장음표시 사용
551쪽
periculo persuasum enim est omnibus, quod exemplum patientiae Job memoriae prodidit i Homo, natus de muliere, brevi v veriSi empore, repletur multis miseriis, qui quasi nos egreditur, et conteritur, et sugit velut umbra, et nunquam in eodem flatu permanet. Nec vero ullum praeterire diem, qui propria aliqua molestia aut incommodo notari non possit, testis est illa Christi Domini voci 2 Sussicit diei malitia sua. Etsi conditionem humanae vitae declarat ipsius Domini monitum illud, 3 quo crucem quoi idio sumi, seque docuit sequi oportere.
In incommodis saeile preeamur.
IV. Ut igitur quisque sentit, quam laboriosa sit et periculosa haec vivendi ratio irata facile persuadebitur fideli populo malorum liberationem a Deo implorandam esse, praesertim cum nulla re magiS ad orandum adducantur homines, quam cupiditate et spe liberationis eorum incommodorum, quibus premuntur, aut quae impendent. Nota. Est enim haec insita ratio in animis hominum, ut in malis statam ad Dei auxilium confugiant. Qua de re est illussseriptum 4 Imple saeies eorum ignominia, et quaerent nomen tuum, Domine.
Modus orandi doeendus a parochis.
V. Sed si illud fere sua sponte faciunt homines, ut in periculis et calamitatibus invocent Deum, certe quomodo id recte sacere possint, ab iis quorum fidei ac prudentiae commissa est eorum salus, maxime docendi sunt.
Malus orandi modus eorrigenssua.
VI. Non enim desunt qui contra Christi Domini jussum praepostero utantur ordine precationis; nam qui jussit nos 5 ad se con- sugere in die tribulationis, idem orationis ordinem nobis praescripsit voluit enim ut, prius quam precaremur ut nos liberaret a malo, peteremus uti nomen Dei sanctificaretur, et adveniret regnum ejus, et reliqua postularemus quibus quasi gradibus quibusdam in hunc locum pervenitur; sed quidam, si caput, si latus, si pes condoluit, si rei familiaris acturam laciunt, si minae, si pericula ab inimicis
552쪽
intenduntur, in fame, in hello, in pestilentia, omissis mediis dominici e precationis gradibus, tantum petunt ut ex illis eripiantur malis; at huic consuetudini repugnat Christi Domini jussum r i uuaerite primum regnum Dei.
VII. Itaque qui recte preces faciunt, cum deprecantur calamitates incommoda, malorum depulsionem, id reserunt ad Dei gloriam. Sic David illi precationi, Domine, ne in furore tuo arguas me, subj et itrationem qua se Dei gloriae cupidissimum stendit inquit enim i 2 Quia non est in morie, qui memor sit tui, in infern autem quis confitebitur tibi Et idem, cum oraret Deum sibi ut misericordiam
impertiret subjungit illud i 3 Docebo iniquos vias tuas, et impii
Vul Ad hanc orandi salutarem rationem, et at exemplum Prophetae incitandi sunt fideles auditores, et simul docendi quantum intorsit inter infidelium et christianorum hominum preces Petunt vehementer illi etiam a Deo, ut possint ex morbis vulneribusque convalescere, sibi ut ex urgentibus Vel imminenti hus malis evaderet eat i sed tamen illius praeeipuam spem liberationis ponunt in remediis natura vel hominum industria comparalis quin etiam sibi datum a quovis medicamentum, etiam si cantionibus, si venesiciis, si daemonum opera consectum sit, sine ulla religione adhibent, modo aliqua valetudinis spes ostendatur.
lX. Longe alia est ratio christianorum, qui in morbis et in om- i. ibus adversis rebus habent Summum perfugium et praesidium sa- is Deum, unum illum omnis auctorem boni et liberatoremium agnoScunt ac venerantur; remediis vero quae inest ad sanantium visi insitam a Deo esse pro certo habent; tantumque illa Pgrotis prodesse existimani, quantum ipse voluerit Deus. st enima De data hominum generi medicina, qua morbos sanaret. Hinc est illa Ecclesiastici voci 4 Altissimus creavit de terra medicinam, et vir prudens non abhorrebit illam. Nola linque xiiii desu Christo nomen dederunt, non in illis re-
553쪽
melliis summam spem reponunt recuperandae valetudinis, se ipsi medicinae auctori Deo maxime confidunt.
