장음표시 사용
101쪽
habitu perfecto, non minuat in ea libertatem, debet esse in voluntate extra illum statum, in quo ad finem perfectionis deuenit; nam in illo quidem statu illa necessitas tollita voluntate libertatem, non vero extra
illum statum; nam extra illum statiim semper cum illa necessitate restat indinerentia saltim ad contradictoria, sine qua in voluntate necessitas libertatem extinguit. V. S. Tho. I. a. q. q. art/.c.inquit, oluntas identis Dei mentiam ex nece Pate amat quicquid amat sub ordine ad Deum, Aut oluntas non identis Dei essentiam ex neeustate amat quicquid amat sub eommuni ratione boni, quam nouit ractio ipsum es quod facit
voluntatem rectam . Ergo perri Tho sicut necessitas, qua voluntas videntis Deum amat, c. est necessitas incoacta , omni exclusa indisseret stia, etiam necessitas, qua voluntas non videntis Deum amat, c. crit eadem necessitas incoacta, sed voluntas non videntis Deum tunc libere, meritorie amat, c. Ergo libertas, meritum saluantur in voluntate cum
incoacta, omni exclusa indisserentia. Resp. Voluntatem in quocumque statu nihil velle posse, quin ibi rationem boni velit; Ita a.Tho. q. a a deverit artas Mart. 7. dixit in hoc actu voluntatem non mereri, nec demereri mereretur autem voluntas non
videntis Deum amando bonum sub speciali ratione boni ,etiamsi hoc esset summum bonum, beatitudo, ut docet s. m. ibidem art.6. quia libere hoc speciale bonum amata voluntas vero dicitur libera ex eodem S. ctore in dicto articulo , inquantum necessitatem non habet Unde patet in eius sententia voluntatem, eunc tantum mereri, cum omnem excludit necessit rem, quae in ea inditarentiam euertit. Conueniunt ergo Per S.Tho voluntas non videntis Deum, di videmtis Deum, in hoc , quod ambo necessario amant in re amata communem rationem boni, sed in hoc discrepant, quod voluntas videntis Deum hoc speciale bono, quod est beatitudo,amat necessario sine merito volumias vero non videntis Deum amat hoc idem speciale
102쪽
num liberet meritori omni exclusa necessitate etiam incoacta , quae ad non agendum potestatem non relinquit. Ad id arius ostendendum adducimus quod S. o. docet art. g. illius quaest.22 de verit per haec
verba, sed hae quidem inelinatio superaddita qua que es perfecta, quaniaque imperfecta . uando quides perfecti, facit necessariam inelinationem in id ad quod determinat seu per naturam de nere at inclin.itur Coluntas in appetendum nem, seu contingit in Beatis, in quibus eharitas perfecta inclina uincienter in bonum, non solum quantum ad em ttimum, sed quantum ad ea, nae sunt ad Inem . Aliquand3 ver foγmasuperaddita non es vriquequaque perfecta, seu es in Vititoribus, ct tune exforma superadita
Doluntas inclinatur quidem , sed non ex necesssate. Hic recte S.Doctor explicat quomodo necessitetur Beatus, Sion viator in appetendo finem, qui est visio Dei, quomodo ambo liberi sint a coactione, sed Beati non necessitate, sicut viatores; ideoque meritum negatur in illis,quod in istis asseritur legendus est S.Thomae art. ille . q. 12 de Verit. I. VI. 4.Thomas a. a. q. p. art. 3 ad secundum ait, Duplex es neee tas, na coactionis, da quia repugnat oluntati, tollit rationem meriti Alia autem
es necessitas ex obligatione praeepti, e ex neces ate is; quando,silieet, aliquis non potes consequi emvirtutis, nisi hoe faciat; ct talis neeessisas non exeludit rationem meriti, inquantum a quis bo , quo se es
necessarium, Doluntarie agit 3 exeludi tamen gloriami pererogisitionis, seundram illud et Cor.9. Si euangeli uero , non es mihigio i , necessitas enim mihi in-eumbit.
