장음표시 사용
331쪽
quidem semel in vita obligare voluit, cum persectu agnosceret periculum egressu uin huiusmodi, quod in elici experientia probatum. fuit in Dina lacob filia, quae se inci egressa, & sui suaeque urbis destructionis causa extitit. Novcrat idem sanctus , quanta hic egressus e monasterio tuin monialibus professis, tum in probationc exilientibus asserct damna. Quantis sanctae vocationis dimittendae periculis moniales cxponeret. Noverat insuper, quod muliercs Deo io monasterio dicatae thesaurus Christi sunt, cum iuxta Cyprianum snt ILL or portio gregis Christi, Thesaurus aut cin, ut custodiatur abscondi debet ; nam dum publicae portatur in v ia, praedonibus, daemoni scilicet, mundo, & carnis ille ccbris furandus cxponitur, ad quem,cum cimonasterio egreditur mulier Deo consecrata, accedunt, iterque illius obsident, ut bonum propositum , & coeleste illius desiderium
capiant, ac sepe contingit, quod Corvo per Noemum ab arca emis. 1 qui ex illae gruitus non est amplius reuersus Genes. 7. ut ex ob dientia Praelati monialis egressa, tentationibus saeculi superata, non redeat, aut si re dcat lingua illius nouis rerum saeculi, quae illius cordi per affectum insita fuerunt, in monasticae vitae contemptum sermonibus cructet. Ac propterea de illa appqsiue illud Psal. o. dici potest. quod de Iudasis aduersus Christum proflari Spiritus sanctus, si ingrediebatur , eis videret Tana loquebatur, cor eivae congregauit iniquita-tὸm sibi. Ingrediendo enim seculum statim vana loquitur, congregatque iniquitatem saeculi,&statum Regularem in corde ,&verbis despicit: quare Franciscus de his persecte edoctus, ac de dio effato Greg. Homil. II. in Evangelio videlicet, quod Depraedari desiderat qui thesaurum publice portat in ita. Hunc egressum suis prohibuit quod nullus ante ipsum secerat, sed monialibus licebat extra monasteri j claustra nonnunquam exire. Subinde Urbanus I U. cap. 2. R gulae,statuit quomodo moniales professae illius Ordinis sanctar C larae
modo sequenti clausuram seruarcnt et omni namque tempore vitae sua, hanc mitam profitentes, clause manere firmiter teneamur ιntra murorum ambitum, aὰ intrisecam clausuram monasteri, deputa um, &ab eo temporc praelatae moniales, votum clausurae huiusmodi seruandum emiserunt simul cum obedientiae paupertatis, & castitatis votis solemnibus. Postmodum vero Bonifacius VIII. cap. Periculoso, de statu Rcgul.
in s. causa desuper memorata,& alijs iust canimum suum mouentibus . illum egressum omnibus monialibus vetitum voluit . renoua-
tum etiam per Tridentinum Sess. 23. de Regular. cap. 3. & in Constit. Pij V. incipient. Circa Past. & Decori, & successive a Greg. XIII. inchoata, Deo sacris. Adiccit tamen Franciscus illum egressum licere : Ex utili, mania festa, C probabili causa, quam a. praefatus Urbanus, citat. 2. cap. Regul.
332쪽
expressis, his verbis: Ni orsan quod absit xsuperuenerit ineuitabilis,
periculosa necessitas. Sιcut exustionis ignis ,seu incursim hostilis,seu alicuius huiusmodi , quae aetatιonem nullo caperet modo, ad egredenssi licen
tiam postulandum. Succe uiue pro omnium uniuersaliter monialium It cito egrcssu Pontifices sigillatim causas cxplicuerunt, praecipue vero Pius V. Bulla citata Decora, quae quia satis notae, non hic apponam hoc dumtaxat dixerim,non solum ob illas causas,quidquid dicant Ro-der. Et Mira nda s sed etiam ob similes posse Praelatos Regulares iliacentiam exeundi concedere, &ex Vi illius moniales exire, ut censet maior Doctorum pars, & ctiam alibi Roderic. Ex quibus vid cre est perperam agere Praelatos Regulares, ubi hae constitutioncs Apostolicae, quae poenam excommunicationis latae sententiat in contrarium facientibus infligunt, receptae sunt, S praecipue Praelatos monialium , quae clausurae ex voto tenentur , nchnon & Praelatos aliarum monialium; ubi praedictae constitutiones non vigent, dum ex leui causa, quam ex prae)ictis concedunt suis moni libus exeundi licentiam : ac easdem monialest cum huiusmodi facultate exeunteS perperam etiam agere.
