De necessaria secessione nostra ab Ecclesia romana, et impossibili cum eâ syncretismo, disputationes. Auctore Francisco Turrettino, ... Accessit ejusdem Disputationum miscellanearum decas

91쪽

Dt spur generi humano β, solidita fidei, bonorum operum profectu sis III. de ii animarum sit solamen ac ιutela contra eva jacula inimicorum per Dominum nostrum. Accedit externus latriae cultus tum

signi tum facti signi quia eam adoranι Nam in Pontifi ubi supra, es Pontifex seu Discopin quivis, sex ante crucem gembus ipsam

devote adorati osculasvr vexilla enim Crucis omne genu, est omnis lingua constetur. Praecipue ver in die Parasceves solent flectere genu cruci, eamque osculari. Ubi enim Papa aut Saceidos detegit paulatim crucem , eamque populo ostendens, ait , Ecce Iignum crucis, cui respondent Capellani, in quo salus Mundi pependii. deinde Cantores pelticiunt, venit ador in Ad ea verba procedit Papa exutis calceis per unum ex Scuti seris, d genu ter flexo adorat,in osculatur , post Papam Cardinales, Imperatores, Reges, si adsint, tum Episcopi c ita a summo Pontifice ad infimum Cau 'datarium omnes crucem adorant & osculantur, id lib. Cera-moniarum Romanarum seria 6. majo hebdo. Faeli e am cultum exhibent, templa, est . ars ei consecrando , incensum illi adolendo, litaves odores o endo , teste Bellar. cap. 13. lib. I. de Triumphan Eccles. uaves, , ore etiam cruci osserimus in Ecclesia Iam incensum adolere, I rificium Deo proprium est. Unde Israelitae notantur abominanda idololatriae crimine Eze 8. II qubdquisque in manu sua thuribulum haberet,quo imaginibus suis adolerent. Et in primitiva Ecclesia , veteres Christiani mortem subire maluerunt, quam aliquot grana thuris in honorem Caesaris apponere , qui enim id faciebant, putabantur sacrificare. Hoc verti clarius patet ex sacrificiis spiritualibus orationum claudum , quibus eam colunt, ut passim in Breviariis leguntur: Cruxiplendidior eun esis astris, mundo celebris, hominιbus multum amabitu,sanesιor animversis, quasla fusi digna porιare talentum Mundi Scc. rea ra-fnιem catervam in tuis hodie laudibm congregatam c. In re viario Rom. in Festo Inventio Sc Exalt. S. Clucis, alibi, Crux Chrsi salva nos, Crux Chris defende nos, in Hortulo animae. XXIX. Haec ver,omnia clamant, nobis etiam tacentibus, ultum omnem , qui Deo debetur in Crucem transferriri ubd si hoc non est idololatriam crassam committere , non video quid sit idololatria. Nam cum nemo ne et rucem illam signum esse cstipitem , nemo negare potest cultum religiosum illi exhibitum in rem creatam transferri me eos elidus are potest quod junt, Prim Illum honorem , aut exhibetur cruci, referri ad rem signi catam cujus est signum , non ad ipsam crucem in1O. Quia nec

Crux Christi signum potest dici ci ex dictis patet cultum istum

directe referri ad Crucem ipsam Unde Thom loc cit test tur, etiamsi ratione ipsius Crucifixi reverentia ista Cruci exhibeatur , tamen ob eam causam crucem eos adorare eadem adoratione

92쪽

Nos TRA AB ECCLESIA ROMANA. 79

eum Christo, propter hoc eos crucem alloqui deprecari qua Dissur. si ipsum Crucifixum. Non quo addunt secundes, Culium qui per III. seoproprie debetur imagini crucis , non esse lairia cutrum proprie. sed quendam mulio inferiorem, qui analogicei reductive referatur ad latriam , anquam imperfeltum ad perfectum Bestaminus lib. a. de Eccles triumph. c. q. nam etsi hoc concederetur respectu imaginis Crucis , sequeretur semper ipsam Crucem ut prot typum latria per se e proprie esse adorandam. Sed in sequentibus quum de Imaginibus disputabimus , docebimus cultum nullum talem reductivum Manalogicum dari posse sine idololatriae participati

ne Nec denique quod tertio lubiiciunt cum Gregorio de Valentia, qui fidentiusquam Bellarminusis magis rotunde adorationem Crucis adstruit, se deferre cultum latria imaginibiti Christi, O crueissed nonsicuι Chrso. Nam sic impurissimum scortum posset se tueri quum facit copiam corporis sui adulteris , inique secum agi, si adulterii condemnetur , quoniam lon eodem facit animo atque aflectia,quo se consociat viro suo.