Remediis prohibitis non utendum.
X. Quare etiam in divinis Litteris reprehenduntur ii qui, i medicinae fiducia, nullum Dei auxilium requirunt Limo vero, qui vitam agunt ex divinis legibus abstinent omnibus remediis quaecumque ad curationem a Deo non adhibita esse constet. Quod si etiam eorum usu medicameniorum illis sit explorata spes sanitatis, tamen ab iis, ut cantionibus et daemonum artificiis, abhorrent.
Xl. Ad id autem fideles cohortari oportet, ut Deo confidant ea enim re jussit nos benesicratissimus Parens liberationem malorum postulare, ut in eo ipso quod jussit, spem etiam impetrationis haberemus. Multa sunt in sacris Litteris hujus rei exempla, ut qui minus rationibus adducuntur ad bene sperandum, exemplorum multitudine considere cogantur. Abraham, Jacob Lolli, Joseph, David sunt in oculis locupletissimi testes divinae benignitatis Sacrae Novi Testamenti Litterae tam multos enumerant, qui ex maximis discriminibus erepti sunt piae pondere precationis, ut res exemploriani commemoratione non egeat. Nota. Una igitur illa Prophetae sententia conlenti erimus, quae vel infirmissimum quemque confirmare potest i 2 Clamaverunt enim, inquit, justi, et Dominus exaudivit eos, et ex omnibus tribulationibus eorum liberavit eos.
A malis quibusdam crura non expediti
XII. Sequitur hujus vis et ratio petitionis ut fideles intelligant non omnino petere nos hoc Ioco ut a malis omnibus liberemur sunt enim quaedam, quae communiter mala putantur, quae tamen sunt illis fructuosa qui patiuntur, ut 3 ille stimulus qui Apostolo erat adhibitus, ut Dei gratia adjuvante, virtus in infirmitate perfi
Nota. Haec, si cognita sit eorum vis, summa voluptate pios assi-eiunt tantum abest ut a Deo petant ut auferantur.
554쪽
XIII. Quare tantum ea mala depreca inur, quae nullam animae utilitatem asserre possunt reliqua minime, modo aliquis inde salutaris fructus existat. omnino igitur huic voci ea subjecta vis est ut a peccato liberali, tentationis etiam periculo, ab intimis externisque malis eripiamur, ut tuti simus ab aqua, ab igne, a fulgure ne grando noceat frugibus, ne annonae caritate, seditionibus, bello lahoremus. Petimus a Deo, ut morbos, pestem, vastitatem arceat vincula, carcerem, exilium, proditiones, iusidias, caeteraque omnia prohi-heat incommoda, quibus maxime terreri ac premi solet hominum vita, omnes denique agitiorum et facinorum causas avertat. Neque haec solum, quae omnium consenSione mala sunt deprecamur; sed illa etiam, quae pene omnes bona confitentur, dixi lias, honores, valetudinem, robur, hanc ipsam Vita in petimus, inquam, ne ad malum et ad animae nostrae exitium haec convertantur. 0ramus etiam Deum, ne morte opprimamur repentina ne in nos iram Dei concitemus ne, quae impios manent, supplicia subeamus; ne igne purgatorii torqueamur a quo ui alii liberentur, pie et
Nota. Hanc petitionem et in missa ei in litaniis sic interpretatur Ecclesia, nos videlice ea praeterita, praesentia, sutura mala deprecari.
Deus nos a malis liberat variis modis.
XlV. Non uno autem modo Dei nos benignitas eripit a malis inam impendentes prohibet calamitates quomodo legimus magnum illum Jacob esse si liberatum ab inimicis, quos in illum concitaret Sichimitarum caedes extat enim illux Terror Dei invasit omnes per circuitum civitates, et non sunt ausi persequi recedentes. Nota. Et quidem beati omnes qui cum Christo Domino in eoelis regnant, omnibus malis Dei ope liberati sunt. Nos autem, qui in hac peregrinatione versamur, ab omnibusncommodis solutos esse minime vult, sed eripit a quibusdam.
