidem resitutus. X. Silarum WA. Sera lectis. Episcopi beatissmi appellati. Nostri Ravennates etiam ter bratissimi. XI. Vetus in criptio Clon sis , ct titulus sepulchrali THEODORI archiepiscopi. XII. Insicriptio Veronensis , in qua pro PATERNO , legendum PATER NOSTRO . XIII Ea lectis
variis conjediturisfirmata. XIV. ANDREAs , oe SIGIBERTUS omni
82쪽
EN igitur non contemnendam seriem Episcoporum Veronenissium, non pro libito confictam, ut fere est in vulgatis catalogis, sed ex sacro diptycho, in casula Classensi picto, expressam. Tale aliquod monumentum suae Veronensis ecclesiae Optabat clarissimus Μasseius, Novariensibus invidens, quod vetus diptychum integerrimum habent, Aquileiensibus, apud quos catalogi absolutissimi episcoporum esse dicuntur a . Utinam nostrum hoc diptychum seque integrum, & incolume actoos perveni siet . Sed num propterea totum corpus abiicie dum, quod membro aliquo mancum , & mutilum est Θ Primus hic occurrit Euprepius, quemadmodum & in ceteris catalogis, & quod caput est, in Rhythmo Pipiniano, ut nullum esse dubium possit , quin is habendus sit ecclesiae Veronensis primus antistes . Stid tamen nec quando viXerit , nec quamdiu episcopatum gesserit, exploratum est. Nam quod aliqui scri-Psere , Euprepium , cum fuisset Christi Domini discipulus , iussu, mandatoque divi Petri, a quo episcopus inauguratus esset,
Veronam venisse, eamque ecclesiam fundasse, haec merito inter fabulas ablegantur. Qui enim haec in vulgus edidere, insana illa prurigine laborabant extollendi ecclosiarum suarum origines ad apostolorum aetatem, quo vitio multi scriptores olim erant infecti. Sed haec persuasio, quae multis jam insederat, ubi ita lucem prodiit Rhythmus Pipinianus, paulatim refriguit, ac tandem, apud cordatos saltem homines, bc aequos veri amatoreSplane eX tincta est. Cum enim Proculus, episcoporum Veronem sitim quartus, & Lucillus sextus, & Zeno octavus, saeculo quarto ViXerint: Proculus quidem sub eius saeculi initium b): Lucillus autem circa medium sieculum , id est tempore concilii Sardicensis, cui interfuit c): denique Zeno aliquanto post illud tempus, ut moX ostenda 1D; eo sit Eupreptum, Dimidrianum, d Simplicium saeculo m. floruisse, & cathedram Veronensem ante illud a) Missi Moria di Verona L M. c0l. 3 I. b) Consule AZta Ss. Firmi, oe Rustici, apud Masejam append
83쪽
te illud saeculum, & fortasse admodum adultum, non habuisse
initium.1 I. Vix igitur ultra medium saeculum III. efferendus est Eu- prepti episcopatus , cui, labente eo saeculo , Dimidrianus, eique successerit Simplicium tum Proculus, quem post saeculi 1 v. initium eX-
cepit Saturninus, & hunc Lucillus, qui, anno CCCXLVII. synodo Sardicensi interfuit a , de diu etiam post illud tempus
vitam protraXit; anno enim CCCLVI. tamquam adhuc vivus allegatur a S. Athanasio, ut scite observatum est a fratribus Balleriniis b . Luciui ab Italia de Verona : Ita subscribit actis synodi Sardicensis apud Labbeum cc 9. At a S. Athanasio in epistola ad Constantium Lucillus, non Lucius appellatur . Lucillo Gricinus successit, doctor egregius in Rhythmo Pipiniano vocatus, eique tandem Zeno, & sanctitate, & scriptis celeberrimus, cuius episcopatus initium iidem Balterinii fratres circa annum CCCLXII. d), idque ob conjecturas non contemnendas , obitum vero ejusdem