IIS VII. Et q. 8 art. 6 ad tertium etiam ait, Obi es necessitas, tollitur gloria supererogationis, non autem excluditur meritum virtutis; ad ι voluntas IIS VIII. Praeterea '. 88 art.6 ad primum secui dum sed clarius . I 86 art. s. ad quintum ubi Necessita coactionis inquit 2 Deit inuoluntarium I erideo
103쪽
ideὰ exeludit ratisnem laudis , erit , sed meu Lιas eonsequens obesentiam non es necessitas eoactionis, fed liber Ooluntatis, in quantum homo ut obedire , Beti fortὸ non ellet ii, quod mmdatur , eeundum
se consideratum, implere; ct ide3 quia neees est aliqua
faetendi qua ferundum se non placent, per Uotum obedientia homo se subiicitpropter Deum , e eboei' beati qua fieti sunt Deo ieis aecepta, etiamsi sint mino a , qtii nibi magis potest bomo Deo dare , quam quod propriam voluntatem propter imum oluntatiaueterius subνeiat. Ex his tribus LThomae sententiis concituditur voluntatem, si agat cum necessitate, quae non sit coaetionis esse Iiberam, mereri
Respondetur euidens esse S. ctorem in Ilegatis sententiis non loqui de necessitate physica, seu abloluta, sed morali, ut ipsemet explicat infra ' i 8s artis ad secundum, quam imponit Votum obedientiae, di dicitur
necessitas finis, hanc autem certum est non tollere liberiatatem etiam ad contraria, nec rationem meriti undet sentemia praedicta non adducuntur ad propositum. III X. Quaest. I 8 a. art. a. ad secundum in eadem et .et.
s. Thomas inquit . In nitu felicitatis futura homo peruenicas perfectionem ς δεῖ non relinquitur locus prosiciendi per merituma si tamen relinqueretura esset
emeaeius meritum propter maiorem e haritatem , ergon relinqueretur locus merendi in Beatis cum eadei necessitate , qua modo diligunt Deum , tunc diligendo mererentur ervi acius propter maiorem charitatem;ergo cum simili necessitate incoaeta subsistit ratio meriti in senrentia S.Thomae. Resp. si cud ad tertium supradictum est, in statu beatitudinis persectionem in diligendo Deum excludere a Beatorum voluntate omnem indisserentiam iideoque voluntatem non mereri in illo astu perfectissimo si vero Beati essent extra illum statum diligerentque Deum illa persectissima charitate , emcacius mererentur;
non quia eadem necessitate diligerent, quia, sic non mererentur, sed quia diligerent cum libertate, dis
104쪽
testate omnimoda non diligendi requisita in voluntate ad merendum, ut S.rio docuit pluribus in locis supra allegatis, pra cipue in illa .f. de malo. II X. .p. q. 3 q. arto. ad primum ait s.Thomas Lib. um arbitrium non eodem modo se habet ad bonum, ad malum; .im a bonum se habet per se. naturaliter I ad malum autem e h. ibe per motam defectus, prater naturam ctc. 9 δεῖ liberum arbitriumereatura in primo in inti reationis potes moueri ad
bonum merendo, non autem ad malum peccando; stamen natura sit integri, ergo in natura integra necessitaretur, sed non cogeretur voluntas ad bonum, di ta