555쪽
CATECHISMI dat interdum Deus iis qui rebus premuntur adversis uis se consolabatur Propheta, cum illa dicebat si Seeundum mullitudinent dolorum meorum in corde meo, consolationes tuae laetificaverunt animam meam. Praeterea a malis homines liberat Deus, cum illos in summum discrimen adductos integros servat et incolumes; quod et 2 pueris illis in ardentem Ornacem conjectis, et Danieli eonligisse legimus, a quem leones nihil laeserunt, quemadmodum neque pueros 4 flamma violavit.
Malus hie dieitur daemon, eur.
XVI. Malus vero etiam ex sententia sanctorum Basilii Magni, Clirusostomi et Augustini praecipue dicitur daemon, quod hominum culpae, id est sceleris et peccati auctor fuit quo etiam ministro utitur Deus in repetendis poenis a sceleratis et facinorosis; dat enim Deus omne malum hominibus, quod illi peccati causa Paliuntur, in quam sententiam loquuntur divinae Litterae illis verbisci 5 Si erit in alum in civitate, quod Dominus non secerit item 46 Ego Dominus, et non est alter, sormans lucem ei creana tenebras, faciens pacem et creans malum.
Malus quoque dicitur daemon ob eam causam quod, etsi nihil eum laeserimus, tamen perpetuum bellum nobis inseri et capitali nos insectatur odio. Nota Quod si nobis et fide armatis, et innocentia tectis nocere non potest, lamen nullum sinem facit tentandi nos externis malis, et quacumque potest ratione divexandi quamobrem Deum precamur ut nos a malo liberare velit Chrysostom. hom. 20, an Matth et hom 5 in Iob: August. in Ecclesiast dogmat. case. 57. Lusit in hom. Quod Deus non si auctor malorum, non Procul. 'lc.
Cur a malo et non a malis liberari preeamiir.
XVll. Dicimus autem ii malo, non a malis, ob id quod mala quae iii οὐ proximis proficiscuit uir illi assignamus tanquam auctorie impulsori, ito ininus etia in proximis irasci debemus i quin
556쪽
odium ei tradundiam in ipsum Satanam convertere oporteat a quo nomines ad inserendam injuriam impelluntur. I ota liaque, si te aliqua re laeserit proximus, cum preces facis parenti Deo pete ui non modo te libere a malo id est ab iis quas lilii trox unus imponii injuriis sed illum ipsum eripiat proximum ex uiaboli manu, cujus inpulsu homines in ratulem induculatur.
Clim hi non exaudimur quid agendum.
XVlII. Illud denique sciendum est, si in precibus et votis non ineramur a malis debere nos qu premuni serre patienter intelligentes placere divino Numini, ut toleranter ea patiamur. Quaremit me nos indignari, aut dolere par est, quod preces nostras non amna Deus; sed omnia ad ejus nutum ac voluntatem referre opore'. existunanies id utile, id esse salutare, quod Deo placet ut iasii, non autem id quod secus nobis videatur.
Patienter hie sunt serenda incommoda.
XlX. Postrem docendi sunt pii auditores, dum in hoc vili clarriculo versantur, eos ad omne incommodorum ei calamitatum gelius non solum aequo, sed otiamst, ii libri, 4. i. 'esse dehΑpo. mo serenduin parates esse uehere si omnes enim, inquit, qui pi volunt vivere in
Christo desu, persecutionem patientur. Item set pes multa iei ulationes oportes nos intrare in regni, ut Dei nubjui ' ΝΛhi,
enim quunt est, servum e est, e sententia sancti Dei nardi, membra esse delieata sub Tnos capite Sermon. 5 De Omnibus stinctis.
