장음표시 사용
141쪽
retinentes eorumdem literas in peccatum reseruatum impingunt. Secundum recursum, minores Praelati debent concedere subditis, cum ij ab corumdem Minorum gravamine ad Praelatos maiores apapellant. Vbi notandum est multis modis posse Praelatos minores
subditos grauare in iudicijs fere dis,ac U.in ijs quae diuini iuris sunt, vecum in eos sententiam ferrent, sine ullo praevio accusatore , aut sine eo, qui eius vices gerit, vidclicet denuntiatorc, seu exceptore, seu infamia saccum in cos sine citatione , & interrogatione procederent, aut cum suspecti, & personarum acceptatores, & sine pluralitate testium, & inauditos eos damnarent. Notandum et'. Praelatos grauare poste subditos in ijs, quae sunt iuris naturalis, ut cum inimici, suspectique a subditis recusati, non cessarent a confectione procellus, & a sententia serenda: cum non acceptarent legitimas defensiones, quae etiam excommunicatis, diabolo,'& brutis debentur: cum dispositiones testium suspectorum, aut inimicorum , vel dcbito usu rationis carentium aduersus eos exciperent,&alia huiusmodi contra iuris naturalis praescriptum facerent. 3'. Cum aduersus eos procederent non seruatis iuris communis
Canonibus, tuc cnim interpositae apellationi a subditis eo modo, quo in praecedentibus iuris diuini, & naturalis diximus, Prael. Min. deferre tenerentur: sicut etiam maiores PCelati, si non seruatis praedictis iuri-hus, aduersus subditos procederent, tenerenturque dare Apostolos
videlicet in literas dimissionis causarum aduersus eos subditos, & eos ad maiores Praelatos destinare sub peccati mortalis labe, ut optimo
Obij cies ro. Regulares cedere posse iuri naturali, & de secto re nunciasse naturalibus iuribus libertatis , possidendi temporalia , dc
Rubendi, per vota obedientiae paupertatis, castitatis 3 ergo libertati recurrendi per apellationem ad Maiores Praelatos, cum appellatio sit unus ex actibus libertatis.
Obijcies Σ'. esto quod Praelati Regularcs teneantur submortali iura diuina, & naturalia subditis debita, illaesa conseruare, non tamen illa iura, quae ex Sacris Canonibus eis Abentur, alioquin Sacri ordines iurgijs, litibus, & processibus opprimerentur, & pax, ac concor dia ab eisdem penitus exularet, sicut illam extra ordines illos processibus exulare videmuS. 'Verum ad primam obiectionem respondemus posse quidem Regulares, alicui iuri naturali personali renunciare, non tamen omni, ut Verbi gratia iuri suae tuendae, de conseruandae vitae. Dixi personali, nam etiam iuri naturali, quod ita personale cst, ut etiam sit communitatis, seu reipublicae vi exempli causa iuri tuendae famae,&honia-hi , qvOxum amissio, licet personalis sit in rempublicanuedundat)non
142쪽
posse renunciare certum cst. Ad illud autem quod dicitur renunciasse Regulares iuri libcrtati , conccdimus in ijs videlicet , quae Proetati iuxta Regulam praecipere possunt, & non, in ijs , quae sunt supra, aut contra Regulam, ut sunt alia quaedam, quae iuris naturalis sunt s nulla autem est Regula, quam cgo viderim, quae facultatcm det Praelatis Begularibus, ut faciant contra ius naturale debitum subditis, & quod declaret subditos illis debere parere, si contra illud ius faciant praecipiant. Ergo remanet pones subditos ius apellandi a sententia Praelatorum , si faciant contra illud ius naturale. Vt secundae obiectioni