장음표시 사용
341쪽
de udam disciplina areani , quam ab ipsa Christi , et Apostolorum memoria repetit . quamquam egrNie . Praeter ceteroa , illustravit Emmanuel Selielestratus pedaliari dissortatione de diaei lina a rani , et post eum copiose de eadem egit Gerbertus in Mantiss. ad Princiμ. Thoolog. ax motio.
. II. Traditio vel Divina est , vel Apostolica , vel Eeclesiastica. Divina est , quae a Deo Patriarchis, vel a Christo discipulis , vel ab ipsis Apostolis instinctis Spiritu San
cto viva voce ad posteros transmissa est si). Apostolica, quam Apostoli tamquam Ecclesiae Praesecti ; Ecclesiastica, qua in aut Sumini Pontificas , aut Concilia , aut SS. Patres ruliquerunt. Rursus alias sunt traditiones , quae ad fidem, aliae , quae ad mores , alias quae ad disciplinam pertinent ; quaedam perpetuae fiunt , quae tamdiu stabunt , quamdiu stabit militans Christi Ecclesia, quaedam temporatus , quae scilicet tantum ad certum tempus sunt institutas ; denique aliae sunt univῆrsales , hoc est ubique receptae , Et aliae localus, seu Particulares, quaa tantum curtis locis addictae sunt.
33 Multi sunt, qui Apostoli eas Traditiones in mere ostolicas, et Dirino- ouoticas dividendas putant et illas v ant, quae ab Apostolis,
Lamquam Eecle iati prasessetis originum dicunt, has vero , quae a Christo immediato A post lis . ab his vom Ecclesia 'viva voce datae , atque ad nos usque transmissae sunt. Verum haed divisio naturam, atque originem con fundit traditionia num modo, per quem ea Propagatur. Quidquid a Deo procedit divinum ost nequo discrimen aliquod inducere potest modos , quo ad una de intum sat . cum eius Origili uixi divinam esse constat. Qua re uinuis Traditio , quam Apostoli aut a Christi ore acceptam , aut instinctu spiritus s. au nos transmiserunt , ut Christi Praecones , et Christi nomino loquent με . divina haberi debet. Ac si aliam Traditionum divisionum ducere velimus Ox modo . quo ea prDPag tur , quasdam etiam L cle ia tima Tra itionesi μυλο-Gerasiasticas appellabimus , quandoquidem
etiam Ecclesia Divinas Traditiones ad nos transmittit.
f. III. Traditio Divina certam , saliique nesciam auctoritatem , ac fidei regulam constituit , quia est verbum Dei, uti Scriptura sacra , quae silui regulam , certamque auctoritatem facit , non quod scripta , sed quod Dei verbum est. Traditio Apostolica tantam habet auctoritatem, quanis
342쪽
ram habent deereta , quae Apostoli tamquam Ecelesiae R.-
etores ediderunt. Traditionis vero Ecclesiasticae eadem est vis , quae legiam ecclesiasticarum. Apostolicae , et Eccle-sIasticae Τraditiones abrogari possunt , eisque recte derogatur , sed de Divinis Traditionibus non est ita. Nam hae semper firmae , immotaeque esse dehent , et ubique observandas sunt , atque ad catholicum dogma pertinent, easque Ecclesia non tollit, sed tantum interpretatur, atque
ab humanis Traditionibus secernit. Ergo Divina Traditio est , quae talis ab Ecclesia judicatur si . Nimirum cum
Ecclesia , qnae errare non potest, aliquid tamquam de si ..de retiuet, aut ubique observandum docet, quod non ni
si a Deo institui potuit, id ad Divinam Traditionem transmissam ad nos per Apostolos α ὶ reserendum est. Sie
Divinae Traditionis sunt Baptismus parvulorum , vis Baptismi haereticorum , perpetua virginitas Genetricis Dei, aliaque similia , ejusdemque Τraditionis est etiam dogma catholicum , quod tria sacramenta Baptismus , Confirmatio , Ordo iterari non possint. Similiter eum Patres priorum saeculorum uno omninm consensu aliquid non scriptum tamquam de fide docent, atque huic doctrinas adversarium tamquam haereticum damnant , Divina haee Tradi-lio habenda est,tηὶ Ut Teaditiones divinae ab humanis diseernantur , neeessaria est alia x vitas aliqua . quae rem totam desinint, et cui sine erroris metu adhae-Pere possimus. Haec autem auctoritas uni Leelcciae data est , Faque neetalli , nee sallere quemquam potest. Quare omnis Traditio , quae huius iudieii earet auetoritate , ici pretio trabeii nequit e et apposite S. Augu tiistius ita celebri illa de rebaptiaandis haereticis cocitroversia lib. 2. cap. 32. corur. Cres on. πρι eom. 12. col. 144. . Non accipio, inquit , quod da. baptizandis haereticis , et schismaticis B. Cyprianus sensit , quia hoes taclesia non aeripit, pro qua B. Cyprianus sanguinem sudit . . 2ὶ Leelesia pust Apostolorum aetatem non habet novas revelationes , sed omnia fide tenenda Apostoli et a Deo sunt revelata sive ore Christi . sive instinetu Spiritus S.. seeundum Christi p missiones Ioannes eap. XIV. ea XVI. Itaque eum Melesia aliauid delinit a Deo traditum , a fide divina eredendum . haud sane condit novum articulum fidei , sed ad eam pertinere desinit, quod iam traditione continebatur. Nam in illa traditio ast omnium , quae Credenda sunt : vertam ut e natet . aliquid Ex fida' se , declaratione opus est ejusdem Me Iesiae . quae illud promit σα ἀμ-ta depositorio , iuq it Iraenus . . qu. omnibus arma Peo ut .
