장음표시 사용
91쪽
quaest. Os art.6 ad ergo S. Tho in illo art. . voluit excludere lumen gratiae gratis datae, quod ibi sigmficat habitum gratia infusum, ut patet,is iterum dixit 3.d. a. q. a. art. 2. .a sed nequaquam voluit excludere gratuitum mi auxilium, ut probatum est Confirmatur quod dicimus ex eodem S. Doctore a. d. s. o. art. I. c.ubi sic ait, deliciendum actum contritionis , sine liberum arbitrium , quod se ad habendam gratiam per hune actum praeparat, disponit, sed useaei conuersonis ad meritum , non potes esse
nis gratiam , cum dicit ad eliciendum aetum . contritionis sufficit liberum arbitrium,loquitur de contritione quantum ad substantiam actus , quae priecedit gratiae habitum , ad quam susscit liberum arbitriuir sine habitu gratiar, sed non excludit &Tho Dei auxilium gratustum,sine quo liberum arbitrium non sufficit ad eliciendum actum contritionis, ut dixit ipse S.Do
eis a Deo si quantum ad formam, qua informatur, sed quantum ad substantiam actus, et ex libero arbitrio, a Deo,qui operatur in omnibus operibus nais
Tandem Doetor, dum dicit locis supra adductis, nutritum in Siluis , si sequatur dictamen naturale rationis, certissime a De lustrandum internis reuelati nibus, intendit, ad seiacndum tale dictamen illi non sufficere vires naturales insuper praeueniri debere gratuito Dei auxilio, r. in eius sententia quisque indiget ad faciendum. luod in se est i gratiam consequatur ideo in loco adducto qai .de erit usus est ς emplo Corneli postquam enim dixerat, hoe enim ad diuinam prouidenti im tertinet, O uthbetprouideat de te Prijs ad Olut a. amr modo exparte eius non impedis i si di aliquis t.iliter nutritus, scilicet influis, cmmteν bruta animalia, ductum naturalis rionis sequeretur in appetitu boni, di fuga mali, eri Am es tenendum quod ei Deus, Oe per internam in spirationem reuelaret ex qua sunt ad redendum
92쪽
nee sarii, De aliquem fidei Praseatorem adeunti dirigeret, statim subiungit,seu mi t Petrum ad Cor- Io pretium, Act. Io. Cornelius vero non fecit , quod in se erat, nec sequutus est ductum naturalis rationis in arpetitu boni, fuga mali, nisi praeuentus a Deo fidei
illustratione, ut dixit S ThΟ.2.2.q. IO. art. c.&iterum
ex auxilio gratia Cornelium fecisse, quod incipis erat,vise in Deum conuerteret,dixit Lec. i. in Cap. Io.ad Rom. Io Constat ergo S. Thomam docuisse hominem posse per liberum arbitrium se praeparare ad fidem, gratiam, facere quod in se est ut gratiam, vel fidem consequatur, quando infuso habitu gratia caret, sed indigere Dei auxilio gratuito vise ad gratiam 4 fidenta. praeparet, faciat quod in se est, ut gratiam , seu fidem consequatur, quae doctrina apud omnes Catholicos esse debet indubitata, cum fuerit ab Ecclesia definiti, ut dictum est.
Io Virum vero illud auxiliam gratuitum, quod Deus dat homim ad faciendum, quod in se est, sit entitas ordinis naturalis, vel supernaturalis, discrepant The
Jogi Vasque p. p. disp. s. cap. s. disp. 9 I. cap.
Io. i. i. disp. I, cap. a vult esse entitatem
ordinis supernaturalis, tertinere ad errorem Massilientium dicere quod sit entitas ordinis naturalis; hoc tamen dixisse plures graues Doctiores, refert Card Lugo de Vir fidei disp. s. sec. r. n. 8 quos ipse sequitur cum hac additione, quod illud auxilium entitatis etiam ordim naturalis Deus pro sua benignitate dat omnibus hominibus ad faciendum , quod in se est ex
meritis Christi Redemptoris hanc opinionem non is coincidere clim errore Massilientium se ostendisse putat ibidem, hanc etiam fuisse S. Thomae mentem, praecipue . . quaest. s. art. 6. quaest. I de erit art. II ad p. tenet ibidem n. r. nam, inquit, S. Tho in responsione ad hoc argumentum dixit ertissimὸ tenendum est, quo homo in Siluis nutritus ductum natuis ratis rationis sequatur, Deus, cte reuelabit es Ide in
ria ei Vbi Leertis ait Lugos ostendit legem
93쪽
latam de hoc, sed nos Lugoni non assentimur nam in exemplo a iacto, S. Doctore de Cornelio, patet ipsui oqui de Mixilio gratuito ordinis supernaturalis, dum dicit e rissim tenensim esse nutrito in fluis , si sequatur ductum naturalis ration Utique prauento a Deos et Eufratione I Deum per internam in*ir tionem reuelaturum , quae sunt ad credendum necessiria, nam locis in adductis clare docet Cora elium fecisse quidem , quod in se crat,quod idem est ac sequitiatum fuisse ductum naturalis rationis, alias nulla esset S. Thomae comparatio Cornelii
to in siluit; sed tamen praeuenturna Deo fidei illustrationes; fidei vero illus ratio sine dubio estentitas
94쪽
1 Germinatio ad unum numero non
tollit rationem meriis udis, si actus non eoacte sed ponte, quamuis neces sarios t.