Non tamen illos peccare credideris, qui monialem in monasterio infirmantem sine spe valetudinis recuperandae, quandiu moram face rei in monasterio ex medici sententia, illam extra monasterium apud parentes sinandum mittunt. In quo saepE contra ius naturale, quod
quisque habet seruandae vitae peccari potest ex vanis praetextibus, quod enim fit propter causam legitimam, de se non inducit ad idem praestandum sine causa legitima, sed superiorum est inuigilare, ut in
eo nullus nascatur abusus, qui si quis contigerit, ab eorum culpa erit, non ab obedientia praestita iuri naturali, & charitatis quae ratiosi expenderetur, non tam saepe contra ius naturale peccaretur , &consequenter contra Dcum eius Auctorein ; etenim quando duobux iuribus obtemperari potest, utrique satisfaciendum cstr atqui est de iure naturali, ut moniales vitae suae consulant, & Superiores obligationem habent non eamdem concedendi facultatem illis, quae ea non indigent, & in eo se constantes, & Regulare S praebere; ergo utrumque praestari debet. Itaque si quis dicat, inde laxari disciplinam. Respondeo id a veritate esse prorsus alienum non enim ex ea legitima, & consorini facultati, iuri naturali laxatur disciplina , sed ex culpa eorum Pislatorum, qui idem permitterent alijs ijs med ijs
ad vitam tuendam necessarijs non indigentibus, ut ergo charitatem exercere, ita immortificationem debent comprimere, non autem ut
se aliqua dissicultate liberent, quasi violentas manus illis inferre, quibus media ad vitam necessaria denegant , quae miror parum expendia multis. Suaret certet vir, & doctrina, & vitae Religio e sanctitate in-Diuitigod by Corale
333쪽
signis hane nostram sentcntiam docet , io m. q. dc Relig. tra 2. I. lib. I. cap. 9. n. 9. & I. eius ratio est, quia causa illa vitae tuendae sussicie iuxta Tridentinum, cui non cst probabile P juni V. voluisse derogare per B ullam, in qua oppositum sentire videtur. a. est, quia sorte etiam idem Pius supposuit hunc casum non posse contingere, sitamen de fa cio sinquit Suare s) constet de ea necessitate, ita ut ex egressu a mois nasterio speretur vita, & sine illo moraliter desperetur , lex Pij V. non obstat, quo minus illa causa legitinia censeatur, quia Lex fundata in prae semptione non obligat quando veritas non correspondet praesumptioni. 3. Eiusdem ratio est, quia leges humanae non obligant ad sui obseruationem cum graui periculo mortis, nisi aliunde honor fidei, que Religionis, vel magna necessitas boni communis intercedat, nil autem sinquit horum in hoc casu interuenit. q. Ratio est, quia leges diminum debent esse tolerabiles, & humanae, atque ita non posse abrulgo homine imponi tam graue onus, maxime is inquit cum in hoc
casu necessitatis, nyn periclitetur bonum commune , nec patiatur graue detrimentum. 1 Idem confirmat ex deelaratione Cardinalium, quam citat ad longum, quae sic incipit: Curandae valetudinis Musa ad ἡadnea 1-ndatis exire posse ,sedes Apostolica concessit. Pro eadem citat&Nauar. Comment. q. de Regular. n. qs. Eamdem tuetur & Dianat L 2. de dubi js Regul. resol. Ioue. qui & alios citat. suaeque sententiae has affert rationes. I. Quia non est credendum summos Ponti Lees, cum tanto dispendio voluisse moniales ad clausuram obligare. α .Quia leges Ecclesiasticae numquam obligant cum tanto periculo.3. Quia quod pro charitati inuentum est, contra eam militare non deis
bet. q. Quia deffensio naturalis vitae sitae nemini iuste adimi potest. Ex quibus intelligi potest saepe contingere posse, multa praecipi comtra ius naturale, ex falso praetextu , quod inde sequerentur aliqua
mala, quod erroneum est s nam ex agendi ratione, consormi rectae rationi nullum sequitur malum, sed s quod sequatur, aliunde sequitur,. ex culpa nimirum eorum, qui salua obedientia debita iuri naturali, possent , di deberent hoc malum impedire. Deus ccαὶ non abstinuit a dando libero arbitrio, nec a danda lege, licet ex illa occasone peccetur, quoniam non ex illis peccatum sequitur, sed hominum culpa est, quod peccent ; salua enim lege, & saluo libero arbitrio a