Respondetur S.Thomam in corp. ari ut diximus etiam ad secundum declarasse actum meritorium , si eliciatur in primo instanti, procedere a voluntate permotum liberi arbitri , qui motus in eius sententia est semper cum indit serentia saltim ad contradictorii nec obstat merito quod actus procedata voluntate in bono firmata ; nam ex sententia S.Thoma a.2. q. 88 art.6. c. sicut magis peccat voluntas obstinata in malum, ita magis meretur si sit iri bono firmata;veruntamen sicut voluntas obstinata in malum non demeretur si non pose sit malum vitare, ut patet in Damnatis , ita nec voluntas mereretur si non posset a bono desistere, ut patet in Beatis. Exigitur ergo a G.no in voluntate indifferenistia saltim ad contradictoria ut mereri, vel demer ri dicatur.339 XI. .p. q. os art. q. ad tertium inquit s. o.s voluntas ita mouetur ab alio , quod se nullatenus mo- eretur, opera Ooluntatis non imputarentur ad meriatum , is demeeitum sed quia per hoc quod mouetur ab alio, non exeluditu quin moueatur ex se; idexpereonsequens non tollitur ratio meriti et demeriti ergo in sententia S.Thoma , si voluntas moueatur ab alio etiam necessitata ad operandum , dummodo seipsam moueat, mereri vel demereri poterit. Respondetur S.Thomam aperte loqui de voluntate stir
105쪽
seipsam mouente ad unum aetiim , ita ut potuisset mouere ad oppositum, vel cessare ab illo actu si voluis. sci: Motus vero , quo a primo agente Voluntas mouetur, non tollit ab ea hanc inditarentiam. t ipseMI cetor docuit plurici, in eadem p.p. q.87 art.l ad te tium dixit actiones Voluntatis mota a prima causa ad agendum non auferre a voluntate quod illius actiones non sint voluntariae, c. s. z. q. IO. artiq. ad Primum dixit, repugnaret diuina motioni si oluntas ex neees state mouereturae quod I. art.7 ad secundum dixit, Deus mouet omnia ecundum modum eorum , Θ ἐδεδdiuina motiora quibusdam participarur eum necessitate, is natu a autem rationali cum libertate, proptemhoe
Deus mouet mentem humanam ad bonum υ tamen
possit bule Dei motioni res sere, ita ex Deo eis, Ut mens humana se ad gratiam praeparet; sed quod grasia ea eat, non babet eausim a Deo, sed is se se, δε-
eundum illud se a r. Perditio tua ext I aetitantummodo ex me auxilium tuum . Certum est ergo in S.I h mar sententia diuinam motionem non extinguere libertatem , quae physicam necessitatem etiam incoactam . non patitur. I a XII. .p.q.81.art. I. ad primum S.I ho ait, Dieendum quo Oerbum auguri in in s. de Citi Dei, Obi diaeit, saliquides neeessarium, non ea voluntarium, es
intelligendum de neeesfario necessitate coactionis N eessitas auram naturatis non aufert libertatem olunt iis, Ut i semet in eodem libro dieit , ergo in sententi; S.Thomae, Λ.Augustini necessitas naturalis non tollit libertatem, consequenter libertas a necessitate s cundum ipsos non tollit meritum, vel demeritum. Respondet Caiet.ibidem In respon ad primum nota quod eum dieitur quod neeessitas naturalis non auferι
libertatem , potendens, ct malὸ intelligi Male quidem, se intelligatur quod neessitas naturalis am obi Ariud, quam elieitiussa eum libertate illius actus ;δος enim non est intelligibile et Beri eri intensen-
106쪽
do quod naturalis necessitas actus quoad speei iti nem , seu obiecti non aufert libertatem eiusdem quia stat quod liber/ eliciatur . Distinctio, quam hic affert Caietanus , est expressa S. Thomae in pluribus sua
doctrina locis . Videndus I. a. q. IO. art. a. praeterea probatur S.Thomae menti conformisci nam S.Tno. q. a.