XXX. Nihil attinet autem Qui rationes varias fusus excutiamus , quibus idololatricum cultum adstruere conantur , quanquam facillimum esset earum vanitatem retegere ,- comm morailes, eas ressitam est. Quid enim aflerre possunt, quod tantam dignationem Cruci conciliet, ut adoranda si ' An contaritim

Christi, quasi per eum, virtutem aliquam aut sanctitatem inhaere tem habuerit, tia tali cultu dignam Sed alia multa Christum

retigerunt, Illae nullam tamen ex eo sanctitatem duxerunt , ob quam ab hominibus religiose colerenturi nec ullus nisi absurdissime dixerit, rem inanimatam posse ex contactu person sanctitatem ali iam inhaeientem , de virtutes morales haberes, quarum res

pectu aliquo cultu digna censetur. Praeterquam qubd hoc Crucem Christi tantum respiceret , non imagines Crucis , quibus tamen idem hodie honor desertur An asserent secundo usum Crucis ad 'Redemptionem hominum , ub ea suerit electa re honorata a Chriit, ut esset Altare sacrificii, scala ad Regnum, Insti mentum liberationis nostrae , quo Diabolum vinceret ac de eo triumpharetra Sic sane Bellarminus ratiocinatur. sed quam frigide quivis videt. Nam i etsi hoc daretur, non valeret tamen conse- u. mia quae hinc elicitur ad adolationem ; quia triplici ista phtasi ignificaretur tantum usus Crucis, nulla autem qualitas inlimrens , adoratio autem exertur ad aliquid non propter usum , sed

νιalem , a 'Rica in lignum , a merito passionis ejus , qui illi affixus est elogia haec non priori , sed posteriori dicuntus res ιfhu, nec niti perperam Cruci ista tribui possunt, quae ad passionem

pertinent. Non est Ahar sacristat , nam altaris est sanctificate illud,

93쪽

Dispuet illud, quod in ipso ossertur , Matth. 23. I . An ver Crux sano

III. ctificavit carnem Christia Annon potius caro sanctificavit crucem, We lisno maledicto fecit lignum vita benedictum Itaqtie Chri- stus pie fuit omnia, Sacerdos in persona, ac Ucium in natura humana seu carne , Altare in divina . unde se ipsum dicitur per Spiritum ternum obtulis Hebr. V. 13. Si verbo quibusdam ita Crux vocata est, impropria uitri minus accurata locutio..Non scala ad unum, nec enim per Crucem simpliciter, sed per mortem Crucis aditum sibi ad regnum fecit; frustra confirmatio petitur

quippe verba non crucem , sed mortem in Cruce notant, ut Chrienus optimus sui interpres docet, Lucri . 16. Nonne oportuit Chrisnum omnia hacpati, infle Uredi in Regnum Z Denique perperain dicitur liberationis instrumenium ; aliud enim est instrumentum passoni Christi materialiter spectatae, aliud inRrumentum re m-ptionis. Crux prius potest dici , non posterius, non per Crucemn sed percrucifixum redempti sic musi salvati , Nec aliud evincunt Cal. at . loca , quae in eam rem latic tua, CololL 2. I . ubi in Cruce triti inphiis dicitur de 'inci 4 us , ste atrix ibi cliirographo ε δε nobis adveris, Wi Petr Im . portasse peccata nonra figer tignum I Notum quippe haec de Cruce non polle dici proprie, quid enim Crux materialis conserre potuit ad peccatorum eripiationem Z sed de Crucifixo , qui per mortem Crucis hanc insignem de Diabolo reportavit victoriam is peccata nostra delevit. Unde patet quam falsbi injuste ut Crucis Christio fores traducamur, quia cultum illi nullum exhibere volumus , hunc soli Crucifixo reserva tes. Non est, crede mihi, verus discipulus Clucis , qui eam praeoculis depictam habet, vel in manibus gestat ac colita sed qui in corde penitus insculptam gerit is qui ita Christum Crucifixum

veneratur& diligit, ut cum eo totus crucifixus iit , Galat. 2. O.

