장음표시 사용
251쪽
quae non videntur rationabiliter defendi posse, in quem enim sinemusque ad ultimam diem suae Praelaturae Prouincialis, Vilitator, Prior, Guardianus , Rector, aut Correctorius habebit exigendi manifestationem internorum peccatorum ab illis, quibus saepe praeuidet se nunquam amplius praesuturum, quid necesse est, ut homines graues , ac seniores teneantur eo tempore huiusnodi homini omnia a se peccata, etiam actibus pure internis manifestare; id certe non alio usis fiet, nisi ut cum maxima dissicultate, illius curiositati satisfiat. Eleuabis sorte illa omnia dicendo, seniores illos indi ere hoc medio,
ut a Superiore, etiam iuniore modum accipiant, se a peccatis suis ex
pediendi, cum illum ipsi ignorent, & a Supesiori solo, ut pote diuino quodam, & insallibili lumine illustrato, illum ediscere possint, verum haec euasio fig ntis scateis nam & si in aliqua graui perturbatione , &affectione, aliquis iudicium suum suspectum halao re pos.
sit, tamen communiter homines docti, &'rerum spiritualium peritistiunt, quid &ips, Salij in simili casu agere debeant, nec consilium aliorum in euidentibus querere debent s nec in dubio ipso, nisi ab ijs
quos prudentia pollere sciunt, & doctrina: non vero a quibuscumque alijssitaque cum sepὰ in domibus sint alij Superiore longe doctiores, ac peritiores, eos facilius adire poterunt, & securius s Illa a tem infallibilitas Superiorum, a qua habent, ut iudicium suum aliorum iudici js pluribus praeserre possint, salua virtute humilitatis, non
videtur ita hactenus rationibus, aut experient ijs evicta, ut ei sit ob
sequendum, de quo alibi fusius diximus. Abundet interea quilibe ein sensu suo, pct me licet, qui si vel in eo ipso a veritate aberrem, libenter in aliam sententiam tuerim, si ea , argumentis mihi hactenus incognitis, aliquando assulgeat. Cui nunquam erit in animo quidquam minuere de rationabili, legitima, & necessaria Superiorum auia thoritate. Infinita certe, & nullis repagulis coercita, quae omnia ex puro suo arbitrio facere possit, mihi nunquam probari poterit, donec homines hominibus praeerunt, de quorum infallibilitate non coi stabit. Eamque meam sententiam in eo ita aequam iudico , ut qui illimitatam probant, teneantur omni arte velle alijspersuasum, se viros esse persectos, qui nil humanae fragilitatis patiantur, & in omni bus Spiritu sancto agantur, quod opto ab illis sine mendacio, & nullis humilitatis legibus concussis dictum. Immensa certe ex innato quodam corruptae naturae ductu, est in hominibus etiam Religiosis, pro puro suo arbitrio omnia cupiditas agendi , in eaque una suas omnes vires impendunt, maxime in uo velificantes sibi, habent eius 'participes, ut nil ipsis de infinita aut oritate decedat, nihil legibus , aut decretis limitetur illius, aut legitimis finibus coerceatur, sed semper crescat, & potentius inferioribus immineat, nullusque sit, qui
252쪽
