Biblioteca critica

101쪽

Mihi quoque aliquando hoc fragmentum legenti iumentem venit Uie quandoquidem in eodem Coli qui mox inferius occurrit 'om - - ἔμπροσωI. Cor. XV, 29 G τri sum τὸν του rex in Conjectura est egregie excogitata. diligenter confirmata οἱ iam μ- ὰπ ἔργ- νεκρέω

λήλους ita accipitur homines, isti nempe pastores , dixerunt ad se invicem. Confutantur rationes cum aliorum, tum Marklandi revocantis hoc ad illam formam ει ρωπος βασιλεύς atth. XXV, 2. me hae simili forma rore tum de usu rticuli, complura exquisitae doctrinae monita promuntur. I Thess. II, I τε μηδεν σα α , τῶ ολει ταυτας Bentides legendum videbatur 'αλαωσια quod jam Belgici interpretes secuti erant. Reishi in Animadversionibus Polybianis duas protulit correctiones alteram, Maurarim, quod est verbum post rioris Graecitatis Byzantinae, notans laedi, offendi , aegrimonid assci Alteram quam Relatus ipse repudiat, probata priore μηδ αυε ισια, fere probare videtur schenarius qui, nil statuens, reconditae eruditionis copias profert de vocibus memoratis

102쪽

quibusdam conjuneri denique corrigit Hero dotum II, 66: --τε ι-οι, πανέωται mala, imquit, Uesselingis N ego stimum illud probasse i-iamur quod tam placebat, nunc duhio paene vacuum ridetur leniter iliis corrigendum, παντα ι.εκτοι ἀτε--m i. e. fellam ferus qui occiderunt, nullum men sine damnum patiuntur. Jacob. IV, 2 ι ευετι κῶ -- Erasini corammo est Maiiarat rotii putari quam doctiorem antiquiorem pro Iudaei Graecissantis captu judbeat Valchenarius. Ceterum hac occasione eruditissime, ut solet, disputat de terminationibus Verborum in Mis sis desiderium significantibus ea eorum numero autem delet μυλμα - apud Andocidemis Isaeum. Luc. V, 7 Dra σαν δι-ερ - πλαε, - βο- είζω- ἀ- robatur duoriam Codicum emo. - παρά τι λείοιτια σε, ita ut pene mergerentur.

Marc. III, I οὐ- Enea. Repudiata Nuptiuiterpolatione, vertitur ejus cognati. In bona Graecitate significat, qui ab eo mio sunt. Luc. II, 2 Αω ἡ ἀποπαγι πρώτη ἐγέ- γυ- νεα- τε ' me Κυμ in ' Loci vexatissimi correctio exhibetur, quam Clarus eruditione Theologus alia quando cum Veschenario communicavit Asim tiromam πρώω ἡ νὼ - ἡ γεμ νε-- της Riosi is Duae literae 4 si , id est 4 --a iaciles inerunt a vicinia elidi.

103쪽

docte confirmatur.

Acuta est emendatio, quamis sensus postulat, cistequens vocum permutatio probabilem facit , ELAEt Ap. I, 4: -- h m. Defenditur ex inter pretatione Ioli Chrysostomi, τρανέζης -- ει, num. Da particeps fust, salem cum iis edit. Adh. Ap. I, S: - ον - δε- Docte vindicatur

ex observatione consuetudinis Veterum Graecorum AEt Ap. II, 9 -- ταμεν, μα- τε -

-δοκώω - Laudatur conjectura T. Hemminusii, quam S sensu literarum vestigia suadent m tantia OT IAN in m IAN.AEL p. XVI, 9 ' - δει κομοι - k, ται - ἡ ελπι τῆς ἐπ-- οὐτῶν. Interpesator odiis cis Cantabrigie 1 haec ita expressit: 'm cinis ramum 'abri O , De his formis Alexandrinis si . Hem, docte disserit Valdhenarius, dicens, cum earius, tim aliis sibi persuaderi, interpolauom istum esse antiquissimum. .

