장음표시 사용
61쪽
Non habens vota Religi si ossibile est quo sit Religiosus.
Ergo haec quae erat Iuristarum illorum sest falsa.
Non habens Vola Religionis possibile es quo si Religiosus.
CVm supradiet e contradictorio opponatur,lias duas contradictorias cogebantur concedere illi Iuristi esse simul veras , quod non nili cum crassa prorsus ignorantia concedi potest. Unde iure optimo a ma iudicantur ignoranter dixisse prima enim propositio niuersalis est vera apud omnes, secunda Larticularis, quae etiam apud omnes est falsa, censenda erat vera a Iuristis illis, cum dicerent Religiosum persistendo in statu Religioso potuisse super Voto Religiolus diis spensari hoc enim idem est ac si dixissent, non habentem Vota Religionis possibile esse esse Religiosum sed si illi Iuristat cum Theologis dixissent Papam possessu et dispensatione super Votis Religionis destruere Religiosi professionem ita ut Religiosus dispensatus super Votis Reli rionis noti esset amplius Religiosus proferias bene dixissent, nec eis Sanctius Thomas regnorantiae notam
s Veres , dato quod S. Thomas senserit Votum ae Religionis esse dispensabiles, haec dispensatio in eius sententia cuinam competeret authoritate ordinaria, tantum ne Sum Pontifici, vel etiam alijs inseri ribus Praelatis 38 Vt responctam quaesit , suppono primo Sum Pontim
62쪽
cem de plenitudine potestatis sie super pluribus in Ecclesia dispensare , super quibus nemo alius illi inferior authoritate ordinaria dispensare potest, . g. potest ipse solus aut horitate ordinaria dispensare cum simplici sacerdote quod possit ministrare Sacramentum Confirmationis , ut insinuat S. Thomas . . . quaest. 3. art. a. quaest. 3. opusc. I . Cap. q. Idem dicerem de dispensatione super Matrimonio rato non consummato, super residentia Episcoporum,eorumque traflatione, vel obligatione perpetua datae fidei Ecclesiae suae, Sc. In his , imilibus videtur Papam habere quandam,
testatem excellentiae, et authoritatem ordinariam singularem a Suppono et cum dicitur a S.Thoma a. a. q. 88. art.
I a. ad 3. Papam de plenitudine potestatis posse dispensare in omnibus dispensabilibus Votis, non esse in telligendum ipsum hoc dixisse, quia putaret inueniri
quaedam Vota a Papa ex defectu authoritatis indispensabilia, etiam data iusta causa dispensandi, ut Silvius ibi S.Doctorem interpretatur, cum ostendere i11tendis Votum eligionis iam actum a Papa in sententi S.Thomae esse in dispensabile , sed docuit dari Vota in- dispensabilia,st ita dixerim, materialiter, quia scilicet naturalem habent repugnantiam cum dispensatione , quod tinnc tantum contingit, cum ex nullλ causa apparente, Papa illa Vota dispensare vellet, ut expresse declarat S. Thomas in proxima superiori responsi ne ad a. dixit Rota coram Martino Andrea In nullius, seu Caput quensis Pensiolas I 8 Aprilis 16io. cum pronunciatum illud InnocAII abdicatio proprιeta inti cte is contra eam nee Stim Pontifex possit indat gentiam praebere, declarat, is, scilicet, intelligiltursine causa, non autem eum eausa
6 His suppositis Dico . Thomam in ea esse sententia solum Papam authoritate ordinaria in Voto Religionis solemnizato dispensare posse 6 Probo, quia . Thomas in . loco cit quaestiun ab d Qt,n Umi, quae non de Delli dissensationem recipiunti
63쪽
piunt , ne frequmter , sed rarὀ,seu Votum Religi nis, huiusmodi Vota nerpetua solum Papam disp/nfare posse . In aliis eryt mporalibus Votis, siseu Peregrinatio numines osse etiam Episcopos dissem re isse liquod borum i Papa reseruauerit sciati
Vbi notanda est distinctio laeta a S.Doctore interiapae, Episcoporum authoritatem in dispensandis V tisci nam in Voto Peregrinationis c. dicit s.Thomas posse , 6 Papam Episcopos dispensare, si isti non prohibeantur , sicut prohibentur dispelisare in Voto Peregrinationis Terra Sanctae sirpe quo ante Papa reseruationem poterant Episcopi dispensare, quia in Votis Peregrinationis dispensare pertinet ad Episcoporum authoritatem ordinariam. In Veso vero Religionis dicit Doctor solum Papam posse dispensare , nulla facta mentione specialis reseruationis ergo authoritate orditaria id soli Papa competit ex D.Thoma.
