장음표시 사용
331쪽
Patriarcha omnes sui Patriarchatus , Metropalita omnes provinciae Episcopos vocat; atque lex Patriarchalis Concilii omnes assicit Patriarchatus Ecclesias, Concilii autem provincialis Ecclesias omnes provinciae. Si Metropolita , aut Primas , aut Patriarcha concilio, totique nationi praesit, Concilium nationale appellatur. Hujusmodi Concilia , quibus Primas totius nationis praeerat, in Africanis Ecclesiis se quentissima suerunt si) ; atque etiam sunt in Ecclesia orien-xali antiquissima , et eorum meminit Tertullianus sa) , qui
secundo , ac tertio Ecclesiae saeculo floruit. Ea sorte obtinebant , antequam provinciales synodi instituerentur ; et Fera per ea temporis intervalla multa hujusmodi Concilia habita fuisse constat ; verum synodorum singularum provincia-xum nulla usquam mentio est 3 . Forma earumdem synodorum repetenda videtur a Concilio Constantinopolitano I. , a
quo majores dioeceses vel institutae, vel eonfirmatae sunt Α .
si in De his Afri nis conciliis late agit Emmanuel Scheles ratius Me&xia Africana Me, diasyrt 3. Pag. t 1 6. reqq. edis, Paris, 4670. δ) Tertulli auus dct jejun. cv, 14. Pag, 552. edit, Vm e. 744. , , agon ,, tur , ιnquit , praecepta per Graecias illas scilicet per Orientalis Impe- ,, xii proν iustas , quae . cum diu Graecorum imperiti paruissent , Graecoi, aer Mono utebauturin certis in locis concilia ex universis Ecclesiis . peris qhae et atyiora quandam in e mmune tractantiar , et ipsa repraesentaliuis totius nomini. ChrIsti ut magna oneralione cnluhratur , , , 3l Gmser Thom si nurn me, et noM. EGI s. disciρι iu. par. 2. Lb. 4.ς r. 4s. num. t. et 2. tOm. 2. Pag. 408. edit. Guel. 17 73. εὶ Coucilium Coustantinopolitanum I, ean. 2. et 3. tom. 2. Concit. Labbaei col. it 25. C00sese ' homas inum loc. cit, coρε 49. uum. r. pag. 4i .
S. XIs, Graviora quaeque negocia , quae ad fidei , vel
disciplinae sanctitatem pertinebant, in his Conciliis perpendebantur ι et huc sanst spectant Concilia, quae Vietore Pontifice de celebrando Pasc nato , quaeque Pontifice Stephano dohaaraildorum baptismo habita sunt. Ex eodem genere sunt concilium Antiochenum contra Paulum Sarnosa tenum ejus Urbis Episcopum, aliaque tum in Occidente , tum in Orien-xe celphrata advorsus Novatianos, praeterea quod in Hispania
Leo M. haheri jussit in Priscillianistas si), quodque in Galliis jussu Hilarii Summi Pontificis Leontius Episcopus Arelaten-
is px provinciis Viennensi, et Narbonensi contra Arianos convocavit. Causae etiam Episcoporum , qui a provinci li con- Tom. I. Disiligod by Cooste
332쪽
cilici provocabant , in his synodi cognoscebantur , latuque le-libus cavebatur, ut omnes Episcopi ad Synodum provincia-em aecederent sa). In Africa haec concilia annua suerunt 3 ; sed alibi nullum certum eorum tempus erat definitum.
l l Leo M. m. 15. - ruribitini Disc. Asturie n. tom 1. col. 6974 2ὶ Ilino in Conpilio Turonon si an. 576. can. l. tom. 6. Conca. - . 535. sanet tum est . si quis Episcopus ad synodum venire distulerit .
usque in maiorem synodum a Metropolliano, et comprovinciali hns t
I. 3399. eantum est , ne dies . qua ha e nynodus habenda erat , eonu
eatione provincialis Concilii impediretae.
