장음표시 사용
451쪽
peccatis . 43 stiiralis, sed solum amor Dei ut authoris naturae, & conuersio in illum ut finem naturalemi unde in illo statu peccatum mortale, qila tale, seiuni talem di lectionem & conuersionem e
Ad secundum nego quod in statu naturae purae , rem i sito peccati, S iustificario hominis, non posset fieri sine infusione gratiar habitualis com enim peccatum habituale hominis, in statu naturae purae constituti , Se ad n nem supernaturalem non eleitati, non citet priuatio gratiae aut rectitudinis supernaturalis, sed tantum conuersionis in Deum ut Gnem naturalem, per huius nodi conuersionem posset tolli, cum priuatio tollatur per formam
apsi directe oppositam , subindeq; possct tunc peccator nistiscari per actum dilectionis etficacis Dei vi aut horis naturae , adiutina fau re Dei extrinseco, condonantis rationem Of-Dnsae. Alioquin, si in statu naturae purae, ad remissionem 3e expulsionem peccati, necessar esset infusio gratiae habitualis, vel ait rius doni si pernaturalis, sequeretur impossibilem
esse remissionem peccatorum . nente homine in illo statu ; cum per infusionem gratiae habitualis, vel alterius doni sit pernaturalis C luceretur homo a statu naturae purae, & constititeretur in statu gratiae. Vnde si vera esset huius Aut horis sententia , homa manens iustatu naturae purae , necestario esset mi sier , quippe qui semel lapsus in peccatum . nullum haberet remedium, quo posset iustificari, &beatitudinem naturalem , ad quam esset Ordinatus, consequi. Ex qtio ulterius sequeretur, statum naturae purae esse impossibilem, &
452쪽
436 Trrctatur U. diuinae prouidentiae reptionantem , clim diu nar prouid Atiae suauitati repugnet, hominem, in aliquo statu condere , in quo necessirio sitntifex , & sitim ultimum finem ac beatitudianem naturille consequi no valeat. Quare idem Author ac ratione ductus, tomo s. Pag. 23. negat staεμm naturae purae esse possibilem. Cur ergo nic in vanum laborat in assignanda ratione formali, perquam peccatum habitu te in statu illo constitueretur, & forma per quatit homo lapsus in peccatum mortale iustia sicaretur Debebat conformiter ad sitia principia respondere ad argumentum propositum, maiorem esse de subiecto non supponente , clim status naturae purae impossibilis sit. . . . Ex dictis confutata manet sententia Scoti
& Nominalium, asserentium maculam peccati, seu peccatum habituale, consistere in rea tu seu condignitate poenae , ex actu peccati consecuta . Etenim non ideo aliquis est pe . cato sordidus & maculatus, quia dignus est poena, sed idcirco poena dignus est, quia pec cati macula inficitur. Exclusa etiam manet ex dictis opinio Vas. queZ , existimantis peccatum habituale , seu
maculam, esse duntaxat denominationem e . trinsecam, a praeterito actu peccati, donec per poenitentiam retractetur, Perseuerance , Pe
litam . Macula enim est quid intrinsecuin, sicut nitor gratior quo priuat; vAde sicut esse sanctum & mundum oritur a tot ma aliqua intrinseca & permanente , nempe gratia habituali animae inhaerente , ut de fide certum est; ita esse maculatum, immundum, & peccat rem, non est sola denominatio extrinseca pe
453쪽
Pe pectet is oeita ab actu peccati, sed priuatio intrinsece suo modo ametens animam, sicut tenebrae alia 'ficiunt aerem , & mors corpus. Addo quod eadem est ratio de peccato habituali personali, ac de originali: ostendimus autem capite praecedenti contra Pithium, &Catharinum, peccatum habituale originale esse aliquid n bis intrinsecuin, & distinctima a peccato actuali Adami, atque ab eo derivatum: Ergo simi liter peccatum habituale personale erit aliquid nobis intrinsecuin, distinctum a re cato actitati praeterito , & non sola denominatio extrinseca ab illo petita. Ex dictis etiam facile colligi potest, in quo consistat macula peccati venialis : consistit enim in priuatione seruoris charitatis ex peccatis venialibus causata; quae non tollit formam ex qua oritur animae decor & pulchritudo , nimirum gratiam & esiaritatem , sed eam obnubilat, &quasi regit, ut minus reluceat & splendescat in actibus; habetque se ad animam existentem in gratia, sicut ad faciem venuitam pii in is, qua nonnihil so descidi, nec tamen eius pulchritudo deliruitur. Quo sensi dixi t S. Leo Papa terna quadragesimae:
do disenditur , necesse est de mundano fulnere etiam religiosa corda forde cere.