mam, dum ait otii Religionis esse dispensabile, loqui de Voto Religionis ingrediendae, non de Voto Religionis iam blemnietato per professionem : Sed contra enam . Thomas in . loco cit. q. I. ad 3 loquitur de Voto Religionis iam acui, de quo etiam loqui a t. patet 'nam in illo art. II ad . dixit apam .dispensare posse in omnibus Votis dispensabilibus, interque s.Thomam connumerasse Votum Religionis iam , actum deducitur ex eodem articulo in responsione ad a. Vbi dicit S. Thomas Votum de Ingressu Religionis os esset causa a parens, a quolibet Pralato posse dissenseri tunc enim hoc Votum non erat reseris uatum, ut colistat ex respou. ad 3. Vbi . Thomas reseruata Papae ista recensendo, interea Votum de ingredienda Religione non nominat . Ergo cunia Saliomas dicit Votum de Ingressu Religionis , dum scriberet, potuisse a quocumque Praelato dispensari Votum vero eligionis iam actum a solo Papa, uidenter ponit hanc disserentiam inter Votum de Ingressu
64쪽
su Religionis, Notum Religionis iam actaim, quod primum a Praelatis Papae iniarioribus dispensari potuisset, si prohibiti non fuissent sed Votum Religionis
iam actum esset dispensabile tantum a sum Pontifice. Ergo hanc potestatem ordinariam dispensandi in Relisionis Voto iam acto S.Thomas soli Papae attribuit. 6 Nec quemquam turbet illa silui loco cit excogitata ponderatio verborum S.I homae, dum ait S.Thomam in illa respon. ad 3. dixisse ad Papam pertinere dispensare Vota maiora nomine vero Votorum maiorum vult S.Doctorem intellexisse omnia Vota dispensabilia reseruata Papae, quae alibi S.I homas dixit perpetua, nam, inquit , plura Vota sunt perpetua, sed Papae non reseruata, quia non sunt maiora quaedam vero
sunt Vota maiora perpetua, sed indaspensabilia apud
S.I homam, ut Votum Religionis solemni Eatum :maiora ergo perpetua existimat S Thomam dixisse quaedam esse indispensabilia etiam a Papa, quaedam esse dissensabilia tamen reseruata Papa dispensatione sed concedimus quidem Silvio non omnia Vota . quae sub perpetua esse maiora ' Papae relπ-tiata : nam multa sunt Vota temporalia, maiora Papae reseruata , ut Peregrinatio Terra Sanctae , multa non maiora, sed perpetua non reseruata , sicut
Votum Ieiunii per totam vitam dicimus tamen docuisse . Thomam Vota quaedam esse de Iure diuinore- seruata soli Papae, e haec esse inter maiora, serpe tua hoc sonat illud Sincathegorema, huiusmodi, additum a s Thom in . loco cit quaestiun a Voto Religionis, cum dixit Votum Religionis , ct huiusmodi.
Vbi notandum cst S. Doctorem enumerando ota maior Papae reseruata a. a. ari illo a. ad 3 dixisse Vota maiora esse Continentiae, e Peregrinationis Terrae Sanctae vero in illa uastiun et inquit In Voto Religionis solum Papam posse dispensares: In Voto
alitem PeregrinationisTerrae Sanctae Γpiscopum dispensare non posse, sicut in aliis temporalibus otii; non
quia de ire ordinario id non posset, sed quia i illud
65쪽
Papa reseruauit. Constat ergo ex s. om Episcopum posse aut ritate ordinaria dispensare superor ibus Votis, quae non sunt de lare diuino dispensabilia resitantum a Papa si vero super quibusdam ex illis dispensare non potest, hoc euenit quia prohibetur . Verum amota, qualibet Papa prohibitione Votum eis ligionis iam actum dispensari non potest ab inferioribus Papae, prout colligitur ex s. oma dc Mna iam tradita, ex qua habemus S momam dixisse Episcopum dispensare potuisse in Voto Peregrinationis Terrae Samctae, sed de Iure positivo prohiberete hunc usum ordinaria potestatis, ab eo fieri indispensabiles nunquam vero inueniemus S Doctorem di me Episcopum dispensare potuisse in Voto Religionis Religiosa professione solamnizato Ergo in eius doctrina super Voto Religiosae prosessionis iam acto, quod dixit esse dispensabile, a solo Papa auctoritate ordinaria distensatur. In
66쪽
In Religione cum Volo simplici paupem
talis nonpotest cohaerere aominium.