ι S. XIII. Provinciale concilium olim velut ordinarium erat provinciae tribunal , in quo graviora quaeque ejus negoci
Expediebantur. In eo scilicet de confirmandis Episcoporatu electionibus , de eorum consecrationibus, translationibus,eessionibus , depositionibus, causisque etiam criminalibus ,
de recipiendis, promulgandisque decretis Concilii generalis agebatur ; tum pro eodem generali Concilio res necessaria praeparabantur, denique quidquid gravius in provincia eveniret, in synodo provinciali exquirebatur. Quare his unoquoque anno haec concilia habebantur, plerumque ante Quadragesimam , et Autumni tempore si); sed postea semel tantum in annis singulis convocari coeperunt sa). Nunc tertio quoque anno cogenda sunt a Metropolita s3 , eovo imp dito , aut vasti a Sede , ah Episcopo provinciae antiquiore s4ὶ; convenit eque ejus jussu debent omnes provinciae Episcopi , Αhbates , et quotquot Venire consueveriam s quin etiam Episcopi exempti, quibus eligendus est vicinus aliquis Μetropolita , ad cujus provinciae synodum accedant 5 Omnes hi Concilio interesse , aut mittere procuratorem , evexcusationem debent, si qua iusta causa impediti sese siste re Praesentes nequeant sti,
333쪽
5 Conei lium Triden ituum eat. sess. 24. cap. 2. vocandos quoqrie esse Ca uouieos eathedralium taclesiarum , non tamen invitos eriendos eas. ad veniendum , ostendit Benedictus XIV. loe. eis. lib. 3. cv. 4. s. l. p. 97. r. 1.
S. XIV. Quae tu provinciali concilio sancita sunt, antequam Promulgentur , mittenda sunt ad Sac. Congregationem Concili , ut omen detur , si quid miniis recte decretum suerit ij; quin etiam interdum a Summo Pontifice confirmau-tur. Quae confirmatio non esticit , ut poculiares illae leges , quae pro ea provincia latae sunt , in aliis quoque provinciis observari debeant ta) ; sed tamen provinciale concilium Romanis Pontificis auctoritate firmatum iu fide errare non potest sa). Est haec regula sane vetus , quod sine Con Sensu svel auctoritate Sumini Pontificis nullum concilium habeatur; ut proinde bilem, et stomachum moveant, qui ejus originem a salsis decretalibus Isidori Mercatoris repetendam putant. Nam hanc regulam diserte memorant Iulius I. P. s4 , ac memorant etiam Socrates 5), et Sozomenias 6), qui certa Isidoro multo antiquiores sunt. Quod si vetusta regula haberi Cone ilium vetat sina Romani Pontificis consensu , vel
auctoritate, profecto secundum hanc regulam morito sanci
tum est, ut tu provincialibus conciliis idem consensus , . t auctoritas requiratur s7 -
ε) Sirius v. Constiti Immensa ii . tom. 4. Par. 4. Pag. 396. fidit. Rom. Mamardi. 2) Consulo Benedicium XIV loc. ea. lib. 13. ev. 3. S. 4. Pag. 20s. om. a. . , ubi etiam aliquot provincialia concilia a Summo Pontifice appro-
3 Conser Μelehiorem Canum de loe. thcolv. Itb 5. cap. 4. Pag. 53. Iulius I. v. i. ad Eusebianos S. 22. Pag. 386. apud Coustantium viat. Rom. Pontis 54 Socrates mstori Gelos. lib. 2. ev. 8. et 17. Pag. 73. et 83. ο) Soaomenus mstor. Getes. lib. 3. cv. 10. ρας. 98. 7 Videndus Peleus Baliserinu Vindis. Auctoria. Pontiue coner. μ-bronium e P. 8. S. I. ρας. 240. soqq. odit. Augustas Vindolicor. an. 1770. iij maius Ius Ecclesiast. uuisera. pari. l. fit. 20. c . 3. tiam. 1. PGς. 6 . OLι. GManii l732. a salsis Decretalibus Pontificum Siricio acitiquiorum repexeud in putat disciplinam , qua utimur , quaque recePtum est , ut a Sede ApostoItea Concilia provincialia eonfirmentur Sed , ut in aliis be- n. multia , iis in .hoe egregie fallitur. Nam amplius quatuor saeculis , an-
334쪽
telluaria Isidcyrus suam rolleetionem e vulgaret . nimirum an. 416. Patr a
c vitellii Carthaginiensis , et Mileuitani post damnatos Pelagii , et Coele alii errores , quod a se gestum suorat Inti enito I. Summo Pontis ei si