sanctissimi episcopi anno circiter CCCLXXX. contigisse existimant. Sic autem rationes fuas ineunt. Lucillus circa annum CCCLVI. adhuc erat in vivis, aut certe a S. Athanasio vivus eo anno censebatur. Lucilio successor datus est Gricinus, ut palam fit ex Rhythmo Pipiniano, &nunc etiam ex nostro diptycho. Quod si Gricino quadriennium , aut quinquennium tribuas, propius accedes ad annum CCCLXII. unde epocham episcopatus S. Z nonis ducendam putant. Huius vero transitum ad superos circa annum CCCLXXX. ideo maxime accidisse existimant, quod pro comperto sit, Dagrium, Zenone Obeunte , cathedram Veronensem obtinuisse . Syagrius vero episcopatum Veronensem gessit, vivente S. Ambroso, clarissimo Mediolanensium antistite, ut constat ex duplici epistola Ambrosii ipsius ad Dagrium, quae scripta quidem censetur ab eruditissimis monachis S. Mauri, editoribus operum S. Ambrosi,
84쪽
anno CCCLXXX., at clarissimi Balterinii aliquanto serius iu
1I I. Sed hoc praecipuum istius opinionis fulcrum, non satis firmum videtur. Nam Ambrosio supparem fuisse Dagrium, nemo in dubium vocaverit, at Gnonis obitu sedem Veronensem vacuam, a Dagrio occupatam, non video qua ratione defendi possit. Ex epistolis certe Ambrosii ad Dagrium nihil tale concludes. Improbaverat Ambrosius praeceps Dagrii consilium, qui absque ulla forma legitimi iudicii, Indiciam Virginem, velo iam a Zenone donatam , primo quasi suspectam stupri, ab obstetrice inspiciendam decreverat , tandem uti consciam ejus delim damnaverat. Tu autem, inquit, alicujus fratris consilio, hoc Iudicium tibi flus vendicandum putaris, in quo tamen ante judicrum pro uicium feceris, ut puellam Zenonis sanaeiae memoriae judicio probatam, ejusque sanctificatam benedicitione, post tot annos , ne auctore criminationis, sine accusatore, me professore delationis , in periculum reatus deducendam arbitrarere oec a). Adeo non evino itur hoc Ambrosiii testimonio , quod unum in hanc rem afferri potest , Dagrium , obeunte Zenone, ecclesiae Veronensi pastorem datum esse, ut potius hinc appareat, potuisse unum, & fortasse etiam alterum episcopum inter Zenonem, oe agrium sedisse. Quid enim λ Nonne ea Ambrosii verba demonstrant Indiciae causam, apud Da rium agitatam, annis multis, postquam Zenonis aiadae memoriae judicio probata, ejusque benedictitone sanct fata, hoc est sacro virginitatis velamine donata
fuerat λ Finge animo Indiciam , extremis annis Zenonis Virginem consecratam, primis Da rii condemnatam. Undenam deduces tui illos annos, quos narrat Ambrosius, inter eius benedictionem, & ferale Dagrii iudicium intercessisse, nisi quis alius inter Zenonem , & Dagrium Veronensi ecclesiae praefuerit λ Nihil est igitur, quod nos adigat ad Dagrium Zenoni subiiciendum,
85쪽
IV. Quorsum haec petineant, nemini obscurum eta potest. In indiculo enim episcoporum Veronensium, quem in casula Classensi perennantem paulo ante dedi, Tenonem, & Dagrium Agapitus, ct Lucius intercipiunt. Id non temere factum est. Agapitum enim a Zenone divelli non posse constat; etenim in altero ex fragmentis casulae Classensis Zenoni cohaerentem, & coniunctum