vel mutire audeat contra omnimodam illius infinuatem, quod si vel Saeculares PrincipeS obtinere nolint, Vix Video , quomodo ea cupiditas homines mundo mortuos inuadere pollit, sed ea praetextu boni communis coloratur, quali vero tibia utata potestas, in arbitrio hominis polita, tuta lit,& certis legibus temperatae praeferenda, quod nulli line perturbatione sentienti, probari unquam poterit s nec haec mea sentcntia, Francisci documculis aduersatur, qui in omnibus suis Regulis, quas primo, secundo, S tertio Ordinibus dedit, nullam aliam cognitionem subditorum a Praelatis habendam voluit , praeter illas duas praememoratas , de quibus in praecedentibus inulta dixi, mus, & inferius aliqua dicemus s aliam vero, peccatorum scilicet manifestationem, voluit solis consessarijs reseruari, ut habentibus potestatem ca abluendi ; nam iuxta iuris tritam Regulam, quod in iure non inuenitur concessum, ccnsetur esse denegat uni: Franciscus autem ius quaerendi eam manifestationem Praelatis non concessit; censetur igitur eis esse denegata. Illud dumtaxat possct aliquana difficultatem in ij cere, quod Franciscus docuit cile in Praelatis Generalibus requisitum s videlicet. Ad eum maxime pertinet latentes conscientias distinguere, si V ex oecultis venis eruere veritatem, sed si quis cxaminet. illius documentum reperiet Franciscum ibi loqui dedistinguendis subditorum iuridice accusatorum conscientiis , ut indς veritas habeatur. Deinde esto quod uniuersaliter tam de accusatis subditis illud pronuncias et, non inde concluderetur, quod subditus peccata occulta
manifestare deberet, sed quod Praelatus ijs duabus vijs de quibus 'supra , eam coge onem habere conari debent, & subditos ad eam
habendam ocula obseruare. Denique Filii ucius tom. a. tract. q. cap. 9. concl. 2. bene notat praecepta esse debere humanae conditioni acco .modata. At certe nimis durum, ne dicam intolerabile videtur, ut quis cum sua infamia, & periculo plurimorum malorum, quae inde N praetextu, &colore boni communis ei creari possitnta Superiore,icneatur se ipsum infamare, &prod Ere, idque saepissime sine ulla omnino necessitate, scum ipse non ignoret media, quibus uti potest ad suos deffectus corrigcndos, idque videat in suo omnino arbitrio esse, nec ad hoc indigeat ulla Superioris sui cura , aut industria, ea ccrte sui proditio ita visa est lumine naturali ab humanitatis sensu aliena, ut leges Civiles noluerint quemquam teneri, vel contra suos consanguineos testificari, ut habetur, l. ff. dc testibus, & consequenter, nec contra seipsum , cum nemo ulli alteri magis sit consanguineus , quam sibi ipsῆ, quod certe maxime valere debet in ijs quae per accidens omnino secreta sunt, ut actus exteriores , & multo magis in iis, quae
per se secreta sunt, cuiusnodi sunt actus interiores , qui soli Deo Diuiti co by Corale
253쪽
noti sunt, nec ullius mortalium iurisdictioni subsunt, nam Ecclesia non iudicat de interiori. Quare qui eorum cognitionem sibi arrogarent, plus sibi sumerent, quam quod Christus Ecclesiae suae permi sit, cui tamen animarum directionem ad salutcm , & perfectionem credidit. Quod si Christus de Iure diuino positivo cssc voluerit con sessionem peccatorum etiam interiorum Sacerdotibus faciendam , idipsum eo sigillo Inunitum voluit, quo nullum maius, ac sanctius potest excogitari, ut ea via rem alioquin Heroicam temperaret, &humanae conditioni accommodaret, at manifestatio internorum actuum nullo huiusmodi propugnaculo. tuta, ex qua Superior possit ansam sumere sub aliquo titulo colorato nocedi ei, qui seipsum ita infamaret, abhorrore certe videtur a ratione & damnatur l. nimistraue.