peccato abstinere possent; multo autem minus, ex licentia moniali data a superioribus, de consito, &iudicio medicorum egrediendi e Monasterio, ut eae quae hoc medio ad vitam tuendam non indigent, eamdem debeant obtinere facultatem, si quam enim illegitimam ob-4inent laxatae disiciplinae causa Praelato concedenti imputari debet; 'nori autem iuris naturalis obseruationi, quod non modo tyrrannicum
est violare, sed etiam vel solo affectu velle illud in subditis extinctuin, Diuitigod by G
334쪽
vi Praelatus possit suo mero arbitrio illis , quasi suo iure abuti, in quem ei sectum lapii merito iudicarciatur illi Praelati, si qui rei crirentur huiusmodi, qui suam gubernationcm nullis circumscribi legibus velici, quique nil antiquius haberent, quam non pati, ut de eo quidquam in Gencratibus Capitulis tractaretur cx metu, ne quid
in ea ad iustam moderationem adduceretur, ut tapc cxperientia, dedecursus temporum necessarium cuincunt. Dcnique, ut huic S. finem imponam,nolim credere peccare nouitiam proprio nutu ad saxtilarc ira vitam, ut prius dicendam, c monasterio excuntems cum hic exitus illis omnibus iuribus sit licitus , nisi ex oblatione, & voto parcntum in infantia fuisset tradita monast crio, ut fieret monialis, quod licitum ,& sanctum est; nam talis cum ad aetatem pubertatis peruenerit, a Praelato moneri debet, ut si nolit vo tum parcntum approbare I seque Religioni astringcre, licetitia exeundi e monasterio, & re dcundi ad iaculum est illi concessa, quod si semel consenserit, non est ci amplius Iocus poenitcndi , iuxta cap. Istud :o. q. I. nisi ab illo tempore usque ad rempus, quo emittenda essent vota. redderetur inhabilis ad 'eligionem, aut Praelatus Regularis , vci Monasterium cam ob rationabilem causiam dimitteret. Notabis hic in fine huius S. parentes semel traditam virginem Religiosi , ut sic rei monialis, non posse amplius reuocare, quia iuri suo cc sic runt, poste tamen Praelatum Regularem Monasterij, illam dimittcrc, ut tradunt Doctores.
puellas in infantia, educandas in Monasterio monialium recipere: Nec non Etiam alias mulieres in quibusdam casibus.
AVDABII IS erat a principio nascentis Ecclesae deducta consuetudo virgincs, & puellas in tonera aetate Deo oonsecrandi, ut colligere est ex Tertulliano lib. de Ve'nd. Virginibus ex Clem. Alexandrino in suis de
Pa dare. libris, Chri st. contra vituperat. Vit. Monast.& Hieron. ad Linam de Instit. Paulae, cui inter coetera licec exorauit: Postquam ablactaueras eam cum Isaac, estieris cum Samuele s redde praenosissimam puellam cubiculo Mariae cums Iesu magientis impone 2
nutriatur in monasserIo ,sit inter virginum choros, iurare non discat, meu-
tiri sacrilegium putet, nesciat seculum, ansat Angelice dis in carne sine
335쪽
carne. Iuvenculas has ita Deo conseruandas lonoe ante vaticinatus
est David Psal. - . Adducentur Rei Virginespost eam alij legunt, ado-D1cem uia, in que in locum Bernardus Serm. I . in Cant. virgines dico illvi, quae ante Christo Ioederate, quam sedatae mundi amplexibus , inisti miter perseuerant f cui se tanto facilius, quaυιδ maturius devoverunt. Mature t eculum fugere laudabile sine dubio est, cum sic hae puellae dicantur potius saeculum nescire, quam reliqitasse. Hanc laudabilem . consuetudinem non spreuit Franciscus , sed secutus est , illamque supponit fac propterea modum,quo Praelati,& Abbatissa crga iuuenculam receptam scruarc debeant in dicto antea 2. cap. Reg. S. Clarae praescribit, his verbis: Iuuenculae in monasterio receptae tondeant ιmnro
iundum , in deposito habuit seculari induantur panno Religioso ,sicut visens fuerit Abbatistae. In quo vides duo praescribere, tonsonem videlicet capillorum, & habitus saecularis depositionem , ac habitus Religiosi gestationem. Prudenter sine dubio hic sanctus cam legem constituit; nam quae conuentio lucis ad tenebras, vanitatum saeculi ad mortificationcm claustri, in qua omnia , quid alienum a saeculo,& saeculi moribus, & habitu sapere comenit. Quid eniin, quaeso, sunt illi capilli, &Saeculares vestes in claustro, niti speculum monialibus saeculum sugientibus, in quibus easdem vanitatcs representatas incessana 'ter intuentur,&illicium ad illas quid aliud nisi vana temporis