videmus Agapitum a , ad quem quidem episcopum adstruendum , antiqua etiam inscriptio ficta est, ut observat clarissimus Mameius bJ. Aed is tamen vana ejusmodi commendatione non eget, post detecta casulae nostrae fragmenta . Huic porro subnectendum esse Lucium, eX Rubeo accipimus, qui Lucio tandem Stabrinum subjicit. Stabrinum hunc, ipsum ego Dagrium puto. Nam primo nihil vetat, quominus inter Tenonem, & Syagrium, unum & alterum episcopum locare liceat, ut ante demonstravi. Deinde nec Dagrius alibi in nostra casula Classensi, nec simile aliud nomen occurrit, quod pro Dagrio suspicari liceat a Rubeo obtrusum, nec Gabrini nomen unquam auditum est inter episcopos Veroneses, Dagrium vero per id tempus, quo Gabrinus iste in vivis esse potuit, in cathedra Veronensi sedisse, certum, & exploratum est. Dagrius vero, vel Siagrius, uti fortasse in casula Classensi pictum erat ejus episcopi nomen, non multum abludit a Gabrinus, quem nobis hoc loco Rubeus commendat. Qui autem, ubi Sanotus Firmus, & Theodorus, & Dimitianus legendum suerat , monstrosa haec verba conflavit , cirmus, Theodomus, & Dimilianus, eum nemo miretur, legitimum Detrii, vel Siagrii nomen, in Siafrinum vertisse . Eo autem facilius in ectcribendo Gagrii, vel Magrii nomine allucinari potuit Rubeus, quod secundum eius nominis elementum
G , si ad eum modum pictum erat, quo in Gricini, & Agapiti nominibus , observatori non admodum perspicaci, & solerti, qualem hic se prodidit Rubeus, non prorsus dissimile a litera B, videri potuit . Videto laciniam secundam casulae nostra
86쪽
in tabula prima expressam, & in ea Gricini, & Agapiti nomina, ad eorum protomas apposita.
Haec si vera sunt, ut mihi certe ridentur, Zenonis episcopatus intra arctiores terminos est redigendus, quam qui a clarissimis Balleritatis definiti sunt. De Dagrii vero aetate nihil aliud statui potest, nisi fuisse illum S. Ambrosio Mediolanensi
aequalem, propter duas illas epistolas in causa Indiciae virginis, quas supra commemoravi. Nam eas epistolas anno CCCLXXX., vel circa eum annum scriptas fuisse, nulla certa ratione de monstrari potest, ut vel ipsi operum S. Ambrosii editores accuratissimi ingenue fatentur . VI. agrium sequitur Lupinus. Ita a Rubeo dicitur. Ego L picinum malim, quem inter sanctos ecclesiae suae pastores multis abhinc saeculis publica veneratione colunt Veronenses, ut eX ΜaLfeio discimus ca). De Petronio, Innocentio , & Montano nihil praeter nuda nomina habemus, si Petronium excipias, cujus se monem in natale S Zenonis, haud ita pridem ex antiquo codice
edidit idem clarissimus Mameius b), qui Petronium ViXisse putat se X to saeculo, vel non multo serius. At si quid fidendum est
huic meae episcoporum Veronensium distributioni, vix licebit Petronii episcopatum citra medium saeculum v. adducere . Post Montanum non uniuS modo episcopi nomen, ut in fragmentis nostris apparet, sed plurium, opinor ,& nomina, & imagines perierunt. Atque hic locum habuisse crediderim Gaudentiam, Maximum , & Ualentem, quos fortasse non licet ex albo antistitum Veronensium eXpungere. Ac de Valente quidem explorata res est; eius enim memoriam commendat insignis inscriptio, ad eius tumulum posita, quam Patavinius olim, & Gruterus minus correctam , postmodum autem Μa ejus, aliique emendatissimam ediderunt. Hinc palam fit, S. Valentem decessisse s UB D VIII. ΚΑL. AUGUSTAS PC LAMPΛDI ET ORESTIS UvCC IND VIIII die scilicet a P Masset Uor. di Verona l. xj. b M ei Osservationi Letterar. tum. U. co 232.