sat satis, probandum cst, Praelatos Regu- ' lares teneri in iudici js procederc iuxta sacrorum Canonum Rcgulas, non secundum illa, quae ad solemnitatem iudici j instituta sunt, ut sunt citatio dic non seriata: lit,clli porrectio inscriptis: litis cotestatio: Testium multitudo longae dilationes: I cstium post publicatas attestationcs rcccptio: & Scntentiae prolatio sedendo s sed secundum ea, quae ad iudici j vim, ac essentiam spcetant. Illa autem omnia sunt , quae in Clement. Saepe,de vcrb. signific. cnumerantur,r Videtur itaquci esse contra rationem, & aliquam spcciem tyrannidis sapcrc, non so- tum subtilitates, & cautiones illas exactioris iuris iacgligcre, sed &estentialia, & velle omiua mero superioris arbitrio pcrmitti contra
omne iuS. Probatur ergo f. nam iuxta corumdem sacr. Canonii decreta, omnes ad litorum obseruantiam, ipsis Regularibus minime cxccptis,obligantur, cap. I. de constit. quod in Trident. Sess. 23. cap. 18 de re γmat. confirmatur, id ctiam constat ex cap. Ω Romanorum, distimst. 19.& cap. Si quis omnem I. q. 7. Neque aliter cap. inualiter in quando, de accusat. docetur contrariums sed in Rcgularium iudicijs, non ita exacte , sicut in aliorum iudici js, procedendum este ibi permittitur, ut habet Glosa, cap. Moniales, de Purgat. canon. de Abbas in cap. quae de statu Monach. . Probatur 26. ex compend. priuilcg. M cndic. Verb. appestare , in
annot. Capuc. num. 2. hi S verbis: Non eximuntur Regula Ium Supera
res a iure communi, nec ab eis, quae sunt de substantia essentia iurisam sunt testes idonei, legitima probationes, exceptiones, ac legitιmae defensiones : quia sine ipsis iudicium esset iniquum, mri auHretur impugnatio , ψ non defensio ic etiam tenetVictori n. de Aucris in modo procedendi in causis Rcgul. cap I. n. q. ubi sic loquitur: Leges nobis sunt sacra Ca- noues, cap. 1. de constit. in cap. Ea, quae, de statu Monach. Neque dicendum cst nomine Monachorum solossore Monachos intelligendos; nam in constitutionibus Ponti scijs nomine Monachorum veniunt quilibet Regularcs, ut tenet Abbas in cap. parte, de postulat. maximo cum lina iis in fauorabilibus per cap. Quia dC
143쪽
Rc s. iur. in 6. imo quandoque in odiosis Monachorum nomine intelliguntur Canonici Regulares, ut in praedicto cap. Ex parte, Regulares cnim Canonici Monachis aequiparantur Gloie ibidem ver. Demiudicium, licet non ita absolute in odiosis auderem affirmare, at vero in fauorabilibus semper, nisi textus cxprcsse contrarium di xcrit. Canonuna autem obseruatio in Regularium iudici js fauorabilis est, tum iustitiae pro facti vcritate ritu in uestiganda, tum ipsis Regularibus pro legitimis defensionibus iaciendis. Quare in omnium, & quorumcumque Regularium causis iudicandis Canones sacri obseruandi sunt.
Hoc sensi sic videtur Nauarr. comment. a. de Regular. n. 6 I. & 62. &comment. I. cod. tit. n. So. & sequenta multoque magis in consit.
consit. 9. de constit. & consit. q. & 3. de appellat. tom. I'. & consit. s. & q. de accusat tona. 2. & in alijs plurimis, in quibus pro stersonis Regularibus consulit ex iuris communis praescripto, quod minima praei faret, nisi in corum iudicijs ius commune obseruanduin fore iudicaret. Villagut. lib. s. pract. crimin. Canon. cap. 20. per totum hanc cadcin tuetur sententiam. Et Sayrus in Claui Rc g. lib Ia. cap. II.