plurimum pretiosi amisso quantum illius in capillis mundandis, cincinandis, calamistrandis , & crispandis i Quantum in vestibus te i-gendis, & ad morem vanitatis saeculi tunc vigentis coaptandis impenditur, quod dignioribus exercitiis, di actionibus impendi posset l, Quot moniales huiusmodi puellas comitantes prauae cogitationes, S utinam non desideria, aggrediunturi Sacra certe Cardis, Congrc. gatio aliquantum more gerendo huic claustrali consuetudini,v t tamen huiusmodi mala provide praecaueret, dccernit, ut in illis monasterijs, . in quibus puellae dctinentur, & educantur, separatae a monialibus degant, & habitum modestum gestent 'sic enim habet: Peculiaris habitasio a dormitorio, . habitatione monialium Uusarum, O nomtiarum, ibi interdum opus facere, stu exercere, ac noctu quiescere possimi, pro eis
existat, .c. in mediantur soti , modesto utantur mestitu : Vndoctiam Pontifices in diplomatibus, quibus ingrcssum in monasteria praedicta mulieribus secularibus permittunt, cis ut solae,& in habitu modcsto,& decenti , ne scilicet alius ab illo moniales offendat, praescribunt: Nee dubium est, quin Pontificibus, & Cardinalibus sit in optatis, uti cx Francisci quoad vestcs s & capillos obseruetur. Licet autem Franciscus vellet iuuenculas in praedicta insantia educandas in monialium monasterio recipi, non tamen id volebat, nisi . in Ordine ad induitionem habitus monachalis, & usque ad tempus,
336쪽
quo legitimam aetatem ad illam attigissent si sic enim postquam legem suprapolitam posuit pro receptione carumdem in monasterio ,1 cri-
bm. Cum mero ad legitimam aetatem peruenera nis i tities a iuxta formam aba
rum, Iactant profusionemsuam. Quod expressius in codem cap. decemnit , dum sic scribit: Nulla cum sororibus residentiam faciat in monasterio,1nsi recept afuerit iuxta formam huius professionis. Volebat ergo hic semctus, ut illae puellae, id uerentur sicut aliae nouitiae. Legitimam autem aetatem ad induitionem huiusmodi cile ia. annorum declarauit Co grcg. Card m. nec posse Praelat. Regul. aetate minores ad illam admittere absque sedis Apostolicae facultate. Finito vero probationis anno professionem emittere tenerentur, aut si nollent induere habitum Nouitiarum, aut profiteri, ut supra, e monasterio, ut taculariter degerent, exirent, quod certe aequum iudicarid c bet, ut quid enim in Ordine Regulari moram agere sine affectu ad Regularia illius instituta P Quid enim anima saecularibus vincta nexibus habet co mune cum solutis ab illis Θ Gaudia Virginum Deo sacrarum, &Smcularium non sunt eadem : hae mundana , illae spiritualia sectamur: Alijs inquit Augustin. de bono viduitatis cap. II. to m. q. aha sunt ssed nullis talia, qualia sunt Virginum sanctarum, quae soli Deo patent. Conuiuere puellas huiusmodi cum monialibus periculossimum est snam ut Hieronimus ait de educatione Placatulae infantulae Epist. ad Glludent. α uanto licentius puellae saeculares sacras adeunt mi σι nessanto difficilius euitantur s in quod didicerunt in saeculo, docent secreto, inclusamque Danaem , vulgi Sermonibus miolant. Hae ctenim sunt illae
Idumaeae, Sidoniae,& Hetthaeae, super quibus Deus dixit filijs Israel
3. Reg. II. De illis non ingredientur ad fras, certissimὶ enim auertent corda vestrarum. Virgines, quae aquilas fugerunt, non admittant a
cipitres , praesertim cum & hinc aliud oriatur malum, v t cum hae puellae, aut mulieres aiu saeculum redierint, facile si quid viderunt in monialibus micilis laude dignum , aut defectuosum , alijs denuntient. ει ita apud exteros bonis odor monialium deperiret. Prudenter igitur Franciscus ut ijs occurreret malis noluit Puellas in monasterijs suis educari. Nolo tamen damnare illos monialium ordines , quibus institutum habet educationem puellarum ; non enim me latet sanctissime Sess. 23. cap. 3. iuxta Cardinalium interpretationem, Episcopis facultatem este commissam, ut in monasterijs, quibus hoc non interdici- tur sub speciali praecepto, vel statuto, licentiam tribuant puellis saecularibus in casibus necessarijs commorandi, aut residendis de quo
vide dus Nauarr. in c. Statuimus n. 66. de Miranda tom. I. Manual. q. a.
