장음표시 사용
101쪽
Dispin. III. tque ea de causa Emissarii, Sinones Romani , Pr I V. selytis juxta cum Phati aeis teria marique faciendis unice intenti, ut Controversiarum pondus facilius imminuantis elevent, quasi non tantum esset inter Nos dissidium, quod commode componi non posset, fidei Romanae non tam Desensores , quam angones desinterpolatores agunt, propudiosa dogmata sua lubdole vela do et excusando dam Papisini novitatem , novis quotidie, sed vere veteratoriis artibus incrustando Im ad instar Principis tenebrarum se in Angelum lucis transsonnantis nobiscum loqui, de nobiscum sere sentire simulant , gravemque sibi injuriam heri
queruntur, quod sibi errores varii praeter rei veritatem in dogmatibus d cultu astingantur. Plane sicut Hyaenae humanas aemulantur voces homines illectutae , quos illectos e attractos devorent; Ita eductores isti Sanctorum linguam conantur mutuari, ut simplicesvi incautos ad castra sua pelluciant , de pellectos tandem gehennae filios reddant rac misel serdant. Ne ergo per τί aQρδέαν τηι imponi nobis sinamus δε omni vento doctrinae circumferamur per κυβώαν ό ώγίαν ,3ρω-ω, larva illis semel
detrahenda, ut constet falsisfid nobis impingi Schismatisis dil-sidiorum,quibus laborat hodie e tristianus ibis,crimen, Minsidiosissime Pacis nomen obtrudi, ubi mera quaeritur Errorum incrustatio,in impia ac damnabilis Religionum αυγκρασις dc confusio. IV. Gravissimo sane se obstrinxisse crimine eos non diffitemur, qui sacris istis dissidiis occassionem primi praebuerunt , quibus factum ut simplex de αμα- ut olim Christi, sic Veritatis tunica discerperetur Sed quod nobis impingunt Adversarii crimen, id jure merit in Accusatores retorquemus , quomodo Elias qui ab Achab reus contui bati Isi actis peragebatur , impium Regem hoc ipso crimine teneri certissime evincebat , utpote qui, veram abjecisset eligionem, de nefandos datialis cultus induxilleti. Reg. i8. 7. i8. Ita quid proclivius quam demonstrare , nequaquam a nobis malum hoc prosectum esse, qui Christi doctrinam intemeratam retinemus sequimur ; sed ab iis ortum , qui coelestemis divinam hanc doctrinam impiis hominum commentis multifariam depravarunt , dc abjecto vero Dei cultu impuros de dololatricos in Eccle/iam Christianam introduxerunt. Qubd si praejudiciis non excoecarentur illi cum quibus negotium nobis est,
facile de re tota judicium fieri posset, si edulli inquireremus, quinam a Religione Christiana de Apostolica desecerint, quod per collationem doctrinae ab utrisque traditae cum doctrina Apostolica facile deprehendi posset verum quia satis intelligunt Adversarii, lic male rebus sius consultum fores, de luce meridiana clarius evasurum abjecisse se fidem semel Sanctis traditam deflexisse a vero Christianismo, Compendium hoc ipsis non placet ;& alia
102쪽
α alia rem aggrediuntur via, quum relicto Doctrinae examine, ad DP pux. Ecclesiae authoritatem nos abducere satagunt, inuasi hoc illis v. privilegium pioprium effet, chilinatis reos peragere non dubitant quotquot ab Eccletia Romana, quacunque tandem de caula Secessionem faciunt. U. Hac arte usi sunt prae caeteris Perronius Michelius Cardinales, ut legitimum fugerent congressum, jugulum caulae declinarent. Nec ali respicit Tractatus Gallicus novissime editus Parisiis, de Praejudiciis legiιimis adversu Calvinistas In quo Author aliorum vestigia premens, irambem saepius recoctam nobis reponens , magno molimine duo prae caeteris demonstrare conatur. Primb, tutissimum & compendiosissimum veram Religionem a Llsa secernendi medium elle , non Viam aiionis, discussonis, ita