343쪽
L IR Ut Apostoli eae Traditiones ab Eeelesiastieis dia
tinguantur , tene uda est Augustini regula , quam supra
exposuimus r , nimirum Apostolica auctoritate traditum haberi debere , quod ab universa Ecclesia observatur ,
semperque observatum est , neque a Conciliis institutum eonstat. Cum vero . aliquid similiter traditum, non scriptum in tota Ecclesia retinetur, neque ejus rei initium exploratum est, id eerte vel Apostolis, vel Oeeumenicis
Conciliis adseribi debet α . Contra quod obtinet non
universe , sed tantum in certis regionibus , id neque ab Apostolis, neque a generali Concilio repetendum est ψ sed pertinet ad peculiares illas traditiones , quae variae , dissimilesque sunt , et in quibus observandis ab unoquoquaguae sunt retinendi Ecclesiae mores 3,
Vide quae supra dieis sunt Cay. 12. S. s. Pag. 24s.
aὶ S. Augustinus epist 54. ad inqιti sit. Ianuar. ev. t. tom. 1. I. 164. Atque huc ipse Augustinus resert statuis . qaod Domini Ussio , et r.- aurrectio . et .dseensio in eoelum . et adventas de melo Spiritus Sancti . anuiversaria solemta ita te celebrantur . et si quid aliud iste oceurrit . quod . servatur ab univorsa . quaeratique so diffundit, Melesia .. Huius quoin qua universalis Traditionia illuatre exemplum est . in biduo anto PMeha. absque divinorum saeramentorum celebratione transigendo . quam in t ta Ecclesia gemper observatam . et exemplo Apostolorum induetam ostenis dit Innocentias l. epist. 25. sum. 7. ad Dorem. iae. Fugub. apud Couis mantium misi. sto n. Pontis sol. 859. . et apud Gratianum ean. 13. dist. 3. consecration. hia verbis r . Utique eon tat Apostolo biduo isto et in is moerore suisse . et propter metum Iudaeorum se Meuluisse. Quod uti- . que non dubium est . eos i iuna se biduo memorato , ut traditio Mis. etesiae habrat isto hi duo Meramenta penitus nou eelebrari Quom do autem Traditio ab Melesia Romana ad alias transire dei neeps possit , et vim tibique obligandi eonsequatis r , docet ipse Innocentius Ioe. cit. Num. 2.
3 in De his peculiarii ins Melesiarum Traditionibus Augustinua torieu. habet haec . Alia vero, quae poe loea terrarum. resiouesque varian-- tur , sicuti est . quod alii i iuuant Sabbaio . alii non : Hii quotidie eom. . municant en epori , et sanguiui Domini . alii eertis diebus accipiunt . . . . totum hoc genus rerum liberas habet observationes , nee discipliua ullam est iu his melior gravi , prudentique Christiano , quam ut eo modo. agat quo agere viderit Ecclesiam , ad quam sorte devenerit . .