artic. s. Quocirca Praelati Regulares possunt recipere in illis monasterijs puellas educandas, etiamsi non habeant intentionem Religiosi
337쪽
status suscipiendi; non autem alij in monasterijs, in quibus ex Regul
aut statuto huiusinodi receptio prohibetur. Vt autem haec receptio debite fieret , appositae sunt certae conditiones. Prima ut Praelati eas non recipiant, infra septimum suae aetatis annum , sed illum excedant, & snt insta 23. Secunda ut legibus clausurae, monialium instar sint obtrictae, & si unquam c monasterio egressae fuerint, ad illud, vcl aliud monasterium redire non permitta tur, absque sacrae Card. Congregationis licentia, cum egrcssus huiusmodi expressione, nisi habitum Regularem suscipiendi animo es.sent rc uersurae. Tertia, ut in receptione carum non stetur simpliciter relationi Abbatissae, sed requiratur consensus omnium monialium sngulariter praestitus : Plures aliae conditiones fuerunt pro hoc ii gressu appositae, do quibus partim supra : Experientia autem comstat paucas, aut fere nullas earum in monasteriis monialium Galliae obseruari, sed puellas indiscriminatim in cis recipi, exire, & redire, quod etsi non ausim approbare, & laudare, non ausim etiam de graui peccato damnare; nis ille exitus, & reditus ita passim, &frequenter fieret, vi ccnseretur merito clausura violata.
Possunt insuper Praelati Regulares in necessitate admittere in modnasterio famulatus occasone mulieres, dummodo sint honestae vitas S e monasterio non egrediantur, ut docent Roder. to m. I. q. T. ort. 7.&8. Campanile, Sanches, Miranda, Suares, & Bonaccina. Consultius tamen esset conuersas ad illud admittere, quibus exire ex illo non licet; nisi ad eleemosinas quaeritandas, ubi cosuetudo est quaeritare s non autem ex alijs monasterijs, in quibus sufficientes seneredditus, debentque quaeritantes excedere q8. aut q3. aetati3 annum , ac extra clausuram minimc pernoctare, nisi in casu necessitatis, in quo hospitari debent in aedibus proximorum , consanguineorum , aut aliarum piarum, matronarum: debentque cauere Praelati,ne sint pulchrae, ut sacra Cardin. Cong. monet. Denique Praelati Regularcs possunt admittere quasdam alias mu lieres in monasterio moraturas sine ancillis, licet non habeant animum ad vitam Regularem suscipiendam, quales sunt mulieres, quae vcnerunt in suspicionem maritis, timentes, ne aliqua vis sibi ab ipsis inferatur, dummodo ad receptionem Abbatisse, seu Praefectar monasteri j coniunctim cum monialibus consentiant,&ccssante causa huiusmodi egrediantur, decisum referunt Ze rota in praxi Episc. pari. 2. Verb. Moniales. S. Ir. Ioannes de la Crua. dc statu Rclig. lib. I. cap. . dub. 2. conc. 3. Campan. in diuersis Iuris Canon. rubr. 12. cap.