n. 37. Potestque argumentum validi stimum deduci ad id probandum ex Trident. Sess. 23. citata , cap. 8. quo loco praecipit Regularium Praelatos in suae Constregationis Monasicrijs visitandis,illa obseruare debcrc, quae in sacris Canonibus, & in codem Concilio decreta sunt. Ea tamen intelligcnda sunt, cum quadam rc strictione s videlicet ut semper ea decreta sacrorum Canonum sint obseruanda , nisi obstent instituta Regularia, Regula scilicet, & constitutiones Regularcs, quas sibi pro iure gentium habere debent, ut notat citatus Victori n. cap. 7. n. q. his verbis et Nobis autem pro iure gentium habenda sunt instituta Regularia , siquidem omnibus Monacbιs , mel Regularibus communia sunt.
Quocirca in iudicandis Regular. iuris Regulis omissis,Prael. Regul.
iuxta instituta procedere possunt, ac ctiam debent, in reliquis Vcro,de quibus cadem instituta non iaciunt mentionem, iuxta sacros Canones pro ccdcrc tcnentur, ut etiam praescribunt Minorum constitutiones. Nec aliud volunt Privilegia Regularium relata in compend. Priuileg. citato verb. Correctio fratrum n. 6. & n. 8. in quibus habetur, ut ReTulares non corrigantur,'puniantur secundum iura,sed iuxt.ὶ
eorum consuetudines , generalia statui a facia, s sienda, quae praeponenda sunt iuri communi ,&sacris Canonibus in codem insertis. Ex quibus responsio ad secundam obiectionem constat, nec ex ea sequitur sacro sordin. Reg. cx Canonum obseruantia litibus,&proccossibus opprimi, & ab illis pacem & concordiam fraternam exulare ;nam ea possent quidem inter illos oriri, si Glemnitates iuris, de quibus supra, seruarentvrs non autem obseruando essentialia, &alia,
144쪽
quae incitata Clementina exprimuntur, imo pax summa per illorum obseruantiam conseruatur, ει si am illa sit, procuratur. Constat igitur Prassatos minores debere subditis concedere ad maiores Praelatos recursum, qui per apellationem postulatur , licet eius ratio dubia sit, quae non propric appellatio apud Regulares vocanda est, sed defensio iure nuturali illis ὸ ebita, in se appellationem includens. Peccarentque mortaliter Praelati illum denegantes, eo sentque castigandi: & subditi, non admissa apellatione, seu defenso ne ab eisdem, aut violentiam ab eis timentes, pro appellantibus reputarcntur;dummodb publice protestarentur, vel coram aliqua honesta persona apellarent, Leg. cum quidam, is de apeli. cap. fin. aqua honesta persona deberent tribui Apostoli, seu dimis loriae testimonia Ies ipsi apellanti, ut tradit Siluest. Verb. Apellatio, n. II. Tertium recursum, quem Praelati minores subditis concedere te nentur, est recursus per modum querelae, quae Vocatur , extraluditicialis, cstque prouocatio ab inferiori iudice ad superiorem praesentis, aut futuri grauaminis ratione, & cause s extra iudicialis autem voca tur, quia extra iudicium fit, ut in electione, cap. Constιtutus, de Apellat. & illum recursum denegantes Praelati, eo modo peccarent, &venirent castigandi, quo dictum est supra it Non debent autem e
pectare, quod subditi apellationem, & ipsius causas in scriptis illis
exponant f nain sufficit id facere Verbo tenus, uniuersa tamen in scriptis a causae Notario, seu Scriba, continuti tradenda sunt. Vt docet Berti in praxi crimin. tit. 27. de apellationibus. Debent insuper P ra lati minores seu inseriores scire, subditos non lacere illis iniuriam in huiusmodi recursibus, cur iure suo utantur L.