ad imitandum, qui adhortante Davide domi utris ebnii e inquili 4 Area Dei et Israel et auda habitant in papilionibu es 'go ingrediar domum nihhi. P'Ptiionivus et Alia exempla uis instruet rationibus ae meditationi hus si ad
mali que circumdati, quemadmodum ircs illi pueri inlaeti ab 'ub' Si nos inviolati servemur certe, ut Maeliis i. az ad Ue R
557쪽
CΛΤECIIIS IIn contum illi, et cruciatibus sacros imitabimur apostolos si di qui, caesi verberibus, vehementer se labantur quod igni habiti essent qui pro Christo des contumelias paterentur i sic nos ita comparati canemus illa summa animi voluptateri 2 Principes persecuti sunt me gralis; et a verbis tuis formidavit cor meum: Ioelabor ego super eloquia tua, sicut qui invenit spolia multa.
I. Hane vocem, sicuti est, signaculum orationis domin et appellat sanctus Hieronymus in commenlariis in Matthaeum 6 6. Quare, ut admonuimus antea fideles de praeparatione quae adhibenda sit priusquam aggrediantur ad divinam precationem sic nunc faciendum duximus, ut clausulae ac sinis ipsius precationis causam rationemque cognoscant.
Nota Non enim pluris est divinas preces diligenter ordiri, quam religiose absolvere.
II. sciat igitur fidelis populus mullos esse, et eos uberes, fructus quos ex dominicae orationis fine percipimus sed omnium uberrimus ac laetissimus fructus es eorum impetratio, quae postulis Vimus, de quo supra satis dictum est. Non solum autem consequimur postrema hac parte precationis, ut nostrae preces audiantur, Sed quaeda in eliam majora ac praeclariora uitam ut verbis exoticari posSint.
Ill. Nam cum orando homines cum Deo colloquantur, ut faustius Cyprianus ait, si quodam inexplicabili luodo oranti divina majestasvr0pior, quam caeteris, quem praeterea singularibus ornat muneribus ut qui pie Deum orant, ii Odam modo cum iis qui ad igne in accedunt, comparari possint; qui si algent, calescunt si alent,
558쪽
mq'irant i si illi assistentes ad Deum pro modo pietatis ac fidei.:irdentiores evadunt. Inflammatur enim eoruni aut inus ad Dei Iloria in mens illustratur admirabilem in modum, omnino cumulantur divinis muneribus t est enim illud proditum sanctis Litteris t i Praevenisti eum in benedictioni hiis dulcedinis. Emen lum. Exemplo est omnibus magnus ille Moses. 2 qui a Dei congressu et colloquio digrediens, divino quod a in fulgore collucebat sic, ut Israelitae ejus ocu sistos intueri non possent. Nosa omnino qui vehementi illo studio preces faciunt, Dei benignitale ac majestale admirabiliter perfruuntur a Maneo Slabo, inquit, Prophela, et videbo, quoniam non Deus volens iniquitatem tu es haec quo magis noscunt homines, eo Deum vehementiori uti ac pietate venerantur e etiam sentiunt jucundiusquam suavis sit Dominus, et quam vere beati sint omnes qui sperant in eo.
Εfleetus orationis singularis.
IV. Tunc ver clarissima illi luce circumfusi quanta sit eorum humilitas quanta sit Dei majestas considerant est enim illa sancti Augustini regulari Noverim te noverim me. Itaque sit ut suis viribus dissidentes totos se commitiant Dei benignitati, minime dubitantes quin ipsos paterna illa sua et admirabili charitate complerius, abundanter iis omnia suppeditet, quae sint ad vitam et
saluti in necessaria hinc se ad agendas Deo gratias converiant quantas animo maximas capere possunt, quantas oratione complecti quod magnum Davidem fecisse legimus; qui cum ita precationem instiluisset Salvum me lac ex omnibus persequentibus me, sic ea in absolvit: 4 Confitebor Domino secundum justitiam ejus, e psallam nomini Domini altissimi.