In Religione cum Viro fulici pauperiatis potest cohaerore dominium a Sancti Thomae doctrinae veritas. Conclusio S.Thomae attributa.
In Religione cum Volo simplici paupertatis
non potest cohaerere dominium.
Aec Concluso colligitur ex his, quae docet Ianetus Thomas 2.2q. 86 art. 3 ubi sic ait ad perfectionem baritatis aequia renaam primum fundamentum est oluntaria paupertas , Ut
aliquis absque proprio tua , ex q. I 88 art. 7. iterum ait, habere aliquid proprium perfectioni Religionis repugnat Ergo in Religione cum Volo simplici paupertatis de mente S.Thomae non potest cohaerere dominium , probatur consequentia, quia qui habet dominium, habet proprium, sed habere proprium repugnat perfectioni eligionis secundum S. Thomam , ergo secundum eundem consequenter dr-cendum erit habere dominium repugnare perfectioni Religionis , tunc sica sed cum Volo simplici paupertatis cohaemet dominium , ut patet in Religione Societatis. Ergo Votum simplex paupertatis . cum quo
67쪽
cohaeret dominium, in sententia .Thomae repugnat. perfectioni eligionisci ergo in Religione cum Volo fimplici paupertatis de mente D.Thomae non potest co-barere dominium.
Conclusio quae censetur S. Thomae opposita .
In Religion eum Volo simplici pauperta iis potest cohaerere dominium.
6s T Aec propositio habetur pro definita a Gregorio X a XIII in suis Constitutionibus ita clare, ut Luisius Turrimus Censurarum Theomitarum Cent. q. dub. 8 oppositum dixerit esse errorem nam Sum. Pontifex in Bulla, quae incipit ratiant fractuosi hi ita loquitur de ias, qui in Societate post biennium Religiom ista emiserint, quod er3 adparaperιatem attinet, quamuis bonorumsuorum ius, ct dominium , cte ad tempus retinere aleant, c. in illorum tamen isti eligiosam paupertatem feruant nee ulla re taminquam propria, se e Superiorissaeustate oti sunt . iteriun in Bulla, quae incipit, A endente, ait, δε ριε, adgradus Prosesiorum , Coadiutoriam Drmatorum non m peruenerunt, lonorum suorum ius, a que dominium retinere valeant, e interim tamen Religiosam paupertatem fruant, ne ulla re tanquam propria utim unt. Igitur in Religione cum Volo simplici paupertatis potest coharere dominium Probatur Consequentia iam Summus Pontifex definit in Soci tate, quae est Religio . cum Volo simplici Paupertatis posse cohaerere dominium, ergo definit in Religione cum isto Paupertaesis posse cohaerere dominium S.T
68쪽
Prima Par concl. IV. 3 s&Τhomae doctrinae veritas.
66 Thomas ne dum docuit nihil, quod Gregori Poniaci, tificis praelatis definitionibus cotradiceret;vertim potius Gregorius . Thomae doctrina usus est, dum easdem definitiones edebat quod ut euidenter appareat, suppono quae S. Doctor tradidit a. a. locis citatis 3. c. g. Cap. IgI W13 opusc. 7. Capos ubi de re, de qua agimus, fusior illi sermo fuit: Ubique docet Religiosam paupmatem illam esse . in qua aliquis sine proprio vivit , cuius vitae laudabiliorem finem constituit, ut a solicitudinibus terrenis liberatus, libe-6 rius diuinis, & spiritualibus vacet. Hic est quod a. a.
q. t 88 art. 7. statuit paupertatem esse i strumentum
perfecti is et ideoque inquit . non vortet quod Reliario ramos perfectior smmo malo em habet pauper-ιatem: Ied quantis erus paupertas os mareis proportionatassi communi resperiam Praeterea et . c. g. p.ras docet illuni esse laudabiliorem modum vivendi in paupertate, mi magis Volicitudine te oratrium e-evatione circa ea hominis animum reddit immutatum.
68 la dicto Capite enumerat quosdam modos vivendi i . paupertate. Primus est,uendere possessiones,& de pre cio comuniter vivere Secundus est,possessiones habere communes,ex quibus singulis prouideatur,prout cuique Apus fuerit Tertius est e laboribus manuum vzuere; Quartus est,nihil omnino possidere,sed vivere de his,ques ab aliis inferuntur.Alios modos S.Doctorio recensuit. quia nullibi, dum viveret, Religiosi alios modos vivendi in paupertate praeter munieratos admittebant, verum modum vivendi in paupertate seruato dominio, sed abdicato vis cohaerere potuisse cum Voto paupertatis in aliqua Religione possibili, ex ipsitus S. Doctoris principiis patet euidenter. o Nam per hunc modum vivendi in paupertate exesuuitur omnino habere proprium, quo S. Doctor dixit
69쪽
repugnare Religioni : Ergo modus iste vivendi in pau.