non videtur T. de Regul. iuris, sed sibi ipsis imputent Praelati, qui
subditos grauare minim C UCICntur. Iniuste tamen & inique facerent Praelati huiusmodi, si subditos re- currentes intuitu recurius vexarent, ut sic recursum legitimum impedirent , si recurrentes arctius custodirent, obseruarent, aut sacerent obseruare, si despicerent, loco mutarent, communicationcm intercos, & Praelatos maiores retardarent, aut impedirent, &caetera huiusmodi quae tyrannidem sapiunt, in subditos agerent. Longeque aberrarent a spiritu Francisci, quibus illum recursum permittendum , ut in praecedentibus vidimus, commendauit. Essentque de numero illorum Pra latorum, de quibus hic sanctus conqueritur referente Pisano , lib. V. cons '. his verbis: Sunt quidam de numero Tractatorum, qui m eis antiquorum exempla proponuntur , alia consulunt , ctu alio ducunt, in trahunt, mea praecepta flocci pendunt, 'salu taria monita contemnunt . des c. dicentes: Uasunt tenenda , quae ego contemnenda puto quas uare iubeo, tamquam Inania,'negligenda despiciunt. Certe illi
145쪽
despicerent antiqua legis naturae , & diuinae praecepta, despicerent sacros Canones, & Francisci consilia, & praecepta, quae volunt l, ne uole, & amice hos recursus permitti. Quos etiam pacatis animis a praefectis Curiarum saecularium quotidie permitti videmus. Dices subditos poste cederc iuri apellationis, ac etiam alijs iuribus in iure Canonico contentis. Respondetur poste quidem iuri apella tionis cedere, quando priuatum est, ii tamen cessio illa in publicum Religionis damnum verteretur, non posse, quod similiter responde dum est de alijs iuribus Canonicis, inter quae, reperiuntur quaedam , quae ita in utilitatem publicam sunt facta,ut priuatus non possit illisce de re, ut verbi gratia, non potest cedere iuri, quod praescribit, ut in iudicijs, testium pluritas adhibeatur, ac proinde non possunt illis praecipere , ut iuribus huiusmodi cedant, aut aduersus eos, contemptis huiusmodi iuribus, procedere, quia propria non sunt, sed communitatis , ut late in lib. cui titulus priuilegia Reg. I'. proposit. quo dnon possint Regulares renunciare priuileg ijs, suse os cndimus.
aliquid praecipere quod sit contra suam
VBDITI voto sacro solemni se obedientiam prastinia ros obligant in ordine ad salutcm animar, & Regulae ob
seruantiam,& non aliter, alioquin votum non: stet sacrum , sed diabolicum I Franciscus hanc vcritatem agnoscens docet Praelatos Regularcs, it non praecipianseu quιdquam, quodsiit contra eamdem ammam,m Regulam, cap. Io. Rege
in prima autem Rogula expressitis id explicat, dum sic loquitur, cap. s.
Sι quis autem ministrorum alicui fratrum, aliqvid contra ruitam nostra praeceperit, mel contra animam suam, non tenetur ei obedire, quia ista ob Hentia non est , in qua delitIum, mel peccatum commitatur. Etenim, Ut
rcctu definit Iovinianus, lib. de obedient. post princi p. Obedientia ἀiustitis trabit originem , in est habitus parendi praeceptis omnibuw, quae s
tione proficiscuntur , mel habitur parendi praeceptis illorum, atque imp raj , quibus lege iureque parere teneantur oe, ut pareamus recta iucat ratio, Vt vero quis peccet , aut aliquid contra Deum committat , nulla dictat ratio, imo ipsi rationi omnino contrarium est, quantum cumque accedat superioris praeceptum s unde August. Se . s. da
