장음표시 사용
81쪽
Haec Propositi. Ille homo caepit emmeus e falsa, sed non haeretica. Haec Propositio, Ille homo caepit esse
Deus , est haeretica. SAThomae doctrinae veritas. Con clusio Sancto Thomae attributa.
me Propositio, Ille homo caepit esse Deus, falsa, sed non haeretica.
art. a. ubi sic ait loquendo de prima opinione, de qua supra, Unde non es haereti- ea, sedponebat quod eratfacta nio seudum hoc , quod
persona Verbi incapit e stacti subsantia , quod quiadem non es intelligibile ot
virum num flat altera, nisper eonuersonem Onius ad alterum imm3 impos bile es , Ut prius dictum en , di ideὰ non sus inetur, de dist. II. q. I. art.vn. ad . dicit, idem iudicium es de ista, Homo inevit se Deus , , omo factus et Deus, meedem rationes utrobique fieri possunt, eideo requiratur supra distin. . ubi inquisitum est utrum homo factus sit Deus. In illa vero dist. T. q. a. art. a. dixit Illam Propositionem esse veram,vel falsam secum dum varias opiniones , , p. q. I 6 art. s. dixit hanc Propositionem, V e Boneto,demonstrato Christo, ne is Disitia i Cooste
82쪽
esse , salsam esses; sed etiamsi esset vera, b csset ea utendum absque determination , silicet seuniam humanitatem, ut dicit ad I ad euitandum brre a m , qui attribuit filio Dei quod erat quando notia erat, ut dixit in corpore
Conclusio, quae centaur supradictae
Hae Propositis, Issi homo cae' eo Deus,
88 Ta D.Tho 3 p. q. a. art.6 ubi ait primam Inlanem non esse dicendam opinionem, sed hae resim i Prima autem opinio, uti dicit . d. s. q. I. art. a. asserebat per senam Verbi incaepisse esse illam substantiam, quae propositio aequivalet huic, Deus ineapit esse homo, di huic, homo ne it esse Deus, Prout docet . d. T. q. 2. art. 2.quia in utraque Propositione sunt iidem termini, sed conuersim positi. Ergo .mo errauit dum propositionem assertam a prima opinione dixit no esse haereticam.
89 Esp. s.Thomam 3 p. citidixisse primam opinionem: H. esse hareticam , quia ponebat in Christo unam personam, duo supposita ideoque incidisse in haeresim Nestorii per ignorantiam in sensu supra a nobis exposito secundum quod vero dicebat illa duo supposita ita unita, ut incaeperit persona Verbi esse illa substantia, scilicet, homo, drxit S.I h. secundum principia illius prima opinionis eam esse inintelligibilem, cum haec opinio si non verbis , in re tamen omnem excluderet uni nem, tam substantialem , quam accidentalem unde sequebatur, inquit, non potuisse persollam Verbi inci-
83쪽
pere esse illam substantianu aisi per conuersionem unita ad alterum, quod est impossibile . Prima ergo opinione haereticorum iudicata , illam propositionem. Homoe it esse Deus, dixit S. Tho. .p. esse fallam , sed quia secundum quorundam opinionem cra putabatur , ut dixerat cit dist. 7. illam enim in sensu catholico quidam explicabant. S. Doctor nulla facta mentione decensura speciali, qua in sensu falso digna esset illa propositio, monuit . . ad decliuandam etiam in Verbis prolatis omnem suspicionem Helis Arianae limi dandamvsse a ab omnibus hac determinatione secundum humanitatem quod satis erat ad institutum illius quaestionis quam dissoluebat, ad instruendum utriusque opinionis sectatores , qui veritatem , vel falsitatem illius propositionis propugnabant.
ς π Nuenio apud quosdam fuisse Sancto Thomae impol situm eum male dixisse .p. q. a. art. g. erroneum
tantum esse 1 Christo ponere duas hypostasec tian hui propositioni debebat Censuram haeresis adiungere cum damnata sit in Concilio Ephesino primo sed qui id Sancto Thomae impolruntdegerunt initium tantum corporis articuli si nim ad postrema illius verba peruenissent,cognouissent S.Doctorem illi propositioni Censuram haeresis adiunxisse ait enim ibi prope finem, se ergo patet esse haeresim olim ab Eeelsa damnatam dieere uos in Cbris sunt duo b fastive duo supp ta .