454쪽
Depeerato eommusionis Onsiderato peccato habituali, tam oriaginali, quam Personali, consequens est ut de peccatis actualibus disieramus, & primo quidem de peccato comniissionis, secundo depecato omissionis, tertio de peccato mortali, ultim b de veniali . . bis
eceatum commissioni, , in ratione mali mor lis, non constipuitur per priuationem ,
sed ser aliquid istiuum . Ρ80batur primo ex tribus principijs d
et riuae D. Thomae, ex quibus huius assertionis veritas manifesta relinquitur. Primum habetur hic quaest. et r. art. I. Vbi docet peccata distingui specifice, non eκ priuatione, sed ex ordine positivo ad obiecturi dissolvina legi & rationi: unde clim idem sit constit truum&distinctivum rei, manifestuinost, iuxta doctrinam D. Thomae, rationem constitutivam peccati non esse priuationem , sed ordinem positiuum ad obiectum dissonum isgi & rationi. Nec valet, si dicas , D. Thomam ibi non loqui de distinctione specifica Peccatorum pro formali, sed duntaxat pro materiali malitiae. Etenim S. Doctor quaestione citata i ractat de specificatione & distinctione peccatorum.yt sunt formaliter pec.
455쪽
cata, D in genere moris, nam de a ctibus hi manis inesse physico considerat is egit supra aquaestione S. vique ad is . quae est de bonit te & malitia morali actuum humanorum: E go non recte exponitur de specificatione &distinctione peccatorum in esse physico , &Pro materiali malitiae. Vnde ibidem art. 6.sc ait: Dicendum quod in precati ν inuenitur duplex disserentia, γna materiali i , alia sese malis. Materialis quidem axtendis vr fecundum naturalem speciem actuum feecari formatis autem secundum Ordinem ad νnum fuem
proprium, quod est obiectum propri m . Quid clarius ut constet D. Thomam loqui omnino formaliter de peccato, & de eius mecificatione& distinctione, cum asserit eam aesumi ex omdine ad obiectum Et certe valde dimininus
suisset, si explicando principia ex quibus sit-mitur distinctio specifica peccatorum, ageret solum dedistinctione illorum pro materiali,& non pro formali. Secundum principium dominae D. Thomae est, hoc inter malum simpliciter, &ma VIum morale ceperiri discrimen,quod primum per priuationem , secundum per positiuum
constituitur . Ita docet I. p. qu. q8. arr. r. ad i. teitio-contra Gen. cap. 9. de malo qu. I. art. I. ad φ. & hic q. 72.art. 9.ad 1.ubi sic ait, Malum inquantum huiusmodi priuatio est, O ideo diuersificatur specie secundum eὰ quae priuanxur . Sed peccatum non fortitur speciem ex parte priuationis vel a Nersio nis , sed ex conuersione ad obiect m . Nec dici potest D. Thomam locis illis loqui de malo pro materiali in quo fundat r. nam iuxta hanc interpretatio
456쪽
nem non potest subsistere discelimen ilIud quod statuit inter malum simpliciter ' ma
lum morale ; cum enim malum simpliciter in bono fundetur, & necessario supponat entitatem aliquam a qua sustentetur, aliquid positiuum pro materiali importat. Tertium principium doctrinae D. Thomae habetur locis citatis, ubi docet malum prout in moralibus contrarie opponi bono: At si peccatum & malitia moralis formaliter esset Pura priuatio, bonum & malum morale, pri-riatiue & non contrarie opponerentur, cum forma &priuatio non gaudeant oppositione contraria, sed priuatitia: Ergo iuxta principia doctrinae D. Thomae, malitia moralis peccati non est pura priuatio .