ff. de testibus, ubi dicitur, neminem teneri contra se exhibere id per quod sibi negotium fiat. Quare tot rctro sarculis nunquam auditum cst, quantacumque tuerit persectionis acquirendae obligatio , tale quid aliquamio sancitum. Sed sorte inqui ct aliquis , si quid tale aliquando constitueretur, id rationabile esset, si inferiores iuri, quod habent ad bonum famam renunciarent. Verum respondeo I . non esse probabile , ut aliquis aliquando re probe cxpensa, sine necess- rate ulla, se eo iure spoliet, quidquid sit Uc ijs qui aestu cuiusdam noui iij seruoris abrepti, omnia in expensu deglutirc videntur, ex difficultatum ignoratione. Respondco 2'. videri talem rc nuntiationem, nullatenus fore consormem huic praecepto Spiritus sanctis habe curam de bono nomine, & consequenter non sorc laudabilem , aut probandam , atquc haec sic a me hoc loco disputat rint, ut veritati quae mihi apparet, suus sit locus, non autem quoa existimem praximoppositam alicubi sub praecepto teneri , quam tamen si quis laudabiliter introduci posse putet aliquando , abundet ille in sensu suo . nam sorte mcliores ijs rationcs me latcnt, quae nacis merito praeserri possint, de qu lectoris aequitatem arbitram facio. Qui in hac mea sententia nihil aliud quaero , quam proponere Praelatis ea, quae maiori Dei gloriae, bono ordinum univcrsali, & niuato corumdcm , ac ctiam subditorum conserunt; non enim dubito quin ea sit apud Deum voluntas, ut in regiminc Regularium, verum ,& iustum unicuique ius seruetur, tum Praelatis cum subditis, pater est cnim omnium illorum, nec est acccptor personarum, ut plus uni tribuit quain alteri ,& potcstatem impcrtiatur Praelatis ad subditos opprimendos,& diffamandos, utrosque enim aeque diligit, ut pater & illos praeponit, ut suos ministros ad regendum, hos autem ad obediendum eorumdem praeceptis, non plus diligens illos, quam hos , sed quiaud vult iuxta suae diuinae , & inscrutabilis ab hominibus prouiὸentiae
254쪽
DE IIS QUAE PRAELATI. REGUL. DEBENT AMOVEREA' SUBDITIS, CONSECUTIONEM
PRAELATI DEBENT. AMOVERE A SUB-
ditis consortia, & familiaria colloquia mulierum.
ritatem mulierum esse viro famulanti Deo noci- uana, Sacutissimum Diaboli telum, testantur inter alios Chrisost Hom. I s. ex varijs in Matth. tom. 2.S Hlcrom.Epist. 22. tom. I. Tustantur otiam sortil-simi hominum pietati deditorum Sanson, David, Salomon, &alaj hoc telo acutissimo percus s. Heu non est fortitudo, quae huic fragilitati resistat, nec durities , quae contra naturae ordincm huic mollitiei non cedat cum opprobrio. Hanc veritatem persectissimc agnosccns Franciscus , ut hoc maluinquod virum Regularem, & ipsius ordinem penitus labefactat, a suis fratribus auerteret, tria sub peccato mortali inccntiua ad voluptatem in cap. H. suae Regulae illis prohibet. Primum suspecta consortia ,& consilia mulierum. Secundum ingressum in monalium monasteria. Tertium compaternitates cum mulieribus , ac etiam cum viris. & cap. Ia alterius Rcgulae , sic scribit : Omnes fratres συbicumque sunt , eliadunt, caueant sibi a malo visu, c frequentia mulierum, θ' nullus cum eis consilietur stas, Sacerdos boneste loquatur cum eis dando poenitentiam,
labia Utium, dic. Qi Ibus&aliquibus alijs,quae sequutur indicto
255쪽
capite Franciscus prohibet ea,quae supra, &ex consequenti antiquam quorumdam regularium consuetudinem sceminarum saecularitim curam suscipientium-quorum nutum, S praeceptum illae se victituras spondent, quas vulgo Beatas dicunt, alij filias spirituales: alij matres, deuotas, vel sorores vocitant; nomina sancta, si conuersatio casta. Sed heu quam vere dixerit Hieronimus in Reg. Monach. ad Paulam, & Eustoch. cap. 2 o. Argumenta sunt Habola in mortis aeterna indicia bationes, male tales, quibus mocabulis sub melaminespiritus, inter se et runtur mares es foeminae. Et idcm Hieron. aduersus Vigilant, cap. 6. Matres iocamus sorores, ersitio, ιν non erubescimuου