si In 3I.6. q. art. 3 inquit Silvius .p. q. 2.art. . ne gasse S. omam personam Verbi per Incarnationem dis posse compositam, sed 3 .p. cita id dici posse affirmauit, quod expresse videtur definitum in s.synodo alijsque sacris Conciliis, ut resert Suare 3 p. T O T. si di .7. sec. g. Diso tertio. Verum S. Thomas in i citat.' non negauit in
persona Verisi Incarnati nisi impersectiones , quas
84쪽
eompositio partium inducis hanc autem person Ilia, per Incarnationem compositam disit in p. inquam tum num in duobus subsisti, quod in perAna Verbi ut supra accepta nullam inducit unpersectionem . Hoc patet in respontad. -in 3.sent .dum inquit, Io et muti eoue Pio quantum ad aliquid laetur inInearnatione Verbia nullo tamen modo en ibi ratio artis . Idem repetit ad quintum ubi perfectam rationem composiliationis innuit consistere in partium unione, sed in . . ad
2 ar.cit docet compositione persoris ex naturis non dici esse ratione partium, sed ratione nun:eri:Caiet. 3. p. cit. reete explicauit S. Doctoris mentem per taec verba . a tertium dubium, habita ratione eorum , qua author in .sent. d. 6 dicit, quamuis non tam altasne υ hae respondetur quod quia apud nos eo ostio absque impe fectione eomponentium intelligi non potest Ana sua ratione formali, de non plieiter, neque formaliter admittenda Gidetur in persona bristi sed
eum determinatione aliqua tollente imperfectionem Unius eompositi admitti potest, ct admissa vii simplieiter, ecformaliter ab Antiqui ct ab Authore, quod Caietani conlilium non displicuit Suare ubi supra circa finem , ut aduertit Card Lugo de Mysterio Incar diu ro.
sec. . n. 6. S. Thomas in p. cit non concessit pers
nam Verbi post Incarnationem esse compositam nisi cum reduplicatione ait enim ibi in cor 'si dieitu persona composta, in quantum unum in duobias exsit
85쪽
Homo He auxilio mei gratuit potest ex solo libero arbitrios Mirasiam, adridem praeparare. Homo sine auxilio Deigratuito non potes ex solo libero arbitrio ad gratiam o, si em se praeparare. Sancti Thomae doctrinae meritas:
Conclusio S. Thomae attributa .
Homo sine auxilio Dei gratuito potes ex solo libero arbitris se adgratiamst ad sidem praeparare e
1 .art. II ad primum, ubi est,si aliquis taliter nutrittis scilicet in silvis)diaesum naturalis rationis sequeretur1n appetiti boni , fuga mali, certissme in tenendum
86쪽
qnes ei Deus per internam nisi rationem reueIaret, quae sunt ad redendum neeessaria , di ad secundum ibidem inquit , quamuis non sit in poteriat nosra eo-gnoscere ea , qua sunt ei ex nobis his , tamens nos fecerimus , quod in nobis es,t, silicet ductum naturalis rationi equamur, Deus non demetet nobis de eo, quod nobis es neetinritim
Conclusio, quae censetur S. Thomae
opposita ammos ne auxilio Dei gratuito non potes ex solo libero arbitrio ad gratiam, ad fidem se praparare .
s, Onclusio est de fide definita in Iuribus Conciliis , & praecipue in Thidentilio sess. 6. cap. s. quam ipse S. Iho tradidit pluribus suae doctrinae locis , di preci
pue de verit quaest. acari. I . 4. a. quast. Os artis
6. Vbi in ta corp. sic ait. Vnd patet quod homo non potes se praeparare ad Iumengratia suseipiendum nisper auxilium gratuitum Dei interius mouentis, ad secundum dicit nihil homo potia facere nis a Deo moueatur, m. ct ideo eum dieitur homoseere, quod in se es, dieitur hoc esse in potesate hominisseeundum quod A motusta Deo, in resp. ad 4 inquit, hominis en praeparare animam , quia hoe Dei per liberum arbitrium: d tamen hoe non faetisne auxilio Dei mouentis , adse ttrahentis, quaest. IIa arr.2. dicit, quaecumque praeparatio in homine esse poteLI, ef ex auxilio Deo movcntis animam , ct fecundum bori si bonus motus liberi arbitri , quo quis praeparatu ad donum gratiae suscipiendum , es actu liberia bitrij moti a Deo, Mart. 3. sic ait, praeparatio hominis adgratiam esu Deo euici mouentes a libero autem arbitrio
87쪽
seu a moto , his consentanea scribit c. g. Cap. q9.L I39. quodl. I. quaest. q. art. 2. ubi inquit ad errorem Pelagianorum pertriete dicere quod homo possisiendaratiam praeparare absque auxilio diuinae gratia 6 ibidem in fine sic ait nullus potest se ad gratiam praeparare nee ali ni bonisaeerrini per ditiinum auxilium;
legendus est etiam S. Doctor lec. g. in cap. Io ad Rom. alibi ideoque Caietanus r.et quast ros ad art. 6. putauit S. Thomam illo loco, quae dixerat in a. sciit ad meIiorem sensum reduxisse, declarando, &addendo. Alii vero dicunt in et sent eum voluisse simpliciter diaspositionem ultimam ad , gratiam iustificantem possccsse actum elicitum selis naturae viribus , quod tamen retractasse putant r. a. in illo art. 6. quaest ios. Videndus Card. Lugo de Viri fid disp. 9 sec. I. n. I 8 di de Panait disp. 8 sec. . nisTq.