104쪽

Rom. III. 9 τι ἄν, Codice Alex. ita constituitur: τί ἀμ προ- a ut sit, quid igitur praetexemua - πι-- idem valeat ac tritum I Cor. II, 4: - ἐν arti a --ε ς σοφίας λόγοις Iudicatur, cum spectatissimis Codicibus, --- omittendum , Pauli scripturam servatam esse apud Ioh. Ch s. T. II. p. 49S, C: ἀα B. -

σοφία λόγοις II eir. II, 3 Id ἐν Marit . minensi γε- ωλιμπορεύ-- robatur e conjectura - λέγοι λιμῶ ἐμπορεύ-ας simul eruditissima disputatio expromitur, de usu verbi ἐμπορεω ,- Sophistica doctrinae mercatura. Sunt hae memorandae obiter proditae odirectiones innimadversiones. i. 377 Dio Chrys. r. XLII 4. SOS: πα, ἐὰν in νή, λαλλαγῶον vulgatur, My 43- Lysiae p. Dionys Hal. P. a 6. δι- aemu restituitur pro inταλλαγείς' . 383. de dictionibus , ἐκ- -το lassis mine .s87. Harpocration. Hη- ὰπὸ τω si δειμεν Αντις- eorrigitur Rrι- P. 39o Timoni in Sillisap. Athen. IV. p. 6o, Α aris ἀπερισσοτρύ-ος redditur loco vitiosi iam περισσοτρύφητος P. 393. παρα--,hca Scriptorum adferre, citare. . 399. de Haeteritis Rusquamperfectis, cum augmento, sine augmento, In si desinentibus, v. c. καρί- προσεβε-

105쪽

rorum recensuit, emaculaxit, arietatem Lectionum adjecit, Latinam Hersonem emendaxit, Adnotationibus Variorum suisque illu-

mus e specimine ante sex hos annos prodito, eam, quamvis amplamo splendidam , doetissimus. Schπeighaeuserus non solum explevit, sed etiam cumulavit. Nam per sanitatem Auctori era, stimationem restituit. Utrumque cujusmodi sit . ita breviter ostendemus, ut e nostra censura laua a Pra

106쪽

praestantiaque ditionis intelligatur. Et primum de Auctore, deinde-de opere dicamus. Appianus patriam habuit Alexandriam, in eaque praecipua quadam fuit dignitate Romae in au s pro Caesarum tribunali agendis versatus, deinde

a Caesaribus rocurator eorum constitutus est.

Haec ipse, nec satis perspicue in praefatione memorat. Nam de rebus suis antea, ut eodem loco ait, peculiarem libellum vulgaverat. Caesares hos fuisse Trajanum, Hadrianum, Antoninum Rum, temporum indicia ostendunt. Procuratms Moris autem provincia videtur raefectura Augustalia

Aegypti fuisse. Romanam Historiam libris vigintiis duobus itaeonscripsit, ut locorrum potius quam temporum o vinem sequeretur neque ut res gestas omnes una

deinceps serie persequeretur, prout plar ue --nes Historici fecerunt; sed ut secundum varietatem populorum Romano imperio subjectorum, de rebus bellisque, quae Romanis cum quoque populo fuerunt, singularibus libris peculiariter exponeret. Itaque librorum haec erunt argumenta. I. De

regibus. I. De rebus Italicis. III. De bello Samnitico. IV De bellis Gallicis. V. De rebus Leitae, Sardiniae, Corsicae, Cretae, Cypri. VI. De bellis Hispanicis. VII. De Hannibalico bello,stu, Punico secundo. VIII. De reliquis bellis Africis, Pumcis, ct Numidicis. IX. De rebus M

107쪽

eedonicis X de XL De rebu Graecis S conjunctis Ataticis. II De Syriacis rebus XIII. De bellis Parthicis. XIV. De Mithridatica historia. XU. De Illyricis bellis. XVI. De Arabicis bellis. XVII--XXI. De Bellis Civilibus libri cinque.

XXII. Hecatoniaetia, de rebus centum Annorum ab Augusto ad Traianum. Horum librorum complura perierunt nec sese vati sunt nisi hi Exordium operis: ispanica: Hannibali Q Punica , i. e. Carthaginiensia bella,

missis Africis Numidicis Illyrica Syriacat Mithridatica Civilium bellorum libri quinque.

Parthica, quae feruntur, non esse Appiani, lucii lenter demonstravit Schπe haeustrus. De prioribus Editionibus docte S accurate dis . putavit Sch eighaeuserus quae quidem referre nil

attinet. Illam tamen partem praeterire non possumus,

quae ad cognitionem Editionis Alexandri Tollit reseritur quae Editio Αmstelodamia 67o duobus volumibus formae octavae vulgata, ultima adhuc fuit S -- tima habita est. Ita enim intelligetur, quanta opis nionis temeritate saepe mediocrium hominum laus celebretur, quantae utilitatis v necessiatis sum rit opera SchWeighaeustri. . Ea Editio. ' inquit Schueighaesierus ex re Stephani Mitione ad verbum expressa est Nam, quod in fronte libri Akxandre molitus perinetur utrumqua Textum uisis in ocis emendasse Sisam rexisse.