vitus nostris nomina piesatis obtendere. Sanctum & laudabile exercitium m lieres docere, & in via Dei instrueres sed in secreto, sine arbitris,&cum assiduitate periculosum. Nec mulieris quantumcumque deuotae sanctitati fidendum est, quae ex fragili sexus conditione illecebr sum propendit ad crimen, ut citatus Hieron. indicta Reg.docet,dum sic sat ur: Sanmor mulier ultra quam Hcι liceat miro ad haereat quantumcumque spiritualis, instinctu naturati inclinatur tandem ad nefas. ω tacite paulatimque, ait idem Hieron. cap. 2. ad Titum per amorem sanctum sit non sincta dueetio, quae idus pertrabat adgehennam, quam egregi Etotam hanc materiam, & ea pericula expendit Franciscus in quadam collat. num. 6. apud Vading. in opust. tom. 3. Mutierum familiarit res , cosioquia, gh aspectu , quae multis occasiosunt ruinae, eo sollι citius viatare debemus j ratres charisimi)qias tuae per huiusmodi iidemus debilem frangi, εν fortem spiritum infirmari. Harum contagsonem euadere conue saniem cum eis, nisi probatissimum virum, tam facile ιudico, quam iuxtὰ scripturam in igne ambulare, in non comburere plantas. Non eni Turum puto earum formarum introsuη haurire imagines, quae possunt, aut edomitae ea ιs suscitare igniculum, aut pudicae mentιs maculare nitorem: friuolum profecto est quodcumque mulierιs colloquium, excepta sola confessione, veI instructione breuissima iuxta quod saluti expedit, mel congruit bonestati , quae sunt quaeso cum muliere Retigiose tractanda negotia, nisi cum sanctam paruitentiam, vel melioris mita consitium Religiose petitione deposcere. Ex nimia securitate non cauetur hostis, ges diabolu/, si desuopotest capissum habere in homine, cito excrescere facit ιn trabem, nec enim solum mortificari debent Nitia carnis , aut eluae incentiva fraenari; Nerum etiam exteriores
sensius, per quos mors intrat ad animam summa vigilantia decet custodiri.
Quid meliis in hoc genere dici potest ὸ nihil certe.
Quibus vides Franciscum docere suos , ac etiam aliarum Religionum Praelatos,& subditos, quam caute cum mulieribus conuersari debeant, nisi velint in sordida labore crimina, per gehennam sempiternam constiganda, quam autem ac uic id exprimat,agnoscere est exterminis huius collationis,&praecipue in illis verbis : Diabolus si de
256쪽
suo potest capillum habere in homine, cito cresceresacit in trabem. Quibus docet minimulas cogitationes superfluas, quae per capillos iuxta patrum sentcntiam intclliguntur , cile vitanda, a C si isti Alicta, quoniam ii capillum, aut cogitationem aliquam supcrfluain potest habere diabolus in illo, cito traniit iii trabem, videlicci in peccatum, vel desiderium cainoe, significatum per trabem in faciis Paginis ssubtilis est enim admodum capilli cogitatio e . Peccatum aut ni traiahes s quia sub vitio , quali sub trabe gemit peccator, & omi cm Q e primit succum dc uotionis morosa cogitatio, s)ud cuderium carnale, quod ad solam de scemina cogitationem rcpente cxoritur. VndQArsenius, cum rogaretur a nobili, S pudica virgine Roma ia ad suos pedes prostrata , Ut pro ea preces tunderct Deo, respondit: Orabo
Deum meum, et, deleat tuam ex meo corde me myriam. Sit e primo ca
uendum animae putauit, ne virginis pudica: lcuis cogitatio illum impudice Lederet. Sed sorte ex incauto visu, aut leui cogitatione , aeuid in quid aliquis binc mati possit oriηιρ aquid' Ex hoc amor et Hul gnis cxciiatur. Vt enim ignis , νbi faenum aliquod, aut culmum arripuerit, n bu m . Iur , se utimur attigit materiam, lucidam accendisflammam: It secM ον gnis concupiscentiae , quae est in nobis , simul atque per ιnIuitum oculoruM et gantem, ac menustam attigeri ormam, protinus exurit animum. Foeli
qui cum Iobo pepigit foedus cum oculis suis, ut non cogitet quidem
de virg.Inioelix vero , qui cum Holoferne statim in oculis suis captus est, fugiat consortium mulierum non neccssarium, & non capicturis Quam egregie Bonavent. Francisci discipulus i. p. spec . pari. ψ cap. . loquitur : inunda est cum mulie rabus , non continuanda fruentia,