Item videtur quod in Gallia mulieres, quae sunt in discordia cuni maritis, timentes eorum saeuitiam, si extra culpam sint,possint recipi Diqitigod by Cooste
338쪽
in monasterio , & ibidem morari durante timore: Item, quod in Gallia viduae honestatis caula, modo sint bonae aestimationis, & Ω-mae, legibusque monastcrii pareant, pollini recipi, ut ibi in perpetuum permaneant, atque has sententias colligo ex decisionibus relati a Doctoribus citatis a Barbosa Iuris Ecclesiast. lib. I de moni lib. cap. - . num. sq. & IOI. QuibuS decernitur mulicres occasionibus praedictis in monasterio receptas, posse in eodem moram agere , sed non posse in posterum recipi: Igitur ante decisiones illas poterant recipi, cum factum non reprobetur I ergo etiam post illas poterunt recipi , cum hae decisiones in Gallia vim minime habeant: Nee' video in dicto regno distinctionem fieri inter moniales sanctae Clarae, & Conceptionis, & alias, nam omnes, & puellas educandas, & mulieres ad famulatum, & alias mulieres, ut proxime diximus suscipiunt, exceptis monialibus Carthulianis, Carmelitanis, &S. Clarae , sub cura Patrum Capucinorum , & Recolicctorum cxistentibus, quae puellas educandas non suscipiunt.
PRAELATI REGULARES DEBEN Τomnium monialium vota ad receptionem mulieris, in Religione requirere: nec illi velum ante professionem concedere.
V H alias controvorsum inter Doctores admistic nem ad habitum Regularem, & ad professionem pendere a Praelati Regularis solo arbitrio, vel ab illius, &Religiosorum Monaster ij coniunctim arbitrijs : Franciscus in cap. suae Reguis hoc ius subtrahit a Prs latis localibus f illudque Prouincialibus reseruat, ut alibi diximus,&cx verbis ipsius vidctur, quod ij soli possint ad Ordin.reci
pere, sic enim habet c. a. Reg. Minor. Mittant venientes adsuos Ministros Trouinciales, quibus solummodo,'non ais recipiendι fratres licentia con
cedatur , Et inserius. Fostea concedant eis pannos probationis s videlicet duas tunιcas, νnam cum putio, θ' alteram sine Caputio , systc. Sed reuera Franciscus non fuit illius sentcntis , sicut nec alius quiuis institutor alterius ordinis, nam cisi illa verba significcnt receptionem , &ad habitum admissionem spectare sol lummodo ad Prouinciales, &non ad alios Μonasterij Fratres, quoad auctoritatem Principalem recipiendis non tamen significant ad eosdem solummodo spectare
quoad modum, & sorinam recipiendi. Videlicet quod ipsi soli pos-Diuitiam by Cooste
339쪽
lint per sua vota singularia, non adhibitis fratrum subditorum votis
tanquam non neccistarijs eos recipere s nec ea verba illos excludunt a suifragio serendo tanquam non requisito. Quare conformiter ad illius sancti mentem Statuta Generalia ordinis Minorum prs scribunt, debere Prouinciales requirere vota subditorum Conuentus, alio in quin rcceptionem nullam.
Verum omnem difficultatem mentis Francisci soluit lex, quam posuit pro monialibus in cap. 2. Regulae S.Clarae fere eisdem verbis comeepta, ac praedictum cap. a. Reg. Minorum, dum sic habet: Abb tista sororum omnium consensum requirere teneatur, & si maior rars consenserit, habita licentia Domini Cardinalis, & nunc Praelati Prouincialis possit eam recipere, quibus vides Franciscum docere suos, suasque moniales, & alias, aliosque Praelatos Regulares debere exquirere vota omnium monialium ad receptionem monialis in suo Ordine , & certe iure merito s nam in receptione monialis ad ii bitum, aut ad pro sessionem interuenit mutuus contractus, di mutua quaedam obligatio, inter monialem, quae recipitur, & conuentum recipientem: quo fit. It nullo pacto iuri communi, & rationi naturali sit consonum, quod monialis, aut quilibet alius ad habitum, aut proscitione in recipiatur, ex sola Praelati voluntate, absque consensu, da voluntate sui Capituli, cum Religiosi, qui illud constituunt, m tuam obligationem contrahant. Et huius sententiae est Nauar. in ' suis consit. lib. l. de constit. cons. 9.&lib. 3. de Regul. consit. 76. M62. & turba Doctorum post ipsum. Vnde perperam agerent Praelati, si ad habitum, aut ad professonem admitterent monialem absque dicto consensti ; & factum esset
omnino nullum auctore Miranda in Manual. Praelat. to m. I. q. II. art. a. in fines non autem annullanda, ut vult Roder. tom. Reg. q. IT. art. I.