Gac 'o 4 vers 1 . hoc vere est iii Cruce Christi gloriati Galat. 6.i . XXXII. Unum superest quod uigent etiam Adversarii, Ecclesiae scilicet veteris praxim , apud quam Crucissignum, cui tum in ulu fuisse ab initio petiendunt Unde Chri itiani eligiosi

crucis dicti, Gentiles ipsis adorationem crucis objiciebant, ut constat ex Tertulliano des inuit Felice , quod non seclisent tamen, nisi aliquem cultum illi exhibuissent. Frustra hic patrocinium Ecclesiae veteris advocatur : Certum est Ecclesiam post

licam nullum cruci cultum exhibuisse , nullum sane vel in Actu vel in Epistolis Apostolicis ejus extat vel minimum vestigium. At si idem

cum Pontitatis statuissent , nonne summa diligentia lignum hoc -abstulissent is asservassent , nonne venerationem hanc populo Christiano commendassent in Scriptis suis δε exemplo suo docui se

sint , de quibus omnibus altum apud ipsos silentium O. Si de Esclesia

94쪽

Nos TRA AB ECCLEII ROMANA. IEeelesia Christiana sermo est , probari non posset ante Constanti Dispuet. num M. ullam apud Christianos in usu fuisse Crucis imaginem pi III. ctam aut fabricatam ex ligno, auro, similive materia; ipse quippe

primus perhibetur permotus visione coelesti, quae victoriam in signo crucis portendebat, cum his verbis G , exillum In periale Labarum dictum, in formam crucis coniecisse , ut observat Euseb. lib. i. de vita Constan cap.21.13 Sc Sodome lib. I. ΗΠ ca A. Ita primis Christianis ne visa quidem unquam erat crux, nedum N ellet adorata. Nec ex illa prima aetate Christianismi ad annum Domini oo quemquam Advertarii proserunt vel habent, qui crucis adorationern vel commendet, vel memoret, ut observat Daliam

lib. i. de Relig. Cultus objecto cap. 8. Non quidem dit itemur

signum crucis, sed ανυ-ωρα ,δε in aere certo digitorum motu ser malum, jam antea in usu fuiste , ut liquet ex Tertuli de coro mili. cap. ad omem progressum atque promotum , ad omnem altum

exitum ci quacunque nos converisio exercet stomem crucis signaculo terimis. Sed id absque lege Scipturaei Apostolica traditione fiebat,ex sola consuetudines tradisne non sciipta , ut fatetur ibidem Tertullianus Verum hoc iij I Uusi Vateres, non ut adorando, nec ut operativo ex opere operat ' quod vult Bellarm. lib. i. de

Imaginib. cap. ultimo ; Sed tantum ut signo serraim Christianitatis Qtellera, qua se invicem Christiani internoscerent , ut uod probro vertebatur , quod Christum crucifixum sequerentur. li gloriae adscriberent: quod bene observat Andrea Masim in Ios. 11.ubi ostet it ex Lactantio Tertulliano,Nazianzeno,Basilio,ob

eam causam hoc monumenturia tanta veneratione habitum apud v

iustissimos Christianos, non ut adoraretur, sed ut testimonium esset Christi crucifixi. XXXIII. Nec desunt loca diserta Veterum , Ribus conis stat, quam alieni fuerint a Crucis adoratione; quae omnia recensere non patitur instituti nostri ratio: unus vel alter locus nobis erit instar omnium Octavius apud Minutium Felicem respondens Caecilio, qui inter turpia laetanda , quae apud suos de Christianorum cultu& religione spargi& jactari tradit, Crueta quoque cultum memorat,

ad hanc calumniam reponit. Cruces nec colimm nec FIamm, os

plane qui ligneos Deos consecratis, cruces ligneas , ut Deorum me strorum partes forsitan adoratis Ambrosius in Orati funeb. Theodo. ubi de inventione crucis loquitur , Helena, inquit, invenit tiIu- um , Regem voravi , non lignum utique, quia hic gentilis es error vanita impiorum. Frustra ver hic laudatur vertus Lactantio tributus in carmine passionis, Iecte genu, tignumque crucis venerabile adora , quod Beliarm alter lib. 2. de S. Imag. cap. 2. Nam

Viti docti pridem obtervarunt Carmen esse supposititium, ut observat Michael Thomasim notis in Lactan. ex eo Posseminm, qui ne- gant