quam urgere solemus ut dogmata , quae in hoc vel illo uel uiro .c. aret
ponuntur, expendanturin discutiantur ex Scripturae Sacrae norma Misis Sed Via ubmissionis Muthori auis, ut vocant, ut in suprema Ec sis ram. clesiae authoritate acquiescamus , idemque nostram illi tanquam normae certae infalli hili subiici mus , quam non alibi tuam apud Ecclesiam suam reperiri pi hendit. ecund b, tot praejudiciis Religionem .fidem nostram gra i , ut, si nullum aliud a doctrinae fallitate suppeteret argumentum , unicerent tamen ad eam rejiciendam, S nos etiam inauditos condemnandos; qualia sunt; cationis Missionis desecaris, Secessio schismatica a vera Ecclesia, Mores corrupti Reformatorum, Tumultus ac bella hac occasione exortari Dissidium quod inter Nos .Lutheranos natum , alia id genus, quae injustitiam causae nostrae lain aperte videntur prodere , ut non opus sit penitiori doctrinae indagine. VI. Verum ut aliquid obiteris eis παι My de tali consilio Ham o R. dicamus . Nec enim nostri nunc est instituti hoc argumentum se Mnisa initasius exequi, vel falcem in alienam messem immittere. Quicquid ab si tu male ur Authore isto speciosei subdole obtendatur ad nobis invictiam con . flandare, itispectam ac exosam omnibus reddendam fidem no stram Si penitius methodus ista expendatur, patebit latissime nihil absurdius ea dari potieis iniquius, nihil quod certius malae periclitantis causae praebeat argiunentum. Quis enim, nisi qui sponte coecutire voluerit , non iacile animadvertet haec omnia e tendere , ut omisso Doctrinae examine , ad quod sempor provocavimus, a quo certum est Religionis veritatem unice pendere , in aliis quaestionibus haereamus , quae linus sunt necessariae, .longe intricatiores ' si seri persuasi sunt de fidei, quam profitenturi veritates Cur declinant ejus examem Cur tot diverticula de ambages quaerunt 3 Cur non deveniunt statim ad caulae iugulum, momentosissimae quaestionis cardinem , quo semel discusi caetera
omnia facilia sunt de expedita a Nam si demonstrare possint, seM doctrinas'.
103쪽
. Das Pur, doctrinam Christivi Apostolorum mordicus retinere , quis deri IV gate illis potetit verae Ecclesiae nomena At si contra constare potest eos misere illam corrupisse, quis hunc illis titulum , nisi pet- peram tribuat Sed alia sedet sententia mentia eredunt sibi infrucere solum Ecclesiae quo gloriantur nomen , ut hane fraudibus suis nubem objiciant e Plane ut hostes, qui in aperto campo
consistere nequeunt , in silvas, dumeta se condunt, utra labris, quarum nullus exitus , arceant persequentes excitato
pulvere, objectis impedimentis sui conspectum urentur, de aciem pro libitu commutent Oin isti Ecclesia Authoritatis speciosum
nomen obtendentes, putant se facilius posse latere, & tela omnia declinare. Nec abs re, qui in aliis liberaliores videntur, in hoc men pertinaces sunt, Credes, inquiunt , ut libet, mod te Ecclesiae committas de subjicias , fidemque captiuam dedasci norunt enim Viri sagaces, ea quae antea videbantur concessisse , statim se recepturos, quando plos animos Ecclesiae fascibus submiserint. VII. Dum vero Uiam ADTitatis hic sequendam necessa tibpraescribit Author, quis audacem de temerariam istam disputandi rationem serre queat . ubi gas supponuntur varia tanquam ωναμφισMetata quae tamen interris maxime controvertuntur. Pri-mb, dari sueremam aliquam Authoritatem in Ecclesia , cui fideles teneantur sine ulteriori examine sese submittere. t qui potuit Author ignorare, hoc ipsum essem κρινομενον, de quo inter