Sancti Thomae doctrinae veritas Conclusio S.Thomae attributa. D terminario ad num numero non tollit rationem meriti, laudissi actus non
coacte, sed ponte, quamuis necessari fai.
mae imponini Iansenistae adductis per extensum pluribus cius sententiis , ut perperam S. L florem patronum hi concilient in afferenda illa Ianseri tertia Piopoli tione ab Innoc. X. inter caeteras haemetica declarata. damnata I 63 3. pridie Kalendas Iunii,per suam Constitutionem, quae incipit. Cum ecasione, est huiusmodi. Ad merendum , , demerendum initatu natura Us non requiritur in homine libertas a neees Dat ,se su ii coactιone.
95쪽
io Tainc Propositionem . consequenter Conclusi tunem praefatam s. fibrameticam dixit, dum
de ea ex professo ageret de malo quaest 6 art in per haec verba, quidam posuerunt quos oluntas hominis ex neeUstate mouetur ad aliquid edigendum, nee tamen
ponebant quod voluntas eo eretur non enim omne ne
e sarium est violentum , sedsolum id euius prineipium est extra condyct motus naturales inueniuntur aliqui neeesaris , non stamen lenii: Violentum mim repingnat nasurali, cutis voluntario, quia utriusique principium eri intra, iolenti autem prineipium est emtra. Hae autem opinio es haeretiea tollit enim rationem meriti, ct demeriti in h-anis actibus. Non enim idetur se meritorium, vel demeritfrium, quod
aliqm se ex Meessitate agit, quod Uitare non possit.
Certi igitur sumus de S.I mat mente, qua Apostoli- eam condemnationem illius Propositionis Iansentanae multo ante praeuenit , ut patet omnibus, qui ne diuria in praefata questione de malo, verum etiam ubique eius doctrinam de libertate voluntatis ad meritum, vel demeritum requisitam legerunt, intellexerunt. io Nec ea, quae a Ianseristis adducuntur, quicquam probant in contrarium, quod ut clarius appareat, singula adducemus, in quibus maior vis fieri posset; ut captiosis eorum interpretationibus diuulsis, qualis sit S. Doctoris uerborum sensus legitimus ab eoque intentus palam eluceat. cunt ergo Ians istae. xo Primo S. Thomas 3. d. I 8 quaest. I. art. . ad qui tum fic ait Vel dieandum qωod si etiam esset Liberum arbitrium bristi dete minatam ad Unum numero, seu ad Alffandum minis, quod nonfacere non Iraiecto tamen ex bo non amittit silertatem , at r
ition m laudis, Au meriti, quia in illum non eoaesta
sed sponte tendit, ct ita ιι actusDi Dominus: Concedit
96쪽
dit ergo S. Thomas Christum non amisisse Iibertatem nec rationem laudii, siue meriti quamuis necessario Deum diligerer id enim non facere non poterat, cum ad hoc unum numero esset eius liberum arbitrium determinatum, quia non coacte, sed sponte in Deum temdebat. Ergo iri sententiari Doctoris suincit libertas a Coactione, & non requii itur libertas a necessitate ad merendum, temerendum Respondetur Christum Dominum , ut Viatorem in stillentias Thomae meruisse in eliciendo actum diligendi Deum , ad quem unum actum numero erat determinatus, seruata in libero arbitrio inditarentia ad comtradictoria, consequenter exclusa omni necessitate , quae hanc tolleret indiflerentiam Ἀctus enim iste versabatur circa Deum vi cognitum per scientiam infusam, di non vi cogi ii tum per scientiam beatam; quare cum nulla necessitate, quae tolleret indiflerentiam ad contradicioria Christus ut vino amaret Deum, in euuta. amando, non amittebat libertatem, nec rationem laucus, di meriti, sicut amisisset si illam necessitatem Iansentanam in hoc aetu habuisset, quod ipse S. Doctor di. lucide ostendit dum dixi ubi supra ChriHumisio illius
actin dominum isami eius sententia voluntas tunc est domina sui aetus, cum in eius potestate est agere di non agere, seu agere opposita est a. c. g. a 67. P p. quaest. 8a art. I. in resp. ad tertium quaest. I.
