Commentarius in Aristotelis metaphysicam. Autore magistro Petro Barbay, celeberrimo quondam in Academia Parisiensi philosophiae professore

81쪽

In Aristotelia Ad tu sicam,

Contra priores probatur, essentias ab aeter no necessario a Deo non emuxisse e tum quia ista opinio non ita quadrat eum Scripturis, quae dicunt, in principio supple tempoτum Deum creavisse coelum & terram λ μ Deum ad extra liberrimum statuunt : Tum quia si e flenti ae essent ab aeterno productae, existerent ab aeterno quod tamen nolunt adversariis ,ὶ productio enim terminatur ad existentiam , & definitur , Largitio existentiae a

Nec juvat quod adversarii dicunt,essentias creatas ab aeterno productas esse per emanationem : namque emanatio aeque terminatur ad existentiam, ac quae libri actio productiva, ut patet in emanatione proprietatum ab Cia

Contra posteriores, probatur , essentias ab aeterno non esse non productas i quia siboeest, e stenti ae creatae infinitas haberent per- lfectiones: Falsum consequens di Erσo M a - 'tecedens. Probatur major. Inde penderitia ra- ldix est infinitarum persectionum , mori Criimalia de causa Deus est infinite perfectu S , ouam quia independens est: Atqui illae esse δε-tiae ab aeterno fui sient independerate S , Cum non fuissent cavsatae : Ergo in fictitas ha-rent perfectiones. Si enim indepe oderitia De in existendo , radix est infinitarum PCIre

. . v. .

82쪽

existerent ab aeterno : Falsum conseque a adversariis r Ergo & antecedens. Probmajor. Esse extra ni it , existere sessentiae ab aeterno essent extra nihil: existerent. Distinguunt adversarii majorem probet nis. Este extra nihil existent ae, est ex is concedunt : esse extra nihil essentiar, est stere , negant : At essentiae ab aeterno quiunt in erant quidem extra nihil esse, non tamen extra nihil existentiae, nec inde exiliebant.

Sed & petunt principium, & suppordistingui, este & existere , & nugatorie iniunt τὸ existere S dum enim dicunt, exire, est esse extra nihil existentiae, idenac si dicerent, existere est existere. Probatur ultimo. Si essentiae essent ab arno , maXime quia ab aeterno sunt possibi Atqui haec ratio nulla est; alioquin δc istentiae & singularitates essent ab aeter eum possibiles quoque lint ab aeterno : qtamen nolunt adversarii. Respondent, disparem esse rationem, cessentiae linquiunt j sunt possibiles ab aeteo subjecti v δ & per modum potentiae rexisaiae vero, terminative & per modum actu - Verba audiuntur , disparitas non perctur ; nimirum, Actus nobilior est potenSi ergo in

83쪽

potest uniri di sicut enim habet ab existentia actuali, quoi sit actualis ; ita habet ab existentia possibili, quod sit possibilis : Si ergo- ipsa existentia propter suam possibilitatem

a ternam non sit ab aeterno multo minus eia sentia.

Rationes adversariorum in hoc peccant, quod nimis probent , & proinde nihil ; Pro- lbant enim existentias & singularia fuisse ab aeterno , mi patebit ex Objectionum solu

tione.

Objicies primo. Ex Aristotele, essentiae

sunt ab aeterno.

Distinguo. Simul cum existentiis, concedo es ne existentiis , nego. Nimirum Arit oteles putabat mundum extitisse ab aeterno , proia deque sustinere debebat essentias fuisse ab

aeterno ; nos contra.

Objicies secundo. Essentia humana ab aeterno disserebat a leonina r Ergo erat; prius 'enim est esse , quam differre. Distinguo antecedens. Disserebat poteritia, concedo : actu, nego. D: stinguo ConsequCNS, Ergo erat possibilis, concedo : actuali S, Dego. Instabis. Natura humana erat perfecta,

leonina. '

Distinguo. Potentia, concedo : actra, Deg . Objicies tertio. Praedicari sequit rix es, , Atqui ab aeterno multa erant praedicabilia de

84쪽

isti

bili sta

sensu Eypothetico, sequitur esse, nego. At illae propositiones Homo est animal, est rationalis , &c. ὶ ab aeterno erant tantum verae in sensu hypothetico ε, hoc est, si sit Itomo, est animal , est rationaliS, &c. Olbjicies ultimo. Objectum omnipotentiae debet essct reale: Atqui essentiae ab aeterno erant objectum omnipotentiae : Ergo erant

reale S.

Distinguo majorem. Objectum omnipotentiae debet este reale, potentia & hypothetice , concedo : acta & absolute : nego. Eodem modo dili inguendum consequens.

Atilio ib

i pericli s

iicabilia

SECTIO TERTIA.

De Natura ct Singularitate. NAtura idem est hic , ac essentia & species completa; unde natura Petri est hu

manita S.

Singularitas est id, quo natura specifica ad tale individuum determinatur, V. g. Petrei tas , est singularitas Petri, quia per eam natura humana determinatur ad Petrum, potius quam ad alium. Dicitur etiam differentia numerica , quia per eam unum individuum , numero differt ab alio. Dicitur individuatio , quia individuum constituit inesse individui. Dicitur ecceitas &h quia per eam veluti

85쪽

Nota triplex distingui posse indi vidua ii

Bis principium , scilicet manifestativum, e sectivum & formale. Principium individuationis manifestativum est principium cognitionis , quo unum singulare ab alio secernitur : qualia sunt ac- ei dentia sensibilia in rebus corporeis: unde de illo nulla dissicultas. Principium individuationis effectivum est illud agens , quod determinat ad talem numero effectum producendum. De quo dicemus tractatu de Causis , sectione de Causa efficiente. Principium individuationis formale, est id quod iii insece sacit, ut Ens sit hoc numero. Sicut enim principium specificationis illud est, quod intrinsece constituit talem speciem ; genus de se ad multas species indisserens , ad unam certam determinando : Ita

principium individuationis illud est, quod intrinsece constituit individuum 3, speciem de se ad multa lingularia indifferentem , ad

unum certum restringendo.