146쪽
testatem, , . nec exinde comtemnis pote putem ,sed eligis maiori servire, nee binc debet minor irasci, si maior Praelatus est, oec. Imperator carcerem, Deus Gebennam minatur, sic Au qui . Praelati ergo qui praecepta subditis imponerent contra animam.& regulam , tyrannice imperarent, imitarenturque illos imperatos tyrannos, qui praecipiebant Christianis idola colere, & alia huius. modi agere, quae fidei Christianae aduersabantur, non custiodentes ex mandato Francisci in I. Reg. cap. s. animas suaι,-fratrum suorum , nec ex hoc timentes incidere In manus Dei, quod horrendum est, ut idem sanctu. addit. nec seruantes illorum exemplum, qui iuxta illud Pauli Hrebr. II. Pervigilant quasi rationem pro auιmabus reddituri , unde D. alio m. lect. 3. in illud caput, ait: quod maximum est de Iactis alteriue rationem reddere, qui pro suis nonsumit s. Reg. ao. Custodi mirum istum, qui si lapsus fuerat, erit anima tua pro anima istius. Reddent enim Praelati in die iudici, rationem de μι commissis, quando ibi siet ista quaestio , Ier. II. bi est grex , qui datus est tιbι, pecus ιnclitum tuum: a fortiori si prae-eeptis iniustis animas illorum occiderint, de illis exactam reddent
Non putes tamen Praelatos ita habere potestatem ligatam, ut nihil contra Regulam praecipere valeant,r nam cum agitur de charitate erga proximum, Religionem, &semetipsum exercenda, & de alijs huiusmodi, postunt contra Regulam praecipere subditis, si in Regula Possunt dispensare, ut multi possunt, si tamen ea huiusmodi fuerint, ut ad finem Regularum portinere videantur, nec a statu Regulari abhorreant, cui omnia Regularium acta, congruentia esse debent, iuxta cuiuscumque ordinis constitutiones, & spiritum, nec enim Carthu- siano beno praeciperentur ea, quae Societatis Iesu Religioso conueniunt, & ita de reliquis , & multo minus, quae statui Saeculari propria esse debent, ut omittam actus heroicos, qui cum communem animarum conatum supercnt,sub humanam obedientiam non cadunt.
OGNITVM satis est apud omnes illud Axioma D.
Tho m. in cap. II. de divin. nomin. lect. 3. quod naturaues cuilibet rei, ut multatem desideret, & aliud Axioma eiusdem sancti lib. de Reg. Princ. cap. I . quodιEa Vm tas est pax, quod autem Praelati sitiit instituti ad pacem conseruandam, aut restaurandam, apud eumdeni lanctum, & alios certum est, au'
147쪽
diat illum lector, lib. 3. de Regina. princ. cap. s. ubi sic loquitur: Nihil perniciosius ci*itati, quam diuisio,.nihil melius quam mmo, in ι deo natura moluit, D praeesset quis, qui arte, industria , ac imperio, bono
communι occurreret, resecando diuisionem, inionemque amando, &lib. I. cap. a. bonum autem, in salus consociatae multitudinis est, ut eius isto
conseruetur , quae dicitur pax , c c. Hoc igitur est, ad quod rector mutilitudinis intendere debet, ut pacis unitatem procuret. Quibus videre est Ossicium Praelatorum esse pacem subditis procurare, atque ad illam procurandam sub mortali teneri quia unusquisque suo munere fungi obligatur s hoc autem est munus Praelatorum, se ut est Rectorum Ciuitatuin in illis pacem procurare, quod docet Concit. Trident. cap. I. Sessi et . de resorna. ubi silc loquitur de sine Praelatorum visitationem subditorum facientium, videlicet, Sanam doctrinam