de Verit art. . dum respondet ad idem argumentum quod est primum argumentum sc sic ait. Dicendum
quod autboritas illa scilicet Augo H intelligenae de
necessit.ite eoactionis, quae repugnat voluntati, non autem de neeessitate naturialis inclinationis , qua fecundum Au . . de Ciu Dei Voluntati non reputenat. In c. vero . Doetor dixerat. Voluntatem posse accipi ut voluntatem naturam ut voluntas , inquit non determinatur ad num ex necessitates qui aut sic est domina suorum actuum, ut dixerat quast a. de potiari. 3. C. Vt natura vero potest velle aliquid necessario necessitate naturalis inclinationis LMquibus sequitur, dum S. o. dicit p.p. q. 8a art. I. ad primum, ne es tas naturalis non aufert libertatem GoIuntatis, ipsunia loqui de voluntate, voluntas est , a qua non tollitur
libertas si necessita e naturalis inclinationis velit aliquid necessario quia hoc nec repugnat voluntati, nec aufert ab illa dominium sui actus in eligendo, in quo eius libertas optime saluatur. Vnde dixit S. Ilio aetum illum, quem specificatius, vel obiective voluntas necessario vult necessitate naturali, non tollere libertatem ab eadem voluntate quoad electionem illius eiusdem actus, ac per hoc eius dominium non amittit, in. 6 de malo art. n. alibi dixit necessitatem finis, quae est necessitas naturalis obiectiva, non tollere voluntarium, nec libertatem, si remaneat dominium ad actum circa illud obiectum eliciendum , vel non eliciendum . Vnde in corp. illius art. I. q. 82 p.p. ait S.Tho loquendo de necessitate naturaIi obieetiua . Ne nec stas naturalis repugnat oluntati, quinimm ne esse es quod cui intellectus ex necestate inhaeretprimisi ine*ijs . itai Doluntas ex necessitate inbereat ultimo Ani, qui es bea-
107쪽
iisudo Mart. a. ibidem in sine corp est, si ut nune en necessitate volumus esset ali sed in resp. ad tertium . eiusdem art primi dum loquitur de actu , quem elicimus circa obiectum, quod necessitate naturali volumus, inquit, rumus domini nostrorum actuum fee-dum quod possumus bo Celillud elis res electis autem non eis de ne, sed de his, quae sunt ad Mem, o dieiatur in 3 9 hie . Vnde adipetitus Ultimi is non en de
his , quorum domini fumus. Vbi aduertere oportet Argumenti tertii virn in eo esse , ut ostendat voluntatis actum non posse de necessitate esse, quod probatur ibidem,quia secundum voluntatem sumus Domini nostr rum actuum, sed eius,quod cx necessitate volumus non sumus Domini. Ergo id , quod ex necessitate volumus nou est secundum voluntatem . Respondet S.I ho distinguendo maiorem , seundum voluntatem fumus D mini, rorum actuum, secundum quod possumus hoc vel illud eligeres, concedo, secondum oluntatem fumus domini noctrorum actuum , securdum quod possumus non appetere v. F. vltimum finem, nego; in electi ne vero consistere liberum arbitrium docet S. Tho praecipue p. p. q. 83 art r. v q. Ad minorem postea respondet iterum eam distinguendo, eius quod ex neeessitate volumus, non fumus Domini, si sit de ultimo fine, concedo,si sit de electione actuum nego; ad consequentiam postea respondendo,distinguit consequens, ergo id, quod ex necessitate volumus, non es secundum voluntatem
secundum voluntatem eligentem, concedo, secundum voluntatem appetentem, ego . Inde sequitur docusta S. Thomam in illo ari voluntatem aliquid ex necessit te appetere, cuius non sit domina , si illud naturaliter velit, ut dicit ad secundum cc hanc necessitatem repugnare voluntati, ut dicit in corpore nec repugnare libertati voluntatis, ut dicit ad primum si secundum
illius elecitionem voluntas sit domina ad eligendum , non eligendum , ut dicit ad tertium quod erit usque
108쪽
tra XIII. S. Tho. p. p. q. 83 art. . ad tertium inquit homo peeeando liberum arbitrium dieitu perdidisse, non quantum ad libertatem naturalem , quae es a coactione, sed quantum ad libertatem,quae es Leulpa d miseria. Ergo in sententia S. Thomae libertas naturalis manet cum necessitate etiam, quam inseri coaetio, ergo multo magis stabit cum necessitate, quae coacti
Resp. S. Thomam loqui de coactione prout includit
quamcumque necessitatem, siue illa oriatur ex violentia, quae est propria coacti, siue ex quacumque alia necessitate, quae determinat voluntatem ad unum extincta iudicij indiflerentia . Ita Silvius .p. quaest. 83. art. si quaeritur a adprimum qui vero amittit libertatem a culpa, in miseria, retinet essentiam libertatis a coaetione, Mi necessitate, cum adhuc sit
Domitius suorum actuum , ut patet. Ira XIV. S. Thomas de Pot quaest. Id art. a. ad quintum ait Naturalis necessitas, fecundum quam --
Itimas aliqui ex neeessitate elle dieitur, Oelieitatem libertati voluntatis non repugnat vi Aug. docet lib. s. de Civit. Dei, libertas enim voluntatis inolentia, eoactioni opponituri; non es autem violentia , or-ctio in hoc, ouod aliquid secundum ordinem natura moueatur fer magis in hor, quos naturalis motus --
pedi itur, Aut eum impeditur graue ne defendat ad medium . Unia omnia liberi a peti felicitatem Ἀμαι nec ari3 appetas tuam . Si autem meus voluntate liberi amat fi um, licet de necessitate amet seipsum. Et neerssarium eis quod tantum amet 'fum quantum bomus es seu tantum intes it seipsum, quantum est . Libere emo Spiritus Sanctus proeeditui Patre, non tamen possibiliter, sed ex neees sate, nee possibiloui Eum prooedere minorem Patre sed nee ffarium sint illum Patri esse aqualem Auto Filium
qui es Verbum Patris Respondetur .mo. iumere hic vocabulum libertatis in eo sensu, quo usus ea S. Aug. loco cit nam S. Aug.