Nos disceptatur , quod probandam fuit , non ita praefidenter supponendum inuasit ex quo loquutus est acclamandum eliset αυτὸ εφα , ne mutire quidem liceret At solide tamen Nostri hactenus lictitiam esse lupremam illam authoritatem Ecclesiae demonstrarunt,&neminem nisi Deum in Scriptura loquentem ut Iudicem sun mum infallibilem in Ecclesia esse audiendum: Eccleuae autem aliquam non denegandam Authoritatem , sed Doctoris , non Iudicis , consilii , non imperii, ministerialem, non absolutam. quae non ulterius obliget, quam quatenus Verbo conformis deprehenditur. Secundo Ecclesiam, penes quam suprema illa Αuthoritas residet, non aliam esse quam Rom. ut ita sedeant in propria causa Iudices, cum tamen de hoc ipso tota lis nostra sit, de constanter a nobis semper negatum hi, posse eam Ecclesiam Christi veram vocari , quae doctrinam Christi non habet, qualiacumque obtendantur ejus alia privilegia. Tertio supponitur insuper,hdeles posse, debere in authoritate illa suprema acquiescere, non inquirentes ulterius in ejus fidem, doctrinam. Verum quis nescit hoc etiam isse ναν pthrum ψ ὐδες de fidem illam coecaminimplicitam Carbonarii pridem profligatam , ut Scripturae adversam, .conditioni fidelium injuriam jam si sine ulteriori exarmae doctrina fidelet sese authoritati Eccletia subjicere tenentur,
104쪽
Cur Isaias ad Legem Testimonium fideles amandat cap. 8. Dispur.
ao ut falsitatem ariolorum cum veritate oraculorum coelestium V. conserant mur Christus Iudaeos ad Scripturas vestiganda re I xo. Vocat, Ioli. s. 39. ut de veritate Vocationis, Docti inae suae per Asuaderentur mur Beroenses authoritati Pauli non acquiescunt, 'sed sermones eius cum Scripturis conserunt, ut viderent an res ita se haberenta Adt i . r. Cur Paulus provocat ad fidelium Iu- . , ii dicium, Iudicate Cos ipsi quod dico I. Cor. O. S. Cur Iohannes . Car. io.is. vult explorari spiritus , an sint ex Deo m. Iohan. 4. I. Frustra 3 1- εα
sane d absque ratione , si via ista Authoritatis sulficit ad fidem stabiliendam. Sed alia est mens fidelium, ut enim sunt oves Christi λογι non brutori eco debent ferri instinctu ad id omne recipiendum quod obtruditur, sed ut fide sua vivere debent , ita lumine Spiritus pollent, ut omnia dijudicent, L Cor. 2. II. cibos . . Ossalutares a venenatis, aquas corruptas a puris, Verbum Dei a traditionibus hominum iecernar mon qubd Iudicium decisionis
ipsis tribuamus , quod eorum et , qui publica authoritate sunt instructi, sed quod Iudiciκm priuatst discretionis illis ex dono fidei
competat. VIII. Sed non in eo tantum'ommenti istius absurditas patet , qub gratis supponat ea, quae in controversiam veniunt Exeo etiam non obscure colligitur 'ubd dum compendiosissimam viam se putat Author inventile, non aliam intricatiorem, magis dissicilem , ne dicam plane impossibilem obtrudere potuit. Nam cum Via Authoritatis necessario stipponat, nobis debere si persuasum , Authoritatem talem esse legitimam de supremam , verae Ecclesiae non falsae, ut Ofliquem apud nos obtineat locum , debet mens nostra in eam inquisitionem prim incumbere , ut hoc habeat petipectum , hoc autem intricatissimum Ddimcillimum esse nemo potest diffiteri, qui noverit Pontificios veritatem Ecclesiae ab Antiquitate Successione non interrupta Personarum metiri, quod non modo ae curatam historiae omnium leculorum a Christo nato notitiam postulat , sedis tot dissicultatibus involvitur , ut mens nihil certi inveniat, ubi tuto quiescere possiit. Adde quod cum tot authoritas Ecclesiae Verbo ipso nitatur , ut ipse Author agnoscit p. 6 dum eam a Scriptura arcessit; Quis non videt primbueritatem, vidi ia Verbi tenendam eis , antequam de autho