gnis ruut . rogautes , ut ab eo Coti ei lii statuta eonsrmarentur . . Hoc itam que gestum , inquiunt , sanetae raritati tuae itali mandum duximus , ut, statutis Hostrae mediocritatis , etiam Apostolieae Sed is ad hi a tur , auem is ritas is uti cotistat ex epistola synodali ad eumdem Itinoeentium apud Labbaeum tom. 3. col. 37 3. Potiti sex autem eosdem laudat , quod antiqtias traditionis Exempla serorant f . sesent s. qtitu ostolicas Saul uqeatni Concilii aeta ad suum retulerint iudicium , eaque confirmat , uti patet exelua visi. 24. Aid. eos. 44. tamdeni quoque eonsemationem contra Pelagianos a Zomitio P. duo Asrientia Concilia postularunt , uti l statur Prosper conir. RN Ilator. cap. 21. . Qumisi , , inqtiit , ADieanoritin Conciliorum is decretis beatae reeordationis Papa Zosi inti, sentetitiae suae robur adne -- xuit , et ad impiorum detruncationem gladici Deiri doxi ras omni uitim armavit Antistilum is idque ei iam o,iondit opistola eiu dem Zosinii apud Bai Oraium ad an. 417. 1atim. 19. s q. fiam. 7. ρυ. 96 seqq. Conser prae terea S. Augustinum δε grntis ot preent. origisint. Ita. 2. eap. boqq. rom. 13. col. 319. ιθqq. et ep. 225. nu u. a. tom. 2. eol. 1033. Ah Λ stolica vero confirmati no provinciale concilium eertam , ae salii neseiam au rturitatem acet pere , ostendunt pra Et e Melchi rom Canti in , eat ut paulo antε iudicavi loetim sumptum O, Lor. ad loe. thooIv. I llar mimi, do cone. lib. 2. cv. 5. ρω. 20. opp. tores. 2. d. x n L 1 2s.. ot Thoma si viis inst. 6. in Cocleil. Carrhag. et Miseritiari. Revera nisi res ita se haberet . aiunt
Catius , et Bellarininus , eerto Leeleuae iudieis haud sano peti eripti haberipit Aeni errore, Helvidii , Pelagii . ei Priscilliani . quorum priatiis damnatua. Ai a G meis io Telensi eons aio a Sirieio ι astor ab Asriean;s Cunei liis ,
qtinerim nulte est sacta me aiio , e tisiemalis ah Iunoeentio . et rasimo .
po remus a Concilio Toletano , quod Leo eotisrmamii. Atque hari iam nis pro itiei alia concilia suerunt. Adde his , quae paulo ante diuimus/
XV. Cone; lia Episcopal; a , sive dioecesana , ut; nune
vocantur nam oli in dioecesis plures provincias comprehen do bat , atque ex pluribus earum Episcopis eoacta concilia dioecesana dicebantur in omnium antiquissima fuisse videntur. Nam in prima illa Ecclesiae nascentis aetate, et in ἱllis sane fluctibus , atque procellis , quibus res Christiana jactabatur, De Ilius erat per Episcopum unius civitatis convocari clerum, quam multos cogi Episcopos ex una , pliaribusve provinciis,
aut etiam ex orbe uni Verso, cum praesertim singularum meis
tropoleon sines non diam satis esSent explorati. Itaque E p; scoispus cum Presbyteris , et Diaconis , qui ejus Senatum conficiebant, concilium habebat, eorumque consilio decernet,atue quidquid recta pareciae , sive uti nunc d Icimus, dioeceseos administrat; o flagitabat. saepius antiquiori aetate haec concilia habebantur , tum bis , ac deinde etiam semel antiis singulis haberi coeperant, exemPlo couciliorum pro-Disitired by COrale
335쪽
vincialium . quae semper Episcopale Synodi eonsequeba turi ut in his ab unoquoque Episcopo in suo Episcopatu promulgarentur, quae in illis fuerant constituta ij. Quam consuetudinem convocandi quotannis synodum episcopalem, vel dioece sanam Concilium Lateranen se sa), ac Tridentinum confirmatum 3 . Nunc igitur habenda sunt ea Concilia annis singulis, eorumque decretis parere cogitur dioecesis universa. Ea vero lure indicit Episcopus electus , et confirmatus , quamvis nondum sit consecratus , haud vero Archiepiscopus , antequam Pallium acceperit 4) , neque Episcopus Titularis 5, , neque Vicarius generalis , nisi ea de re peculiarem facultatem ah Episcopo obtinuerit s6) , neque vicarius capitularis, nἱs; post annum ab proxime habita Synodo ), neque demum Vicarius Apostolicus , nisi ejus rei potestas a Summo Pontis de saeta sit 8).
