Biblioteca critica

111쪽

Editionem eonfecisset, egre*e de Appiano de bonis Literis meritus erat. Nunc etiam complures alios Codices, cum sua ipse operi, tum per amicos, e cussit. Habuit etiam conjecturas ReisHi,4 item Mu gravit, a quo depositam Editionis provinciam susceperat Possum vere dicere, me non meminisse, nostra quidem memoria, Editionem vidisse, in qua tantum, quantum in hac, operi corressionis S medelae alla, tum esset. Nam opus, quod antea prister mendo.

rum multitudinem & gravitatem vix satis intelligi

posset dam ita emendatum est, ut nulla sit pagina, quin complures ejus loci receptis veris laetionibus plani res sanioresque exhibiti sint. Codices autem adhibuit cum alicis, rem Parisinos, Vindobonenses, Ven tos, Flarentinos, Vaticanos. Nam quod meum etiam ossicium in excerpendis Batavicis Codicibus praest, tum laudat , uberius ac liberalius seeit Equidem vellem tunc temporis iam facta fuisset auetio Gro norim , e qua Collationem Appianeam minis sum trium Codigum Florentinorum: quorum ex uno vari tatem lectionis habuisse se significat Sch- haeus rus Praefat. p. 3. Duorum igitur reliquorum C dicum bonae laetiones pleraeque quamquam ex aliis quoque codicibiae in hanc Editionem relatae sunt. tamen hoc quidquid est Collationis, nec cognituri stuctuosum, nec nisi speciminis caussa a nobis memoratum usui, Nuntati ae studio Melissimi εαπῶν Meustri destitiatur. Descriptio

112쪽

Descriptio ac dispositio hujus Editionis ea est,' ut

duobus prioribus voluminibus , superiore cujuseque paginae lom Opus Graecum , medio arietis Lectionis, infimo Latina Versio exstet tertio Animadversiones, cum Iydicibus Rerum Grae. eitatis contineantur. Qua quidem disjunm maΑnimadversionum a Graeco opere, ut legenti a molesta, non uis se sed alieno judici obsecutum pr-fitetur. Porro Graecum opus, quoad dua superest, eontinuo librorum ordine exhibitum est Fragmen , iis, quaeis apud Suidam aliosve ct in utraque M. eerptorum Sylloge Ursiniana telaesciana exstant. non uno loco seorsim conjunetis, sed sui quibusque libri loco interiectis. Sed quam uidem Excerptinrum Ursinianorum lacta est mentio, horum e Codico Bavarico non solumFragmentis perditorumlibrosum,

sed S locis si initum, multi multiplex facta est medicina, lacuna illa Libri Punici quatuor feropaginarum lappleta.

Iam ex his quae adhuc e3posui quia suspicetur, ae magis etiam ex iis quae porro dicenni intelligat. quam vim habeat quod dixi, operi sanitatem restitutam esse. Sed prius 'ideamus, cujusmodi sit alis sum illud, quod Auctori existimatilinem resitutam

esse pronunciari.

Nam ex quom Stephanus in Appiani editioin ab ipso iacta monuit .Librum Parthicum ealutarcho descriptum esse, passim Appianus; viris doctis, Scali

113쪽

gero, ossio Fabricio, quorum auctoritatem singuli fere S universi sequebantur, compilator nullius

judicii ae plagiariusis habitus S nominatus est: Ne misera prodesse in is te in quibM, quod reliquo in opere boni ac diligentis Historici

munere functus esset: nec audiebantur patroni ejus, qui vel tenuem excusationis partem proderont, ve-'luti Xylander Balduinus, reinshemius, Reimarus. Atqui si Appianus nec auctor est Parthici libri, in reliquis libris probabilem navolt operam, restituta ei est existimatio. Prius accurate docuit Sch- haeuserus posterius e diligenti reliquorum librorum lessiones cum Parthico libro comparati ne intelligitur. Equidem adhuc de Appiano ita censeo, ut eum optimis Historicis veluti Thucydidi, Livio, Similibus nec adjungendum nec longe postponendum judicem. Argumentum tractat graves amplum, res Romanas domi serisque gestas multa etiam tradit, quorum notitiam, in tanta reliquorum Historicorum paucitates jactura, ei soli debeamus: res aliorum populorum hactenus memorat quatenus cum Romanis rebus conjuncti fuerunt anteriora aut breviter attingit, ut Hispanica tunica , aut copiosius refert, ut V. c. Syriaca, quae a Seleucidi repetit Belli tempora persequitur, pacis pra

terit.