V Erram S. Tho .ne dum in locis supra n. allegatis , sed etiam in I. sciat dist illa 28 quaest. I. arr. - alijs locis supra citatis .sy voluit omnino hominem cum solo libero arbitrio , di sine gratuito auxilio Dei illum interius mouentis, non posse se ad gratiam praeparare, nec facere, quod in se est ut gratiam consequaturri dum enim dicit illo art. q. super d. 28. a. sene ad gratiam gratum facientem habendam exsolo libero arbitrio se homo potes praeparare, o Dcere quod infe est, di fere a qui ualentia in aliis locis adductis , nunquam exclusit auxilium Dei gratuitum , sed solum habitum infusum . Vndc I. a. quaest. III. art. a. c. dum exponit illud Prou.46. Hominis es praeparare animum , si ales, o quantum adhoe dicitur homo se praeparare fecundum illud Prou. 16 ct est principaliura Deo mouente libιrum arbitrium , fecundum hostdicitur a Deo oluntas hominis praepararι, a Domino gresus hominis dirigi.
88쪽
us Quod docuit expresse etia in dicto art. q. r. dist et S. a. sent.in resp. ad primum ubi sic ait S.Doctor, irectio gressus specialis non potes si nisa Deo , sine
euius prouidentia nullum bonum contingis nee tamen
oportet quod hoc per aliquem babitum infusum flat, si
directio gressu ad praeparationem adgratiamgratum faeientem praecedentem referatur. Ex his patet S.Thomam docuisse directionem gressitum , hoc est praeparationem ad gratiam, non possὸ esse nisi a Deo tacd non oportere quod Deus hoc faciat per praecedentem gratiam gratum facientem, quae est habitus infusus quod clarius dixit ibidem ad a. Homo non potes , inquit, se adgratiam praeparare , ne aliquod bonum Deere
sne D i auxilio; ct ideo rogandus es t nos ad Aeonuertat, , etiam alios nee tamen oportet quod illud auxilium semperis per aliquem abitum infusum fator per multi, qua extericis sunt salutis oe-
ea , se ipsum actum interiorem, qtiem Deus in nobis ausat. Idem docuit S. Tho in omnibus suo doctrinae libris de hac re agendo, ex illis sequentes eius sententias selegimus. 1.2. q. O9. art. s. ait S. Tho Homo ad recte tuendum duplicite auxilio Dei indiget; uno quidem modo quintum ad aliquod habituale donum , e . Ammodo indiget homo auxilio gratia, ta Deo moueatur a agendum , in. IIo art. a. sic loquitur . dupliciter ex gratuita Dei voluntate homo adiuuatur. Uno modo ι quantum anima ominis mouetur a Deo ad Nnο-scendum, et olendum, vel agendum, sebo mori ipse gratuitus effectus in bomine non es qu ilit is, sed motus quidam animae actus enim mouentis inmoto est
motus, otia ituri 3 P sic. Alio modo , adiuuatur homo ex gratuit. Dei olunt ite se dum quod aliquod ei babituale donum a Deo anima infunditur , q. II 2 art. 2 inquit S.Tho eratia dieitur duplieiter; quin que quidem ipsum habituale donum Dei, quin-dὰ ae autem auxilium Dei mouentis anιmam adbo. num. Primo igitur modo accipiendogratiam praemia gi/ur
89쪽
gitur ora iam aliqua eratia praeparatio , quia nulla forma poteri esse, ni tin materia di*osta; δευ loqv.imti de gratia fecundum quod signi eat auxilium
Dei mouentis ad bonum , si nulla praeparatio requiritur ex parte hominis , quis praeueniens ditiinum auxilium , sed potius q eumque praeparatio in bomine esse potest , si ex auxilio Dei mouentis animum ad bonum. seundum boe ipse bonus motus liberi arbitre, quo quis praeparatur ad onum gratiae fuscipiendum , es
actu, liberi arbitris noti die . de Ver. q. 2.art. 8 inquit S.Th. Immutat autem Deus9 oluntatem duplieiter . Uno modo mouendo tantuma quando scilicet, voluntatem mouet ad aliquid volendum,ne bo , quos
aliquam form m imprim it oluntati, sicut e nos tione alicuius habitus quandoque arat Othomo Oelithoe, quodprius non volab.r . Alio modo , imprimendo aliquam formam in ipsim voluntatem ι seu enim ex ipsa natura, quam Deus voluntati dedit inelinatur Goluntas ad aliquiiUolendum, te dictis state cari. s.