95쪽

Dispuet gant hoc camen in ullis Codicibus antiquis inveniri. Nec nos mo- III. vere debet 'ub hoc impactum dicatur Christianis a Gentibus K. Nam a calumnii sis criminationibus Ethnicorum n8 procedit argumentum. Quis enim nescit, quam multa Christianis ab iis objecta lallissime tuerint, ut Capitis Asinini adoratio, adoratio Solis, Ononychitis,& similia, quae leguntur apud Terιusi in Apolog Ejusdein commatis est objectio ista, quam constanter illi tetellunt. Vid. Temma. MOL cap. s. 16.17. ubi non magis illas de Capite Asimi, de Sole, de Ononichyte, quam hanc de cruce appellat falsam opinionem e Ideo aeque mentitos Ethnicos cum dicerent crucem a Christianis coli , quam cum alini caput reliqua. Idem testatur Minui Felix in OELM. Driss Io. 6. coni. talia Celsin sane, qui acerrimus fuit Christianorum adversarius, crucis cultum Christianis naeouam objecisse reperitur in eo quem adversus Nostros composuit libello, quem Origene solide confutavit, quod argumento est. non fuisse suo tempore adoratam Crucem. Si enim jam rum adorata tuisset qui Christictucitui cultum tam acriter 'o

ties Nostris objicit, Cur is tulis quitum, qui multo absurdior dot trior videtur, ne semel quide 4 ffecisset ε. XXXIV. Fatendum iam quentibus seculis, gliscente paulatim superstitione , ossi Constantinum Magnum, Crucis imagines

paulatim in ChriItianorum Oratori introilactis suilla, maxime ex quo invaluit traditio de inventa ab Helena Constantini matre , Vera Domini Cruces, circa annum 316 Cujus vanitatem multata tamen evincunt, maxime quod nemo reperitur eorum , qui Helenam viderunt, iisdemque cum ea temporibus illunt, qui ejus meminerit et Eusebius inptimis , qui illi familiaris erat quique. de vita Constantini opus conscripsit , in cujus parte tertia multis Helenae pietatem laudibus etari, de illud ipsum iter ejus in Judaeam , in quo Crucem Dominicam ab ea repertam fuisse volunt, descii bitaresque in eo gestas narrata sed de Cruce Domini reperta , non modo nullum verbum facit, sed nihil quiequam . quod eo reterri possis, innuit Quod occasiorrem procul dubio odit Gelasio Pontifici Romano I. an. D. 49 . scriptum hoc de Inventione Crucis inter libro Apocryphosi cum cautione legendos, referendi in Decreto de libris Apocryphis , apud Gratianum Distinct is Quod ver affertur a Bellarinino lib. 2. de Imag. cap. 17. de Chron sco Eusebiano, quod in vulgatis Hieronymianae interpretationis Codicibus Mann. 6. Constantini refert, Helenam ConRanιini matrem divinia monitam visionibus beatissimum Γν utas unum , in quo salin Mundi pependiι, apud Hierosol mam reperisse, non evincit, haec re vera esse verba Eusebii, quae in Graeca editione Scaligeri non occurrunt,. nec in accuratiotibus Codicibus Latinisci sed ostendunt tantum a

Fata manu eost Autoris mortem inista fuisse ex Rumo . ut non sine

96쪽

-ie ratione conjicit caliger , quia eadem ferme vetba leguntur DIs Pu T. apud Russinum, in Historia Ecclesiastica , quo loco, sermone de III. Helena institutari Divinis , inquit, admonita visionibm Hiero

I mam petia, ataue ibi locum in quo saerosanctum Corp- Dependeraca um , ab incolis perquirit, umpurgato loco, stes consuq ordino reperi Cruces. Quam traditionem Rullinus, post eum Ambrosius . Paulinus , de alii sequentium seculorum Scriptores , referunt, non a certis Autoribus is oculatis rei gestae testibus acceptam,

sed ex incertis, temere ab aliquo reliquiarum studioso confictis

rumoribus haustam, ut omnino ni verisimile. XXXV. Licet autem haec traditio Crucis Imaginum usum longe sertius in Ecclesias introduxeris , repugnantibus licet variis Viris piis , qui huic errori gliscenti se opponebant, ut patet ex Epiphanii epistola ad Ioannem Episcopum Hierosolymitanum: Certum est tamen nondum tam fuisse adorationis objecta , quam mystica qxuedam insignia in fidei Chrilthuue lymbola, quae ad memoriam,

non ver ad cultum,coponebantur Oonec sequentibus temporiabus , resin apertum abusum magia est ab iis, qui aliquem Cruci honorem dc ut in deferre a magni, ut Iulian apud Cyri