sed quasi transeunter forminis exhibenda est accessio quodammodo fugitiva. Tutius est non posse perire s quam iuxta periculum non perilste. Vnde sanctissimam, & omni laude digni stimam Praelatorum Regularium consuetudinem praedico, qui ad conseruandani subditorum pudicitiam , A famam, & ad vitanda scat data non mittunt subditos, nisi binos I in quo sequuntur Christi exemplum, qui militanto fac ic msuam discipulos binos r ac similit cr Apostolos ad pr.edicandum etiam binos, ut perpetuos haberent actionum suarum testes , & ne mal Equis solitudinem interpretaretur, quasi ideo soli essent, ut lil erius sinetcste peccarent , quod etiam cade causa misit duos discipulos ad soluendum a sinum, quo uch cretur , sicut ad parandam ultimam coenam duos quoque milit. Imitantur etiam in hoc Praelati Baptistam, qui cum esset in vinculis duos ex discipulis ad Christum lega
Didicerat hanc lectionem a Ioanne, & a Christo Hieronim. Vnde salubre consilium, dat non solum Regularibus f verum ctiam Saecu-
257쪽
laribus Ecclesiasticis , dum dicit: Solus cumsola absque arbitro, o teste non sedeas, etiamsi aliquod secretum intersit, & longe post ipse in Canti pratensis, sic loquitur : Nec socius socium debes deserere, maxime in colloquio mulieris. Quod sit illum rogaueris, quid cauta tantae seueritatis ut a socio non abscedat socius Respondebit : Ietiam vera sit tae x , Iob , ego noui quι triginta annis, es am ius vices Episcopi, in diuersis Trouincus, es Dioecesibus habui, qui in hoc articulo, quo Reb se
soti vadunt ine Is , Nessoti manent in curi)s, horrenda mala, horrendaque
pericula frequenter audiui, quae numquam Iustinuissent, adiuncio socio , velfecistent. Tantus erat rigor antiquitus obseruantiae illius disciplinae in conuersatione cum mulieribus, ut Clemens, tertius post Petrum Ponti- sex ordinauerit, ut advisitandam mulierem infirmam nultas Clericus ingrederetur , msi cum duobus, aut tribus , in nec bresi tersolus cum sola adiungeretur,sed duobus adductis testibus Cinsitaret infirmam, quem rigorem Augustinus seruauit, dum csset Episcopus s nam ut refert Posilidonius , si forte ab aliquibus fa mims , mi et ideretur, mel salutaretur rogabatur, numquam sine Clericis testibus ad eas intrabat, mel solus eum
solis mquam est locutus, nec si secretorum aliquid interesset, &haec de hac materia sufficiant f quocirca aliud addam nihil, niti illud Hieronimi aduersus illos , qui nimium sibi confidunt citata Hom. I . duin sic loquitur : Uiusmodi homines Salomon in prouerbiIs L ernit dicens.
Astigabit quis in sinu ignem, in testimenta eius non comburentur ρ aut ambulabit super carbones ignis, in pedes ιPius non ardebunt. Sic Hieron.
a quo cxistimo Franciscum partim suam praefatae collationis hauxisse doctrinams ac proinde cum ita sit periculosa familiaritas, non mirum quod suis prohibuerit compaternitatem mulierum , Ut pote nimis pcriculosam. Minus periculosa cst viris ad salutem animarum destinatis familia ritas virorum Diuularium, ut plurimum sapiens carnem, noctua nil ominus. Quapropter illam arcet Franciscus a suist, dum illis prohibet compatres fieri virorum s cxistimabat cnim quod secedentes a saeculo per suae Religionis votum, in saeculo, & cum saeculo nihil commune habero debcbant f conuersatio autem inter saeculares partu-ricns amicitiam, parturit etiam illud a militiae specialis testimonium, videlicet compaternitatem, quam autem periculosa sit, & scandalis exposita, seiuna illi qui rerum, & morum saeculi non sunt ignari. Ideo Franciscus illam suis subditis prohibuit, ac etiam ex consequenti familiaritatem cum Saecularibus nimiams &vt facilius illud mandatum exequerentur, instituit Eremitoria, in quibus morari posse ne a frequentia virorum saecularium segregati, sicut & ipse saepius mor batur, sciebat enim vir sanctus ferinam esse hominum conuersatio- Dissili od by GOrale