ritate Ecclesiae persuadeamur sic viam discussionis semper praemittendam esse viae authoritatis Atque eo magis hoc necessiarium est , quod cum nemo dissileti possit Verbum esse Ecclesiae sundamentum , a quo serinam suam, esse specificum obtinet Eph. a. o. ordo naturalis postulat , ut de Doctrina prim inquiramus , quam de Ecclesia , cum non aliud certius Ecclesiae
Ῥ-m peti possit, quam a doctrina quam profitetur. Hoc Fidit M 4 Hieronym-
105쪽
DISPuT. Hieron min in Ps. 133. Ecelsa ibi est, ubi Ides cera est Sed is LV. gustinus inprimis, qui passim adversus Donatistas disputans , Ecclesiam non aliunde quam ex Scriptura cognosci posse non semel
profitetur, lib. de Unitate Ecclesiae c. H. Inire nos Donatistas
quasi es ubisi Ecclesia , quid ergo facturi sumin , inta verbis, tiris quasituri, an in Cerbis capitis sui Domini Iesi Christi , puto,
quod in illim verbis potius quarere debemus, qui Veritas est. ν-rime novit Corpinsuum, de cap. 3. Non audiamin haec dico,ped audi mus hac dicit Dominus, sunt cerie Libri Dominici, quorum authoriatati utrique credimus, utrique servimm , ibi quaeramin Ecclesiam, ibi dissutiamus causam n ram,in paulbibst in Scripturis Canon cis quaeramin Ecclesiam, c. 16 utris si Ecclesiam teneant nonnis Divinarum Scripturarum Canonicis Libris onendant. IX. Neque hic reponendum cum Authore Capite I . Viam discussionis longam esse, difficilem , quae accuratam omnium controveritarum disquisitionem. examen ac linguarum original um cognitionem postulat inurique ideo paucissimi pollunt inlistere. Sed Viam authoritatis brevem .expeditam, Quae omnibus etiam maxime rudibus e impet τοῦ patet. Nam si bene calculos
ponimus, contraria hie esse mLia,. nihil facilius de tutius nostra, nihil vel periculosuis, impeditius ea, quam Adversarius sequitur via, nullo negotio deprehendemus. Ut enim deis stra dicamus primum , fals supponit Author a singulis fidelibus
Controversiarum omnium examen vel linguarum originalium notitiam requiri, ut persuadeantur de fidei veritate. Cum enitin Scri' tura perspicua iit in rebus ad salutem necellariis , dc potia
sit ab unoquoque fideli, qui oculos mentis illustratos habet, elegi cuin studio in intelligi cum fructi, quid obstat quominus ad
eam normam componentes praecipuas,quae inter Nos adversarios
agitantur, controversias, dijudicent tacite a quorum partibus stet Scriptura v. g. Quaeritur inter nos, An Sancti sint invocandi, an Imaginibus ustus aliquis sit exhibendus 3 Si Scripturam comsulimus , facile tota lis componetur , quando non semel Deum s m i . tum adorandum invocandum praescribit Psal. so. 2. Mati . . lo. H. Isa. 41 8. dc in Lege expresse omnem Imaginum cultum prohibet Exod. xo. Quaeritur , An praeter Sacrificitura Christi, necessarium
adhuc sit Sacrificium Missaticum Quid facilius erit fideli, quam ex Scriptura responderes, non mod inutile , sed & jutium Christo eis aliud omne tacrificium siquidem Christus unica Obla
tione ἰφύωα facta sanctificatos perfecte consummavit, ieccatati. o. 18 omnia eorum expiavit Heb. 9. 28 in o. 11. i . Quaeritur de Iustificatione nostra , An sit ex operibus, An ex fides Sed uno verbo res
expeditur, si Paulum audias, qui toties fidei justificationem tibula.&OPeribus denegat, Rom. 3. 27. Galat. a. I6. quaeiatur, An opera
106쪽
mereantur, vel ex condigno vel ex congruo Quid opus magna Is PuT. disquisitione post verba Pauli, Si ex gratia, non ex operibiu, alias IV.