V. sunt ejusmodi sanctorum preces innumeran tes quarum', ii dium es timoris plenum clausula spei bonae miliast lite re-iuria sed mirabile est quam eo in genere eniteant Davidis ipsius Precationes; nam eum metu perturbatus sic orare esset exorsus tib Mulli insiti gunt adversum me mulli dicunt animae meae. senes salus ipsi in Deo ejus, iconfirmatus aliquando gaudioque persu -
559쪽
CATECHlsu Isus subjunxit paulo post si Non timebo millia populi circo m- lautis me; alio etiam psalmo, suam eum deplorasset miserialia. ad extremum Deo confisus incredibiliter laetatur spe sempiterna beatitudinis i 2 in pace, in idipsum, inquit, dormiam et requieScam. Quid illa Domine, ne in urore tuo arguas me neque in ira tua corripias mera quanto cum tremore et pallore Propheiani dixisse credendum est Contra, quae deinceps sequuntur, quam sidenti ac lauanti animo Discedite a me, inquit, omnes qui operamini iniquitatem, quoniam exaudivit Dominus vocem sietus mei. Cum vero Saul is iram furoremque pertimesceret, quam humiliter ac demisse Dei opem implorabat 3 Deus, in nomine tuo salvum me lac, et in vii lute lua judica me et tamen hilare ac fidenter in eodem psalmo subjecit Ecce enim Deus adjuvat mela et Dominus susceptor est
animae meae. Ad orationem aecedendum.
VI. Quare qui se confert ad sacras preces fide speque munitus, parentem adeat Deum, ut se id consequi posse, quod ei opus sit, nullo modo dissidat.
Vii. Sunt aulem in extremo hoc divinae precalionis verbo, AMEN, multa quasi semina quaedam earum rationum cogitationumque quas diximuS.
VIII. Et quidem adeo frequens fuit haec hebraea vox in ore Sal valoris, ut Spiritu Sancto placuerit ut inacelesia Dei retineretur.
IX. Cui voci illa quo clam modo subjecin sententia est tradito tuas auditas esse preces habet enim vim respondentis et illum. qui precibus, quod velit impetrarit, cum bona gratia dimitten- iis Dei. Mane sententiam perpetua e lesiae Dei consuetudo comprobavit quae in sacri licio Missae, cum pronuntiatur oratio dominica, non rei sacrae ministris, quorum paries sunt illa dicere: Sed libera
560쪽
nni malo, altribuit lianc vocem, ME i sed ipsi sacerdoti ac eommodatam reservavit qui, cum Dei et hominum sit interpres, Deum exoratum esse populo respondet. Nola Nec lamen hic ritus communis est omnium precationum rquippe cum in carteris ministrorum sit munus respondendi, Amen, sed proprius dominicae orationis r nam in aliis precilius consensum modo desideriumque significat in hac responsio est, Deum ora lis postulationi consensisse.
X. Ac varie quidem a multis est interpretatum hoc verbum, Amen; septuaginta interpretes verterunt, Fiat alii reddiderunt. Vere Aquila, Fideliter eonvertit. Sed parvi refert hoc an illo modo sit redditum i modo habere intelligamus eam vim, quam diximus confirmantis sacerdotis concessum id esse quod petabatur, cujus sententiae testis est Apostolus, in pistola ad Corinthiosci si uuotquot enim, inquit, promissiones Dei sunt, in illo est, ideo et per ipsum Amen Deo, ad gloriam nostram.
XI. Est etiam haec nobis accommodata vox, in qua inest confirmatio quaedam earum petitionum quas adhuc adhibuimus t quae etiam eos reddit attentos qui dant operam sacris precibus irat enim saepe ut in precatione distracti homines variis cogitationibus, alio traducantur.
Est totius orationis repetitio.
Xl I. Im vero summo studio petimus hac ipsa voce, ut omniassant, id est concedantur, quae antea petivi musci vel potius intelligentes nos jam impetrasse Omnia, ac sentientes praesentem vim divini auxilii, illud una cum Propheta animus i 2 Ece enim Deus adjuvat me, et Dominus susceptor est animae meae. Nec est quod quisquam dubitet, quin et nomine Filii sui, et verbo, quo saepissime is usus est, moveatur Deus. 3 qui semper, ut ait Aposti