a C oiicili uiri Tridelit; iii, ii sora. 24. eap. 2. de re forni. Id vide Milo dictum xlv. loe. ea. lib. 2. cap. s. et 6. rvm. 1. Pag. 46. Sunt vero quidam Kpiseopi . qui 1 Sede Apostolica pallii usum obii- nuerunt; sed eos habere synodum po se , etiam ante acceptum pallium , quod in ipsis tantum honoris insigne est , ostendit ipse Benedictus loci ea. eap. 6. S. 1 . pag. 46s I) Benedictus X lv. loci et t. ωρ. 7. s. s. Pag. 50
tonstitutus, nulla est expressa saeuit a. quae ut plurimum exprimi solet, habendi synodum e nam eum ea sicultas expressa est , dubitari non potest, qu n et Unodum lἱceat convocare. Quod s; viearius Apostolicus ait praepositus Ecelesia , Quae vacua est propter Discops obitum. aut tra lationem , is in erienda Vnodo utitur eodem iure , quo Vicarius capituisiastis. Viae Benedietum x IV. Ioe. ea. eap. 30. s. 10. pag. 6sas. XVI. Vocantur ad synodum Dioeces anam Archipresbbteri , Archidiaconi , et cetori , qui Dignitatem habent, Personatum, ossicium, Vicarius gestera lis , et Vicarii sor ne i si) , Parochi , et omnes , nemine prorsus ea cepto, qui curam habent animarum s I) , praeterea Capitulum Ecclesiae Catheuralis , et canonici Collegiatarum 3) , Abbateη saeculares , atque etiam Regulares, quI seneralibus Capitulis noti
336쪽
subduntur 4ὶ , omnesque exempti, qui alioquin , sublata exemptione , ad synodum venire deberent s5 . Si qui eorum
ad synodum vocati a cedere nolint. , ecclesiasticis conflaris
ab Episcopo coercendi sunt , nisi impedimento sit justa cau- Sa , quae per procuratorem sγ nodo patefacienda est. Pari mo-dra a synodo provinciali impune absunt Episcopi, quibus cum imminenti periculo transfretandum esset 6) . in synodo Dici eces ana de iis agitur , quae ad Dioecesim pertinent, Examinatores Synodales saltem numero sex eliguntur s7J , Missarum honorarium , quod vulgo dicitur Taxa Vnodalis,
praes finitur, rectae sacramentorum administrationi consulitur ,
Olluntur abusus , qui in mores, atque in disciplinam irrepserunt. 4) Consule Benedictum XIV. Ioe. eis. lib. 3. ev. 3. tom. 1. PN . 92. aaqq Quiu etiam interdum simplicia quoque beneficia obtinentes , aliosquεε elero . qui nullum obtinent benescium . ad synodum venire oportere ostendit Beti die ius A IV. loe. est. ev. 6. pag. 404 . seqq.i 2; Sie Regulares , omnesque exempli ab Episcopi iurisdictione , eum habent curam animarum, Uncido interesse debois tr Concilium Tridentinum aresa. 24. cap. 2. de reforin. . eademque lege tenetitur etiam Capellatii Religionis derostiirmi ianae . uti dei retum est a X. Pio V. constitia/. Etsi cunetia li34. I. ιOm. 4. par. 3. Atillar. Roman. pag. 50. . et a Gregorio XIII. Const. Gm al as 125. 5. eod. Ioc. pag. 456. 3ὶ Vidondis, Benedictus XIV. Le. eit. lib. 3. cap. 4. ρυ. so. aeqq.s4J Ahtinios Moeniares , licet axempti , qui i Dira Episcopi dioecesim sunt, ad fruodum ire debent, uti observat Bris edictus X l . loe. λι. eam 1. 6. pag. 83. . sed qui plane separatum habent territorium eadem l go Don Obstringuntur. Quaerit autem ipse Benediatus eod. loe. i. 16. ρag. 8 . et 88. . num huiusmodi Abhaies . . um Dori habent ipsi eligendae synodi fac tiliatem , viciniorem aliqnem dobeant eligere Episcopum . ad cujus arnodum aecedant. exemplo Episcoporum . qui cum titilli Μetropoliis. subieeti sunt, propinquiorem sibi eligunt , ad cujus unodum proviuuialem