gratia non ei Lamplius gratia, c. Rom. H. 6. alibi donum Deimta terna Rom. 6. 13. c. Quaeritur de Communione sub utraque si ys
specie , Quis locus ambigendi post vocem Christi, Bibite ex hoc omnes 8 Quaeritur de Viribus liberi arbitrii , An supersint adhuc quaedam in homine post peccatum, quibus se praeparet ad gratiam
Sed verbo Paulus rem expedit, quum nos mortuos in peccatis vocat,
Eph. a. i. qui ne cogitare quidem quicquam boni possumus 2 Cor. 3. s. Ita si per alia Controversiarum capita , qua fundamentum fidei spectant, ire volumus, facile demonstrari pollet, ea ita clare proponi , ut nullo negotio a fideli agnosci queat veritas , nihil ut opus sit vel linguas originales consulere, vel operosam de Scriptura integritate, & de Libris Canonicis quaestionem discutere;Cum in hoc saltem negotio consensus sit inter Nos, Adversarios, Libros ex ovibus similia loca petimus esse Canonicos nullam hic inter Iontest versiones quibus utimurrile discrepantiam. Verum si de Via authoritatis loquimur, quid dissicilius, magis intricatum occurrere potesta quando nemo illi se. lubjicere potest, qui non habeat perspectum eam legitimam elle L in Verbo rundatam rac Ecclesiam,quae illa gloriatur veram quod non modo iptius Scripturae, sed, totius Antiquitatis , ex hypothesi Adversariorum, discussio-uemin cognitionem postulat , atque ita non compendiosam , sed longissimam omnium viam praescribit. X. Sed si in hoc Capite fraudulente agit Author , ut sim D--rplicioribus imponat mon aequiorem se praebet in altero , quod 7 - -
tanto apparatu urget, dum Praejudicia varia conquirit, quibus Re ligionis nostrae innocentiam, si potest, obruat, quod non modba,ititia , sedi a sinceritate alienissimum est Nam si ipsi Philosophi praejudiciis ante omnia liberandam elia mentem sancrunt, ut clara rei cognitio habeatur de ea judicium rectit sanum serii queat. iis credat in Religionis delectit, quae res omnium est maxima& gravissima lira judiciis agendum esse, potius quam a tionibus ab ipsius rei natura petitis λ cum istae argumenta neces.saria certa nobis suppeditent, quibus mens ut possit acquiescere cilla ver tantum topica dc probabilia , quorum non alia vis est, quam causae, propter quam steruntur, gratiam aliquam conciliare, adversam ver suspectam de exosam redderes: Quis verbnescit causas magis speciosas non semper esse meliores haneelle Velitatis seriem , ut non rar praeconceptis opinionibus obscuretur c opprimatur Maxime si, quod intendit Author, ex praejudiciis de Causae veritate fieret judicium, minauditi, qui eam sustinent, condemnarentur quo quid iniquius dari possit, vix dici potest. Nam si in thro civili inauditus nemo damnatur, quantacum
107쪽
Dispur que sint adversus ipsum praejudicia , quae malum iniquitas eΕ, ut I v. causam dicere prohibeamur, Qvel ex solo nomine inauditi co demnemur 3 Gravissima nobis intentatur accusatio Schismatis, qud ab Ecclesia secessionem secerimus me minus timen δεος ae a nobis Adversariis impinsitur, qudd a veritate Christi defecerint Nuis tandem potest esse legitimus modus compone dae istius litis momentotissimaeo nisi ut utraque pars audiatur, vel ad sustinendam ceu sationem , vel ad sui detensionem hoc tamen non potest ferre Author , qui nullum non movet lapidem, ut nos etiam inauditos praejudiciis obruat; indignos ostendat quorum ulla habeatur ratio , vel ad purgandum erimen nobis impactum, vel ad accusationis capita probanda. Vtrum innocentia, an mala conscientia postulat ne accusatio audiatur , neve defensioni detur locus Veritas lucem fugit, tenebras quaerit imb omnibus se conspiciendam praebet, & nihil impensius optat quam videri, quia novit se non polle videri qui diligatur. Erroris est, malae fidei, se in tenebras abdes , nec Adversarii vel accusationem vel purgationem audire velle ne hinc accusationis veritas , inde
vero defensionis pateat nnoceoaea.