S. V. Consuetudo jus est inductum populorum moribus , et usu diuturno. Nam lex humana ah hominum v luntate procedit, neque interest , num ea verbis , an saetis declare inr. Fit autem manifesta haec voluntas rebus
ipsis, at saetis, eum homines constanter aliquid opere
344쪽
complent, aut compleri Permittunt; unde Oritur consuetudo , quae vim , legis habui , modo honesta sit, lauda hi- Iis , ab omnibus diu servata , tacito aut expresso Legislatoris consensu introducta in. Cuius quidem recte inductae , probataeque consuetudinis tanta vis est , ut per eam
etiam juri scripto derogetur , eodem' modo , quo antiquioren leges tolluntur Per eas, quae postea latae sunt sa). A que haec consuetudo est, quae dicitur contra os , quae- quo ab ea dissert consuetudino , quam Praeter jras appel-l tinus. Haec nimiriun juri scripto non adversatur, sed jus ipsa constituit , quod minimo scriptum est. Solet et aliud describi genus consuetudinis, quam vocant secundum legem, quia scilicet cnm lege consentiens est. Sed fili id attinet memorare consuetudinem , cum scriptam habemus legem , quae viget , atque ab omnibus Observatur λ
s. V1. Consu tudo ut leg s vim , et auctoritatem consequatur , opus habet frequentia actu iam , per quos inducatur i ) , voluntato ejus indiacendae in illis , qui eam servare debent sa), eonsensu Legislatoris, qui novum hoc jus observari consentiat s 3 ) , diuturnitate temporis , quod
in consuetudine contra ius esse debet annorum quadraginta , decem vero in consuetudine praeter jus, quod, longum tempus in jure est 4 . Cum haec sorvata sunt, non modo consuetudo legi vim adimit, sed etiam tantam habet auctorit . um, ut ei recentiori lege non derogetur, nisi id nominatim conscriptum , cautumque sit 5 . . Decreta tamen Concilio Tridentini contraria consuetudine
tolli non possunt s6ὶ; neque umquam rata firma habundaebi Consuetuao , quae juri naturali , ac divino repugnat .
Conser Culacium obserν. lib. 0. cv. l. ore. t m. a. cst. 52 s. adit. Mutin. seia 'Vener. 1758. a L. 35. m do lega. Ceterum eonsuetudo vim nullam , quid Populus agat voluntarie , ac sine animo suscipiendae obligationis quemadmodum pii quidam , diuturnique usus ieiunandi , aut orandi , cum ait voluntas populis . nullam Obligationem inducunt. la: Cap. 18. de Praebcu.
345쪽
5ὶ Cast 1. do Constit. λ 6. Hinc Tridetiti ui Patres in decretis r..ia
sorti aliouia omnes contrarias consuetudineΑ , etiam immemorabiles , expres se nbrogare voluerunt, ne simili methodo utuntur omnes Legislatores ruinprosatii . tum ecclesiastici , Dum novas c in titulini Ps emittunt.
ssa Piti, IV. Constiti in Principis i09. in Bullar. Roman. titi. edit. Um. 4. Par. 2. Prag. 214. 7ὶ Hine reiicitur consuetudo , quae Ecclesἰae gravamen infert GP. 1. ias consuet. , qua quis iid reconlidum, ac bona dissipanda inducitur, Cap. 4.
o I., qua simplex Sac critos coiiserret sacramentum Confirmationis, Cap. 4. eod. . qua laeditur ecclesiastica libertas Autli. cassa et irrita COd. M Sia cros. Eccles.
S. VII. Consuetudines vel generales , vel particulares
Sunt, quarum illae omnium, hae vero particularium usu Ecclesiarum invaluerunt. Sic generalis erat consuetudo , ut diu dominico ob memoriam Christi resurrectionis Christiani stantes orarent, seque a jejuniis abstinerent ; contra specialiq erat consuetudo Ecclesiae Romanae , ut dio Sabbati jejuni iam servaretur . Multa hujusmodi exempla Occurrunt ex quibus etiam patet antiquae disciplinae se Veritat ira saeΡiu' mitigatam , ac relaxatam fuisse tu Sta consuetudine , quae rectae fidei, .lionisque mori hus non adversatur. Ita olim in Quadragesima jejunium usque ad vesperam Pi duci solebat , quae disciplina etiam aetato S. Rei nardi , hoc est saeculo XII. obtinebat si licet eadem in aliquitius saltem locis ante hanc aetatem mitigari cae
pisset sa) . At nunc illud circa meridiem solvitur. Quin
etiam addita est lentiis vespertina resectio , Per quam ni hil de jejunii vi , ac natura detrahitur , ac vires Corporis usque ad diem alteram sustinentur. Horae canoni Cae , titipsum earum nomen indicat , statis horis persolvebantur ;sed nunc in more positum est , ut non orianes , etiam publice , distinctis temporibus recitentur. Lapsi quoque in graviora crimina absolutionem non obtinebant , nisi primum poeniteritiam egissent ; at nune , antequam eadem peragatur , absolutio conceditur 3 . Sic hodie non amplius obtinent solemnes poenitentiae stationes , et sic alia antiquitatis institiit a contrariis moribun exoleverunt. Multa sunt alia generis ejusdem , quae lueras hiah nt oueservationes ,
ni in re simili aiebat Augustinus , et in quibus mi Lior
346쪽
illa, quae nunc obtinet disciplina , sine ullo ossensionis metu , ab unoquoque retinenda est.