S. XVII. Scripta quoque , ac sententiae SS. Patrum Iuris Canonici partem ess ciunt si . Non hi quidem latores legis
sunt, sed , antiam interpretes , atque doctores ; neque si singuli seorsim spectentur , quod ab uno, aut altero eorum dictum , scriptumve est, haberi debet veritatis lisco. Plures cuius , alteriusve Patris sententias Romani Pontifices in cor
337쪽
non per se inet ipsas , vim legis obtinent. Verum scitum est, SS. Patres fidem probabilem sacere , si complures , cert in vero , si plerique omnes in eadem sententia conveniant su). Appellantur autem hoc nomine viri illi doctrina , ac pietate
praestantes , qui in fide , et communione patholica sancte, sapienter , constanterque viventes usque ad duodecimum praesertim Ecclesiae saeculum res divitias scriptis illuq irarunt, quorumque opera ab Ecclesia approbata sunt , et magna ex
parte ad nos pervenerunt 3. Qui ab Ecclesiae fide, et unitate defecerunt, inter Ecclesiae Patres referri non possunt, atque ipsorum habenda tantum ratio est in iis , quae a communi aliorum , qui in fide perstiterunt , doctrina non dissen- tinni maximo si de scriptis agatur post desectionem evulga
gia n. cap. 10. tom. 13. eol. 679. H 682. . quod inve uerunt in Leelesia.. tenuerunt, quod didicerrant, dueuerunt et quod a patribus acceperunt ., hoe siti, tradiderunt . . . rt his post Apostolos Saneta Ecclesia planta is torinus . vigatoribus . aedi seniori hus , pastoribus . nutritoribus creviti2i S. Vineo usu Lirinen is coinmonis. eap. 39. tom. 1. Iulii. Thoo- Iog. Cami. Th 0,ii pre a 34. Mis. Romae an. 1769. .. Quidquid vel omnes,. inquit, vel pluui A uisu eodemqne sensu manifeste , freque uter . perseve . ranter . v lut quodam ron enti ille sibi Magistrorum conellio. aeeipieci . do, ienondri, tradρndo firmaverint, id pro indubitato eerto , ratoque is haheatue .. Cunei lium Tridentitium sess. 4. in Ger l. eo ean n. ac PLI ii Ciancilio Latoeati tisi habito a G. Martitio V. an. 649. adversus Monoth litarum errores, canones priores on destim , sive fidei tindoeim dessinitiones itasticipiunt iamn η . i qui A seeundum Ss. Patres non confitetur . tom. I. con-eil. Labbari eo . 250. satietorum Patrtim auctoritatΘm contra Helvidium, qui perpetuam Dei Gen; ieieis virgini intem impia dotitissime negabat . urg rhat Hieronymus eon r. Hel Mitim lom. 2. eol. 205. rati m. 2. , et eamdein prose-r hnt A. Angu tinus, ut ea tholicam sententiam de peceato originali contra Iulianum Polagianum eonfirmaret lib. 1. et 2. eon tr. Iulian. Pelagian. Om. 3. col. 639. et seq. Mitio reteros , ne multus sim. Quae a Barbebraeio , Dnlineo, Rivsetto , Moshemio . aliisque haereticis contra SS. Patrps exeogi inta sunt stultitiae . t impudentiae plena , late a Theologis resutata sunt multaque etiam ea dg ro preuliaria opera edita sunt , quae laudantur in Diaaionario di nologin ut M. Mimor Mesr5 Padri detia Chiosa rom. 4 par. 2. pag. 368. s qq. odit. Romae 17s . In hoc etiam argamenti genere magna eum laude ver aior vincentius Lupolus Episcopus Toles nais Itir. ecclo. Praelection. cap. 13. to n. t. pag. 280. seqq. edit. Noapol. 1 77. 3ὶ S. Vineoni iii, Lirinetigis Ioc. eis. . iamran duimaxat Patrum , i v qtiιt . sententiae conserendae sunt, qui in fide . et communioue ea tholi
m ea fianete, sapienter. constanter viventes , docentes . et permanentes.