pertate potest in sentcntia ipsius cum Volo Paupertatis in Religione coharere. Probatur Antecedens ex Opus c. 17. Cap. I s. ubi docet, cum prius possessiones omnes venderentur in Ecclesia, postea Praelatos Ecclesiae utile iudicasse ut possessiones in communi ab Ecclesia possiderentur ex quibus probat non repugnare Monachorum perfectioni habere possessiones in communi Constat ergo docuisse S.Thomam habere posses.sones in communi Religiosis concessum esse ab Ecclesiae Praelatis r ictoque hoc esse de iure positivo, ab Ecclesia Constitutione pendere raed sicut habere Pol sessiones in communi concedere potuerunt Ecclesiae
Praelati quibusdam Religionibus , quod nihil aliud est,
quam singulos Religiosos collective habere Ius, ramminium illarum Possessionum is sum vero osse superi rum arbitrio reseruatum, quo modo vivendi in paupertate cum dominio in communi, ,su apud superi res admisso, singuli Religiosi , cum nulla re vel possint tanquam propria , cligiosam paupertatem seruant; quar ergo no poterunt aliqui Religiosi ex summorum Pontificum institutione habere singuli diuisive Ius , Dominium aliquarum Possessionum; hoc non obsta te seruare Religiosam paupertatem , si nulla re tanquam propria, siue Superioris arbitrio uti possint rVnde sapientissime S. Thomas opuscit dixit, Μ.rnis fluis en stitur ad eumulum persectionis pertinere, quod aliqui possessiones no bale in , nee particulares, nec communes, quasi diceret, continuato Superiori discursu , Monachi in Aegypto prima perstetionis aemuli possessionibus caruerunt, sed hoc ad cumulum perfecti ni ipsorum pertinebat, non ad essentiam perfectionis Religiosae si vero ad hunc cumulum perrectionis non
pertingat Religiosa persectio; dum pinessiones in communi, vel in particulari admittit: adhuc tamen Religio persectionis essentiam seruat. Igitur si possessiones habeantur particulares, vel communes , tunc CX-
tingueretur Religiosa paupertas, cum singuli Religiosi
70쪽
haberent possessionum istarum proprium usum , eciosi sessionibus uterentur ut propriis nullo expectato Superioris arbitriori hoc enim pertinet ad licitudinem , quae habetur de rebus propriis , is amorem priuatum , qui contrariatur charitati, quae non querit, quaesita sunt sed si praefatus usus absit, seruato dominio in communi , vel in particulari , tollitur omnis ratio proprij, quod Religiosa paupertati repugnet, ram uetur omnis solici itido, omnis amor priuatus is coim. sequenter omne impedimentum Religiosa persectionis qlia ordinatur Religiostis ad persectionem charitatis, ut
docet S. Tho. a. a. q. 188 art.7.
7 Quapropter S. Doctor opust cit cum rettuisset haec verba S. Hieronymi, sus irat eos Eeeles diuites, quos tenuit mundus ante mendicos, inquit S. Hieronymum innuere voluisse , Iriculum p rupertatis amittendae quod iis ne Ferisque ' rehorum ommunes ossCoetes habentium Hoc periculum in quo consisteret explicauit a. a.illo art.7. acla dicens , Verbum Hiero vinito um babere, obi mulsu erabundantes diuitia,
quae babentur quaspropriae , ubi S.Doctor non loquitur de Iure, mominio Possessionum,' hi iacum ista aquibusdam cligiosis ipso vivente δε probante possiderentur in communi absq; dilpendio Religiosae paupertatis , ex hoc inferre non poterat periculum amittendar paupertatis in aliquo Religio particulari cum nemo illorum posset habere hoc itis δε dominium quasi proprium, nec de illo Iure disponere posset tanquam proprio 'ocinii ius est aliud singulos collectives, videlicet illa comunitate collectos . Loquitur ergo S. Doctor de usu bonomina , quae possidentur in communi , quem usum Monachus , si haberet tanquam proprium, immineret ei periculum amittendae paupertatis. Ergo sentit S. Tho uas, si absit usus bo orum, nullum Monacho, seu cuicumque Religioso imminere periculum amittenil e paupertaris quamuis Ius dominii, siue communitatis siue singularis Religiose personae adhuc vigeat. 7 Diiplex exemplum huius doctrinae sumo ex Sacra Scrip-Digitia ' Corale