Ium Alexandi inum lib. s. illis opponit circa annum D. 462. non dissilentibus illius seculi Scriptotibus. Qui cultus inveterata consuetudine confirmatus est, non sine multis certaminibus, 4andem seculo octavo exeunte, sancitus in Pseudonicama Synodo an D. 797. Atque haec de Crucis Cultu dicta sunto. Superest ut de Rel quiarum veneratione .cultu aliquid etiam dicamus , quod non

minimum est Romanae Idololatriae argumentum. XXXVI. Reliquiarum autem nomines, non sola Sanctorum vi νυὼνω defunctorum corpora apud Pontificios notantur , sed omnia'. --. ipsorum ere , dum viverent, ossa nimirum , ctrnes , sanguis dentes, ungues , capilli, cineres, vestimenta, togae, tunicae, int

rutae, pallia, caligae, crepidae , calcei , cingula, pectines, cilicia, flagella, alia id genus quae commemorare mihi attinet. Hisce vero omnibus religiosum cultum deserti res ipsa clamat, traxis publica clare evincit. Constat quippe corpora vel ossi Sanctorum, quaecunque ad illos putantur pertinuisse, ex sepulchris eruta et vari,in in conspicuo loco , imbriaepe supra altane collocari auro, argento , serico exornarici In Processionibus, supplicationibus Reliquias istas circumferri, a populo tangendas, osculandas vel spectandas, coram illis gestu animo adorabundos procidere : In illis gratiamin beneficia Dei quartici Eis pretiosa dona inerri; Ad loca ubi reliquiae ei Te putantur, religiosas peregrinationes suscipiet In altari includi ad sanctitatem Eucharistiae conciliandam In colla ex devotione, fiducia ad Deum, Sanctos portari; aclis reliquiis uramenta fieti Et tali teligiosae venerationi reliquiarum gra tiam. Diotii eum Corale

97쪽

Dis puT. tiam, beneficia, efficaciam precum apud eas fusarum , de remissi III, nem peccatorum obtineri, quae omnia luce meridiana clarius docent resigiosὸ eas coli. XXXVII. me ver hoc ipsis faIsbi perperam a nobis impingi querantur , quod subinde facere solent , graviter succe nissendo Doctoribus nostris , imbis mendacii eos accusando, dum Reliquias ab ipsis adorariis divini honoribus assici scribunt , ut

Bellarminus lib. a.de Reliquiis, Imagi Sanctos. c. 2.3. Nos, inquit, Reliquia honoramus es osciuamur , ut sacra pignora Patronorum nostrorum , sed nec adoramus ut Deum, nec nvocamus ut an tos.

Videamus annon juste hoc ipsis tribuatur. Prim adorationem istam sancitanti approbatam suilla in Concilio Nicaeno II patet ex verbis Actionis IV. Ossa, cineres , pannos, sepulchra denique

adoramus , illis tamen non sacri amin. Concilium Tridentinum eodem sensit cultum istum confirmat Sess. 16. Decreto de Invoc tione Sanctor. Mandat Episcooisi ut doceant , Mari rumor aliorum Sanctorum cum ChrisIc viventium corpora a fidelibus esse veneranda, per qua multa be scis homiκibim a Deo praestiniar; Tιιm eos omnes damnandos ei pronuntiat , qui affirmani Sanctorum reliquiis venerationem a spue honorem non deberi, vel eos aliaque sacra monumenta a Maelibm inutiliter honorari , ct eorum ροι impetranda causa , Sanctorum memoria fructra equentari prout es iampridem damnami est nunc etiam damna Ecclesia.