Nec responderi potest, D. Thomam loqui de malo morali, non pro sol mali, sed pro materiali malitiae, qua ratione aliquid positiuum est,& contrarie bono morali oppositum: Nam loco citato ex qu. r. de inato sic ait et
Actus voluntatis in quantum fertur in malum, contrariatur proprio bono , O bo eontrarietas ex actibus in Dabitum transi in quantum a suro babirui assimitantur. At voluntatis actus, inquantum fertur in malum, non dicit mat riale, sed formale malitiae. Item habitus viatiosus, inquantum talis formaliter , contrarie opponitur virtuti, ut docet idem S. Doctor hic qu. 73. art. I. Ergo loquitur de contrarietate inter bonum & malum morale, prout sunt talia sormaliter. Probatur secundo assertio ratione landamentali : Ante priuationem reetitudinis in-U4 itur in peccato commissionis tendentia
457쪽
De peccetiis rpositi sita ad obiectum dissonuin legi & rationi: Attendentia ista, pro priori ad priuationem, est mala moraliter : Erao pro priori ad priuationem peccatum commissionis intelligitur constitutum in ratione mali moralis, subindeque non per pritiationem, sed per aliquid positiuum, in ratione talis constittritur. Maior est certa, ideo enim in actu peccaminoso intelligitur priuatio rectitii dinis, qtua talis actus tendit in obiectum malum & distormeregulis morum: Ergo prius in eo concinitur tendentia positiva ad obiectum dissonum i si & rationi, quam priuatio rectitudinis. Ma-Ior vero probatur primo: Omnis tendentia specificatur a suo termino, sumitqlle suam rationem specificam ab eo in quod tendit, atque adeo tendentia in obiectum disti,num legi &rationi, non potest non accipere ab illo speciem disconuenientiae & dissonantiae eidem rationi & legi Sed haec est moralis malitia: Ergo tendentia positiva ad obiectum disso. num legi & rationi, pro priori ad priuati
nem rectitudinis ex ea dimanantem, intelligitur mala moraliter. Secundo probatur ea dem minor : Tendentia illa, prout antecedit priuationem quam causat , est thrmaliterari genere moris , cum oriatur a voluntate libere&cuim subiectione ad regulas morum operante , subindeque ut ab agente morali, resipiciatque obiectum a lege prohibitum , atque adeo ut stans sub regiiss morum: Ergo sub aliqua moralitatis specie continetur Sed nollest in specie boni moralis, ut per se notum est:
Dices, tendentiana xstam, prout
458쪽
η Trasatus V. priuationem rectitudinis, non esse malam forma liter, sed tantum materialiter seu fundamentaliter , quia non terminatur ad Ohi elum redii plicatiue Ut malum , sed solum vemalum materialiter & specificatiue ; illud enina respicit ut bonum quoddam Vtile , aut delectabile, aliis prohibitum, non autem formaliter ut dissonum legi & rationi, cum nemo respiciens ad malum qua malum opere
Sed contra : Actus voluntatis terminatus ad fundamentum priuationis, quae iuxta Adversarios maistiam moralem formaliter constituit, non terminatur ad illud reduplicatiaue ut fundamentum est obiective malum; s Cut enim nemo intendens ad malum sub ratione mali operatur, ita nemo intendens fundamentum malitiae, prout est fundamentum
illius , & tamen tendentia voluntatis ad sundamentum, accipit ab illo esse fiundamentum malitiae formalis, pro priori ad priuationem . in ipso fundatam: Ergo pari ratione , quam liis non terminetur ad obiectum reduplicative Ut malum obieetiue, seu ut dissonum legi &rationi, habebit tamen ab illo esse mala moreraliter malitia formali, pro priori ad priuationeiam, ad praedi tam tendentiam secritam ;quia scilicet, quamuis voluntas directe&formaliter disrnantiam seu malitiam obieci, uam quae re peritur in obiecto non attingat, eam tamen indirecte & interpretatiue attinet gere & velle censetur , eo ipso quod attingit re vult illi us causam & sundamentum, a quolas parabilis est.