87쪽
licet quinto, & vigesimo Iulii anno DXXXI. De Maximo, dc
Gaudentio non perinde est. Gaudentium enim ideo maxime clarissimus Masteius episcopis Veronensibus adnumerat, quia actis concilii Romani, anno CDLXV. celebrati, subscriptus legitur. At unus est codex Casinensis, qui Gaudentium Veronensem haheat . Reliqui, & quidem , Labbeo judice, emendatiores, eX bibliotheca Vaticana, ad quorum fidem Harduinus, & ex Harduino Labbeus, acta illa vulgavit, non Veronensem habent, sed veconensem . Est autem Veconensis, sive Beconensis, juxta promiscuum scilicet V & B usum, minime inauditum ecclesiae nomen. In tribus ecclesiis nos ri concilii, idest Beconens, Tiburiens, ct Augustana , Galliarum episcopi constituerunt sacerdotes ca : Ita ad Μ auritium imperatorem scribunt episcopi schismatici Aquileiensi metropolitano subjecti, ad annum D XCI. Si eam
igitur subscriptionem unice consideres, non est cur Veronensi pOtius , quam Beconensi ecclesiae Gaudentium adscribere Oporteat. Sed favet Gaudentio Veronensi Ioannes Mansionarius, qui inter sanctos episcopos, quorum corpora Veronae ad divi Stephani aetate sua quiescebant, Gaudentium numerat. Vivebat auctor iste AI v. serae christianae saeculo, ejusque testimonium afferunt fratres Ballerinii in animadversionibus ad tractatum S. On0nis XLIII. libri ii. Eius auctoritatem postea perpendam , quae tanti non est, ut non relinquat e X ceptioni locum . MaXimi causam meliorem facit Manet a uetoritas b De eo pauca dicam capite sequenti .
Esset hic locus Servulo, seu Servideo tribuendus , utroque enim nomine alicubi vocitatur episcopus, qui sub initium v I. saeculi ecclesiam Veronensem tenuisse dicitur . Subscripsit hic Romanae synodo ad annum DIV. sub nomine Servidei Veronensis episcopi , & anno etiam DI. sed apud Iustellum Ferenen sis dicitur, & alicubi etiam Terenensis c). Quare nisi quod aliud
minime ambiguum monumentum emergat, huius episcopi sedem I certo ca) Apud Baron. append. ad tom. ix. annal. ecclesc b) Mamei Istor. di Verona l. c. col. 3 I. oec. c Labbe tom. v. col. IIS .
88쪽
certo statuere non licebit. Germantu, dc qui postea descripta sunt ad Uerecundum usque , eodem ordine picti erant in casula Classensi, ut palam fit ex fragmento, quod superest a . Verecundo Senator subjicitur, huic autem Solatius, in casula Classensii praetermissus, eo quod extra communionem catholicae eC-clesiae obierit. Anno DLXXIX. interfuit synodo Gradensi cum ceteris schismaticis, trium capitulorum defensoribus b . Huic Junior successit, quem, quia constat in eodem Iuto haesisse, ut supra dictum est, propterea non dubitamus asserere, Solatium ita eo schismate obiisse, quod diu ecclesiam laceravit, in quo comprimendo diu multumque insudavit S. Gregorius Μ. At funiorem eX eorum episcoporum numero fuisse, qui schismate relicto, ad ecclesiae unitatem reversi sunt, dubitare non possum, cum eum video ceteris catholicis episcopis, in casula Classensi depictis, adjunetum; nefas enim fuisset , schismaticum episcopum catholicis sociare, praesertim in ornatu sacrae vestis, cujus primus, & potissimus usus esset in divini mysterii celebratione. Cardinalis Norisius in dissertatione historica de synodo quinta plures memorat episcopos, qui cum diu in eo ipso schismate fuissent, tandem restipuerunt, nec dubitat, quin multo etiam plures fuerint, quam qui ab ipso nominantur c . Igitur eX
eorum numero habendus est Iunior, quod ante hoc tempus neminem non latebat.