De isto principio individuationis multae extant opiniones. Quidam enim antiqui pro principio individuationis statuebant, collectionem accidentium. Nominales dicunt res omnes se ipsis esse formaliter singulares. Thomistae plerique volunt principium indi-

86쪽

lussal o esse modum quemdam superadditum. Alii dei illa, b nique Philosophi volunt esse gradum meta- physicum speciei superadditum, eodem modosi Elati- quo differentia specifica superadditur generi, do dilassi quibuscum sit.

iti di ρο

ῖ, colle. liceat IuggillaIllillae iat, ne ei Principium indist duationis non est accidentium collectio.

PRobatur primo. In dividuum est Ens per

se , cum collocetur directe in Categoria; Atqui si principium individuationis foret accidentium collectio , individuum foret Ensper accidens , ut pol E conflatum ex pluribus Entibus completis. Ergo, &c. Probatur secundo. Si principium individuationis foret accidentium collectio, mutata tali collectione , mutaretur individuum, sicque Petrus senior non foret idem individuum secum ipso juniore:Falsum consequenS. Ergo & antecedens. Probatur tertio. Absolute fieri potest, ut substantia stet sine omnibus accidentibus sicut in hostia consecrata , accidentia sunt sine

ulla substantia j & tamen in tali hypothesi substantia foret individua : Ergo individua.

tio non petitur ab accidentium congerie. Probatur ultimo. Accidens a Deo solitaria nrvatum , foret adhuc individuum , nec

87쪽

i In Aristoteli, Metaphsicam,

Res non sunt per se formaliter singuJares. HAEc conclusio probata est tractatu de

Universalibus,ubi evicimus contra Nominales, non solas voces aut conceptiones

csse universales ; sed etiam naturas ipsas, quae proinde egent aliquo principio individuationis a se ratione saltem distincto.

Principium indimiduationis non est materia signata.

PRobatur primo. Angeli habent princi

pium individuationis , cum sint singula res : nec tamen habent materiam signatam: Ergo , &c. Probatur secundo. Si principium individuationis laret interia signata , individuum. foret ens per accidens, cum constaret substantia & accidentibus signantibus : Falsum con sequens : Ergo & antecedens. Probatur tertio. Possibila est individuum corporeum sine ullis accidentibus signantihus , cum substantia stare possit sine accidentibus : Ergo , &c. Probatur ultimo. Non minus haec numero

88쪽

Distinguo. Hoc sensu quod cum agentia naturalia nihil posluit agere sine subjecto&materia , natu aeglirer non pollini fieri plura indivi tua sine materia, concedo : hoc sensia quod materia sola sit principium intrinsece determinativum ad tale individuum, nego.Quippe hoc dicit Philosophus , quia omnis multiplicatio rerum naturalium sit per di visionem aut per generationem et neutra autem fieri potest sine materia.

PRobatur: Individuum concipi potest sne

existentia; hoc enim modo jam concipitur Antichristus , v. g. Nihil tamen potest concipi sine suo principio constitutivo : Er-RO , dcc. Objicies. Ex axiomate; Existentia es singularium. Distinguo. Hoc est, existentia convenit solis singularibus , concedo : hoc est , existentia constituit singularia in esse suagulamum , nego. Sic in alio axiomata , operatio dicitur esse singularium ; nec tamen qui

89쪽

In Aristotelis Metaph sicam,

ini a NTA CONCLuSIO. Subsistentia non es principium Indiυiduationis in se antia, nec inharentia in accιdentibus. PRobatur. Neque humanitas Christi propriam habet subsistentiam, nec accidentia Eue aristica inhaerentiam ; & tamen habent eamdem numero individuationem , ac si essent in alio statu : Ergo ,&c.

Principium ' Individuationis non est mo sheciei superaditud. . PRobatur. Si principium individuationis esset modas speciei superadditus , natura quae est in Petro , V. g. posset exui petreitate& poni in Paulo ; namque res modificata potest saltem divinitus exui suis modis& novos inducere : Falsum consequens, alias nataiaxa ex se esset a parte rei formaliter universis-lis , cum una eademque foret realiter apta esse in multis ; quod tamen refutatum est iis Logicis: Ergo & antecedenS. SEPTIMA CONCLusIO.

Principium Individuationis in P0 scis es materia simul, ct forma. DRobatur. Materia oc forma hujus gene-

90쪽

De Principiis. 7 s

jus specie corpocis : Ergo a pati , mater Iabs

forma haec nitinero , sunt principium consti . tutivum hujas numero corporis.

bita limistis.

c Principium Metaphsicum indiliduationis in omnibus eji disserentia numerica.

ES: Scoti in secundum lib. sent. dist. 3.

Haec conclusio probata. est in LogIcas lectione de differentia, capite ultimo, ubi docuimus in singulis individuis dari differentias munericas Scindi viduales, ipsorum constitutivas ; sicut tu speciebus dantur diffe- Tentiae specificae, , eatam constitutivae. Ad

quem lacum recurre.

SECTIO Q. V ARTA.

De Essentia is Entitate. TNtitas vel sumitur proprie pro abstracto IZEntis,ttincque signincat quamlibet reali tatem; vel smicte prout opponitur essentiae tuncque significat rem in multas partes integrantes divisibilem. Priori sensu Deus & Au geli entitatem habent 3 posteriori , non ha-uent. Posterior acceptio est hujus loci.