XI. Sic equidem Ethnia. olim cum Christianis egisse legimus , ut vel ex solo nominis praejudicio inagiditos damnarent, quod Terrullianm pol. c. i. gravissime in ipsis perstringit. Rubondendi , altercandi facultas altu patet, quod nec tice inis ἀefessos ct inauditos damnari ; sed Chri ianis selis nihili permittiatur loqui, quod causam urget , quod veritatem defendat , quod iudicem non faciat in usum, sed illud solum expeElatur quod otio publiν necessarium es , confessio nominis . non examinatio crim nis. Et ibidem, malunt nescire, quia jam oderunt, dei quod nesciune projudicant id esse, quod sis iant odisse non poterant. Quid ver hic veritas' nihil de se causa deprecatκ , liquit c. i. quia nec de condiatione miratur scisse peregrinam in terris agere , intra extraneos facilia inimicos invenire Caterum genus, spem sedem, gratiam in coelis Libere , num gesi interdum ne ignorata damneικν , Quid hic deperi legibi in regno suo dominantibiis, si audiatur ' An hocm ais gloriabitur potestas earum , quo eriam inauditam damnabunt te ritatem y Caierum inauditam se damnent, praeter invidiam in quitatu ,-ιiam susticionem merebuntur alicuius conscienIsa tentes audire, quod audisum damnare non possentD. Quis vero dixerit Christianos cum Christianis ade injustam agendi rationem se Qui, ut ex praeconceptis opinionibus sine ulteriori Doctrinae examine damnare eos sustineantra Vix hoc in animurn suum inducere quis potuisset , praesertim de iis qui hactenus moderatiores caeteris videri voluerunt , nisi expresse hoc non semel Author repet, . Tet. XII.
108쪽
XIa Quoasi in Prajudiciorum istorum, quae tanto cum ap- DI sim. paratu urgemur, Examen descendere vellemus , quam facile de I V. monstrati posset, ea vel falsissima esse,& per meram calumniam nobis atticta , vel si quid veritatis habent, ad causae momentum non pertinere. Nam quod de Vocationis defectu dicitur , suo loco, cum bono Deo, a vero procul esse ostendemus. Si ver dissidium at quod inιer Nos orautheranos ortum est. Si bella ciumulius oecasione Resormationis variis in locis nati sunt, quod Adversariorum furori , non ipsi Religioni tribuendum est. Si Reformatores
humani aliquid sunt passi , ut ab ipsis humani nihil alienum fuit, quamvis ea quae ipsis impinguntur Gimina , jam saepius a Nostris
nullum nisi in Calumniatorum mentibus fundamentum habere demonstratum sito quid haec omnia ad causam nostram pertinent An propterea cerib conesudi potest, vel falsam esse quam praedicamus Doctrinam . vel veram qua gloriantur ipsi Ecclesiam Unum , fateor, ab Authore praeju sicium affertur , quod si verum esset, causam non dicimus , quin merit rei peragamur et Quum Schisenaticos nos esse pertendit, cum ab Ecclesia Secessionem fecerimus cap. 7 Hactenus sane nou ecusamus herbam porrigere , crimen lateri, si verum sit nos a vera Ecclesia secessisse, cum extra eam non detur salus. Sed si Ecclesiam impuram, idololatricam reliquimus , ut in vera maneremus, si Papatum tantum 4rrores ejus abjecimus , ne participes peccatorum eius,consortes si semus poenarum. An vitio nobis verti debet, qubd saluti nostrae prospectum volae limus, Qvoci divinae morem gesserimus 3 Hoc vero est quod inter Nos quaeritur, ad quod unum Controversiae nostrae omnes revocandae essent, si candide agere vellen Adversarii.