Ubi licet subdole callide more suo agens Synodus , abstineat quidem ab adorationis voce solius venerationis, honoris meminerit, superstitionis suae dedecus sub vocabulorum istorum ambiguitate tegens, non aliam tamen esse ejus mentem , quainc itum religiosum Reliquiis debitum praescribere , vel ex eo patere potest, quod damnet eos qui affirmant Sanctorum reliquiis venerationem atque honorem non deteri, quibus verbis dubium non est, qui perstringat Doctores nostros, non ubd honorem debitum Sanctorum de fidelium corporibus denegemus , qui consistit ita honesta sepultura ita custodia , quem a Nobis illis deferri sat notum est, sed qubd venerationem is religiosum honorem illis

reddere recusemus; quod ex eo etiam colligitur , quando addunt talem esse venerationem , per quam sacra monumenta a fidelibus frequentantur eorum ovis impetrandae causa memoriae Sanct tum frequentantur , quod religiosum cialium omnino importat.

X X X VIDI. Hoc ver,candidius, apertius exponit riseques in . Tho quaest. 31 disputat. Ita. Apud Catholicos,incyait, veritas indubitata est,reliquia Sandiorum,sive fuerint paries nisum, ut ossa , carnes , est inrees sev res aliae qua ipsos Iesuerunt, ei as, os pertineant , adoranda. in hoc honoresacro habenda es . Et

di . u. inde Cinamao sudaria Raali, ait, adorationis cui

98쪽

fuisse veneranda , Ic passim loquitur. Viadensis ex Damasceno Dis Puτ. statuit non mod lignum Crucis Domini, sed etiam sepulchrum, axi

praesepe , clavos, lanceam , vestes, Sion molgotha loca fleadoranda ,- eos veluti haereticos refutat, qui Deum quidem in his rebus aut locis adorari concedunt , res ver ipsas , vel loca

adoranda negant, Doctrinal p. 3. Tit. 13. cap. 2o malibi c. I 2I.

Omnes Dei Sanctos ct eorum reliquias esse Dis gradibus adorandas. Nec aliter loquuntur hodie Iansenina , patet ex responso ab ipsis dato super mi iaculis, quae edita ferebantur a sancta Spina apud Ecclesiam Portus Regii, ubi vindicantes ea ab obtrectatorum calumniis non semel dicunt, Sacram illam Spinam , quam ex corona Domini spinea decerptam jactant, adorari. Et magnam mortalium catervam adire Ecclesiam illam suam ad Spinam adorandam. Et Sanctas Momales cum profunda teneratione spinam Dominica corona

adorare sic passim loquuntur p. s. 8. . ab pertinet etiam qubd Catechesiis Tridentis in tertium praeceptum , quod ipsis est secundum, probat jurame, per reliquias, Ad faciendam, inquit,sdem,per res ereatas turrim , in persacra Dei Evangelia , per Crucem, per Sanctorum reli Irus ornomen. Qui honor ades triae cultum pertinet, siquidem euk per quem juramus adoramus, testem conscientiae desultorem imprecamur si fallimus Huc faciequb in legibus Ecclesiae Romanae , quae in Pontificali habentur. .nullum Altare consecratur absque reliquiis, unde Capite de Consecratione Altaris, altare dicitur dedicati in honorem Sancti , cujus reliquiae includuntur altari , quasi reliquiae sanctitatem aliquam altari, rebus , quae illi imponuntur, possent conciliare . Ex quibus omnibus non obscure colligitur 'cliquias non modb magno esse apud Romanos in pretio , sed cultum factum illis exhiberi. Quomodocunque autem vocare libeat cultum illum, sive adorationem, quod candidius & rei ipsi plane consentaneum, sive venerationem, quod tanquam commodius, ad obumbrandam cultas istius turpitudinem, retinent, parum refert , b constet esse cultum religiosum, qui desertur creaturis mortuis , rebusque corporeis, in nimatis; quod nemo non videt esse crassissimam idololatriam. XXXIX. In eo sane miram fraudem Satanae observare est qua ludificatur populos, dum occultantur divina Apostolorum Scripta , ex quibus tela petuntur ad errorem idololatriam confodiendam, ostentantur, adorantur eorum reliquiae. Et cum Christus in Verbo suo, Sacramentis,& aliis gratiis spiritualibus quaeren dus esset, abducitur plebs Christiana ad fascias, vestes, subuculas, dc alia id genus argumenta, in quibus frustra quaeritur. Cumque Sanctorum vita diligenter meditanda dc imitanda foret studium omne ponitur in contemplandis, colendis eorum ossibus & reli-