-rt. 3. A. a. d. I 3 quaest. I. art. I. d. a . quaest. I. art. I. ad primum d.13 art. I. in cor. ad secundum tertium de Verit quaest. a. art. . quaest. q. art. I. R. q. lce de malo'tiaest 6 cit. 'uaest. 16. r. s. in cor. c. Ad hoc clarius ostendendum adducimus
quod S. Tho dixit quaest. Is deserit art. 6 ad primum ubi sic ait Licet anima bristi osset determinata σου num,seundumgenus moris,silicet ad bonam Inon tam erat determinata ad num plisiter oterat, enim boetes illud faeera, ct nonseere Oideribbertus in eo remanebat , tia requiritur ad merendum enda Thoma exclusa a Christo viatori omnis necessitas
97쪽
tendendi in bonum, ad quod erat determinatus , sed non simpliciter. Diceis Thomam ubi supra docuisse Christum, quia sponte , non coacte Deum diligebat, in hoc adhin,
quem non tacere non poterat, non amisisse libertatem nec rationem meriti sponte vero diligere, est etiam . necessario diligere , nulla seruata indiflerentia, ut paree in pluribus aAibus voluntariis, quos naturaliter elicit voluntas ab intrinseco , nullam patiendo coactionem, seu violentiam ab extrinseco. Resp. apud S. Thomam loquentem cum S. Aug. Lib. a. de libero arb.cap. vlt sponte voluntatem agere etiam cum indisserentiam seruat, sine qua omnis necessitas itieius sententia libertatem euertit, Vt dixit de Verit. q. dia art. s. c. Quare supradicta redargutio corruit; nam S. Doctor dixit i. a. quaest 6 art. 6 c. actum ex metu elicitum , v. g. proiectionem mercium in mari ad euitandam nauis subuersionem, non tollere voIuntarium sinplicitcr. consequenter non procedere ex illa neces state, quae indisserentiam amovet; haec enim in Sahomae sententia tolleret ab illo actu voluntarium simpliciter, quod consistit in ita proijcere merces in mari, ut posset non proiicere; hunc vero actum sponte elicita, luntate proiicientis merces ex illo pericula dixit S. D cto 2 Cor. 9. lec. I. per haec verba Vrolentum sumes quod quis non absolute cogitur adfaetendum alia quod eontra oluntatem D m e secun m quid se lie et, quod nis Dei. it ineurrit maius damnum; fleuis non Ueiuntur merces in mari, nauis submergitia ide3 aliquo modo si spont quia Milicet dum instat periculum subuersionis nauis aliquis posset proiicere
Sion proiicere merces, aliquo modo solenter subiungit S. Doctor in quantum , sillae corvntur ad eas proiiciendas timore maioris damni. 'gitur in sente tias Thoma Christus Domnus Deum diligebat pomtei, non coacto, nec ideo amittebat libertatem , iationem Laudis 4 meriti, quia indiflerentiam ad contradictoria euertentem necessitatem Iansentanam serua-
98쪽
hat, eum Deum sponte diligebat , quod ver&fit sponte sine usu liberat electionis , negat Raho deserit. praest.2q. arti 2 ad primit fili here seri
II. a p. q. s. arto, ad primum S. Thomas se ait, γ' j sp .
.nim Christus hier ebaritatem mercite in quam tanea volun tum erat charitas eo raebenseris, sedin quantum oracine,De Vi
Ergo in sententia S Thomae Christus desiit mereri non zzz:
quia necessario modo amet Deum, sed quia modo Via, euicia, tor non est, sed modo necessario amat Deum exclusia . c. s. ' quacunque indisserentia irgo cum esset Viator merc-batur etiam necessitate eadem Deum amando. Respondetur Actus Christi Domini fuisse liberos pri ut erant Viatoris; nam quamuis immobiliter adhaeteret per charitatem summo bono, tamen illi adhaerebat ut cognito scientia infusa, prout dictum est: Vnde hac charitate eliciebat Christus actus meritorios circa D um seruata indifferentia ad contradictoria , hic est sensus a S. Thoma intentus apud omnes Thomistas.