ιὶ S. Bernardus sem. 3. in Quadragen ream. . PP. ω- 2. Pας. 4s Mit. Vsnet. t 765. . Hactenus usque ad non m , inquιt, ieiunavimus so- . ii ; nuno usque ad vesperam ieiunabunt nobiscum pariter uaiversi , ra- v ge1 , et principes , clerus , et populus , nobiles, et ignobiles , simul iαm unum dives, et pauper m . 2ὶ Ratherius Voronensis Episcopus S rnodie. ad Presbyteros ete. num. is. ωt. 420. edit. Veron. t 765. . Auctoritate etiam pasehalis se,iliam vitatis, inquit, compellente mon mus ........ ut secunda , tertia . . quarta , et quinta seria hebdomadae maioris jejunetis usque ad nonam . . Quem in loeum observa ut Fratres Ballerinii , primum hoc esse eerit Αα- ei Oris testimonium mitigati praecepti quadraeest malis ieiunii usque ad n nam , eum hoc antea usque ad vesperas produceretur ἔ Sed Ratberio , qui saeculo decimo vixit , receatior Bernardus memorat quadragesimale iejunium , uti nunc vidimus , usque ad vesperas Productum et ex quo intelli fimus , antiquam hane disciplinam non ubique eodem tempore suisse su- latam. Conei lium Rothomagense an. 1072. can. 2 i. to n. 32. Coneia. La baei eol. 213. post nonam sub Vesperarum iuitium ieiunium solvi permi-git. Cujus haec verba sunt Ut nullus in Quadragesima Prandeat , anteis P quam , hora nona Permia , vespertina incipiat. non enim ieiunat , qai
Bullar. tilia edit. Roman. yag. 97. damu lae , et Proseriptae sunt duriores, asperioresque sententiae quorumdam Theologorum, quibus praeivit Petrus de osma Theologiae in Salmaticensi Academia Prosessor . quique aiebau ordinem praemii iendi satisfactionem absolutioni Christi lege inxit istum. hodiernam autem disciplinam concedendae absolutionis ante aetam poenia entiam pro abusu haheudam esse. Similem errorem in arnodo Pistoriensi
347쪽
DE IURE ECCLESIASTICO PUBLICO, AC PRIVATO.
I. Ius eanonteum publieum , et Eris III. Quae ad publicum flatum ses
in , ae nia quae ad aratum privatum Num ordo , publicus , es Priva. V. An omnia , quae saat publiei iuris , eadem ubique sint
x raeter Ius. Canonicum scriptum, et non scriptum. aliam quoque divisionem juris ejusdem constituunt , qui sunt in his studiis , doctriuimus versati. Nimirum aliud vis silocent ius ecclesiasticum, quod publicum, aliud, quod privatum appellant i). P cum Vocant, quod pertinet ad
statum totius Ecclesiae , reique Publicae administrationem , privatum vero, uuod commoda rospicit, atque utilitatam
singulorum. Eamdem hane divisionem Iurisconsulii ponunt in jure profano , et aliud quidem esse statuunt ius civile aliud vero jus civitatis αὶ. Hoc sane publicum . ius est 'quia nimirum proprium est civitatis , atque imperii , statumque complectitur totius reipublicae, ac civitatis. Ins civile Mivatum est , quoniam ea compreheudit, quae singulos cives attingunt, uti sunt testamenta, contractus, donationes , detera generis ejusdem. Nihil horum respieit statum, incoliam atemque civitatis, quae sarta tecta est 'qualiscumque tit inter singulos cives modus contractuum testamentorum, donationum. At si reipublicae adusinistrandas ratio pervertatur, si tollantur Magistratus , aut eorum minuatur auctoritas, Publicum hoc negociussi est, quod non sp tat ad civa singulos, sed ad totam societatem
348쪽
S. II. Simili modo in Ecclesia duplex reriam Ordo , Statusque distinguitur; alter sei licet privatus , qui ad unumquemque pertinet Cliristianum hominem , et alter Publi cris , qui ad totam spectat Ecclesiam. Multa enim sunt , quae hominem quemvis attingunt , ejusque rebus ita con Sullant , ut ex iis minime pendeat vel ordo heneralis , a et totius Ecclesiae incolumitas. Omnia haec in primis sunt instituta propter honum singulorum fidelium; atque in
hos tantum omne redundat commodum , vel incommodum , res vero publica Ecclesiae neque si , observentur, utilitatem , ne lue si negligantlir , laeturam aliquam . facit. Contra sunt multa , quae aut Ecclasiae sun clamenta constituunt , aut pertinent ad statum Ecclesiae, ejusque administrationem , et ordinem, ad ejus Hectores, ct Mini 3tros , eorumque jura , officia , cetera generis ejusdem. Haec quidem omnia non ' unitas , aut alterius Christia vi. hominis commodo, sed propter blinum , atque utilitatem
totius eoi poris sunt constituta. .