- Confirmatur : Tendentia habitus vitiosi ad
459쪽
obiectum legi dissonum , estina la mora liter,& tamen non terminatur ad obiectum reduplicatiue ut malum, de regulis marum distor me: Ergo pariter tendentia actus vitiosi &mali ad obiectum disionum legi Se rationi, erit mala moraliter, etsi non attingat iocinaliter Se directe dissonantiana seu malitiam obiectivam, nec ab illa moueatur, sed a ratione boni utilis Sc delectabitis, quae reperitur in obiecto regulis morunt difformi. Ex his intelliges rationem formalem constitutivam peccati commissionis , non conflari ex positivo de priuatione, ut aliqui existimant, sed illam adaequale in positivo consistere, nimirum in praedicta tendentia actus humani ad obiectum ut legi de rationi dissonum, quia i la, Vt natura sc ratione antecedens priuationem, est dissona de difformis regulis morum, ut iam ostendimus . II.
OObiiciunt in primis Ad versarii plura
Sanctorum Patrum testimonia , quibus asserunt Peccatum nihil aliud esse quam boni Privationem; ait enim Augustinus in Enchir. cap. II. suid aliud est quod malum dieixur, nisi boni priuati. Et cap. 24. Peccatum c in
id os prima priuatio boni. Damascenus lib. a fidei caP. l. 2 eque AEliud est matum, quam boni pyiuaxio. Eadem verba habet Fulgentius de fide ad Petrum cap. 2I.& Basilidus hom. 9.
460쪽
Respondeo SS. Patres illis locis , vel loqui de malo simpliciter & ab lute , quod in pura priuatione consistit. Aut si loquantur de ma- Io morali, quale est peccatum, explicari posse vel de peccato habituali, quod in sola priuatione gratiae sanctificantis consistit, ut capite praecedenti ostendimus; vel de peccato actuasi, quoci est priuatio, non formaliter & in se, sed causa liter & consecuti uc, quia ad tendentiam positi iam actus ad obiectum distanu in
leui & rationi, coni equitiir priuatio rectatudinis debitae, & si peccatum sit mortale, P uatio gratiae . Vsi vero iunt S S. Patres nominei riuationis, ad explicandam essentiam peccati, quia priuatio in ratione mali notior est ia his quam entitas moralis . Porro Augustinum agnouisse in peccato malitiam positivam, constat ex lib. de per feetione iustitiae in principio, ubi sic ait: Q erat ergo quod eidem νirio nomen imponas, utrum rem dielit dicere , an a Sisim an rei poxitas qualitatem , qua deformis 'actus eonsis ix. Vbi, ut clare constat, deformitatem actus in positiva qualitate constituit. Constat etiam ex hac definitione peccati tradi. ta ab Augustino percontra r ieta em ad legem Feccarum est fadium, vel dictum, , et concupia
tum contra aeternam legem : contrarie a Senit
si per aliquid positiuurn, non per nudam priauationem , quae priuatiue solibia & non coimirarie opponitur formae quam a stibiecto e cludit . 1 obiiciunt secundo, SS. Patres asserere peccatum esse nihil : Ita Origenes tr. a. in Ioan. Augustinus tiam 1. in eundem, explicans