quos refert. α sequitur Suare Tomo primo in 3. Thomae disp. s. sec. a. Idem S. Tho. . i. quaest. 3q. art. 3. c. videtur in eodem sensu loquutum fuisse , dum agendo de merito Christi in primo stanti sua conceptionis, dixit Christum tunc sanctificarum fuisse permotum liberi arbitrii in Deum, qui motus liberi arbitrij, inquit, meritorius est. Motus autem liberi arbitrisin sententia S. Thomae tunc est , quando amor omni physica necessitate , in agentis arbitrio remanet potestas saltem ad contradictoria, ut in illa art. n. q. s. de Malo clarius patet. 13 III. o. d. in .quaest a. art. I. ad Tertium ait S. mas impotentia eoactionis, quae opponitur oluntario tollit rationem meriti, o demeriti, non impotentia , qua es ex perfectione in bonitate, et malitia, quia bis voluntarium montollit,sdponit voluntatem con' tam ad unum, sed impotentia ex perfectione infert necessitatem absque coactiones, erso haec necessiras ab-que coactione in sententia S. Thon non tollit volum
99쪽
tarium,in consequenter nec rationem meriti , vel demeriti Resp. S. Doctorem docere impotentiam coactionis
tollere rationem meriti, quia haec opponitur voluntatio, cum inducat violentiam. tollat omnem indifferentiam in agendo , sed impotentiam ex perfectione non tollere voluntarium, quamuis ponat voluntatem coi firmatam ad unum, quia cum hac impotentia non inducitur violentia, nec euertitur inditarentia saltem ad contradictoria, ideoque necessitatem a voluntarii cxcludit, quae opponatur voluntario libero si non relinquat potestatem ad non agendum : nam haec necessitas tollit rationem meriti, ut Si 'or dixit de malo quaest. 6. t. n. scipsum etiam S. Doctor magis explicauit inta loco allegato ex L sent diu pratata, cum adsecundum ait posse peccare pertinete ad laudem, quia ostendituus, quod laudatur , ex necessitate factum non esse civbi clare patet necessitatis nomine intelligere eam, quae coactionem excludit; nam nulla coactiva necessitate
peccar qui potest peccare. Ergo sentit S. Tho. opus non laudari, si ex necessitate etiam incoacta fiat. Cum vero S. Tho ibidem in eadem resp. ad secundum dicit, quamciis remoueatur a Chrso potentia peccandi, non
tamen ponitur coactio, qua oluntario contrariatur,
ct Ludis rationem tollit, non ita intelligendus est , quod velit solam necessitatem cogentem tollare rati nem laudis, voluntario contrariari;non vero necessitatem a coactione seiunctam exibi, alibi pro coactione nitelligit quicquid voluntario contrariaturo hoc enim in eius sententia tollit rationem laudis, ut patet praeci-Pue e s. c. g. cap. I,8. insuper ex eius verbis quae loco praedi leguntur, in quibus coactionem limitat ad id, quod voluntario contrariatur , tollit ratio nem laudis haec autem coactio de mente S. Thomae est illa necessitas, qua tollit potestatem ad non agendum, ut in quaest. de malo loco allegato dixit expraesse, consequenter apud S. Titi impotentia , quae non tollit
voluntarium, est illa, qua seruat indisterentiam saltem
100쪽
ad edis radictoria, exclusa laesentana neemitate. IV. LThomas A. Vap. 238, ait, genimmees,tas, quadam eoactionis, ct haec uim humanorum actuum diminuit, qui, tantario eontrariatura eoaestim enim es voluntati contrarium is autem quadam neeesistas ex interior inelinatione proeedens, ae laudem virtuosi actu non minuit, seda et Dei enim voluntatem magis intenu tendere in actum irtutis patet enim quod habitus tritio squanto fuerit e festor, tanto vehementius olunt rem facit tendere in bonum virtutis in minus ab eo δε-
fer , ct ad Mem perfectism devenerit, quandam ne restatem infert ad benὰ agendum, sicut es in Beatis,
qui peccare non, unt, ut infr/parebit; ne tamen propte hoe aut libertati voluntatis aliquid deperit, aut
actus bonitati, sed in Beatis est necessitas incoacta on nem indifferentiam excludens. Ergo iure raecessi a incoacta in sententias.Thomae non minuit nec in volunt
tale Iibertatem, nec in actu Moitatem Resp.s Thomam docere non quamcumque necessit rem ex interiori inclinatione procedentem saluare libertatem in voluntate ad laiidabiliter agendum , alias etiam animalium irrationabilium actus essent liberi, ει
laudabiles, cum eorum etiam actus ex interiori inclis natione procedant. motus naturales voluntatis essent
meritorii, quod negatrio' Gallegata de malo, sed eam
necessitatem dixit libertatem non minuere, quae ex imteriori voluntatis inelmatione procedit seruata intiuis tu saltim ad contradictoria, ita ut voluntas velit, quod vitare possit, haec est illa necessitas, quae facit volumtatem vehementius tendere in bonum virtutis cum habitu virtutis perfectiori, si vero haec perfectio adeo a geretur, ut ad finem perfectionis deueniret ita ut extincta quacumque disterentia, voluntas inderet in actu virtutis incoacta necessitate , sicut accidit in Beatis, tunc nulla remanet in voluntate libertas non edendi in illum actum tonde in sententia S. omae, ut necessitas, qua vollantas tendit in actum virtutis cum P a ha-