A Juniore ad Paternum fatetur 'clarissimus Μamius nullius episcopi Veronensis certum monumentum extare d). Sed Pa-tcrnus, meo judicio, nomen inane est, ex falsa lectione cujusdam antiquae inscriptionis enatum, ut mox ostendam, in cuius locum substituendus est Dominicus, sive Domnicus, quem aper. te indicat illa ipsa inscriptio. Sunt autem a Juniore ad Dominicum, si ve Domnicum episcopi octo, noti nunc primum nomine, & certo successionis ordine, antea prorsus ignoti. Sed in vul-
dὶ Masset Isoria di Verona lib. xi col.
89쪽
gatis catalogis hic mira confusio, quod necesse est, ubi certa defunt monumenta. Nuperrimus Blancolinus a Joanne Juniore , sic enim nostrum Juniorem appellat, ad PaterΠΠm, novem episco, pos numerat, Senatorem, Andronicum, Maurum, Ioannem, nium , Moderatum, Silvinum, Servulum, & Lucidium, omnes sanctitatis nota insignes, & quod magis mirere, quasi in re certissima, suum cuique obitus diem, ct annum assignat , quod& in reliquis episcopis facit, auctores non bonos, qui ante scripserunt, bona fide secutus. Contra Ughellius Juniori Paternum subjicit, ac ne unum quidem episcopum inter hosce duos medium collocat. At si quis ante hoc tempus Blancolinum cum Ughellio commisisset, Ughellium opinor futurum fuisse superiorem; praestabat enim ingentem lacunam a Juniore ad Paternum, idest ad Dominicum, qui Paterni loco nominandus fuerat, relinquere, quam homines vel ignotos, Vel prorsus incertae aetatis,
I X. Inter eos episcopos, qui sunt a Juniore ad Dominicum, si veDomnicum, Valens occurrit, quem oportet alterum es. ab illo, qui anno DXXXI. decessit. Cum enim, Junior, S. Gregorio Μ suppar, sub finem saeculi v I. vixerit, & fortasse V ID. attigerit, qui sequuntur, ad faeculum ipsum VII. pertinent, eoque ad exitum properante Ualentem hunc alterum sedisse crediderim , tum Clementem, qui fortasse saeculum clausit, cui circa initium saeculi v m. successerit Modestus, atque huic tandem Dominicus, seu Domnicus, qui sedem Veronensem tenuit, regnante Luit- prando Langobardorum rege. Prodit hunc episcopum vetus inscriptio saepius iam vulgata a , quam inutile non erit, hic rursum protulisse. Insculpta est columnae marmoreae, nunc in musto Veronensi asservatae, quae olim erat in ecclesia S. Ge Orgii in valle Pullicella, ciborio supra ejus ecclesiae aram sustinendo destinata. Scilicet ea ipsa inscripti st, in qua ceteri, qui de episcopis Veronensibus ad hanc diem scripserunt, se vidisse pu
90쪽
mendatus, in sacerrimum illum antistitum Veronensium c cetum contra sus fasque irrepsit. Sed en inscriptionem ipsam communibus literis expressam. Eam videto, si lubet, in sua, Langobardorum aevo digna, barbarie apud Μaffeium in Μuseo Ver nensi a , & Blancolinum in ecclesiis Veronensibus b .
SCI IvHANNES BAPTESTE EDIFICATUS EST HANC CIVORIUS SUB TE ΜΡΟREDOMNO NOSTROLIO PRANDO REGE ET UB PATERNOD OMNI CO EPESCOPO ET CUSTODES EIUS VU VID ALI ANO ET TANCOL PRBRIS ET REFOL GASTALDIOGON DELΜE INDIGNUS DIACONNUS SCRIP
X . Antequam demonstrem, quam inscite Paternum episcopum alii ad hanc usque diem, ex hac inscriptione in suos catalogos induxerint; iuvat tantisper consistere in expendendis notis illis V B, quae octavo Versu occurrunt. Eas vulgo interpretantur