108쪽

raxisse, id non aliter intelligi debet, nisi quod ei

viro a bibliopolis commissum fuerit negotium t

gularum e prelo primum exeuntium ab operarum erratis purgandarum. In quo quidem munere ita fideliter versatus Tollius est, ut, quoniam Stephanteam ditionem repetitam bibliopolae voluerant, longe plurima quoque ex eis, quae operarum e

rore in illa Editione seccata fuerant, summa religione conservaverit, atque ut eosdem Stephanicae Editibnis errores non nimis magno cumulo Propriorum errorum, quantum equidem animadverti,

auxerit. Professus est in titulo libri Tollius, Henrici Stephani ac doctorum quorumdam virorum selectas notationes a fi adfectas esse. Et has quidem contextui suo quasque loco , statim subjicit; quo inmoditati legentium haud parum utique consultum est: vellem, idem nobis facere in hac nostra Editione per varias caussas, quas nil attinet enumerare, licuisset. Sed illud maximo legentium in. commodo Editor hic fecit, ut nec . Stephani nec aliorum Annotationibus nomina auctorum adseripserit. Ita fit, ut si quae subinde bene obse nata aut perspecte emendata in illis deprehenderis, cuinani mortalium haec accepta debeas referre, nescias. Nimirum hoc ipsum spectasse praeclarissimum illum ditorem haud obscure. . apparet, ut quoniam satis etiam ipse significavit, suas quoque Animadversiones in prima certe parto reliquorum docto-

109쪽

doctorum virorum Annotationibus esse admixtas, facile sic futurum esset, ut un aut altera bonae frugis Annotatio, quae alium auctarem haberet,

ipsi docto editori Alexandro Tollio a lectoribus adscriberetur. In quo, sicut saepe subiit mirari hominis calliditatem, sic simul illud subinde licuit ob

servare non sortes modo Viros, ut in proverbio est, sed leviores etiam homines, si gnaviter sinitemerarii, interdum fortuna juvari. Nec enim spes illa, quam dixi, frustrata nostrum Tollium est cujus nomini non sine laude passim a maximi nominis viris vidi Annotationem aliquam ad Appianum vel mendationem adscriptam, quam eamdem ex Iac. Palmerii, ex Iani Rutgersit, X Ios Scaligeri, ex Sam Bocharti, aut ex alius cujusdam docti viri commentariis ad verbum a Tollio transscriptam cognoVeram Quum prior pars Mus ditionis contineatiunicam, Syriacam, Parthicam,mithrudaticam Ibericana. Annibalicam Historiam s. tera, ut quidem titulus perhibet, continet Bello. rum civilium libros V, Historiae Celticae S UDricae fragmenta, Acerpta quaedam de Lega . tionibus. Quarum rerum duae illae, quae postremo loco nominatae sunt, quo pertineant, operae pretium est videre Scilicet, si ricam Appiani H floriam jam septuagesimo ante anno, quam ob

liana ista ditio prodiisset, integram ab meschelio fuisse in lucem productam , ne sando quidem ob s ' si

110쪽

lius audivisse videtur certe perinde ac si exoreto

etiamnunc eam reducere oportuisset, content

luit novus iste ditor solum fragmentum hujus Historiae, quod superioribus ditionibus inerat. lectoribus suis reposuisse. Iam Excerpta illa deis mimibus, si quaeris, ab Ursino olim edita, quae tectissime utique facturus fuerat Tollius, si hiae Editioni adjecisset, nullum eorum Vestigium appa ret. Adjecta suo quidem sub finem libri Excerpta ex Mam, eaque Annotationibus etiam illustrata: sed qualia sint illa Excerpta, a quo primum edita ierius denique viri sint illae Annotationes, non dignatus est Alex vilius docere stos lectores. e. - si quaeris, sunt Echme, Virtutibus N istis a Valesio e codice ei sciano editae cum ejusdem Η. Vatini nivitationibus. Post vita es amensem illam Mitionem, haud secus atque si nihil re. quum laturo Editori fecisset vel Stephanorum industriaves Alex. Tollites ordia; aut si de omniumson. AG ita abjiciendus scriptori nullius prorsus momenti esset Appianus, ut pessime collocatum puta. rent omnes quidquid in hunc instaurandum exporiliendumque operae fuisset insumtum, intra centes,mum annum nemo porro, quod sciam inventus est. qui de edendo hoc Scriptore cogitationem susci

peret. ν

Itaque eruditissimus Sch eighaeuserus, si ex uno Augustano codice quem primum contulerat, novam