109쪽
ibi sumit vocabulum libertatis prout infert, quod aliquid non coactet, seu violenter nat; Vnde cum voluntas appetit felicitatem necessario hanc necessitatem, inquit, non repugnare voluntatis libertati libertas enim , ait voluntatis violentiae , coactioni opponim , ex quo patet libertatem ibi a S. Au accipi pro omni eo,quod non est coaetum , seu violentim , quamuis sit necessarium , t est appetitus elicitatis sed haec libertatis acceptio est impropria Lidcoque nec a S. Ilio usurpata fuit p. P. quivi. I. art. a. dum quereret, Utrum actus notionahis ni voluntari , quia ex eius proprio sensu libertas ab omni necessitate etiam naturali euertitur , quod in supra addit et ipsius authoritate etiam apparet, dum praemittit Deum libere amare seipsum licet necessario amet seipsum ' postea ait, libero Spiritum Sanetum procedere a Patre , non tamen possibiliter , sed ex necessitate. Certum est autem in sententiari Thomae quod omne libet una est possibile quod it&non sit quod vero necessario est, apud ipsum liberum non est . Vnde Spiritus Sancti processionem dum non possibilem , sed necessariam dicit, liberam non esse
in sensu mentis suae assirmat, quod idem fumareia intendit, dum vocabulo libertatis in gratiam S. Aug. utitur, quod explicat, itaut ibi necessitas libertas quaedam dicatur , quia excludit violentiam, coactionem, non vero quia essentialis ratio libertatis cum naturali necessitate consistat,quam omnis necessitas etiam naturalis tollit & consequenter ad merendum, di demerendum non suffcit, cum ad hoc indisterentia agendi,vel non agendi essentialiter requiratur, ut ex S. Thomae sententi j superitis adductis, alijsque quae adduci possent, patet euidenter . In hunc fero modum loquitur Silvius
P. p. quaest. AI art. a. O . . quaest. 83 art. q. queritur, a. adprimum.
Pater Franciscus Annata soc Iesu plures ex adductis S Thomae sententiis doc ime expendit in suo opusculo de libertate incoacta, edito Roma aduersus ansenistas
a quibus SDoc, penitus disseri sile euidenter ostendit.
110쪽
Insideles non cognoscunt verum Deum. a Insi eles cognoscunt verum Deum. . Sancti Thomise doctrinae veritas: Conclusio S. Thomae attributa .i fideles non cognUcum verum Deum
ert tr x. I S. Tho. 2.2.quaest a. artia ad tertium ubi sic ait,
nit in delibus se ratione qua ponitur actus ei; non enim redunt Deum essi isti his conitionibus , quas es determinat, ct id d
quia tibilosophus dieit s. metapb in Nisibtis defectus cognitionis es stam in
non attinetendo totaliter, S uast. O. art. a. c. ait Per in delit item autem maximὸ homo a Deo elongultis quia nee eram Dei cognitionem habet, per falsam amrem cognitionem insus non appropinquat ei fedmgis ab eo elongatur Noe potes se quod quantum adquid Deum uno sat, ti fagim opinionem de eo babet , quia id, quod se opinatu , non eis Deus, 4. c. g. cap. II 8 inquit, tireunque errat eirca Deum , non is cognoscit Deum, eut qui eredit Deum esse corpus, nullo moto eognosi Deum, sed a praebendi aliquid aliud Deo Dei. d.