vιrtus , inclinatur steri ιs id olendum aliquid aliud, ad quod prius non erat determin ta naturali inelination . Vbis. Doctor , dum agit de modo, quo Deus, luntatem immutat, cum in ea ut causa prima operatur, sine eo quod voluntatem nec cogat, nec necessitet; voluntas enim mouetur ἁ Deo eo modo, quo congruit
Baturae ipsius, er ide3 mouetur libery, quod ongruit
modum constituit in simplici motione voluntatis advolendum, quod prius non volebat. Alium vero modum in habitus gratia infusiones, qua inclinatur voluntas ad volendum aliquid, ad quod prius non erat determinata . Docet ergo euidenter motionem diuinam, quae coincidit cum auxilio gratuito, exigendam esse in voluntate ut operetur etiam quando adhuc gratia habitus non est tui usui. Hanc S. oma sententiam adducit Bellarm. lib.q. de gratia, clibero arbitrio cap. Iscundies aciter usus aliis verbis ab his quibus vitis
90쪽
tu S.Doctor, sed in recognitione librorum suorum dum libros praefatos recognoscit, ab explicatione ibi data recedit, rectesed ego puto illa noua explicati
ne qua priorem corrigere existimauit iterum a mente&Thomae recessive .s Dices . Thomam in cor. illius art.q. q. I. d. 28 2.sent.asserere, non oportet, actus, quibus homo, ad Patiam habendam praeparat, An naturam humanam excedentes; scut enim natura humana se M.
be in potentia materiari adgratiam , ita actus irρώ-rtim naturalium se habent vidi positiones materiales ad fam . Unde non exigitur adboe, o homo adgratiam se proaret,aliquod aliud lumen gratia praeedens.
98 Resp. S. ictorem loqui de habitibus infusis, i turalibusum ideo dixisse non oportere actus , quibus
homo se praeparat ad habendam gratiam , procedere ab aliquo habitu infuso, ut excederent naturam hum nam hoc est naturam habitus naturalis, sed non negat
actus illos proficisti libero arbitrio una eum diuini
motione, excedere naturam humanam dicit enim ad primum tales actus sine Deo me non posse, qua m tione supposita, docet actus virtutum naturalium esse
dispositiones materiales ad gratiam, eos non indigere praeter hoc auxilium, alio habitu gratia infuso,quem habitum voce luminis gratiae praxedentis intellexit, ex quo dispositiones procedat,quibus homo per illos actusae ad gratiam praeparet.Vide S. o.q. a . de Verit Quod patet euidenter etiam exsequentibus verbis ps .Romae in illa art. . quibus inaudi, Iumen gratia gratas duae non dari nisi ei, qtii adiltad reeipiendum spraestar utith autem ιndiger i ii alia raparaetione, quam non os bomo babere ex se daretu proeessus in in iusi loquitur ergo S. Doctor de gratia , quam necessit praeparatiori haec autem, ea habitus gratia infusus t nam ad Dei motionem nulla praecedit
praeparatio, ut dixit S. . I. a. q. IIa .ur. 2.in cor cum
Deus sit primum mouens δε ita in Dei motione non est procedere in infimtu,ut dixit p.p.q. 62.art. 2.adis p. z. Η quaest.