114쪽

terit, sive suo ipse consilio, sive solemni Historieorum consuetudine. Adeo Verum est pervulgatum illud dimam, in quemque populum maxime pace usum esse, ut minime in historia memoretur. Hanc porro materiam e certis monumentis inu ribus idoneis petitam esse, dubitare nos non sinit cum reliqua

Appiani doctrina, tum dignitas ct vitae assio Romae in publicis muneribus versua. Minime quidem illa

frequens est in testibus excitandis. Neque vero suit ullus umquam Historicus, qui nullum nisi excita teste factum proderet. Neque etiam ista religis postulanda erat illa aetate in conscribendi reb Romanis, minime illis absti usis reconditis, sed ad eum jam modum frequentatis, ut scribentis aut rem aut fraus facile teneri ac reprehendi posset. Nana quod memorat Cassium , Hieronymum Cardianum, Fabium Pictorem , olybium . Rutilium Rufum Claudium, Varronem, Caesarem, Asinium Polli nem, Augusti Commentarios non fere nisi semel

unum quemque memorat. Neque hoc eam vim habet, ut aut eosdem ubique , aut non alios praeter

hos, aut ubi nullos nominat ibi nullos sequatur Auct res. Iam ratisin narratio perspicua esstis brevis. semper intenta proposito res gestas persequens.

raro aut numquam divertens ad praecepta doctinae , sententias, observationem ingeniorum tum legum. institutorum. Igitur siquando ad longiorem fusioremque narrationem digreditur, hanc quoque

115쪽

quoque in rebus gestis consumit veluti de Hannibale Syri Cap. Io: de Epaminonda I in rebus Seleuci Primi cap. 56 et ubi quae traduntur de condenda Seleucia urbe, de Magis Draculis, de Antiochi morbo ct amore erga Stratonicem, e studio ct imitatione Herodoteae suaviloquentiae prinlaesa videntur. Porro in temporum notatione aedescriptione locorum, seu in Chronologia . Geographia , magnis Historici ossiciis , instequens est paucis defungitur De illo ipse fatetur inaro - mio tempora ubique notare supervacaneum se iudicasse igitur ea non nisi per intervalla in illustrioribus rebus notasse oratio est , cum in singulis verbis tum in compositione, simplex, perspicua, bene

Graeca, elegans sine assectatione, ad Veterum rationem conformatari ita tamen ut magis suus quam

alienus sit, nec imitari soleat nisi forte Herodotum, non quidem in fuso narrandi genere, sed in verbis fere S dicendi coloribus. Superest ut specimina Criticae operae proferantur, unde intelligatur illam eriam alteram Editioni huic constare laudem, qua diximus operi sanitatem resitutam esse. Nam in emendanda oratione explicandaque sententia praecipue maxime operam posuit ditor: istoriam aliamve doctrinam obiter, nec nisi emendandi interpretandique ossicio postulante, attigit. Ceterum specimina

Prooemio ct Syriam Libro erunt, ad unctumque

116쪽

96 CENSURA II. APPIANI AL HIST ROM.

habebunt subinde nostram animadversionem , commemorationem Variarum Lectionum Codicia Florentini tui. LXX. Num. V., qui est unus e Collationemr Oviana. Prooem. Cap. l. metes opportune docetur, Graecis τε, - ιαλ--, hoc mare, dici mare me. terraneum. Mox 4 μ λ -- , εν Αλάξαδμιτ απρο 'Aιγύπνου, recte. receptum est προ loco nes, scriptis libris, cum quibus consenti Florentinua. Appianus, ut monet Edisu, in animo videtur ii buisse momericum illud Dd. Δ, S AO-τω Cap. Is Da Ποντικὰ Ῥαι--βων Verissima lectio. in quam 'eiskius inciderat, e Codicibus revo

- ε - ποιῶ 'ρρωησον' ditor verba τὸ Αἰγιειν, ut a sciolo intrusa delenda censet. Quod quare ei assentiamus, nos quidem non satis intelligimus. Nam quae una potest nobis esse suspicio interpolationis, quod verba illa post posita sunt, non magnopere O movet; quippe ejusmodi disjunctio haud infrequens est. Neque etiam necesserat ut in mare prospicientes omnem circumjacen

tent

117쪽

hem remnem in tre potius Drtes, dextram, ad veram ct sinistram, quam An duas, dextram sint aramque, adversa partim .d irae parum sinistiae attribuend , dividamasi sententiam ita reddit iaversione sis Cappadocia, Cificia, qua oriam Bed - em uri magmum iam rimnsulam, quae a dextero latere Pontam Euxinum habet amyrapoinde Heli ponto mareque sagaeumJ, a laενο-ram Pamputam mare, aUidem Aegyptium c mus. Nam si Ma maria peninsulam faceresentisa tauri Locus levi eorrectione ita constituendus ac reddendus videtur: - ἡ μγάλη - - , εν.