. vel mori in Christo sdeli iee, vel o idi pro Chri in selloiter meruem runt .. Reete autem observat P. Bona. niura de Aragonia De Oxtim.
338쪽
legend. Eceles. PP. methodo ev. i. , quod haereliet , qui patrum uotorita.
tem , et numerum imminuere conantur . eos tantum . qui usque d κει tum saeculum floruerunt , Patrum loco habendos putant; sed revera communis sententia est , Patres esse appellandos illos etiam , qui u que ad saeculum XII. vixeruiit; horum autem postremus est S. Bernardus Claravata Iensis.
4) Inter Ecclesiae Patres numorandi non suut Tertullianus , Origenes, duo Eusebii alter Caesariensis , alter Nicomediensis , ceterique similes seri plures , quorum Opera errores continent ab Ecclesia damnal ,. Tertullianus multa quidam rocte scripsit , sed multa ilom peris imo , primum schis mn secit, deinde haereticus evasit , postremo haeresiarca decossit , ac Pro inde do illo S. Hilaria, Pietavi onsis in Matthactum caρ. 5. ritura. 1. VPatori . l. col. 689. merito acri pqit . con equo iis Θrvor braminis dretraxit scri- Ptis probabilibus auctoritatem . . I inque cum Helvidius S. Hi ronymo ei utra se disputanti Tertulliani auctoritati m objiceret , idem respondit lib. G Hor. miridium S. 17. ore. tom. 2. col. 225. - Du Tertulliano uihil in m plius dico, quam Leelo, tae hominem non fuisse . . orige nos etiam mul tot habet errores , eiusque opera tantum ob eruditionsm logi Rosse . non autem ad fidei Meritatem confiem tutam seribit S. Hi ροronymus γ. 62. ad Tranquil. num. 2. tom. l. eol. 352. Duo estiam Euqehit Ariani fuisse porribit,rntur , immo a S. Hieronymo lib. l. ad resus Russuum to n. a. col. 464. niam. 8. , et in Chronte. ad an. 331. Om. fom. 8. col 395. - lancio si ni
feri factionis nuneupantur. Nihil atti uel de reliquis huiusmodi homi uibra
S. XVIII. Quasdam etiam ei viles leges , eductav praese tim ex Codieibus Theodosiano , et Iustinianoa , in eorpore Iuris Cauonici reseruntur. Verum hae non suo jure pertinent ad ecclesiasticam jurisprudentiam , quae tota propria est Ecclesiae; sed tantum legem faciunt , quoniam a Rου manis Pon . tisicibus sui juris eorpore comprehensae sunt , iam vibu 'u'
Propositae, ut legis loco habeantur si .
1ὶ Romani Pontiscos civilibus xaopo legibus utuntur ad dosiniendo ut versias , atque inter illos saepissime S. Gregorius M. easdem legeseCulesi'sticis iudicibus proponit , ut secundum earum scita iudicium exeriscentit. Quod videri potest praesortim in lib. l. m. s. lι b. a. v. 18. lib. 6 viri. 37. lib. 7. misi. 23. est 39. lib. 2. visi. 6. et P. lib. 13. misi, 3. ii συι, 496. 652.821. 86 7. 887. 930. 931. 1216. . et 3sq. 12δ3. ore. tom l. Illarum plures in deere talium collectionibus reseruntur , et hinc Pontifici Ructoritate Canonici Iuris partem essiciunt, Totum hoc argumentum latς Wrsoquitur Jo. Baptista Bartholus Iustit, Jur. Canon. cap. 43, εeqq.
a. i. seqq. edit. Aufugii 3749.
339쪽
I. Traditionis auetorita . II. Eiusdem divisiones. III. Quae sit via Divinae . quae Apo stolicae . quae Melesiasticae Traditionis
aiasticis quomodo disting antur v. Consuetudo . eiusque vis. VI. Quid requiritur , ut uonauetudo vim legis habeat 'VII. Consuetudo , vel generalis , vel specialia.