iis Quo non mod. nihil vanius , sed nihil magis impium emin L 3 Deum a

99쪽

DI spuet. Deum,unicum adorationisi cultas omnis religiosi objectum,ma I injurium dici Potest. Nec inanis cavillatio Bellarmini , qua putat optimὸ rebus suis caville..dum negat se reliquias adorare ut Deum, nec invocare ut Sanctos, potest quicquam illum juvare: Quia ut ante saepius dictum, cultus religiosus unicus est, qui in alium quam Deum transferri non potest . nec ulla religiovis adoratio dari potest veradi genuina, quae alterius sit quam Dei. X L. Rationes ad jugulandum hunc errorem referre nihil atintinet, quae alibi a nobis propositae sunt, Institui Part. II. Loc. XI. Quaest. 8. Suficit ostendisse religiosum cultum in Ecclesii Romana Reliquiis deferri, ut inde constet, legitime nos propterea Idololatriae ream illam peragere. Qubd si liberet, fraudes, imposturas innumeras referres, quae in Reliquiarum usu passim occurrunt,sive dum fictae de suppositae pro verisi genuinis obtruduntur, quod innumeris exemplis ostendi posset . sive dum varia loca de iisdem gloria tur, actiter inter se contendant sive dum reliquiae proponuntur

eorum Sanctorum, ut nunquaistuerunt in vivis,ac merae sunt larvae

.humani cerebri hgmenta , males sunt reliquiae Christophori, Longini, Ursulae, Triuir,Regum argaret de sim sive dum aliae

ad genus artes veteratoriae dumentur , ad miserum popelliam decipiendum , quam latus hic se aperiret scribendi campus. Conia sulat qui voluerit eximium Careis Tractatum in Admonitione de Reliquiis, Hospinianu in de Reliquiarum origine, Chamierum lib. i6. de . Antichr. . a. ubi agit de Impostaris Reliquiarum, de Daluum de Reliquiarum cultu. Nostrum interea est gratias immortales agere Deo, qui nos liberavit a duro hoc idololatriae tam foedae jugo Ἀαquo non modo a Deo averti sunt homines, ut rebus vanis di caducis adhaereant e sed etiam execrabili sacrilegio res omni sensi carentes adorant loco Dei in secula benedicti Ut nunc liceat nobis Deum colere in spiritu, veritate , rejectis vanis Halsis Sanctorumigellauiis, vera verorum Sanctorum dogmata retinere dc profiterLFINIS

DISPUTATIO

100쪽

D IDOLOLATRIA ROMANA.

UAM vis ea sit Controveritarum , quae Nobis cum Pontificiis intercedιint , ratio , ut nulla sit quae suum pondus non habeat ad Veritatis illustrationem , quaeque ade diligenti examine non indigeat ' mo tamen , ut opinor, inficiasiverit, istain, quat i prae manibus nune habemus

De Secessionis nostra ab Ecclesiam rana nee state , ct i simili

eum a Syncretismo , Quaestionem, gravissimi esse prae caeteris omnibus momenti, e vel maxime', quod iis aliis de unico tantum agatur Doctiinae Casite Nic ver,de omnibus simul, quae justam secedendi nobis caulam praebuerunt. Unde cum magnopere inter-st, cum aliorum , tum Iuventutis nostrae Sacris initiatae quid de re tota secundum Verbum Dei tenendum sequendumque sit , ii rum videri non debet, . si ad ejus Tractationem iterum nos accingimus, ut sententiae nostrae fundamenta plenius aperiantur, cibri dversariorum cavillis viii licentur. II. Accedit etiam temporis, in quo versamur, ratiis, quod si unquam non utilem modb, sed necessariam plane facit Argumenti istius Tractationem. Nam praeter gravia quae quotidie videmus scandala ab iis data, qui non fatis peripecta Seceluonis nostrae necessitate , vel metu tetrit , vel promissis illecti tristissimo casia ναυαγοῦστ- ἀ- πων, re infami apostasia ad Papisinum deficiunt. Notum est quain varii ubique de Religionis Syucretismo etiam hodie misceantur sermones is quanto molimine renoventur a plurimis periculosae Syncretistarum artes male sana consilia , ut quaedam vel inter Christianos omnes si fieri pollet I vel inter Nos Pontificios saltem fidei instituatur conciliatio. Unde nihil requentius solent ingerere, quam temerariam S injustam suillai stram ab Ecclesia Romana Separationem,& facilem cum ea Syncretismum, si animi vero pacis Christianae, quam unice commendavit nobis Christus , modis ominbus procurandam injunxit , studio

incend entur