re, si Cappadocia, Cilicia I iam Mon deserniami κου rit magna ita Peninsula , quam a dextra Pontus Euxinur ι- Helisomo, Propontide , εν Mari Aegaeo , a Misera maM Pamphilam aut Aegyptium nam utroque nomiae appellatur Petrinsιρ iam facit. Cap. V. memorantur iniris insulae in ditis libris, quarum loco reste reponuntur ri vis, i. . Balearides 'naelo quidem codice assentiente, postulante *ns . praeeuntibus elio elanio,

inte, aliqua re potis .... .... . .

118쪽

Ibid. uti or ostendaeis Persarum maritimum imperium valde eximum suisse, ait: νέδοιο a maψω in σος ἡ Κυπρος, - που Φαλο σι ηει τῆς ' --σον - καὶ ἴτω πέλα mare vera Iemo eoedicibus recepta est τὸ Momin ellas vertitur in Specimine tum Per i sinus quantum pelagi recipir, quod saη non imis mustum en Nam, quod nunc exstat, hihil este tum quasi Perseur asinam Stanetis em,o infulas e pM itur. Cap. I. Tam ' -- μγ ciis εἶ - διώ-

aera um a minus' incuta est corremo in notis prolata τὰ in υ - πει δήνεγκε Ny Cap. XIlI: Mομίσω δ'οὐ rara, hisae minas usta τὸ ' μά- συνγρε- - ωος -- Veraiectio 1 τι- reposita pro απίκα e codicibus cum quibus consentit etiam Collatio Gronoviana. Ceterum aliae, e eque meliores, lectiones in hoc Prooemio restitutae ritemque confirmatae consensu Cosae is ronorianae , hae sunt. . , . SI TH pro uniis' l. 8, Icilis pro παν- . ,

119쪽

yyriac cap. I. fin Antiochus M. Lysimachiamin hem instaurat, indeque prosectus Graeciis urbes.sibi adjungere studet quod ei studium belli contra Romo

iam debatur vitio βαλεν Res ituta lectio citatur etiam in Coll. Gron tem mox Ἀ- 4 4 Ἐλλα talopistis in editis viti legitur is Wo is Cap. X Auctor divertit ad locum ommuneni, in hac quidem Hist oriae parte pervulgatuiti coli quium illud Iannibalem late di Scipionem, da in incipatu Ludis imperasoriae eontendentes , litas, tum , , Hannibal a Scipione interrogatus , eluem

120쪽

ommum innuta helli ducem suisse judicaret, he Mandit, Alexandrum. Iterum rogatus, quem huid secundum poneret, respondit, yrrtam Scipio aegre ferens interrogat, in tertium locum tri bueret, non dubitans, teletium quidem locum sibi datum is Tum H qnibal, mihi, inquit, debetur tertius locus; ei. V Nil attinet totum Gloquium referre. Satis est, ut hunc in finem intelligatur, quoad vitium Graecae orationis animadvertatur :- - ντα, - να, ἐλπιζωτα bis a visa' bitum esse in Mis vidit etiam doctissimus Schπe Meuserus, qui malit τι ' quidem non dubitem πάγου veram esse lectionem. Ita enim Herodotus in nobili illo Croesi S Solonis de principatu feliciscitatis Miloquio, ad cujus imitationem sive Appia,

Mia, sive auctor quem ipse secutus est totum hunc locum conformavit, II, I a δὲ τὰ -- έλλω πρα-- ὁ Σώ- τω Κρώ- isa -- α - , - - δελερον μετ' l-- ω, δοιώ- ..m hyra i a Mim ιυ Appianus, ut ceterum verba Herodote frequentat, veluti in o ipso loco λεια ν-- confabulari, ita πώχ. pro is σέοmmno, aliquoties scripsit quod in Indice Graecitatis notavit Editor. Ibi Hannibal ait: πραε- λά- - - η πόλει τὸν - πω, αις - ἐπι-a Loco ultimae vocis vulgo item erat λι- coli. Gron. πώςηrat'

라틴어 텍스트