s. I. α ergimus ad ius non scriptum quod eonficitur
traditione , et eonsuetudine. Traditionis autem nomina intelligimus mandata , quae nou scripto , sed viva voea Pontilis nuuciata sunt , et Ecclesiae observata consensu quasi par manus tradita ad nos pervenerunt. Maxima semis Per vis , et auctoritas traditionis sali ; et certe Christia na Ecclesia, ac Religio primum substitit traditione, non literis , quaa dat ne ps aceraserunt. lato cum verae Religio ni necessaria sit ravslatio, ea quidem stabilis , ac si ma permanere sina literis potest , sine traditiona non o
rest i . Itaque Synodus Τridentina eos , qui traditu nem despiciunt , poena anathematis merito plecti iubet α . Apostolus verbum tum traditum , tum scriptum aperto distinguit , et utrumque ab omnibus observari , ae legis Io, eo haberi prascipit 3 . Revera non omnia , quae ad doctrinam chriatianam pertinoot , in sacris literis expressa sunt, sed multa ad nos delata sunt majorum te ditione, et usu Ecclesiae quotidiano. Hujus rei causas viri docti copiosae ,
sin Noa traditio Seripturam , sed contra Traditionem Scri praea --quuta est et uti demonstravimus caρ. XIII. S.-2. ρυ. 287. Antequam Matin eus primas omnium aeriberest Evangelium , quoa ab eo factum vi Diu .mam circiter post Christi Λseensionem anno, ut osteudit Ceillerigi Λι-noi . stens . des avisura saer. et scelesiast. liv. a. ch P. 2. art. 2. tu . . . v. 343. σαι. Paris. 1729. , Christi doctrina tradita iam erat , ac per uigat . Quare nota Traditio a scriptura , sed haec eoutra a Traditiona m , .l auetoritatem ac piti Apertum sta dε re Mi Lucae t tunamium
340쪽
O P. AE. Vfra. t. et 2. . Quoniam quidem multi conati gunt ordinara nae ratior Um , quae in nobis cumpletae sunt, rerurn r Ricat tradiderunt ri -- bis . qui ab initio ip,i viderii ut eth. . Hinc Papias Hiera poli tantis Episci
Pus , qui Ptiam eum Apostolorum auditoribus versatu est , apud Eusebi uiutii tor. Eccles. lib. 3. cv. 39. yag. l 18. . Si quis interdum, inquit , uti m hi occurrebat , qui cum xenioribus vrrsatus suisset , ex dio curiose sci- scitabar , quaenam essent Suniorum dicta e quid Andreas, quid Petrus νη quid Philippus , quid Thonias , quid Iacobus , quid Ioannes. quul Mnt
. iliacus , quid ceteri Domini discipuli dicere soliti essent et quidnam Arim stion . et Ioannes Presbyterrdiscipuli Domini praedicar iit. Neque enimis ex librorum lectione tautam me utilitatem capere posse cxistimabam , - quantam ex hominum adhuc superstiliun viva voce . . Conser otiam
2 Coucili iam Tri Jontinum sess. 4. in decreti de canon. scriPtur. 3ὶ Paulus II. ad Thessalon. eM. II. Mers. 14. , Itaque, fratres , sta-l- tu , Et tenete traditiones , quas didicistis , sive per sermonem , sive per repistolam nostram m. Quem in loeam S. Ioannes Ch a stomus tom. s. Pax. 632. LMmil. 6. num. 2. scribit haec . uiue est persi leuum , quod non t. muta tradiderunt per epistolam sed inultatella in sine scriptis ι Et ea . lunque sunt side digna r quamobrem Leelesine quoque traclitionem cen- η seamus esse dignam et est Iraditio . nil quaeras amplius in . . ) Egregie N. Basilius de Si iritu G. eis. ωρ. 27. num. 66. t m. 3. P g. 54. . Ex asservatis , inquit, In Ecclesia dogmatis iis , et praedienti λ- 'tiibu' , alia quidem habemus o doctrina scripto prodita , alia vero DO-- bis in inr verio tradita recepimus: et Traditione Apostolica ; quorum utraque vim eamdem habent nil picuntem et 1ide iis quisquam contradi- Cet: nullus certe, qui vol tenui experio uita noverit, quae pini Eccle Siar instituta is et paulo post pag. 55. Nec enim , inquit , his enuin - .ti sumus, quae comm morat Apoςt liis, aut Evangelii iiii , verum alia quoque et ante , et post diei mus , tamquam multum habεnti fi momen-
ti aia mysterium . quan ex traditicino non scriptia accepimus . . C m