inducere, bonos mores tueri , prauos corrigere, Et cohortationibus , oest ac monitionibus ad Rehgιonem, pacem innocentiamque accendere. Duobus
autem modis ad pacem accendunt Praelati I'. illam conseruando, quod satis eis facile est, si timoratae sint conscientiae. 2'. Illam amis. iam restaurando, quod satis est dissicile ; nam magnum planc opus est, inter se conciliare subditos , magnique meriti, ad quod tamen Praelati tenentur, ac per illud Christi exercent ossicium, & filiorum Dei obtinent nomenclaturam squocirca optime Chri st. de prodit. Iudae ante fin. sic saturi. cum hoc nos facimus, Christusfacit suo nos vocabulo nuncupari , beatι inquit pacificis quoniam silij Dei vocabuntur , hoc enim facis, quod filius Dei fecit, si oe tibi, g, alijs pacis molueris author exta flere , & Homil. 3. in Epist. ad Colosi . to m. q. FilV Dra vocantur, qui pacem efficiunt namsibus Dei ad hoc in terram menit, hanc pacem Deus desiderat quaerendam a Practatis, Ierem. 29. dum sic hortatur: quaerite pacem civitatis, ad quam transer ste mos fecι, s ' orate pro ea ad Deum , quιa in pace ιissius erat pax vobis: O Praelati, quaerite pacem Religionis, quae vere ciuitas est , ad quam de mundi deserto vos transmigraret fecit Deus, & continuis precibus pulsate pro ea ad Deum s quoniamsi illa pace fruatur, & vos utique pace gavdcb itis ordines enim inquit
Liranus in dictum, caput Icr. Ciuitatessunt, melcimum initates: nam omnis Religio habet ortum ab eo quod iucitur, Aet. 4. Multitudinιs credem Dum erat corvnum , . anima una, turbata autem Religione, turbatur, quilibet habitans mea. Ne ergo turbemini Praelati, nec ad vos perueniat discordiae pestis, sed statim ut discordes senseritis fratres, ad pa-CQm, &vnitatem eos inuitate: facile , ut quod pulchrum, quod sublime in personarum diuinarum Trinitate relucet, in vestris Ordinibus refulgeat. Pulchrum certe, sublime prosecto bonum in tribus
in senis unum velle, unum nolle, unam omnino esse voluntatem, xςςin procum amorem, unicum continsum, a quo in terri. Omni paci o
148쪽
Τc cocordiae bonum cinano,ut bene docetNaZian. Zenus orat. II. quae eit 3 dc pace,n. 27. tona. I '. dum sic fatur .' Concordiae bonum, a Trinitate quιuem exort m, ιιιι mlat aeque proprium est, ac naturae initas, sis' concordia , VI de cumden: Orat. IS. n. s. & Orat. 12. n. So. qui hanc rationem suse extendit. Hanc pacem, hanc concordiam inter subditos, se optabat Franciscus in collatione 22. apud Vading ut non solum inter eos eam voluerit, sed etiam iusserit omnibus an nunciare , dum sic loquitur: Pacem omnibus annunciate dicentes, Dominus det Dbi pace sed siciet annunciatis ,sic in cordibus mestris pacem, s= amphils habeatis. Nulfus per vos prouocetur ad iram , vel scandalum s Jed omnes per mansuetud nem mestram ad pacem, benignitatem, in concordiam prouocentur. Si
ergo Praelati, qui pacem inter subditos diligunt, & promouent, Trinitatis via tarem, & concordiam imitantur, dc hlij Dci nuncupantur, quid dicendum de illis Praelatis , qui directe fouerent discordias, easque in subditis procurarciat ξ certe illud quod Greg. in past. part s.