258쪽
nem, quare inter ferarum Siluestrium cauernas volebat, ut Ope sui vi tam Eremi ciues dc gerent. Sciebat insupcr, quod a viris exulcs voluntari j, imperterriti laeti fuerant serarum consortes s & qui homines timuerant ratione praeditos, iidcnter se credebant irrationabilibus creaturis. Sciebat denique, quod plus laborat intcr homineς virtus, quam intcr sera animalia. Hinc illa Hieronimi vox Epist. q. ad Rustic. Mibi oppidum carcer or Iobtudo paradisus est, quid desideramus mirorum frequentiam , quι desingularιtate censemaer. Nolebat tamcn suos sic esse segregatos a viris, & see minis sarcularibus, ut non intenderent corum dem saluti, sed solummodo eos segregatos illo tempore volebat, quo eorumdem saluti non incumberent, alio vero, cum de eorumdem salute eis agendum foret, eos in med ijs virorum, & mulicrum coetibus habitare: eosque, accepto a se exemplo, consormes fieri in cibo, &potu se suscipientibus desiderabat. Et nciplius voluntas eos lateret, hanc libertatem posuit expresse in sua Reg. cap 3. his verbis : In quamcumque domum intrauerint, primum ae cant pax huic domui, est' secundum sanctam Euangehum de omnibus cibis, qui apponuntur eis hceat manducare. QMbus omnibus Franciscus edocet nos, ac etiam alic nos Praelatos, Ut amoueanta suis subditis has occasioncs , ut porc admodum nocivas, non solum eorumdem propriar, verum etiam saecularium Christianorum, &infidelium saluti procurandae.
reseruare quaedam grauiora peccata absoluenda . nec facere potestatem presbiteris Saecularibus ad ea absoluenda.
NTER ca quae magis nocent saluti animarum procurandae incumbentibus , est iactura famae corum dem snam sicut fama est Verbi Dei vehiculum , aperitque Ostium Euangelio, sic iactura eiusdem claudit ostium eis dem Euangelio , vcrbumque Dei detinet alligatum ;quocirca Apostolus vult Euangelizantem, non solum castum, &c. Verum etialis irreprehensibilem esse Franciscus illius veritatis doctus praeter illa, quae in S. proxime prie posito ad famam subditorum conseruandam, di in semiam repellendam diximus ordinasse, alia duo
vult subditis Praelatis imponi, ut sic corumdem , & Religionis fama
259쪽
Primum est , ut Praelati maiores sibi aliquos , publicos casus, apud
fratres reseruent absoluendo S, & ad poenitcntiam pro illis iniunget dam. Secundum est, ut casu, quod illi Praelati non cillant Sacerdotes, subditos illis scedatos ad alios Sacerdotes ordinis abluendos, seu ab illis absoluendos remittant. Vt habetur cap. 7. Reg. inoad primum, certum est medium essc efficacissimum ad amouenda a Regularibus peccata, & ex consequenti ad remouendam corum dem , &Religionis infamiam s nam aliquando apud quemdam Regularem amor Dei stigcrc potest 3 ac aeternae, cum non censeatur proxima, ti-inor poenae , apud quem semper viget, & vigilat, si peccet, timor Prael. ad quem tamquam ad Iudicem licet non crudelenas neque asperum,tandem recurrere,& cora eo sistere obligatur, ut peccati patrati,. poenitentiam, & absolutionem recipiat, qui proculdubio velut fraenum equum indomitum a peccato patrando emca citcr retinet s nam
labes suas quilibet auribus priuati hominis facile pandet, sed dissicilinae Praelato ; unde sedes Apostolica de hac dissicultate sapiens Praelatis Regularibus cdicto prohibuit generali, ne consessiones subditorum audiant , nisi liber c volentium, ac nisi peccatis roseruatis essent ligati. P cccatum enim etiam grauissimum ab inde uoto, & . prauo Regulari facilc clam potest committi , quia iacturam famae non timet , quod palam perpetrare non audet ob famae iacturam:
Reseruatum vero nec clam, nec palam, quoniam propriam veretur
infamiam, licet de fama Religionis parum curet, & sic grauiora peccata, & infamia Religionis, & Rcligiosi cauentur. Secundum quod decernit Franciscus ad famam praedictam conseruandam, est medium valde proportionatum, videlicet, Ut non a pres