Nam si evincere possum, se doctrinam Christi puramin intemeratam semper servasse, etiamnum servares, nullamque nisi Christi vocem apud se audiri, agnoscimus ultib,verae Ecclesiae nomine posse ipsos gloriari, nonnisi injuste ab illis secedere quemquam posse. Sed si ex adverso demonstramus clarissime ipsos a Clitisto defecisse, cur aegre ferunt nos ab ipsis secedere velle, ut Christo Capiti & Sponso nostro indivulse adhaereamus XIII. Scio hic Aut rem reponere c. 7. licet hoc daretur Ecclesiam Romanam de erroneam Mimpuram fuisse, non necesse tamen fuisse propterea ab ea recedere , suffeciste secessionem, gativam , ut abitineremus a cultu , quem idololatricum credebamus; sed non necessariam fuisse secessionem positivam , quae novam Ecclesiam novumque Ministerium sine vocaticine institueret.
Verum in eo graviter fallitur,4 sallit Adversarius,'sasi sola secessio negativa potuerit hic sufficere. Nam cum Deus nobis colendus sit non negative tantum,abstinendo a falso cultu, sedi AK verum culium ab ipso praescriptum illi exhibendo, nec cultus debeat tantum
109쪽
DispuT merarmen, sed Qexternin , ut eum glorificemus manis V corpore I. Cor. 6. o. ut utriusque Greator & Redemptor est, x corio. ao. quis non videt impossibile nobis fuisse hoc defungi ossicio in Ecclesie
Romanae communione manentibus maxime ex quo Romana
Ecclesia sub anathematis pama, non vuli mod credi quod docet sed, praestari quae jubet. Fateor olim Patrum nostrorum rem poribus ante Resormationem , quosdam prima illa secessione con tentos fuisses tum quia nondum cogebantur sub Anathematis poena subscribere omnibus erroribusPapalibus,tum quia nulla dum patebat ad egrediendum via. Sed postquam eiectum fuit vexillum Evangelii variis in locis, populiis ad libertatem vocatus, postquam patuit latissima ad exeundum porta, Roma ipsa toties de Refibrismatione interpellata, non modo errores Mabominationes suas non
abjecit, sed auxit, jugum tyrannidis non uno modo agsravavit, serro flammaque in nos aeviendo Nonne ingratissimi hiilsemus mortalium , nisi hoc Dei bene . um nobis oblatum amplexi fuissemus Romam nos fugantem Anathemati imis , Excommunicationibus, persecutionibus dis fugist emus, ut Deum alibi possemus pure ut jubet colere M sic saliκ nostrae prospicerea XIV. Atque ex his, ut e diverticulo redeamus in viam, nisi fallor,facile colligitur necessariam fuisse Secessionem nostram,&v num esse, impossibilem , qui urgetur a variis cum Pontificiis
Syncretismum , nec alium finem haberes, iriliscunque obtendatur praetextus , quam ut Nos antiquo servitutis jugo subiiciat, Romae mancipia reddat. Nam cum pertendamus errores, quos Ecclesia Romana lavet quainplurimos, non est leves, minoris momenti, circa quos potest tolerantia inter dissentientes locum habere Philip 3. s. sed gravillimosis capitales , qui fundamentum ipsum Veritatis Salutis petunt, nemo non videt necessari nobis ab ea secedendum fuisse , si saluti nostrae prospectum vellemus, ex se. ι.εν praescripto Apostolii Cor. 6. II. Exite e medio ipsorum oe separare vos , immundum ne attingite , ct ego recipiam vos ex mandato Dei Apocal. 8. Ex Babilone popule mi r Et reditum ad eam non modo difficilem, sed inlane impossibilem esse, niti ipsa, abjectis erroribus & superstitionibus impuris, quibus a puriori doctrina desecit, in gratiam cum Christo redeat, Religionem Christia
anam pristino Apostolicorum temporum nitori restituat. X V. Hoc autem non sine ratione a Nobis asseri,in jam ante in Disputationibus praecedentibus luculenter demonstravimus , ut te ius adhuc demonstraturi sumus. Cum enim ad tria potissimum Capita corruptelae omnes Ecclesiae Romanae referri possint, Hares in doctrina, Idololatriam in cultu in orannidem in regimine me haeresibus diximus jam Disputatione prima De Idololatria etiam insequentibils verba facere coepimus. Verum quia tanti momenti res
110쪽
est, ut vel ex hoc uno articulo, licet in aeteris omnibus consensus Dis N a esses, Secessionis nostrae necessitas, Syncretismi δυωαμία e deret, paulbiusius de eo dicendum, ut conluet vetissime idololatriam a nobis ipsis impingi, de quicquid commimi cantur ad diluendum hoc crimen, non posse eos purgare.