admonit. et . videlicet: Si sitit I Der vocantuir, qui pacem faciunt , procu dubio satanae linit sib), qui confunaunt, & vere s nam sicut satanas Omnium discordiarum cst seminator, & pater omnium criminum, quae ex discordijshom num oriuntur, sic citent huiusmodi Praelati. Dixi, qui directe fouerent discordias, aut procurarent, nam multi possent indirecte illas uerc, & procurare, qui licci non essent ita dam labiles, ac alij, laetaliter tame i peccarent , ac i. si facerent in suo Ordine iactiones, quarum una, aut plures, partes illorum agerent,&alteri . aut alijs partit iis aduersarentur, quia seditioncm causarent scum seditio sit dissolutio unitatis, & paucis multitudinis. Seditio autem cst peccatum mortale, ut docciat in sum m. Caici. Silvcst. T bie n. tit. Sc ditios unde pro pric secundum D. Thom. 22. qu 2. a. I. Antonin. pari. a. tit. q. cap 8 S. I. de discord .Fari n. de criin. Laec Maiest. q. a II. insp. 3. Seditiosus dicitur, qui dissensiones animo rum furit, disco, Aris gignit s ergo non cst dubium, quin Praelati huiusmodi talia agentcs mortaliter peccarent, quare Augustinus in Ioan . traei. Iz. cap. I. io m. s. hanc veritatem a ostens, in illa verba minis pleiana seueris prorupit: Vae illis, qui oderunt mnitatem , s partes sibi f. tiunt in hominibus. Et iure merito cis malc dicit , cum Tyrannicum sit, has discordias , & partialitatcs facere , aut nutrire, maxime si haec faciant dominandi liud unde D. Thom. lib. I. de Reg. Princ. Cap. II. ait: Regnum non esi propter Regem , sed Rex propter regnum, quia ad hoc Deus prouidit eis , mi Regnum regant, ingubernent, numquemque in suo iure conseruent, hic esimis regiminis , quod si aliud δε-ciunt , in seipsos commodum retorquendo, non Reges ,sed i ranni sunt. 2'. Pcccarent mortaliter si bonorum honorificorum, ut pote prae
149쪽
suis amicis, cognatis, S caeteris huiusmodi conserrent. Iteni pecca. rent mortalitcr si studerent certum numerum subditorii ad illas dignita tales promouere. Itena qui disponerent Religiosos in conuentibus in ordine ad talem, v citatem cligcndum. Ilcm qui disponerent onania
in Religione, ut ipsi in dignitatibus Religionis , in perpetuum subsisterent. Denique peccarent mortaliter, si vicissim tibi imanus darent, ut ad Prouincialatus, aut ad aliud munus assumerentur nam haec
omnia procul dubio pacem, & concordiam Religionis notabiliter laedunt, graues discordias,&seditioncs, imo & inimicitias in Religione generant; dc insupersunt directe contra iustitiam distributivam in materia graui , ad quam seruandam ipsi sub mortali obligantur, cum liaec suit bona Religionis conani unia,ad quae Religiosi ius habent
iuxta merita, sibi a Dco concessa , & non ex considerati e amicitiae , patriae, aut cognationis, & aliorum huiusmodi : , ita tenent Eustach. I. pari. disp. a. q. s. Dclugo de iustit. disp. I. scet. I. io m. I. N io m. a. disp. 3 . scct. I. n. 3. Aucria pari. a. q. II q. lcct. I2. Less de iustiti cap. 22. dub. 3. n. II. lib. 2. Bellarim. dc Princip. Christ.
Dicet aliquis non sunt munera, ac ossicia tribuenda aenautis, Minimicis, sed benevolis, & amicis si alioquin darctur illis eniis, quo dantes serirentur. Respondetur, vel bona illa sunt priuata bona praelatorum, & conseruntur ex propria voluntate s vel sunt bona Religionis, & communitatis,&ex aliena voluntate conseruntur: si sunt bona primi generis, non tenetur quis inimicis conserre, quia non te nebatur ijsdem conserre, priusquam essent inimici, & inimicus noncst factus inclioris conditionis ob inimicitiam , quamuis si excluso inimici ab honoribus scandalum pariat , cxcludi non possit, Vt do Cent. Valent. tom. 3. disp. q. puncto. Tiaci. I s. q. cap. io. Baiane ς22. q. a I. dub. q. Abulens. in cap. I. q. 3 8. quem citat,&sequitur
Si sunt secundi generis, ut sunt omnia munera Religionis, ad quae ex vi contractus pro sessionis, Religiosi ius habent iucundum meri
torum proportionem, te iactur th. xlatus distribucre inimico, alias vitio acceptionis personarum damnandus esset, S iuras aliorum, quod sine peccato lethali negligi ncquit , violator. Sic Thom. 22. q. 21.