byteris Saecularibus,sed ab illis de suo Ordine a reseruatis abscilliantur' peccatores publici I nam sicut fili j Nou damnantur, eo quod sui vcrcnda patris rcu claucrint, Sc illi, qui ca pallio operuerunt laudan tur, & benedictioncm rcportant, sic illi, qui vercnda matris suae, . peccata scilicet licet publica Religionis) a quibusdam patrata saecularibus reuelant, nacrito damnantur , & castigantur a sacrarum Praelatis Religionum , qui in suis constitutionibus hoc scelus subditis strictissime prohibent, & qui ea silentio , & alio quouis licito modo
abscondunt, iure optimo laudem, S benedictionem merentur, & E contrario alij maledictionem, quam alibi diximus in subditos per sua peccata Relinionem scandalitantibus, & diffamantibus pronunciasse. Verum non sussiciebat hoc medium ad famam sui ordinis conseruandam, & ad insan iam cauendanas idcirco superaddidit, quod Prouinciales non possint peccantem subditum pro peccatis publicis reseruatis absoluendum ad Sacerdotem Saecularem mittere, sed tantum ad sui Sacerdotem ordinis, si ipsi Prouinciales non cssent Sacerdotes,
260쪽
se ut 'se Franciscus ex summa humilitate ad Sacerdotium non ascenderat, licci cnim Sacramentum poenitentiae summo secreto obsignetur, attamen si non noccre Religioli, de Religionis famae existimanda est declaratio, quae per conscitionem peccati reseruati apud unum
virum grauem fieri solet, potissimum illis, ita quibus non leue dubium est, quod Saeculares presbyteri charitate frigeant erga Regularcs,saltem illis admirationiS causam praebere, qui merito de Regulari sibi de reseruatis confitenti usurpare possunt, illud Isaiae , cap. I . α uomodo cecidisti de Coelo Luciferisc. & in illo praeterea totum ordinem despiccre, in quo professionem emisit, solitum est enim homia.
nibus, etiam de aliqua prudentia bene meritis, non considerare, quod scut in caetu Christi ex duodecim, Iudas illum tradidit, Petrus negauit, & Thomas fidem rcsurrectio iii illius adhibere recusauit, sic in Regularium cae tu aliquis reperitur, qui ab obseruantia suorum recedit vo torum. Quapropter Clemens IV. ut sintilis infamiae occasio nem a Religione praescinderet univcrsis Ecclesiae Praelatis, &alijs, quibuscumque prohibuit, ne fratrum Minorum , inuitis eorumdem Praelatis, confessiones audirent. Ex quibus docentur omnium Rc-gularium Praelati, quid circa hoc facienduin sit, ne eorumdem ordines infamentur.
Diximus maiores Praelatos debere sibi reseruare grauiora peccata publica a semetipsis absoluenda s nunc videndum quid sentiendum de grauioribus peccatis occultis; Dicimus igitur Maiores Praelatos debere sibi etiam grauiora peccata occulta reseruare, facultatem tamen ab eis absoluendi communiter alijs relinquere debere, absque Obligatione poenitentibus se coram ipsis praesentandi. Ratio huius veritatis quoad primam partem eadem est, quam superius exposuimus circa reseruationem peccatorum publicorum,& hoc munus
Prael. fundatur in praxi totius Ecclesiar,ac etiam in potestatis secularis usus videmus enim Pontifices Romanos non solum publica,sed etiam occulta sibi reseruare, ac similiter facere Episcopos s Idem videmus fieri apud potestates Saeculares s Reges enim sibi quaedam crimina occulta re ruant, quae non committunt consistorio Consili) Supremi, & Parta mentis, Soc. Sic fieri etiam videmus in Ordinibus Regularibus , atque hanc reseruationem faciendam uniuersialiter , approbat Tridenti num. & Clemens VIII. apud Regulares certo modo faciendam praescribit. Num autem non soluin occulta, verum etiani interna peccata voluntaria possint sibi reseruare sub Iudice lis est, audiui tamen a Santorio Melphiensi sacrae Poenitentiariae Lateranensis praesecto,dum anno io 7. essem Romae, Vrban VIII. sibi reseruasse haeresin internam, seu mentalem. Crcderem tamen apud Regulares non
debere fieri huiusmodi reseruationem , nec etiam de occultis, quae