XVI. Cum ver,duplex Idololatria distinguatur vulgb,ali re pectu Objecti , quum aliud quid praeter Deum colitur Alia respectu Modi,quum verus Deus quidem, sed alio quam quo praescribit modo colitur. De prima jam diximus, di demonstratum dedimus Ecclesiam Romanam respectu cultus quem defet Angesis , Sanctis demo Inis, Ponti rici, pani Eucharistico, de Cluci, non polle ab idololatria liberali. Nunc ad aliud Caput deveniendum , quod specta ex quo constare poterit liac etiam ratione ream merito at obis peragi Ne vet,queri potitui quicquain a nobis ipsis impingi Praeter ipsorum mentem , ostendemus, cimd nihil a nobis sals ipsis amnsi, imponi, quod monumentis authenticis e psa praxi apud psos recepta liquidis non constet einde arutatem deae Onstrabiamus subtersi olom, ut btilium distinctionum quas propudio suo
elando vel excusando obtendunta . . V II. In Ecclesia Romaria Kigere οἰκ νολα ειαν, quicquid privati quidam octores protestentur, ut turpitudinem hanc a se inmoliantur, vel subdole distimulent, multa probant Ptim,Concias II. Nicami inter Oecumenica a Pontificiis relati, sanctior quod ab Irene Leonis IU vidua de Constantino ejus filio, adversus Sy-Modum Constantinopolitanam annoras . sub Constantino antea com regatam, in qua maginum cultus damnatus fuerat prim Condantinopoli indictum mox Nicaeam trarissatum fuit ira quo decretum, reterem Zonara, ei Gπω ci. α προσκυνῶ ι εα ricam zeueraUrias, imagines adorandas ct colendas esse . Sic scilicet ambitio sillitina amina Imaginum cultrix , promovenda idololatriae. simul asserendo sibi imperio ex devinctis sibi idololatris, non aliud medium aptius invenit, quam indictionem Synodi, in qua ut facilius oti compos fieret, Tarasi: Maaicum Secretarium sibi addictissimum d magnum Iconolatram, in locum Pauli Patriarchae insignis Praesulis Icovomachi substituit Fateor huic Pseudolynodo malculos oppolutile Carolum Maghim in Occidente , tum a Capitulaxi suo, luod triennio pb quatuor libris adornavit, ubi nervose
lide refellit quaecunque a Nicaenis Patribus ad Cultum Imaginum adducta erant. Quod tantopere urit Adversatios , ut ausi sint illud in crimen filii accersere , tanquam striptum aliquod εα ωιμ . ab aliquo Nostratium obtrusum Verum impudentem calumniam Viri docti jam diu detexetunt, indicato simul Meviisto editore Pontificio Iohanne Tisset. Discuo 1 ldensi. Tum etiam in Conciliis Francofartensi oo Epilcoporum, quod congregavit anno 794 in