a. 3. & ipsius commentatorcs ibidem. Nauarn cap. I . I . 23.& Bonac.
in prim. praecep- decal. punct. I. q. q. n. 7. Scrio ctiam vidcre dc-bciat supremi Praelati, ne, dum satagunt, ut suam auctoritatem in pro Dinc ijς maiorem ciliciant, cum totius ordinis scandalo , pr.ecipuas praefecturas xxibus, aut quatuor in qualibet Prouincia tribuant, quibus solis in omnibus sidant, nullae, aut prope nulla habita doctrinae, Prudcnxia , sci cautis, S antiquitatis ratione, quod hinc nascuntur indignatione S, Diottiaco by Coos le
150쪽
indignationes, & Praelatorum contomptus, hinc scandalum patiuntur alij, cum Videant non ex merito Praelaturas distribui, sed ex factione. Hinc &suspiciones inanimis ingcnerantur, ne tale reginacia illicito quodam commercio foueatur,&huic certe malo aliquando
obnoxia fieri potest gubernatio, quid cnim ijs dc negent ij, qui socontinuis proefecturi S, quasi beneficijs ornatos videt,a quibus cas ob-ttinet' aut quibus non ossicijs,&alijs corum fauorcm sibi consciuare colendcnt quorum nihil contingere potest,si omnium merita poderentur, nec habeatur ratio totius iudici j quatuor aut quinque, qui nu- quam proponent aliquos, quos non intcti cxcrint sibi devinctos, quare hic agendi modus, si aliquando contingat, necessc cst, ut cum magna iniustitia, pluriumque offensione , & animorum disiunctione contingat, & tandem cum totius ordinis cucrsione. Perpendant igitur serio Prael. Regul. quibus ex officio incumbit ii seriores Praelatos cligere, & ad alias dignitates, & Ossicia Religionis subditos promouere, quantum onus suscipiant. Examincnt a tente illud, cuius sunt rationem reddituri cxactam. Spolient se , si eo sint induti, veterem hominem, & induti novo, videlicet studio utilitatis Religiosi, quem profitcntur, status, digniores subditos, amicos, Vel inimicos, cognatos, vel extraneos cligant. Attendant ad verba Bernardi, lib. q. de Consider. dicentis, in monasteria admittuntur homιnes spe proficienaei: at Officia bonos potius recgiunt, quam faciunt. βuare ad ea miros probatos oportet deligi, non probandos: Ccrte apud Lucam legimus Dominum pcrnoctasse in oratione antequam Apostolos designarct. Et in Ecclesia more ab Apostolicis temporibus d c- . ducto, non fiunt ordinationes, nisi praruio ieiunio, & oratione, nem- ope in . lcmporibus, ut illis duobus me dijs Ecclesia impetret dignos Sacerdotes, &praesules. Imitentur Ecclesiam, vigilijs, orationibus,&ieiuni js, gratiam a Deo impetrent, ut possint digniorcs cogno Dcere,&cligere, qui pacem diligant, & foueant, &discordias, ac dissensiones eradicent, & eucllant. Caucant a vindicta, tamquam a Iothali culpa aduersus subditos , qui ad mentcm suam in electionibus , & in alijs actibus Rcligionis suffragari renuerunt, sinant illos libere agere in ijs, in quibus libertas ex suo instituto ipsis est concessa; &lic in benedictione, & pacc crit gubernatio illorum. Pac Cinterna in anima gaudebunt, meritis plurimis donabuntur in terris,& summa mercede in coelis: illustre sibi apud suos acquirent nomen, qui eos filiali prosequentur dilectione : Et denique fulgebit in suo debito decore,&splendore sibi commilla Religio, & laudabitur,& glolificabitur in ipse Deus, quem suum auctorem, sicut S remum