Possunt tamen emissa prosessione , & non antea moniali velum concedere, ut habet Franciscus in proxime dicto 2. cap. in quo itale itur: Nulla infra tempus probationis veletur, ubi post Mirandam, dc facris monialibus, & alios notandum est, quod omnes Religiosae
foeminae caput suum velare consueuerant ex antiqua Ecclesae consuetudine, desumpta ex doctrina Apostoli docentis , quod mulier
orans,aut prophetans non Hato capιte deturpat caput suum. I. Corinth. H. . ἐκ eodem loco interrogando, quasi dc re, in qua omnes possent serre iudicium, sic loquitur: Numerum decet mulierem non velatam orare e& alibi dicit: Velari debere foeminas propter Angelos. Quare Linus Papa, primus a Petro sanciuit, ne qua mulier, nisi velato capite, in Ecclesiam introiret, quod semper saltem a Religiosis eminis est seruatum, , t docent Patres, & sacra Concilia zo. q. I. & 2. per totum. . Diuiligod by c oste
340쪽
occasone autem huius vcli notandum est, seiad lucra vela, seu velamina monialium numerari. Primum id c quo non facit mentio num Franciscus cst probationis, quod antiquitus dabatur, ac etiamnunc datur nouit ijs ante professionem, nec hodie datur ante annum
Secundum velamen est professionis, de quo Francisci lex est posita: cstquc nigri coloris, quamuis olim purpurei coloris fieri posset,
ex Concit. Tolet. X.hoc tame non datur so dic, nisi tis. aetatis anno c5pleto ex decreto Tridciat. Sess. 13.de Regul. c. i 3 & ex Armcnd. id addit. ad recopi l. lcg. Nauarr. lib. 7. de Relig. n. I. Olim verb anno Ia. compicto dari poterat, & prosessio fieri cap. Puella. 2 o. q. a. Atque hoc volum, etiamsi monialis fornicetur, nusquam dimittit cap. Omnes
fremime 27. q. I. Tertium est velum consecrationis, quod dabatur olim 2 s. aetatis anno iuxta c. Placiut 2o. q. l. in quo sequentia verba disertu habentur: Placuit νt ante vigesimum quintum aetatis annu, nec Hacom ordiuentur, nec Ῥirgines confecGntur. Differt autem haec consecratio a profestione in
nonnullis; nam prosessio, & a Virginibus, & a viduis emittitur, ut habetur dicto cap. Oniues. Consecratio vero in solis virginibus locum habet, iuxta proxime citatum cap. Placuit. Item a solo Episcopo pollunt virgines consecrari iuxta cap. Sanotimoniales distinct. 23. pro sessio vero in manibus Sacerdotis libere fieri potest. cap. Vidua Σo.
q. r. It cm consecranda cst sola prosessa,non tamen omnes s nam professa ordinis mendicantium, nec omnis alia, nec corrupta consecrantur, vide citatum Mirandum,& Barbosam Iuris Eces.de Montal. cae si . n. I s. ubi plura alia dicunt. Quartum est Ordinationis,cum ordinatur praeposita ad inchoanduossicium,& homilias legendas, quod alias non liceis talis autem ordinata, olim, ut quidam volunt, Diaconissa dicebatur, cui hoc velum ante qo. annum non dabatur, ut in cap. Diacon istam a T. q. I. habetur. Hodie autem illud velum non porrigitur,nec monialis eo modo consecratur s nisi Carthusiana monialis. Credcrcui tamen posse Moni lem, non consecratam cancre in Choro Epist. imb& Euangel. dum missa cantat uncum hoc nullo iure prohibeatur,stque cosuetudo talis apud Carthusans, & apud quasdam alias non consecratas, quoad Epistolam : Consecratio autem huiusmodi non digniorem ad hoc munus facit monialem. Non consulerem tamen hoc fieri, nisi de conscia su Episcopi, praecipue in locis, in quibus non cst huiusmodi co suetudo. Quintum est velum Praelationis, quod olim Abbatissis so. annorum aetatis dabatur , ut habetur cap. suuenculas cum glosa 2o. q. I.
Postea vero 3 o. impleto id fieri potuit cap. Indemnitatibus de Elcct. Diuitiaso by Cooste