. IIl. Sic Eeclesiae status ita est a Christo Servatore
ordinatus , ut eam regant Aposthiorum succelsores Epi- evi, atque ut omni hus unum praestri caput, Petri successor, qui centrum unitatis εςt omnium particularium Ecclesiarum. Est etiam divina lex, tit hic princeps, et ca Put omnium , cui tota credita Eeclesia est , tantam habeat poteStatem , quanta est necessaria ad regendam Ecclesiam universam ; Episcopis vero sit potestas , eaque capiti ob no ia , quam postulat rectae admini traiialis ratio in eo regionis tractu , quem singuli ab Ecesesia regendum acceperiant. Sum haec juris oestio lastici priblici , quoniam non Singulos , sed corpus universum , statumque Ecclesiae re Spiciunt. Inde profluet ecclesiasticae Hierarchiae tum ordinis , tum Iurisdictionis ratio , inde iura , et Osticia Romani Pontificis , Patriarcharum, Primatum , Metropolitar m , Episcoporum , horumque electiones , et translatio-Diuitigoo by GO le
349쪽
nos inde Ecclesiae potestas, jus legum serendarum , hahendo inque Conciliorum modus. IIuc etiam reserenda
unt ea ; ouae de s de traduntur', ejusque judicibus, d
Litaigia , de sacramentorum ad inmistratione , sacrisulae ri
t S , ac aoniis de Ecclesiae. disciplina, zdiebus , ieiunus , a Jlo tum Plorum , ceterisciuo simit susquae propria Sunt ecclesiasticae potestatis , 'et aditi ni,
fi , et incolumitatem totius Ecclesiae , sed ipntum singulos homines , aut eorum certum genus res Dicium
FPectant quae de vita , et honestato clerieor I s O do
Cm ecclesiasticorum redituum usu , do Canonicorum disci Plina eorumque con Ventibus , ordine , gradibus , ossiciis
ordinat doriam do titulo Ordinationis, de irregularitatibus plerasque , de pluribus ab uno clerieri ririri Si:
a. His addendae sunt causae matrimoniales , et bene si les , in quibus Privata iura Persequimur , cetera demiam
uri u non totius reipublicae , sed privato tim '
s H Consutis Concilium Tridentiruam aras. 22. ωρ. - -
S. V. Non omnia, uuae nutili Priarsus modo ubique Observantiis. Duae a Divi a
350쪽
sitate Ecclesiarii m. Nam ea pertinent ad illam ecclesiasticae disciplinae partem. quae est Ecclesiae potestati, ac judicio commissa, et quam ubique eamdem esse nihil necesse est. Quae quidem dissimilitudines ex disserentibus causis factae sunt. Nam oriri potuerunt, vel ex primis Ecclesiarum landatoribus , scitisque particularium Conciliorum , morumque varietate ; vel ex diligentiori custodia veterum canonum, atque institutorum, a quibus aliae Ecc Iesiae recesserunt'; vel ex stustio redeundi ad antiquam disciplinam , dum aliis contra placuit novam retinere ; vel ex temporum , rerumque vicibus, quae Ecclesias aliquas ad constituendum jus novum coegerunt vel deniquo ex peculiari aliquo Sed is Apostolicae beneficio , ae privilegio. uinc intelligimus , disciplinam ex. gr. in Hispania receptam argumento esse non pos- Se , quod eadem etiam in Germania , aut in Galliis obtineat ; cum unaquaeque natio suam peculiarem habeat, et Suam retinere unaquaequo debeat si .
ilὶ Bene Ratherius Episcopus Veroueusis praeloquior. Id. 3. iat.
I. 8 . edit. Veron. 1765. . Lieet consuetudines , inquit, pro ritu, . proprietate gentinin sint discretae; rino spiritu omnes eo secrantur εω aut et uno Baptismate omnes lavantur ..